himmels.nl


Ga naar de inhoudsopgave

Aaw spul

VRUUGER



VUR TE WASSCHEN




Nee ik weet ze niet allemaal, de wasmiddelen die ik in mijn leven heb meegemaakt, maar deze hierboven ken ik er zeker nog van. En als je die firma's mag geloven wassen ze allemaal beter als de andere. Lux herinner ik me nog het beste want daar werden wij vroeger me gewassen en dan roken we weer heerlijk, tenminste de eerste tien minuten want als we weer buiten gingen spelen was het weer als net van te voren, ons moeder zei dan: "Ge ziettur wir uit as nun Turrik"...



WASKITTUL




Ik voel me weer jang als ik dit zie.... ik zie ons moeder in het was gok.... de was insmeren met groene zeep en die deksel op lichten van de Etna wasketel zoals hier op de foto staat... en dan rook het er altijd heerlijk vond ik. We hadden trouwens ook in de keuken een Etna kachel, volgens mij de beste die er toen bestonden. En dan zie ik op het plaatje het groen achter het huis, de varkens en de koeien... prachtig. Nee ik zeg niet de goeie ouwe tijd maar als ik aan mijn jeugd terug denk? Geweldige jaren gehad in d'n Himmel.



LOONZEKSKE




Ik heb eigenlijk mijn loon altijd in een loonzakje gekregen, vroeger bij Pietje Berkvans toen ik jong was, daarna bij Picus, ook bij Dresser in Panningen kregen we dat zo en toen ik bij dakdekker Gielen in Asten werkte kregen we dat ook nog zo. Later veranderde dat maar dan heb ik het al over 1983. Huur betaalde ons moeder vroeger aan de man die dat op kwam halen... toen ik trouwde moest ik wel het geld op de bank zetten om te kunnen betalen, dat ging toen nog met een acceptgirokaart... raar eigenlijk.



FRIETHOK




Ik moest goed nadenken over deze foto van het Friet hokje van Tinuske Berkers aan de, ik denk de weg van Heusden naar Meijel. Veel stond er toen nog niet en Tinuske had vroeger de eerste friteszaak in Heusden die stond daat bij Karel vervoordeldonk zijn cafe. Links dat witte gebouwtje was de friteszaak van Tinuske.



GINNE SUPER




"Ge krietur troane van in ôw oge", als je dit plaatjes ziet. Ik denk dan terug aan pakweg... 1956. Ik moest naar de Spar lopen vlakbij de kerk, dat was helemaal aan de andere kant van Asten... dan stonden daar Hub de Spar met een of meerdere verkoopster en je zei wat je moest hebben en dat haalden ze voor je. Je boodsachappentas stond voor op het rekje, nee de foto is niet van de Spar maar het brengt je wel weer terug naar vroeger... gouden tijden....



VUR FILLUMS TE DREIJE




Vroeger konden weij naar het Astra-theater, de bisocoopzaal van Bakens. In de Mgr. den Dubbeldenstraat was het cafe met er achter de zaal voor films en degene die de films moest draaien moest hier achter naar toe om boven de rest uit te komen om de beelden op het witte doek te krijgen. Ik ben vaak naar de film geweest, meestal op zaterdagavond of woensdagavond, zondags zaten wij in de Vossenhoek.



BLÔKSKUS


Nee ik weet niet hoelang ik met deze blokjes ooit heb gespeeld maar het is wel een lange tijd geweest. Wij hadden ook zoiets zo'n doos thuis, iemand gekregen met Sinterklaas of zo en dan speelde bij ons elk jong kind er wel mee. Onze moeder hield wel in de gaten dat je ze niet in je mond stak maar dat zal wel in elk huisgezin zo zijn geweest. Ik weet zeker dat ik elk blokje ooit op 'n ander heb gelegd, geen enkel overgeslagen want ik had best een grote hoop fantasie. Ons moeder zei ooit als ik iets maakte dat ik het mooi gedaan had maar ze wist bij God niet wat het voorstelde maar dat heb ik elke keer wel uitgelegd. Ik denk dat ons moeder en de rest bij ons thuis niet zagen van wat ik er in zag als ik weer 'n prachtig bouwwerk klaar had. Nee groot was het niet want daar hadden we te weinig blokjes voor. Maar ja bij ons thuis hadden ze het nu eenmaal niet breed met negen kinderen die allemaal flink konden eten. Och die blokkendoos vond ik als kind best leuk... so what...



TILLEFOON & MOBIELTJE




Eingenlijk gaat de tijd, de veranderingen inde tijd, veel en veel te snel. Ik werd geboren en toen kon je niet bellen want telefoon hadden we niet. Als er in mijn kjinderjaren iets was, konden ze naar Pietje Bukkems bellen want die had telefoon en die kwamen je dan wel halen... Toen ik als 17 jarige in het bestuur zat van de KWJ en ik moest naar het hoofdkantoor of zoiets bellen dan moest ik naar cafe de Waag, die hadden 'n cel in het cafe en achter de bar werd de meter aangezet en die registreerde wat je moest betalen... Bij Jan van Hoek hadden ze die ook eentje. Later toen wij in de Rozenstraat woonden kregen we telefoon. Toen ik getrouwd was heb ik na een paar jaar ook telefoon aangeschaft want ik ging wel wat "karweitje" opknappen en konden ze bereiken. In het begin waren de kosten 48 gulden per twee maanden en dan kwam er het bellen nog bij. Nu hebben wij ieder een mobieltje en 'n huistelefoon. En de veranderingen gaan nog veel verder... als ik ergens anders ben kan ik vandaar uit de verwarming hoger en lager zetten, aan en uit... Tja de veranderingen swingen de pan uit... toch is de telefoon prachtig om te zien, nee niet het mobieltje maar de telefoon op de foto.



SPIEGULTJE SPIEGULTJE AN DE WAND


Deze spiegel, plaatje is niet echt heel duidelijk, hing bij ons in de keuken toen wij van 1934 tot 1961 in de Hemel woonde. We hebben er vaak in gekeken want onder de spiegel hing een kammenbakje waar de kammen inzaten om onze haren netjes in de scheiding te krijgen. Degene die er het meeste in keek was onze Frans maar die deed het meer om gekke bekken te trekken. Wij zaten vroeger altijd in de keuken, bijna nooit in de kamer alleen op bijzondere dagen en de laatste jaren dat we daar woonden. Het was trouwens in de hemel altijd wel behelpen want onze Frans moest aan het naaimachine zitten om te eten want we hadden een tafel waar 10 maan aan konden zitten en we waren thuis met 11en. Nu moet ik wel zeggen dat de spiegel wel iets speciaals of aparts had want zoals je ziet had het bovenste deel 'n mooi landschap en dat zie je bijna nooit bij spiegels, tenminste, ik had het nog nooit ergens anders gezien. Ik weet ook niet of we die spiegel ooit hebben gekocht of dat het misschien 'n erfstuk was geweest og een kado toen onze vader en ons moeder in april 1932 trouwden. Onze vader was toen hij trouwde 31 en ons moeder was de dag ervoor net 24 geworden. Ik vond het vroeger jammer dat we uit de Hemel weg moesten want we hebben er bij ons allemaal goeie herinneringen aan maar ja... als je weet dat wij vroeger 'n, zoals men dat noemde, 'n heuske achter het huis hadden en als we naar de wc moesten dan moest je eerst naar buiten, nee licht was er niet en ik kan je wel vertellen dat het in de winter steenkoud was... Nee voor de lol bleef je daar echt geen tijdje zitten en een douche hadden we ook geen en toen we in 1961 naar de Rozenstraat gingen hadden we dat wel allemaal. Vier slaapkamers, 'n keuken en de achterkamer was voorzien van een dubbele deur met de woonkamer. We hadden toilet en douche, geweldig. Ons Annemieke heeft spiegel nog altijd als herinnering... echt een mooi ding. Zoals ik al zei, ik weet nog altijd goed van die spiegel en wat er vroeger allemaal mee gebeurde, vooal van onze Frans is 'n keileuk verhaal... spiegeltje spiegeltje aan de wand.... etc. en dat was ik natuurlijk... hahahahaha



VENDELIERS




Ik vond het altijd een geweldig schouwspel als jong manneke als de mensen van de schut zoals wij dat noemden, het Sint Jorisgilde hun groet brachten, met hun vendels zwaaiden. Ik denk dat ik er hier niet bij was want dit is uit 1951 en toen was ik pas 5 of 6 jaar oud.



VUR ONS ANNEMIEKE




Wanneer je zoiets ziet dan denk je automatisch aan "Toen". Ik in ieder geval wel en dan denk ik aan ons thuis... Kijk als het sinterklaastijd is dan worden de kinderen overladen met kadootjes. Nou ja, bij ons was dat zo niet... Het is ook meestal zo dat de twee die het eerst zijn geboren van alles kregen... toen kwam de middenmoot waartoe ik behoorde en die kregen wel wat maar veel was het niet... en dan kwamen de jongste... in ons geval de allerjongste ons Annemieke en die kreeg zelfs 'n nieuwe fiets. Tja, zo gaat dat, tenminste vroeger... mensen hadden het niet breed met 7 jonge kinderen maar als de jongste wordt geboren dan zijn de oudste vaak wel al aan het werk en verdienen geld... Nou ja, slechter ben ik er niet van geworden maar ik had zo graag 'n gitaar gehad... helaas... Ik weet nog wel dat ons Annemieke 'n serviesje kreeg zoiets als dit... die was me dan 'n partijtje blij.....



VURRANDERINGE



Iemand duwde dit plaatje met wat tekst in de bus bij ons. Het is het verschil tussen vroeger en nu. Op de linker foto de 18-jarige Riek Aarts, nu inmiddels allang Riek Driessen - Aarts, die toendertijd elke dag 8 koeien moest gaan melken. Rechts staat Riek bij Rene Berkers die met een melkinstalatie elke dag zo'n 100 koeien melk maar wel op 'n andere manier. De wereld veranderde...


VUR DE UITVOERINGE



Niet echt heel duidelijk maar ik wilde het toch graag plaatsen, de foto van het Patronaat van vroeger in de Kerkstraat. Het was ooit school maar ook parochiehuis. Ik ben er veel geweest als er iets speciaals te doen was van het jongensgilde van toen, dat was in de bovenzaal.


REIDANSE



Nee je kunt het je bijna niet meer voorstellen... het zou ook niet meer kunnen. Optreden van de Jonge Boeren Stand, de vrouwen en mannen samen reidansen. Ten eerste hebben we geen aanwas meer want de meeste boeren zijn verdwenen en de regering wil steeds meer boeren weghebben, zeg maar op z'n plat, "de nek umdreije". Maar tijden veranderen ook... de KPJ is allang weer opgeheven, we habben andere dingen te doen en die doen we ook. Toch is het 'n mooi nostagisch plaatje gemaakt in de kerkstraat achter de pastorie en het patronaat.



BINNE KIEKE BIJ DUN HULS



Ik kan me er nog een beetje van herinneren, de werkers, vaak jeugdige personen, die werkzaam waren bij d'n Huls, de strohulsenfabriek van Johan van Goch aan de Hoogstraat. Ik moest er ooit 'n pak strogaan halen voor de varkens bij ons in het hok achter en dan moest ik me melden aan het kantoor en dan werd ik doorgestuurd naar de fabriek of de opslag en dan liep ik meestal wel even door de fabriek. Als kleine jongen vond ik dat wel interessant maar achteraf vind ik het wel 'n beetje 'n soort "kinderarbeid".



NOG WA AASTUS UM TE LERE

Ik heb nog wat mooie woordjes gevonden die de meeste Astenaren wel kennen, die uit
d'n Himmel zeker wel maar misschien kunnen er "buitenstaanders" wat mee, mensen die graag "Aastus wille lere". Neem het woord "seffes"... leuk woordje en het betekend gewoon: "zo meteen". Ik doe dat seffes, ik doe dat zo meteen. Dan een "rôssel". raar woord mischien maar het is gewoon 'n rooster. Toen wij in de Hemel woon de hadden wij die eentje achter het stoepje aan de voordeur... "Unne rôssel die op ut keldurgaat lag"... Dan hebben we ook nog "un pulleke", makkelijk, dat wel, het is 'n paaltje. Dan was er nog 'n prachtig woordje... "koekeloere". Nee dat heeft niks met 'n koekoek of zo te maken maar het betekend gewoon "ongeinteresseerd kijken". Als ik bij ons op het stoepje zat dan dacht ik aan niks en zei ons moeder "wa zitte dôr wir te koekeloere peterke"? Hahaha dat vond ik altijd wel grappig. Ook zo'n mooi woord is "hebbeluk". Dan zeiden we vaak dat was iemand die alles wilde hebben, nooit genoeg hebben... dat zijn die beterweters die in die sporprogramma's zitten... "Hebbelukke zeurpiete". Onze vader maakte vroeger om wat bij te verdienen altijs "lektoete". Dat waren als moeilijk Nederlands woord snoepsoldaatjes. Bij ons lektoete en dat had onze vader afgekeke bij Sjang Hoefnagels want waar maakte ze snoepsoldaatjes. De kinderen uit Asten kwamen bij mijn vader altijd "lektoete" halen. Dan deden wij vroeger "vurbèrrige"... gewoon verstoppertje spelen. En dan zei onze vader wel eens "dè is un raar vrômus"... en zo iemand is 'n vrouw. Tot de volgende les zou ik zeggen. "Houdoe", dat wil zeggen "tot ziens".


SPEULE



Natuurlijk waren onze spelletjes van vroeger ook niet alles maar als ik eerlijk ben vind ik ze wel tien keer mooier, fijner, leuker en gezelliger als wat de kinderen nu doen. Ze doen gamen, Geeme... hahaha en ze leren schieten op poppetjes etc. Ge woon tien keer niks. Nee dan hou ik meer van Britsen, Landkappen, Verbergen, Knikkeren, Kapdollen, Boks-springen, Zakdoekleggen, net as op de foto en noem maar op. Gamen? kom op kinderen, doe normaal.



BRÔMTOL

Als ze het vroeger thuis niet al te breed hadden dan was het normaal dat je geen grote kadootjes kreeg met Sinterklaas en dat was vroeger bij ons ook het geval, maar wisten wij veel... wij waren trouwens met het kleinste al tevreden. Kleurtjes, kleurboeken, schriften en potlood en gum. Spellen die we met z'n allen samen konden spelen, ja wij waren tevreden. Ik weet ook nog dat ik toen ik 'n jaar of 5 was, 'n bromtol kreeg. Tegenwoordig is speelgoed erg stevig en goed gemaakt, tenminste, meestal wel maar vroeger? Nee niet echt goed... Die bromtol moest je aan de hendel boven omhoog trekken en dan met enige kracht naar beneden en dat deed je 'n paar keer snel achter elkaar en dan draaide dat ding leuk in het rond en maakte ook nog 'n heerlijk zoemend geluidje. Tenminste de eerste dag... de tweede was het al wat minder en vaak haalde hij met horte en stoten de derde dag nog maar voor het avond werd was hij vaak gesneuveld... had hij zeker z'n beste tijd al gehad. Maar goed... we hebben er twee dagen plezier van gehad. Hahahaha, twee dagen ja... en dan weer 'n jaar wachten op het volgende kadootje, hopende dat het niet weer 'n bromtol zou zijn, maar meestal was sinterklaas wel slimmer.



ERPUL SCHELLE

Wanneer ik terug denk aan de tijd dat ik 'n jong kind was dan moet ik ook altijd denken dat ons moeder de aardappelen moest schillen... maar ook, als het nieuwe aardappelen waren, deed schrabben. Nee met 'n klomp schrabben heb ik haar nooit zien doen maar wel gewoon met 'n aardappelschil mesje en daar was ons moeder best handig in maar als je voor 11 man die aardappelen moet schillen of schabben dan ben je daar wel 'n tijdje zoet mee. Toen wij later geen aardappelen meer in d'n hof hadden gingen we wel aardappelen kopen. In de Rozenstraat hadden we maar 'n klein keldertje, twee treedjes diep en echt heel klein. Dus hadden we geen grote voorraad aardappelen en als er nieuwe aardappelen waren bij de groenteman dan kon je in de winkel gewoon laten schrabben, daar hadden ze 'n leuke machine voor. Ik kwam binnen, "driej kilo geschrabte neij erpel as ut kan". De winkeljuffrouw woog dan de aardappelen af, schudde die boven in de machine en zette 'n emmer voor de uitgang van het apparaat. Dan zette ze dat ding aan en je hoorde het rondknetteren van de aardappelen in de machine... na 'n minuutje werd die stil gezet en men trok aan dat hendeltje onder en de aardappelen kwamen door de opening naar buiten in de klaargezette emmer. Netjes geschrabt alleen de "pitje" moesten we er zelf nog uit halen... ik heb nog onthouden van heel vroeger dat erpel 20 cent de kilo waren en geschrabt 25 cent, zoiets tenminste. Als die thuis werden gebakken dan was dat zo ontzettende lekker... soms aten we er zoveel dat we er buikpijn van kregen, maar dat hadden we er wel voor over... Ja wij hebben thuis veel aardappelen gegeten... ons moeder noemde mij later zelfs "unnen erpulboer".



UN ZITBAD


Als ik terug denk aan vroeger, toen wij nog in de Hemel woonden, en ik nog kind was, denk ik vaak terug aan die tijd dat we nog geen wc
hadden maar 'n heuske waar je voor naar buiten moest... in de winter was het er steenkoud en in de zomer stonk het dat het niet meer normaal was. Later werd dat wel veranderd in 'n wc die je kon doortrekken. Maar ik denk ook aan de tijd dat wij geen badkamer hadden, geen douche. Die kregen we pas in ons nieuwe huis in de Rozenstraat toen ik 16 was. Als jong kind werden we door ons moeder in de zinke teil in de bijkeuken gewassen en als het echt heel kous was in keuken waar we altijd zaten en we ook de kachel hadden staan. Ons moeder maakte water warm en dat goot ze in de teil... deed er wat kous water bij en we werden gewassen, het was zogezegd ons "zitbad", maar soms was het erg koud tegen die zinken randen... verschrikkelijk vond ik dat. Als er eentje van ons gewassen was deed moeder er nog wat warm water bij en de tweede kon er in... soms gebeurde dat bij ons drieen, Henk, ikke en onze Frans. Nee 'n lolletje vond ik het echt niet. In de Rozenstraat hadden wel 'n douche, ik ging niet graag weg uit onze straat maar was wel blij met de douche in de Rozenstraat.



KATTELIEKE ILLUSTRASIE



Ik weet nog dat wij vroeger bij de Katholieke Illustratie waren toen we nog in de Hemel woonden en later de Revue en de Margriet. Ik vond de voorpagina nog op internet van een van die uitgaves uit 1932 en toen ik die zat te bekijken viel me die onderste regel meteen op. Eeerst zag ik die twee beesten zitten, heerlijk bij elkaar, twee verschillende met twee karakters en onderaan stond te lezen: Verdraagzamer dan menschen. Toen dacht ik, zouden mensen dit nog maar 'ns zien en hetzelfde denken als ik, dan zou de wereld er heel anders uit zien, uit welk land je ook komt.



WIJ ZEGGE DA ANDURS



Ik lag deze week op bed, tennis te kijken want dat is een van mij lievelingssporten, en toen hoorde ik 'n woord zeggen en meteen dacht ik aan vroeger hoe wij dat vroeger noemde. Ik dacht nog eens na over de diverse woorden en regels en vond deze nog. Neem b.v. als ze zeggen dat iets lekker gebak is, dan zeiden ze vroeger "dè zijn goei botterhammen". En dit dan: Dat snapt toch iedereen, dan zeg ik nu nog altijd", dè snapt unnen boer mì innen haaleven errem nog wel". En als we ergens geen zin in hebben zegge we: ik zuuk dè nie". En als je b.v. ergens 'n hekel aan hebt en het niet meer wil doen dan zegge wij: ik hebbur vôrt un bietje tubbak van". Ik dacht ook nog aan: een lomperik, en daar hebbe wij "wanne klippel" voor of "wannen boeren tinus". Dit heb ik ooit nog van mijn vader overgenomen: als je b.v. wei nig tijd meer hebt voor iets dan zei mijn vader: "tis kort dag an't worre". Als wij vroeger uitginge en iemand wilde maar èèn of soms geen rondje geven dan noemde wij dat "unne schaafloper". Deze vond ik ook wel mooi, Je zoekt het zelf maar uit: "ge kaant me vurrekku". Als je iets kunt missen, je hebt iets niet nodig dan zeg ik: Ik kan ut misse as kaaw pap". En deze vond ik zo nog maar ergens: Je moet van mijn kinderen afblijven: "ge moet mì ôw pote van mijn joong af blieve"....


WITTEGE UT NOG



Toen ik van 1961 tot 1967 bij Picus in Asten werkte op het industrieterrein lag er tegenover ons de fabrieken van Montapas en Saffier. Die laatste maakten jaloezien voor ramen etc. maar voorheen hadden die aan der Ommelscheweg gezeten waar Frans van de Moosdijk jr. later zijn autobedrijf had. Maar na lang nadenken kwam ik er achter dat die eerder toch ook in de Emmastraat hadden gezeten. Dat wasd in het pand naast waar toen het politiebureau stond en waar vroeger drukkerij Schriks was gevestigd. Soms heb je wel wat tijd nodig om de herinnering weer boven te halen. Hier zat Saffier al op het industrieterrein.



ALLEEN ÔP DE WIRRULD



Toen ik dit plaatje zag kreeg ik twee verschillende gedachten door m'n hoofd, ik moest er eventje voor gaan zitten om het te verwerken. Ik heb dit boek ooit gelezen, toen ik nog 'n kind was terwijl ik helemaal niet hou van lezen. Maar ik dacht meteen even aan Poetin, de premier van Rusland die op 'n niet te aanvaarden manier Oekraine is binnen gevallen en daar niet alleen de bevolking dood maar ook door die aanval zijn eigen landgenoten de dood in jaagt. Toen dacht ik het lijkt wel of hij denkt dat hij "Alleen op de wereld is", hij denkt echt dat hij goed bezig is voor zijn land terwijl het toch geen belang heeft om daar mensen de dood in te jagen. Maar gelukkig dacht ik ook aan het boek dat vroeger indruk op me heeft gemaakt. Het boek werd voor het eerst gepubliceerd in 1878 en is meermalen verfilmd. De eerste Nederlandse vertaling, van de hand van Gerard Keller, kwam in 1880 uit, meteen al met de titel "Alleen op de wereld". Het verhaal gaat over de vondeling Remi en de zoektocht naar zijn afkomst.



VUR TE STRIJKE



Ik ga weer terug naar vroeger toen we nog in de Hemel woonden. Boven op de donkere zolder, waar ik als kind echt bang van was, lagen verschillende ouwe spullen opgeslagen, ouwe schilderijen, 'n ouwe kinderwagen en nog veel meer en een van die dingen leek op dit strijkijzer van vroeger. Ik weet niet precies hoe dat ging maar er waren ronde blokken die in dat stijkijzer paste die in of op de kanchel werden gelegd en als die heet waren werden die via dat kleine houte klepje wat omhoog ging, in het strijkijzer geplaatst zodat de boden heet werd en je er mee kon strijken. Nee ik heb ons moeder dat nooit zien gebruiken dat niet, maar we hadden er vroeger wel eentje op zelder staan.



UNNE LANDKAART



Ik weet bijna zeker dat zo'n landkaart op de Voordeldonkse school ook ergens in 'n lokaal hing en volgens mij bij mister Rombouts en hoe ik dat zo zeker zou weten? Nergens vindt je 'n landkaart waar links onder Zeeland buiten het kader stond en dat hadden wij vroeger in de klas en dit heeft dat ook. Wij leerden ook van de Zuiderzee, nog sterker, wij hebben er ooit gevaren op dat stukje zee toen we er waren met de schoolreis. Jaja wij waren ooit in de Noord Oost Polder in Lelystad.



ZEEF



Het is niet dezelfde die wij thuis hebben maar wel eentje die hetzelfde doet. Ik weet dat er zo'n dingen zijn waar je de zeef van kunt vervangen om iets groffer of fijner te maken. Ik gebruik hem om tomatensoep te maken en dat gaat prima. Ons moeder gebruikte die vroeger ook en ik heb goed gezien hoe ze dat deed dus ik weet ook hoe je zo'n ding in en uit elkaar moet zetten en hoe te gebruiken. "Un hendig dinguske".



UT AAW GELD




We weten allemaal hoe het is gelopen met de invoer van de Euro maar wennen doet het nooit. In 2002, nu 20 jaar geleden begonnen we er mee. Voor ons was het extra wennen want we werkten bij gemeenschapshuis de Kluis in Ommel en moesten alles omzetten van gulden naar euro's en dat was wel wennen. Natuurlijk maakt het niet zoveel uit maar alles is in razendtempo omhoog gegaan wat de prijzen betreft. Nog altijd tel ik alles uit in guldens... ik weet ook niet hoe het komt maar als ik b.v. 'n bloemkool koop en die kost 2,99 in de aanbieding dan weet ik uit m'n hoofd dat hij rond de 6,5 gulden kost. Zes en 'n halve gulden, je schrikt je toch kapot... mijn gedachten gaan terug naar vroeger... 70 jaar geleden. Eimert van Deurzen kwam bij ons de huur iedere week ophalen op Hemel 57... 2 gulden en 50 cent. Omgerekend naar euro ongeveer 1 euro 13. Ik betaal nu tussen de 500 en de 600 euro.. tijden veranderen, geld ook...


TILLEFOON


Ik kreeg van 'n vriend uit Asten, Harrie van Heugten een map met dingen over Asten en Harrie zei dat het niet zo zijn "ding" was en ik was er blij mee. Zeker toen meteen vooraan de telefoonnummers van Asten in stonden uit 1950... jaja ruim 70 jaar geleden. Ik weet nog, en dat vergeet ik nooit meer, dat dokter Janssen in de Wilhelminastraat nummer 6 had. Maar ik zal er eens 'n paar opnoemen, De Amsterdamse Bank op de Markt, hoek Martstraat had nummer 173, en de Centra van van Baar de bakker had 161. Juffrouw Bosman de vroedvrouw nummer 143 en die woonde toen nog in de Burg. Frenckenstraat 2. Houtsagerij Cuppens had nummer 17 en mijn ome Piet van Helmond de aannemer in de Kerkstraat had nummertje 89. In de Hemel was de IJzergieterij van Frans van der Velden, die heet troiuwens "Model" maar Frans woonde in de Hoogstraat in het eerste huis rechts op nummer 2 en daar had hij telefoon nummer 163. Schriks Drukkerij had nummer 96 en Smidje Verstappen had 109. Ook het gemeentehuis had natuurlijk telefoon en hadden nummer 3. Eijsbouts met z'n klokken en uurwerken had in de Driehoekstraat nummer 7 en b.g.g. kon je terecht op nummer 2. Burgemeester ploegmakers had nummer 82 en Rijwielhandel Verdijsseldonk aan de Oude Stationstraat, nu Prins Bernhardstraat had nummer 5. De slagerijen van Pietje van Kemenade aan de Emmastraat en van Driekske van Kemenade aan de Burg. Frenckenstraat hadden nummer 74 en 37. De Novana, de fabriek van Verkouteren had 124. De Pastorie in Ommel had nummer 29 en die van Asten nummer 29. Bartholomeus had 15. Nog eentje en de laatste in het boek toendertijd, journalist Piet van der Zanden, wel bekend bij ons allemaal had telefoonnummer 116. Oh ja, mijn oom en tante, Jan en Marie van Bussel van de Spar in Heusden hadden nummer 121.



UT ALTAAR IN DE KÈRRIK




We hebben het vroeger vaak genoeg gezien maar nooit van zo kortbij. Het altaar in onze grote kerk. Het ziet er echt prachtig uit maar de priester stond vroeger met de rug naar de mensen en ik heb eerlijk gezegd vaak genoeg gedacht "wa stì die dôr naw toch dun hillen tijd te hanneze". Maar goed, later werd het veranderd, zodat wij het goed konden zien en ook de communiebank verdween toen we onze tong niet meer uit hoefde te steken. Het altaar was 'n gift bij de opening van de kerk in 1898 van de firma Bluijssen die toen nog 'n prachtig bedrijf hadden.



VAN STRÔTUM




Grote verschillen zijn het niet, het winkeltje van van Stratum in de Wolfsberg en later het winkeltje van Likkepot wat eigenlijk gewoon is gebleven zoals het was, met wat kleine vernieuwingen. Zo moeten din gen eigenlijk ook blijven maar ja, is dat ook wel mogelijk? Nee dus, we moeten vernieuwen... Maar? "nie allus".



TOCH ANDURS




Ik moest er toch nog even goed naar kijken naar zo'n rolding dat vroeger in de klassen hing toen we op de lagere school zaten. Ik herinner me dat nog goed... zoiets hing ook in onze klas vroeger, ik zeg zoiets want ik weet heel zeker dat 1/2 er noet op stond, heel zeker niet want bij ons stond de 0 er op. De rest klopt wel, hoe je de letters moest schrijven en wij leerde ook aan-elkaar schrijven, mooi sierlijke letters die aaneen sloten. Maar die 1/2, die half? "echt nie".



VURRANDERINGE


Wanneer je kijkt op de tv, op internet, in de media en zelfs in je eigen dorp dan zie je de veranderingen steeds groter worden. Vroeger waren we boos omdat we in 1973 de autoloze zondag hadden, we mochten op zondag geen autorijden, nu zijn we boos omdat we met de corona zitten en erg beperkt zijn in onze omgang in het dagelijks leven. Maar heel vroeger, nu zo'n 70 jaar geleden mochten wij bijna 'n jaar geen spelletjes doen met elkaar... niet hard lopen, geen touwtje springen etc. i.v.m. de heersende kinderverlamming. Nu heeft het met corona veel grotere vorm aangenomen. Vroeger gingen wij naar Jan van Hoek om plezier te hebben en ons zeg maar op z'n Astens, "zat te zuipen"... nu ga je naar Jan van Hoek om lekker te eten. Of er nog iemand aan de bar zit? Nee hoor, niemand gezien. Vroeger gingen we op zondag naar de kerk, later mocht het ook op de zaterdagavond, dat was al 'n verandering... we gingen biechten in de biechtstoel, dat werd bezamelijk biechten. We gingen te communie aan de communiebank en stak je je tong uit... dat veranderde want de hostie werd pas heilig als je het witte plaatje allang had doorgeslikt, je mocht vroeger niet aan 'n heilige hostie komen. Vroeger trouwde de mensen nog voor de wet en in de kerk, 'n enkeling ging "hokken", tegenwoordig trouwen ze niet meer. Tegenwoordig scheiden er wel heel veel, tegenover vroeger maar enkele. Vroeger gingen wij naar school op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 9 tot 12 en 2 tot 4 en op woensdag van 9 tot 12. In die tijd moesten wij net zoveel leren als nu in veel meer uren. Vroeger hadden wij thuis maar èèn huissleutel... onze ouders bleven wakker tot iedereen thuis was. De achterdeur was altijd los, inbrekers? die kwamen niet bij werkmensen want "die han toch niks"... Vroeger waren we blij dat we 'n tv hadden in huis. 48cm beeld die constant "sneeuwde"... nu hebben alle huisgenoten 'n tv op de kamer die kunnen kiezen uit tientallen zenders... vroeger waren er vijf, Nederland, Duitsland 1 en 2, Belgie Vlaams en belgie Frans. Vroeger kregen kinderen in de vakantietijd 'n frietje, nu eten ze dat tenminste èèn keer in de week. En het grootste verschil? In mijn jeugd kwamen we thuis van school en dan was moeder thuis... tegenwoordig moeten kinderen ": zun eige mer doew"... en zeggen ze dat is goed voor de ontwikkeling.. Echt? Lariekoek, zever, zwets en grote onzin.



POTLEUIJ

Ik zag dit plaatje en toen moest ik meteen aan vroeger denken toen ik op de Ambachtschool zat, daar schreven we met dit soort potloden. Nee op de lagere school werden steeds de potloden uitgedeeld en mocht je echt niet "ôp-die-hawtjus-knawa". Ik zat in 1957 voor het eerst op de hogere school, de middelbare van tegenwoordig en daar mocht ik iets gaan leren. Op in het ijzer of in het hout. Nu had ik met beiden niks maar goed, ik moest 'n richting kiezen dus koos ik voor iets wat niet zo zwaar was, voor hout. We kregen op de ambachtschool rekenen van mister van Helvert en taal van mister Maas, allebei niet zo mijn lievelings leraren. Wij moesten toen nog op zaterdag naar school en een van de betere lessen die we kregen was voor mij douchen... jaja douchen. Wij hadden net als de meeste kinderen thuis geen douche dus kon dat op school. De eerste les op zaterdag was douchen, dan twee lesuren sport en het laatste lesuur was godsdienst die we kregen van pastoor van den Heuvel.Bij de tekenles waar we deze potloden voor gebruikten kregen we les van mister Doek, die kwam uit Limburg ofzo. Maar je vraagt je af waarom ik op die potloden zat te bijten? Gewoon uit verveling want school was niet mijn ding... eerlijk gezegd had ik er 'n gruwelijke hekel aan. Dat was op de lagere school ook al maar daar kwam het omdat we die kathechismus moesten leren. Dat vond ik iets verschrikkelijks. Na twee jaar Ambachtschool werd ik er drie dagen voordat we het rapport kregen vanaf gestuurd... mooi dacht ik, dan ga ik wel werken en heb ik straks geld om een gitaar te kopen. Dat is de grootste fout die ik ooit heb gemaakt... nee niet die gitaar kopen maar gaan werken. Echt 'n dikke vette fout. "Stôm, stôm, stôm".



VUR IN TE WONE




Wanneer je nu door Asten fietst dan zie je eigenlijk maar weinig "vervallen" huisjes waarvan je zou denken dat er toch eigenlijk niemand in zou kunnen wonen. Vroeger hadden wij in de Hemel de huisjes die tegen het huis stonden van Bert Hoefnagels waar ooit Werts, Snijders en Manders woonden, die later onbewoonbaar werden verklaard. Maar het huisje op de foto was ook wel zo'n huisje maar vroeger zag het er niet zo vervallen uit toen Kanters er in woonde. Het huisje stond aan de Bergweg en er gaan veel foto's van ditzelfde huisje rond, ik heb er ook hier wel 'ns eentje van geplaatst. Maar deze kleurenfoto wil ik jullie niet onthouden want het heeft toch ook wel wat Himmels van de vader van Jet Kanters van Hemel 49 woonde er vroeger bij zijn ouders. Het blijft 'n mooi plaatje, er woonde niemand meer in toen de foto is gemaakt.



ALLUS ONTHAAWE


Ik vraag me soms wel 'n af hoe de dames, tenminste veelal dames, het konden onthouden al die prijzen van de artikelen van de boodschappen. Maar nu moeten we ook eerlijk toegeven dat er lang niet zoveel verschillende artikelen waren. Als je nu b.v. in 'n XL winkel komt dan staat er 'n rij alleen aan pindakaas die langer is als onze straat, (beetje overdreven), en dan heb ik het alleen over pindakaas... wat zou je denken van het wc-papier.... vroeger hadden ze bij ons op "ut heuske" geknipte kranten aan 'n touwtje hangen die aan 'n spijker aan de zijkant hing. Nu hebben ze twee, drie en vierlaags... ze hebben nat en droog, ze hebben grijs, wit of met 'n afbeelding erop, ze hebben merkpapier maar ook eigen merk. Ze hebben verpakt per 2, per 4 per 12, per 24. Soms moet je met de bolderwagen komen om 'n grote pak thuis te krijgen. De dames van vroeger hadden het niet gemakkelijk en ze maakte ook wel fouten, dat nam je op de koop toe, soms in je voordeel, soms in je nadeel, controle was er niet want alleen de prijs kwam er staan, niet de naam van het artikel. Ik vond die kassieres van vroeger echte "goei onthaawurs". Petje af voor die dames. Tegenwoordig zit alles vol "sjips", je rijdt met je kar langs de kassa en de scanner weet precies wat je hebt en wat het kost... Of dat oke is? Ik weet het niet en geef er ook niks om... De uitvindingen rijzen de pan uit, "ut zal minnen tijd wel dure"...



MÌ DE BUS MEE




Meteen toen ik het plaatje zag moest ik terug denken aan de schoolreisjes van vroeger... je keek er maanden naar uit... Waar ik zoal ben geweest? We gingen 'n keer naar de Zuiderzeewerken.. ik geloof zelfs dat Lelystad en nog maar net was of misschien nog wel niet. Dat was 'n leuke ervaring... we zaten op de boot en ik voelde me toch 'n partij beroerd toen ik bovenaan wilde gaan zitten dus ben ik maar weer naar onderen geklauterd daar kon ik het wel volhouden. Ik weet ook dat we naar 'n speeltuin zijn geweest die zelfde dag maar verder herinner ik me er niks meer van. Wel 'n ander schoolreisje dat we naar 'n Uitkijktoren waren geweest en naar de Heilige Landstichting. Op zich maakte het me trouwens niet uit waar we naar toe gingen. Het was feest als die dag begon... gewapend met 'n tas met daarin 'n paar broodjes, 'n fles gazeuse limonade, in de volkjsmond "Bôkwatter" genoemd want je moest er geweldig van boeren. Verder 'n rol drop of king en twee koekjes... We hadden 'n jasje aan voor het geval het slecht weer zou worden maar dat kon bijna niet want als het begon te regenen dan zongen we gezamelijk in koor: "Lieve Heertje geef mooi weertje, geef 'n mooie dag, dat de zon weer schijnen mag"... en verdorrie... "ut hielp ôk nog"....



KOFFIEMEULUS



Vroeger kon je geen gemalen koffie kopen... wij hadden koffiebonen en als er koffie gezet moest worden dan moesten we de koffie molen die meteen achter de kelderdeur hing, vullen met bonen en iemand moest aan de molen draaien tot het glazen bakje dat er onder ging voldoende gemalen koffie bevatte als er nodig. De linkse doet me denken aan de tijd dat ik wel bij mensen kwam die zo'n houten geval hadden maar bij ons thuis hadden we 'n andere die hing, net als die DE koffiemolen maar dan niet van DE maar 'n ander merk. Tegenwoordig hebben we snelfiltermaling en daar trekt het water door. Maar vroeger duurde het wel wat langer voordat de koffie "bruin" was en veel mensen deden er Buismans bij voor de smaak. Vroeger hielden de mensen van 'n lekker sterk "bakkie koffieleut".



DE AAW KERRIK MER MÔI




Een mooier plaatje van onze oude kerk op het Koningsplein, vroeger het Plantsoen, kun je je bijna niet voorstellen... echt 'n geweldig plaatje en de forto is gemaakt vanaf de achterzijde in de Kerkstraat. Maar ik zit met 'n probleem... is dit gebouw hier vooraan nu de pastorie, of is het misschien 'n deel van Bartholomeus in de Kerkstraat? Ik denk gewoon de pastorie die er nu nog altijd staat met rechts op de achtergrond de gebouwen van Bartholomeus. Als het anders is kun je me mailen: info@himmels.nl



VEUL MELLIK DRINKE




Nee melk kregen wij vroeger op school niet en ik heb er bij ons thuis ook nooit iets over horen vertellen dat ze dat kregen en ons Ellie ging toch al naar school in 1939. Ik heb het in ieder geval nooit gehad maar dat plaatje rechts is wel op ons van toepassing want we kregen thuis iedere dag melk te drinken. Toon van der Steen de melkboer kwam 'n paar keer in de week langs met zijn karretje en paardje er voor. Nu drink ik nog melk... eerst dronk ik altijd "striel". Dat is gesteriliseerde melk maar tegenwoordig moet ik afvallen en daar hoort bij... eerst halfvolle melk en nu al jaren magere melk... lekker Peer? Neeje dat niet maar zoals we zo vaak zeggen in deze wereld: "Ge moet al wa"....



FRIETZAAK




Ik denk dat Marcel van Baar het wel had zien aankomen dat je met 'n bakkerswinkel en 'n kleine Centrawinkel niet op kon boksen tegen de Supermarkten die overal in de dorpen te kleine winkeltjes om zeep hielpen. Dus begon hij er 'n friteszaak en dat was 'n gouden zet. Marcel pakte het goed aan, had in Asten de lekkerste frites en goeie snacks... Wij kwamen er veel zeker toen de KWJ was verhuisd van de Kajuit op d'n Bult naar de houten barak in de Hemel. Dinsdags en Vrijdas waren we meestal daar en dan was er altijd wel iemand die voor de "hil bubs" friet en snacks ging halen. Het ging Marcel zo goed af dat hij later neen nieuwe fritre begon in het dorp waar eerste Linden zijn kledingwinkel en later de wasserette had. Gouden grepen... Marcel, zijn vrouw en kinderen stonden bekend als Astens berste frites zaak..



UN SÔRT APPOTEEK


Wanneer je vroeger ziek was dan moest je met moeders mee naar de dokter, in mijn geval was dat dokter Janssen in de Wilhelminastraat en als je dan zalfjes kreeg of pilletjes enzo, dan maakte de assistente die voor je klaar en kon je naar huis. Nee gezellig was zo'n bezoek aan de dokter niet... de wachtkamer zat meestal vol... afspraken maken ging niet dus je moest maar gokken of het druk was of niet. Balen was dat voor mij als kind... soms moest je 1,5 uur wachten en speeltjes waren er geen. Als je alleen maar moest hoesten dan ging je naar Annie Vaalman in de Burg. Wijnenstraat en daar kon je "trallerhand" paarden middeltjes kopen zoals dampo etc. Als je binnen kwam moest je uitkijken want je moest 'n trapje naar beneden, en het rook er altijd naar mentol... echt zo'n winkeltje wat je nu in Belgie nog wel kunt vinden. Ik had dit plaatje nog maar het is niet duidelijk... maar je ziet in ieder geval hoe het er van de buitenkant uit zag. Ik herinner me die mevrouw nog goed... groot en heel lief.. Al vroeg je tientallen dingen over ziek zijn en zo... ze vertelde altijd wat je het beste kon nemen uit haar assortiment snoep, pilletjes en poedertjes. Ik heb ooit horen zeggen dat je er ook condooms kon kopen maar dat durfde ik vroeger zowiezo al niet te vragen, ook niet toen ik ouder was.



UNNEN BOLDURWAGE


Ik weet zeker dat wij thuis nooit 'n bolderwagen hebben gehad... als wij iets te vervoeren hadden en ging dat met de kruiwagen. Maar als jong menneke was dat zwaar. Als je 'n zak meel moest halen voor de varkens, van d'n Himmel uit, door de Hoogstraat de Wolfsberg in en dan vooraan rechts bij Slaats voer halen. Met de kruiwagen was dat niet fijn. Later "leijde" ik de fiets met de zak achter op de drager. Veel kinderen kregen 'n bolderwagen als gezamelijk kado met Sinterklaas, maar wij hadden die niet, wij kregen 'n spel of zo. Niet zo heel erg want wij speelde gewoon met kinderen die er wel een hadden. Maar het is heel anders geworden met die bolderkarren, als ze er nog zijn want ik zie er bijna nooit meer eentje... kindreren hebben mobieltjes... bolderkarren zijn uit den boze. Dit foto's vond ik nog in mijn archiefje maar zo zien ze er allang niet meer uit, trouwens die van onze tijd had dichte schotjes aan de zijkant, wel zo handig als je met zand wilde spelen. En als er nu eentje is zonder luchtbanden, dan wil die zowiezo al niemand want met zo'n ding kan je echt niet gemakkelijk rijden.



WOR UT WAAR 31 - MUZZIEK MÌ DE KERREMUS


Net voordat ik in dienst ging in 1964 speelde ik met Asten kermis vier dagen bij Franske Eijsbouts in het cafe. Het was 'n klein cafeetje op de hoek van de Burg. Frenckenstraat en de Prins Bernhardstraat... Ze hadden daar op die hoek .n cafe, 'n lunchroom en ijssalon plus 'n bakkerswinkel waar ze naast brood en koek ook snoepwaren etc verkochten. In 1925 was daar ook al het cafe alleen is de foto van later. Het cafe was eigenlijk eerder groter maar voor de verbreding van de Burg. Frenckenstraat moesten ze 'n stuk schuinafgesneden afgeven, vandaar dat het zo schuin loopt op de hoek. Vroeger was het trouwens nog de Middenstraat en de andere straat was de Stationstraat. Ik zag deze advertentie uit 1925 waar toen met Astenkermis ook al muziek aanwezig was om de mensen, de kermisgasten, te vermaken alleen gebeurde dat op 'n andere manier als toen ik er speelde met een accordeonist, 'n drummer en ik als gitarist/zanger. Zoals je weet is alles allang afgebroken en staan er appartementen, mijn schoonmoeder heeft er nog 'n hele tijd gewoond. Eijsbouts was verhuisd naar de Logtenstraat op 50 meter afstand van dit oude pand en begonnen er 'n ijssalon en 'n cafe/zaaltje. Ook daar heb ik later diverse keren gespeeld met the Apollo Stars en heb er mijn 12,5 jarig huwelijksfeest gevierd. Maar terug naar vroeger... later namen de kinderen van Frans het over, Thieu en Mia. Ook moeder Eijsbouts was vaak in de buurt te vinden..



