himmels.nl


Ga naar de inhoudsopgave

Muziek Nostalgie 3

MUZZIEK




SILVER BEATLES & STUART SUDCLIFFE

Wist je als de Engelse jongen Stuart Sudcliffe er niet was geweest, we nooit van the Beatles zouden hebben gehoord? Hier het verhaal van hem... Op 10 April 1962 komt er een einde aan het leven van Stuart Sutcliffe, wanneer hij in een ambulance onderweg is naar een ziekenhuis in Hamburg, en onderweg overlijdt aan een hersenbloeding. De volgende dag arriveren the Beatles in Hamburg, voor een aantal optredens in de Star Club. Na hun aankomst horen ze op het vliegveld, dat hun oude makker is overleden. Stuart Sutcliff werd0 geboren op 23 Juni 1940 in Edinburg, Schotland, en samen met drummer Pete Best behoort hij tot de twee belangrijkste leden van the Beatles voordat deze band doorbreekt. Als Stuart Sutcliffe negentien jaar is, wil hij kunstschilder worden. Hij gaat naar het Liverpool Regional College Of Art. In een cafe in Liverpool ontmoet Stuart een leeftijdgenoot, John Lennon. Wanneer Sutcliffe een schilderij verkoopt voor 65 Engelse Pond wordt hij door Lennon overtuigd dit geld te gebruiken voor de aanschaf van een basgitaar zodat hij bij Lennons band kan komen spelen. Sutcliffe blijkt echter geen getalenteerd bassist te zijn, dit tot ongenoegen van vooral Paul McCartney. Sutcliffe wordt echter toch lid van de band. Om zijn onkunde te verbergen staat hij op het toneel meestal met zijn rug naar het publiek. Na een van de optredens, o.a. in Litherland Town Hall in Liverpool, Engeland krijgt hij ruzie en raakt gewond aan zijn hoofd. Als Stuart Sutcliffe er niet was geweest, hadden we mogelijk nooit van the Beatles gehoord. Een maand nadat hij, op 1 Januari 1960, lid van the Quarry Men was geworden, stelde Sutcliffe namelijk voor om de naam van de groep te veranderen in the Beetles, dit in navolging van the Crickets, de begeleidingsgroep van de op dat moment populaire Amerikaanse zanger Buddy Holly. John stelt voor er Beatles met ea van te maken als verwijzing naar beat music, zoals rock 'n roll in Engeland wordt genoemd. Na Long John and the Silver Beatles, the Fabulous Silver Beatles en the Silver Beatles wordt en blijft het uiteindelijk: the Beatles. Wanneer de nog onbekende Beatles naar Hamburg vertrekken voor een serie optredens, ontmoet Sutcliffe daar Klaus Voorman. Die stelt hem voor aan zijn vriendin de fotografe Astrid Kircher, met wie Sutcliffe later een relatie krijgt. Kircher veranderd Sutcliffe's kapsel, en hij blijkt later het eerste Beatles-kapsel te dragen. Aan het einde van 1960, besluit Stuart, die inmiddels verloofd is met Astrid Kircher, om in Duitsland achter te blijven en te gaan studeren aan de kunstacademie in Hamburg. De rest van de groep keert naar Liverpool. Sutcliffe's overlijden is hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een prop in een bloedvat in de hersenen. Het idee dat de vechtpartij waarbij hij betrokken zou zijn geweest, geleidt zou hebben tot zijn dood is door meerdere bronnen afgedaan als speculatie. Stuart Sutcliffe werd helaas maar 21 jaar oud. Klik op het plaatke van Stuart en geniet van het beatbandje van vroeger toen ze nog met drie man waren, the Silver Beatles, nog niet bekend met het instrumentale nummer Cayenne uit 1960.




LUV & ????




Je kent ze nog wel van de jaren 70. Luv is een voormalige Nederlandse popgroep uit uit het disco tijdperk. De bekendste samenstelling van de damesgroep is José Hoebee, Marga Scheide en Patty Brard, op foto van links naar rechts. Het was echt geweldig om te zien in die tijd... zelfs ik vond het mooi, maar het was ook de aanzet dat het oog ook steeds meer moest hebben en de muziek teruggedreven werd, Helaas. Brard werd in 1980 na vier jaar vervangen door Ria Thielsch. Andere voormalige leden van de groep zijn Diana van Berlo, Michelle Gold en Carina Lemoine. Luv' was in 2019 nog even actief met Marga Scheide, José Hoebee en Chimène van Oosterhout maar werd in februari 2020 ontbonden door ziekte van José. Ik heb er goeie herinneringen aan maar dan ging de kleur er wel van af... klik maar op het plaatjes. Hahahahaha.