KERREMUS




Ik ben vandaag naar Asten kermis geweest... nu zul je lachen en het is ook lachwekkend want Asten kermis dat op zondag 11 Juli zou zijn geweest, ging weer niet door maar m'n dochter kwam en vroeg of ik zin had om wat te gaan eten bij de Baron. En dat heb ik gedaan maar ik moest heel zeker zijn dat het er veilig was. Ze was met ons Anneke daar naar toe geweest en gekeken hoe het daar ging en het bleek dat we echt ver uit elkaar zaten en zowat niks met anderen te maken hadden... ze kwamen wel voorbij gelopen maar die liepen op tenminste 3 meter afstand. Ik moest weer terug denken aan vroeger toen Cor Clevis er zijn cafe had en later Jos Brabers en Theo Zegers. Toen allemaal nog cafe de Sportvriend. Hoe anders is het nu... Ik vond nog wel twee advertenties van vroeger als het kermis was en dansen in 'n grote tent met muziek van 'n draaiorgel. Ik dacht ook terug aan de tijd dat ik met de "Pelona's" bij Franske Eijsbouts speelden tegenover wat later het Eeuwig Leven was. Ook aan die jaren dat ik met the Secrets speelde bij Jan van Hoek... 's avonds maar ook de matinee's. De tijd dat ik muziek draaide als deejay bij 't Ketelke, 't Klokske en bij de Mert. Toen was kermis trouwens veel anders als nu... De kermis is er nu al twee jaar niet meer, helaas maar misschien krijgen we corona onder de knie en kunnen we volgend jaar weer "an de gang". De Fabrieksstraat is trouwens de Julianastraat van nu.



LINZJURRIE


In kleding is er door de jaren heen nogal wat veranderd... als ik kijk naar de kleedjes die mijn zusjes vrieger droegen en wat er nu allemaal op de markt verschijnt dan is er echt veel veranderd. Ik geef maar 'n voorbeeld. Vroeger droegen wij met 17/18 jaar 'n pak... dat zie je allang niet meer. Kijk 'ns naar de meisjes van nu... ik denk soms: "hoe kepottur de boks hoe moderner dèddege dur bij lôpt". Als ik vroeger ergens ook maar 'n klein gaatje in broek of blouse had zitten dan zei ons moeder... "zo kômde gij de stroat nie ôp". En nu moeten broeken kapot zijn. Ik denk soms wel 'ns, hoelang gaat het duren dat ook de jurken kapot moeten zijn? De lingerie is ook nog al wat veranderd... "un ônderbukske" kan niet klein genoeg zijn. Vroeger droegen meisjes en vrouwen gordeltjes om hun nylons op te houden... oudere vrouwen met 'n buikje droegen corsetten en daar zaten ook van die apparaatjes aan om de nylons aan vast te maken. Ik vond deze foto nog van de jaren 50 toen 'n mevrouw haar waren uit aan het stallen was op de markt. De Lingeriekraam en wat zie je? Precies... veel al corsetten... rare dingen waren dat... vrouwen konden bijna niet meer bukken als ze zo'n zwaar strak ding droegen... gelukkig zijn die tijden "in goeje" veranderd.



BESCHÈRREMING


Nee dit is niet 'n fiets van vroeger maar wel zo ongever 'n fiets waar ik het over wil hebben. Fietsen met "karbiet" lampen heb ik gelukkig nooit meegemaakt maar wij hadden wel 'n dynamo om de stroom op te wekken voor de verlichting op de fiets. Maar waar het om gaat is de jasbeschermer... die zie je hier onder de drager tegen de fiets aangemonteerd en die kwam vroeger goed van pas want mensen reden bijna altijd op de fiets en droegen lange jassen, vooral in de winter en dan was het fijn dat die jas achter niet tussen de spaken kwam. Nog handiger was de kettingkast en dan vooral bij de jongensfietsen. Ik ben vaak genoeg met mijn broekspijpen tussen de ketting vast komen zitten en je moest rare soorten toeren uit halen om fatsoenlijk van je fiets af te komen, je broek er op 'n klotige manier tussen uit te halen, en vaak zaten er ook gaatjes in te broek. En het meest vervelende Peer? Nou je broek zat onder de smeer want kettingen werden vroeger vaak goed gesmeerd. Ja we hebben vroeger wat zitten "hannuzze" met die fietsen als je jasbeschermer kapot was of je kettingkast eigenlijk vervangen moest worden maar je dat maar liet wachten...



WOR UT WAAR 30 - KLIRRE VAN VAN DUR ZAND

Ik vond het altijd wel 'n knus winkeltje dat kledingwinkeltje van van der Zand op de hoek van de Tuinstraat en de Emmastraat, maar dan aan de rechterkant. Links lag vroeger het winkeltje van van der Loo en tussen van der Loo en van der zand was het smelle weggetje wat de Tuinstraat was. "n auto kon er met hangen en wurgen maar net door. Van der Zand was 'n kleermaker en je kon er gewoon bestellen wat je graag wou op "pakken"gebied... van der zand maakte het prima op maat. In de winkel hingen ook wel pakken maar vroeger was de voorraad maar beprekt, winkeltjes waren niet erg groot. Later werd het gebouw afgebroken en kwam er 'n prachtige nieuwe winkel staan met meerdere winkelruiten waar de kleding lag of hing uitgestald. De advertentie is uit 1956... en 'n pak was toen in de aanbieding 95 gulden. Al je kijkt dat ik in 1958 voor 48 uur werken bij Pietje Berkvens in Someren 18 gulden en 18 cent verdiende dan was dat toch best veel geld want ik moest er toch ruim 240 uur voor werken... Ik bedoel maar.



KÔMPLETE WINKLUR



Dit zul je toch ook nog wel weten... de grote Winkler Prins. Als je nu iets moet weten zet je de pc even aan, of je trekt je mobieltje uit je zakken en gaat even Googlen of je stapt even naar Ask en de Wiki-pagina's vertellen vaak al heel veel. Vroeger was dat wel even anders... Je moest de Winkler raadplegen om iets op te zoeken. Het voordeel van dat was... Iedereen die wat opzocht kwam bij hetzelfde uit, je kreeg geen verschillen, hoe anders is het nu want op internet kan je honderden pagina's vinden met verschillende meningen... de beterweters zal ik zeggen. In 1970 werd de eerste uigebracht... ze zijn altijd vrij duur geweest en nu? Voor 125 euro heb je de hele zooi bij elkaar. De kleine Winkler staat op Marktplaats te koop voor 10 euro. Ik sta hier voor zo'n Winkler... of ik er ooit in heb gelezen? Echt niet, ik hou niet van lezen en het enige boek wat ik ooit las was..... "Ik Jan Cremer".



WOR UT WAAR 29 - HÔTEL GITZELS

Hotel Gitzels stons aangeschreven als 'n goed hotel met goeie verzorging. Het was echt goed in aanzien en mensen die in Asten kwamen overnachten waren er graag. Ooit woonde hier ook de burgemeester van Asten er, burgemeester Zwitsar. Wanneer er verkopen waren van gebouwen of huizen dan werd dat vaak gedaan in het hotel. Ik heb vaak genoeg gelezen van vroeger dat de notraris, dhr Hockers, die vroeger op de Markt woonde, daar vaak zijn verkopen en veilingen hield. Zo ook toen de grote firma Bluijssen, die zoveel voor Asten betekende, falliet ging en via de curator alles te koop aanboden wat in goede banen moest worden geleid door de notaris. Hier betrof het de woning op het Koningsplein, het prachtige statige gebouw dat werd gekocht door de zusters van Liefde die er naast zaten. Helaas is hotel Gitzels, dat later werd gekocht door van Roy en nog later door van der Loo beheer die met 'n deal de prachtige jongensschool op de Markt in handen kregen.... rare deal maar goed... je weet wat er met de school is gebeurd. Hotel Gitzels werd afgebroken maar gelukkig staat het mooie huis er nog waar de Bluijssens woonden. Hotel Gitzels? Ja daar staan nu de appartementen met onder de winkels van "de Gitzels".



WITTE MIK



Soms denk ik: "ut moet toch nie gekkur worre". Kijk hier maar 'ns naar de soorten brood die we in de winkels kunnen vinden. Ja ik doe er ook aan mee want ik eet tegenwoordig altijd vicorn brood. Vroeger maakte ze trouwens mik, want zo noemde wij dat, van meel en water. Marietje van den Heuvel kwam bij ons met mik, een gemaakt met water en het andere met melk, en ze had brood bij zich, volghens mij roggebrood. Tegenwoordig weet je gewoon niet meer wat je moet pakken maar goed, dat is niet alleen bij brood... kijk 'ns naar de verschillende soorten melk en de verschillende soorten pindakaas. Kom op zeg, je wordt er toch tureluurs van. Maar ja, we moeten mee met de tijd. "Ik blief nie aagtur"...




LUIJ ANT WORRE

Je moet 'ns terug kijken naar de vroegertijd en die dan vergelijken met de tegenwoordige tid. Tegenwoordig stoken we geen kolen meer... alles is electrisch of op gas. Wij hebben 'n hoge rendement ketel en dat ding is heel erg slim want via de "Toon" die wij in huis hebben hoeven we niks mer in te stellen... jm een keertje, maar dan blijft hij ook. We hebben die ingesteld op 8 uur 's morgens op 23 graden. Hij geeft niet precies aan wat het werkelijk is maar op 21 is het bij ons te koud vinden wij. Maar om 8 uur 's morgens, daar kun je zeker van zijn geeft onzen Toon de 23 graden aan want via een of ander systeem wwet hij hoe laat hij moet aanslaan om precies om 8 uur op 23 graden te zijn. Vroeger moesten we kolen halen achter uit het hok achter het huis. De kolenboer moest thuis de zakken nog vullen met de schop... als je dat nu zou moeten zouden ze zeggen.... "kom op gek, doe normaal". We zijn echt lui aan het worden... overal hebben we onze hulpmiddeltjes voor. Neem nu sinasappelen persen. Ik weet nog hoe ons moeder dat vroeger deed... Ze werden door geneden, de schil er af gepeuterd en ons moeder kneep zolang in die sinasappel tot er niks meer uit kwam... boven 'n bord... ja 'n diep bord want wij hadden vroeger geen platte borden, "dôr kon niks in". Na 'n paar sinasappelen deed ze met 'n lepel het sap in 'n glazen fles. Daar kregen wij dan wat van voordat we naar bed gingen. Toen we in de Rozenstraat woonden hadden we al zo'n apparaatje als op de foto boven. We hebben die lang gebruikt. Ik weet dat wij 'n paar jaar geleden 'n electrische hadden, het schoonmaken van het apparaat duurde langer dan het persen zelf. In de winkels kun je tegenwoordig zelf 'n paar sinasappelen laten persen. Jaja we worden steeds luier, we willen veel dingen hebben maar er niet veel voor hoeven doen. Ik zag dat je nu al 'n pers hebt voor 1599 euro... maar daar kan je ook andere dingen mee persen... Alles Peer? hahahaha, nee hoor broeken kun je er niet mee persen.... hahahahha.



WOR UT WAAR 28 - WINKELTJE VAN DE BRUIJN

Ik was blij dat ze de rommel onderhand 'ns opruimden... het oude pand van Anneke de Bruijn want het was de schande van Asten. Niet dat ik het niet vervelend vond dat het nostalgische winkeltje weg moest maar dan hadden ze er veel eerder iets aan moeten doen. Nu was het 'n vervallen bouwval geworden en het was niet om aantezien hoe het elk jaar slechter werd en echt schande was zoals het er bij lag. Vroeger ben ik er wel 'ns binnen geweest en je keek je ogen uit waar alles stond opgestapeld en wat ze er allemaal hadden. Maar gaan we even terug in de tijd, rond 1910 was Arnold Sanders de eigenaar geworden, van beroep winkelier en na zijn overlijden neemt zijn dochter Johanna het over. Ze is getrouwd met Piet de Bruijn. Hun zoon Frits zat in de oorlog in het verzet en moest dit met de dood bekopen. Je ziet hier 'n advertentie uit Peelbelang van vroeger waar ze opruiming houden en de eigenaar nog Piet de Bruijn was en zijn vrouw de winkel toen deed. Piet had nog meer kinderen en na hun overlijden heeft hun dochter Anneke de Bruijn, geboren op 09-04-1919 te Asten nog jarenlang de winkel in bezit en gebruik gehad. Nu is alles weg maar we zullen het nooit vergeten dat het leuke gezellige winkeltje er was.



IETSEREK VUR'T CUFFEE



Vroeger waren ze vaak voor de cafe's te vinden, de fietsenrekken... niet iedereen had die maar ik herinner me er toch wel enkele... bij de Vossenhoek, het cafe van Mien en Thieu Vossen hadden er eentje staan van de Schaapskooi, het bier dat ze vertapten. Bij het cafe van Gehem op Sluis 11 stond er vroeger eente en bij het Fortuintje op Voordeldonk hadden ze er ook eentje staan. Ook stoneden er wel bij de kruideniers en de bvakkerswinkels... Het waren makkelijke dingen maar je moest wel zorgen dat ze wat stevig stonden want je had snel 'n slag in het wiel. Hierboven staan er 'n paar bij elkaar die ik vond op internet. Soms waren het niet alleen de biermerken maar ook van limonade en soms zelfs ook van de merken van rookartikelen. Tegenwoordig hebben ze heel andere rekken maar of die nu zo geweldig zijn kan ik ook niet zeggen. Ik zet mijn fiets wel 'ns in de rek bij de supermarkt van de Midas aan de kant van de Burg. Frenckenstraat maar die vind ik persoonlijk helemaal niks... je hebt geluk als er geen slag in je wiel zit als je die daar hedt neergezet. Eigenlijk zijn deze dan nog beter... maar goed, dat is mijn mening, maar ik vind echt dat 'n wiel veel meer "grip" moet hebben aan de voorkant en niet van de onderkant. Ik vond ook nog 'n plaatje van 'n rek voor de cafe's van Kuijpers in Ommel.



PROAT VAN VRUUGUR

Ik zat weer te denken aan de dingen die men vroeger zei... dus niet alleen wat ons moeder zei, "mer hil Aaste".... Vroeger zei men in Asten: "now, dè hittie grif zeg".... dan betekende dat je ergens handig in was. Maar ook: "dè beschiet tog nie".... dat betekende dat van iets veel te weinig was. Vele mensen zeiden ook: "lustege un taske preut?", heb je graag 'n kopje koffie. Als iemand heel erg moe was van iets doen dan zei die persoon: "ik ben zô muug as un maai"... en als ze bedoelde dat iemand heel erg gek was dan zei men altijd: "hij is zô gek as un klink". Ze zeiden ook wel ooit: "hij zitter ginnen inne" en dan bedoelde ze dat iemand helemaal niks zei. Als wij als kind thuis kwamen van 't liender en hadden flink met zwart zand en modder gespeeld en we zaten vol zand en we kwamen thuis dan zeiden ze: "jone, ge bèènt wir zo zwart as unnen turrik". Tegenwoordig zie je het weer op omroep Brabant met de kwis... ze zeiden altijd: wa bèèndege tog unne koekwaus"... wat ben je toch 'n raar persoon. Als iemand er nog goed uit zag dan zei men: "die hì nog niks geleeje". Als iemand zei: "wanne kwats", dan bedoelde hij dat iemand zever zat te vertellen. Als 'n meisje thuis kwam met 'n jongen... je weet wel als ze verliefd waren, dan vroegen de ouders vaak als eerste: "wor bèènde ge dur inne van", wie zijn je ouders. Toen we vroeger uit gingen en we kregen herrie met iemand dan zeiden we vaak: "zal'k ow gezeecht us vurbouwe?" of ook wel: "zal'k us ôp ôw bakkus timmere". En wat er ook veel en vaak werd gezegd: "dè kan ik misse as taandpijn", je kan iets missen als de pijn aan je tanden. Iets met tegenzin doen was: "iets nooi doew" en als laatste voor deze keer... het ga je goed: "houdoe", betekende ook wel God behoede je. Op de foto? "pisknôllekus".



AAW RUKKLAME



Ik vind het geweldig om die oude reclames van vroeger weer 'ns terug te zien. Natuurlijk zijn er veel merken geblven maar wel veranderd... niet alleen van smaak en vorm maar ook van verpakking natuurlijk. Mooi om te zien Brylcreem en Reckitts, het zakje blauw om de was wit te krijgen vroeger.



Wat dacht je van Pietje Pelle op zijn Gazelle, das toch echt van vroeger en drum shag die toen nog niet verpakt zat in plastic. De groente van Hero is er nu ook nog wel en ook de kleine Maggi-blokjes, die gebruik ik nog altijd. En we hadden toen ook al Aha, Albert Heijn.




Ik denk niet dat ons moeder vroeger 'n Burgers fiets heeft gekocht omdat ze hofleverancier waren en die Rizla vloeitjes? Nee wij hadden alleen Mascotte... die rizla vonden we maar niks. Echt geweldig om die reclames nog 'ns te zien... het zijn er wat veel geworden maar ik had er nog veel meer klaar liggen. Zo is het wel weer even genoeg dacht ik.



WOR UT WAAR 27 - KLIRREWINKEL JAN VUN BAAR

Ik zie het zo nog voor me... als we naar Turrup liepen dan liepen we langs de boerderij van van den Boomen richting Emmastraat en meteen rechts op de hoek was de Centra-winkel/bakkerij van Frans van Baar. In dat zelfde pand was links het cafe van Jan van Baar, de broer van Frans en in het midden de kledingwinkel. Die was ook van Jan van Baar. Waar ik vroeger vaste klant was bij de Vossenhoek en later bij Jan van Hoek, was onze vader dat bij Jan van Baar. 's Zondags na de mis van tien uur ging hij daar "un bumke jasse"... 'n kaartspelletje wat wel 'n beetje op rikken leek. Maar Jan had dus ook 'n kledingzaak... of ik me er nog iets van kan herinneren? Zeker... toen ik 'n jaar of 14 was kregen wij van ons moeder allemaal 'n nieuwe trui.. onzen Huub, Theo, Henk en ik. Hoe die er van onze Theo uitzag weet ik niet meer.. ik had 'n lichtblauwe met 'n witte streep er door want daar ging het om... die dwarsstrepen waren toen in de mode. Onzen Hub en Henk hadden dezelfde die hadden niet zo'n mooie als ik vond ik tenminste. Onze vader heeft er vaak genoeg 'n nieuw pak gekocht... Later toen het cafe weg was werd ook dat kledingzaak. Daar is de foto nog van... niet lang daarna zou er 'n brand uitbreken. De advertentie is van rond Pasen 1956... toen kochten de boeren nog bijna allemaal 'n nieuw pak. De Centrawinkel van Frans en ook de daarnaast gelegen bakkerij die in d'n Himmel lag was vroeger al eigendom van Marcellis van Baar. Toen hij was overleden kocht zijn weduwe het naast gelegen cafe de Hemel van Sengers die naar het nieuwe pand de Waag vertrok, 'n klein stukje verder. In de Centrawinkel begon Marcel van Baar 'n prima lopende friteszaak, hij was de zoon van Frans van Baar. Later vertrok hij daar en begon 'n nieuwe zaak aan het Koningsplein. Op de foto ook nog onze Hub met de trui die ik bedoelde... bij van Baar gekocht.



UT FRIETHÔKSKE

Iedereen die vroeger van frietjes hield heeft er zeker wel ooit 'n frietje mayonaise of frietje piccalilly gekocht aan de kraam van Jan van Hoek op de Markt, recht voor de jongensschool. Helaas heb ik daar geen plaatje van want hier zie je op de achtergrond geen school maar de A&O winkel van van der Loo. Jan had 'n groentenwinkel aan de Emmastraat waar rechts de groenten werden verkocht en links hadden ze 'n plekje waar ze vis verkochten. Later ging de vis daar weg en verkocht Jan sr. er friet, ook is er nog 'n tijdje 'n automatiek geweest... je kon er binnen in het kleine portaaltje wat ze hadden gecreeerd. Op de Markt stond deze frietwagen waar ook dhr van Bommel uit d'n Himmel stond te bakken. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. En het geweldige was... ik had 'n kwartje... ging die bij Hoes wisselen voor twee dubbeltjes en 'n stuiver, terug naar de frietkraam en bestelde 'n frietje van 'n dubbeltje want dat ging ook en liet er piccallilly op doen die gratis was... geweldig... en als ik die op had nam ik er nog eentje van 'n dubbeltje. Dat had ik mooi vijf cent over om ergens snoep te halen. Frietjes van 'n dubbeltje werkte zo: Jan pakte 'n puntzak... kneep de punt onder dicht, gooide de friet er in, flink zout erop, dan de piccalilly en dan kreeg je dat in je hand en het leek net als 'n echt frietje van 'n kwartje. Geweldige tijd.



WOR UT WAAR 26 - KUFFEE MANDERS

Aan dit adres heb ik goeie herinneringen, ook al kwam ik niet vaak in het cafe. Ik zal dat uitleggen. Vroeger was cafe Manders, wat nu 't Spektakel is, 'n klein cafeetje. Toen was het nog cafe Tramzicht. Het lag recht tegenover het tramstation wat in de jaren dertig is verdwenen en van de gebouwen werden tot woonhuizen omgebouwd die er nu nog altijd staan. Toen dus cafe Tramzicht maar toen ik jong was noemde ik het altijd cafe Tinus Manders. Daar hadden ze op de plaats naast het cafe 'n kleine speeltuin gebouwd waar ik als kind wel 'ns naar toe ging in de vakantie, entree 'n dubbeltje. Later werd de naam van het cafe omgezet naar cafe M Manders. Toen Tinus Manders het cafe overdeed aan zijn zoon Jan werd het nog 'n tijdje 'n kleine bar/dancing. Veel plaats was er niet maar het was er wel lekker donker en ingericht voor "paartjes". Ik weet dat het bandje waar ik later in speelde, the Secrets, in het prille begin van het orkestje daar ooit speelde. De advertentie is er eentje uit vroeger tijd, ik weet niet precies uit welk jaar maar toen was er al de band de Majona's o.l.v. Henk van Dijk. Na 'n tijd stopte Jan en zijn vrouw met het cafe en gingen verhuizen naar d'n Himmel naar een van de drie blokken vooraan in de straat. Het cafe werd later cafe Spektakel want het nu nog altijd is.



13 JOAR KLUIS

Annie en ik waren door de gemeente Asten gevraagd om beheerders te worden bij Racketcentrum de Pas in Someren en dat was geweldig werk voor ons... veel uren maken maar het was er fijn werken, we hebben er vijf jaar ons werk gedaan, tot we 'n nieuwe baas kregen. Binnen 'n half jaar waren we er allebei weg en binnen 'n jaar was de zaak failliet. Ik bedoel maar. We gingen toen naar de Kluis in Ommel soliciteren en aangenomen. Dat was 'n goeie zet van ons... 13 jaar zijn we beheerders geweest, veel vrienden gemaakt en 'n heerlijke tijd gehad. We hoefden niet elke dag aan te treden maar dat beviel ons wel. Nu is er 'n nieuw gebouw verschenen en als we terug kijken dan was het misschien wel behelpen vroeger maar... "ge koont nog us gewoon unne spijkur in de muur sloa zoonder trubbuls". Nu staat op deze plaats 'n blok van twee, woonhuizen, en er naast is de nieuwe Kluis verschenen. Potverdorrie wat hebben we er 'n fijn etijd gehad, dat hadden we in ons leven niet willen missen, ook al was het maar 'm "aaw ding"...



WOR UT WAAR 25 - PEGGE & YLAND

Op dit moment is het cafe Classics en zaal Zegers gelegen aan de Emmastraat 40. Vroeger toen de oude nummers er nog waren was het nummer 32. Heel vroeger was hier brouwerij de Kraan gevestigd. Later kocht Carel Aarts het pand waar later ook links 'n deel van het huis de elektrozaak van has manders in kwam. Maar gaan we terug naar Carel Aarts. Hij was turfventer maar begon er ook 'n cafe bedrijf. Zijn dochter heeft het later overgenomen, Mien, die getrouwd was met Thomas Zegers. Het pand is altijd in handen gebleven van 'n Zegers en ook de uitbaters waren van Zegers... Na Thomas kwam het in handen van dochter Lies die getrouwd was met Tonny Smeelen, voor beiden heb ik met Asten kermis ooit gespeeld in de zaal achter. Op dit moment is de jongste dochter van Thomas de uitbaatster Jacqueline, samen met haar echtgenoot Herman van Oosterhout. Maar voordat Thomas Zegers erin kwam werd het verhuurd aan het duo Pegge en Yland en dat was zo rond 1957, daar is ook deze advertentie van. Geregeld werden er dansmiddagen/avonden georganiseerd. Met Pasen 1957 werd het Trio Rob Ampst gecontracteerd voor 'n gezellige dansmiddag, die begon toen om 4 uur en om 10 uur was het afgelopen. Toen ik er later speelde was dat altijd van 6 tot 11 en met de kermis iets later. De zang toendertijd werd verzorgd door de bekende zanger uit de regio Franske van der Heijden. die heeft later zelfs nog 'n plaatje gemaakt als ik me goed herinner. Volgens mij kwam hij uit Someren-Eind maar dat weet ik niet heel zeker. Het heeft niet lang geduurd met Pegge en Yland, eerst viel er eentje af en daarna werd Thomas Zegers de kastelein. Ik ben er net als vele van mijn leeftijd, veel gaan dansen maar ik heb er ook veel muziek gemaakt met the Secrets. De kleine foto is zoals het er nu uit ziet.



ERPUL RAPE




Hoe anders kan het gaan... in mijn jeugd, toen wij nog in d'n Himmel woonden, toe hadden we achter het huis 'n lange lap grond liggen die reikte tot in het Liender en daar zette mijn vader aardappelen... en niet te weinig. Vooraan, net achter het hui hadden we de gewone groenten staan maar achteraan tot aan de afgraving bij de boomgaard van Leenen hadden we aardappelen: "erpul" dus. Ons hoofdgerecht bestond bij ons uit aardappelen... nasi, macaroni of bami hebben we nooit gekend toen we nog in d'n Himmel woonden... bij ons was alles, erpul en nog us erpel. Later in de Rozenstraat kregen we wel wat anders zoals macaroni. En je kan het geloven of niet maar ik eet nu zeker 5 keer in de week aardappelen, heerlijk. Ik vond hier rechts dat plaatje wat natuurlijk wel gemakkelijk was want het is 'n hark, 'n schop en 'n zeef ineen. Maar op het andere plaatje was het zoals vroeger. Nee graag deed ik dat ook niet maar het moest nu eenmaal en die werden op 'n hoop gegooit achter het huis... stro erover en de randen met zand afgedekt... de rest ging de kelder in. Het makkelijke van rapen was dat je het "lof" er meteen af kon doen en je voelde of 'n aardappel misschien rot was. En kinderen van nu hebben ook graag "erpel", maar meestal is dat in de vorm van friet of chips... "mer ut blieve erpul". Ooit zeiden ze wel 'ns tegen mij "Peer wa heddege tog unnen erpulkop".... hahaha ik gaf daar niks om beter 'n erpelkop dan 'n kop waar geen verstand in zit... Toch?



UM DE PÈN IN TE SOPPE


Meteen voel ik me weer kind... de eerste klas van da lagere school toen we voor het eerst met 'n echte pen mochten schrijven. Thuis hadden we alleen potloden... maar nu mochten we schrijven, net als "de grote" met 'n kroontjespen. In het midden van de bank zat 'n schuifje dat je aan de kant kon schijven en dan werd het potje met inks zichtbaar. Mister van Kemenade die we hadden in de eerste klas deed maar 'n beetje inkt in het potje zodat we de pen met daaraan dat kroontjepennetje niet te diep in het potje zouden steken. We hadden van thuis 'n mooie inktlap meegekregen want dat moest van school en die van mij was gemaakt van stukjes vlisco-stof, 'n variatie aan kleuren. Schrijven met zo'n pen moest je echt nog leren want hij "vlakte" snel, dat betekende dat je 'n kladje is je schrift had en om dat op te doen had je 'n klein stukje vloeipapier gekregen... ik herinner me dat nog goed, 'n rose velletje. Na afloop van het schrijven moesten we de pen afvegen aan de inktlap zodat deze weer zuiver en droog was. Het schuifje werd weer verschoven zodat het inkpotje dicht was... Net voor de vakanties werden de potjes leeg gemaakt en terug gegoten in de grote fles die alleen de meester of de juffrouw maar vast mocht houden. Die vertrouwden het niet zo dat je goed met die fles kon omgaan. Voor mij is schrijven met die kroontjespen nooit zo goed afgegaan. Ik weet niet precies wanneer de kroontjespen verdwenen en werden verruild voor balpennen. Toen ik van de lagere school afging en naar de ambachtschool ging schreven we niet met kroontjespennen maar hadden we allemaal 'n "vulpen", 'n pen met 'n inktreservoir die je zelf thuis moest vullen. Dat ging al heel wat beter als die kroontjespen. Ik maakte ooit 'n liedje over het schrijven met die kroontjespen, dat vindt je hier ook ergens wel op Himmels.nl.




WOR UT WAAR 24 - SCHOEWNMAKEREIJ HOEFNAGELS

Ik laat je nog 'n stukje oud Asten zien van 'n advertentie uit vroegertijd en ik neem je mee naar de hoek van het Koningsplein en de Burg. Wijnenstraat... maar niet waar nu de frietzaak is maar nu de vvv van Asten is gevestigd. Daar op die hoek was vroeger de schoenmakerijk van Johan Hoefnagels. Tegenover hotel Gitsels waar nu de apartementen staan van de Gitsels. Op de foto zie je de kleine etalage uit 1955. Ik was toen 10 jaar en ik weet het nog goed. Heel vroeger was daar de smederij van Bakens die in 1909 failliet ging en toen die weg waren werd het pand gekocht door Johan Hoefnagels die getrouwd was met Anna van den Boer en hij was van beroep schoenmaker. De advertentie dateerd van 1910 toen hij 'n advertentie plaatste en daarin aangaf dat hij daar op die hoek zijn winkel opende met 'n reparatie dienst. Toen was het daar nog de Molenstraat en de hoek met het Plantsoen. Wat raar was, hij werd in 1926 gekozen in de gemeenteraad maar zag er van af. Ik snap dan niet waarom je jezelf kandidaat stelt, maar goed, het zij zo. Johan Hoefnagels is op 28 december 1966 overleden en Anna van den Boer op 31 januari 1974 allebei in Asten. Ik kan nog herinneren dat de schoenenwinkel daar was maar weet niet wanneer Johan daar is gestopt. Het huis in begin jaren 70 gesloopt en er kwam 'n geheel nieuw pand staan. Ik weet dat er ooit 'n kledingwinkel was, het kruidvat er ooit zat en schoenhandel van den Eijnde. Nu is er het VVV-kantoor waar je ook nog steeds het boek kunt kopen dat Peter Michiels en ik maakte, prijs 25 euro. Asten kende vroeger wel meer schoenenwinkels. In de Markstraat was er een langs kledingwinkel Eisbouts, in de Kleine Markstraat eentje van Piet van den Eijnde en ook 'n echte bekende was die van Sprenkels in de Prins Bernhardstraat. Ook op Heusden was er eentje. Tegenwoordig staan in de winkels de rekken vol. Vroeger moest je aangeven wat je zo ongeveer zocht en dan werden die achter uit het magazijn naar voren gehaald maar de klant was toen meer koning als nu.



WERRUM HAAWE

Als je er aan terug denkt van vroeger dan moet ik wel toegeven dat het soms behelpen was... kijk nu hebben we centrale verwarming, overal waar we zitten, de slaapkamer, de zolder, de keuken, overal hangt 'n radiator of zit wel zo'n ding in de grond die warmte afgeeft. Vroeger, ik weet dat nog goed van toen ik klein was hadden we 'n kachel in de beste kamer waar we bijna nooit zaten, en 'n fornuis in de keuken en daar "leefde" we eigelijk altijd. In de bijkeuken werd gekookt. Maar om 'ns ooit wat "bij-te-warmen" hadden we zo'n straalkacheltje, zo noemde we dat. Dat werkte goed maar soms vloog de zekering eruit als je toevalling b.v. ook het strijkijzer aan had staan. Toen ik bij Dresser in Panningen in het magazijn werkte moest ik buiten in de kou ook vrachtwagens laden want mijn werk was het klaarmaken van de orders en de vrachtwagens laden met behulp van de heftruck want ik was ook heftruckchauffeur voor het hele bedrijf. Soms was het steenkoud zeker omdat de grote schuifdeur lange tijd open moest. Als ik klaar wat zette ik de straalkachel aan want die had ik eentje meegenomen daar naar toe... en dan liet ik dat ding lekker 'n tijdje op m'n rug schijnen... heerlijk... ook al was het 'n ouderwets ding... het hielp me goed om weer op temperatuur te komen, "un hil uitkomst toen".... Vroeger waren er best goeie uitvindingen waar we nu misschien wel om lachen... neem de houte wasmachine... dat was 'n hele uitvinding want vrouwen moesten uren staan schuren op 'n wasbord om de was schoon te krijgen en wat denk je dat die stof daar niet veel eerder "dun en kapot" door was... wasmolens namen de plaats in van "de blèèk" en nu hebben we drogers... zelfs wasmachines die wassen en drogen tegelijk... die zelf hun zeep pakken... Strijken hoeft al bijna niet meer... en dan te bedenken dat huismoeders vaak 7 of meer kinderen hadden. Hierboven die straalkachel was ook 'n goeie vinding.



UNNE PUNTUR

De jeugd van nu zal dit ding zeker niet herkennen, ze zijn er allang niet meer maar toch kan je ze nog nieuw kopen zoals je ziet. Het is de "Punter" van vroeger... als ik die moet omschrijven dan kan ik dat ding het beste 'n "weeghaak" noemen. Boven aan de ring werd het met 'n vinger vast gehouden en onder werd het te wegen ding aangehangen en dan kon je op de punter aflezen hoevel gewicht het had. Toen wij vroeger in d'n Himmel woonde kwam de voddenman of de oud-ijzer-handelaar vaak langs en die hadden zo'n ding vaak bij zich. Nu twijfelde ik altijd al of het wel klopte want die dingen waren ook wel gemanipuleerd en het gewicht kwam niet altijd overeen met het werkelijke gewicht. Maar goed, ze hadden niks anders. Ooit staken ze ook wel 'n stalen pin door het gat om vast te houden want met èèn vinger het gewicht omhoog houden was niet makkelijk. Als je b.v. oud ijzer had en het had 'n groot gewiicht dan kon je dat met èèn vinger niet van de grond houden. Toen ik vroeger bij Leenen in het Liender appels ging halen hadden die al 'n bascule met gewichten... dat ging wel wat eerlijker vond ik. Maar goed... de punter was wel 'n hulpmiddel om het gewicht van iets te bepalen... tenminste "zô ongeveer"... Ik denk dat ze toen van "eiken van weegapparaten" nog nooit hadden gehoord. In de winkels wel, daar werden weegschalen ook vroeger al gecontroleerd, "en des mer goe ôk....



WOR UT WAAR 23 - SCHILDUR THIJSSE


In Asten kon je vroeger op verschillende plaatsen spullen kopen voor de Kerst en dat was maar goed ook want vroeger plaatste de mensen allemaal 'n boom met 'n kerststal en we hadden toen geen internetwinkels en ook geen grote super-winkels. In Asten kon je terecht voor dit soort spullen bij Waals en koster Verspeek in de Julianastraat bij Joppe in de Burg. Wijnenstraat en bij Piet van der Loo en ook bij schilder Jos Thijssen in de Emmastraat. Jos was schilder en ze verkochten in dat winkeltje ook behangselpapier, plak en dat soort spullen maar met Kerst probeerde ze 'n graantje mee te pikken. Ik ben er wel 'ns in de winkel geweest omdat je er ook spullen kon kopen voor 'n vlieger te maken, van dat doorzichitge papier, latjes, plak en touw. Ook ben ik er ooit 'n hoelahoep laten maken dat ze maakten van electriciteitspijp. De winkel was niet erg groot... Hij lag op de hoek in de bocht waar je links de Emmastraat kon voortzetten richting Wolfsberg en tegenover Jamin van Gerrit Joordens. Voor de mensen die het dan ook nog niet weten, jaren geleden was er de natuurwinkel van de Kiem. Dan nog even dit... Jos was 'n geweldig goeie keeper en speelde lange tijd voor NWC. Zijn zoon Sjaak stapte in zijn voetsporen want die "kiepte ôk hil goe".



DE CEEDEE


Hoe snel gaat de tijd... ik weet het nog als de dag van gisteren... de opkomst van de cd, de Compact Disc, uitgevonden door, hoe kan het anders, Philips in samenwerking met Sony/CBS. De cd is wereldwijd een succes, er zijn wereldwijd ongeveer 200 miljard cd's verkocht. De uitvinding heeft grote invloed gehad op moderne uitvinden als de dvd en de Blu-ray. De cd werd oorspronkelijk uitgevonden om muziek op te slaan en af te spelen. Voordat de cd bestond werd hier de grammofoonplaat voor gebruikt. De grammofoonplaat was ook een groot succes, maar wel onhandig was dat deze erg gevoelig waren voor beschadigingen en dat je ze tussentijds moest omdraaien om de andere kant te kunnen beluisteren. Op 17 augustus 1982 werd in Langenhagen de eerste cd gemaakt. Net van te voren werd trouwens de walkman pas uitgebracht. De eerste cd-spelers werden in Japan gemaakt in 1982, maar deze waren nog erg onhandig groot en zo duur dat bijna niemand deze kon betalen. In 1986 kwam de eerste cd-rom, hier kon data op opgeslagen worden, dit was voor veel bedrijven een enorme uitkomst om op een makkelijke en snelle manier informatie uit te wisselen. In 1988 kwam de eerste herschrijfbare schijfjes op de markt, deze konden mensen steeds weer opnieuw branden, dit zorgde voor veel minder cd's die weggegooid werden na eenmalig datagebruik. Dit zorgde er ook voor dat mensen zelf thuis cd's konden branden, onder de geïnteresseerden in computers en techniek was dit destijds een enorm groot succes en er ontstond een hele nieuwe zwarte markt voor zelfgemaakte cd's omdat nog lang niet iedereen dit kon.Ik weet nog dat ikzelf in contact kwam met deze wereldse uitvinding... Ik las dat is Eindhoven bij van Leest, de grote muziekzaak, er 'n demonstratie was en ik wilde dat ook met eigen ogen zien hoe dat "ding" werkte... Toen ik daar was kregen we wat uitleg en die man legde de cd in speler en er kwam 'n puntgaaf geluidje uit de speakers. Daarna nam hij de cd uit de la, gooidie die op de grond, ging er 'n paar keer bovenop staan... pakte het schijfje op en legde die weer in het laatje van de speler... starte het ding weer en het geluid bleef hetzelde, als hij dat met 'n grammofoonplaatje had gedaan was het ding bij het afspelen al tien keer overgeslagen. Echt 'n geweldige uitvinding... niet voor mij want ik verhuurde later cassettebandjes en recorder banden en met de komst van de cd werden die later ook gebruikt om verhuur en verkoop voor de horeca van muziek te voorzien... ik was maar 'n "kleintje" en kon dit niet bijbenen. Maar het bleef 'n goeie uitvinding maar nu alweer lang achterhaald. De foto is uit 1982.



WOR UT WAAR 22 - KUFFEE DUN HIMMEL




Vroeger kende Asten heel wat cafe's, ook in de Emmastraat maar die bestonden heel vroeger nog nietw maar wijken, richting Heusden en dan vooal dat stuk in de Wolfsberg, daar krioelde het vroeger van de cafe's. Daar lag ook de wijk Hemel en wat nu de Emmastraat is, daar lag vroeger cafe de Waag. Het huis staat er nog altijd maar is geen cafe meer. Rechts ernaast lag de boerderij van Kuijpers en daarnaast de panden van de familie van Baar, de bakkerij, de Centrawinkel, de kledingzaak en dan links op de hoek van het grote pand het cafe van Jan van Baar, "de Hemel". Het lag wel niet in de Hemel maar de wijk van toen was de Hemel, vandaar die naam. Ik ben er wel 'ns binnen geweest, nee niet om te drinken, want toen ik oud genoeg was om 'n pilsje te pakken was het cafe al opgedoekt en kon je er goedkope kleding kopen... later brandde het ook nog af. Jan van Baar had dus het cafe en Frans van Baar de bakkerij met Centrawinkel. Ze hadden beiden de zaken van hun vader Marcellis van Baar overgenomen die eerder beide zaken runde. Boven de advertentie uit Peelbelang van toen en dat was met Asten kermis en de andere foto de voorzijde van 'n gedeelte van het cafe toen het opgeknapt werd nadat het door bombardementen in de oorlog beschadigd was.



UN HIL UITVEINING




Tja, er zijn nog altijd dingen wat ik nooit heb geweten, maar goed, al doende leert men. De dames op deze foto maken reclame voor de nieuwste uitvinding, de stofzuiger. Er waren wat mooie vrouwen bijeengebracht om dit te tonen, niet in Nederland maar in Duitsland, in Berlijn. Alleen het jaartal is raar vind ik... 1927. Ik heb nooit geweten dat er toen al stofzuigers waren. Als ik terug ga naar de tijd dat wij in d'n Himmel woonden en onze eerste stofzuiger kochten, toen was ik toch zeker al negen jaar oud dus zaten we al in 1954. Ik dacht dat die stofzuigers toen nog maar net waren uitgevonden. Dus ging ik "goegele". En wat vond ik? De eerste stofzuiger uitgevonden rond 1900, maar tot 1960 had nog lang niet iedereen zo'n apparaat. De tapijten werden meestal geveegd of buiten uitgeklopt met de mattenklopper. De ingenieur Hubert Booth, geboren in 1871 en overleden in 1955, vond het raar dat mensen, terwijl ze hun kamer schoonmaakten, alleen maar keken naar hoe ze het vuil weg konden blazen. Waarom zouden ze het stof niet opzuigen en gelijk in een zak opvangen bedacht hij. In 1901 maakte hij de eerste stofzuiger, de Booth Machine maar dat ding was met 50 kilogram erg zwaar. De machines waren gemonteerd op wagentjes en werden getrokken door paarden. Zo ging de Booth Machine langs de huizen om die schoon te maken. Het apparaat bleef buiten staan en de metalen slangen werden langs de trap of door ramen naar de kamer gebracht die schoongemaakt moest worden. Eén persoon bediende de motor en een andere stofzuigde de vloeren en tapijten. Stofzuigen was kostbaar en alleen bedrijven en rijke mensen konden het betalen. Van oudsher zijn er twee veel voorkomende modellen: de liggende of sledestofzuiger, waarbij de lucht door een lange slang wordt aangezogen, en de steelstofzuiger, waarbij de lucht door een korte buis wordt aangezogen. Daarnaast zijn in de loop der tijd velerlei varianten op de markt gekomen. Om maar enkele van die dingen te noemen: Sledestofzuiger, Steelstofzuiger, Klop en veegzuiger, Handstofzuiger, Zaklozestofzuiger, Robotstofzuiger en de Centralestofzuiger. Onze eerste stofzuiger vergeet ik nooit meer... iemand kwan 's avonds bij ons thuis om hem te demonstreren, we zaten vol verwachting met z'n allen in de keuken. Na de demonstratie kochten onze ouders de sledestofzuiger, 'n groene Holland Electro.


DE KACHULPOOK




Wanneer ik het in ons huis nu warm wil hebben, dan hoef ik de verwarming maar aan te zetten en de radiator open te draaien en binnen korte tijd is het 21 graden. Bij ons staan de raditors bijna overal open want waar ik ook kom, ik wil dat het daar warm is. Sterker nog... toen de woningstichting vroeg of ik 'n radiator op het toilet onder wilde hebben zei ik nee, niet nodig... hahaha maar boven in de douche hebben we die wel eentje natuurlijk en als ik "moet", dan ga ik boven in de douche naar de wc. Vroeger hadden wij maar èèn kachel en die stond in de keuken... later gelukkig twee, de keuken en de kamer. Ook weet ik nog dat wij in de keuken 'n fornuis hadden. Maar beperken we ons even tot de kachel. Daar zat bovenaan aan de voorkant 'n klepje wat je open kon zetten en waar de kolen of de briketten in werden geschut. Ik weet hoe ons moeder dat deed als het koud was. Aan de bovenkant zaten ringen en 'n afsluitdekseltje.. in dat afsluitdekseltje zat 'n gleufje waar je de punt van de pook in kon steken en zo het dekseltje kon verwijderen en ook de ringen eraf kon "scheppen" met die pook. 's Morgens aakte ons moer de kachel van de bovenkant open, die toen nog koud was... legde er 'n krant in en dennekroten er bovenop... dan gooide ze er 'n beetje petroleum op en houten latjes die van Cuppens af kwamen... Dan stak ze de kachel aan en als die doorbrandde dan gingen de kolen erop. Soms werd er i.p.v. latjes ook turf gebruikt. Wanneer ons moeder moest koken, wij hadden in het gasstel toen maar twee pitten, dan werden de met behulp van de pook de deksel en wat ringen van de kachel verwijderd en de grote pan met aardappelen op het vuur geplaatst, zodat die konden koken. Met de pook werd soms ook de kachel "ôpgeroakuld". Het was 'n handig ding... Die van ons zag er iets anders uit als deze maar ik kon die op internet niet vinden maar de jeugd die dit leest weet nu toch ongeveer hoe zo'n pook eruit zag en waar hij voor diende... echte "nostalgie".



VEUL WÈRRIK



Vroeger werd in fabrieken alles veelal met de hand gedaan. Op dit moment heeft nederland 378.000 werkelozen maar ik hou het erbij dat het komt omdat we alles door machines laten doen. Vroeger werd alles met de hand ingepakt, iets wat tegenwoordig allemaal door machines wordt gedaan en het voordeel is, machines worden niet moe, machines werken altijd door, hoeven niet naar de wc en als ze "ziek" zijn zijn ze vaak binnen 'n paar uur opgeknapt. Op de foto zie je vrouwen bezig op de inpakafdeling van zeepfabriek Dobbelman. De foto is uit 1910. De meisjes werkten hard, zaten kort op elkaar maar ze hadden het er wel leuk. Dit zou nu niet meer kunnenwant voor deze vrouwen die je ziet was èèn enkele machine voldoende om hun te vervangen. De tijd is hard, het speelt met ons....



WOR UT WAAR 21 - JAN VAN STRÔTUM

Vroeger lagen er in de Wolfsberg twee winkels van van Stratum, links de manufacturenwinkel van Jan van Stratum en schuin er tegenover de winkel, wat later nog 'n tijd "likkepot" is geweest. Het woonhuis werd rond 1933 verkocht aan Jan van Stratum, geboren op 26 januari 1905, die getrouwd was met Maria Rovers, geboren op 9 maart 1907. Ze kregen samen negen kinderen nadat ze op 23 september 1931 getrouwd waren. Jan was 'n zoon van Petrus van Stratum en Johanna Verberne en van beroep handelaar, wat hij ook veelvuldig deed en kwam met zijn vrouw wonen op huisnummer 9a. Ik geloof dat ik heel vroeger nog wel 'n keertje in het winkeltje ben geweest, dat was tijdens de winkelweek in de maand november vlak voor sinterklaas en kerstmis. Groot was het winkeltje niet maar dat waren die winkels van vroeger toch al niet. Als ik kijk de winkel van b.v. Piet Bukkems in onze straat of de Centrawinkel van van Baar, die waren ook niet groot. Tegenwoordig moeten winkels wel groot zijn want het assortiment is reuze groot geworden. Vroeger hadden ze twee potjes verschillende pindakaas... nu staan er wel 25 verschillende soorten, maten en merken. Jan handelde vroeger zoals je in de advertentie ziet, ook in koffie. Hij was verbonden aan 'n groothandel en de verkopers van koffie konden zich bij hem melden. Jan is veel te jong overleden in 1952, hij was toen nog maar 47 jaar oud. Zijn vrouw is overleden in 1993, ze werd 96 jaar oud. Het winkeltje was leuk ingericht dat herinner ik me nog goed en het hing er bom vol. Naast kleding verkochten ze ook breigaren... dat was toen erg in trek want vrouwen zaten 's avonds vaak te breien en te haken. De winkel is er allang niet meer maar het is nog altijd 'n woonhuis.



BRÀBANSIEJA



Vroeger had iedereen er wel spullen van, Brabantia. En ze hadden goed ingespeeld op wat de mensen graag wilde, de motieven en de kleuren van het "keukespul" zoals je hier ziet. Voorraadbussen, warmhoudplaatje, pannen, broodtrommel en de bloemengieter om maar wat te noemen. Vaak kochten de mensen van hetzelfde motief dat bij hun interrieur van de keuken paste. Annie en ik zijn in 1971 getrouwd en wij hadden ook deze dingen behalve de pannen want die hadden we van roestvrij staal van het merk Sus-inox. Annie koos ervoor om alles wit te pakken met 'n rode roos als motief... niet zo druk en zo fel als op de foto hierboven. Ik geloof dat we de doos nog hebben waar de schoensmeer etc in zat, en we hebben nog 'n voorraad bus in de kast staan maar die is bij mijn gereedschap terecht gekomen en daar zitten spijkers in, er staat wel op "suiker" en de roos is ook verdwenen. Toch waren het goeie degelijke spullen.



WOR UT WAAR 20 - KUFFEE HAGELAAR

Van de jeugd weet niemand dit nog maar wij wel, niet dat we er elke dag langs kwamen maar als het warm weer was en je kon gaan zwemmen dan was dat vaak in het kanaal en dan kwamen we langs het cafe van Hagelaar, die er ook 'n winkel hadden in vleeswaren. We gingen meestal zwemmem aan deze kant van het kanaal en dan bij de brug van Suis 10 richting Helmond. En daar vlakbij lag ook het cafe van Hagelaar met de winkel. Die lag er vooral voor de schippers, die konden daar hun vlees kopen en als ze 's avonds aangelegd waren aan de kant dan gingen ze aan wal om 'n pilsje te drinken. Dat kon bij cafe Hagelaar op Sluis 10 dus. Maar natuurlijk was daar vroeger veel meer te doen, het was niet alleen voor de schippers. Maar gaan we toch nog even terug naat vroegertijd toen Gerrit Hagelaar die getrouwd was met Lucia Kusters de eigenaar was en toen nog cafe had en 'n winkel in kruidenierswaren. In 1934 werd het overgenomen door 'n zoon van de Hagelaars, Jan Hagelaar die getrouwd was met Cato Valkenburg. Het is dan niet alleen cafe en winkel in kruidenierswaren maar vanaf toen was er ook 'n rund- en varkensslagerij met winkel. Later hebben de kinderen Hagelaar alles nog overgenomen. Geregeld werden er concoursen gehouden, toep- en jasconcoursen maar ook wedstrijden in vogelpik en jensen. In de advertentie staan wat wedstrijden vermeld die daar werden georganiseerd door de kaartclub die daar was gevestigd. Dat gebeurde vroeger wel meer, het vestigen van kaartclubs in de Astense cafe's. Een van de bekende kinderen van Hagelaar was dochter Tonny die samen met haar man Joop Smelen in Asten 'n muziekzaak begonnen, Smelen - Hagelaar: "de muziekfontein" in de Emmastraat.



DE KINDSHÈIJD



We gaan weer even heel ver terug in de tijd, bijna honderd jaar. De foto is uit 1925. Vroeger waren er gemotiveerde mensen die het geloof gingen verspreiden. Bij de katholieken waren dat de missonarissen en de missiezusters die werden geholpen door de ondersteuningsgroepen w.o. het "Missiegenootschap der Heilige Kindsheid". Daar hadden ze zelatricen die elke week op pad gingen om dubbeltjes, stuivers, halve stuivers, centen en halve centen op te halen. Het jaar had iedere keer 'n hoogtepunt, de Kindsheidoptocht. In ons dorp was de eerste Feestdag der Heilige Kindsheid in 1874 en het zou zo ook jarenlang hetzelfde blijven. Ze begonnen met 'n heilige mis in de kerk en de kinderen zongen toepasselijke liederen. Daarna was er 'n optocht met elk jaar wel andere thema's. Men keek er naar uit welke nieuwe groepen er weer meededen en de begeleiders bestonden uit de zusters, de onderwijskrachten en zelatricen en later liep ook de harmonie voortaan mee. Na de optocht kregen de kinderen snoep, koek of drinken. Op de foto staan de mensen die op de achtergrond veel werk hebben verricht: het bestuur, de hoofdzelatricen en zij die veel werk hebben verricht, de gewone zelatricen die alles deden om zoveel mogelijk geld bijeen te krijgen. De foto is gemaakt in de tuin van de pastorie in Asten. Ik heb ook wel wat namen maar niet wie dat wie is, alleen die van de onderste rij, v.l.n.r.: Iet ten Haaf (de vrouw van meester ten Haaf het hoofd van de school), Mevr. Strijbosch - Leenen, zuster Bertha, kapelaan van Loosbroek, zuster Petra, Anna Hoebens en mevr. Rey - Leenen. Verder staan er nog op de foto: Mietje Timmermans, Kaatje Welten, Nelleke Joosten, Miet Welten, Tonna Berkvens, Miet Voermans, Tonna Koolen, Nel Haazen, Clementine de Vent, Tonna Verrijt, Marie Leenen, Mina Welten, Drika Martens, Ant van Geffen, mevr. Giebels, Catrien Kusters, Mina Loomans, Drika Koolen, Fien Mennen en Anna Bekx.



WOR UT WAAR 19 - DRUKKERIEJ MENNE

Het lijkt soms dat drukkerij Schriks de bekendste was in ons dorp maar vergeet niet dat ook drukkerij Mennen bekend was, niet alleen als drukkerij maar ook als boekhandel. Drukkerij Schriks was wel veel ouder maar ik heb nog ergens 'n advertentie waarin wordt aangegeven dat de advertentie van de opening van drukkerij Mennen door Schriks drukkerij werd geweigerd. Het zal wel met concurentie te maken hebben gehad maar toen werd er in 'n ander groot blad de advertentie wel geplaatst met de mededeling dat de advertentie in Peelbelang door Schriks werd geweigerd. Zo kom je nog 'ns wat aan de weet. Drukkerij Mennen lag op de hoek van de Julianastraat en de 1ste Sint Jozefstraat. De ingang van de drukkerij lag aan de 3de Sint Jozefstraat en de winkelingang aan de Julianastraat. Alles heeft inmiddels plaats moeten maken voor nieuwbouw... bedrijven gaan naar het industrieterrein. Nu staan er appartementen en als ik eerlijk moet zijn: "ut wordtur egt nie môjer ôp". De andere foto is van de winkel van toen. De drukkerij Mennen is begonnen rond 1930 en eigenaar is Harry Mennen die op 29 augustus 1940 is getrouwd met Toos van den Baar. In 1932 is er nog 'n grote brand geweest. In 1935 vindt er een bijbouw plaats en ook de naastgelegen panden worden opgekocht door zoon Harry Mennen, in dat huis hebben zijn oudgrootouders eerder gewoond. Drukkerij Mennen was inmiddels 'n begrip geworden in Asten. Ooit bracht de drukkerij nog 'n eigen blad uit maar of dit lang heeft bestaan weet ik niet, ik heb er nooit van gehoord, alleen maar "van heure zegge". De naam was "Nieuws en Advertentiebron" en werd uitgebracht in 1933 en heeft in ieder geval bestaan tot 1942, daar zijn nog afschriften van.



AASTUS IRSTE



Nee ik weet het ook niet want het was ver voor mijn tijd. Wel denk ik af en toe nog 'ns terug aan de tijd dat wij in d'n Himmel woonden en ik er speelde als kind... Auto's liepen er zowat geen... we speelden gewoon op straat... het enige wat je zag waren de boeren op de fiets die van Voordeldonk naar Turrup gingen om boodschappen te doen etc. De erste auto in ons dorp was van de directeur van de IJzergieterij, wij noemde die fabriek altijd d'n ijzere. Dhr. van der Weij was er directeur en hij kocht deze auto... het was 'n prachtige Sizaire-Nauding 1910-1920. De wagen kwam uit 'n Franse fabriek. Handig zo'n auto uit die tijd... tenminste als het niet regende... Die van der Weij kon het zich permiteren, "die zaat tur wèrrum bij"...



WOR UT WAAR 18 - Fôtograaf & Schilder Coole

In de Wilhelminastraat, naast de woning waar vroeger notaris van Stokkum woonde, staan nu 'n prachtige nieuwe woning, slechts een van de pandjes, helemaal links, zijn er blijven staan. Vroeger stond daar de woning van schilder Coolen. Hij was niet alleen schilder maar ook fotograaf, dat kun je nog zien aan de zijkant van het pand. Later kwam daar ook nog cafe Buitenlust en wij kennen het als de meubelwinkel van Johanna Coolen en nog later de rijwielzaak van Vaes die vroeger in Heusden zat. Alles is afgebroken behalve dat stukje waar eerder kapper Manders was gevestigd nadat hij het pand aan de Markt, naast cafe de Wit, had verlaten, die woning is blijven staan. Ik vond nog 'n advertentie uit 1910 waar dhr Coolen zijn klanten en vrienden 'n goed nieuwjaar toewenst. De advertentie komt uit het blad "de Zuid Willemsvaart". Voorzover ik mij kan herinneren was het de meubelzaak want ik ben er wel 'ns binnen geweest. Heel veel stond er niet want ik weet nog dat er in de winkel alleen wat kleinmeubelen stonden. Cafe buitenlust was wel geliefd in ons dorp. Ook zijn er diverse foto's in omloop die zijn gemaakt door dhr Coolen. Het "terras" was toen wel erg klein... slechts een enkele bank stond er buiten maar er zijn wel foto's dat er daar wel wat tafeltjes en stoelen stonden. Op de foto zie je met grote letters Burgerlust staan en aan de zijkant staat Photografie. Leonardus Coolen, die getrouwd was met Cornelia van der Steen, hadden samen, voor zover ik kan nagaan, vier kinderen. Henricus, de voorheen genoemde Johanna die in 1947 was getrouwd met Eimert van Deursen, Wilhelmus en Hendrik. Leonardus was geboren op 22 maart 1865 en is overleden op 31 januari 1947. Later hebben hun kinderen de zaak overgenomen vandaar dat Johanna er haar winkel is begonnen.



DE ÔSTAPPE



Dit is 'n plaatje van Standbad Oostappen van vroeger. Ik denk dat de gemeente Asten nog wel af en toe aan hun buik zullen krassen.... waarom? Ik denk dat jullie toch ook wel dat domme gedoe hebben gezien van de familie Gillis... de schatrijke familie die dat zijn geworden door o.a. strandbad Oostappen van de gemeente Asten over te nemen. Als de gemeente toen zo slim was geweest om 'n goeie beheerder aan te stellen, iemand die zaken goed kon aan pakken, niet alleen de verhuur van plaatsen maar ook de horeca en de winkel in eigen beheer te houden, dan waren de miljoenen van Gillis in onze eigen gemeente "gestroomd", dat was nu 34 jaar geleden, in 1986. Tja, wij hebben hiervoor niet de echte slinmmerikken in ons gemeente beleid... helaas. Maar een ding is zeker... "we hebbe wel un nostalgies platje van de aaw kemping".


VUR DE NOOD



De meterkast van tegenwoordig ziet er heel anders uit als vroeger. Het is eigenlijk nog niet zo heel lang geleden dat wij, als er ergens kortsluiting was ontstaan door b.v. overbelasting, dat we dan de zekering moesten vervangen. Tegenwoordig schiet de aardlekschakelaar er gewoon uit en je hoeft het knopje maar weer om te zetten. Heel vroeger was dat echt heel anders. Toen wij nog in d'n Himmel woonden, dat was dus t/m 1960, toen hadden wij dit zowiezo al niet. In de meterkast zaten twee groepen en als de stroom uit viel moest er 'n nieuwe zekering in gezet worden. Wij noemden dat "unne neije stop". Maar in huis was het dan wel even helemaal donker als dat in de avonduren gebeurde. Ooit vloog de nieuwe zekering er meteen uit. Er werd dan gewacht tot 's morgens maar om 'n beetje licht te hebben werden er kaarsen aangestoken. Dit handige rekje hadden wij niet maar het was wel heel gemakkelijk... als de "stop" eruit vloog stak men 'n kaarsje aan dat ze meteen bij de hand hadden met de lucifers die ook bij deze "nooduitrusting" behoorde. Ik weet nog goed van vroeger "dè ut bij ons thuis altijd zuuke waar noa un karske"...



WOR UT WAAR 17 - Bakkereij van vun Handul


Veel mensen kunnen zich nog wel de winkel herinneren, vanaf de Markt gerekend, links vooraan in de Prins Bernhardstraat, de winkel van Obbema. Maar toen was dat nog de Stationstraat. Later kwam daar Philipsen zitten. Voordat Obbema de bakkerzaak overnam was daar de winkel, ook 'n bakkerij met diverse levensmiddelen, van van Haandel, in dialecht gewoon "vun Handul". Die ging ook rond met ijs en kwamen vaak genoeg ook in onze straat toen ik 'n jaar of 5 was, nu dus zo'n 70 jaar geleden. Van Haandel had vroeger zo'n witte bak waar de pakjes ijs in lagen en bovenop stond 'n bak waar van die "koekjes" in zaten om de ijs tussen te doen. Die ijsjes zaten trouwens verpakt in papier... die haalde men eruit en sneden ze door want wij kregen in de zomer als het warm was 'n halve ijsco ieder... die kosten toen 10 cent dus 'n halve voor 'n stuiver. De heer van Haandel zijn voornaam was Jan, later nam zijn zoon Martin het over. De overdracht was in 1944. De vrouw van jan, Maria van Haandel - van de Donk is overleden in 1941... Later hertrouwde hij met Francisca van Bussel. Bakker jan van Haandel is overleden in 1955 op 26 januari. Ik kan me de winkel goed herinneren want er valt altijd wel iets op en bij van Haandel was dat de ingang 'n dubbele deur was en rechts ernaast de winkelruit omhoog kon worden geschoven, die stond in de zomer bijna altijd open bij de openingstijden. Boven zie de de advertentie in de Helmondse krant waar ze zoeken naar 'n hulp in de huishouding en 'n bakkersknecht met enige ervaring.


NIE WIJT WEG



Het was echt 'n goeie uitvinding, maar laat ik even terug gaan naar vroeger. Ik heb ons moeder ooit bezig gezien met het wasbord... heel vaag herinner ik me dat maar wat ik me goed herinner was dat er achter de "bijkeuken" 'n hokje was waar de houten wasmachine stond en de grote ketel waar de was in werd gekookt. Die hebben wij lange tijd gehad... dat herinner ik me goed want ik moest de emmers met water die uit de wasmachine kwam achter naar "de zoei sjouwe". Nee, "gèr dì ik dè nie nee"... Maar toen wij in de Rozenstraat gingen wonen hadden we 'n nieuwe wasmachine met 'n posse centrifuge en nog wat later 'n nieuwere van Miele, zo'n dubbele, die ongeveer uit zag als deze. Waar de Miele fabriek stond weet ik niet maar wist je dat deze van SIWA in Heeze werden gemaakt? Heeze, net Someren voorbij? En kijk vooral naar de bijzondere dingen die het apparaat had. De fabriek waar ze werden gemaakt was de SINUS-machinefabriek en een van de dingen die werden gemaakt was de wascombinatie... wasmachine en centrifuge. Nooit geweten dat die dingen zo kortbij werden gemaakt.



UT HIELP EGT



Vroeger toen ik op de lagere school zat had ik geregeld, ieder jaar, zweren onder mijn voeten... ontstekingen. Bij de dokter kreeg je daar witte zalf voor... trekzalf, maar wij gingen niet altijd naar de dokter want ons moeder wist wel hoe ze daar mee om moest gaan. Dat doosje trekzalf op het linkerplaatje, dat had bijna elk huisgezin wel in het ehbo-doosje. Onze moeder deed er altijd 'n "wegblad" op, die groeide langs de slootkant als wij naar de Voordeldonkse school liepen. Dat werkte goed en koste niks... daarbij hield het ook tegen het "kloppen in je voet" want dat deed het ook en was niet zo'n fijn gevoel. Peer en dat potje "zwarte zalf"?? Nou... toen onze Frans en ik allebei zweertjes onder de voeten hadden gingen we naar Thieuke van Nistelrooij, de kapper om onze haren laten knippen. Hij was niet geslaagd voor voetverzorger maar toen wij vertelde wat we hadden verzocht hij ons de schoenen en sokken uit te trekken... hij smeerde er van die donkere zalf op en volgens mij was dat de zwarte zalf. Het rare was... Onze Frans en ik hebben nooit meer zweren onder onze voeten gehad... Heel raar, "mer egt gebeurd"....



WOR UT WAAR 16 - Frans Eijsbouts

We moeten heel ver terug gaan in de tijd om alles hierover te weten maar dat doe ik niet want het gaat mij om de advertentie... Toen was het nog gewoon de kledingzaak van Eijsbouts zoals je ziet op de foto van de winkel. Het was op de hoek van de Markt en de Marktstraat. Ik wil wel iets vertellen over vroeger. Ooit was daar, toen het oude pand er nog stond, de schoenenzaak van Hoefnagels maar die had de ingang in de Marktstraat... Aan de kant van de Markt was de bank gevestigd. Eerste de Helmondsche Bank en later, meer in mijn tijd toen ik jong was, de Amsterdamse Bank. Rond 1952 wordt het pand Marktstraat 1 gekocht door Henrica Wijnen, zij is te Someren op 24 november 1936 getrouwd met Frans Eijsbouts. Het huis wordt dan grondig verbouwd, het wordt 'n prachtige winkel en de Amsterdanse Bank verhuisd naar het naastgelegen kantoortje. Het was echt 'n prachtige winkel en ze verkochten er goede merkkleding... op de foto zie je nog het reclamebord van KLM-kleding, dat was werkkleding, want ook dat verkochten ze. Ik weet niet meer in welk jaar Eijsbouts is gestopt maar later was er nog even 'n andere bank in gevestigd, 'n fotozaak en outlet-winkel. Bij Eijsbouts heb ik ooit 'n prachtig nieuw grijs pak gekocht... voor de betere kleding en maatwerk moest je vroeger zeker naar Eijsbouts gaan. Ooit was het ook Gebroeders Eijsbouts... de advertentie is uit het jaar dat ik er mijn nieuwe pak kocht, 1966. Ik kwam uit dienst toen in januari misschien heb ik toen wel geprofiteerd van deze kortingen, dat weet ik niet meer.



WÈÈRDE VAN AAW GELD

Ik was wat aan het zoeken op mijn rommelkamer... ja ik maak er echt 'n rommeltje van en dat komt omdat ik nikls weggooi... zelf dingen die er al 20 jaar onaangeraakt liggen die bewaar ik nog. Toen kwam ik ook nog wat losgeld van 18 jaar geleden tegen. In 2002 werd de gulden vervangen door de euro, maar ik had nog wat van dat geld van vroeger in 'n bakje liggen. Ik had nog 'n gulden, 'n kwartje, 'n dubbeltje, 'n stuiver en 'n cent. En toen dacht ik.... daar kom je vroeger toch heel wat voor kopen... Neem b.v. 'n zakje salmiak bij Sjeng Nijssen op d'n Bult, dat was toen 'n stuiver... Bij Lauwke van de Heuvel in de Emmastraat waar nu de fysio is van henri van beek, daat kocht je voor 'n cent 'n velletje eetbaar papier. Dan bij Jamin, 'n paar huizen verder aan de andere kant van de weg, daar lag de jamin winkel van Gerrit Joordens en aan het raampje naast de winkel kochten we 'n dubbeldikke ijsco voor 'n dubbeltje en als je er 'n stuiver bij gaf, voor 15 cent, had je met chocolade er aan. Bij Frans van Baar op de hoek van de Emmastraat en d'n Himmel, naast de ingang van de Centrawinkel kon je kroketjes en slaatjes trekken, of 'n knakworstje voor 'n kwartje. Toen ik naar de Vossenhoek ging had je voor twee kwartjes 'n flesje Dordmunder Action bier... voor 'n gulden had je er ook nog 'n frietje met mayonaise bij, je had dan gegeten en gedronken. Trouwens voor 'n gulden en twee kwartjes had je 'n heerlijke uitsmijter. Bij Harrieke van Hoek in de Marktstraat naast het gemeentehuis kreeg je toen voor 35 cent, 'n kwartje en 'n dubbeltje dus, 'n glas Dommelsch bier. Voor 'n gulden zat je op woensdagavond bij Bioscoop Astra Theater van Janus Bakens 'n plekje in het middenschip, niet achteraan maar ook niet vooraan op de "ôllienutjes rij". Bij de Tabakswinkel van Bekken in de Julianastraat kocht ik losse sigaretten voor twee cent per stuk, ik was toen 13 jaar... voor 'n stuiver kreeg je er ook twee maar van 'n beter merk. Wat ook makkelijk was.... wij kregen van ons moeder 'n cent mee voor in de schaal te gooien... na twee weken niks erin gooien had je weer 'n extra sigaretje van Bekken, hahahaha. De tijden veranderen... Soms verlang je toch weer naar de "guldens-tijd".



UN KRÔNTJUSPÈN

Je moet er zelf ooit mee hebben geschreven anders weet je echt niet wat voor ondingen het waren. Moet ik er wel bij zeggen dat voordat de kroontjespen er was de kinderen op school moesten schrijven met lei en griffel, dat was dus helemaal niks... grote verschillen zijn er gekomen. Neem b.v. het schrijven op 't bord. Nu hebben ze 'n whiteboard met stiften maar vroeger schreven ze met kruit op dat donkeren bord... uitvegen was soms al moeilijk en dan het gekraak en gepiep van dat smerige kruit, "vurschrikkeluk"... Maar ik dwaal af... we hadden het over de kroontjespen die we op de lagere school gebruikten... op de ambachtschool was er al 'n hele vooruitgang want we schreven met 'n vulpen die ik had gekocht bij het winkeltje van Schriks aan de Emmastraat, naast het politiebureau. Op de lagere school kreeg je plakplaatjes in je schrift als je netjes had geschreven... nee veel heb ik die niet gehad want er zaten heel wat inktvlekken in m'n schrift. Ik wilde altijd wel netjes zijn maar op 'n onbewaakt ogenblik.... oeps... daar viel weer 'n klodder... Nog eventjes terug in de tijd met intklapjes. Als je een stofje of haartje aan je kroontjespen had, dan moest je dat met je inktlapje schoonvegen. Als het schrift dicht moest dan moest daar altijd de vloei tussen omdat het anders af kon geven op de andere pagina. Vaak wachten we gewoon tot het droog was. Toch zoals gezegd, ondanks alle maatregelen kwam er toch wel eens inktspetters in je schrift, op je bureaublad of op je kleding. Snel de vloei en inktlap erbij en bleef je de vlek nog zien. Toch was het best 'n goeie uitvinding vind ik achteraf. Maar eerlijk is eerlijk, alles bij elkaar genomen heb ik zowiezo meer inktvlekken in mijn schrift gehad als plakplaatjes... toen vond ik dat best erg want er waren er bij die echt netjes konden schrijven en wel meer als 20 plaatjes in hun schrift hadden... Ik ga geen namen noemen maar die jongen van "dinges" die had echt veel en mooie plaatjes, maar die behoorde dan ook bij de "slijmers" uit ons klas. De meisjes konden altijd wel mooi schrijven. Ik maakte er nog ooit 'n liedje van dat ik bijna altijd zing als ik 'n optreden heb. Klik maar op de "krôntjuspèèn".



NOG US VAN PÔSZIGGULS

Postzegel automaten zijn er allang niet meer, jaja ik weet het, ik ben van de oude stempel en hou graag vast aan de oude dingen die steeds meer tot nostalgie gaan behoren. De voorloper van de zegel was de stempel. Voor de postzegel werden brieven verzegeld met een handstempel of werd er een markering met inkt op de brief gezet. De eerste handmatige postzegel werd uitgevonden door Henry Bishop in 1661. In dat jaar maakte hij de Bishop mark, een handmatige postzegel met de datum van ontvangst van de brief door het postbedrijf erop. Deze datum zorgde ervoor dat de postkoeriers het versturen van de brief niet konden uitstellen, omdat er een vaste termijn voor het verzenden was vastgesteld. Het was de Britse leraar en uitvinder Rowland Hill die in 1840 de moderne postzegel uitvond. Hij voerde al langere tijd campagne voor een hervorming in de postdienst en bedacht dat een systeem van betaling voor het verzenden het beste zou werken. Op deze manier zouden brieven veilig, snel en goedkoop te verzenden zijn. Op 6 mei 1840 was het zover, de eerste Engelse postzegel werd gedrukt: de Penny Black. De postzegel had een waarde van een cent (een penny) en op de zegel was een afbeelding van koningin Victoria in zwarte inkt gedrukt. Het portret van koningin Victoria was nagemaakt van een medaille van haar troonsbestijging in 1838. Het portret toonde een jeugdige Victoria en werd zestig jaar lang gebruikt. Bij latere postzegels werd ook gebruik gemaakt van jonge portretten van vorsten zodat ze allen een jeugdige uitstraling bleven hebben voor het publiek. De Penny Black werd in grote getale gedrukt, waardoor de zegel geen zeldzaamheid is voor verzamelaars. Wel is de postzegel erg geliefd omdat het de eerste postzegel ter wereld is. Op 1 januari 1852 werd de eerste Nederlandse postzegel gedrukt. Op de postzegel stond de tekst "postzegel", heel toepasselijk, hahahaha, de waarde van de zegel, vijf, tien of vijftien cent en een portret van koning Willem III. Het publiek moest nog wel wennen aan de komst van de postzegel: in 1855 werd slechts vijftien tot twintig procent van de brieven voorzien van een postzegel. Mensen waren wantrouwig over het vooraf betalen en of de brief dan wel aan de deur werd afgeleverd. In 1877 werd de postzegel verplicht gesteld en kon men niet anders dan toegeven aan het nieuwe verschijnsel. Waar de postzegel in 2013 nog maar 54 cent kostte, stijgt de prijs de laatste jaren explosief. In elf jaar tijd is de prijs van de postzegel met honderd procent gestegen: in 2005 kostte de zegel nog 39 cent. De opkomst van andere, snellere communicatiemiddelen maakt post in veel gevallen overbodig. Kerst en Nieuwjaarskaarten worden steeds minder verstuurd, alles gaat met internet. Ik hoor niet bij die groep, wij versturen nog echte kaarten door Annie zelf gemaakt met gewoon nog 'n postzegel erop en het maakt ons niet uit al kosten die postzegels 'n euro per stuk. Wij vinden zo'n kaartje nog echt iets persoonlijks hebben... en het is maar een keer per jaar. Op de grote foto de automaar van vroeger, 4 postzegels voor 'n gulden, op de kleine foto de eerste echte postzegel.



SPROETJUS ZIJN ZÔ MÔI



Eigenlijk vind ik zomersproetjes echt wel mooi... nu ja, maar vroeger vond ik meisjes met sproeten helemaal niet mooi, smaken verschillen. Tegenwoordig vind ik ze geweldig, maar 100 jaar geleden kwam men met dit middeltje voor de dag, "sprutol". Nee ik had er nog nooit ven gehoord maar ik las er dit nog over. Zomersproeten schaden de schoonheid en ontsieren in hoge mate het gelaat... Hahaha, natuurlijk zegt die Dokus dat, want hij wil er geld aan verdienen. Ze zeggen verder nog.... Waarom deze onogelijke, bruine afstotende vlekjes niet vlug verwijderen? Alle zommersproeten, zelfs de grootste en donkerste verdwijnen door het gebruik van slechts èèn potje Sprutol. Alle goede drogisten in iedere plaats verkopen Sprutol. Jaja, dat zal wel dacht ik al meteen. Gelukkig was dit vroeger, ik hoop dat meisjes met sproetjes dit niet gaan gebruiken want wij vinden zomersproetjes we mooi... net als Rocco Granata trouwens want die zingt er over. Over zomersproetje, niet over Sprutol.



INNURZJIEJ

Ik zat pas nog 'ns na te denken over energie... nee niet hoe die bij ons het huis in komt want daar wordt je via de diverse telefoontjes per week al mee overladen, nee het gaat hoe het eigenlijk werkt met energie van vroeger... De zon was altijd de belangrijkste bron van energie, die zorgde er n.l. voor dat b.v. de het koren, de granen op het land konden groeien, waar je brood van kunt maken wat we nodig hebben om te leven. Als je vervolgen 'n dikke boterham at dan werd die omgezet in energie in je lichaam en die werd daar opgeslagen. Nu nemen veel mensen de auto of de trein maar vroeger werd die opgeslagen energie gebruikt om te fietsen. Tegenwoordig gebruiken mensen electrische fietsen en hoeven geen energie op te wekken. Vroeger moest je in het donker meer energie gebruiken want je dynamo moest energie opwekken om je licht te laten branden. Je moest je energie gebruiken om vooruit te komen. Dat bedoel ik nu... energie werd altijd opgewekt, doorgegeven en omgezet voor dingen die weer energie nodig hadden.



WOR UT WAAR 15 - Gebruurs van Veghel

Heel vroeger was er op de hoek van de Markt en de Emmastraat nog voordat de jongensschool er stond, 'n gebouw wat later werd gekocht door Sjang Hoefnagels die er 'n brood en koek fabriek begon. Mijn vader en onze buurman Tinus Cortenbach hebben er jarenlang gewerkt. Toen het bedrijf werd opgeheven werd het gekocht door de van Veghels, twee broers die er 'n rijwielzaak begonnen. Aan de rechterkant en helemaal links waren de woongedeelten en in het midden de winkel. Achter de winkel, tussen die winkel en de school was de ingang van het reparatie gedeelte. Ik ben er vaak genoeg geweest toen Piet Bukkems was gestopt met z'n fietsen en was overgegaan naar autogarage. Ze hadden aan de voorkant in de Emmastraat 'n stel grote etalageruiten waar ze diverse modellen fietsen hadden staan. Ik heb er ooit eentje gekocht en later ook nog 'n 2de hands bromfiets, 'n Sparta. Bij van Veghel had je keuze uit verschillende merken fietsen, ik kocht er 'n Rudge, dat weet ik nog. Later vertrokken ze naar de Burg. Wijnenstraat waar de zonen van Wim van Veghel, de zaak overnamen. Ik geloof dat de gebroeders van Veghel heel vroeger, voordat ze op de hoek van de Markt kwamen zitten al 'n winkel hadden in de Wilhelminastraat maar dat weet ik niet zeker... maar daar hangt me iets van bij. Op de foto de advertentie van de broers uit 1950. Onderaan de twee foto's van de winkel... Je ziet dat de winkel echt groot was. Wat ik nooit vergeet waren de stenen van vroeger die er lagen, het trotoir... van die kleine "hobbelkeien" waar we moesten lopen als we te voet naar Turrup gingen en de grote weg bestond uit Kinderkopjes toen... in de winter was het daar altijd spekglad.





VÈRREKE SLACHTE, UT HEEL VURHAAL



Jullie hebben vast al wel ooit mijn liedje geluisterd, "twee vèrrekus", daarin laat ik weten dat vroeger de mensen vaak varkens hadden voor de slacht. Wij hadden dat in ieder geval en ik vergeet ook nooit dat mijn vader vertelde dat hij in de oorlog 'n varken liet slachten zonder vergunning, tja, je moest al wat toen. Maar kijken we 'ns naar het slachten zelf. Het varken dat men voor de slacht had, werd vaak apart van de andere dieren gehouden bij de boeren en speciaal gemest. Uiteraard kreeg het dier het gebruikelijke voer van allerlei afval, gekookte aardappelen, en rogge-, haver- en/of gerstemeel aangemaakt met water. bij ons was dat "spoeling", het water waarmee de kruiken in de melkfabriek werden schoongemaakt. Dat moesten wij halen bij "ut rômfubbriek". Dat leverde mooier, blanker en vetter spek op. De Vleeskeuringswet van 1919 stelde het onderzoeken en beoordelen voor en na het slachten verplicht. De huisslachting moest je aanvragen en in de oorlogsjaren waren ook maatregelen afgekondigd om huisslachtingen verplicht te keuren, maar door gebrek aan voldoende geschoold personeel lukte dat niet. De huisslachter had geen speciale opleiding voor zijn vak gevolgd. Meestal was de kennis en de vaardigheid omtrent het slachten van vader op zoon doorgegeven en in de praktijk geleerd. Het was ook geen echt beroep, in de zin dat men er van kon bestaan. Men deed het erbij, bij wijze van nevenverdienste. De bek van het beest werd vastgebonden met een touw, zodat de kop in de gewenste stand gehouden kon worden. Een klap op het voorhoofd met een zware hamer of bijl verdoofde het dier, waarna de slachter met een mes de keel doorstak. Eigenlijk was dit beulerij... In de oorlogsjaren werd door de bezetter het gebruik van het schietmasker verplicht. Dat was een schietapparaat waarmee men een pen in het voorhoofd van het dier schoot, waardoor het dier ogenblikkelijk bedwelmd en bewusteloos raakte. Zie het plaatje linksboven. De invoering droeg er toe bij dat het hele gebeuren iets diervriendelijker werd. Dit slachtmoment, het doden en steken van het dier was het meest emotioneel. Men had het dier hiervoor verzorgd en gemest, echter zonder slachten was er geen spek en vlees. Het was wel een dier dat men een jaar lang had verzorgd, dat vrolijk knorde als het zijn vreten kreeg en dat men had zien groeien van biggetje tot volwassen varken. Het uitstromende bloed moest wel opgevangen worden. Het bloed moest men blijven roeren tot het afgekoeld was, anders zou het stollen. Wanneer het varken was doodgebloed, werd het op een ladder gerold en op een paar tonnen op werkbare hoogte getild. Inmiddels was er heet, kokend water. Met dit kokende water werd het varken "gebroeid" en de haren werden met speciale schrapers verwijderd. Een vervelend werk dat in onze taal het spreekwoord "wij zullen dat varkentje wel eens even wassen" heeft achtergelaten dat betekende "een lastig karwei opknappen". Dit "broeien" maakte het nodig dat het slachten van een varken altijd buiten gebeurde. Voor keuringen van huisslachtingen van varkens moest men ten minste één week voor de slachtdatum, aangifte doen op het gemeentehuis. Maar bij de keuring werd het een eis dat er 24 uur zat tussen het slachten en de verdere verwerking. De keurmeester kwam dus een dag na het slachten. Het varken was klaar voor de keuring als de tong en lever waren opgehangen. Met keuringen werden soms wel trucjes uitgehaald. Een aardige truc die nogal eens werd toegepast om clandestien geslacht vlees toch bestempeld te krijgen, was dat er twee varkens tegelijk werden geslacht: één legaal en één clandestien. Voor de oorlog was het huisslachten omgeven door sociale contacten van buren en familie, nu kon men er beter niemand bij gebruiken. Er hoefde nog niet eens verraad in het spel te zijn, gewone loslippigheid kan al dramatische gevolgen hebben. Als dan de controleur kwam om het legale slachtdier te wegen en te stempelen, werd hij met veel goede woorden mee naar binnen geloodst voor een kopje koffie. Ondertussen werd vliegensvlug het stempel uit de fietstas gehaald en het clandestien geslachte dier gestempeld. Hahaha toen waren de mensen ook wel slim. Het opgevangen bloed werd met blokjes spek, roggemeel, kruiden en zout gekookt. De bloedworst bleef ongeveer drie weken houdbaar. Het spek werd door de slachter in grote stukken gesneden en ingezouten in grote kuipen of tonnen. Als na drie weken het zout er goed ingetrokken was, werden de stukken aan haken opgehangen aan de zolder om te drogen, een proces dat langzaam verliep en uitmondde in droog en hard spek. Bij veel mensen gingen ze inwecken. In een grote ketel werden de weckflessen in water aan de kook gebracht, waardoor de inhoud werd gesteriliseerd. De inhoud kon dan lange tijd worden bewaard. Het was populair tot de komst van de diepvriezer. De kop van het varken werd in stukken gezaagd en gekookt. Als het vlees helemaal gaar was, kon het gemakkelijk van het bot worden verwijderd en fijngesneden. Er werd zout, peper en kruiden aan toegevoegd, enkele fijngesneden uien, een scheut azijn en als bindmiddel enkele verkruimelde beschuiten. Na vermenging en koken en afkoelen had men dan hoofdkaas, bij ons gewoon "Zult", die was niet lang houdbaar, maar die was ook vaak meteen al op. Na de oorlog loopt het aantal huisslachtingen terug. Steeds meer burgers kopen hun vlees en vleesproducten bij de slager in de winkel. Het houden van slachtvee in de bebouwde kom wordt door regelgeving nagenoeg onmogelijk gemaakt. En als de welvaart begint toe te nemen, wil men dat "gedoe" niet meer aan huis. Begrijpelijk want het houden van varkens kan gewoon niet meer. Maar wij hebben er thuis wel altijd lekker van gegeten. "zult, balkenbrei, kôijkus en bloedwôrst".



WOR UT WAAR 14 - Drukkerij Schriks

Heel vroeger was er 'n pand in de Emmastraat, voor ons bekend als Schriks Drukkerij, dat stond tussen het politiebureau op de hoek Emmastraat en Burg. Frenckenstraat en de groentewinkel van Jan van Hoek sr. Rond 1700 was er 'n klokkenmaker gevestigd. Rond 1920 vestigd zich daar barbier Jan Keessen dat later wordt overgenomen door zijn zoon Graard Keessen. Ze verhuizen later naar de overkant, naar Emmastraat 16. Dan komt in het pand drukkerij Schriks met als bewoner Emile Schriks, geboren op 13 augustus 1892 te Breda. Hij had eerder al zijn drukkerij waar later Fietsenmaker Noudje Michiels en cafe de Mert waren gevestigd maar ook in het pand rechts naast het Raadhuis. Ik weet nog goed dat ze in de Emmastraat het kleine winkeltje hadden, "het Hooghuis". Je kon er boeken en schriften kopen en ik weet dat toen ik naar de ambachtschool ging daar boeken, pen en potloden en 'n passer heb gekocht. Bij drukkerij Schriks gingen veel jongeren werken die van school afkwamen omdat het vaak licht werk was. Later verhuisde Schriks naar het nieuwe pand op de hoek van de Langstraat en de Burg. Wijnenstraat, ons allen welbekend... nu is het allang weer afgebroken. Op de foto's zie je de advertentie van Schriks, wat ze zoal maakten en dan vooral reclamedrukwerk. Op de andere foto de ingang van het kleine winkeltje met het huisnummer 7. Hoe het kan dat zo'n prachtig bedrijf van toen toch weg is gegaan begrijp ik nog steeds niet maar zo gaat het vaak met, in onze ogen, bloeiende bedrijven. Veel mensen hebben er vroeger werk gevonden. Ook verschillende Himmelse mensen vonden er vroeger werk en hebben er hun geld kunnen verdienen.



UN SJIEK DING



Nee bij ons thuis hadden we dit prachtige ding niet... het kastje kon hangen en ook kon het staan maar het was 'n geweldig handig ding. Het was, denk ik boven de begroting bij ons thuis, want wij hadden gewoon wat bussen in de kast staan maar ik heb het wel ooit ergens bij mensen gezien. Het waren allemaal laadjes die je gewoon uit het kastje kon trekken wat ook gebeurde. Had je b.v. suiker nodig, dan trok je het laadje uit het kastje, zette het op tafel waar je het nodig had en als je het niet meer nodig had... terug in de kast. Het zag er trouwens ook nog mooit uit, echt handig.



WOR UT WAAR 13 - Friture Gooyaers

Je moet 'ns midden op de Markt gaan staan in Asten en je kijkt dan naar cafe Jan van Hoek, dan zie je aan de linkerkant 'n klein inhammetje naast het Postkantoor... kijk je naar de andere kant, de rechterkant aan de kant van de Hema dan zie je daar 'n paar raampjes maar dat was eerder de woonkamer van Jan van Hoek toen die de zaak nof runde, later werden er 'n paar verbouwingen doorgevooerd. Maar heel vroeger was daar aan de rechterkant de smederij van Bakens met links het cafe. Dat is echt lang geleden maar toen Bakens stopte ging de zaak over naar Gooyaers. Al die tijd had het gewoon cafe de Zwaan geheten. Aan de linkerkant kwam toen tussen het cafe en de opslag van het postkantoor, 'n friture. Vroeger stond Jan van Hoek sr. op de Markt maar Gooyaers ging in dat "hokje" frites verkopen. Je moest die buiten bestellen zoals dat vroeger ook bij de frietwagen van van Hoek was. Het scheen allemaal wel rendabel te zijn want die friture ging weg en in het gedeelte rechts van het cafe, waar Jan dus zijn woonkamer later had, daar kwam 'n cafetaria. Je kon er je frietjes binnen bestellen en ook opeten. Dat was voor het eerst dat Asten een cafetaria had. Ik heb hier nog 'n suikerzakje van cafe de Zwaan van Gooyaers en enkele plaatjes van het gedeelte wat ik bedoel. Het bovenste is van heel vroeger zo ongeveer nadat de smederij van Bakens was gesloten, vanaf rechtys genomen, en het onderste plaat, is wit door het zonlicht, zoals het er later uitzag, vanaf links genomen en ik geloof dat het er zo uitzag toen het al 'n cafetaria was, 'n deur met 'n kleine raam maar heel zeker weet ik dat niet meer. Ik was 'n jaar of 15 denk ik dus zal de cafetaria er zijn geweest in 1960 zo ongeveer.



UT PROGGIEHUIS



Ik heb niet echt mooie plaatjes van de "gruun keet", wat vroeger ons parochiehuis was. Ik ben er vaak genoeg geweest bij kindervoorstellingen en toneeluitvoeringen door o.a. de Kabta. Wanneer je vanaf de kerk de Kerkstraat in fietste kreeg je rechts de pastorie, het huis van de deken, en dan het patronaat. Die diende vroeger als schoolgebouw en daar werden vroeger ook de toneelvoorstellingen gegeven en als we iets "groots" hadden bij het jongensgilde gebeurde dat meestal in de bovenzaal van het patronaat. Als je achter het patronaat de speelplaats op ging zag je links de gymzaal liggen, dat is het gebouw links op de foto. Maar net ervoor zie je nog net 'n gedeelte van het oude, niet al te grote parochiehuis. Jammer dat ik er tot nu toe geen betere foto's van heb maar als ik er krijg zal ik ze meteen plaatsen. Het houte gebouw stond tegen de muur van de pastorie aan en de speelplaats lag rechts voor die twee genoemde gebouwen.



WOR UT WAAR 12 - Viskroam Jan van Hoek

Ik heb al wel 'ns laten zien dat vroeger in de Emmastraat, waar nu de etalages van de Midas zijn, vroeger de groentewinkel van jan van Hoek sr. lag... Je weet wel toen Jan van Hoek jr., ons allemaal wel bekend van Cafe van Hoek op de markt, de groeten rondbracht op zijn NSU-Quickly met daar die houte bak bovenop. De groentewinkel had altijd bakken met groeten buiten staan zodat de mensen zagen wat Jan allemaal had. De winkel bestond uit twee delen, zie foto onder, de rechterkant was de afdeling groente en fruit en da andere kant was de vis. Ze verkochten die n.l. ook. Maar Jan timmerde flink aan de weg want hij had in Turrup, vlak voor de grote school waar nu de Hema is, 'n frietkraan staan en daar was het altijd wel druk als die open was. Maar dat niet alleen, wanneer het Astenkermis was stond hij ook met 'n viskraam op de Markt, zoals je hier kunt lezen, 'n advertentie uit Peelbelang van juli 1959, stond hij tegenover Cor Clevis. Veel mensen kochten met de kermis wel 'n lekker visje... ikzelf wilde altijd graag 'n bosje paling. Mensen die van het cafe af kwamen hadden graag 'n visje en daarvoor moest je zoals je ziet met de kermis bij Jan van Hoek zijn. Maar ook verkochten ze met de kermis ook hun vis gewoon op hun adres in de Emmastraat, op nummer 5 naast de fietsenzaak van de gebroeders van Veghel.