VUGGULKUSDANS

Iedereen kent het, of je nu jong bent of oud... iedereen deed er aan mee, of je nu jong was of oud. Het was 'n liedjes dat zo maar uit het niets kwam... 'n instrumentaaltje maar met iets magisch. Kinderen dansten er op maar later gingen grote mensen dat ook doen. Ik weet nog dat wij als orkestje op bruiloften en feesten speelden enzo en dan tegen elf uur/elf uur dan begonnen aan 'n wisseldans... en als er genoeg mensen op de vloer waren dan kwam er 'n polonaise, maar soms ook de vogeltjesdans en als we 'n polonaise deden dan kwam de vogeltjesdans later nog wel... mensen hadden wat gedronken, waren wat losser geworden en deden dan volop mee. Om dan 'n beetje gek te doen was geen probleem... ik heb het vroeger wel ooit de directeuren van fabrieken zien doen waar wij op de jaarlijkse fabrieksfeestavond speelden. Het is dit jaar 40 jaar geleden dat het nummer werd geintroduceerd door de "Electronica's". Het stond in het Engels te boek als "the bird song" maar soms ook als "the chicken song". Maar hoe kwam het zo? De melodie is gecomponeerd door Werner Thomas, die vanaf 1957 het lied in Zwitserse dranklokalen ten gehore brengt. Het lied heeft vaak een wisselende tekst en titel, maar meestal wordt het vertolkt als "Der Ententanz" (de eendendans). Echt populair is het lied niet totdat het in 1973 wordt opgepikt door een Belgische producer Louis van Rijmenant die het liedje enigszins bewerkt en als instrumentaal nummer op de plaat zet: Tchip Tchip. In 1980 pikt een Nederlands bandje het liedje op en zet het als een b-kantje op de plaat. Op de A-kant het liedje: "Radio 2000" een ode aan een bekend radio piraten station. De concurrerende piratenzenders boycotten de A-kant vanwege concurrentie overwegingen en draaien veelvuldig de B-kant. Een wereldhit van De Electronica's is geboren. In Nederland stijgt de plaat in de top 40 tot nummer 8 en blijft er 27 weken lang in staan. Zo kan het dus ook, "un geluk bij un ongeluk". Klik op het plaatje. Je hoort het liedje nog 'ns en dat niet alleen... kijk om je heen of je echtgenoot in de buurt is... en? "dans mer wir mee"... lalalalala lala.......




UNNEN ECHTEN TOP


Wanneer ze mij ooit vragen of ik vaak naar muziek luister, dan schud ik het hoofd, nee dat doe ik niet. Ik hou ontzettend van muziek maar ik luister er weinig naar. Als je de "muziek" van tegenwoordig hebt dan ben ik blij dat ik niet hoef te luisteren. Kijk, ik zat kortgeleden naar "we want more" te kijken en daar komen best goeie talenten, maar die jury? Daar heb ik mijn vraagtekens bij want die vinden alleen goed wat ze zelf prachtig vinden. Als ze hetzelf niet leuk vinden maar dat het toch goed is, val je naast de bak. Uitzonderingen daar gelaten.
Als ik muziek luister dan zet ik the Cats op, the Classics en muziek uit de jaren 60 en 70 om maar wat te noemen. Ik zag nog ergen 'n top 40 voorbij komen maar weet niet precies uit welk jaar. Daar kwamen deze songs voorbij: With a girl like you van the Troggs, Sunny afternoon van the Kinks, Lady Jane van David Garrick, Busstop van the Hollies, Black is black van Los Bravos, The live I live van Q65, Lana van Roy Orbison, Paint it black van the Rolling Stones, Sloop John B van the Beach Boys, Take it or leave it van the Searchers, Hanky panky van Tommy James & Shondells en Ring ring I've got to sing van Ferre Grignard. Dan denk ik was die muziek er nu nog maar i.p.v. dat "boom-boom-bong-bong-barst" gedoe van tegenwoordig... zowat alles electronisch gestuurde muziek zonder enige warmte in het nummer. Jammer dacht ik... wat was er toen toch leuke en goeie muziek... heerlijk. Ik keek ook nog even naar de muziek top 10 van 1 januari 1966... ik was nog net in dienst maar ik zou vier weken later afzwaaien. De top 10 zag er zo uit: 1 - We can work it out - the beatles, 2 Yesterday - the Beatles, 3 Here it comes again - the Fortunes, 4 Wasted Words - the Motions, (klik op het hoesje dan hoor je de muziek) 5 This strange effect - Dave Berry, 6 My generation - the Who, 7 I'm gonna take you there - Dave Berry, 8 Yesterday man - Chris Andrews, 9 Get off of my cloud - the Rolling Stones en 10 A well respected man - the Kinks. Dan zou je toch weer willen dat we in de jaren 60 zouden zitten tenminste wat de muziek betreft. Potverdorrie wat hadden we toen heerlijke muziek... stuk voor stuk prachtige nummers maar ja: Toen was muziek ook nog muziek.




RIP
LITTLE RICHARD


We kennen hem allemaal als Little Richard zijn werkelijke naam was Richard Wayne Penniman, geboren in Macon op 5 december 1932. Hij is overleden in Nashville op 9 mei 2020. Zoals gezegd was hij bekend onder de artiestennaam Little Richard, Amerikaanse zanger en pianist. Hij geldt als een der belangrijkste grondleggers van de rock'n roll. Hij wordt vaak in één adem genoemd met Chuck Berry, Elvis Presley en Buddy Holly. Door het gebruik van de piano vertoont zijn rock enerzijds overeenkomst met die van Jerry Lee Lewis, anderzijds met die van Fats Domino. Als ik heel eerlijk moet zijn vond ik hem niet terug bij mijn favorieten... ik vond hem leuk, had 'n stel mooie nummers maar echt mijn idool was hij niet... smaken verschillen. Hij was het derde kind uit een gezin van zestien en deed in zijn jeugd muzikale ervaring op als pianist in de kerk. Na een talentenjacht in 1951, werd hij ondekt, maakte hij enige plaatjes, die echter niet aansloegen. Toen in 1955 de rock-'n-roll-rage op gang kwam, brak hij door met nummers als Tutti Frutti, Long Tall Sally, Lucille en Good golly Miss Molly, die allemaal de status van gouden plaat behaalden. Hij drukte een eigen stempel op de rock'n-roll door zijn wijze van zingen. Na zijn successen trok hij zich in 1957 terug maar in 1962, toen dit soort muziek al veel meer geaccepteerd was, maakte hij zijn rentree met een Britse tournee. Hij werd hierbij gesteund door een paar van zijn Britse fans, The Beatles en The Rolling Stones. Een moeilijk moment kwam er omdat hij 'n religieuze achtergrond had, maar hij bekend maakte dat hij homoseksueel was. Little Richard speelde na 1980 incidenteel mee met jongere popartiesten, zoals Elvis Costello. Little Richard overleed op 9 mei 2020, 87 jaar oud. Veel mensen hebben genoten van zijn muziek, van zijn liedjes en zijn opzwepende voorkomen. Klik op zijn foto.