WOR UT WAAR 11 - Cuffee Keindur Hagelaar

Bij elke sluis waren vroeger wel wat winkeltjes en cafe's en die waren er speciall voor de schippers die moesten wachten op de schudsluis om verder te kunnen en die deden dan, omdat ze toch moesten wachten, even hun boodschappen aan de wal en sommige schippers pakten even "un neutje" voor dat ze verder gingen. Ook 's avonds als de sluizen werden gesloten dan legde de schippers hun schip tegen de kanaalkant en gingen even naar het cafe voor wat vertier of om spullen in de winkeltjes te halen. Op Sluis 11 was dat vroeger het geval, o.a. cafe Gehem en cafe Lammers, maar ook op sluis 10 was dat zo. Vlak bij de brug lag aan de linkerkant het cafe van Hagelaar en die hadden ook 'n slagerswinkel. Maar natuurlijk was het cafe niet alleen voor de schippers. Vroeger waren er diverse verenigingen die gevestigd waren in de vele cafe's die Asten vroeger rijk was. Kijk maar naar Astendorp waar vroeger in èèn straat al veel cafe's lagen. Hier heb ik nog 'n foto van het cafe van de kinderen Hagelaar op Sluis 10 en ook 'n advertentie uit 1915 toen er in het cafe vanalles te doen was. Ik ben er nooit binnen geweest maar weet nog heel goed dat het cafe en de slagerij er lagen... toch mooie nostalgie.



WOR UT WAAR 10 - Jos Thijssen

We gaan eerst 'n paar jaartjes terug, dan kan ik goed uitleggen waar het was, de winkel van vroeger van Jos Thijssen. In een van de bochten van de Emmastraat lag 'n paar jaar geleden het natuurwinkeltje, de Kiem. Die zijn nu inmiddels ook verhuisd en nu is het gewoon woonhuis geworden. Vanaf mijn kind zijn, was daar de winkel vcan Jos Thijssen, tegenover de Jamin winkel van Gerrit Joordens. Nu is de bocht daar veranderd, de ouderen weten dat nog heel goed... toen was de Emmastraat de doorlopende weg maar nu is de Emmastraat met de bocht naar rechts, de Julianastraat in de doorlopende wed geworden. Waarom weet ik ook niet en ik vind het eerlijk gezegd ook maar niks, maar goed, het zij zo. Zoals gezegd, vroeger was er de winkel van Jos Thijssen... 'n winkel in verfwaren, behang en aanverwante artikelen. Ik ben er ooit 'n hoela-hoep laten maken van lichtpijp en ook heb ik er wel ooit vliegertouw gehaald want ook die dingen verkochten ze, ook de vliegers zelf maar wij knutselaars uit d'n Himmel maakte die vaak zelf van kranten en rietstaven. Ze hadden er ook heel mooi gekleurd papier om vliegers te maken... echt mooi. Jos Thijsen was van beroep schilder maar vroeger was hij ook bekend als de doelverdediger van NWC 1. Iets wat zijn zoon Jac later ook heel goed kon. Ons Annemieke is jarenlang vriendin geweest met Marleen Thijssen, 'n dochter van Jos en Anna (Zus).... die hadden totaal 9 kinderen, net als wij thuis. Harrie is net als ik van 1945, Marleen was de jongste en Jac de oudste. Langs hun winkel liep 'n paadje wat volgens mij uitkwam in de Logtenstraat... Het "Kwartelpeijke"... wij noemde dat vroeger "ut vreijurspeijke"... jongens en meisjes die elkaar hadden gevonden bij het dansen bij Thomas Zegers doken daar dikwijls het paadje in... "Ut waar dur dik druk bij Jos zun peijke"...



ZUIVUR ZIJN



Vroeger hadden de grote steden badhuizen... nee ik weet niet hoe dat ging maar ik heb gekeken bij google. In Nederland werden badhuizen sinds eind negentiende eeuw gebouwd, toen er een grotere aandacht kwam voor hygiëne, gezondheid en levensstijl. Veel badhuizen waren een soort openbare badkamers voor de gewone man, daar de arbeiderswoningen vaak zonder sanitaire voorzieningen werden opgeleverd. De meeste badhuizen zijn in de eerste helft van de twintigste eeuw opgetrokken. Kijk toen wij nog in d'n Himmel woonden hadden we ook geen douche of badkamer. Toen ik heel klein was waste ons moeder ons in 'n zinken teil achter in de bijkeuken. Later toen ik groter was namen we 'n teil water mee naar boven waar we ons, 'n beetje prive, konden wassen. In 1961 verhuisde we naar de Rozenstraat waar we wel 'n douche hadden met zo'n beige/bruin lavet erin, zie foto. Maar ik ga even terug naar 1957, ik ging toen naar de Ambachtschool en daar moesten we iedere zaterdag douchen. We moesten toen nog op zaterdag naar school tot 13.00 uur. Wat voor lessen? Ik heb onthouden dat we gymnastiek hadden en daarvoor fietste we richting sluis 11 waar vlakbij de fabriek van berkvens 'n sportveldje lag. Daar gingen we voetballen, volleybal of trefballen. Ook hadden we 's zaterdags godsdienstles van van den Heuvel en dat douchen in ieder geval verder weel ik niet meer. In ieder geval konden we lekker douchen. Ik vond dat heerlijk.



WOR UT WAAR 9 - Winkel van Piet Lô

Waar nu de Boerenleenbank staat was vroeger de politiekazerne... op de hoek vna de Emmastraat en de Burg. Frenckenstraat. Daar tegenover lag toen de meubelwinkel van Berkers, en dan richting Wolfsberg, kreeg je eerst de brandstoffenhandel van van Golstein Brouwers en dan op de hoek van de Emmastraat en de Tuinstraat lag het winkeltje van van der Loo, de ouders van Frans van der Loo van de Midas. Het huis is gebouwd in 1913 en later komt er Piet van der Loo wonen. Die was getrouwd met Maria Wegter en kregen samen enkele kinderen waaronder Jan, Frans en Clemens, die ken ik dus alle drie vrij goed. Het winkelte lag op de hoek en op de andere hoek was de kledingwinkel van van der Zand. Daar tussenin liep het smalle weggetje, de Tuinstraat dat toen net als de Logtenstraat nog verhard was met sintels zodat het leek dat de wegen nog enigzins verhard waren. Ik kan het weten want ik liep er vaak door als ik naar de bakkerij van van den Heuvel moest om mik te halen. Het weggetje was zo smal dat er maar net 'n auto doorkon, allebei de zijdeuren openen in die straat ging niet. Bij van der Loo hadden ze van alles koop... en ze hadden toen ook al winkels in de Markstraat. Achter ons gemeentehuis aan de rechterkant kreeg je het cafe van Harrieke van Hoek, dan de Edahwinkel van van de Loo, vervolgens de meubelwinkel van Jan van der Loo en achteraan, net voor de oude school op het Koningsplein de winkel in rookwaren van Marinus van der Loo. Later is de winkel op de hoek van de Tuinstraat afgebroken, net als van Golstein Brouwers, links nog net zichtbaar en de winkel van van der Zand t.b.v. de nieuwe Tuinstraat zoals die er nu is, bij Autobedrijf van Asten voor de deur, en de nieuwe appartementen die er zijn gebouwd.



WOR UT WAAR 8 - Vurdônschot - vun Hugte

We kennen allemaal wel de winkel in de Emmastraat van Verdonschot - van Heugten... in de volksmond gewoon Mietje mennen genoemd. Het is 'n prachtige winkel en 'n begrip voor Asten, toch hadden die vroeger ook nog 'n andere winkel. Die is hele tijd geleden alweer afgebroken t.b.v. de nieuwbouw van de Lisse. Als je vroeger vanaf het Koningsplein de Julianastraat in reed tot aan de eerste bocht naar links... daar lagen de winkels van Bekken en Verdonschot. Het was 'n blok van twee... zo ongeveer waar nu de oprit is van de achterkant van de Lisse. Bekken kennen we nog wel met de rookwaren maar misschien ken je Verdonschot niet eens toen die daar 'n winkel had... Ik ken de winkel eigenlijk alleen maar toen ze er werkkleding verkochten, overals, werkjassen, werksokken, werkschorten, jacken voor buiten, boezeroenen en blousen etc. Veelal spullen voor de werkman. Ik ben er wel 'ns binnen geweest. De winkel moet er al heel lang zijn want de advertentie die hiernaast staat is van 13 Maart 1937. Toen werd de winkel geopend en hadden ze andere kleding als toen ik er kwam. Op dat moment was het Julianastraat 13. Eigenlijk wel gek want dat was nog voor de oorlog en in de oorlog mochten er geen namen worden gebruikt van het koninklijk huis. Eerder was daar de Fabriekstraat dat weet ik maar dat het in 1937 Julianastraat was vind ik heel raar. Maar het staat er wel. In ieder geval weet je welke winkel ik bedoel in dit stukje "oud Asten".



WOR UT WAAR 7 - De Muzziekfontein

Ik vond het een van de mooiste namen die ooit voor 'n winkel werden bedacht. Het was er ook 'n fontein aan muziek wat je er vroeger kon kopen. Je kon er singletjes kopen, cassettes en elpee's maar ook instrumenten en bijbehorende bladmuziek. Ik heb er ooit voor 'n gitaar 'n nieuwe hals gekocht toen die van mijn gitaar nog al krom getrokken was. Ik bedoel maar... bij Smeelen - Hagelaar waren ze van alle markten thuis. De winkel lag naast de kapperszaak van van Nistelrooij in de Emmastraat. Het was 'n blok van twee naast de huisjes van Keessen en Lorant. In het ene was de stoffenwinkel van Wies Vissers en in het andere was de bloemenzaak van Jan van Bussel... toen die vertrok naar het nieuwe pand aan het Koningsplein werd de winkel omgebouwd en kwam er Smeelen - Hagelaar er in en naast de muziek kon je er ook les nemen in accordeon en gitaar. Mijn vrouw Annie heeft er nog ooit gewerkt als kinderoppas maar ook heeft ze er haar eerste gitaarlessen genoten. De winkel was niet erg groot en toen in de Midas ook 'n platenwinkeltje kwam zitten begonnen ze 'n tweede zaak in Deurne. Later vertrokken ze helemaal uit Asten en we kwamen zelfs zonder muziekwinkel zitten toen ook de grammofoonplatenwinkel in de Midas er mee ophield. In de winkel van Smeelen kwam 'n handwerkwinkel en ernaast bij de stoffenwinkel kwam 'n koffieshop, en later begonnen Henk en Ria Caris er hun "Ketelke".... Inmiddels is de blok van twee afgebroken en de eigenaar laat het al jaren braak liggen. Ik kan begrijpen dat je mag doen met je geld wat je wil maar ik begrijp niet dat je het centrum van Asten als Astenaar op deze wijze verwaarloosd laat liggen... voor mij helemaal onbegrijpelijk. Op de foto linksboven 'n oude advertentie, rechts 'n foto uit de beginjaren van de muziekwinkel en linksonder het braak liggende terrein dat voor mij een van de grote "schande-plekken" is van het Centrum van ons mooie Asten. Voor even kan dat gebeuren maar nu is dat al jaren en jaren.



WOR UT WAAR 6 - Lôzziemaker Verberne

Zover ik weet hadden wij vroeger maar 'n paar goeie horlogemakers in Asten. Die werden zo in de volksmond genoemd maar ze verkochten er ook sieraden, trouwringen etc. Juwelierszaak/horlogerie Jan Verberne zat in de Emmastraat zo ergens tussen kledingwinkel van der Zand en de schilderswinkel van Jos Thijssen. Heel vroeger was hier ook nog oooit de winkel gevestigd van Bekken - Ceelen, die vertrokken toen naar de hoek van het Koningsplein en de Burg. Wijnenstraat en nog later naar de Julianastraat. De Juwelierszaak van Verberne was geen grote winkel maar je kon er toch altijd goed 'n horloge kopen. Ik heb er ooit, toen ik pas verkering had met ons Anneke, 'n klokje gekocht voor op de "schouw" te zetten voor mijn schoonouders, sinterklaas kadootje. Mijn horloge heb ik bij van Bussel gekocht in de Prins Bernhardstraat. De winkel van Verberne werd later Allers - Verberne en daar is deze advertentie nog van uit 1970, nu dus 50 jaar geleden. Nee, de winkel is er allang niet meer maar het pand staat er nog altijd en is omgebouwd tot woonhuis.. Vroeger waren de horlogemakers ook mensen die klokken en horloges zelf konden repareren, iets wat tegenwoordig bijna niet meer mogelijk is, bijna alles gaat terug naar de leverancier of naar de fabrikant.



POSZIGGULS PLEKKE

Tijden veranderen, dat weten we allemaal, alles word duurder, elke keer met kleine beetjes en ik weet nu al heel zeker dat ik aan de boodschappen die ik deed voor de coronatijd, nu meer geld kwijt ben. Maar ik ga het 'ns hebben over de portokosten in de loop der tijden. Ons moeder woonde voordat ze trouwde in Heusden in de Peel. Nu is dat Meielseweg maar vroeger was dat Peel, al weet ik niet welk huisnummer ze hadden toen. Toch kreeg ze ooit, ik denk van 'n stille aanbidder, hahahaha, 'n kaartje toegestuurd en de portokosten waren toen 2 cent. Dat was in 1925, op 31 december zoals je ziet, ons moeder was toen 17 jaar. In de loop der jaren is dat wel duurder geworden maar ik weet toch nog goed dat ze vroeger postzegels hadden, blauwe, van 2 cent en ook andere herinner ik me nog goed. Maar als je kijkt dat in 1925 'n postzegel voor 'n kaartje 2 cent heeft gekost dan is het wel gek dat ik die blauwe nog ken van 2 cent die we plakten midden jaren 50. Vroeger stuurde men ook berichtjes onder de postzegel... ik weet dat nog van iemand uit onze straat, die berichtjes onder de postzegel schreef..... "ik hou van jou" en plakte hij alleen de randjes van de postzagel vast. Als het meisje de kaart kreeg stond er bij de afzender z.o.p. "zie onder postzegel" en dan haalde het meisje voorzichtig de postzegel eraf en zag wat haar vriendje had geschreven... zo ging dat vroeger... toen waren er nog geen "epjus", wel "epkus", hahahahha.



WOR UT WAAR 5 - Biejuscoop Bakens

De familie Bakens was eigenaar van het pand op de hoek van de Langstraat en de Mgr. den Dubbeldenstraat. Jan Bakens, geboren te Asten op 13 januari 1887 is broodbakker en op 27 april 1914 te Asten getrouwd met Door van Roij, en Jan heeft er ook 'n café en er worden daar vaak vergaderingen en bijeenkomsten gehouden en besluit hij in 1943 tot de bouw van 'n zaal en vlak voor de 2de Wereldoorlog werd de zaal nog uitgebreid met een bioscoop. Zijn zoon Janus Bakens heeft het café met zaal en bioscoop overgenomen na het overlijden van zijn moeder Door in 1965 en vader Jan in 1968. Toen was de bioscoop nog de Aster Bioscoop. Janus Bakens is op 2 april 1943 te Asten getrouwd met Gon Grein. Vroeger gingen wij vaak naar de bioscoop en dat kwam zo... wij kregen thuis "zondagsgeld" en bij ons kreeg je dat ook pas op zondag. Dat betekende dat we van die paar centen die we hadden overgehouden van de week ervoor, naar de bioscoop konden, naar de film. Meestal op zaterdagavond. Let wel, ik was toen 'n jaar of 15 of 16, nu dus 60 jaar geleden. Ooit als we ons echt verveelde dan gingen we ook wel 'ns op woensdagavond. Cowboyfilms wilde we zowiezo niet missen en de films als Ben Hur en Kanonnen van Navarone, die echt heel lang duurde, keken we ook altijd. Deze advertentie kwam uit het Peelbelang van mei 1962. De film boveraan heb ik gezien, dat was 'n muziekfilm waar o.a. muziek van the Blue Diamonds te horen was en die film duurde 2 uur. De foto rechtboven zoals de filmzaal er vroeger uit zag van de achterkant waar men de trap op moest om de grote filmspoelen naar de projectors te brengen. De foto daaronder uit mijn tijd, met het cafe en de ingang naar de filmzaal, later de ingang naar de feestzaal. Toen de televisie in opkomst kwam ging het met het filmbezoek bergaf. Foto onder links zoals de bioscoop eruit zag, gezien vanaf het witte doek naar achteren. De bioscoop werd veranderd in 'n zaal voor feesten, partijen en bruiloften. Ik heb er vaak genoeg gespeeld... Wim, de zoon van Janus nam de zaak over en later deed Paul dat nog. Het café met zaal en bioscoop is in 2010 gesloopt om plaats te maken voor de nieuwbouw van bungalows. Het pand heeft dan de naam De Monsinjeur en is al sinds 1920 in bezit van de familie Bakens en deed onder andere dienst als smederij, bakkerij, bioscoop en feestzaal. Langzaam aan verdwijnen alle dingen van vroeger die wij toen al 'n hele vooruitgang vonden.... waar zijn de sigarettenautomaten? waar kun je postzegels draaien? waar zijn de telefooncellen gebleven? "wor is oons biejuskoop hin??".....



WOR UT WAAR 4 - Kapper Jan Keessen

Volgens mij ken ik ze nog wel de kappers in Asten van vroeger, tenminste de herenkappers. Dus niet de namen van voor mijn tijd maar toen ik zeg maar 'n jaar of 12 was. Natuurlijk waren er de gebroeders Warnar in de Prins Bernhardstraat, Caspar en Chrisje, en je had in de Langstraat die van Meeuws en in het zelfde pand als Cafe de Wit, links op de hoek Piet Manders op de Markt die later verhuisde naar de Wilhelminastraat. Dan had je ook nog Thieuke Van Nistelrooij in de Emmastraat. Maar wij hadden als kapper altijd Jan Keessen, ook hij zat in de Emmastraat 'n paar deuren verwijderd van Thieuke. Aan de andere kant van Jan was de autobusdienst van van Asten. Op dit moment is er slagerij Peer van Kemenade gevestigd, waar wij vroeger onze haren dus lieten knippen. Jan had de zaak overgenomen van zijn vader. Toen ik klein was had ik er 'n grote hekel aan en dat kwam eigenlijk niet zo zeer door het knippen maar we voelden ons al best groot en toch moesten we van Jan in dat vervelende kinderkrukje gaan zitten. Je voelde je echt nog 'n snotneus als je daar in moest. Ook had ik er 'n hekel aan omdat je altijd lang moest wachten en we moesten er van ons moeder altijd naar toe op onze vrije woensdagmiddag... grgrgrgr, echt weggegooide tijd vond ik dat. Wat het koste? Volgens mij 35 cent als ik me goed herinner maar het is wel al zo'n 65 jaar geleden. Op de foto zie je het pandje van de "knipperij" van Jan en 'n advertentie van vroeger waarin hij 'n hulpje vroeg.



RÔMMUL



Volgens mij heb ik vroeger zo'n prutsding ooit gehad of in ieder geval iemand bij ons thuis... je moest goed kunnen draaien om dat ding niet vals te laten spelen... echt 'n prutsding waar je werkelijk niks aan had maar dan zullen we het wel ergens hebben zien liggen en die dingen worden altijd beter weergegeven als dat ze zijn.... helemaal niks en pruts dus. Zelfde als vroeger de bromtol... binnen 'n half uur hadden we het ding met sinterklaas al kapot... en meestal haalde zo'n apparaat niet eens 30 minuten.... hahaha, echt waardeloze rommel allemaal.



WOR UT WAAR 3 - Ut proggiehuis

Vroeger werden er veel uitvoeringen gegeven.... film was er vroeger niet heel veel en toneeluitvoeringen werden veelal gegeven in het natuurtheater in de Schietbaanbossen maar ook in de parochie huizen van toen. Dat was vroeger in de bovenzaal van het patronaat maar ook in de groene houten barak die er achter stond.. ik vond dat ondanks dat alles schots en scheef was, altijd heel gezellig. Niet alleen de toneelverenigingen zoals Eurepides en de Kapta speelden er toneel, ook de leden van de harmonie deden dat en niet te vergeten het jongensgilde waar ik lid van was. Zo weet ik nog goed dat ze speelden: Het spook van Canterville, ik zie Martien van Rooij zo nog zitten als die oude man... Ook de scholen maakten gebruik van het oude parochiehuis en het patronaat als ze iets te vieren hadden. Daarvoor werden de uitvoeringen etc. altijd gehouden in wat vroeger de oude school was aan het Koningsplein. Nadat de school op de Markt klaar was werd dit oude schoolgebouw gebruikt als vergaderruimte en werden er de uitvoeringen gehouden. Later kwam er in Asten het Gemeenschaps huis en werd de oude school gebruikt als atelier, ze maakten er militaire kleding, dat weet ik nog wel. In 1958 werd het gebouw afgebroken. Helaas verongelukte de verloofde van Lies van Heugten uit d'n Himmel er toen hij onder 'n vallende muur terecht kwam.



SCHUURMUSJIENUS



Dit is echt zo'n geweldig ding van vroeger, ik heb vaak genoeg gezien dat ons moeder er de pannen mee schoonmaakte en dan zeker die pannen die waren aangebrand op het vuur... ik heb vaak genoeg gezien dat de melk overkookte die ons moeder gebruikte om rijstepap te maken en dan was het weer schuren. Hetvolgende stond er over te lezen: Het is 'n roestvrijstalen pannenkrabber, een roestvrij stale schuurspons helpt bij het verwijderen van vuil en het reinigen van potten, pannen en servies. Ik weet niet of het allemaal wel zo goed was voor de pan. Vaak waren dat emaille pannen en eerder nog van zink en ik weet niet of dat wel zo goed is voor zo'n pan met dat schuren...



WOR UT WAAR 2 - Bakkerij Tinus Joordens

Ik kan het me alleen maar herinneren dat de winkel van Joordens lag op de hoek van de Emmastraat en de Julianastraat. Toen ben ik er ook vaak genoeg geweest want het was toen de Jamin winkel met lekkere koekjes en snoepjes... en in het open raampje rechts van de winkel was er de plek waar je aan kon bellen en er die lekkere dubbeldik ijs kon kopen van Jamin, met of zonder chocolade eraan.. Maar vroeger hadden de Joordens 'n winkel 'n heel stuk verder door richting Wolfsberg. Hij werd geopend op de plaats waar later zo smidje Verstappen zijn rijwielzaak had. Van die opening daar is deze advertentie. Toen was de winkel nog van de vader van Gerrit Joordens, Martinus Joordens die bakker van beroep was en in 1930 'n nieuw pand liet bouwen met als huisnummer 41a. Hij woonde eerst in de Wilhelminastraat. In 1967 is Tinus overleden. Gerrit heeft de zaak van zijn vader overgenomen en verhuisde ook naar het pand wat ik zojuist beschreef, verder naar voren in de Emmastraat. Dat 'n gulden toen veel waarde had blijkt wel uit de aanbieding want als je gebruik maakte van de openingsaanbieding en je kocht voor 'n gulden dan kreeg je 'n pak beschuit gratis en bij 1,50 gulden kreeg 'n zo maar 'n peperkoek gratis.


WOR UT WAAR 1 - Mubbelzaak Johanna Coolen

Om nog meer dingen over ons mooie dorp van vroeger te vertellen heb ik bedacht om van de advertentie die vroeger b.v. in het Peelbelang stond, te laten zien waar dat was en hoe het er uit zag... En ik begin bij de meubelzaak van Johanna Coolen. Die had vroeger 'n winkel naast de notaris in de Wilhelminstraat. Aan de rechterkant kreeg je de Paters, dan het weggetje naar het patersveldje waar door de schooljeugd veel werd gevoetbald, daarnaast stond de villa van notaris van Stokkum en dan kreeg je 'n blokje huizen. In het linkergedeelte daarvan had kapper Manders zijn knipperij, dat deel staat er nog altijd maar op de rechterhoek was heel vroeger 'n cafe, "Burgerlust" en was er ook Astens enige fotograaf van toen, L. Coolen, het was toen nog de Torenstraat. Later kwam er de meubelwinkel van Johanna Coolen. Nog later kwam er de fietsenwinkel van Vaes uit Heusden die er naast fietsen ook gaskruiken verkocht. Alles is afgebroken en er is 'n nieuw huis gebouwd, behalve het deel waar Piet Manders de kapper in gevestigd was.



AAW GELD

Geld is raar spul, als je het te weinig hebt ben je niet gelukkig en als je het teveel hebt dan denk je dat je gelukkig bent, maar eigenlijk wil je steeds meer... je bent 'n veelvraat geworden.
Ik zat nog 'ns aan het geld van vroeger te denken, toen ik nog maar "un menneke waar". Ik weet nog hoe het geld er uit zag vroeger... de cent, de stuiver, 'n dubbeltje, dat was zelfs vierkant met 'n gaatje in de midden en 'n kwartje. Natuurlijk was er ook de gulden, maar de munt van twee gulden vijftig bestond nog niet, dat was 'n briefje en de gulden had je in zowel 'n munt als 'n briefje... die briefjes van 1 gulden waren van die vieze bruin gekleurde lapjes, die van 2,50 waren zilvergrijs. Maar gaan we 'ns kijken naar de halve cent... Ik kan me die niet herinneren en ik heb die ook niet meegemaakt zover ik weet. Ik zag nog wel ergens 'n advertentie, ik dacht uit 1940 waar je 'n pakje sigaretten van 10 kon kopen voor zeventien en 'n halve cent. Dus moeten die er toen nog zijn geweest. In 1940 werden de laatste halve centen geperst. In 1823 werden de eerste halve centen gemaakt en het zou fijn zijn als ik die nu nog 'n honderd had liggen want ze leveren nu 295 euro per stuk op. Toch zijn er ook al munten geweest die ik echt nooit heb gezien... twee en 'n halve cent bijvoorbeeld... nooit geweten dat er die waren maar ze werden in ieder geval gemaakt tot 1942. Ook is er ooit, tot 1930, 'n halve gulden geweest, waarde dus 50 cent. Van 1970 tot 1999 was er ook het tientje van zilver, van 1988 tot 2001 was er de munt van 5 gulden en van 1982 tot 1998 was er de munt van 50 gulden. Met de komst van de euro hadden we in 2002 èèn en twee eurocent maar die zijn inmiddels verdwenen en door de vernieuwingen in de tijd is betalen met geld heel ver teruggelopen... het grote woord in Pinnen.. En dat woord kan ik verbinden met de rijke... want bij ons thuis noemden wij mensen die niet graag geld uit gaven... "Pinne". Hieronder de advertentie van 'n pakje voor 17 en 1/2 cent. en lees goed wat er toen met deze sigaret aan de hand was.




DE RIGGULS VAN VRUUGER



Het is niet alleen nu dat wij in ons land overal regeltjes voor hadden... dat was vroeger ook al zo en kijk maar 'ns welke regels er golden voor de schoolkinderen. Natuurlijk is het nu op de scholen veel anders maar toen ik b.v. naar de ambachtschool ging hadden we 'n regelement waar akelig van werd en ik heb er tientallen over moeten schrijven als ik weer 'ns iets verkeerd had gedaan. Wat ik het mooiste vind aan de regels hierboven? Kijk 'ns bij regel 10... hahahaha, ik denk dat jullie die ook het leukste vinden.



DE ROEPS



Ik weet van vroeger dat wij thuis zo'n beestje dat over de grond kroop 'n roeps noemden... nee geen rups maar 'n roeps, maar de atractie op de kermis noemde wij wel de rups. Natuurlijk weet jij het ook nog wel... van vroeger... de rups. Tegenwoordig hebben ze duizelingwekkende achtbanen en andere spannende attracties die een ijzersterke maag vereisen. Toch was de kermis ook in vroeger tijd bijzonder populair. Het was de plaats bij uitstek om iemand van het andere geslacht te ontmoeten. Vele huwelijken zijn op de kermis begonnen. Ik herinner me nog de vele verschillende geluiden, de ene kraam nog meer volume dan de andere. En niemand die erover klaagde. De kermis was een leuke gebeurtenis en die keiharde muziek en die schreeuwerige omroepers hoorden daar bij. Wat stond er zoal, naast de carrousel, de zweefmolen, de botsautootjes en de schiettent? Ook toen waren er al de hijskraantjes waar je, na inworp van een dubbeltje, een spiegelglad horloge naar boven probeerde te takelen. Iets wat toen ook al mislukte. Als er wat te winnen viel waren de kramen van de attracties uitgedost met de mooiste en de grootste kado's. Wat kon je allemaal niet winnen. En waar ging je uiteindelijk mee naar huis? Juist, met één of ander flutdingetje. Maar dat ene ding vergeet je echt nooit, die ouderwetse rupsbaan, een soort carrousel die al hobbelend z'n rondjes draaide. Er hing ergens 'n floesje en als je die eraf probeerde te trekken had je 'n vrije rit... Ik dacht altijd dat de handigste won maar die kermismensen wisten wel beter, die "gaven" de flos aan 'n klein kind met veel familie... als die de flos had dan kocht de vader voor de andere ook weer extra kaartjes. Nee die uitbaters waren echt niet dom... maar terug naar de rups zelf... Aan het eind van de rit klonk er een sirene en werden alle wagentjes bedekt met een groot dekzeil. Tijdens die 1,5 minuut van duisternis reed je samen met je vriendinnetje in het pikkendonker en dan was het toch wel de bedoeling dat er enige actie ontplooid werd. Gelukkig klonk er ook nog een tweede sirene, die aankondigde dat het daglicht er weer aankwam, zodat je je weer, braaf naast elkaar gezeten, handje in handje, kon tonen aan het toekijkend publiek. Ja de rups was geweldig... "Nee ik goa nie zegge wakkur allemôl in gedoa heb"...



ÔP DE FIETS VAN VRUUGUR



Het is niet meer normaal hoe geweldig en gemakkelijk de fietsen van tegenwoordig zijn, nee niet dat ik b.v. 'n elektrische fiets wil hebben... nee hoor dat niet want ik fiets voor mijn gezondheid, niet voor de lol en omdat ik het zo fijn vindt maar ik moet in beweging blijven, tenminste zoveel mogelijk en dat doe ik met 'n fiets waar je nog wat op moet doen... jullie weten wel wat ik bedoel. Maar ik vond nog wat dingen van de fietsen van vroeger. Links boven dat herken ik goed want wij hadden vroeger thuis van die oude fietsen en het spatbordje achter moest voor 'n deel wit zijn. Ons moeder zorgde er wel voor dat die bij ons wit bleven want ze heeft me vaker opdracht gegeven om het 'n beetje af te schuren en opnieuw wit te schilderen. Rechtsboven is het fietspomp haakje... die zaten er twee en daartussen in zat het fietspompje... best 'n gevaarlijk haakje als je geen fietspompje had. Links onder, dat was 'n rubber blokje en dat zat er alleen voor als je je fiets tegen 'n muur aanzette dat dan je stuur niet beschadigde. Daarnaast de krangbeschermer... de krang was 'n spieloos ding tusen de trapper en de trap-as, daar kwam je vaak met je broekspijp aan hangen en ik herinner me goed dat ik er mijn binnenenkel aan gestoten heb. Daarnaast de beldop... die kon je er af draaien en vaak stond daar het merk fiets op of soms ook wel iets anders... wij hadden er ooit eentje met Sint Christoffel. Rechts zie je het gereedschaptasje. Dat was vaak 'n hard leren tasje dat aan je zadel hing met daarin de spullen om je band te plakken, 'n ventielslangetje en 'n sleutel om je wiel los te draaien. Ja vroeger ging het anders als nu.



PLATJUS BEWARE


Het is maar goed dat er mensen zijn die nog van alles van vroeger bewaren, spulletjes van vroeger sparen en ook foto's en plaatjes, brieven en andere dingen. Daarom blijft het bewaard voor diegene die na ons komen. Ik vond ook nog 'n plaatje dat iemand heeft bewaard. Onder de miljoenen oude foto's die er in de wereld zijn, zijn er maar een paar die een glimp opvangen van een hele levenswijze die verloren is gegaan door de geschiedenis. De ervaringen van de stille getuigen van de geschiedenis die ze weergeven, zullen nooit meer op deze aarde worden herhaald. Dit kom je nooit meer tegen... Dit is 'n plaatje van 'n kazerne van vroeger waar militairen of agenten die de orde moesten handhaven alles werd bijgebracht om goed te kunnen functioneren. Toch geweldig als je dit ziet hoe de mensen van de rijdende brigade les kregen hoe ze zich moesten gedragen als ze op 'n paard zaten... Ook die paarden, of in ieder geval die houten stelling die als paarden moesten fungeren zijn prachtig om te zien. Die mensen moesten leren hoe ze op 'n paard moesten zitten en wat ze moesten doen als het paard begon te rennen etc. Een man zat op het paard en de andere duwde tegen het paard om na te bootsen wat 'n paard deed of kon doen. Prachtig zo'n plaatje. "as ge ut mij vroagt"... echt mooie namaak paarden, niet van echt te onderscheiden... hahahaha en er achter staat nog altijd zo'n reserve beest... nostalgie om nooit te vergeten.



DUN BRANDWEER



Nu moet je er om lachen maar vroeger waren dit prachtige uitvindingen... de fiets met de brandweerslang die razend populair was in de jaren 20. Rechts zie je weer 'n nieuwe uitvoering en de foto is van de eind jaren 20... 1929... 'n wagentje met slangen etc die je ergens achter kon hangen. Ja tegen woordig heb je brandweerwagens die hoog in 'n flat kunnen blussen, maar goed, die flats hadden ze vroeger ook niet zo hoog. De brandweer is er wel op vooruit gegaan maar het is dan ook 100 jaar geleden.



BALEINTJUS



Ik zag deze dingen nog voorbij komen en ik wist het weer meteen, ik heb die dingen vroeger ook in m'n overhemd gehad... baleinen. Baleinen waren er vroeger ook om 'n corset van vrouwen te versterken maar ze waren er ook voor ons mannen, alleen die voor onze blouse waren klein en 'n soort haakje. Hij paste precies in de punt van je kraag van de overhemd en die kraag bleef dan mooi strak en stijf zitten. Volgens het pakje waar ze in zaten was je bij gebruik van die dingen, 'n heer, altijd 'n heer. Boven zie je zo'n pakje bet die dingetjes in verschillende maten en op de kleine foto het verschil van je boordje, voor en na...



KNEUPE

Er zullen zeker mensen zijn die denken dat ik knopen spaar maar nee haar, dat is het niet. Ik denk graag aan dingen van vroeger... en de tijden veranderen echt. Nee b.v. de vakanties... jongens en meisjes gaan op vakantie naar Spanje, naar griekenlan en nog veel verder weg en weet je wat die doen? Ze gaan naar 'n goedkoop winkeltje en kopen er ondergoed en sokken en als ze op vakantiebestemming zijn nemen ze de gedragen spullen niet mee terug naar huis maar ze belanden in de vuilniszak. Als ze 'n shirtje of truitje hebben die kapot zijn gaan ze meteen in de kliko, nee kleding herstellen is er niet meer bij. Vroeger hadden wij thuis ook zo'n bak met knopen staan en als ons moeder of een van ons meiskes voor ons 'n nieuwe bloes hadden gemaakt werden er vijf of zes bijpassende knopen uit de bak uitgezocht en hergebruikt. Als er iest echt niet meer te herstellen viel dat werden de knopen eraf gehaald en werden in de grote voorraadpot gestopt... wachtende op hergebruik. Als we van de jas 'n knoop kwijt waren en we hadden geen reserve dan haald ons moeder de andere er ook af en zocht drie passende knopen uit de pot zodat we weer allemaal dezelfde hadden. Denk nu niet dat het altijd lukte... soms had 'n bloes aan de voorkant vier dezelfde knopen maar door gebrek aan meerdere werden er aan de mouwen gewoon twee anderen knoopjes gezet... Je moet je voorstellen dat toen ik werd geboren Nederland opnieuw moest worden opgebouwd, 1945... de oorlog was voorbij maar "de mense vurrekte van dun erremoei"... Het bakje, dat van ons was 'n donker vierkant bakje met zilverkleurige stukken, en... "we gebruikte de kneupe ôk as vlôjespel"...



DE SOLEKS


Het was vroeger wel 'n uitkomst, 'n solex want hij ging dan wel niet hard, je hoefde niet te trappen... toen ik pas getrouwd was en bij m'n zus boven woonde in Deurne had ik er eentje gekocht voor 15 gulden voor Annie want die werkte in Zeilberg en moest daar met de fiets naar toe... helaas was het geen succes, het ding startte niet goed. Toch hebben er vele wel profijt van gehad want voor 'n litertje benzine kwam je echt heel ver. De jeugd van vroeger die in de vakantie 'n dagje uitgingen huurde vaak zo'n ding voor 'n gulden en konden er de hele dag mee rondtoeren. Ook is er voor dit leuke brommobieltje door iemand 'n leuk versje geschreven en ik denk dat jullie dat nog nooit hebben gehoord dus zal ik het hiet plaatsen.


Op een Solex, op een Solex, zit je als 'n miljonair,
Je hoeft alleen maar wat te stappen,
En dan maar fietsen zonder trappen
Met 'n litertje benzine ben je klaar
genoeg voor 100 kilometer, karren maar
Op een solex, op een solex, zit je als 'n miljonair.

Dat is toch mooi bedacht en het is de waarheid als 'n koe... De solex werd eigenlijk bij toeval ondekt. De Fransen Maurice Goudard en Marcel Mennesson begonnen in 1905 een fabriekje voor kleine motoronderdelen. In 1918 maakte men een fiets met een hulpmotor boven het achterwiel. Hierna werd Solex vooral bekend van de carburateurs voor automobielen. Toen Marcel Menesson begreep dat er na de Tweede Wereldoorlog weinig vraag naar auto's zou zijn ontwikkelde hij een nieuw hulpmotortje dat boven het voorwiel werd geplaatst. In 1941 werden er al dertig prototypes op bestaande fietsen gebouwd, in 1942 gevolgd door een voorserie die al het beroemde zwanenhalsframe had. De introductie vond in 1946 plaats.



ZAND, ZEEP EN SÔDA MER DAN DE ZEEP




Volgens mij heb ik het er al wel 'nbs over gehad en de ouwere weten nog precies waar het om gaat. Ik d'n Himmel hadden wij vroeger ook zo'n rekje hangen maar ik ben even kwijt wat wij in het linkerbakje hadden zitten, in ieder geval geen zand. De rest wel... in het midden "gruun zeep" en in het rechter zat soda... Maar ik wil het hebben over de groene zeep, de zachte zeep. "Gruun Zeep is eigenlijk wel universeel, het helpt voor honderden dingen, zelfs bij piepende scharnieren. Je kan er het sanitair mee zuiveren, de vloeren een goede dweilbeurt mee geven, soppen van de plinten, kozijnen en deuren, de deurklinken goed schoon maken en als de nood aan de man is kun je die ghoed gebruiken voor de witte was. Hoe dat vroeger ging? Een lik Groene Zeep en een schep Soda in een emmer met heet water. Goed opkloppen met de garde en boenen maar. Probaat middel tegen alle kwalen en het kost geen cent. Een prikkie dus. En het is een mooi middel dat als uw huis stinkt naar iets dan ruikt het weer fris en fruitig, het lijkt alsof de groene natuur bij u een frisse wind heeft laten waaien. Echt waar Himmelse vrienden het lijkt na gebruik van gruun zeep net alsof je in de heerlijke voorjaarszon midden op het bloemige weiland zit te genieten. Probeer het maar snel eens uit. Ik weet dat het helpt, ons moeder heeft er vroeger "potte vol van gebruikt"...



UT IS VÔRRELDONK NIE MER




Nu met het coronavirus moet ik zowiezo uitkijken met mijn copd, ik volg wel de regels op van mijn fysiotherapeut. Ik heb weer 'n videoconsult gehad en weer nieuwe opdrachten gekregen... op dit moment doe ik arm-oefeningen en ook de nieuwe beenoefeningen. Maar ik ga ook elke dag 20 minuten wandelen... beetje sneller als slenteren, nu dat goed gaat met de rollator is het geen probleem. Maar omdat ik ergens wat af moest geven ben ik met de fiets gegaan en ben nog 'ns wat gaan fietsen op Voordeldonk... Langs de school naar d'n Brand richting Liessel en dan bij het Kloostereindje linksaf richting de weg van Voordeldonk naar het Rinkveld. Daar weer linksaf richting Asten en toen zag ik weer wat boerderijen maar ook heel veel nieuwbouw..... jaja ook 'n paar boerderijen, tenminste, dat waren vroeger boerderijen.... nu zijn het omgebouwde landhuizen geworden... waar vroeger de voordeur naar de woning was, en meestal wel wat gammel uitzag, zie je nu kunstofkozijnen die aangepast zijn aan het verbouwde geheel... vroeger zag de grote poort waar paard en wagen werden gestald en zag je de hooizolder en de machine om suikerbieten in stukken te snijden en nu zie je 'n groot glazen raam, zo groot als eerst de poort en als je binnen kijkt zie je nu 'n bankstel staan en 'n tv van 1.20 breed. Ja de tijden veranderen... ik denk nog aan vroeger... toen woonde daar families als van de Mortel, Verberne, Janssen, Swinkels en Haazen en nu is er zowat geen boer meer te vinden... Ik zag ze in ieder geval niet... De wereld veranderd, vroeger was Voordeldonk echt "Vôrreldonk", maar ook nu is dat verdwenen... "ut wordtur nie bittur ôp".



MIST BUKKÈNDE


Ik weet eigenlijk niet of er vroeger wal 'n ander merk batterijen was als die van "Witte Kat". Ik had die vroeger wel 'n nodig toen ik bij het Jongensgilde was maar dat waren van die ronde... die ging er maar eentje in het kleine zaklampje... ik kreeg geen groter, te duur denk ik. Ik wist ook niet waar ze vandaan kwamen en toen ging ik maar 'ns zoeken. De batterijenfabriek werd opgericht door ene Caspar Herberhold op 1 oktober 1926 in de Utrechtse wijk Pijlsweerd. De uit Duitsland afkomstige Caspar Herberhold begon in 1916 samen met zijn zwager Ernst Zur Lage in Zwolle als koopman, batterijenfabrikant en fietsenbouwer, maar vijf jaar later, in 1921 ging Herberhold al failliet. Maar in 1926 begon Herberhold opnieuw, nu aan de Utrechtse Westerdijk in een fietsreparatiewerkplaats waar ook batterijen werden gemaakt. Dat liep zo goed dat de twee zaken van fietsreparatie en batterijen uit elkaar werden gehaald en Caspar alleen verder ging met de batterijvervaardiging. Zo ontstond batterijenfabriek C. Herberhold die later de bekende batterij met de naam "De Witte Kat" ging maken. In 1930 verhuisde de fabriek, dat was niet ver van de oude locatie. Op de nieuwe plek kwamen zo'n 150 mensen te werken. Rond 1951 fuseerde batterijenfabriek C. Herberhold met het bedrijf Herlage, onder de naam Batterijenfabriek Herberhold. In 1984 volgde een overname door Varta. Herberholt N.V. werd omgezet in Varta b.v., die ook andere fabrikanten in batterijen overnam. In 2009 stopte VARTA de productie van De Witte Kat batterij. Daarmee verdween deze voor Nederland bekende batterij en de daaraan gekoppelde naam van de heer Herberhold. Ja die ken ik nog wel die Varta. Wat me nog altijd is bijgebleven en ik denk dat de oudere dat ook nog wel kennen van vroeger... we wilde weten of er nog genoeg stroom op zat en om dat te weten te komen raakte je met je tong de twee "polen" tegelijk aan.... gadverdorrie... als er veel stroom op zat had je er de hele dag last van... die kronkel in je tong door de stroom, "echt unne vurvèlende prikkul dè hadde gellie tog ôk wel, of nie dan?"....




DES ÔK UN ZAAG

Nee de jeugd kent dit ding niet maar de oudere, waar ik inmiddels ook toe behoor, die weten dat allemaal nog wel. De zaag werd 'n spanzaag genoemd en eigelijk was het nog helemaal niet zo'n dom ding. Wij hadden die vroeger in d'n Himmel ook eentje maar het wat niet om precies om de milimeter af mee te zagen maar het was bedoeld voor wat lomper werk. Het zagen van bnoomtakken die geschikt werden gemaakt voor de kachel. Ik heb onze vader er vaak genoeg mee bezig gezien en later moest ik van ons moeder ook wel ooit hout mee zagen dat ze gebruikte voor de ketel te stoken in het washok. Het was niet zo moeilijk, het ding zoals je hier ziet was zo ongeveer 'n meter hoog, je ging er met de ene voet onderaan op staan en met je oksel er overheen hangen om het geheel 'n beetje stabiel te houden en dan met het stuk hout op en neer over de tanden bewegen... mocht het zijn dat de zaag te droog was dan hadden ze daar vroeger de "pizzerik" van 'n varken voor om die "vettig" te maken zodat hij wel beter door het hout bewoog. Ik weet anders ook niet hoe ik het uit moet leggen. Als je met zagen met tweeen was dan was dat makkelijker want dan trok ieder aan een kant van de zaag... om de zaag strak te houden kon je aan het spanhoutje draaien zodat het koort strakker kwam zitten en da zaag aan de andere zijde strakker kwam zitten. Wat ik er zoal mee gezaagd heb? Onze vader kocht ooit hout dat van de bossen kwam en die grote stukken moesten wij dan doorzagen zodat ze in de ketel paste om die te stoken, vroeger werd de was van te voren gekookt via 'n ketel en daar was het hout voor nodig. Ook de schapstukken die bij Cuppens van de bomen afkwamen en aan de mensen als stookhout werd verkocht, moest op die manier ingekort worden om passende te maken. Voor die tijd was die zag best 'n goeie uitvinding maar ik vond het niet fijn om mee te werken... maar ja, iets anders hadden wij toen niet.