overleeje
DRIES HOLTEN




Ik zag het bericht voorbij komen van het overlijden van Dries Holten, bekend o.a. van het duo Sandra en Andres en later ook Rosie en Andres. Wij kende deze geweldige kerel als de producer van onze plaat van the Secrets, "I feel a strenght in me". Nadat we de opname hadden gemaakt bij Berkers in
Deurne, BeGe- records, werden we nog 'n keertje terug geroepen om wat aan de plaat toe te voegen... dit op advies van Dries die vond dat de zang wel beter kon. Wie was Dries eigenlijk? Hij was 'n zanger, bassist en componist uit Limburg en de meesten zullen hem kennen als Andres. Hij werd op 30 januari 1936 geboren in het toenmalig Nederlands-Indië in Cimahi op Java. Zijn vader was KNIL-militair. Toen de Japanners in 1942 het eiland bezetten, vluchtte zijn familie naar Nederland. Hij begon zijn carriere als basgitarist bij De Notenkrakers, 'n band uit Venlo. Later stapte hij over naar de Nieuwe Vijf. Samen met Sandra Reemer vormde hij van 1966 tot 1975 het duo Sandra en Andres. In 1968 hadden ze veel succes met het nummer Storybook Children, het nummer stond 13 weken in de top-40. Twee jaar later volgde Love is all around en in 1972 eindigde het duo als vierde op het Eurovisie Songfestival met Als het om de liefde gaat. Vooral door het songfestival kreeg hij veel bekendheid. Maar ook zong hij ooit op de plaat, "Zij is verliefd op een frikandel". Zie plaatje, klik er op om het te horen. De grote foto zie je ons, the Secrets in 1975 toen we de plaat opnamen waar Dries aan mee werkte samen met 'n zangeresje uit Blerick die alleen voor het "koortje" zorgde op onze single. Fijn om je gekend te hebben Dries, je was 'n geweldig leuke vent...




DE POP ANSEKLOPEDIE


Ik kreeg van Peter Michiels 'n oude Pop Encyclopedie van Muziekkrant "Oor" en daarin staan allemaal bands enzo uit vroeger jaren met beschrijving... Nu vond ik ook de groep the Motions... een uit den Haag afkomstige band met 'n paar ontzettend mooie songs, tenminste, dat vind ik. The Motions was eerder Ritchie & the Ricochets, waarin Rudy Bennett en Robbie van Leeuwen speelden. Deze groep speelde op 8 augustus 1964 in het voorprogramma van de Rolling Stones in het Kurhaus en dat was zeker niet niks. De eerste single van the Motions was "It's gone" dat was nog in 1964. Het rare was dat de single zonder dat de verkoopcijfers daar aanleiding toe gaven, door Joost den Draaijer en consorten begin 1965 op nummer 39 in de Verinica Top40 geplaatst. Daarmee waren The Motions de eerste Nederlandse beatgroep die in de hitparade belandde. Den Draaijer, Willem van Kooten, ik mocht die man niet zo omdat hij er van die rare dingen opna hield, die deed dat wel vaker, bij wijze van proefballon, zoals hij ook deed bij Q65 met het nummer "You're the victor". Zo gebeuren die dingen in het muziekwereldje.. Met het nummer "Wasted Words", 'n nummer uit mijn persoonlijke top 10 allertijden, had de band in 1965 de eerste grote hit. Het blad Muziek Expres reikte aan Van Leeuwen een zilveren award uit voor de verkoop van 25.000 exemplaren. Daarna volgden de hits elkaar in 1966 in hoog tempo op. Nog 'n prachtig nummer vond ik "Why don't you take it". How can we hang on to a dream was begin 1967 een grote solo-hit voor Rudy Bennett. Robbie van Leeuwen verliet de band in maart 1967 om een eigen band op te richten: "Shocking Blue", nog zo'n geweldige band van toen, met muziek waar men tegenwoordig alleen maar van kan dromen. Zijn plaats werd ingenomen door Gerard Romeijn die kwam van the Tee Set. In 1968 werden Romeijn en de pas toegetreden Jan Vennik gearresteerd voor drugsbezit en moesten naar het gevang. De nieuwelingen waren Paul van Melzen en Bobby Green. Sieb Warner vertrok in mei 1969 en ging in juli naar de Golden Earrings. Hij werd vervangen door Han Cooperville op drums. Voor mij waren toen the Motions allang de band niet meer die ik eerder zo geweldig vond... Maar heel vroeger? "echt schôn".... klik op het hoesje voor "Why don't you take it".




DUN AGSTE DISSEMBER 1980



Het is niet te bevatten.... John Lennon wordt neergeschoten door de een of andere "oetlul". John werd geboren als John Winston Lennon in Liverpool op 9 oktober 1940, hij was een Engels popmusicus, vredesactivist en de oprichter van de groep The Quarrymen, die na enkele wijzigingen in de bezetting werd veranderd tot The Beatles. Samen met Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr zorgde hij voor 'n grote verandering in de popmuziek. Voordat het einde van The Beatles daar was richtte Lennon samen met zijn tweede vrouw Yoko Ono de Plastic Ono Band op en werd een van de belangrijkste gezichten van de hippiebeweging. Behalve door zijn muzikale bijdragen werd Lennon ook bekend door zijn politieke en levensbeschouwelijke stellingname als vredesactivist en vrijdenker, in zijn muziek zowel als lid van de Beatles, met de Plastic Ono Band maar ook als solo-artiest: met name met de nummers Give Peace a Chance, Power to the People, Happy Xmas (War is over) en Imagine. Geweldige nummers die nooit meer verdwijnen ook al wordt je 100 jaar oud, ze zullen altijd blijven. Maar toen kwam het ongelooflijke. In de middag van 8 december 1980 deden de Lennons thuis in het Dakota-gebouw aan 72nd Street een fotoshoot met fotograaf Annie Leibovitz, de laatste foto's waarop het paar samen te zien is. Later die dag gingen ze naar studio The Hit Factory om aan opnamen te werken. Bij het verlaten van het appartement signeerde Lennon een exemplaar van Double Fantasy voor Mark David Chapman, terwijl een andere fan een foto nam. Bij terugkeer werd Lennon om 22.50 uur voor zijn huis door die zelfde Chapman neergeschoten met vier kogels. Twee schoten raakten hem in de rug, waardoor hij omdraaide, de andere twee troffen zijn linkerschouder. Omdat Lennon hevig bloedde, wachtten gearriveerde politieagenten niet op een ambulance, maar brachten hem in een politieauto naar 'n hospital. Hij overleed enkele minuten na aankomst. Om 23.07 uur werd hij dood verklaard. Yoko Ono heeft Lennons as uitgestrooid in Central Park, waar later het Strawberry Fields memorial is gemaakt.




UT BENDJE VAN VRUUGUR




Dit is het orkestje van de "Vereijkens" uit Someren-Eind. The Summers Band... uren en uren heb ik er als jongetje van 'n jaar of 10 of 11 naar staan kijken als ze muziek speelde in cafe de Waag, het cafe dat beter bekend staat onder de naam Bertha Sengers. Het was dan Asten Kermis en dan speelde ze daar in het cafe... ik liep dan van huis af, Himmel 57, richting Turrup naar de kermis toe maar meestal kwam ik niet verder als de deuropening bij de Waag. Ik hoefde niet zo nodig naar de kermis, muziek vond ik veel en veel mooier en leuker. Ik herinner me de drie nog goed, drummer Pierre Vereijken, zangeres Mia Vereijken en accordeon Jan (broer) Vereijken. Vandaag was ik nofg wat rond aan het neuzen en kwam ik deze advertentie tegen, De Summers Band speelde bij Cor Clevis maar dat was wel 'n paar jaar later want de advertentie is uit 1961. Wel weer nostalgie van het hoogste niveau.




ÔK UIT UT MUZIEKANTEBUUKSKE




Neerkant was er in het begin niet blij mee... de komst van de jongens uit de stad... "de Hippies". Bij de verkoop van 'n boerderij in Neerkant waren bij die verkoop ook enkele langharige jongens... ze kochten de boerderij, de Neerkant was in rep en roer. Maar toch gaandeweg de tijd werden ze geaccepteerd... ze waren wel anders maar toch... "ut ware gin kôi joong". Anders dat wel... Maar terugkijkend in de tijd was Neerkant achteraf toch blij... ze hadden iets heel aparts in hun dorp. Ik luister vaak naar muziek van Ernst Jansz, een van die Hippies van toen. Ik hoor die man zo graag zingen... zeker ook als hij samen zingt met zijn dochter. Maar toch nog even terug.... De verhuizing van de Hippeis uit de stad naar De Peel haalde het nieuws en hun komst was voor de Neerkanters de eerste kennismaking met hippies. In de ogen van sommige bewoners was dit de eerste stap op weg naar Sodom en Gomorra. De mensen uit Neerkant vonden eerst dat de jeugd moest oppassen en roddels over de nieuwe bewoners deden de ronde. Voor andere buurtbewoners was hun komst juist een bevrijding en de eerste kennismaking met de zegeningen van de jaren zeventig. De voortschrijdende tijd veranderde de groep en de commune viel uit elkaar. Inmiddels zijn ook de lange haren van de mannen verdwenen en heeft kleurige hippiekleding plaats gemaakt voor een bescheiden blouse met spijkerbroek. Ik vind ze geweldig... ik moet zelfs bekennen dat ik de muziek van Jansz van nu veel en veel mooier vind dan van vroeger, CCC Inc. of Doe Maar. Ik hou van zijn luisternummers. Ik laat er hier eentje horen, 'n geweldig mooi nummer, klik op het plaatje van Ernst: "Ik was 'n hippie".