EFKUS BINNE KIEKE



Het is en blijft 'n mooi plaatje... even binnen kijken bij de woonkamer van Anneke de Bruijn op het Koningsplein. Ja ik vind het altijd erg wanneer 'n oud gebouw tegen de vlakte moet en dat vond ik ook van de winkel met woonhuis van Anneke maar bij dit was het even anders. Dan had men 30 jaar geleden al moeten beginnen met opknappen etc. maar men heeft zolang gewacht tot het 'n bouwval was, het lelijkste gebouw werd in ons dorp en het 'n schande was dat het er nog stond. Leuk dit kijkje in de woonkamer van Anneke met aan de muur o.a. 'n foto, net boven de tv, van haar broer Frits de Bruijn die in de oorlog sneuvelde toen hij bezig was om 'n spoorlijn onbruikbaar te maken voor de Duitsers. Hij was 'n held.




ROTZOOI TRAPPE




Natuurlijk haalde wij vroeger ook wel 'ns streken uit... In het Liender hebben we ooit 'n sloot afgedamd... 'n sloot, niet al te diep, daar hadden we 'n dam in gemaakt... na weken stond het water aan een kant heel hoog en de andere kant stond droog... 'n boertje had ons er bezig gezien en op 'n dag was de dam weg maar kreeg een van ons bezoek van de politie... oei... gelukkig niet bij ons. Die dingen hierboven waren ook van die dingetjes die in onze jeugd werden gebruikt om wat te "kloojen". Met knalerwten, hier rechts, lachten we altijd als we die bij iemand onder de stoelpoot hadden gelegd... b.v. die keer bij mister van Kemenade in de vierde klas toen hij jarig was... maar die niespoeier? Dat was 'n verhaal apart... op school bracht iemand die mee toen we in de zesde klas zaten... en tijdens het speelkwartier blaasde hij die tussen de groepjes meisjes die aan het spelen waren... dat spelen werd niezen... maar daar waren de misters niet zo blij mee... Ik ga niet verraden wie het had gedaan... maar hij kwam wel uit d'n Himmel... Hoe ik dit zelf allemaal vond? "Naw, ik vôn ut eigeluk wel echt Himmels"... hahahaha




KLOAR?... OVUR

Door de jaren heen is het druk geworden... dat zie je wel aan de vele files die er elke dag zijn... ik denk nog wel 'ns aan de tijd van en na mijn diensttijd, zo ongeveer midden jaren 60. De E-3 naar Venlo was er nog niet... je moest dan overal binnendoor rijden om daar te komen. Ook toen wij nog in d'n Himmel woonden was er nog niet veel verkeer. Ik weet nog dat ik naar de lagere school liep, naar Voordeldonk en toen zag je bijna nooit auto's. Wat je zag was 'n paard met kar of wagen. De boer die elke dag de melk naar het melkfabriek bracht. Nu is het overal druk en hebben we vrijwilligers nodig om kinderen veilig de drukke wegen over te zetten als ze naar school gaan. Wij hadden dat vroeger dus helemaal niet. We gingen meestal te voet naar school... was eigenlijk helemaal niet zo ver dus geen probleem. We hadden zelfs geen last van de fietsers want bijna iedereen ging te voet. Ik had er geen hekel aan want we deden alles spelenderwijs en ons moeder stuurde ons op tijd weg: 's morgens om half negen en 's middags om half twee terwijl we pas om 9 en om 2 uur op school hoefde te zijn. Nu is het druk en petje af voor de vrijwilligers die dit toch altijd maar blijven doen, dag in dag uit, weer of geen weer. Dit plaatje is nog uit 1964 toen de "klaar-overtjes" nog speciale jassen droegen en hun bordje: 'n "spiegelei".




UN RÈGUNKEPKE



Wanneer het lekker weer was, in vroegertijd, dan wilde de meisjes graag laten zien hoe mooi ze waren en keken de jongens vol bewondering naar die leuke grieten als ze zich mooi hadden gekleed en opgemaakt... hoe anders was dat als het regende... mannen keken niet naar vrouwen en het was dan ook niet echt nodig voor de meiden om te laten zien hoe mooi ze er uit zagen. Vandaar dat ze ook maar 'n goedkoop regenkapje op hadden wat eigenlijk niet echt mooi uitzag maar dat deerde ook niet, niemand keek er naar om. Tegenwoordig zie je ze zowat niet meer, het goedkope doorzichtige regenkapje. Maar vroeger had ieder meisje of vrouw zo'n handig ding bij zich.




UN HIL GEHANNUS




In d'n Himmel vroeger maakte ons moeder meestal eigen gemaakte soep... en een van de dingen die erbij hoorden waren de maggi-blokjes. Ons moeder vond dat 'n heel gehannes om die dingen er uit te krijgen. Dat kwam omdat die zo'n beetje dichtgeplakt zaten en je kreeg ze niet goed... vandaar dat ons moeder het wel fijn vond als wij 'n handje hielpen wat we ook deden... Ik weet niet meer hoeveel er in 'n pan soep gingen maar toch wel zeker zes. Wij waren blij dat we wat konden helpen en als we ze klaar hadden dan rook ik altijd aan mijn vingers want daar zat de reuk van maggi aan en ik vind maggi nu eenmaal kei-lekker. Hierboven zie je nog van die blokjes liggen, ik gebruik ze nog altijd... vroeger zaten er van die doorzichtige bruine papiertjes om... "ik vôn ut un goei uitveining"...




WITTEGE NOG VAN VRUUGUR?

Probeer je nog 'ns voor te stellen hoe het vroeger ging.. de tijd bedoel ik toen we op de lagere school zaten... Ik ga even terug naar de vierde klas van de Vorreldonkse school. Ik had er net twee jaar Juf de Vent opzitten, toen ik naar de vierde ging waar ik voor de tweede jaar ook weer mister van Kemenade hadden. Die hadden wij n.l. in de eerste ook al gehad. Ik weet dat er vier leerkrachten waren toen ik naar de eerste klas ging, Mister Dibits die hoofd van de school was, de misters van Kemenade en Biemans en juffrouw de Vent. Toen ik naar school ging schreven we met 'n krijtje op het bord en moesten met 'n borstel uitvegen als er weer iets nieuws opgeschreven moest worden. We schreven met 'n kroontjespen en moesten die pen in het inktpotje soppen.. de pen afvegen aan je inktlap. Maar heel vroeger, nog voor mijn tijd schreven ze met 'n griffel en op 'n lei. Ik vraag wel 'ns aan mij kleinzoon of hij graag naar school ging... dan zegt hij meestal, "jawel opa, op school is het best leuk". Dan denk ik aan mijn tijd... ging ik graag naar school? In de eerste klas wel maar vanaf toen ging ik niet graag... Dat kwam niet alleen door juffrouw de Vent maar het kwam ook door die vervelende katechismus die wij moesten leren. Ik had daar zo'n gruwelijke hekel aan, het bepaalde je jeugd vond ik... We moesten de katechismus altijd kennen op dinsdag en volgens mij op donderdag... ik weet wel dat de vrije woensdagmiddag er onder geleden heeft. Dat maakte dat ik niet graag naar school ging. Toen ik in de vierde zat bij mister van Kemenade, was dat bij vele de ideale leraar. Toch zaten daar ook 'n paar "maartjes" aan voor mij. Ik weet niet hoe ze dat tegenwoordig noemen maar wij kregen vroeger in de 4de altijd "breuken". 1/4 en 1/4 = 1/2. Kijk en daar snapte ik echt geen moer van, ja nu wel maar toen snapte ik er niks van en dan werd de meester kwaad... en dan schold hij je wel 'ns uit voor sufferd etc. Nee dat kon ik niet zo waarderen. Toch heb ik er wel goed tellen geleerd want ik kan goed hoofdrekenen... tegenwoordig kunnen kinderen bijna niets uit hun hoofd, en zelfs op de telmachine hebben ze nog moeite... hahahha. Maar als je me nu vraagt of ik graag naar school ging? dan zeg ik... geen nee en ook geen ja maar "ergus dur tussen in en......... nie echt"...




AAW RUKKLAME VAN VRUUGUR



Ik vond nog wat oude reclame van vroeger en daar zijn natuurlijk ook nog wel dingen bij die nog altijd bestaan. Ze maakte hiervoor reclame in de kranten, de bladen maar ook in de borden die in elk dorp wel stonden. Ik zal je geheugen nog 'ns opfrissen... bij het Protestantse kerkje stonden die borden en ook in de Kleine Marktstraat om maar wat te noemen. De reclame, kleine bordjes vanaf boven v.l.n.r.: Castella zeep, Robinson schoenen, Erres radio's, Philips televisie, Polaroid camera's, Perfection oliekachels, Vami ijs, Sluis vogelvoer, Setterset nylons, Prisma horloges, Talens vulpennen, Vege winkels en Terlenka stoffen. De grote: Hunkemoller damesmode, Grundig bandrecorders en Rang snoep, want Rang is alleen Rang als er Rang op staat, dat ben ik nooit meer vergeten, echte nostalgie om van te smullen.




DURRULKAAR

Voor mensen die uit het tweede gedeelte van d'n Himmel kwamen en naar Voordeldonk naar school gingen hebben het allemaal meegemaakt vroeger. Wij waren vroeger de eerste school die gemengd was,, er zaten zowel meisjes als jongens op de school en ook nog in dezelfde klas. Ik vond het wel leuk, ik moet er niet aan denken dat er alleen jongens zaten. Maar er zaten ook haken en ogen aan, en dan vooral het eerste... haken... De meisjes kregen in de derde klas ook handwerken van juffrouw de Vent. Dat weet ik heel zeker maar of ze dat in de tweede ook kregen geloof ik niet, dat kan ik me tenminste niet herinneren. Naast haken kregen ze ook breien en mazen, dat weel ik nog goed en daar zat voor ons het vervelende aan want als die meisjes die lessen hadden moesten wij tafeltjes leren, van die x-sommen. Achteraf gezien eigenlijk nog niet zo slecht want ik kan ontzettend goeg rekenen uit m'n hoofd. Toch vond ik het maar niks. Tijdens zo'n les van die meisjes waren er verschillende bij die er de ballen niet van snapten en dan was het janken en simpen als de juf kwaad werd en dat was nog al vaak het geval. Op de foto zijn meisjes aan het breien, nee geen foto van onze klas maar het was hetzelfde zo'n beetje en ook uit onze tijd van toen dat zie je aan het pennenvakje waar de breibol in ligt en aan het inktpotje in de schoolbank, dat hadden wij ook.




DE BEVRÔRRE WAS VAN VRUUGUR



En gelijk gaan m'n gedachten terug naar de tijd dat wij nog in d'n Himmel woonden als ik weer zo'n plaatje zie dat me terug brengt in de tijd, en dat komt omdat ik het verschillende keren met eigen ogen heb gezien. Nee dit is ons moeder niet maar ik weet dat het bij ons vroeger ook vaak gebeurde. Grote huishoudens... veel was en 'n droger bestond niet. De was werd gedroogd aan de waslijn of soms op de "blèèk", een klein stukje grasveld achter het huis. Wanneer het koud was dan was de kleding die er werd gedroogd keihard geworden en paste niet in de wasmand maar ik heb vaak genoeg ons moeder zien lopen met die stijve was onder haar arm. Het was wel makkelijk sjouwen... hahahhaha, maar ook 'n leuk en lachwekkend gezicht, zeker voor de jurken etc die nog al lang waren. Eenmaal binnen in huis, waar het warm was, zakte het kledingstuk als 'n pudding in elkaar. Ik hielp ons moeder wel 'ns mee als ze de bevroren was binnen haalde... dat was echt grappig.



SEKSBLAADJE




Dit blaadje brengt me weer terug naar 1965 zo ongeveer. Het was 'n soort sexblaadje, de Bolero. Ik was in 1964 in dienst gegaan en toen ik mijn opleiding had gehad kwam ik in Oirschot liggen. Het was nog in de tijd dat we sliepen op strozakken, als je soldaat 1 was of meer kreeg je 'n gewoon matras. Dat heb ik dus nooit gehad. Ik zou het zijn geworden omdat ik het brevet van scherpschutter haalde maar omdat ik iets verkeerd had gedaan en 7 dagen streng arrest kreeg, ging ook die "promotie" niet door. Op onze kamer krioelde het van dit soort blaadjes. Waar wij eigenlijk moesten lezen in het "handboek soldaat" zat iedereen in de bolero te kijken. Veel bloot stond er trouwens niet in, 'n paar blote borsten en wat schunnige verhaaltjes dat was eigenlijk alles. En net als dit plaatje... enkele "volle" dames. Maar het was in ieder geval mooier en beter als "het handboek voor de soldaat"... hahahahahha.



GRUUNTUS ENZO INWEKKE




Toen ik wat ouder werd snapte ik ook dat we bijna elke dag naar de winkel moesten om iets voor het eten te halen. Waarom? We hadden toen geen koelkast... alles werd bij ons bewaard in de kelder want die hadden we 'n hele diepe in d'n Himmel. Dat was wel gemakkelijk want zo konden we spullen wat langer bewaren. Iets wat bijna alle mensen wel deden was inwecken. Want de groente die van onze eigen tuin achter het huis afkwamen konden we maanden lang goed houden. Zo hadden we in de kelder altijd "erpel" liggen en we hadden 'n vaatje met vet staan van "ut verreke". Ons moeder maakte veelal boontjes in... spercieboontjes, wij noemden die "brèèkbôntjus" en snijbonen die wij weer "snipperbôntjus" noemden en niet te vergeten de tuinbonnen, flodderbonen en die noemde wij thuis gewoon "grote bônne". We hadden ook peultjes en soms ook worteltjes en dan niet te vergeten de perzikken. We hadden drie of vier van die kleine boompjes staan en daar kwamen ook maar kleine perzikken aan maar lekker jonge, "dè wildege nie wete". Dan hadden we peren en appelmoes ingemaakt, maar dat noemen ze eigenlijk "inwecken". Ik vroeg me dikwijls af waarom dat er 'n c tussenstond maar dat komt door het volgende. De wecktechniek is uitgevonden door de Franse suikerbakker en uitvinder Nicolas Appert midden 1700, die zijn uitvinding aan de Franse regering aanbood nadat zijn eerste gesteriliseerde voedsel in potten na acht maanden nog goed was gebleken. Zijn manier van conserveren bleek ideaal voor het leger om onder barre omstandigheden te overleven, want men kon niet alleen groenten en fruit op deze manier bijna onbeperkt bewaren, maar ook vlees. Vlak voor zijn dood verkocht Appert de methode aan een Zwitserse familie, die op haar beurt in 1892 de methode doorverkocht aan Johann Carl Weck. Met een compagnon die goed in marketing was, de uit het Duitse Emmerik afkomstige George van Eyck, stichtte Weck op 1 januari 1900 de onderneming J. Weck. In 1902 verliet Weck de fabriek, maar Van Eyck bouwde het bedrijf uit en creëerde ook de weckflessen met de naam 'Weck' erop. "kiek en durrum heit ut inwecken".


SCHÔN SPULGOEWD


Dan ga ik nog maar 'n jaar of 65 terug in de tijd... dat kwam omdat ik de klokken aan het goed zetten was en toen dacht ik weer even aan de tijd van vroeger, wij hoefde dat toen niet. Donker was donker en licht was licht en geen gezeur. Toen dacht ik ook aan de sinterklaas tijd, toen was het al vroeg donker, en 's morgens was het lekker vroeg licht. Toen zag ik op facbook dit plaatje voorbij komen en toen zag ik het meteen... "dè hebbe wij thuis ôk ôit een gekrigge". Eigenlijk was ik het al vergeten maar toen ik het zag wist ik het meteen weer... het ging echt leuk alleen was de elastiek al snel kapot en zat die elastiek al snbel vol knopen...elke keer opnieuw weer aan elkaar gebonden. Die andere van ons, onze Frans en onzen Henk zullen het zich nog wel herinneren dat ik de beste was... net als ik nu van de drie de beste ben in biljarten... hahahahhahahahaha. jaja. Kregen jullie thuis altijd grote cadeautjes met Sinterklaas Peer? Neeje, wij hadden niet zoveel te makken zoals dat heet. Maar we waren tevreden met wat we kregen, 'n leren bal? Nee nooit gehad maar in d''n Himmel waren er wel jongens die er eentje hadden gekregen en daar voetbalden wij ook mee, dus dat was best handig. Delen met elkaar is nog altijd 'n mooi ding.



DE WAS DOEW VRUUGUR




Wanneer ik dit weer zie dan ga ik automatisch naar de tijd van toen ik jong was... zo tussen de 60 en 70 jaar geleden. Ik weet nog precies hoe het er bij ons in d'n Himmel op 57 uit zag. Achter de keuken, daar zaten we altijd, kwam de bijkeuken, daar werd gekookt en afgewassen en daar achter was 'n soort washok. Daar hingen aan de ouwe kapstop de overals en in een hoek stond de ketel om de was te koken en er vlak naast de hout wasmachine zoals deze op de foto. Er zat 'n motortje onder die je moest aanzwengelen... er stond 'n wringer op en als ons moeder er aan ging draaien om de was van het meeste water te ontdoen, in de zinken teil terecht kwam en een van de kinderen moest vaak helpen draaien en soms ook alleen zorgen dat er niks langs de teil viel. De houte wasmachine lekte wel 'ns door de kieren van het hout maar als die nat werd van het water trok dat wel weer dicht. "ja tis vurandurd hoor"....



AN DE ZEE




Bij dit plaatje stond ook 'n onderschrift: "oma neemt 'n ijsje op de strand". Dan zou ook moeten want ze is gekleed zoals ik in de winter doe. Dan heb je wel zin in 'n ijsje. Voor de mensen die goed hebben opgelet zal het wel zijn opgevallen dat de foto op het strand van Scheveningen is gemaakt... Je ziet op de achtergrond 'n deel van de Pier. Ik ben er nog nooit geweest, hoeft ook niet perse, maar vroeger met schoolreisjes ging men er wel 'ns naar toe... Ik dus niet... ik ben twee keer meegewest. Een keer naar de Zuiderzeewerken en een keer, ik denk op verzoek van juf de Vent, naar de Heilige Landstichting.



HUISKAMMURGEZELLIGHEID




Echte huiskamergezelligheid? Die bestaat niet meer. Vroeger werd er na het eten de tafle afgeruimd... de meisjes moesten bij ons afwassen, ooit moest er een van de jongens afdrogen maar meestal niet. We moesten met vader mee de "plak op", aardappelen uit doen, boontjes plukken etc. en de jongeren moesten nog maiskolven "uit-polen" of 'n kit kolen halen in de stal en "knijne-voejur-plukke"... maar soms ook nog even buiten spelen. Als de oudere klaar waren werden soms de rikkaarten gegeven of er werd gebuurt bij 'n dampende pot koffie. Ons moeder stopte sokken of zat 'n trui te breien... Er was van alles... we speelden soms mens-erger-je-niet en soms moesten de jongens en de meisjes die nog naar school gingen nog wat huiswerk maken.. Allemaal onder die ene lamp die in het midden van de kamer hing.. Hier op de foto zie je nog die ouderwetse huiskamer... ze hadden al wel 'n tv maar die stond meestal alleen aan voor het kinderuurtje en het journaal.. Gezelligheid tegenwoordig? Met die laptops, tablets en mobieltjes is die ver te zoeken.



TIS KLOAR



Het ligt er fantastisch bij, nee niet in Asten maar in Someren-Heide. Daar hebben enkele mensen de koppen bij elkaar gestoken en zijn aan de slag gegaan om het oude wehrmachtshuisje 'n metamorfose te laten ondergaan zodat het bewaard blijft voor de toekomst. De visie van Stichting Wehrmachthuisje Someren-Heide is dat het wehrmachthuisje in Someren-Heide behouden moet blijven om daarmee een stukje historie zichtbaar te maken en een bijdrage te leveren om verhalen uit de tweede wereldoorlog in stand te houden. Tevens draagt het behouden van het wehrmachthuisje bij aan het onderwijs van de schooljeugd en biedt het informatie aan geïnteresseerden van alle leeftijden. Nu de restauratie voltooid is hebben scholen de mogelijkheid om met leerlingen het wehrmachthuisje te bezoeken en met behulp van een digitaal schoolbord en aanwezig les- en informatiemateriaal onderwijs te geven over de tweede wereldoorlog. Tevens kunnen geïnteresseerden van alle leeftijden hier terrecht om het huisje te bezichtigen en informatie op te doen over hetgeen zich afgespeeld heeft in Someren-Heide tijdens de tweede wereldoorlog. Hieronder de foto van hoe het er eerst bijlag en van na de restauratie. Hieronder de uitnodiging voor op de open dag... de dag eerder wordt het geopend maar dat is voor de genodigden. Petje af voor al die vrijwilgers die dit bewerkstalligde... sjapoo ...




VURUITGANG


Wij hebben van ons thuis tot 1961 in d'n Himmel gewoond... prachtige,
heerlijke tijd om nooit te vergeten en ik had echt niet ergens anders willen wonen in mijn kindertijd. "Ut waar dur goe toewve in dun Himmel". Maar jullie gingen wel verhuizen Peer. Ja klopt maar van de ene kant had ik dat niet graag omdat ik aan de Hemel gehecht was, maar van de andere kant.... het huis was er niks eigenlijk, ik bedoel, geen fijne keuken, alles nog op kruikengas, geen douche, verlichting van "lek-me-vesje"... nee dat was gewoon slecht want toen we in de Rozenstraat kwamen wonen hadden we 'n aparte doucheruimte we haaden 'n slaapkamer meer zodat we van drie bedden op een kamer overgingen naar twee bedden op een kamer. En we konden douchen want we hadden 'n geijser voor heet water. En zelfs een van de betere merken 'n Vaillant. Dat was fijn in de keuken voor ons moeder en we konden douchen onder de hete kraan. Dat was 'n hele vooruitgang. Het keukenblok was er eentje van de moderne tijd waar de geijser boven de afwasbak hing. Wat we niet hadden was dat kapje boven de geijser waar de hete lucht van de vlammen doorging... dat hebben we later zelf nog gemaaakt. Zo'n kapje zie je op de foto rechts. Ik was voor te wonen graag in d'n Himmel gebleven, maar voor het huis was ik blij dat we naar de Rozenstraat gingen. De straat waar ik de fijnste herinneringen aan heb "blie dun Himmel".



AAW SPUL VAN VRUUGER




Ik ken niet meer alles terug van vroeger, ik bedoel, dat wij thuis toen ik 'n kind was die dingen niet allemaal hadden. Die vijf bussen van bolletje ken ik wel maar niet bij ons thuis, wij hadden groenen vroeger in d'n Himmel. Dat rekje met zand zeep en soda ken ik wel maar ook weer in groene kleur bij ons thuis. Maar al die dingen doen me denken aan vroeger zoals ik veel dingen heb gezien... bij de boeren op Voordeldonk zo'n pomp om water uit de put te pompen, die petroleum pitjes waar olie in kon en waar ze de koffie, de pruttelpot op hadden staan. Nee die dingen zijn weg en soms is dat ook wel gemakkelijk... die koffie stond ueren te pruttelen en die was echt zwart zeker als er ook nog buisman bij zat... als je daar van dronk gingen je oren en je tenen flink krullen... als je al niet hoefde over te geven... Goeie ouwe tijd? Och "ze deen uttur mì". Maar daar is alles ook wel mee gezegd.



KIENDÔPKUS

Waar ik vroeger wel eens ging spelen daar hadden ze die dingen wel... kiendopjes, die houten rondjes met nummers er op. Wij hadden die thuis volgens mij niet, nooit gehad want dan was het met spelen nog vaker ruzie geweest... schelden en vloeken en dan moest ons moeder ons weer in de oren knijpen. Nee vergeten doe ik het niet. Tegenwoordig hebben ze trallerhande dingen en de "zeikers" noemen het geen kienen maar bingo... jaja, de tijden veranderen en ze bedenken steeds meer nieuwe namen. Voor mijn zijn het nog altijd "kiendôpkus" en niks anders. "In dun Himmel van vruuger dôr wônde gin zeikers, as ge dè met wit".



AAW AASTE BIJ UT ÈTE




Het plaatje is gemaakt bij Dinner Time in Asten, ik denk bij vele wel bekend en daar zitten in het ronde koepeltje vooraan als je binnen komt enkele mooie schilderingen van oud-asten en daar is dit er eentje van... gemaakt met mijn moebieltje. Waar het is? Als je op het Koningsplein bent en de gaat de mgr. den Dubbeldenstraat in kun je links af de Driehoek in en daar zie je aan de linkerkant het bedrijf van Eijsbouts Klokkengieterij liggen en dat zag er vroeger zo uit als op het plaatje... rechts die huisjes staan er ook nog wel tenminste enkele ervan. Zal toch we meer als 70 jaar geleden zijn aan de auto's te zien. Het is bij Dinnertime niet alleen goed eten maar ook geniet ik van de tekeningen/schilderingen



NOG UNNE KEER DUN IJZERE




Ik heb hier pas verteld van de ijzergieterij, waar die begon etc. maar ik had ook dit plaatje nog van de laatste jaren van het bestaan. De fabriek had nieuwe directeuren gekregen en de voorkant was voorzien van grote witte platen met de naan van het bedrijf er op maar die letters waren er al gauw afgevallen voor 'n deel. De ijzergieterij was begonnen in 1912 in de Tramstraat, nu de Prins Bernhardstraat. Ik weet dat Jan Berkvens er vroeger bedrijfsleider was en we zagen hem elke dag lopen, hij woonde tegenover ons, naar de fabriek en weer terug. Op 'n dag net na de vakantie ging hij er weer naar toe om te gaan werken en was het hele bedrijf leeggehaald... Hoe het precies in elkaar zat weet ik niet maar vanaf die dag was er geen ijzergieterij meer... de mensen zaten van de ene op de andere dag zonder werk.



KÔRRE MEIJE EN BEIJNE



Nee duizenden keren heb ik dit tafereeltje niet gezien maar toch wel 'n honderd keer, het maaien van koren met de hand en ook het binden gebeurde nog met de hand. Denk maar niet dat het alleen mannenwerk was want ook sw vrouwen moesten gewoon mee helpen. Zelfs de kinderen werden in deze drukke tijd ingeschakeld. De boer maaide het en trok het gemaaide naar de zijkant... daar namen de vrouwen 'n klein "busselke" en bonden 'n grote bussel met dat kleintje bij elkaar en daarvoor gebruikkte ze 'n speciale knoop. Ze gooide de bussels die ze klaar hadden en de kinderen moesten die naar de open gekomen plek slepen, rechtop zetten en kleine piramide's van maken... Vroeger toen wij als kinderen uit d'n Himmel veel in het Liender vertoefde zaten vaak in die "hôkskus"... jaja uit vervelendigheid gooide we er ook wel 'ns 'n paar om. Och het was alleen maar deugnieten streek... verder niks.



VUR TE LUISTERE




Als ik zou zeggen dat dit 'n soort koptelefoon is zal niemand me geloven maar toch doet hij dienst als zoiets. Het was in de oorlog 'n apparaat waarmee men probeerde vliegtuigen te traceren. Het was gewoon iemand die probeerde om vijandelijke vliegtuigen te horen in de oorlog. Het lijkt misschien wat raar maar toch werkte het wel. Natuurlijk brengt het je wel aan het lachen maar we zitten nu ook zo'n 75 jaar verder.



BRANDSPUITE-FUBBRIEK




Het is al meer als honderd jaar geleden, in 1902 dat van der Weij zijn brandspuitenfabriek begon in de Korte Kerkstraat, de straat die nu Mgr. den Dubbeldenstraat heet. Naast brandspuiten maakte hij ook nog verschillende soorten koperwerken. Een van zijn prachtige brandspuiten zie je hierboven afgebeeld. Hij vond dat nog niet genoeg want hij begon er ook nog 'n ijzergieterij in 1910 maar verplaatste dit laatste twee jaar later naar de Tramstraat, nu de Prins Bernhardstraat zoals je wel weet. In die ijzergieterij werd in 1913 dhr. Rijsdijk technisch directeur vanwege zijn grote kennis op dit gebied omdat hij voorheen jarenlang bedrijfsleider was bij Begeman Machinefabrieken in Helmond. Dhr Verweij werd economisch directeur omdat hij het benodigde kapitaal bezat. In de fabriek werden veel soorten onderdelen voor o.a. machines gegoten maar ook werden er haarden en kachels gegoten. Dhr Verweij stapte eruit in 1935 en de zoon van Rijsdijk volgde zijn vader op in 1948. Verweij heeft veel gedaan op het gebied van brandbestrijding. Nu we in 2019 zitten is dit natuurlijk wel "aaw spul"...



VUR KOFFIE TE ZETTE

Voor veel mensen was dit 'n hele uitkomst vroeger en ze waren in de eindjaren 60 en beginjaren 70 best wel in trek, de koffiezetter van Douwe Egberts. Toen Annie en ik nog maar net getrouwd waren en bij m'n zus boven woonden werkte ik bij het schoonmaakbedrijf van Henk van Rooij, de Wielewaal en moest ik poetsen bij Philips in Eindhoven en soms konden wij daar tegen 'n speciale prijs ook elektrische apparaten kopen dus kocht ik 'n koffiezettertje, 'n kleintje voor 15 gulden. Maar hij bleek al gauw te klein te zijn en veel te traag dus gingen we met onze gespaarde punten in Eindhoven naar de winkel van Douwe Egberts om 'n nieuwe te kopen... we hadden ons oog laten vallen op deze hier op het plaatje en we moesten onze punten inleveren en hadden de keuze tussen deze en 50 gulden bijbetalen of zo'n zelfde model maar dan 'n dubbele en daar moest je 75 gulden bijbetalen. Wij kozen toen voor het laatste want inmiddels hadden we bericht gekregen dat we 'n nieuwe woning kregen via Bergopwaarts en dan hadden we 'n ruime keuken waar hij goed in paste. Het apparaat heeft het tientallen jaren volgehouden ook al liet ik hem 'n keertje op de grond vallen. Het onderstuk was gebarsten maar hij werkte nog perfect. Toen de senseo kwam hebben we die eentje gekocht maar het DE-apparaatje had zijn werk goed gedaan. Meer als 35 jaar heeft hij ons voorzien van, "un lekker bekske leut".



PURSESSE VURBAAL




Je moet niet denken dat er alleen nu aangiften worden gedaan van invallen en vernielingen etc... vroeger was dat ook al het geval en dat zal altijd wel zo blijven want er zijn altijd wel mensen die niet van andere mensen spullen kunnen afblijven, buiten beschouwing gelaten waarom men dit deed. In 1928 wilde enkele mannen brood stelen bij bakker Maris. Toch vond ik de aangifte wel leuk van 22 okt 1928 waarin Goverdina Berkers aangifte doet van het stelen van haar was. En een van die stukken was 'n rooie "baaye" vrouwen onderrok. Ik hoorde dat wel ooit zingen in 'n liedje over vroeger maar ver kwam ik baaye rok nooit tegen. Zo'n heerlijke wals, van die baaye rokken. Zo'n heerlijke wals, uit de Jordaan et etc...




DE IRSTE MAGRIET


Vroeger toen wij het weer wat beter begonnen te krijgen, de tijd na de oorlog toen we wat meer te makken hadden want niet alleen onze vader werkte en verdiende geld, ook ons Ellie en ons Jo gingen werken op d'n Trico en onze Sjaak bij Franske van der Velden, toen abonneerde ze zich bij ons thuis op de Revue en de Margriet. De revue was meer voor mannen en vrouwen maar de margriet was echt gericht op de dames... voor vrouwen en meisjes. Het eerste nummer van Margriet waarvan hiernaast 'n afbeelding, verscheen op 30 sep 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje. De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan. Of ik de Margriet ooit heb gelezen? Ja zeker, ook al was het speciaal voor vrouwen... wij lazen het thuis toch ook wel eens. De man die die rond bracht was Leo Janssen en die heeft ook nog 'n tijd in d'n Himmel gewoond op huisnummer 24.



VUR DIE ROTDINGER




Nee fijn dingen waren het vroeger niet maar je had ze wel vaak nodig. Natuurlijk hadden wij in het varkenshok ook muizen want er stond voer etc... en bij die stront van de varkens was het "kermis vur die meus"... Dus wij hadden zeker zo'n houten muizenvalletje en die werken beter als die plastic rotdingetjes van nu want als de muis er tussen komt gaat ze er vrolijk mee aan de haal. En dan die smerige vliegenvangers die wij vroeger in de keuken hadden hangen... maar als ze op die stroperige massa gingen zitten was hun doodvonnis getekend... maar 'n prettig gezicht was het zeer zeker niet.



KOEKOEKSLÔKSKE


Wij hebben het vroeger nooit geen gehad... het beroemde koekoeksklokje, je weet wel die om de zoveel tijd naar buiten kwam om koekoek te roepen. Oorspronkelijk komt de koekoeksklok uit het Zwarte Woud in Duitsland. Traditioneel wordt de uitvinding toegeschreven aan de klokkenmaker Franz Ketterer in 1730. Omstreeks deze tijd is inderdaad de bekende techniek ontstaan met de balgen en fluitjes, die het geluid van de koekoek imiteren, en die toegevoegd werden aan een normale slingerklok. De koekoeksklok wordt nog steeds hoofdzakelijk in het Zwarte Woud geproduceerd, maar ook in Schonach maken Robert Herr en Anton Schneider nog steeds deze klokken. Het snijwerk is nu vaak machinaal en veel klokken zijn massaproduct geworden, wat de unieke vormgeving niet geheel ten goede komt. Er zijn eendaagse uurwerken, waarbij na één dag de gewichten weer opgetrokken moeten worden. De gewichten wegen dan tussen de 600 en 800 gram. Er zijn ook achtdaagse uurwerken. De gewichten daarvan zijn groter en wegen soms 1600 gram of meer. Wist je dat de koekoeksklok eigenlijk is gemaakt om mensen te wekken? Wij hadden thuis alleen maar 'n wekker toen we in de hemel woonden en als we wilden weten hoelaat het was moesten we naar de slaapkamer van mijn vader en moeder op die wekker gaan kijken. Het geluid van een haan is moeilijk mechanisch te maken. In de buurt zitten ook veel orgelbouwers. Er werden daarom twee orgelpijpjes met een blaasbalgje in de klok geplaatst die via een stangenstelsel in werking gesteld konden worden in plaats van de normale gongslag of bel. De gong is nog bij de koekoek terug te vinden. De haan werd vervangen door een koekoek. Deze koekoek beweegt door een ijzerdraadje onder de staart. Deze is weer verbonden met de balg die het eerst gaat en tilt de staart van de vogel op, zodat deze vooroverbuigt. Ik ben eigenlijk blij dat wij die thuis nooit eentje hebben gehad. Met elf personen thuis "waar dur al herrie zat in huis?....



VEUL SÔRTE ZEEP




Toen ik dit plaatje zag moest ik meteen ook weer aan die "goeie ouwe tijd" denken, od was dat wel 'n goeie ouwe tijd? Wel dacht ik aan de tijd van vroeger bij ons thuis... ik ken die zeep bijna allemaal nog.. maar het beste kan ik me die sunlight zeep herinneren.. Natuurlijk kennen we allemaal nog de Persil en zeker de Lux. Ik moest meteen nog denken aan de tijd van de Spic en Span. Vroeger kreeg je kaartjes bij de "Klokzeep", daar waren we wild op... Ja bekijk de "zipkus" maar 'ns goed en je waant je weer in vervlogen tijd.



ONS AAW WASMUSSIEN


Ik moet meteen denken aan ons washok toen wij nog in d'n Himmel woonden. Later kregen we 'n dubbellader van Miele waar je mee kon wassen en centrifugeren. Maar zoiets zoals deze hadden wij thuis vroeger ook. Zo'n houten ton met ringen erom en waar zo'n moter onder hing die je met 'n stang aan moest zwengelen omdat de moter nadat je hem had aangezet niet uit zichzelf aanliep, dat had geloof ik met de koolborsteltjes te maken die er vroeger nog niet in zaten. Ik heb dat ding vaak vervloekt... nee niet omdat ik moest wassen maar tekens als ons moeder had gewassen moesten wij dat ding leeg maken. Daarvoor zat er aan de zijkant 'n kraantje aan waar we de emmer dan onmder plaatsten en als die vol was moesten we terug door de keuken naar buiten en achter de stal het water in de "zoei" gooien.. Het gebeurde nog als eens dat het kraantje verstopt raakte doordat er 'n losgeraakte knoop voor zat of dat er pluizen opeengehoopt in kwamen zitten en dan moest ik dat kraantje met behulp van 'n ijzerdraad weer schoon zien te krijgen. Ik gign op maandag vaak zover mogelijk van huis spelen buiten zodat ik ons moeder niet hoorde als die riep... sorry moeder, soms deed ik net of ik het niet hoorde en kroop ik weg... dan moesten ons Frans of onzen Henk dat doen maar meestal was ik de klos thuis. Zo ook met boodschappen doen bij Tieke van den Heuvel mik halen in de Tuinstraat, gehakt of worst bij Pietje van Kemenade in de Emmastraat en naar Huub Eijsbouts van de Spar in de Mgr. den Dubbeldenstraat, letjes halen bij Cuppens in de Emmastraat, spuling halen bij 't Rômfabriek in de Julianastraat en mèèl en hardvoer voor de varkens en de kippen bij Slaats in de Wolfsberg. "Ik denk dè ons moeder mij wel unnen handigge jonge vônd umdè ik dè mistal moes doew". Ik moet zeggen dat ik best slim was want als ik de ene emmer snel wegbracht dan liet ik in de tussentijd de andere al vollopen... dat haalde ik net... Ooit mis gegaan Peer, Nee nooit... slim toch?



AAW DINGER VUR DUN AUWTO




Wanneer we zeggen dat we geen electrische ramen hebben in onze auto dan denken ze al meteen dat we er nog eentje hebben van "vur-dun-ôrlog". Ze lachen je uit als je die nog hebt zo'n ding als hier rechts op de foto... Daarmee moesten wij vroeger onze raampjes open draaien... wel tien rondjes maken met dat ding als de raam helemaal open moest. En links? Dat is nog ouder... ik heb wat ouwe auto's gehad waarmee je voor het starten eerst de "sjook" er op moest trekken. Niet zo heel erg als de motor dan ook maar aansloeg maar vaak genoeg had je het hele ding "vurzope"... je start dan zowat je accu leeg in de hoop dat de motor toch maar aan wou slaan. Mijn eerste autootje was 'n renaultje en die had deze beide dingen... maar als hij nu 'ns niet wou starten wat dan Peer? Nou bij dat renaultje zat ook nog 'n zwengel... de motor lag achterin en daar kon je met dat ondin je motor nog aanzwengelen... Een keer ging dat mis, toen sloeg dat ding keihard terug en heb ik dagen met 'n gekneusde pols rondgelopen... stom onding.



VUR DE KAGGEL



Wij gingen vroeger bij houtzagerij Cuppens "letjes" halen, afvalhout, dat was nodig om thuis de kachel aan te stoken in de winter maar we gingen ook wel in de zomer al dennekroten rapen. Ik weet nog goed hoe de kachel werd aangemaakt... 'n stuk krant onderaan er in... de stukjes latjes erop of de dennekrootjes en als dat goe fikte voorzichtig wat kolen erop... maar soms ook eerst turf. Ooit gebrukte ons moeder ook 'n beetje petroleum. In de oorlog had niet iedereen werk en men moest toch rond zien te komen... families gingen dan naar de bossen om hout te sprokkelen zoals je ziet op deze oude foto, is wel uit 1942.



LAGCHU



Ik heb het nog 'ns nagekeken maar het lachen is begonnen toen Onze Lieven Heer Eva had geschapen. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe het is gekomen allemaal maar God schiep de mens... en de eerste was Adam, en uit de rib van Adam schiep hij 'n vrouw, Eva dus en toen Adam haar voor het eerste zag toen is het lachen begonnen... dit had hij nog nooit gezien en wat er allemaal op en aan zat daar moest Adam verschrikkelijk om lachen. Eigenlijk had de eerste mens niet Adam moeten zijn maar gewoon Peer... want ik had er wel voor gezorgd dat Eva niet aan de appels zat maar aan de peer. Hahahahahha toch? Wat hadden we het leuk kunnen hebben met z'n allen in het paradijs... geen oorlogen want er waren geen geweren toen, geen zakkenvullers want we liepen in ons nakie en dan heb je geen "tesse"... we hadden niet hoeven werken want God maakte alles voor ons... We hoefden niet naar de winkel voor 'n nieuwe broek of t-shirt. Jammer dat het allemaal anders is afgelopen maar toch zal er ooit 'n dag komen dat we bij Onze Lieven Heer rekenschap verschuldigd zijn... En dan zal er voor vele weinig te lachen zijn.



PÔFFERS



Als we het hebben over poffertjes dat weten zelfs kinderen waar we het over hebben want dat is voor die jeugd 'n lekkernij maar ik bedoel de Poffers die vrouwen vroeger droegen. Het was voor mijn tijd alhoewel dat de oma van de Ven, de oma dus van Jo en Jantje Kerstens, die droeg altijd zo'n wit dingetje op haar hoofd. Het rare van de foto is dat ik er niemand van ken en jullie denk ik ook niet maar daar gaat het ook niet om deze keer. Het is 'n Nederlandse familie waarvan de moeder is overleden... de man op de foto is weduwnaar. Vrouwen en meisjes droegen toen nog hoofddeksels... de foto is van rond 1880. Moeder zou hier 'n poffer dragen maar omdat ze er niet meer is heeft het oudere meisje links die taak overgenomen, dat gebeurde toen wel vaker en zij droeg de poffer van de moeder waar ze met haar 16 jaar eigenlijk nog te jong voor was. De andere meisjes dragen zwarte kindermutsen.



DE BIETELS




Je kon het in de beginjaren 60 zo gek niet bedenken of je kon iets kopen met de vier jongens uit Liverpool er op... the Beatles... ze waren razend populair... zekfs ik deed er aan mee. Ik had op mijn kamer foto's uit de Muziek-Express en de Tuny-Tunes van the groep uit Engeland tegen het behang geplakt. Dat niet alleen.. ik kocht 'n beatle-jasje, je weet wel zo'n recht jasje zonder kraag en ik kocht 'n paar beatle-laarsjes. Ik hoorde erbij, je had wat als je dat soort dingen droeg. Nooit heeft er 'n groep bestaan die zo populair was.. We woonden inmiddels in de Rozenstraat en luisterde naar de radio die de top10 uitzond... Ik zal nooit de woorden van m'n vader vergeten: "Wa is dè vur gekwèèk"... Mijn vader kon de muziek van toen niet waarderen en datzelfde heb ik met de muziek van nu...



SJANG KOEK




Op de foto links is Sjang Hoefnagels. Hij was de directeur van de Koekfabriek op de hoek van de Markt en de Emmastraat. Later kwam daar de fietsenzaak van de gebroeders van Veghel. Hier zie je nog 'n oude foto zoals het pand er toen uit zag. Mijn vader, Driek Welten maar ook onze buurman Tinus Cortenbach hebben er jarenlang gewerkt. Ook zie je op de foto de auto van Sjang. Ze maakten er koek maar ook snoep. De zaak van Sjang kreeg de naam "de Drie Kronen"... Volgens men zei was dat omdat hij drie dochters had en hij daarom zijn bedrif de Drie Kronen had genoemd. Dat kan wel waar zijn dat dit zo rondging in de volksmond maar ik vond nog ergens iets op internet waar stond dat op de plaats waar de fabriek is komen staan vroeger 'n soort bijeenkomst gebouw heeft gestaan, en de naam? precies: "de Drie Kronen". Nu is het er 'n deel van Midas Markt, veel winkels onder een kap.



MENTOL LEUCHT DIE HELLUPT




Nog steeds ben ik het nog niet helemaal kwijt... ik hoest nog af en toe maar nu gaat het wel 'n heel stuk beter. De verkoudheid heeft hard toegeslagen... half december gekregen en eind januari dacht ik dat ik het kwijt was. Inmiddels 'n half kruidvat opgegeten en gesnoept, 'n kuur gehad voor virus op te sporen. Toen 'n antibiotica kuur... naar het ziekenhuis longfoto's gemaakt... En toen ik dacht dat het oke was kreeg ik het weer terug... Niks helpt echt... dus maar weer de oude vertrouwde dampo voor de dag gehaald... en nu zitten we begin februari en nu ben ik het kwijt aan het raken. Dampo helpt me... het is wel 'n stinkzooitje maar het werkt nog steeds. Ik ben deze week weer begonnen met sporten bij de fysio waar ik ruim twee maanden niet aan toe was gekomen en ook mijn dagelijkse fietstochtjes heb ik niet meer gehad en daar ben ik deze week ook weer mee begonnen... bedankt dampo.. "al bendege aawt, ge werkt nog wel"...



KOLE-KAGGEL ANMAKE




Jaren terug moesten we in de winter de verwarming nog zelf aanzetten... 's nachts ging die bij ons op 17 graden en die thermostaat moest 's morgens naar de 21 of hoger. Tegenwoordig staat alles ingesteld en doet dat apparaatje dat allemaal zelf. We hebben 'n slimme meter, 'n Toon aan de muur en 'n energiezuinige ketel... het kan niet op... de geiser is ook allang verdwenen. Toch moet ik in de winter vaak terug denken aan ons thuis... toen we nog in d'n Himmel woonden, ik denk dan vaak aan ons moeder die er voor dag en douw uit moest om iedereen met boterhammen en drinken naar hun werk te krijgen. Maar het begon met de kachel aanmaken in de keuken. Met 'n thermostaat Peer? Ben jij gek... de kachel stond aan de zijkant in de keuken... Ons moeder had de kolen kit vol zitten en er lagen 'n paar briketten klaar, zie plaatje. Het begon met 'n stuk krant in de kachel te leggen.. daarop stukken turf waar ons moeder met het kruikje 'n beetje petroleum op goot en daarop legde ze stukjes hout die we hadden gezaagd van schapstukken. Dat was de schil van 'n boom die er bij houtzagerij Cuppens af werden gezaagd. Die verkochten ze als afval hout... Dan stak ze de krant aan en als alles goed "fikte" dan gingen er de kolen of de briketten bovenop. Als alles lekker brandde ging de "moor" op de kachel om koffie te zetten. Dit was in de winter 'n vast gegeven... de kachel aanmaken en dat niet om 8 uur of zo maar om half 6. Nee de moederkes van vroeger hadden het niet gemakkelijk, Petje af voor hen. Op de foto v.l.n.r.: Petroleum-tuitje, Turf, Kranten, briketten en kolen en rechts de schapstukken waar nog latjes van moesten worden gemaakt.



ROAME-WASSE




Dit plaatje is van vroeger toen het nog gewoon "unne roamewasser waar". Maar kijk 'ns wat die man bij zich heeft... houten ladders en die zijn zwaar dat kan ik je wel vertellen. Toen ik bij Gielen werkte hadden wij ook 'n houten ladder en dat was 'n drie delige, die kon ontzettend hoog maar was ook ontzettend zwaar, niet normaal meer. Ik heb dus wel ooit met houten ladders rond gesjouwd maar ook met aluminium ladders en dat verschil is echt heel groot. Ik heb in mijn leven vanalles gedaan om geld bij te verdienen en daar was ook glazenwassen bij... vandaar dat ik wel weet wat het is om met ladders te sjouwen.



AN DE KANT GEZET




Wanneer ik zeg... Limbra Zonneweide, Animali, Efteling of de Bergen, dan denk je aan de plaatsen: Elsendorp, Eindhoven, Kaatsheuvel en Wanrooij. Dan ga je automatisch weer terug naar je kinderjaren toen we een keer, hooguit twee keer per jaar naar de speeltuin mochten... heel vroeger gingen wij naar Animali maar ik ging als kind ook een keertje naar de Efteling en toen ze in d'n Himmel 'n buurtvereniging hadden gingen de kleintjes met de bus naar de Limbra-zonneweide, en wij, de grotere met de fiets naar Elsendorp. Later ging ik met m'n vrouw en dochter naar Wanroy naar de speeltuin. En als ik dan bovenstaande plaatjes zie dan krijg ik pijn in m'n hart... de treintje waar je vroeger zoveel lol aan beleefde liggen er verwaarloosd bij... alles is onderkomen... grote toestellen komen er in de pretparken... speeltuinen zijn uit de tijd en de oude spullen van vroeger laten ze roesten... troosteloze aanblikken...



KOFFIEZETTE

Als ik eerlijk moet zijn dan moet ik zeggen dat koffiezetapparaten 'n vurdoriesse goei uitvinding is geweest... ik weet nog goe van vroeger hoe ons moeder daar stond te hannese met doe moor en die koffiepot... eerst koffie malen... in de pot... heet water erop... laten trekken... aangieten... en dan hadden ze onderhand 'ns koffie en als die twee uur had gestaan werd die opgewarmd en was zo sterk dat je ogen gingen draaien als je er van dronk. Toen ik trouwde en in Deurne woonde had ik 'n Philips apparaatje gekocht, die koste toen 15 gulden in de Philips-winkel, het was 'n 8 kops en dat duurde ongeveer 20 minuten voor die was "durgelope". Dat duurde en dat duurde.. maar toen ik van Deurne naar Asten kwam, naar de Orionstraat hadden we Douwe Egberts zegeltje genoeg gespaard om er eentje van zegeltjes te kopen met bijbetaling. Ik moet zeggen dat zo'n apparaat net als hiernaast ontzettend snel koffie kon zetten maar omdat we toch zegeltjes genoeg hadden kochten we niet deze maar de zelfde uitvoering maar dan 'n dubbele, die hadden ze ook. Ik praat nu over 1974 zo ongeveer. Voor eentje als hier naast moest je zegels inleveren en 'n bijbetaling doen van 50 gulden. Die dubbele die wij namen was ongeveer het zelfde aantal zegels maar de bijbetaling was 75 gulden... en dat apparaat was super snel en we hadden de een voor koffie en de andere vol thee. Het was echt gemakkelijk. Nu gaat het allemaal anders... we hebben nu de Senseo en die maakt gewoon kopje voor kopje dus nooit geen sterke koffie waar je haren van rechtop gaan staan. Ik ben blij met de Senseo maar dat was ik ook met de dubbele "van dun Douwe".



UN SCHUDSLUIS




Misschien weet de jeugd van nu het wel niet eens daarom even mijn korte uitleg... Het water dat door de grote rivieren stroomde naar de Noordzee dat kon natuurlijk niet voor de kanalen die voor het vervoer zorgden van de diverse goederen per boot. Vandaar dat er allemaal sluizen waren gemaakt om dat hoogte verschil te overbruggen. De schepen voeren dan 'n stuk... gingen de sluis in zoals op de foto... dan werd de deur gesloten en opende men de sluis aan de andere kant wat natuurlijk langzaam aan gebeurde. Als dat klaar was werden de deuren geopend en het schip kon zijn weg vervolgen. Daar hebben wij nu altijd voor staan tieren en vloeken. Want het wachten was geen lolletje. Aan de rechterkant ga je richting Asten en links naar Someren... je ziet daar het cafe nog liggen met de winkel waar de schippers hun spullen in konden slaan. Rechtvooruit is richting sluis 10, dit is sluis 11.



UNNEN HENDIGGE POT


Ik ga weer 'ns 60 jaar terug, wij woonden nog in d'n Himmel en hadden 'n open zolder... keken tegen de panlatten en dakpannen aan en daar waren van hout twee slaapkamertjes getimmerd... een voor de jongens en een voor de meiskes en daar tussenin stond het witte monsters.. maar het was wel gemakkelijk want als je moest plassen dan moest je naar onder, naar buiten en in de winter was dat geen pretje. Als er iemand toevallig 'n "grote boodschap" moest doen was het niet zo fijn... er zat geen deksel op... Maar er waren erger dingen wat "luchtjes" aan ging: We haaden 'n mesthoop niet ver achter het huis liggen... als het hard waaide en de wind zat ongunstig stonk het hele huis er na... so what? Daar ga je niet dood van. Wij waren die geurtjes wel gewend want als je op Voordeldonk rond liep bij de boeren? Die hadden er vaak eentje en dan nog wel vóór het huis en geloof maar niet dat die lekkerder roken als die wij thuis hadden en waren ook wel wat groter.



BUZZIENEPOMP BIJ DE GRAAS VAN VUN HOEK




Ze stonden in de Wilhelminastraat... de benzine pompen.. Peter van Hoek werd geboren in 1901 en was pas 4 jaar oud toen zijn vader overleed. Zijn oudere broer werd Kuiper net als z'n vader maar Peter ging leren voor smid en werd toen automonteur. Hij begon voor zichzelf in de Burg. Wijnenstraat wat toen nog de Molenstraat was dat was in 1928. Doch 8 jaar later vertrok hij naar het pand hierbovern vlak bij de kerk in de Wilhelminstraat. Dat pand werd eerder bewoond door o.a. dokter Verhoeven. Later nam de zoon van Peter, Pieter van Hoek, het bedrijf over. Je kan het niet heel goed zien maar de Esso -pomp, de Essobenzine had toen nog de naam Standard Oil.






NOIT GEDAAGT




Vervloekt heb ik dit... "tig joare heb ikker moete fietse", nooit gedacht dat het ooit nog zou gebeuren... de brug bij Sluis elf die weg zou gaan. Men ging 'n vaste verbinding maken 'n klein stukje verder en dan richting Heeze net voor Someren 'n stoplicht zetten waar Someren "grut op ging". Echt honderden keren heb ik er moeten fietsen en dan niet net als hier rechtsaf het fietspad volgen maar rechtddo het kanaal over. Als de brug omhoog stond over de sluisdeuren gegaan en met de auto later toen ik moest repeteren in Someren voor de brug staan wachten. Links zie je o.a. nog cafe Gehem van Poppel en er bovenuit de sluiswachterswoning. De brug is nu al jaren en jaren weg, hoeft niet meer opgehaald te worden, "en niemus hoefter nog te waagte"... Nee ik had het nooit verwacht dat het zou gebeuren.



TOEN ROKE NOG NORMAAL WAAR



Toen waren het nog gouden tijden voor de sigaren en ook de sigaretten industrie. We weten allemaal dat sigaren roken echt Cubaans is... die lopen de hele dag met zo'n zwaar geweld in de mond. Toen ik bij Picus werkte maakten wij ook sigarenkisten, bijzondere kisten voor de Cubanen. Let wel: roken is slecht maar door het gedoe over het roken raakte ik toendertijd wel mijn werk kwijt... daar moesten ze ook 'ns aan denken als je nieuwe wetten en regels in gaat voeren. Aida sigaren leverden hun sigaren ook aan de Cubanen. Aida sigaren werden gemaakt in Eindhoven en de eigenaars waren de gebroeders Garvelink die ook eigenaar waren van de Senator bedrijven. Aida werd opgenomen in de Senator Sigarenfabrieken net als Mignot en de Block. De regeling van de overgang van het personeel moest goed verlopen, in totaal was er werk voor 1500 werknemers.



UNNE RADIO MI VURRONIEKA



Nee de jeugd zal dit apparaat wel niet kennen want in de tegenwoordige tijd zijn er heel andere dingen in de handel om muziek te horen... maar toch was zo'n apparaat, 'n radio, 'n hele uitkomst en waar vroeger op de schaalverdeling de steden uit de oostbloklanden nog op stonden zoals Belgrado en Moskou had deze radio van Erres, 'n ondermerk van Philips volgens mij, al 'n schaalverdeling met de grote steden vlakbij, met natuurlijk de Nederlandse zenders Hilversum 1, 2 en 3. Natuurlijk onze grote populaire zender van vroeger, Luxemburg maar deze had ook al extra op de schaal staan de zeezenders Veronica en Caroline, zenders die vanuit zee uitzonden want het waren piraten. Dat waren de zenders op de middengolf... op de lange golf zaten weer andere zenders die wij toch nooit aan hadden staan en de duurdere modellen hadden ook nog de FM zenders maar deze Erres had dat niet. Dit toesteltje koste daarom ook niet veel. Nostalgie....



WERRUM BIEVAKMUTS

Ik weet nog wel van vruuger die warme bivakmutsen maar ik schaamde me altijd als ik zo'n ding op moest zetten en toch als ik er nu over na denk dan ben je toch eigenlijk stom want het hielp je hals, je gezicht enzo lekker warm te houden, nee achteraf gezien niet zo slim. Maar dat was ook met die stomme moffen aan je fiets om je handen lekker warm te houden, wanten aan, in de moffen steken en fietsen maar... je handen werden niet koud en niet nat als het sneeuwde of regende. Ik had vroeger 'n petje met van die kleppen voor over de oren en die onder smap uitliepen waar de sluiting zat. Ook die hielpen wel wat maar niks was beter als 'n lekkere dikke bivakmuts... maar ja, wij jonge jongens hadden daar heel andere gedachten over... Ons moeder breiden voor iedereen ook handschoenen... nee niet net je die nu heb, maar wanten... waar al je vingers in gingen behalve je duim, die had 'n apart dingetje. Ik deed in de winter sneeuwballen gooien met die wanten aan en als die nat waren, en dat was binnen 'n paar minuten al, dan was het vervelend koud aan je vingers. Maar ja... Handschoenen met losse vingers kregen wijn niet... gewoon wanten en niet zeuren. Nu moet ik wel zeggen dat "eigen gebreide kleding" meestal veel warmer was. Wij hadden eigen bebreide truien, sokken, mutsen, wanten en ook nog 'n borstrok... heel anders als die dunne dingen uit de winkel. Dan denk ik altijd weer terug aan ons moederke... die deed er alles voor om je maar warmte te geven... en dat heeft ze gedaan: letterlijk en figuurlijk, "goei menske".



MUZZIEKWINKEL



Wij hadden vroeger in Asten 'n muziekwinkel van Smeelen - Hagelaar: de Muziekfontein, maar verder hadden wij daarvoor ook helemaal niks wat muziek betrof. Daarvoor gingen we vroeger naar Helmond naar de muziekwinkel van Addy Kleijngeld op de Noord-Koninginnewal op nummer 21. Addy begon die winkel waar je grammofoonplaten en muziekinstrumenten kon kopen, in 1954. Dde naam was toen "De Helmondse Muziekhandel". Addy opende die winkel ondanks zijn drukke werkzaamheden. Op de foto de dame rechts is de vrouw van Addy, Annie Kleijngeld - de Bie, die veelal de winkel runde.



OONDER DE ROKKE



Nee Peer dat past niet, bij vrouwen onder de rokken kijken. Maar ja... ik wilde toch wel 'ns weten hoe die dames dat deden vroeger met zo'n uitstekende kont. Ik dacht al altijd: die zullen toch niet geschapen zijn met zo'n dik achterste dat nog verder naar achteren steekt als ze lopen. Maar nu heb ik het eindelijk gevonden en heb ik het antwoord gekregen op hetgeen ik wilde weten. Die dames droegen over hun ondergoed nog 'n soort "steiger-bouwsel" dat hun jurk naar achteren deed steken. En dat het leek dat ze 'n dikke kont hadden... hahaha dat ik daar nooit eerder aan gedacht heb want normaal gesproken weet ik alles maar dit dus niet.



SCHEEPE BOUWE



Nee beste Himmel-liefhebbers dit scheepje is niet van mij maar 'n scheepje waar wij Himmelse boys van vroeger wel van droomden. We hadden er als kind alles aan gedaan om zoiets te verwezelijken maar helaas, nooit gelukt. Verschillende jongens uit d'n Himmel zijn vroeger met onze Frans en mij mee gegaan, het Liender in naar de boomgaard van Leenen waar 'n sloot omheen liep en daar probeerden we dan met onze zelfgemaakte boot te varen... nee het is nooit gelukt. Het bootje wat we hadden was 'n oude voerbak die bij ons in de stal stond waar eerder de varkens uit hadden gegeten en die van alle kanten "afgeknaawd" was door die beesten. Deze houten bak was door onze vader zelf in elkaar geknutseld voor die varkens en die mochten wij gebruiken om onze droom te verwezelijken... varen op die stinksloot langs de boomgaard. We hadden er provisorisch 'n mast aan gemaakt van 'n bezemsteel en het zeil om wind te vangen waren jute zakken... Varen heeft het ding nooit gedaan terwijl we toch vier of vijf jaar diverse pogingen hebben ondernomen. Wel hebben onze Frans en ik tig keer met onze goeie schoen aan in de "vuile drebbik" van de sloot gestaan... en moesten we die vuile smerige bak die steeds onderging als we er in gingen staan, en vol vuile drek kwam zitten.. uit die vieze sloot trekken. Nee onze boot is nooit 'n succes geweest terwijl veel jongens er wel aan mee hebben geholpen, Jantje, Henk, Gerard, Jackie, Leo etc etc. We hebben er thuis van ons moeder wel "veul grommus um gehad as we wir smerrig thuis kwame". Nee eerlijk... het was 'n waardeloze boot die we hadden gemaakt.



VURVOERE MIT PERT



Foto gemaakt op de hoek van de Julianastraat en de Emmastraat, tussen drukkerij Mennen en slagerij Mikkers in want daar stond de boerderij van de familie van Eijk die 'n vervoersbedrijf hadden, de ouderen onder ons zullen het zich zeker nog herinneren. Hier zie je het paard en de wagen welke toen werden gebruikt, de wagen gemaakt van 'n onderstel van 'n oude Ford uit 1929. Ze vervoerden alle soorten goederen zoals je ziet ook de kisten voor Albert Heijn. Het registratie nummer op de wagen was hun gegeven door de Duitsers want het was oorlogstijd, maart 1943. Het paard was Benno. Hij kreeg door het zware werk last van zijn achterbenen en ging steeds meer op zijn tenen lopen en had op het laatst veel pijn, hij moest tot verdriet van de familie van Eijk uit zijn lijden worden verlost.



KUSSETTEBENDJUS



Soms hardstikke gemakkelijk en soms ontzettende ondingen. De cassettebandjes van vroeger, of vroeger... zolang is het eigenlijk nog niet geleden. Maar mensen willen ze gewoon niet meer... de cd heeft zelfs al afgedaan waarvan wij dachten dat dit de muziekweergave zou zijn voor het leven. Ik heb er boven nog 'n kast vol staan... en wat moet je ermee? Niks eigelijk... zo ook met de cassettebandjes. Misschien weten velen het niet maar zo'n 35 jaar geleden verhuurde ik muziekbandjes aan de Horeca, muziekcassettes en bandrecorderbanden... maar door 'n misselijkmakende actie van de Buma-Stemra moest ik stoppen van de ene op de andere dag. Van mij mogen ze die man die me dit flikte morgen nog naar de eeuwige jachtvelden helpen... zo boos ben ik nog als ik er aan denk. Maar goed dat terzijde. Ik had toen ik stopte nog zo'n 80 bandrecorderbanden en zo'n 1000 TDK muziekcassettes waarvan er 300 waren die slechts een enkele keer waren opgenomen. Bij het opruimen van de zolder wilde ik die spullen wel kwijt dus gingen er 'n stel recorderbanden naar vrienden en de rest naar de ONA. De muziekcassettes? Die wilde niemand... veel mensen gevraagd maar geen interesse dus die konden ook naar de ONA... dat zou je denken... die hoefde ze ook niet... 1000 muziekcassettes van TDK die in de winkel toen 5 gulden kosten kon men gratis hebben... helaas, geen gegadigden zelfs de ONA niet... Annie en ik werkten toen bij de Kluis en daar stond 'n grote container die wij daar in gebruik hadden... met pijn in het hart... 1000 cassesttes gingen de bak in... waarde voorheen 5000 gulden... tja... de muziekcassette had werkelijk afgedaan... "Niemus wilde nog un bendje"..



KEULSE KAAR



Het is nog altijd geweldig om te zien, de boerderij van Graard Janssen, wat vroeger de Keulse Kar was omdat kooplui en vertegenwoordigers die van Nederland naar Duitsland... richting Keulen gingen, hier konden blijven overnachten. De boerderij hing bijna met de punt op de weg, de doorgang op Voordeldonk van Asten naar Liessel... honderden keren zijn wij er langs gegaan als we naar het Rinkveld gingen of het Kloostereindje. Die van Janssen kennen wij goed... de jongste Dora die getrouwd is met Harrie van Bussel zat bij mij in de klas op de Voordeldonkse school en een van de ouderen, Bert, is de schoonvader van onze Frans. Op 'n morgen is de boerderij afgebrand maar gelukkig deden er zich geen persoonlijke ongelukken voor. Vaak hebben wij gedacht dat er wel 'ns 'n vrachtwagen tegen de punt aan zou rijden maar dat is geloof ik toch nooit gebeurd.



PENNEKUS EN PÔTJES VRUUGER



Als ik dit zo zie dan denk ik echt weer aan de tijd in dun Himmel... zeg maar halfweg de jaren 50... toen ik tussen de 5 en de 10 jaar oud was. In de keuken hadden wij ook zo'n "zand-zeep-soda-rekje"... Die bussen had denk ik iedereen wel... we hebben die nu nog voor koffiepads, thee zakjes suikerklontjes en beschuit.. Toch net iets anders als losse koffie bonen, losse thee en losse suiker. Toen Annie en ik hadden we die met 'n roos erop... Rechtsonder dat vergiet heb ik nog ooit een moeten halen langs Jos Thijssen waar later het natuurwinkeltje was, daar lag op dat hoekje 't winkeltje van van Eersel... 'n lief ouder mevrouwtje hielp me daar toendertijd. Links onder zie je 'n melkkoker van vroeger en in het midden? de "Moor", daar kookte men op de kachel het water in voor de koffie... Je wordt opnieuw weer jong... als je het ziet.



AL JOONG ANT WERRIK

Vroeger was het hier ook zo dat kinderen arbeid moesten verrichten. Tegenwoordig zijn er landen die kinderen laten werken en eigenlijk veel te weinig betalen. Maar let wel dat kinderarbeid niet altijd even slecht is. Ik kende iemand uit Thailand.. was nog jong en had familie waarvan kinderen al vroeg gingen werken, niet goed natuurlijk, tenminste dat zou je zeggen maar de voorzieningen op sociaal gebied zijn heel anders als in Europa, vader en moeder hadden geen werk en ze hadden nog kinderen die onder de vijf jaar oud waren, en daar moest toch ook voor gezorgd worden. Ik kende er 'n meisje dat is getrouwd nu met 'n Amerikaan en die vertelde dat ze ongeveer voor 45 uur werken zo'n 500 euro verdiende en hiervan ging en 200 naar haar moeder die buiten de stad woonde in 'n soort huis waar maar een kamer was en waar ze alleen leefde en als haar dochter haar niet hielp dan lieten ze haar gewoon doodgaan... Nu ze in Amerika woont stuurt ze nog elke maand geld naar Thailand voor haar moeder. Veel jonge kinderen gaan daarom werken alleen om hun ouders 'n normale en waardige ouwe dag te laten hebben. Ik zelf ging werken toen ik net veertien was... Ik was in juni 14 jaar geworden en in augustus ging ik werken bij Pietje Berkvens. Ik heb foto's van Astense bedrijven van vroeger waar kinderen werkten die zeker nog geen 14 waren. Natuurlijk moeten kinderen de kans krijgen om te studeren, iets te leren waarmee ze in hun verdere leven, in hun toekomst mee vooruit kunnen. Maar om te overleven? Daarvoor was er vroeger hier ook kinderarbeid. Hierboven 'n foto van mensen, maar ook jonge kinderen die sigaren zitten te maken, toen nog gewoon met de hand.



UT POSTKUNTOOR

Ik heb al alles afgezocht naar het gebouw wat vroeger stond op de Markt waar later het Postkantoor was gevestigd. Dit moet volgens de boeken die ik er over heb gelezen hotel Sengers zijn geweest en nergens vond ik terug wanneer het nieuwe Postkantoor is gebouwd. Het oude stond zoals we wel weten op het Koningsplein wat later o.a. de woning van de burgemeester werd. Toch vond ik nu iets waarin ik kan lezen dat het postkantoor werd gebouwd in 1882. Het is nog leuk om te lezen hoe Asten de ingebruikname van de telegraaf vierden. Dit stond er te lezen: Asten, juni 1982. Gisteren vierde onze gemeente het feest der opening van den telegraafdienst. Algemeen was de deelneming, niet alleen onder de dorpelingen, maar ook onder de buitenlui. Van alle woningen en openbare gebouwen wapperde de nationale driekleur, op het marktplein was een sierlijke kiosk gebouwd en "het in aan-bouw zijnde Post- en Telegraafkantoor", alsmede het tijdelijke waren met vlaggen en groen getooid. Ten twee uur in den namiddag verzamelden zich de verschillende corporatiën der gansche gemeente op het marktplein, alwaar de optocht georganiseerd werd, waaraan ook de leden van den Gemeenteraad deelnamen en die, opgeluisterd door de fanfares van Deurne en Someren zich door de voornaamste straten van het dorp bewoog. Voor het post- en telegraafkantoor werd de feestrede uitgesproken door den Heer ten Haaf. De spreker verkondigde den lof der wetenschap. Van den Telegraaf en van den waren vooruitgang, gebaseerd op den Godsdienst; hij sprak van de voordeelen, die de nieuwe instelling voor onze Gemeente zou opleveren, betoogde, dat alle burgers gebaat worden, wanneer handel en nijverheid bloeien en eindigde met een "Hoog" op het bestuur der Gemeente, dat toonde een warm hart en open oog te hebben voor de belangen van Asten. Daarop werd door de liedertafel St.Cecilia een schoon en toepasselijk lied aangeheven en trok de stoet verder. Na de optocht hadden er op het marktplein volksvermakelijkheden plaatst gedurende welke de liedertafel St.Cecilia en de genoemde fanfares elkaar afwisselden. Vervolgens werd een ovatie gebracht aan de heeren G. Frencken burgemeester der gemeente, A.Bluyssen, President der Feestcommissie en Jan Bluyssen, Lid der Staten van Noord-Brabant. Ondertusschen begon de avond te vallen en weldra waren het raadhuis en de kiosk allerprachtigst geillumineerd. Terwijl de muziek voortging hare heerlijke toonen te doen hooren, en eene ontelbare volksmenigte op het plein was verzameld, werd tot slot een schitterend vuurwerk afgestoken, dat uitmuntend voldeed en van het feest een waardig einde was. Vrouw Luna, iwer tegenwoordigheid gedurende het laatste bedrijf men meer dan gevreesd had, was bescheiden genoeg, zich schuil te houden tot ook de laatste keerzon haren loop volbracht en de toeschouwers verrukt had. Alles liep in de beste orde af, en lang, lang nog zal dit feest bij Astens burgerij in dankbare en blijde herinnering blijven. Moge de wensch bewaarheid worden uit de inscriptie voor het tijdelijk kantoor: De Telegraaf verwekt hier voorspoed, welvaart en leven. Op de foto zie je op het nieuwe postkantoor van toen met de ontvanger van de telegraaf, PTT stond toen ook voor Post, Telegraaf en Telefoon.



KOFFIEBONNE MALE



Wie had er vroeger geen? Iedereen had zo'n ding, 'n koffiemolen. Wij hadden er volgens mij eentje net als die rechtse en die hing bij ons meteen achter de deur in de kelder... kelderdeur open en je kon meteen aan het malen. Ik weet nog dat ze er bij 'n vriend van me eentje hadden die ze tussen de knieen klemden. Die was van hout en er zat ook 'n houten-opvangbakje in, het maalwerk was wel van ijzer. Bij Douwe Egberts hadden ze echt mooie, daar komt die rechtse ook vandaan. Je kreeg punten die op de koffiepakken zaten en als je er genoeg had kreeg je zo'n molen... soms moest je 'n beetje bij betalen. Dan rook je nog 'ns lekker koffie... ons moeder deed de vers gemalen koffie in de koffiepot, kokend water erop en dan laten "trekken". Het hele huis rook naar koffie... nu met de senseo ruik je niks maar het is wel gemakkelijk. Koffie die ons moeder 's morgens had gezet dronken ze om vier uur nog... nee die was me toch te sterk. Later kwam de filter-koffie, de oplos-koffie en nu zijn er de pads. Die van vroeger was echt lekker, als hij vers was en ons moeder deed er ook altijd 'n beetje Buisman bij....


MAKER VAN DE KARTJUS



Ik heb op mijn pc heel wat foto's staan, prachtige kaarten van vroeger... beetje geelsig gekleurd... en allemaal met het onderschrift Berkers - Verbunt Asten. Ik had dit briefhoofd nog liggen van de rekeningen die door hen werden uitgeschreven als drukkerij. Ik weet niet of het plaatje klopt, of het er wel werkelijk zo uit heeft gezien. Maar daar kom ik nog wel 'n keertje achter en zoek ik nog wel uit. Berkers-Verbunt was een boek- en handelsdrukkerij in Asten. Ze heeft bestaan van 1905 tot 1907 en werd bekend door de uitgave van een serie van 675 genummerde ansichtkaarten van Noord-Brabantse en Noord-Limburgse dorps- en stadsgezichten. Die foto's bedoel ik nu. De drukkerij was een voortzetting van drukkerij Adriaan M. Berkers-Kuypers, die in juni 1900 van start ging en onder meer de wikkels drukte voor de plaatselijke margarinefabriek A. Bluijssen zonen. Ook gaf men vanaf september 1901 enige jaren het Nieuwsblad voor Peelland en Meijerij uit. Na een kortstondige vennootschap van eind 1903 tot eind 1904 met de kassier van de plaatselijke boerenleenbank Joseph Brueren onder de naam Berkers-Brueren, werd het bedrijf vervolgens voortgezet met firmant A Verbunt als Berkers-Verbunt. In 1906 werd de firma een naamloze vennootschap onder de naam Stoom- Boek- en Handelsdrukkerij voorheen Berkers-Verbunt. Toen de firma Bluijssen in 1907 failliet ging, betekende dat ook het einde van drukkerij Berkers-Verbunt. De zaak werd publiekelijk verkocht. De machines werden gekocht door P.J. Schriks, de meesterknecht van de drukkerij. Hij zette de drukkerij voort en trad ook op als uitgever, van onder meer feestliederen en ansichtkaarten. Vanaf 1920 gaf de firma Schriks het bekende blad Peelbelang uit.



OONS KLÔKSKUS



Ik zet het hier wel bij de dingen van "vruuger", op dit moment maakt de Koninklijke Eijsbouts nog steeds klokken. Hier zie je de mensen van de gemeenteraad van Helmond met wat experts in de hal van Eijsbouts waar de bestelde klokken klaarliggen voor het carillon. Na de Tweede Wereldoorlog bleek de beiaard in Helmond zo verwaarloosd, dat in 1953 een restauratie volgde. De meeste klokken werden daarbij door nieuwe vervangen. Van de oorspronkelijke 25 klokken van Alexius Julien zijn uiteindelijk maar 7 overgebleven en van de Petit & Fritsen klokken bleven alleen de twee uit 1912 over. Eijsbouts goot de 30 nieuwe klokken, zodat in 1953 een instrument van 47 klokken ontstond (de zwaarste klok weegt 632 kg). Drie klokken doen tevens dienst als luidklok. "Ja Eijsbawts is goe bizzig".



VEUL GEMEEN



Natuurlijk schelden we altijd op elkaar en houden elkaar voor de gek... dat hoort nu eenmaal bij ons... bij Asten en bij Someren... dat hebben we al van vroeger af. Och, en we menen er hellemaal niks van. Toen ik bij de Pas werkte in Someren vertelde ze altijd dat de weg naar Someren het enige goeie was dat Asten bezat en dan lachte iedereen... hahahaha... en ik haalde dan hetvolgende voor de dag: In Someren wonen maar 'n paar mensen want in die tijd werd de "Zummerse mens" gekozen en dat was toen geloof ik de zesde of zo. Ik riep dan tegen die Somerenaren... "Heddege gellie in Zummere mer 6 mensen wonen?, des weinig".... en dan moesten Annie en ik lachen. Someren en Asten hebben veel dingen gelijk... kijk dieze oude plaatjes maar. We hadden beiden op ons Marktplein 'n kiosk staan, allebei zijn ze alweer afgebroken... allang trouwens. Allebei mooie plaatjes maar nu moet ik toegeven dat die van Someren wel mooier is. "Kiek mensen zo ben ik dan ôk wel wir"....



UN GOEI ONTSLAG



Dit is nog iets uit 1936, 'n ontslagbewijs van dhr de Zwart die toen werk zocht korter bij huis. Hij was toendertijd aan het werk als kleermaker bij Eijsbouts op de Markt. Eijsbouts heeft 'n kledingwinkel gehad en kleermakerij op de hoek van de Markt en de Marktstraat. In 1968 heb ik er nog 'n pak gekocht want toen hadden ze kant en klare pakken die ze zelf niet meer maakten. Ik kreeg deze week contact met 'n zoon van hem en daar laat ik in de komende tijd zeker nog foto's van laten zien. Erg fijn om hem gesproken te hebben en binnenkort gaan we afspreken voor 'n ontmoeting met elkaar. Er zullen voor ons nog enkele leuke interessante dingen te voorschijn komen.


VAN DUN HIMMEL NOA DE ROZESTROAT

We zitten in het jaar 1961. Voor 'n heel stel Himmelnaren zou de tijd drastisch gaan veranderen. Drie families gingen verhuizen... drie families die naast elkaar woonden. De familie Zegers die ook in een van de drie blokken hadden gewoond waren al gaan verhuizen en waren zo slim geweest om 'n huis aan te vragen in dezelfde straat, d'n Himmel dus want daar kwamen twee blokken staan op de plek waar vroeger Franske van der Velden zijn fabriek had en toen die daar weg was, wij onze fietscross-baan hadden aangelegd. Tinus Cortenbach en buurman Willen van Heugten hadden 'n nieuw huis toegewezen gekregen in de Rozenstraat, de derde straat die er klaar was in de Bloemenwijk.
Wij wilden eigenlijk ook wel vertrekken en kregen de kans toen 'n famile uit Asten ook 'n woning kregen toegewezen maar liever 'n oudere woning hadden. Dus ruilde we en kregen wij die woning, Rozenstraat 35, Twee deuren van ons vandaan kwam Willem van Heugten wonen op 31 en in de andere blok kwam Tinus Cortenbach wonen op huisnummer 23 dacht ik. Nee we gingen op zich niet graag weg in d'n Himmel want we hebben er ontzettend goeie herinneringen aan en we hebben er 'n fijn jeugd gehad. Op het moment dat we vertrokken was ik nog maar net 16 jaar. Voor ons moeder was het wel fijn want nu hadden we 'n echte keuken.. met 'n geiser voor warm water... we hadden 'n mooie aanrecht ook al was die van graniet.. en voor ons was het pluspuntje dat we geen grote plak meer hadden achter het huis dus geen aardappelen meer rapen etc... en we hadden eindelijk 'n douche.. ook van graniet met zo'n kuip erin maar het was nu eindelijk mogelijk om te fatsoenlijk te douchen en te wassen. Voor ons huis in de Rozenstraat stond nog niks... 'n beetje verder wel. Achter ons was 'n grasveld waar we konden voetballen en naast onze blok woningen was alleen maar 'n zandpad... de Klaproosstraat bestond nog niet. Dus plaats genoeg om je in je vrije tijd te vermaken met de kinderen en pubers uit de buurt. Ons Annemieke die op Voordeldonk op school zat moest overschakelen want die moest nu naar de Mariaschool in de Julianastraat. Ikzelf had graag in d'n Himmel gebleven maar och, ook hier kreeg ik het goed naar m'n zin... goeie buren etc. Centrale verwarming was er toen nog niet, we hadden de oliekachel die we in de Hemel hadden gewoon weer in gebruik. Vier slaapkamers hadden we. Op de grote stonden twee bedden, aan de achterkant, daar sliepen onze Henk en ik in een bed en onze Frans en Huub in het andere... Onze Theo sliep op het ene kleine slaapkamertje en later verhuisde ik daar ook naar toe. Onze vader en moeder sliepen voor op de kamer met balkon... en op het andere kleine kamertje ons Annemieke en ons Jo. Onder hadden we 'n redelijk grote kamer en 'n kleiner kamertje met klapdeuren maar die hadden we er al meteen uitgehaald want daar aten we altijd, acht stoelen stonden er. Ons moeder was echt in haar nopjes met de keuken en de douche... maar toch als ik er aan terug denk? "Waar ik toch wel gér in dun Himmel geblivve"...


OPGERUIMD? MER UT STÍ NIE NETJES



Hierboven nog iets van "vruuger""... Maar er verdwijnen echt veel dingen in Asten die wij nog kennen van vroeger... Kijk maar 'ns op de Markt en daar vlak rond om heen... Het gemeentehuis dat staat er nog... maar of het nu zo'n mooi gebouw is voor ons Centrum? Nee dat vind ik echt van niet, veel te groot geworden om in 'n centrum van 'n dorp te passen.. Hotel van Roy, Gitsels daarvoor, dat moest weg... nu staan en winkels met niks erin... cafe de Wit heeft plaats moeten maken voor die nieuwbouw... Wat vroeger het cafe van Cor Clevis was, cafe de Sportvriend werd later door Peer Mestrum helemaal veranderd en nu is het 'n hamburgerzaak... De elektriciteits-winkel van "Flipsen" is nu 'n Blokker geworden en die hebben er ook "gelijk cafe/bar 't Oventje en de Bakkerswinkel van Obbema, vroeger van Haandel, erbij gepakt. Dan kreeg je 'n babyzaak maar daar is nu de doorgang naar onze "Twidde Mert". Het postkantoor is allang geen postkantoor meer en de Vege van Jantje van Bussel is ook heel iets anders; Randstad Uitzendbureau. Daarnaast de Beha's en 't ondergoed voor vrouwen van Nellie van Bussel is gewoon afgebroken voor het nieuwe winkelcentrum. Vroeger was er op de markt cafe Bakens met ernaast de friettent van Gooyaards.. nu alles eetcafe van Hoek. De prachtige jongensschool verdween voor de potten en pannen van Midascentrum en nu is het Hema. Waar van Veghel z'n fietsen repareerde met de winkel hebben ze erbij gewoon maar bij genomen. Aan de andere kant is nu de Chinees en daar hebben zich veel mensen laten knippen door kapper Thieuke en daarnaast was heel vroeger de Edah en later de Vivo daar kun je nu terecht voor modern en sexy ondergoed. In het hoekje was de winkel van smid van Bussel en daar hebben ze nu heel andere dingen en op de hoek was de bakkerij/winkel van Hoes met automatiek en ook dat ging tegen de grond en werd 'n schoenenzaak. Een van de bekendste schoenenwinkels verdween... Piet van den Eijnden... Twee woonhuisjes op de Markt moeten nu flink geld opbrengen, eentje als Markt 8, cafe/eethuisje/terras en de andere als pizza en pasta zaak... De kledingwinkel van Eijsbouts werd later 'n bank en is nu 'n winkel in van alles en nog wat. Het gezellige cafeetje van Harrieke van Hoek werd omgestoten voor de uitbreiding van ons gemeentehuis... en toen was ik rond geweest... Jaja het veranderd snel en er veranderd ook veel...



UN LEKKER DRENKSKE

"Boerenjongens"? Ja die zaten vroeger op Voordeldonk bij ons in de klas maar dat bedoel ik vandaag niet. Boerenjongens was 'n echte lekkernij van vroeger die vooral de dames graag dronken... Ons moeder ook. Later in het bejaardenhuis kregen ze 'n adcovaatje maar vroeger had ons moeder graag 'n glaasje boerenjongens en die "lepelde" ze dan op. Boerenjongens zijn rozijnen op brandewijn, dat wil zeggen in alcohol ingelegde rozijnen. Zoals ik zei; het is een met name door oudere mensen geliefd "drankje". Je kon dat kopen in de drankenwinkel maar je kon het ook zelf maken. Om 'n beetje aan te geven wat er allemaal inzat heb ik hier het recept. Wat je nodig hebt? 400 gram rozijnen, 150 gram suiker, 25 gram pijpkaneel en 1 liter brandewijn. De bereiding gaat alsvolgt: Was de rozijnen en doe ze daarna in een pan met zoveel water dat ze net "kopje onder" gaan. Laat dit zo 24 uur staan. Zet de pan op het vuur en breng het net aan de kook. Voeg de brandewijn, de suiker en de kaneel toe als het is afgekoeld. Verdeel de rozijnen over twee afsluitbare flessen van elk een liter. Neem hiervoor b.v. weckflessen. Laat het ten minste 2 maanden staan. De oudjes van vroeger genoten er van, "ik heur ze nog slurrepe".




FLIPPOOWS



Voor hen die 'n jaar of twintig zijn is dit "van vruuger" want deze dingen, Flippo's, komen van de eind jaren 90. Een flippo is de benaming voor een schijfje dat gratis bij de chips van Smiths zat. Op de flippo werden verschillende stripfiguren afgebeeld, waaronder ook de personages uit de Looney Tunes. In België en Nederland werd de flippo voor het eerst geïntroduceerd in 1995, waarna er een ware rage ontstond. Vooral bij kinderen van de basisschoolleeftijd was de flippo om te verzamelen en onderling te ruilen erg populair. Ook werden met de flippo verschillende spelletjes gespeeld, deze werden zowel door de fabrikant als de kinderen zelf verzonnen en meestal was het doel hiervan het winnen van andermans flippo's. Toen Annie en ik op vakantie waren in Italie was er 'n restaurant waar de eigenaar tegen iedereen waarvan hij dacht dat ze Hollander waren, riep... he... Flippo's ruilen? Die man deed dat om op 'n leuke manier contact met je te krijgen en daardoor meteen eters bij te hebben voor zijn eetgelegenheid en het werkte perfect want het zat er iedere dag vol wat de restauranthouders in de buurt niet konden zeggen. Of ik ooit flippo's heb gehad? Nee hoor daar was ik te oud voor.



HAWTE SCHOEWN

Ik schrijf hier wel Hawte schoewn maar voor ons zijn dat gewoon klompen... en deze heeft de eigenaar wel heel lang aangehad want ze zijn echt "tot op dun droad toew vurslete", zoals je wel ziet. Maar dat gebeurde vroeger wel vaker want mensen hadden het niet breed. Bij klompen waar boven 'n stuk uit was, dat stuk werd er weer opgelegd en dan met 'n ijzeren band rondom de klomp vastgezet... daar hadden ze speciaal band voor met haakjes eraan die zich vastzetten in het hout. Nee ik heb ze zelf nooit gedragen maar ik herinner me nog van vroeger dat onze Henk die wel had want ik weet nog dat we uit de bossen kwamen, van het spelen en ravotten, zijn klomp onderweg was gebroken en hij bang was om dat thuis te zeggen. Maar hij kreeg helemaal niet op z'n kop, "kan iedereen gebeuren" zei ons moederke... wij blij. Onze vader heb ik er wel vaak mee zien lopen... op de plak achter het huis en als hij naar het liender voer met de kruiwagen naar 'n tuintje wat we daar ook nog hadden liggen.



GEGIVVUS OVER AASTE


Asten blijft voor mij het mooiste dorp in Brabant... Dat was vroeger al zo en dat zal altijd zo blijven... Ik zoek dan ook alles op wat me interesseerd en
ik vind geregeld wat nieuws over ons klokkendorp. Nu kwam ik weer iets tegen over de bevolking in Asten. Ik zal je die gegevens 'n beetje aangeven. We gaan naar het jaar 1900, Asten had toen op 1 januari 3504 inwoners, netjes verdeeld... 1754 mannenlijk en 1750 vrouwelijke. en tien jaar later waren er dat 3737, dus 233 meer. Op 1 jan. 1920 waren dat er 701 meer, totaal 4438. Weer tien jaar later op 1 jan. 1930 hadden we er 5619 dus weer 1181 meer als tien jaar ervoor. Dan komen de zogenaamde crisisjaren en had de groei groter moeten zijn als alles normaal was geweest. In 1940 waren dat 6805 inwoners, 1184 meer en op 1 jan. 1945 was het gestegen naar 7710. Op i jan. 1950 hebben we er 8348 en op 1 jan. 1955 waren het er 8750, op 1 jan 1960 opgelopen tot 9371 en twee jaar later op 1 jan. 1962 waren het er 9770. Vanaf 1950 waren de inwoners aantallen niet gestegen zoals verwacht maar de oorzaak hiervan was de emigratie... er volgde 'n hele uittocht in de jaren 1950 - 1953. Er vertrokken van 1949 t/m 1954 resp. 135, 115, 180, 175, 70 en 175 mensen en dat bij elkaar waren er meer uigaande dat binnenkomende. Ook gingen veel mensen buiten Asten wonen omdat ze buiten Asten werk hadden gevonden en er ook zijn gaan wonen omdat in Asten veel te weinig woningbouw was. Er stond nog bij dat dorpen werden "voorgetrokken" al het ging om het aantal te bouwen huizen waar subsidie voor werd gegeven... Tja... je ziet wel... dat was toen al dat men niet eerlijk was, ook van hogerhand.



GÔN TRAWWE



Ik was het nog steeds vergeten, de huwelijksacte van onze vader en ons moeder want die zou ik allang hier hebben willen plaatsen maar nu kwam ik er pas weer bij uit. Onze vader was 'n zoon van Jacobus Welten en Maria Meulendijks maar de moeder overleed heel vroeg toen het zusje van m'n vader werd geboren en die stierf ook binnen het jaar. Op het moment dat mijn ouders trouwden waren beiden ouders van vaderskant dus overleden. Z'n vader overleed toen onze vader nog maar 20 jaar oud was en z'n moeder toen hij nog maar 2 jaar was. Onze vader was 31 jaar oud en hij werkte als suikerwerker bij Sjang "koek" Hoefnagels. De brood, koek en snoep fabriek in Asten. M'n moeder was 24 en haar ouders waren Coop van Bussel en Catrina van Rijt. Ons moeder was zonder beroep maar werkte lange tijd bij Philips. De datum dat ze trouwden was 26 April 1932, 'n dag eerder was ons moeder 24 geworden want die was jarig op de 25ste April. Hieronder de foto die men maakte in "de Peel" bij m'n moeder thuis waar de bruiloft werd gevierd met alle familieleden en genodigden, ik heb om onze ouders 'n cirkeltje gezet.. De linkerfoto ons moeder fietsende richting turrup in de Emmastraat op de dag dat ze 24 werd... de dag voor haar trouwen.