MUZZIEK RUKKLAME




Tegenwoordig kijk je op de computer hoe de muzieklijsten er uit zien, dat komt ook omdat er geen muziekwinkels meer zijn die singletjes of LP's verkopen, die tijd is helaas voorbij. Vroeger lagen daar de top40's, blaadjes met top40 en de tipparade van die week. Maar dat niet alleen... op die blaadjes stonden ook de reclameaanbiedingen van LP's en cassettes. Vroeger had je diverse platenmaatschappijen waar je mee te doen kreeg. Zo wist ik dat Simon en Garfunkel bij CBS zaten. Maar je had nog meer grote maatschappijen, Phonogram, Dureco, Bovema en Ariola. Natuurlijk weet ik dat want ik had ooit 'n klein platenwinkeltje in Someren-Eind. Ik kan je nu wel iets verklappen... wanneer er platen in de reclame kwamen stond er vaak van b.v. 23.95 voor 21.95, toen nog in guldens. Maar vaak was dat niet zo... Hoe je dat kon weten? De code die op de plaat stond was verbonden met de verkoopsprijs. En iemand die die codes 'n beetje kende wist dan dat die plaat eigenlijk nooit geen 23.95 had gekost maar altijd 21.95 was geweest. Ja zo werd de zaak vaak.. belazerd zeg maar. Hierboven de reclame van Ariola... singletjes die net uitgekomen waren en waarvan ze hoopte dat ze in de top40 zouden komen. Klik op het plaatje en je hoort nog 'n keer het mooie nummer van Cat Stevens: "another saterday night".




WIRRULDSTER ELVIS 42 en 42


Elvis Presley zou deze week 84 zijn geworden, hij werd maar 42, de helft. Geboren in Tupelo, Mississippi op 8 januari 1935 en overleden in Memphis, Tennessee op 16 augustus 1977. Wie kan het zich niet herinnere... Ik in ieder geval wel. Ik was werkzaam als dakdekker bij Sil Gielen in Asten en Sil en ik waren bezig met het aanbrengen van isoslatie op 'n stel bungalows in de Prinsenhof in Deurne en het vernieuwen van de daken. We waren bezig met grind van 'n dak af te halen toen er 's middags in de bus onze boterham zaten op te eten en het nieuws op de radio kwam. Dan gaat er toch even 'n rare golf door je lichaam.. Elvis Presley dood? Dat kan toch niet... zo 'n belangrijk en populaire zonger kan toch niet zo maar dood gaan. Maar dagen later lees je over het hoe en wat. Bekende sterren in de muziek en filmwereld, kunnen de weelde van het grote geld en hun bekendheid niet verdragen... gaan rare dingen doen. Meestal dingen die wij, de gewone mens niet zal doen. Ook hier is dat weer gebeurd... Elvis, de King was dik en log geworden en dat gebeurd niet als je alleen maar op gaat treden en 'n normaal leven lijd. Maar toch... ik vond het jammer voor de muziekwereld en voor vele was hij 'n groot voorbeeld in de muziekwereld met zijn gouden stem. Maar 'n gouden stem is geen garantie voor het eeuwige leven, ook die mensen gaan dood. Nu zijn we 42 jaar na zijn dood en leeft hij nog voort in onze muziekharten... bedankt Elvis dat je ons 'n heel stel prachtige songs hebt bezorgd die door jou zijn gezongen. Bij the Secrets zong ik ooit Burning Love, een van de hits van hem. Klik op het plaatje hieronder voor 'n vol uur met zijn hits.





GELUID UIT UT KESKE



Waar is de tijf gebleven dat we genoten van muziek uit zo'n transistor radio waarvan het geluid nou niet bepaald het je van het kon noemen. Mocht je denken dat die lekkere muziek die ik vroeger mooi vond is begonnen in de jaren 60, dan heb je het mis want in de jaren 50 waren er al artiesten waar ik van hield... Connie Francis, Elvis Presley en Buddy Holly waren mijn favorieten toen ik zeg maar tussen de 12 en de 16 was. Buddy Holly was ik helemaal weg van, jammer dat hij in 1959 al overleden is tengevolge van 'n vliegtuigongeluk. Een van mijn favoriete nummers? Klik op het plaatje en geniet van... 'n liedje uit 1957.




WITTE NOG? DO JOE WONNE BUMP?


Ik hoef jullie niet meer te vertellen over mijn muziekkeuze als ik iets op zet op de pc... meestal ga ik terug in de tijd naar de zestiger jaren of naar de zeventiger, de tijd dat ik zelf ook muziek maakte. Ik was nu nog 'ns aan het neuzen op www en toen kwam ik deze foto tegen en meteen wist ik het al... dit is de Bump. Dit stelletje danst en "knikt" met de kont tegen elkaar, 'n bumper dus, vandaar dat het ook de bump heet. Maar wat was dat ook weer precies? Het liedje "do you wanne bump" was het allereerste nummer van Boney M die bestond eigenlijk maar net. Het was 'n creatie van Frank Farian, de Duitse producer. "Baby Do You Wanna Bump", was 'n remake van Prins Buster 's lied "Al Capone" uit de jaren zestig en werd geschreven door Frank Farian onder het pseudoniem Zambi, waarbij Farian zelf zowel de mannelijke hoofdstem als de hoge achtergrond stemmen deed. Toen het nummer werd opgenomen op het album Take the Heat Off Me creëerde hij een uitgebreide albumversie met overdubbed vocalen van de groepsleden Liz Mitchell en Marcia Barrett. De opname was eigendom van Creole Records. Toen Boney M. in 1978 de hitlijsten bereikte met "Rivers of Babylon" en "Brown Girl in the Ring", gaf Creole Records opnieuw het nummer uit: "Baby Do You Wanna Bump" als een 12" single in het Verenigd Koninkrijk. Ik vond het eigenlijk 'n nummer van niks maar het was wel populair. In België kwam het nummer in de Ultratop 50 van Vlaanderen op nummer 8, in Nederland in de single top 100 haalde het meeslepende nummer 12de.. Klik nog 'ns op de foto en luister nog maar 'ns. Het is trouwens alweer 43 jaar oud, van 1976.




HIRLUK TOCH, ROK EN ROL



Nee toen ik in mijn jonge tijd naar zaal Zegers ging dansten de jongens en meisjes zo niet maar rock & eoll heb ik wel altijd geweldig gevonden. Dans je ook van die dansgroepen ziet en dan gekleed in kleding van toen, met die langere wijde rokken die de meiden dragen met hun pettycoat... geweldig toch. Ook de muziek van toen zoals de nummers van Jerry Lee Lewis, Neil Sedaka, Bill Haley en Little Richard... geweldige muziek en als je dan echt kunt rock'n-rollen? Prachtig... klik nog maar 'ns op de compilatie hierboven, die ik maakte van die echte danslustigen waar het oog ook wat extra's kreeg, dan krijg je nog zo'n echte rockplaat te horen waar wij vroeger zo gek op waren.




OVERLEDEN
MARTINE BIJL


Wie vroeger ooit de film Help de dokter verzuipt heeft gezien, vaak tv kijkt en
ook altijd de komedie-serie, "Het zonnetje in huis" heeft gevolgd zal zich Martine zeker kunnen herinneren. Als zangeres zei het me misschien niet zo veel omdat ik toen niet van dat soort liedjes hield maar als ik denk aan haar rol in Help de Dokter verzuipt en haar glorie rol naast vader en zoon Kraaijkamp dan moet je toch meteen toegeven, Martine was 'n echt zonnetje op de tv en op het witte doek. Help de dokter verzuipt kan ik me goed herinneren want op die dag kreeg ik in Deurne 'n verbaal omdat ik midden op de Markt, net als anderen geparkeerd stond wat niet mocht... en dat was na het zien van die geweldig leuke film misschien 'n domper maar ik had die film toen voor geen geld willen missen... dus maakte het me niet uit die "politie-prent". Bij het zonnetje in huis heb ik ook genoten van het gewoon doen van Martine, gewoon doen gewoon zoals ze was... gewoon. Bedankt Martine voor al die heerlijke uurtjes... Jammer dat je er niet meer bent, we zullen nog vaak aan je denken... bedankt gewone meid... bedankt voor je gewoon zijn net als wij... Wil je nog 'ns genieten van Martine samen met Johnny Kraaijkamp... en ze samen horen zingen maar ook lachen om die twee? Klik op het plaatje van Martine en geniet van haar samen met een van Nederlands grappenmakers... Johnny. Echt heerlijk Martine en Kraaij.




50 JOAR GELEEJE



Ik zal er af en toe wat meer aandacht aan schenken hier op Himmels.nl want Woodstock is dit jaar 50 jaar geleden, jaja, ik was toen 'n "twen", 'n twintiger, 24 jaar oud. Het grootste muziekspektakel ooit. En om maar even aan te geven wat voor artiesten er allemaal hebben opgetreden? Hier heb je ze nog 'ns op 'n rijtje.. het beste van het beste, toen en beter, veel beter als wat er tegenwoordig op festivals komt. Tenminste, dat is mijn mening. Alfabetisch gerangschikt: Joan Baez, The Band, Blood, Sweat & Tears, Paul Butterfield Blues Band, Canned Heat, Joe Cocker, Country Joe and the Fish, Creedence Clearwater Revival, Crosby, Stills, Nash & Young, Grateful Dead, Arlo Guthrie, Tim Hardin, Keef Hartley Band, Richie Havens, Jimi Hendrix, Incredible String Band. Jefferson Airplane, Janis Joplin, Melanie, Mountain, Quill, Santana, John Sebastian, Sha-Na-Na, Ravi Shankar, Sly & the Family Stone, Bert Sommer, Swami Satchidananda, Sweetwater, Ten Years After, The Who en Johnny Winter m.m.v. Edgar Winter. Kijk dat waren nog 'ns namen. Peer wat is het plaatje boven? Links zie je een van de meest bekende foto's die met woodstock '69 zijn gemaakt en de meest herkenbare van toen. Rechts zijn die zelfde twee mensen, na 50 jaar nog altijd bij elkaar... Woodstock was hun festival... Wil je nog 'n liedje horen van toen? Dan klik op het plaatje boven en luister naar de song van Joan Baez, 'n liedje wat geweldig aansloeg, "Joe Hill".






LEO VURBERNE VAN VORRELDONK



Ik weet nu al dat jullie ook wel zullen zeggen: "Peer wa bèènde toch unnen hannus", en dat klopt ook, maar ik zal je uitleggen wat er was. Jaren geleden kreeg ik van iemand van Verberne, ik ben de voornaam even kwijt, 'n mapje met liedjes en ik heb er ooit eentje van op mijn website gezet. Liedjes gezongen door zijn broer Leo Verberne. Leo Verberne Peer? Uit Aaste? Ja ja, Leo is van Vorreldonk, zat daar ook op school want hier heb je de klassefoto nog van vroeger... met de rode pijn aangegeven is Leo Verberne en hij zat in de klas bij juf de Vent, hier rechts en ook in de klas bij mijn broer Theo Welten, aangegeven met gele pijl. Leo trouwde met 'n dochter van van den Broek, de kastelein uit Heusden. Die cafe lag naast het cafe van Piet van Eijck. Na jaren nam Leo het cafe over van zijn schoonouders en had er 'n goed lopende zaak. Maar Leo kon ook zingen en zichzelf begeleiden op de gitaar, hij schreef zijn eigen liedjes in dialect maar zong ook wel liedjes van anderen, b.v. Peter Aarts uit Deurne. Nu zaten er in dat mapje nog meer liedjes maar ik heb die nooit geluisterd tot ik die map weer tegen kwam nu ik met Peter Michiels het boek aan het maken ben met orkestjes, bandjes, trio's, duo's, troubadours, zangeressen en zangers hier uit de regio. En ik luisterde zo maar 'n willekeurig liedje... stomverbaasd was ik... wat ik hoorde was echt geweldig... mooi gezongen door Leo maar de tekst? Geweldig. Het ging over 'n paar kinderen die iets mee namen naar oma waar ze op bezoek gingen, 'n kadootje maar omdat de weg zo lang was.............. Nou ja, ik ga het niet vertellen want je moet zelf maar 'ns luisteren... ik heb er geen videootje van gemaakt maar als je op het plaatje van Leo drukt, foto van zijn schooltijd op Voordeldonk, dan krijg jet het mp3-tje te horen. Klik en geniet van die prachtige liedje, ik geloof niet dat de tekst van Leo zelf is want ik kan me nog herinneren dat er zo'n tekst vroeger al was. Leo was geboren op Voordeldonk 15 in 1939 maar is allang overleden op 31 mei 2007, hij was toen pas 68 jaar oud. Jammer, want Leo heeft prachtige liedjes...