DANSE OP AASTE KERREMUS




Ik neem je nog 'ns mee naar 1928, rond de mnaand Juli want dan was het altijd Asten Kermis. Denk maar niet dat er toen in Asten niks te doen was want we hadden heel veel cafeetjes maar ook zalen waar men kon dansen... zo heb ik hier 'n paar advertenties uit 't Peelbelang van toen bij elkaar gezet.. Bovenaan links de Gitsels dat kennen we wel want daar staan nu de winkels/appartementen. Rechts cafe van Empel maar dat ken ik dus niet. In het midden Knaapen die lag tegenover hotel Gitsels. Johan Bakens aan de Nieuwe Kerkstraat dat weten we ook wel, de bioscoop was er vroeger ook, die straat heet nu Mgr. den Dubbeldenstraat. Dan cafe de Hemel van Sengers... later werd het cafe de Waag en noemde Jan van Baar zijn cafe, de Hemel. Natuurlijk stonden er vroeger ook grote tenten... spiegel tenten en andere. Danssalon Brocken was 'n bekende uit die tijd en die kwam staan in de Fabrieksstraat, nu de Julianastraat. Maar mijn oog viel op de advertentie die ik hieronder apart heb neergezet... Dansen in de moderne zaal van Frans Eijsbouts aan de Tramstraat, nu de Prins Bernhardstraat. Maar wat me op viel... Tegen vertoon van deze advertentie de eerste vijf dansen gratis... Tja en dat snap ik niet. Ik weet dat men vaak danste op draaiorgelmuziek en misschien moest je kaartjes kopen voor elke dans waar je aan mee deed. Als iemand hier het fijne van weet zou ik dat graag willen horen. "Moi blie ut"...







NET VUR DUN HELLEMONDSE KRANT



Vrij! - Eindelijk is voor deze contreien de dag van vrijheid en vreugde aangebroken omdat we weer met normale idealen kunnen leven en werken voor den opbouw van 'n gezonde samenleving in ons dierbaar Vaderland. De Aabode verscheen in de dagen direct na de bevrijding van Helmond op 25 september 1944. Het eerste nummer verscheen op de 26ste. Er verschenen in totaal 10 nummers alvorens de naam van de krant veranderd werd in het Helmondsch Dagblad, "vur ons dun Hellemondsen Buul". Lange tijd bleef het Helmonds Dagblad... maar ook dan komen de veranderingen... het werd uiteindelijk Eindhovens Dagblad... De inhoud blijft de laatste jaren gewoon hetzelfde... Oplichterij, Corruptie, Zelfverrijking, Regeringsfouten, Jatters, Verkrachtingen, Overvallen, Wietplantages en ga zo maar door... Ik ben nog geabonneerd maar binnenkort stop ik er mee, ik wil het allemaal niet meer weten. Ik word er echt stront-ziek van, en op tv is het al niet anders.




DIK VAN GEDRÔMD



Ik was 'n jaar of zeventien en speelde 'n beetje gitaar en ook m'n kameraad van toen, Henk van de Waarsenburg uit de Hoogstraat deed dat en we vormden samen 'n duo.. "Blue's". Ons Ellie had voor ons dezelfde jasjes gemaakt en we hadden dezelfde bloeken gekocht. We deden mee aan talentenjachten die toendertijd overal in de regio werden georganiseerd. Een keer hadden we succes in Eindhoven en mochten we 'n ronde verder voor de beste van Brabant en dat was in Breda. Helaas kwamen we niet verder maar hadden wel weer ervaring opgedaan. We droomde ervan om net als the Blue Diamonds en the Everly Brothers te worden maar daar bleef het bij... dromen, want dan moet je wel wat meer in je mars hebben. Toch bleven we wel volhouden want stel dat je als duo op de voorpagina van het populaire muziekblad voor teenagers, de Tuney Tunes zou komen staan samen met Francoise Hardy?... Het is altijd bij dromen gebleven... Ik moest in het leger en Henk kreeg serieuze verkering... duo Blue's was opgehouden te bestaan... geen dromen meer.



GIETAAR SPEULE



Je wil niet weten hoe graag ik vroeger toen ik 'n jaar of 13 - 14 was, gitaar wilde leren spelen.. Alles fietste ik af om naar gitaren te kijken en ik was echt jaloers op Johnny van Diessen, die kameraad was met iemand van Verheijen schuin tegenover ons, want die had vaak 'n gitaar bij zich als hij naar z'n vriend ging.. Ik wilde dat ook... ik fietste naar Deurne en naar Someren om bij de winkels gaan te kijken. Toch waren er in diverse muziekblaadjes ook advertenties te vinden waar gitaren tegen afbetaling werden aangeboden... de bekendste is wel de "manhattan" van Egmond met o.a. hun electrische gitaar... Maar dat was er bij ons niet bij... bij ons mocht niks op afbetaling worden gekocht. Ook kon je schriftelijk gitaarlessen volgen.. Toen ik mijn eerste gewone Spaanse gitaar kocht ging ik les nemen bij Leny van den Burgt in de Burg. Frenkenstraat. Negen lessen van 1 gulden en de rest heb ik uit mezelf geleerd... dat is echt niet zo heel veel. Maar ik heb het er mee gedaan en ik heb 'n mooie muziekale tijd gehad... Trouwens, ooit kocht in bij Smeelen-Hagelaar nog 'n egmond gitaar, m'n allereerste basgitaar...


UM BEKÉND



Op internet kwam ik deze kaart tegen en dat leek eigenlijk wel 'n kaart van vroeger maar helemaal waar is dat niet. Als je kijkt waar Eindhoven om bekend is zie je het Evoluon en dat is geopend in 1966 dus echt heel oud is die kaart nu ook weer niet, nu 50 jaar. Dan zie je ook rechts daarvan de Mierlose televisietoren. Maar er was wel iets wat me erg opviel... kijk maar 'ns rechts van Mierlo, het gebied waar wij wonen en waar staan wij om bekend? Ja hoor, een van de grootste lekkernijen die wij vroeger hadden: "ut Pisknôlleke"...



SCHAAJ DUR DUN ORLOG




De oorlog heeft niet alleen veel mensenlevens gekost en de vele trauma's die de mensen er aan overgehouden hebben... het heeft ook veel vernielingen aangericht en zoals het schema hierboven aangeeft, de schade aan onze Astense scholen. Het zwaarst getroffen de Mariaschool en de school in Ommel. In Ommel was ook veel lesmateriaal verloren gegaan en ook de inventaris maar over het algemeen viel dat nog al mee. Ik geloof dat de gemeente steeds het geld voor herstel voor hebben geschoten en die dat later weer van het rijk terug kregen, doch niet iedere school heeft 'n voorschot gekregen zoals je wel ziet. De schade aan de school op Voordeldonk viel nogal mee.



MUDDALLIES VUR KAARTEN



Ik denk dat jullie ook wel weten dat er vroeger voor elk evenement, hoe klein het ook was, wel prijzen werden gegeven en dan niet alleen bekers maar ook medailles of andere herinneringen. Ik heb ooit bij de culturele dag van de KWJ 'n derde prijs gewonnen met declamatie en kreeg ik ook zo'n ding als je hier ziet. De ze, en dat is ook wel mooi, waren van de kaartclub die gevestigd was bij cafe van Helmond, je weet wel van Nelleke en Thieuke uit de Kerkstraat en die voor die tijd in d'n Himmel woonden op huisnummer 8. De kaartclub nam ook deel aan wedstrijden die men toen nog organiseerden en als je mee deed dan kreeg iedere vereniging 'n medaille als aandenken aan die wedstrijd. Vroeger hadden cafe's ook grote prijzenkasten hangen met bekers, medailles en aandenkens. Toen was men nog trots om 'n aandenken te krijgen.



OVERGEGIVVE



Het mag gezegd worden dat dit de mooiste dag uit m'n leven van velen is geweest... de volledige overgave van de Duitsers. Dit is de laatste uitgave van "de Vliegende Hollander" van 10 Mei 1945. In de nacht van 7 op 8 Mei 1945 ondertekende de leiders op het gealleeerde hoofdkwartier in Rheims waarbij alle Duitse strijdmachten zich onvoorwaardelijk overgaven. Midden tegenover de Duitse delegatie zit de chef van Eisenhowers staf, generaal Smith. De ondertekenaars waren generaal Jodl en admiraal Friedeburg. Vijf lange jaren waren de Nazi's als gekken te keer gegaan, miljoenen mensen vermoord en op het laatst verliezen ze toch en hun leider, Adolf Hitler stapt zelf uit het leven... daar kun je de lafaard aan in deze man aan herkennen.



GEMINTEROAD KIEJZE




Natuurlijk was het er vroeger ook al, de verkiezing van de gemeenteraad en dit zijn de kandidaten voor die raad in ons dorp. Politieke partijen waren er voor Asten niet maar er werd wel gekozen uit mensen van 'n bepaalde stand. De boeren, die wel erg goed vertegenwoordigd waren, de middenstanders en dan natuurlijk de arbeiders waar wij zo'n beetje bij hoorden. Ik was toen nog maar 1 maandje oud dus ik kan er niks van weten maar ik weet dat mijn vader nog al fanatiek was. Dit zijn de lijsten 1945. Voor de arbeiders waren er ook kandidaten uit d'n Himmel, het was nog tentijde van de oude huisnummers. Wij hadden toen 31 en Tinus Cortenbach had 33. Dan Joosten op 35 en Tinus van den Boomen die op de arbeiderslijst stond had 37. Driek Hendrikx waar nu Jan van Duijnhoven woont had 39. De blok van twee die er naast staat was toen nog niet gebouwd. Voor uit d'n Himmel stond een van de zoons van Piet Stevens ook op de lijst, toen was dat nog Hemel 4 wat later Hemel 6 zou worden. De meest bekende voor mij van de middenstanders waren Eimert van Deursen, die haalde bij ons de huur op en Gerrit Cuppens van de houtzagerij waar ik later altijd "letjes" moest gaan halen om de kachel aan te stoken.



UT RÔMFUBBRIEK



Dat het melkfabriek vroeger ergens anders was weet ik niet daar ben ik niet oud genoeg voor want ik weet dat het in de Julianastraat was. Het linker plaatje zie je iemand (Boerenkamps?) die bezig is de kruiken schoon te maken die hij had gebracht, op de rollen had gezet buiten enzo naar binnen werden gerold en na het ledigen weer naar buiten kwamen om met heet water schoongemaakt te worden. Daar kwam de "Spuling" van die wij moesten halen voor onze varkens thuis. Dat was water waar wat melk bij zat wat achtergebleven was in de kruiken. Op de rechter foto is iemand bezig de flessen van doppen te voorzien. Wij noemde dat "kappesjuuls", we spaarden die voor de arme bruine kindjes in de missie. Of dat laatste ooit heeft geholpen weet ik ook niet. Later hebben ze het melkfabriek verplaatst naar de Heesakkerweg waar men ook kaas ging maken. Alles is alweer lange tijd afgebroken en het melkfabriek wat toen Campina was is uit Asten verdwenen. Op de kleine foto zie je de lege Campina. Jammer dat dit bedrijf in Asten is weggegaan want menig Astenaar of uit onze omgeving vond hier werk. De tijd dat boeren met platte wagen van Vorreldonk naar het melkfabriek voeren om de koeienmelk af te leveren is nog slechts nostalgie die de jongeren onder ons nooit hebben gezien en ook nooit te zien zullen krijgen.



FIETSEBÉÉND

Ik zag ergens 'n verhaaltje over fietsenbanden en dat ging ook nog over ons Asten. De fietsenband is 'n geweldige uitvinding geweest want als je moest fietsen zonder band was dat bijna niet te doen, vooral vroeger niet toen de wegen slecht waren. Toch waren er ook al vroeg de luchtbanden en dat maakte het fietsen 'n stuk comfortabeler, het "bibberde" niet meer zo erg. Maar in de oorlog waren de banden schaars en daar had men iets op gevonden... De fiets was het belangrijkste vervoermiddel omdat veel mensen niet in het bezit waren van 'n auto maar de fietsbanden waren ook van slechte kwaliteit en door de kapot geschoten wegen gingen de banden snel kapot... daar vond men hetvolgende op hier in Asten. Van Geffen in Ommel had 'n taxibedrijf en hij gebruikte aurobanden om er fietsbanden van te maken, de zogenaamde "anti-knal-band". De banden waren veel steviger en hadden veel profiel. De Duitsers kregen er lucht van en eiste de autobanden op... brachten die in 'n kamer bij van Geffen en deden de deur op slot. Ze zouden die de dag later op komen halen. Toen kwam de familie van Geffen in touw... Ze gingen door het dak naar binnen en ruilden de nieuwe banden om tegen oude versleten banden. De Duitsers kwamen de oude banden ophalen zonder het in de gaten te hebben. Zo warens ze de Duitse bezetters weer mooi te slim afgeweest. Soms werden er ook banden gemaakt van tuinslangen als men niks anders voorradig had. Het volgende verhaal toont wel aan hoe belangrijk de banden waren... Ene van Oosterhout uit Asten reedt in oorlogstijd per ongeluk 'n vrouw met 'n kinderwagen omver... zonder zich eerst om het kind en de vrouw te bekommeren zei hij: "Dé is slégt vur de béénd".... Op de foto zijn de zusters bezig om banden te snijden.





MOFFE AN'T STUUR

Ik schaamde me echt de ogen uit de kop als ik moest fietsen met moffen aan het stuur.. en achteraf gezien is dat echt erg dom want het waren best heerlijke dingen. Vele mensen hadden die vroeger in de winter toen vaak alles per fiets moest worden afgelegd. Op de foto zie je er aan de fiets zitten van de bezorger van brood of zoiets. Van buiten waren ze vaak van leer gemaakt zodat ze geen kou door lieten en van binnen waren ze gemaakt van lekker dikke witte vacht. Het was 'n uitkomst als mensen door de winterse kou moesten fietsen bij 'n temperatuur van -10 graden of nog erger. Ik moet wel toegeven: "ze zage nie uit"... maar wat maakt het, ze waren niet gemaakt om je fiets te verfraaien maar om te zorgen dat je geen kou kreeg aan je "fikken"... Tegenwoordig moeten ze wel aangepast zijn want je kon ze vroeger alleen gebruiken als je 'n trug-trap-rem had maar dat was ook wel altijd zo anders paste die moffen niet.



UN HIL VURSCHIL



Het gaat eigenlijk om de linker foto maar om het verschil met vroeger te laten zien heb ik er die van Peer en Peer langs gezet... Peer van der Wallen (52) en Peer Welten (57). Ik kan m'n eigen wel voorstellen dat die dames op z'n oud "vehikkel" moe en bezweet thuis kwamen. Wij worden ook wel moe maar het ding is helemaal aangepast en je kan hem in trallerhande standen zetten... Nee dat gaat niet... want ik weet al wat jullie denken... nee hoor, lopen moeten wij ook zelf... en flink doorstappen...



TRAWAKTE VAN ONS THUIS



Dit is het trouwboekje van mijn vader en moeder Driek Welten en Anna van Bussel van 25 April 1932. Het bewijs van trouwen van en later kwamen er de namen nog in staan van alle kinderen die zijn geboren uit dit huwelijk. Links het deel van de kerkelijke inzegening en ondertekend door pastoor Arnold van Asten - Heusden. Ze gingen wonen in de Wolfsberg in het ouderlijk huis van onze vader. Later verhuisde ze naar Hemel 31... dat zie je rechtsboven bijgeschreven staan. Dat waren nog de oude huisnummers van vroeger want later zouden wij huisnummer 57 krijgen.



DE KLAS VAN VRUUGER




Je kan je bijna niet voorstellen dat er vroeger toen ik jong was de klassen er op deze manier uitzagen. Schoolbankjes.. 'n lessenaar waar de juf of de meester zat vooraan in de klas en 'n bord waar je met krijtjes op kon schrijven. Later bij het afvegen van het bord "pofte" alles onder... Voor mijn jonge tijd was het nog erger en moesten de kinderen op lei schrijven met griffels. Wij schreven met 'n kroontjes-pen, die sopte we in het inktpotje en je moest steeds uitkijken dat de inkt niet "vlakte" en dat je er niet met je hand in ging hangen... iets wat ik best veel heb gedaan... alles zat onder de inkt. Verschrikkelijk. Maar wij leerden wel rekenen op school en de jeugd van tegenwoordig doet dat ook wel maar als ze geen rekenmachientje hebben dan lukt het vaak al niet. Dat zijn wij altijd nog voor op de jeugd van nu.



OONDERZUUKE



Ik weet niet precies hoelang het alweer geleden is dat men in Asten nog altijd op haar hoede waren wat gezondheid betreft maar dit is 'n kaartje voor 'n oproep voor zo'n bevolkingsonderzoek. Of het alleen om de dames ging weet ik niet meer. Dit is het oproepkaartje van Riek van Seccelen (48) en is al zeker van na 1953 want toen woonde ze nog op Ostade. Het is wel lang geleden want als je ziet in welke gebouwen de onderzoeken waren dan moet je toch ver terug. Cafe Lingg in Ommel, in Heusden in het oude parochiehuis bij Tinus Waals achter het huis waar nu de Spar is en in Asten bij Yland, dat is waar later Thomas Zegers in kwam en nu Herman en Jaqueline hun Classics hebben.



VRUUGER WAAR DÉ GEWOON.



Ik heb het ons moeder en ons meiskes thuis vroeger honderden keren zien doen... en tegewoordig verklaren ze je voor gek als je dat zou doen.. Wat? Ja, Zokken stoppen. Wanneer je vroeger 'n gat in je sok had werd die echt niet weggegooid, echt niet. Ze werden weer gestopt en toen ik in de tweede en de derde klas zat bij juffrouw de Vent kregen de meisjes hier les in. Haken, breien, mazen en sokken stoppen was 'n normaal ding op het lesrooster van de meisjes en volgens mij behoorde dat bij het handwerken.. Voor het stoppen van sokken staken ze iets in de sok zodat de sok dezelfde grote bleef aanhouden. Ons moeder deed dat dacht ik gewoon met d'r hand of met 'n schoensmeerdoosje. Ze probeerde te zorgen dat ze voor het stoppen dezelfde kleur had als de sok maar als dat niet lukte zoals op deze foto's, dan pakte ze 'n kleur die het beste paste... ik heb wel rondgelopen met donkerblauwe sokken gestopt met donker groen of zwart. Och wat maakte het uit... het was zo bij iedereen toendertijd. Maar het is wel echte nostalgie...



VAN GENOTE VRUUGER



Wat hebben we er vroeger met z'n alle van genoten, Exota limonade... 35 cent de fles toendertijd... en die kregen we dan mee op schoolreis... de enige echte prikkellimonade, als je daar 'n flinke slok van nam spoot het er zo wat door je neus uit... Op schoolreis of uitstapje van school had bijna iedereen, tenminste die van d'n Himmel en de Wolfsberg wel, zo'n fles bij zich... We hadden hem op de heenweg vaak al meer dan half leeg en was dat niet van het drinken dan was het wel van het openen als we 'n beetje geschud hadden want dat goedje spoot alle kanten in. Bij hoge uitzondering kregen we ook echte broodjes mee en "un stukske sjukklaa".... echt gouden tijden. Toen ik later op zaterdag en zondag op stap ging en op maandagmorgen moest werken bij de Picus dan namen onzen Huub en ikke allebei zo'n fles mee om onze kater te verdrinken en daar was dit lekkere "Beokwatter" uitermate geschikt voor. het verhaal achter Exota... In 1923 werd de bierbrouwerij De Kroon, overgenomen door een andere bierbrouwerij. De eigenaar van de bierbrouwerij, de familie Van Tuijn, zette het bedrijf voort als limonadegazeusefabriek onder de merknaam van Exota. Vanaf 1948 werd Exota ook verkocht in gezinsflessen. Dat was een grote doorbraak op het gebied van limonade, want nu kon niet alleen in het weekend, maar ook op feestjes limonade worden gedronken door kinderen. In de flessen kon 75cl Exota en er zat een beugelsluiting op. In de jaren '50 werd het Dongense bedrijf marktleider op gebied van limonadegazeuses in Nederland. In 1967 werden de beugelflessen vervangen door flessen met een metalen schroefdop. In 1973 ging het bedrijf failliet, mede door toedoen van de Exota-affaire. In 1969 werd bij de VARA het eerste consumentenprogramma op de Nederlandse televisie uitgezonden. Presentator Marcel van Dam kwam op voor de consumenten zei men. Toen hij hoorde dat er verschillende mensen gewond zouden zijn geraakt door scherven van exploderende flessen, ging hij op onderzoek. Op 30 oktober 1970 kwam er een aflevering over op tv. Op 11 december 1970 en later op 8 januari 1971 werd het verhaal vervolgd. In de aflevering van 8 januari 1971, was te zien dat er een fles kapotknalde. De zaak was geweldig opgeblazen maar niet door Exota maar door van Dam en kornuiten en ook door de media. Binnen een jaar tijd ging de verkoop van Exota terug met 57%. Er kwam 'n rechtzaak die zou duren tot in 2007. Exota begon de rechtzaak die het uiteindelijk ook door de Exota werd gewonnen maar wat heb je er aan... alles was al verkloot door de hogere heren van de Vara met van Dam aan het hoofd... Die sufferd weet niet wat hij ons heeft afgenomen... Dit jaar is er weer Exota... in alle smaken... het zijn weer beugelflessen geworden daar waren wij zo gek op... De limonade is helaas niet meer doorzichtig zoals vroeger en lijkt veel anders maar ik heb hem nog niet geprobeerd. De limonade wordt geproduceerd in een kleine fabriek in Morteau (Frankrijk). De limonade is in acht smaken en verkrijgbaar in speciaalzaken en horecagelegenheden. De smaken zijn: pompelmoes, pink, priklimonade, citroen, grenadine, mandarijn, sinaasappel en cola... "doe mij toch mer dun aawerwetse Prik asteblieft"....





NOA DE BIEJUSKOOP

Vroeger was er echt niet zo heel veel om je zelf te vermaken... geld hadden we niet zo veel... tv was niks, tenminste niet echt die dingen die je wilde zien. Dus was er Goddank nog de Kajotters en daar kon je pingpongen, sjoelen, biljarten en tafelvoetballen en dan moet je wel bedenken... de keu's waren meestal wel kapot, het doek vol gaten, de tafeltennis batjes zonder rubber, het tafelvoetbalspel was van hout en ook de binnenkant waar nu 'n glasplaat zit etc etc. Het was behelpen maar goed, je had wat te doen maar dat was alleen op dinsdag en vrijdagavond open... Toen ik 'n jaar of 15 was, tot half elf. Op woensdag kon je naar de film maar het was niet altijd dat er 'n andere film draaide dan op zaterdag en zondag. Hier zie je nog de advertentie van Astens Astra-theater van de familie Bakens. En wat zie je? juist Norman Wisdon. Hij was een van mijn favoriete komieken van het witte doek. Maar er was ook niet heel veel meer. Jerry Lewis, de Drie Stooges, Abbot en Castello, Fernandel.... en dan nog wel enkele meer. Norman Wisdon vond ik wel goed... Dit is trouwens 'n advertentie van vóór mijn tienerjaren want dit is van 1957 en toen was ik pas 12. Dan hoor ik jullie al zeggen... ja Peer, maar dan moeten we jou op je woord geloven. Nee hoor... klik boven op de aankondiging en je komt bij die film uit op youtube en je kan de hele film bekijken (heeft wel geen ondertitels)... Mooi toch? Wie Norman Wisdon was zie je hieronder wel... veel kijkgenot... en? "Hillemol afkieke", dan zie je meteen waar wij ons vroeger mee moesten vermaken, toch anders als nu....





ANPRIJZING VAN VRUUGER



Zo zag de advertentie van de Koninklijke Eijsbouts er vroeger uit. Ze timmerde behoorlijk aan de weg want in verschillende grote landelijke bladen van vroeger vindt je de advertenties nog terug. Deze is alweer meer dan 100 jaar geleden... 1908. Eijsbouts is altijd goed bezig geweest en vandaar dat ze ook over de gehele wereld bekendheid genieten.. als je zegt klokken, uurwerken of Carillons... dan zeg je ook Eijsbouts Asten.



UN KLAS VAN VRUUGER



Dit is echt oud, 'n klas van mister Hoes in turrup toen ze nog geen centrale verwarming hadden want dit is het schooljaar 1928/1929 en dit is de zevende klas. Toen bestond dat nog, 'n zevende klas. Ik heb het plaatje helemaal zo gelaten omdat hij zo prachtig en mooi is. En we hebben ook de namen erbij... Ik begin aan de eerste rij dus die twee jongens vooraan in het midden. steeds van links naar rechts: Huub Kwarten, en gerrit van Lierop, daarachter Sjef Snijders en Ture Kerkers. Verderdoor... Toon Heijligers en Janus Verberne. Nog verder: Willy van der Velden en Graard van de Mortel. Achteraan Nelis Heijligers en Jan Driessen en achteraan mister Hoes. De volgende rij van voor naar acheter en v.l.n.r.: Willem van de Mortel en Jan van Empel, tweede bank: Jan Aarts en Marinus Verdonschot. Het derde bankje: Ben Eijsbouts en Piet Linden. Vierde bank: Marinus van der Loo en Adriaan Verhoeven en de laatste bank: Jan van der Heijden en Harrie Bouwman.Dan de laatste drie bankjes tegen de muur... vooraan: Bertus van Oosterhout en Harrie Verdonschot, in de tweede bank: Jac Bekx en Jan Lammers en de laatste bank: Bernard van de Cruijs en Theo van Laarhoven. Ik zet deze foto's, waarvan ik er nog meer heb, hier neer omdat het echt aaw spul is en niet bij onze klassefoto's zet omdat ik daar alleen foto's plaats waar Himmelnaren op staan en dat is bij deze foto niet. Ik hoop dat jullie er nog 'n stel van kennen, ik in ieder geval wel.



VURPAKT IN STROOI



Dit plaatje komt van de strohulzenfabriek. Vroeger moest ik stro halen voor de varkenskooi die wij hadden in d'n Himmel. Maar er werden ook diverse andere dingen gemaakt in de fabriek daar, strohulzen werden gemaakt die men gebruikte om tussen de dakpannen te leggen die zorgde dat die pannen netjes bleven liggen en de koude wind buiten hield. Poppen noemde men die. Toch moest men vroeger ook glaswerk vervoeren en daar maakte men 'n soort manden voor. Ik weet niet precies hoe die er uit zagen... maar volgens mij waren dat die dingen die je hier ziet op de vrachtwagen... En dat ze met de hoogte "nie zo naaw keke", blijkt wel uit de hoge stapels op de laadbak.



AACHTER DE KRUISKUSWEG



Wie Asten 'n beetje kent zal dit hier zeker nog wel herkennen... Links de huizen van de Kerkstraat met hun achtertuinen, en rechts in het midden de huizen van de Kruiskensweg met helemaal bovenaan de huizen en boerderijen van de Waardjesweg... dat nu inmiddels is veranderd in Albert van Cuijckstraat. De witte open plek die je ziet is waar nu de huizen en bungalows staan van o.a. de Albert van Cuijck, Dirk de Vos, Rigaud de Cock en Peter van Berkelstraat. Lange tijd geleden alweer... "aaw platje"...



AAW AUWTOOS


Ik was 23 jaar toen ik met the Secrets muziek ging maken als 'n echte band, 'n echt orkestje. In het begin moest het hele geld wat we verdiende worden gestoken in de muziekinstallatie die we daarvoor nodig hadden. Als we 'n optreden hadden, en dat begon langzaam aan te lopen, dan moesten we natuurlijk ook onze spullen vervoeren. Ooit brachten we die spullen met "unne pendeks" naar de
Bruijn voor 'n optreden voor de vrouwenbond. Nu was Toon Geers van de Spar in Someren zo goed om ons zijn "bezorgbusje" te lenen als we ergens moesten spelen en de bezorger bij Geers was ook onze chauffeur, Andre van de Kerkhof. Maar we moesten steeds vaker optreden en vooral op vrijdagavond was dat 'n probleem want dan hadden ze bij de Spar de bus zelf nodig dus gingen wij noodgedwongen zelf op zoek naar 'n busje dat we dan alleen voor dat vervoer gebruikte. We kochten voor 'n 600 gulden 'n ouwe volkswagen bus die de drie andere Secrets-leden "rij-klaar" maakten, ik moest toen 's zaterdags nog overwerken. We waren er erg trots op om 'n eigen bus te hebben... Die volkswagen bus was er nog echt eentje uit de ouwe doos... Hij had voor in de voorruit nog 'n tussenspilletje zitten, hij had 'n klapdeur en nog geen schuifdeur aan de zijkant en het allermooiste: hij had van die uitklap richtingaanwijzers. Deze zaten aan de zijkant van de bus, net achter de instapdeuren, in het voorfront zaten toen alleen nog maar de koplampen maar niks om richting aan te geven. Toen we 'n keertje moesten spelen in Deurne en van der Putten, werden we in Ommel aangehouden door 'n politiecontrole en alles was in orde maar de man ging voor de bus staan en vroeg om richting aan te geven. Piet Leenen die de chauffeur was gaf richting aan maar de man zag niks knipperen. Hij doet het niet zei hij tegen Piet. Wij lachten ons te barsten... die man keek voor naar de koplampen maar wist niet dat aan de zijkant de richtingaanwijzer was uitgeklapt... toen we hem daar op attent maakte moest ook hij hartelijk lachen... De bus heeft 'n hele tijd dienstgedaan als ons vervoermiddel tot we weer 'n andere kochten, nu eentje die wel voor de richtingaanwijzer lichten had zitten. De bus werd geschuurd en gespoten en iemand maakte er 'n mooie tekening op en beide zijkanten en van alle kanten werd onze naam erop gezet... The Secrets. Zoals we allemaal wel weten stond je vroeger aan de lopende band en moest je jou deel in de auto plaatsen of aansluiten.. tegenwoordig zitten ze meer aan de computer en laten de robots het werk doen... Bij de plaatjes: helemaal boven de richtingaanwijzer van de bus van vroeger... links de bus zoals wij die later hadden en ook 'n zijdeur had ipv schuifdeur, die hebben we gehouden tot we stopten in 1978. Hieronder 'n foto van ons met de bus met die "beruchte" richtingaanwijzers. De letters op de bus waren zelf gemaakt van plakplastic, onder de ramen zwarte stroken plastic om de "rottigheid" 'n beetje weg te werken. Nostalgie... foto is zo van rond 1970, 45 jaar geleden zoiets.





NOG US NOA VRUUGER KIEKE



Heerlijke plaatjes om nog 'ns te bekijke en voor iedereen denk ik zo. van boven naar beneden links: Zo zag het er vroeger op 'n woonwagenkamp uit... kris kras door elkaar, paardje erbij... trapje ervoor om binnen te kunnen komen... Daaronder.. 'n moederke die de "was op de bleek aan het leggen is" om die te kunnen laten drogen. Onderaan links het sorteren van de post toen dat nog met de hand gebeurde... Rechtsonder: daar kent iedereen zich nog wel in terug... "afkieke" bij je schoolbank-buurjongen... geweldig toch. De grote foto is van de fabriek waar ze bakelieten radio's in elkaar aan het zetten waren wat toendertijd ook nog met de hand gebeuren moest... vandaar dat we allemaal werk hadden... nu doen machines dat...



UT LEEK OP ZWEMME


Vaak moet ik er nog aan terug denken hoe wij ons vruuger moesten behelpen. En dan bedoel ik dit keer het zwemmen. Zwemmen heb ik nooit geleerd tenminste niet toen ik klein was... Toen ik in dienst was op m'n twintigste kreeg ik m'n eerste zwemlessen en zo waar: ik kan net boven blijven, verdrinken zal ik net niet doen als ik in 'n diepe lig. Kortgeleden met ik naar het zwemmen geweest van m'n maatje en kleinzoon Benjamin. Die heeft nu A, B en C. Die waren aan het zwemmem met de kleren aan... jange jas... je kende hem bijna niet terug. Echte waterratten zijn dat, zie fotootje onder. En dan hoe die lessen werden gegeven? Je kijkt je ogen uit. Ik vond nog van vroeger 'n zwemmachine... daar moesten de kinderen in gaan liggen/hangen en dan werd het apparaat gestart en deed de bewegingen met armen en benen zoals die kinderen dat moesten leren... zodoende wisten ze wat ze doen moesten en deed het apparaat in feite voor hoe het moest en werd die techniek overgebracht op de kinderen. Wat ik me nog herinner van vroeger dat kinderen "an unnen hoak" in het water werden gehouden zodat ze niet onder gingen als ze de technieken leerde. Daar heb ik ook 'n plaatje van. Vroeger gingen wij wel een keer per jaar naar de Limbra-Zonneweide in Elsendorp en daar hadden ze ook 'n soort strand met zwemvijver gemaakt. Wij mochten van ons moeder wel in de Aa gaan zwemmen op Voordeldonk, vaak ook nog alleen als er 'n grote bij was, maar steiken gingen wij toch wel naar de "knaal of de stuw". Dan bleef ik altijd wat aan de kant waar je meestal nog kon staan. En dan de badkleding... sjonge jonge wat 'n ellende.. als ik in de aa dook zakte die "box" op m'n enkels... 'n zelf gemaakte zwemboek van 'n ouwe plusfour die kapot was aan de knieen en dan af werd geknipt en tot volwaardig zwemtenue omgetoverd... tenminste dat vond ons moeder, "wij nie zo"... Ik moet zeggen, wat ik deed dat "leek op zwemme" maar 't was 't helemaal niet. En dan die badmode van vroeger voor de dames... tegenwoordig zien die er "oogverblindend" uit maar vroeger? echt niks...





AAW BEROEWPE




Ik maakte 'n compulatie van beroepen van vroeger die vele niet hebben meegemaakt of gezien. Zelfs ik niet en ik ben toch al 'n beetje ouder. Beginnen we bovenaan links: Straatveger, daar hebben we tegenwoordig 'n wagen voor. Scharensliep, die kwam aan de deur om je scharen en messen te slijpen... nu hebben we zo'n electrisch ding in de kast staan die dat kan. Oud Ijzerhandelaar, nu komen ze die van verenigingen ophalen om wat bij te verdienen. Oliehandelaar, die zijn allang uitgestorven, ik kende in Asten vroeger Snijders en van Empel. IJscoman, ja die zie je nog wel 'ns ooit. Klompenmaker, die zijn er alleen nog om te laten zien hoe ze dat vroeger deden en ze gaan machinaal voor souverniers uit Holland. Dorpsomroeper, die verkondigde belangrijke boodschappen etc... ik heb die nooit gezien. Putjesschepper, daar komen ze tegenwoordig met 'n dikke bulkwagen en zuigen alles leeg. Broodbezorger, tegenwoordig bestaan die niet, bij ons kwam vroeger Marietje van den Heuvel eerst met de mand op de fiets als op de foto en later met de auto, stationcar. Brood wordt tegenwoordig meer gekocht bij de supermarkt dan bij de bakker maar lekker brood? "gif mij dun bakker mer"...


IWWE GELEEJE


Onze vader was geboren in 1901.. begin van de vorige eeuw maar hier heb ik nog iets van 'n eeuw eerder, van 1881 n.l. Je ziet hier 'n paspoort van toendertijd van iemand die in het leger moest, de opa van Jan, Gerard, Rini, Theo en Tonny Cortenbach... de vader dus van Tinus Cortenbach onze buurman in d'n Himmel. Ik heb het wat groter gemaakt zodat je enigzins kunt lezen wat er toendertijd allemaal op stond.



Je moet het echt 'ns goed bestuderen en dan kom je 'n geweldig lachertje tegen, bij de meting van de lengte zijn ze vroeger wel erg secuur te werk gegaan want Toon Cortenbach was groot: 1 meter, 6 decimeter, 8 centimeter en 2 millimeter. Je ziet wel het leger gaat erg nauwkeurig te werk, maar of dit nu zo voornaam is geweest dat betwijfel ik tenzeerste. Ook blijkt hij meerdere malen met groot verlof te zijn gegaan.. das ook wel raar. 3 Mei 1871 werd hij ingedeeld omdat hij loteling was.. 15 dec 1877 met groot verlof, dan 1 oktober 1878 weer terug bij het korps en op 29 oktober 1878 weer met groot verlof, op 8 augustus 1879 weer terug en met groot verlof op 6 september 1879. Dan wordt hij weer ingelijfd op 1 april 1881... Hoe makkelijk kun je het iemand maken... De vader van Tinus Cortenbach is geboren op 18 oktober 1856... Potverdorrie is dat lang geleden... en dat ze dit alles nog bewaarde is alleen maar mooi... Hieronder ook nog 'n getuigschrift van goed gedrag en dat dateerd weer van 2 mei 1881. Prachtig om die oude dingen nog 'ns te zien en te lezen, kijk ook naar het prachtige schrift van toen...





HOE MOETTEGE DÉ DOEW?




Dacht je werkelijk dat men in vroeger tijd elkaar niet kuste als twee geliefde bij elkaar waren? Dan heb je het mooi mis want ook vroeger was dit al 'n "goei bizzigheid". Dit plaatje vond ik nog ergens en hier werd uitgelegd hoe men dat moest doen, als men dat nog niet wist... Kende men jaren later hier ook gewoon de sexuele voorlichting... vroeger was er ook deze uitleg al.. over hoe te handelen met kussen... mooi nostalgie...



UT GEMINTEHUIS IN UT GEMINTEHUIS




Klinkt 'n beetje raar maar dat is het toch niet, Gemintehuis in ut Gemintehuis, want dat zie je hierboven op het plaatje. Dit is de prachtige glas-in-lood beschildering van het ouwe gemeentehuis van vroeger dat in het gemeentehuis van nu zit, in een der ramen. Er zitten nog meer van die prachtige schilderstukken in in glas en lood. Dit vond ik toch wel heel apart en heel mooi.



WOONDERDOKTER OF NUN OPLEECHTER


Ik neem jullie nog 'ns maar naar 46 jaar geleden, bijna 47.... Het is vrijdag 13 december 1968, we zitten televisie te kijken naar Willem Duijs. Niet dat ik die vent nu graag mocht zien maar hij had af en toe goeie onderwerpen. Om 'n voorbeeldje te noemen, Salvatore Adamo de man met de prachtige hese stem komt naar Nederland met z'n hele familie erbij... ze zingen 'n mooi liedje, kippenvel, echt waar. Op die vrijdag wordt er ene Willem van de Moosdijk uit Casteren aan de kaak gesteld, hij heeft de bijnaam de Kruidendokter of Wonderdokter. Die man werd op 19 februari 1926 in Eindhoven geboren in een armoedig en kinderrijk katholiek arbeidersgezin. Hij lijkt voorbestemd voor een leven in de fabriek. Na een ontmoeting met de evangelist Johan Maasbach krijgt hij een visionaire droom. Hij moet ziener en genezer worden en kruiden verkopen, alleen zo kan hij aan de armoede ontsnappen. In recordtempo ontwikkelt Van de Moosdijk zich tot een begrip in Nederland en België. Aan duizenden bejaarden en zieken uit Nederland en België verkoopt hij tegen woekerprijzen zakjes geneeskrachtige kruiden. Deze handel loopt voorspoedig: hij heeft 22 busjes in dienst om de kruiden te distribueren en de man wordt schatrijk met z’n handel en leeft als een baron. Een villa in Casteren, bontjassen voor z’n vrouw, Cadillacs voor z’n zonen, paarden, een privé-biljartleraar, het kan niet op. In 1968 heeft hij een omzet van 110.000 gulden per week. Hij wordt die dag door Willem Duys in het tv-programma "Voor de vuist weg" ontmaskerd als oplichter. Duys typeert de kruiden die hij verkoopt als soepgroente en het is afgelopen met deze kruidendokter. Na de televisie-uitzending worden de bestelbusjes in de sloot gegooid en zijn gezin wordt belaagd door pers, slachtoffers en ramptoeristen. Van de Moosdijk wordt veroordeeld wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst en oplichting. Hij moet negen maanden de cel in, maar mag thuis de oproep afwachten. Van de Moosdijk raakt financieel aan de grond en hij beraamt samen met zijn broer Frans een overval op een geldloper. Een dwaze actie, waarbij de broers 1,2 miljoen gulden buit maken, maar bij hun vlucht met hun auto vastlopen in de blubber van een naburig bos. De Van de Moosdijks worden gepakt en zitten uiteindelijk 4,5 jaar vast. Het miljoenenbedrag wordt niet teruggevonden. Als hij ver in de tachtig is vertelt de voormalige kruidendokter, met een glimlach op zijn gezicht, dat hij destijds veel meer geld heeft verduisterd. Volgens hem gaat het om zo’n 1,5 miljoen gulden. Voor dat geld moest snel een goede verstopplek gevonden worden. Van de Moosdijk is toen naar zijn grootvader in Ammerzoden gegaan omdat hij die vertrouwde. Hij heeft acht ton in zijn stofzuiger gedaan, meer paste er niet in. Die stofzuiger stond gewoon in de huiskamer, ook tijdens een huiszoeking bij zijn grootvader, maar de politie heeft nooit naar het apparaat gekeken. De rest van het geld brengt Van de Moosdijk onder bij vrienden die hij nooit bij naam of toenaam heeft willen noemen. Die personen voorzien zijn vrouw en kinderen af en toe van geld zodat zij kunnen rondkomen. Daarnaast leent hij ook geld aan diverse mensen en instellingen. Waaronder tachtig mille aan een radiozaak in Eindhoven. Dat geld krijgt hij nooit meer terug. Ook strooit hij een deel van het geld uit in de bossen bij Vessem waar hij strandt met zijn eerste vluchtauto. In totaal vindt de politie ongeveer 100.000 gulden terug. Er ontstaat wel een ware goldrush door het gerucht dat hij het geld in de bossen bij Bergeijk heeft begraven. Sinds het uitzitten van zijn straf leidt Van de Moosdijk een teruggetrokken bestaan. Ik weet dat hij overleden is, waarschijnlijk in Nijmegen maar hoe, wat en wanneer weten we niet...




NONDEPIE WAN LEKKER GELD


Ik denk dat iedereen dat nog steeds vind ook al vieren volgend jaar het koperen jubileum van onze euro. We denken allemaal met weemoed terug aan de tijd dat we de bekende muntjes nog hadden en het felle briefpapier. We weten allemaal dat de invoering van de euro ons, gewoon werkende mensen, veel geld heeft gekost... alles werd duurder... klein voorbeeld... Annie at met het kienen altijd 'n slaatje van 2 gulden. Na de invoering van de euro was dat 1,50 euro maar er zat dan wel wat minder op... Tja, zo werden we allemaal zachtjes aan belazerd en bezei.... En als ik nu het geld van toen weer zie krijg ik toch nog even 'n brok in m'n keel... ga ik naar de winkel en ik moet 'n karretje pakken, geen kleingeld bij moet ik 'n munt van 2 euro erin steken voor de "huur"... 2 euro? ja en dat is omgerekend 4,41 euro... "Ut moet toch nie gekker worre"....





DITTE WARE DE ECHTE




Kijk en dit waren de echte Rollende Stenen... "The Rolling Stones". Toen waren ze met vijf rasmuziekanten met v.l.n.r.: Brian Jones, Charlie Watts, Mick Jagger, Bill Wyman en Keith Richard. Brian Jones geboren 28 februari 1942 - en overleden 3 juli 1969, hij werd dood in zijn zwembad gevonden. Bill Wyman zijn werkelijke naam is William George Perks hij stapte in 1993 uit de Stones, die nu nog bestaan uit Charlie Watts drums, Keith Richard en Ron Wood op gitaar en zanger Mick Jagger. Voor mij blijven de vijf bovenstaande boys nog altijd de enige echte Rolling Stones, een van mijn favoriete bands hier op de voorpagina van de Muziek-Expres van decmber 1965... (75 cent per stuk)...



BIDDEVARTPLATS



Dit keer bij Aaw Spul iets heel anders en misschien heb je dit plaatje van Ommel nog wel nooit gezien maar zo zag het er vroeger uit als je van richting Asten Ommel in kwam gereden of zeg maar gefietst want auto's waren er zowat geen. Rechts de muur voor de pastorie met de pastorie daarachter, die staat er nog wel altijd. Ommel was toen al 'n bedevaartplaats... Wij gingen vroeger van Asten uit te voet naar Ommel en het leuke was altijd dat er bij goed weer de mis werd gedaan in de openlucht en dan kwam er in de Meimaand vaak zo'n "bruine pater preken", over de missie etc. Iedereen luisterde dan aandachtig... De oude kerk rechtvooruit werd in de oorlog zo zwaar beschadigd dat die moest worden afgebroken... missen werden in de noodkerk gedaan, dat was het omgebouwde boerebondsgebouw. Achter de kerk rechts het woonhuis van Berkvens... en tegenover de kerk de bakkerij van Kuijpers...



UM AN TRUG TE DENKE


Kun je het je nog herinneren? Ik bedoel de oudere onder ons Himmelnaren? Soms denk ik er nog graag 'ns aan terug terwijl het toch niet altijd bijzonder was en zeker niet gemakkelijk...



Links de postzegels want toendertijd kon je voor 'n paar cent je brieven nog versturen, deze postzegels zijn van Nieuw Guinea van 1 tot 12.5 cent. Dan het bord met de woordjes om te lezen uit de klas van vroeger en daarnaast die verschrikkelijk ondingen van schaatsen... Friezen en bij mij zaten die touwen meteen al helemaal los zodat ze aan de zijkant van m'n schoenen bengelde... vreselijk....