SCHÔN VAN VRUUGER


Ik ben hard bezig, bijna iedere dag, met het maken van de pagina's voor ons boek over bandjes in de regio van zeg maar 1940 tot 2000, zo ongeveer. Nu kreeg ik van Martien Giebels uit Heusden nog 'n opname van de Fortissimo's zo ergens uit de eind jaren 70, begin jaren 80. Louike Berkvens zingt 'n liedje "het Brabants Dörpke". Het klinkt niet als opnames van nu want het was opgenomen met 'n cassetterecorder op zo'n ouderwets cassettebandje maar mooi genoeg om het te laten horen. Martien heeft het gedigitaliseerd en ik heb het op you tube gezet met 'n foto erbij van de Fortissimo's zoals ze het langste hebben bestaan en bekend waren: Louike Berkvens en Frans van den Heuvel. Klik op het plaatje en geniet van de lekkere ouderwetse opname die wij graag willen behouden.




UNNEN AAWE MUZZIEK-EKSPRES




Toen Annie en ik het grammofoonplatenwinkeltje in Someren-Eind hadden verkochten we ook de Muziek-Express... 'n leuk muziekblad van toen naast de muziekparade en de tuney tunes. Ik had er nog eentje bewaard uit 1973 toen Albert West zijn covers ging zingen. Covers van o.a Brian Hyland.. "Ginny come lately", 'n nummer wat wij met the Secrets vroeger ook speelden. Albert West, z'n echte naam was Albert Westelaken, was een Nederlandse zanger. Zijn eerste hits in 1969/1970 scoort hij als zanger van het Brabantse dansorkest The Shuffles. In 1973 verlaat hij de groep voor een solocarrière. In mei 1973 wordt Ginny Come Lately een hit in Nederland, Duitsland en Oostenrijk. Het wordt in Nederland zijn eerste en tevens grootste solohit. In de jaren daarna brengt hij vooral covers van ballads uit. In 1975 probeert Albert West naar het Eurovisiesongfestival te gaan, maar in de nationale voorronde legt hij het af tegen de latere winnaars, Teach-In. Eind 2012 wordt West getroffen door een ruggenmerginfarct. In juni 2015 komt het nieuws dat West op 65-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van een aanrijding. Klik op het plaatje boven voor het mooie nummer... "Ginny Come Lately".




AS UNNE GEK VURKLARE

Ja beste vrienden, ik weet nu al dat jullie me voor gek verklaren en dat mag ook, ik vind dat niet erg... die dingen doen geen pijn, "iemand afsloa, dè du zir"... dit niet, je mag denken wat je wil. Kijk ik zal je vertellen, ik zat nog 'ns te bladeren in 'n oud boekje van "het zingende boertje", de voorlopers van de Muziek Express, de Tuney Tunes en de Muziek Parade, toen ik weer die leuke zangeres van vroeger tegen kwam: Ria Valk. De ouderen kennen haar heel zeker en toen dacht ik terug aan die tijd dat ze nog maar net bekend was en van die cowboy liedjes zong... "Rocking Billy", "Tommy uit Tennessee" en "Ik wil 'n cowboy als man", "De sheriff van Arkansas is 'n lady", "Happy cowboy" en "Kleine Sheriff". Toen dacht ik nog, dat is toch heel wat anders als wat we nu op de radio te horen krijgen. Radio? Ik denk er nu aan dat ik die niet meer heb... ik heb de hele zooi naar de ONA gebracht... radio, versterker, platenspeler, dubbelcassettedeck en de vijf-cd-wisselaar. Nee ik heb niets meer van dat spul. Vroeger kocht ik 'n tuner-versterker met 'n klein mengpaneeltje eraan vast. Echt geweldig geluid... alles erop en eraan. En nu? Ik zet soms wat muziek aan op de pc... muziek van vroeger... als ik de tv aan zet en ik hoor de muziek de muziek van tegenwoordig? Dan moet ik zoals wij dat noemden vroeger in dun Himmel: "bekant Kèuike". Niet om aan te horen... ik heb nog liever tandpijn dan dat ik die muziek moet aanhoren. Nee dacht ik, dan geef mij toch maar Ria Valk... hahahhahaha. Maar dan dit keer geen cowboy-liedje maar wel een van de eerste: "Afscheid van een soldaat", dat vond ik vroeger ook wel leuk, dus klik maar op het hoesje. Als je bij de jeugd hoort? klik maar niet want "gellie vijnt ut toch niks"....




TOEN DUR NOG PLATEZAKE WARE



Al jaren halen we onze muziek niet meer in de platenzaak... dat is allang verlden tijd, we halen alles van internet en dat is gewoon makkelijk. Maar het heeft niks meer. Vroeger ging de jeugd naar de platenwinkel en verbleef er wel 'n uurtje om zijn of haar favoriete muziek te luisteren en daarna te kopen. Nostalgie van de bovenste plank... voor mij zeker want ik had in 1972 'n platenwinkeltje in Someren-Eind. Ik zag op de tijdlijn van de dochter van Addy Kleijngeld deze advertentie staan van de heropening van 'n platenzaak in Heerlen, "Lebouille". En dat zal zeker veel bekijkt hebben getrokken want niemand minder als de uit Engeland afkomstige beatgroep "the Scorpions" kwamen er twee uurtje optreden. Nee ik ben er niet geweest nee, maar de band was vroeger wel een van mijn favorieten... Want wie hield er niet van nummers als "hello Josephine" en "Baby baby balla balla". Voor mij was dat rustige nummer toch nog altijd de mooiste... Ik heb het in het cafe van Henk en Ria Caris vaak gedraaid... "Ann Louise"... klik op het kleine hoesje en je wordt doorgestuurd naar youtube. The Scorpions daar heb ik nog ooit mee zitten eten... "Jaja Peer, dè zal wel"... ja zeker, dat is echt zo... Ik zat bij de Vossenhoek 'n frietje met kroketje te eten toen de boys ook in Asten waren, op doorreis naar Duitsland, en bij de Vossenhoek binnen stapten on ook wat te eten... ook friet trouwens.




IN MEMORIAM: JOHNNY LION


We hoorden het bericht op tv en ook op facebook was het te lezen: Johnny Lion overleden... bekend van het liedje "Sofietje". Maar voor mij was dat niet echt dat liedje waar
hij bekendheid mee verwierf. Johnny Lion was niet zijn eigenlijke naam want die was John van Leeuwarden, geboren in Den Haag op 4 juli 1941 en overleden in zijn woonplaats Breda op 31 januari 2019. In 1959 begon hij met schoolvrienden de band Johnny & His Jewels later werd die omgezet naar The Jumping Jewels. Deze groep was afgekeken van Cliff Richard, Cliff & The Shadows. Een mooie hit hadden the Jumping Jewels met het instrumentaaltje "Wheels". Dat was in 1961 en ze bleven successen boeken tot 1964. In dat jaar verliet Van Leeuwarden de groep om als Nederlandstalige solozanger door te gaan. Dit leverde hem meteen de grote hit Sophietje op dat eigenlijk 'n Zweeds nummer was met 'n Nederlandse tekst. Het was opgedragen aan zijn vriendin Sophie van Kleef. Het jaar daarop scoorde hij met Tjingeling wederom een hit en opende hij met Van Kleef een kledingboetiek met de naam Sophie en Johnny. Dat stopte toen ze in 1969 uit elkaar gingen. Sofietje was uit 1962 maar in dat jaar werden er meer mooie nummers door hem gezongen zoals Dear one, Let's make a habit of this, Ginny come lately en Tijd komt en gaat voorbij.. Voor mij blijft zijn mooiste liedje nog altijd "Niemand Weet". Klik op het hoesje en je hoort nog 'ns "Niemand weet", het is 'n liedje wat in die tijd elk bendje en orkestje weel speelde.




GRANDIOOS OPTREDEN ZANGGROEP
"VUR MEKAAR"


Grandioze muziekmiddag 10 jaar Vur Mekaar, zanggroep Vur Mekaar uit Asten-Someren vierde op zondag 27 januari het tienjarig bestaan met een muziekmiddag in zaal Zegers in Asten. De deuren van de zaal werden om 14.00 uur opengezet en de zaal stroomde in een half uur vol met zo'n honderdvijftig gezellige mensen. Vur Mekaar bracht een kleine dertig liedjes ten gehore in vier showblokken.



Ze begonnen bij hun roots, zoals de meeste luisteraars hen kennen, met de oud-Hollandse meezingers. De zaal was binnen een mum van tijd opgewarmd en iedereen liet van zich horen. Toen bij het laatste liedje de aanwezige oud-leden zich bij Vur Mekaar aansloten, was het feest al geslaagd. De vereniging, waar het allemaal is begonnen met Vur Mekaar, carnavalsvereniging De Pompers uit Someren, was de hele middag van de partij en bleek een goede gangmaker te zijn. In de loop van de middag werden er verschillende polonaises door de zaal gemaakt. Na een muzikaal intermezzo van Peer Welten werden de toeschouwers getrakteerd op een showblok oude countrysongs. Dit compleet ander genre werd zeer gewaardeerd. Tijdens de grote pauze trad muziekband ’t Kos Krek uit Someren op. Na de pauze werd het decor veranderd in de hippiesfeer. Met een aantal bekende flowerpowerhits werd de zaal klaargestoomd voor het klapstuk van de middag, de Duitse schlagers uit de jaren '70. Voor die tijd was de microfoon nog een keer voor Peer Welten met zijn Aastese nummers. Vur Mekaar kijkt terug op een grandioze jubileummiddag. Het was 'n feest waar Vur Mekaar trots op kan zijn. De foto's staan op Siris... klik hier maar op het plaatje en je komt er bij uit... Met dank aan Siris voor de foto's.

HIMMELS | NÉÉIJS | VRUUGER | SPÍSJAAL | VURHALEN | MUZZIEK | WEETJES | KULTUUR | ALLE FOTO'S HIMMELS | Sitemap


Terug naar de inhoudsopgave | Terug naar het hoofdmenu