Rechts ons oude vertrouwde geld, gulden, kwartje en 'n dubbeltje, "ut ha noit weg moete goa".... het heeft ons handen vol geld gekost. In het midden de Fresh Up... die gebruikte ik altijd als ik uit ging en mezelf had geschoren... klopt... dat is niet zo heel vaak geweest want toen ik in dienst was met m'n 19de had ik niet eens 'n spiertje haar onder m'n neus of op m'n kin. En dan links... dat is hem, precies zo'n radio hadden wij thuis eentje nadat we eerst alleen maar zo'n ouyde hoorn hadden. Onze vader kocht die bij Has Manders nu is er 'n woonhuis op de hoek van de Emmastraat en de parkeerplaats naar de Aldi, precies naast cafe Classics van Herman en Jaqueline van Oosterhout - Zegers. Ik was zo trots als 'n pauw om iedereen op school te vertellen dat wij op die radio Moskou aan konden zetten... En dan hiernaast dat plaatje van het grootste onding dat ik kende als ik moest gaan werken... de "Tikklok" of de stempelklok.. die zal nu ook nog wel bestaan maar dit ding vervloekte ik omdat ik nog wel 'ns te laat kwam op m'n werk en dan 'n boete kreeg, je moest uit 'n rekje je kaart nemen met je nummer erop, en in het apparaat steken en die gaf dan aan welke tijd je dit had gedaan...als je te laat was dan kreeg je boete die opliep naar mate je vaker te laat kwam die week.... Ondinge waar ik nooit blij mee ben geweest maar nu in het rijtje past van de Nostalgie.....



ADLUTTIEK VAN VRUUGER



Hier heb ik de voorkant van het programmaboekje van de Nederlandse kampioenschappen atletiek die wereden gehouden in Eindhoven. 57 jaar geleden werden die natuurlijk ook gehouden maar er stond 'n foto op van Neerlands snelste vrouw bij het hardlopen Fanny Blankers - Koen, 'n gewone huisvrouw zonder poespas maar ontzettend snel... De vliegende huisvrouw... Ondanks het ontbreken van grote wedstrijden waren de oorlogsjaren sportieve topjaren voor Blankers-Koen: ze vestigde in 1942 wereldrecords op het verspringen en de 80 m horden, in 1943 op het ver- én hoogspringen en in 1944 op de 100 yard en de estafettenummers 4 x 110 yard en 4 x 200 m. Maar ook in 1944 zou er van Olympische Spelen geen sprake zijn. En toen Blankers-Koen in 1946 haar tweede kind kreeg, leek haar loopbaan voorbij. Dat vrouwen aan atletiek deden werd inmiddels geaccepteerd, maar een moeder van twee kinderen die topprestaties levert, dat leek uitgesloten. Toch begon Blankers - Koen twee maanden later alweer te trainen en won datzelfde jaar nog vijf nationale en twee Europese titels: de bijnaam "de vliegende huisvrouw" was geboren. In 1947 overtrof Fanny Blankers - Koen al haar persoonlijke records en geconcentreerd werkte ze toe naar de Spelen van 1948. Op de eerste Olympische Spelen na de Tweede Wereldoorlog won Fanny goud op de 100 m, de 200 m, de 80 m horden en de 4 x 100 m estafette. De andere loopsters van de estafetteploeg waren Gerda van der Kade - Koudijs, Xenia Stad - de Jong en Nettie Witziers - Timmer. Doordat het wedstrijdprogramma ongunstig uitviel, kon ze niet meedoen aan het nummer verspringen, waarin ze de grote favoriete zou zijn geweest. Volgens sommigen had Fanny Blankers - Koen ook de gouden medaille op het verspringen, het hoogspringen en de vijfkamp kunnen winnen als ze meegedaan had, maar Fanny zelf zei dat ze daarvoor nooit de kracht zou hebben gehad. En deze gewone huisvrouw kwam gewoon ook even naar Eindhoven in 1948...



UT WOODSTOCK FESTIVAL 1969

Woodstock (voluit Woodstock Music & Art Fair) was een muziekfestival dat van 15 tot en met 18 augustus 1969 gehouden werd in de Amerikaanse plaats Bethel, op een weiland van de melkveehouder Max Yasgur. Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music", drie dagen van vrede en muziek. Volgende maand dus 45 jaar geleden. Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Ik zelf was toen 24 jaar, nog niet getrouwd, mijn diensttijd vervuld en liefhebber van speciale muziek alhoewel ik niet hield van muziek als van Jimmy Hendrix. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch nog. Ondanks het gebruik van alcohol en van drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers. Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Er vielen drie doden: één door een overdosis heroïne, één doordat een man in slaap was gevallen en door een tractor werd overreden en een andere festivalganger stierf aan een gesprongen blindedarm. Rare bijkomstigheid was dat er op het festival twee baby's werden geboren en hadden vier vrouwen een miskraam. De volgende artiesten en groepen deden aan het festival der festivals mee: Joan Baez,The Band, Blood, Sweat & Tears, Paul Butterfield Blues Band, Canned Heat, Joe Cocker, Country Joe and the Fish, Creedence Clearwater Revival, Crosby, Stills & Nash, Grateful Dead, Arlo Guthrie en verder nog: Tim Hardin, Keef Hartley Band, Richie Havens, Jimi Hendrix, The Incredible String Band, Jefferson Airplane, Janis Joplin, Melanie, Mountain, Quill, Santana, John Sebastian, Sha-Na-Na, Ravi Shankar, Sly & the Family Stone, Bert Sommer, Swami Satchidananda, Sweetwater, Ten Years After, The Who en Johnny Winter (m.m.v. Edgar Winter). Voor mij waren het meest interessant Creedence, Who, Crosby Stills & Nash, Tim Hardin, Janis Joplin en Melanie en die laatste zou ik 'n keer live mogen ontmoeten in Eindhoven, jaren later. De kaartjes kostten zeven dollar per dag, achttien dollar voor drie dagen.




Aanvankelijk hadden de organisatoren Artie Kornfeld en Michael Lang, die met twee geldschieters Woodstock Ventures hadden opgericht, een ander terrein op het oog. De naam van het nabijgelegen stadje Woodstock, een kunstenaarskolonie waar ondermeer Bob Dylan en The Band woonden, zou de trekpleister worden. Wegens protesten van de lokale bevolking moest een maand van te voren een nieuw terrein worden gevonden. Die episode vormt het thema van Ang Lee’s nieuwste film ’Taking Woodstock’. Toen op woensdag al 80.000 bezoekers waren neergestreken besefte Lang welke doos van Pandora ze hadden geopend: "We hadden totaal geen idee wat het zou worden. Het waren niet de bands die ons zorgen baarden maar de logistiek", zo vertelt hij op zijn website en uitgebreider in "Woodstock, het verhaal achter het legendarische festival". Uiteindelijk werden de kassa’s afgeschaft en kon iedereen vrij binnenwandelen. Hoewel, 250.000 festivalgangers bleven in de files steken. Toch opende vrijdag 15 augustus om 16 uur Richie Havens met "Freedom" en sloot Jimi Hendrix maandagochtend 18 augustus om half elf ’s ochtends af met "The star spangled banner". Beide schaarse geluiden die refereerden aan Vietnam en andere actuele politieke zaken.. Het zou voor ons oudere toch altijd nog "Het" festival onder de festivals zijn en blijven.




Toch voor mij zal na 45 jaar die ene man me altijd bij blijven... Tim Hardin met "How can we hang on to a dream"... 'n singletjes wat ik nog altijd in m'n bezit heb... Klik HIER voor de uitvoering op tube.



VEUL KÔLLORADEKEVERS


Ik neem je mee terug naar 1939... De mensen hadden toendertijd bijna allemaal 'n eigen groentetuintje in d'n Himmel. We woonde vlakbij Voordeldonk en daar waren veel boeregezinnen. Je kon er diverse planten en pootknolletjes zoals ook de aardappelen, poters genaamd. Bij ons thuis hadden ze die ook want in d'n Himmel hadden we 'n behoorlijk stuk grond dat we konden gebruiken om groente te verbouwen. Kort bij huis had onze vader bloemen staan en dan rabarber, tussen de perzikken bomen stonden groenten en achteraan hadden we aardappelen... en dan kom ik bij het plaatje want hier zie je mensen bezig met de aardappelen die ze besprenkede met een of ander goedje wat ze hadden uitgevonden om de koloradekever te bestrijden. Ik weet nog dat ze die kevers er bij ons thuis met de hand van de bladeren afhaalde, op 'n hoop gooide en die stak mijn vaden dan in brand...




Gif gebruiken deden ze niet zo gauw vandaar ook dat wij er altijd gezond uit zagen... alles vers uit eigen tuin en in de winter van "dun inmaak"... Bij de foto stond te lezen: De koloradekever heeft ook nu weer voet aan de grond gekregen maar juist toen de kevers zich wilde gaan inrichten op de planten werd 'n hetze tegen ze geopend... men had 'n apparaatje uitgevonden "het stofvarken", dit apparaat werd gedompeld in een vloeistof met 'n "loodoplossing" en daarmee werden de planten bespoten...



UT KLUPLIED VAN NWC.

Ik kreeg iets moois, iets aparts wat ik jullie niet wil onthouden.. Misschien heeft het al ooit in 'n boek van NWC gestaan maar er zullen er ongetwijfeld zijn die het nog nooit tegen zijn gekomen. Ik zal je vertellen.. want het heeft ook te maken met de foto hieronder... Het vaandelteam van NWC uit 1928, met vijfde van rechts Thieu van Lieshout.



De dochter van Thieu was thuis wat aan het rommelen in de oude spullen en kwam 'n blaadje tegen dat haar vader altijd had bewaard met daarop het NWC-lied van vroeger, ze scande het en stuurde het naar mij toe. In dit lied kom je nog de dingen tegen die je tegenwoordig niet meer zal horen: de halfs, de puike spil, de backs en de mid (midvoor). Mooi om nog 'ns terug te zien van het eigen NWC-clublied van bijna honderd jaar geleden... Ik weet dat er later 'n nieuw is gekomen maar horen zingen heb ik het ook nooit.. Maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om iedereen nog 'ns aan te sporen om nog 'ns tussen de ouwe spulletjes te rommelen net als Marie-Jose van Stiphout - van Lieshout deed want... "veinen doedege liggeluk iets, de ziedege wel wir"... en ik ben er blij mee...




DUN BULT DU MEE



Toen Asten was bevrijdt werd er overal feestgevierd en de straten en wijken werden gevraagd om mee te doen met 'n bevrijdingsoptocht of iets dergelijks. Hier heb ik nog 'n foto van de bewoners van de St. Jozefstraten en het Plein die meededen en misschien herken je nog wel wat mensen.. laat me maar weten als je namen hebt, liefst per mail. De foto is gemaakt op het Sint Jozefplein, op dun Bult dus....



DE BUS VAN VAN AASTE




Ik vond nog 'n oude busregeling van vroeger van busonderneming van Asten uit Aaste en let 'ns op de prijzen die men toen hanteerde... daaraan zie je wel dat het 'n erg oude is... retourtje Asten - Eindhoven voor 1 gulden en 30 cent. Van Asten naar Ommel was 'n dubbeltje. Vertrekkende vanuit Asten deed van Asten er 'n uur en tien minuten over en letwel: niet over de snelweg want die hadden we toen nog niet, gewoon van Asten naar Someren via Heeze en Geldrop en dat was dan drie keer per dag, om half negen, om tien voor een en om tien voor vijf... daarbij was er nog 'n extra bus op zondagavond naar de bioscoop.



AAW RÈKENING VAN DE PNEM




Gelukkig zijn er toch nog mensen die veel van vroeger hebben weten te bewaren, ik was eerlijk gezegd niet zo... van de tijd dat ik bij The Secrets speelde heb ik mijn tekstenboek ook nooit bewaard. Niks van de school... alles zo maar weg laten gaan. Gelukkig krijg ik af en toe nog 'ns echt mooie oude dingen die ik hier kan plaatsen. Zo ook deze oude rekening van de PNEM. We hadden vroeger geen 20 verschillende bedrijven die je elke week zeker een keer aan de deur hebt hangen of je de stroom en het gas via hun wil afnemen.. Wij hadden in Brabant de PNEM en Limburg b.v had de PLEM, dat sprekkt voor zich... maar kijk ook 'ns naar de prijzen die men toen hanteerde. We zitten hier wel in 1936 en veel dingen op stroom had je niet... wat wel opvalt is de prijs van het verbruik, 1 gulden en 95 cent, en de meterhuur was 70 cent. Zelfs toen was men al schandalig bezig... echte oplichters vind ik... je gaat toch mensen niet laten betalen voor 'n apparaat dat optelt wat je verbruikt? Dat zijn toch dingen die hun nodig hebben en niet wij? Echt schandalig en dat vind iki nog altijd zo... Maar goed het verbruik met huur was samen Fl. 2,65 en dat voor twee maanden.. De rekening was voor van Poppel van Sluis 11.



UT AAW PILBELANG




Het Peelbelang is voor mij nog altijd het fijnste blad geweest hier uit de regio... mensen keken er naar uit om het blad in de bus te krijgen en omdat er geen computer was vroeger was het Peelbelang het blad om de laatste weetjes te vernemen over Asten maar ook wel van andere omliggende dorpen, maar vooral toch Asten. Toen Schriks ophield te bestaan heeft dhr. Schriks besloten om zijn hele Peelbelang-archief over te geven aan Heemkundekring "de Vonder" die hier erg blij mee waren en het aan het digitaliseren zijn zodat het voor de toekomst bewaard blijft. Ik heb hier nog 'n gedeelte van de voorpagina van 'n uitgave van het Peelbelang van 1920, net na de eerste wereldoorlog toen alles nog op de bon was en er diverse maatregelen werden getroffen om alles in goed banen te leiden... Nog altijd is de Peelbelangkalender te koop zoals hij er vroeger al uitzag... Bij ons thuis hing er altijd eentje in de keuken en ook nu hangt er eentje op 'n metertje afstand van me af zodat ik weet wat er in de lopende maand te doen is en ik schrijf er mijn eigen afspraken op... Peelbelang... het is jammer dat Schriks er mee gestopt is... "dè waar echt un goei bleijke vruuger"...



OW LEECHT ANZETTE


Vandaag neem ik je nog 'ns mee naar de tijd van "dun dienamo, ut achterlichje en de koplamp"... maar dan van vroegertijd. Tegenwoordig hebben ze de verlichting helemaal in de fiets weggewerkt en 'n dynamo is ook vaak niet nodig want dat doen de oplaadbare batterijen. Wat heb ik die dingen vaak vervloekt en geloof me maar, "ikke nie alleen"... Die dingen waren goed zolang ze nog enigzins nieuw waren maar vaak waren ze ook aan het roesten en maakte daardoor geen goed contact... Fietsenlampjes waren dikwijls kapot gesprongen maar soms had je het geluk dat je s'avonds bij 'n rijwielzaak nog 'n nieuwe kon halen uit de fietsenlampjesautomaat. Bij Piet Bukkems in onze straat hing er zo eentje. De kabeltjes van de verlichting was wel voor 'n deel weggewerkt in het frame maar de stukken waar het buiten het frame liep waren de draden vaak bloot en verroest.. Ook waar de kabeltjes aan het lamp was vastgemaakt maakte niet altijd contact zoals het moest... Daarbij kwam nog dat de dynamo in de winter en ook bij regenweer vaak slipte en hij geen stroom op kon wekken die nodig was om de koplamp en het achterlicht te laten branden. Ja het is vaak 'n heel gehannes geweest. Ik heb in mijn leven twee keer 'n proces verbaal gekregen omdat ik zonder licht fietste... Een keer had ik mijn licht gewoon niet aangezet want fietsen met "dun dienamo dur op" was veel zwaarder. Geen probleem dat proces, wel zeven gulden betalen... maar eigen schuld. De tweede keer was van die vervelende politieagent die we vroeger hadden... ik noem geen naam maar ik vond het altijd al 'n gruwelijke eikel. Die schreef me op toen het gesneeuwd had en de dynamo slipte en mijn licht het niet deed.. we woonden toen al in de Rozenstraat... Gruwelijke boerelu..... was dat zeg. Ik heb hier ook nog 'n foto geplaatst van 'n fietsbel zoals ik die eentje had met Sint Christoffel erop, dat was de beschermheilige van de verkeersdeelnemers. Het heeft me goed geholpen want ik heb met de fiets nooit 'n ongeluk gehad. De fiets bel was ook 'n ramp want van de 100 die je zou proberen waren er wel 70 die 't niet deden. Meestal waren het van die roestige dingen en als je zag hoe het binnenwerk er uit zag, vraag je jezelf ook af of men hier niet al veel eerder iets fatsoenlijks op gevonden kon hebben... Ze schieten mensen op de maan en maken 'n fatsoenlijke fietsenbel krijgen ze niet klaar, de meest waren dingen van "Lek-me-vesje".... Philips maakte zoals je op de foto ziet ook reclame voor verlichting op de fiets, die hadden toendertijd toch zeker ook wel iets makkelijker uit kunnen vinden als wat je op de foto ziet: "dienamo-achterlichje-koplamp-fietsenlempkes"...



VURVELENDE SPUITJES HALE




Voor kinderverlamming was men vroeger als de dood zo bang. Ik herinner me nog van 'n geval dat zich voordeed in Asten toen ik in de derde of de vierde klas zat. In Asten werd 'n geval van kinderverlamming geconstateerd en dat hield in dat je je zelf niet meer mocht inspannen en volgens de doktoren was het raadzaam om op school tijdens de speelkwartieren en net voor en na schooltijd, niet meer te rennen of spelletjes te doen die te inspannend waren. Om die tijd was de hoele-hoep erg in maar dat mocht niet meer, touwtje springen mocht niet en ook rennen op de speelplaats was uit den boze... wat natuurlijk wel erg was voor ons kinderen want ook voetbal was niet toegestaan... kortom 'n slechte tijd voor de kinderen... Wel werden we voortaan inge-ent tegen kinderverlamming en dat gebeurde bij het wit-gele kruis gebouw of soms ook in het liefdesgesticht Barthelomeus.. Hierboven de inentingskaart van Henk Slaats uit 1959/1960, Henk was toen 12 jaar.



UN HIMMELS BIERKE




Met dank aan Jo Gehem - van der Wallen die zorgde dat ik deze plaatjes kreeg uit haar verzameling "de ouwe schoenendoos". Gelukkig gooit Jo ook nooit iets weg, die is net zo "nostalgie-gek" als ik.. Hierboven zie je in het midden van de bierbrouwerij Eijsbouts uit d'n Himmel het rekeningen boekje dat de kasteleins kregen en waarin werd opgeschreven wat ze nodig hadden en later konden betalen. Links het oudste want toen werd nog met potlood geschreven, rechts van later met 'n pen. Je zal denken... maar die brouwerij was toch Astein? dat klopt maar ik zal hier wat uitleg bij geven... Heel vroeger was de eerste brouwerij van Eijsbouts gevestigd op de plek waar nu zo ongeveer zaal Zegers is en later ging dat over naar d'n Himmel. Over de brouwerij: Theodorus Eijsbouts begon rond 1885 met brouwen, dat deed hij onder de naam "Bierbrouwerij De Hoop". Later "Astein Eijsbout's Bierbrouwerij en Mineraalwaterfabriek Asten" en nog later "Astein Asten". De voornaamste klanten zaten in het gebied gelegen tussen Den Bosch en Weert maar voornamelijk in Brabant. Het bier werd, o.a. door Himmelnaar Piet Stevens maar dat was wel wat later, weggebracht met een handkar en vervolgens met een bodedienst verder vervoerd. Piet Stevens woonde in het huis naast de brouwerij waar nu de kapper zit. Na Theo kwam de volgende brouwer, Jan Eijsbouts, hij was onder andere ook loco-burgemeester van Asten. Jan werd daarna opgevolgd door Theo, de vader van Jan Eijsbouts die nu nog steeds in het prachtige pand woont op de hoek Emmastraat-Hemel en eigenaar is van "in de brouwerij". Theo Eijsbouts was het die onder andere net voor het begin van de Tweede Wereldoorlog de eerste vrachtauto kocht voor het bedrijf. Behalve bier werd er ook limonade geproduceerd. Er ontstond 'n idee om flink te investeren in het bedrijf in Asten. Een plan dat al voor 1945 was geboren. De oorlog strooide echter roet in het eten. Het plan was om 1700 hectoliter bier en 170.000 liter limonade te gaan produceren. Bovendien moest er een nieuwe brouwinstallatie komen. Er was zelfs al een schema gemaakt van de bier- en limonadeproductie. Het plan vond echter geen doorgang: de investeringen waren te hoog. Bovendien kon je in die tijd goedkoper bier bij andere brouwers kopen dan zelf produceren. Dat betekende in 1947 het einde van de brouwerij. Hierna werd het bier gekocht bij Brand, Vriendenkring en Dommelsch en in tankwagens in Asten afgeleverd. Uiteindelijk werd de brouwerij overgenomen door Dommelsch. Er werd nog wel limonade geproduceerd. Tegen het einde van de zestiger jaren werd er bedrijf definitief gesloten. Jammer want door de brouwerij was de Hemel wel vaak in het nieuws geweest. Hier 'n foto nog van cafe Gehem van heel vroeger waar de bovengenoemde boekjes van waren, bierviltjes van de Hoop heb ik helaas niet maar wel van Astein....





AAW BEROEPEN




Wat hadden we in vroeger tijd toch eigenlijk leuke beroepen tegenover nu... alles draait om computers en andere electronica... Kijk maar 'ns naar de supermarkt waar je bij de kassa af moest rekenen zo'n 25 jaar geleden. De meisjes aan de kassa moesten de prijzen van de artikelen "uit de kop kenne" en de bedragen nog aanslaan...Hierboven heb ik nog wat oudere beroepen van vroeger in 'n collage gezet zodat je nog 'ns kunt zien wat er zoal was.. Boven v.l.n.r.: Oud-ijzer handelaar die nog aan de deur kwam om de rommel op te halen, Dorpsomroeper die de laatste belangrijke dingen mee deelde, Rietsnijder en helemaal rechts de Lampenontsteker. Op de tweede rij: Klompenmaker, Scharenslijper ofwel de scharesliep die kwam toen nog aan de deur om messen en scharen te slijpen en rechts de man die wij als kind graag zagen komen de IJscoman. Onderaan: Straatveger die we in elk dorp of stad wel hadden en dan de beroepen van mensen die ook nog aan de deur kwamen... in het midden de Bakker met z'n broodmand en rechts de Schillenboer die de oude schillen bij de mensen kwam ophalen... bij ons hoefde dat niet wat bij ons thuis gingen de schillen naar de varkens of de kippen...


BOERDEREIJ VAN DEN BÔMME AFGEBRAND

Ik heb me dikwijls afgevraagd waarom de boerderij van de Wed. van den Boomen, vooraan uit d'n Himmel, het Himmeleindje genoemd, er zo nieuw uitzag terwijl die er al ver voor 1900 stond. Ik heb hier 'n heel oud kaartje waar de Emmastraat (rode lijn) nog de Hemel was en het kleine stukje vooraan bij Eijsbouts (groene lijn, Hemeleindje was. In wat nu Hemel is stonden nog geen huizen (paarse lijn). Toen stond er de boerderij van Sjef van den Boomen al (daarvoor van vader Hannes) en ook de huisjes verderop richting Logtenstraat (gele lijn).. Het viel me op dat toendertijd de daken allemaal van stro waren en deze boerderij had dakpannen.. heel ongebruikelijk. Maar na wat snuffelwerk bleek er 'n brand te hebben gewoed in 1931 waarbij de boerderij echt tot de grond toe afgebrand is en daarna is er de nieuwe boerderij gekomen, met dakpannen dus. Hieronder staan de twee berichtgevingen in de nieuwsbladen van toen: Algemeen dagblad en de Nieuwe Tilburgse Courant en ik moet zeggen dat die toch ook nog al uiteenlopen "ze namen ut toen nie zo naaw"....




Gelukkig heb ik Toon Geenen en zijn 91 jarige moeder Anneke nog die ik af en toe wat kan vragen en Anneke Geenen - Stevens (6), die er dus vlakbij woonde, kon het zich nog herinneren als de dag van gisteren. Hier haar verhaal... Sjefke was die ochtend al vroeg van huis gegaan. Naar Venlo, Anneke dacht naar de veiling. In de loop van die morgen brak de brand uit. Gelukkig overdag, zodat de vrouw en kinderen van Sjefke, en ook Hannes snel buiten waren. De kinderen werden naar Piet Stevens (6) gebracht, die was familie van van den Boomen, hij moest oom zeggen tegen Hannes, de vader van Sjef. Samen met de kinderen van den Boomen stond Anneke als 10-jarig meiske door het raam naar de brand en de drukte kijken. De boerderij was reddeloos verloren. Een oude boerderij, veel oud hout en stro, dus dat brandde als 'n fakkel, het Hemeleindje was rood gekleurd. In de artikelen hierboven kun je lezen dat het vee dat op stal stond ook verloren ging. De koeien liepen omdat het augustus was, nog in de wei, dus die bleven bespaard. In een paar uur tijd was de hele boerderij verdwenen, alles plat. Anneke herinnert zich nog dat de brandweer de omringende huizen nat hield en er voor zorgde dat de brand niet oversloeg. Ook het huis van Meulendijks (10), de kolenboer en het huis van Annekes thuis, van Stevens (6) dreigden nog even in gevaar te komen. Later in de middag om een uur of vier kwam Sjefke thuis. Hij wist nog van niets (mobieltjes waren er toen nog niet). De brandweer was al weg en er liep ook geen volk meer. Hij was met iemand meegereden en werd bij brouwer Eijsbouts op de hoek afgezet. Het laatste stukske liep hij. Anneke weet nog dat Sjefke altijd 'n beetje voorover gebogen liep, "altijd mi zunne kop nao beneje". Anneke, die achter het raam was gaan zitten zag hem aan komen lopen. Pas toen Sjef tegenover Piet Stevens (6) was zag hij dat zijn boerderij er niet meer stond. Dit moet voor die man toch 'n rare ervaring zijn geweest, s'morgens gewoon normaal van huis gaan en s'avonds thuis komen en je boerderij is weg.... Hieronder de boerderij zoals wij die kenden....







GROOT FIST BIJ DE DAFJES


Het is dit jaar precies 50 jaar geleden toen het in Eindhoven bij de DAF fabrieken groot feest was want de 100.000ste Dafpersonenwagen liep van de band en dat realiseerde men in 5 jaar tijd. Ook had men tot dan toe 50.000 daftrucks gemaakt. Het bedrijf van Huub van Doorne groeide in 14 jaar uit van 750 naar 6000 werknemers. Huub van Doorne was zo dom nog niet en op vrijdag 26 september 1964 riep hij zijn hele personeel bijeen voor het hoofdkwartier van DAF waar hij 'n toespraak hield: "Wie 100.000 auto's maakt blijkt 'n goed product te hebben en de miljoenste zal t.z.t. ook nog wel van de band lopen, we hebben gezamelijk 'n grote prestatie geleverd. Natuurlijk had hij 'n extraatje in petto voor zijn personeel en iedereen die verbonden was aan DAF kreeg 'n goudkleurige dinky-toy van de Daffodil, 'n herdenkingsaansteker en 'n lotnummer want de feestcommissie had bedacht om de honderduizendste auto te verloten. De winnaar was de eigenaar van lotnummer 14612 en dat was 'n van Chinese-afkomst bij Daf-Rotterdam werkende magazijn knecht Tjek Gie Lie. Het zat de van Doorne's toch niet lekker dat de gewonnen DAF niet in Eindhoven bleef rondrijden dus werd besloten om ook 100.001 te verloten en nu viel die wel kortbij al betrof het hier 'n Belgiesche werknemer... de Daf zou geregeld in Eindhoven te zien zijn... de gelukkige was Alex Leekens, 'n machinebediende bij Daf-Eindhoven. Op de foto boven 'n Daffodil en 'n ezel want die twee werden vaak bijeengebracht... ze zijn allebei stug... De Daffodil had allang de naam "het pientere pookje", je kon alleen met dat pookje in de vooruit of achteruit zetten.




Op de foto's vanaf linksboven: De constructie werkplaats van de gebroeders van Doorne, Reclame voor de Daffodil, Presentatie van de eerste Dafjes. middelste rij: De broers van Doorne, links Huub en rechts Wim en de rechterfoto nog wat reclame. Onder: Dat blauwe gevalletje had Huub voor zichzelf gemaakt men noemde het de rijdende regenjas, in het midden de Daftrucks die men "de zevenstreper" noemde naar de zeven strepen op de voorkant.. rechts de lijn van de Dafjes...



BOKS-GEVECHTEN 20STE EEUW

Vergeten zullen we het wel nooit doen de legendarische gevechten die Cassius Clay, later als Mohammed Ali leverde in de jaren 60 en waar wij s'nachts voor opstonden... 'n video hadden wij niet om het op te nemen dus zetten we de wekker om de wedstrijden te kijken in de nacht. Het waren vaak mooie wedstrijden vooral de "knokpartij" die het gesprek van de dag was, die van februari 1964. Natuurlijk was er het gedoe vooraf waar schreeuwlelijk Clay tegen alles en iedereen aan schopte en maar bleef verklaren dat hij "The Greatest" was en Listen die verklaarde zijn tegenstander de mond te snoeren door zijn mond "dicht te rammen"... De statistieken waren wel van dien aard dat het 't gevecht van de eeuw zou worden: Listen bijgenaamd "The Black Bear" had 37 wedstrijden gebokst waarvan hij er 36 had gewonnen waarvan 23 door knock-out en 1 verloren. Daar tegen had Clay bijgenaamd "The Greatest" er 19 gespeeld en 19 gewonnen waarvan 15 door knock-out. Helaas voor Sonny Listen kreeg hij in de zevende ronde de gevoelige tik van Cassius Clay die hij niet meer te boven kwam. Clay stapte over naar de Islam en veranderde zijn naam in Mohammed Ali, zijn grote mond werd nog erger... misschien ook wel terrecht want hij was echt de beste: "The Greatest". Maar er zou 'n nieuw gevecht komen tussen de twee kemphanen eentje die veel stof deed opwaaien in bokskringen. De wedstrijd zou op 25 mei 1965 in Lewiston (Maine) plaatsvinden en was het tweede en ook laatste treffen tussen de twee. Ik heb niet zoveel verstand van boksen maar Ali hanteerde hier voor de eerste maal 'n slag genaamd Phantom Punch, die wereldbroemd zou worden. De wedstrijd begon goed voor Ali en Listen had hem niet een keer geraakt toen Ali zijn Phantom Punch plaatste, enkele snelle stoten op zijn slaap en kaak... in die eerste ronde, na 102 seconden storte de zware Listen tegen het canvas en het zou de geschiedenis in gaan als de snelste k.o. die Ali in zijn carriere bewerkstelligde. Zie de foto boven, Ali hing over Listen heen en riep... "sta op idioot"... De ringrechter was zo met Ali bezig dat hij vergat om de al enkele seconde op de grond liggende Listen aan te tellen. De wedstrijd ging weer verder maar de hoofdscheidsrechters stopte het gevecht en maakte de ringrechter er op attent dat Listen al meer dan tien seconden op de grond had gelegen... Later zei men dat de schijnbaar onoverwinbare Sonny Listen was omgekocht door de maffia. Och in die kringen is alles mogelijk... feit was dat ik de wedstrijd s'nacht had gevolgd (ik was toen net in militaire dienst) en we konden weer snel van onze nachtrust genieten.. "ik waar nog gin 20 minute wakker geweest"... Klik op de bovenste foto voor 'n video van het gevecht want je wordt doorgeschakeld naar you-tube.



BEKÉNDE DINGE VAN TOENDERTIJD



Iedereen zal het wel 'ns hebben of je nu uit d'n Himmel komt of niet... "wie van Aaste kumpt vurgit ut nie". De oude dingen die ons vroeger zo na aan het hart lagen... bovenstaande vergeet ik zeker want er zijn erbij die 'n belangrijke rol speelde in mijn leven of waar ik herinneringen aan heb... Rechts onder: de Spar winkel van Huub Eijsbouts in de Mgr den Dubbeldenstraat... daar moest ik vaak naar toe om nog wat boodschappen te halen die ons moeder vergeten was in het boodschappenboekje op te schrijven van ome Jan van Bussel van de Spar in Heusden... daarnaast op die donkere foto aan de linkerkant het cafe van Jan van Baar op de hoek zo'n beetje van de Hemel en de Emmastraat, cafe "de Hemel" genaamd... waar ik mijn vader wel 'ns ooit moest gaan vragen om naar huis te komen van ons moeder als hij 'n keertje "te" lang bleef zitten samen met Willem Vaes. Linksonder het winkeltje van van Eersel, net voor het "kwartelpeijke" dat lag tussen hun en Jos Thijssen in (nu het natuurwinkeltje), waar je voor 'n paar cent potten en pannen kon kopen... Rechtsboven de fietsenwinkel van Pietje Bukkems in d'n Himmel met er aan vast de werkplaats waar Pietje de reparaties uitvoerde... bij mij repareerde hij ooit de gebroken stang van mijn fiets toen ik aan het fietscrossen was op de baan die we hadden aangelegd waar Franske van der Velden zijn ijzergieterij had gestaan. Middenboven de rookwaren winkel van Bekken in de Julianastraat waar de jeugd veel losse sigaretjes heeft gekocht en soms ook gejat... En links boven de "viswinkel van Putje", op het Koningplein die ze nu gaan afbreken. Sjef Putten had die eerst naast de Wit maar verhuisde naar het Koningsplein.. als ik vis moest halen van ons moeder was dat bij Putje, iedereen deed dat toendertijd...



HENDIG POSTZIGGULS KOPE

Zo af en toe kom je nog wel 'ns dingen tegen die goed passen hier in de map van Aaw Spul, die we door de tijd alweer vergeten waren en zo eentje is dit. We weten allemaal dat er steeds minder brievenbussen staan waar we onze post in kunnen gooien zodat ptt post ze later kan bezorgen aan de geadresseerde. Dat komt omdat men steeds moet bezuinigen... ik kan mij nog goed herinneren dat op 'n brief 2 cent moest worden geplakt... tegenwoordig kost 'n brief tot 20 gram, 60 eurocent, omgerekend 134 cent en dat is toch wel 'n heel groot verschil tegenover 60 jaar geleden. Je kan de postzegels op verschillende plaatsen kopen maar vroeger was dat alleen op het postkantoor.. maar wat als dat gesloten was... dan ging je naar de postzegelautomaat... tja en dat wilde ik hier even naar voren halen want dit jaar is het precies 50 jaar geleden dat die dingen werden weggehaald... jammer want ze waren best makkelijk.. Anton Kurvers die bij de gemeentelijke dienst openbare werken werkte in Amsterdam vond het apparaat uit in 1936 en je kon door 'n glaasje aan de voorkant zien of het ding in gebruik was... ook hing er aan de voorkant 'n uitleg hoe het apparaatje te gebruiken... na geld inworp kon je aan 'n hendeltje draaien tot de gekozen zegels in het bakje vielen. Kurvers vond trouwens ook de eerste landelijk ingevoerde PTT brievenbus uit. Leuk als je nog 'n terug denkt aan die postzegelautomaat die we alweer 'n tijd lang waren vergeten... Het is jammer dat die dingen verdwenen zijn, ook de bussen waar we de post in moeten gooien want tegenwoordig moeten we steeds verder lopen om onze post in de daarvoor bestemde bus te krijgen... is het bezuinigen of zijn ze te lui, een ding is zeker, voor mij is het Nostalgie van de bovenste plank....



UN GLOEDJE NEEIJ SCHOOL



Ik weet niet precies van welk jaar dit is maar het was in ieder geval toen de Bonifaciusschool aan de Kruiskensweg nog maar net geopend was. Als je het goed leest dan merk je wel dat inspraak over gemeentelijke zaken toendertijd heel anders was dan nu... Als je 50 handtekeningen had werd er al 'n nieuwe school gebouwd. In dit geval gaat het over de Lambertusschool op het Zonnehof en de oude prachtige school kwam leeg te staan... en dat is de gemeente duur te komen staan want door het bouwen van die nieuwe school was de prachtige school op de Markt overbodig geworden en later viel die onder de slopers hamer... Met de bouw van de Lambertusschool kwam de bouw van 'n nieuwe school ter hoogte van de Logtenstraat te vervallen.. later is er kort bij de Logtenstraat toch eentje gekomen.. die straks ook al weer plaats moet maken voor 'n nieuwe.. ik bedoel natuurlijk de "Deken van Hout school"... Leuk om te lezen hoe het er vroeger aan toe ging... Dat er nieuwe scholen moeten komen is wel normaal maar dat het mooiste gebouw van Asten er door onder de slopershamer is gevallen zet menig Astenaar toch aan het denken.. Ik dacht dat dit stukje wel leuk zou zijn om de nieuwe map Aaw Spul 3 mee te beginnen... want het is toch wel leuk om 'ns te lezen over vroeger.



18DE AUGUSTUS

Op het moment dat ik dit zit te typen is het net middernacht voorbij, het is net zondag geworden, de kalender is van 17 naar 18 augustus gesprongen, 'n dag dat normaal gesproken de meeste fabrieksarbeiders vrij zijn... Zo was dat vroeger met mij ook zo... maar ik neem jullie even mee terug naar diezelfde 18de augustus maar dan heel wat jaartjes terug.. en ik kan het nog herinneren als de dag van gisteren want die dag, de 18de, blijft me makkelijk bij want ook mijn verdienste was 18 gulden en 18 cent per week voor 48 uur werken. Mijn studie aan de Ambachtschool in Someren (zie foto hiernaast) was geen succes, niet dat ik niet kon leren, dat wel maar ik zocht het gewoon niet, ik had geen zin om elke dag met hout bezig te zijn en metaal dat zag ik al helemaal niet zitten. Dat hield toendertijd automatisch in dat je geld moest gaan verdienen, "Ge moest werke vur de kost"... Na twee jaar LTS (Ambachtschool) ging ik werken en mijn eerste baas (er zouden er nog veel volgen hierna), was Piet Berkvens, wij zeiden Pietje Berkvens, omdat hij klein van stuk was... maar in de volksmond zo in Someren en Asten was het: Pietje Plek. Toch deed die Piet het zo slecht nog niet want Berkvens op de Kanaaldijk is 'n prachtig bloeiend bedrijf geworden, en dit jaar bestaat het tachtig jaar, 1933 tot 2013. Ik ga even terug naar 18 augustus 1959... 54 jaar geleden dus.. Ik melde mij die 18de augustus 1959 op het kantoor daar, gekleed in gele overal, zwarte boekentas bij met 'n groene trommel met boterhammen met pindakaas en jam en 'n nieuw "drinkestuitje" waar ons moeder warme chocomel in had gedaan... M'n eerste "werk" bestond uit het opruimen van 'n aanhanger van 'n vrachtwagen die ze met 'n heftruck hadden leeggemaakt. Ik moest het aanwezige hout van de wagen halen en alles schoonvegen. Na 'n inwerkdag werd ik overgeplaatst naar het magazijn waar de hardboard lag opgeslagen en daar moest ik met Toon Snijders, nu eigenaar van Snijders Auto's in Vlierden, het hardboard klaarleggen die men nodig had om te verlijmen bij het vervaardigen van deuren en nog 'n tijdje later werd ik het maatje van Gerrit Vereijken uit Someren en moest ik hem helpen met sleutel en klink gaten in de deuren boren. Wat die man hiernaast met 'n machine doet, deden Gerrit en ik samen met de hand "we sjouwden ons kapot". Door toeval heb ik inmiddels weer contact met Gerrit en zijn vrouw en hebben we al weer vele uurtjes "proatend over o.a. Pietje Plek" samen doorgebracht. Dat we 48 uur moesten werken zat het personeel van Berkvens niet lekker want bij veel bedrijven was men al terug gegaan naar 45 uur zodat we op zaterdagmorgen voortaan vrij waren maar de andere dagen 'n kwartier langer moesten werken. Piet Berkvens was niet zo snel met die dingen.. Ieder jaar werd er door de personeelsvereniging 'n feestavond georganiseerd bij Hotel Centraal, Wijlaars in Someren. Ik had toen al zelf liedjes gemaakt en op een van die feestavonden, waar ook de directie bij was uitgenodigd, zong ik het liedje van Imca Marina: "Waarom ben jij nooit op zondag vrij" waar ik van had gemaakt..."Waarom zijn wij, nooit op zaterdag vrij - is die dag niet goed - en vergeet je mij" etc etc. Ik kreeg 'n daverend applaus van de arbeiders, ook de directie zag de grap wel zitten... Of het iets uitgehaald heeft weet ik niet zeker maar vier weken later werd de vrije zaterdag toch ingevoerd... dus ik denk dat ik toch. hoe jong ik ook nog maar was, mijn steentje heb bijgedragen... Ik heb drie jaar bij Pietje Plek gewerkt... toen ging ik in Asten naar de Picus, sigarenkistjes maken... Die eerste dag bij Berkvens blijft me altijd bij: 18 augustus en fl 18.18 in de week... "Dor komme ze tiggeworrig nog gin uurke mer vur"... Hieronder nog 'n paar plaatjes van Berkvens, binnen en buiten... "veul mensen hebbe dur werrik gevonden dur de joare hin"..


.... ....



BEKENDE BORDEN


Ik vond nog weer 'ns wat ouwe dingen waarbij m'n gedachten weet terug gaan naar vroeger, yja ik kan het ook niet helpen maar zo gaat dat nu eenmaal bij mij. Als het nostalgie betreft dan ben ik meteen geraakt..



In Asten stonden vroeger ook van de rekken waar de reclame opstond... bij het protestantse kerkje stond ook zo'n rek... zie de foto met Karel en Jo Verhaeg. Wie kent niet het grote bord van de RVS op de gevel bij cafe Eijsbouts vroeger... en in Ommel bij cafe Eijsbouts daar had men 'n grote plaat hangen van Van Nelle. Bij de cafe's hingen vaak borden van het bier dat ze verkochten of van de frisdranken en wijnen... Bij de winkels meestal reclameborden van spullen die ze verkochten... ik herinner me nog de reclameborden van sigaren en sigaretten- merken tegen de winkel van Warnar en bij Bekken.. Tegenwoordig mag je geen reclame meer maken voor sigaretten en sigaren en drank is ook al uit d'n boze... Hier heb ik toch nog enkele mooie...







UM NOIT TE VERGETEN

Er zijn zo van die dingen die de wereld schokte in vroeger tijd... of dingen die je niet zo makkelijk vergeet en dingen die ons allemaal aan gaan... Neem nu de moord op president Kennedy... wat weten we nog wel in 1963 maar het indrukwekkende was zijn begrafenis waarvan ik hier 'n foto heb (A). Ook het neerschieten van de vermoedelijke dader, Lee Oswald door Jack Ruby was toendertijd live op tv te zien omdat men liet zien hoe men de man afvoerde (B). Ook nog 'n plaatje van de Nederlandsche Vereniging voor Afschaffing van de Sterke Drank, dat dacht men echt dat het ging lukken, nou gelukkig niet (C) en het opruimen van de drank tijdens de "drooglegging" in de jaren 20 in America (D). De eerste mens op de maan, Neil Armstrong, geboren op 5 augustus 1930, landde met de Apollo 11 op 20 juli 1969 op de maan als eerste mens maar toch zijn er nog altijd mensen die denken dat het allemaal nep is geweest... wie zal het zeggen, er wordt al zoveel gelogen op deze wereld (E). Het verkeer had de grootste moeite in Zweden toen men in 1967 vam links rijden nu voortaan rechts moest rijden zoals wij dat doen.. dat was 'n hele omschakeling en op de foto zie je wat er gebeurde (F). En dan nog 'n foto van 9-11 toen de Twin Towers naar beneden kwamen met donderend geraas... hier 'n plaatje wat je misschien nooit hebt gezien maar boekdelen spreekt (G). Van al die dingen krijg je de rillingen weer over het lijf...









DEURVENTERS

Wanneer je terug gaat naar verleden tijd, de tijd dat je jong was, dan kom je dingen tegen waarvan je nu zegt... och ja, zo ging dat vroeger. Toen wij in d'n Himmel woonden, toen ik zo'n jaar of acht was, kwamen de "winkeliers" hun waren thuis brengen of proberen thuis aan de man te brengen. Ik weet nog dat onze vader de eerste stofzuiger kocht van iemand die dat ding s'avonds kwam demonstreren: "groene Holland electro". Ook sliepen wij op kamers die in de winter steenkoud waren en drie dekens op je bed was geen luxe. Toch kochten ze bij ons twee gestikte dekens van iemand langs de deur... twee van die lekker dikke dekens die heerlijk zwaar waren en waar je jezelf met moeite onder kon omdraaien... 'n groene en 'n rode. Ik vergeet ook niet dat mannetje dat altijd riep: hazen en konijnenvellen... die haalde hij op tegen 'n kleine vergoeding. Bij veel mensen werden konijnen geslacht en die vellen werden dan verkocht aan die man die langs de deur kwam. Ook oud ijzer en vodden werden opgehaald... "ut aaw todden-menneke". Wie dat waren allemaal weet ik niet maar wel van de bakker enzo.. Bij ons kwam Marietje van den Heuvel met haar fiets met mand en in die grote mand zaten 'n heel stel broden en mikken... ons moeder zei dan wat ze nodig had en die deed Marietje dan in 'n kleine draagmand en bracht die binnen "mi un heffelke schuimkus durbij" Natuurlijk weet iedereen van Toon van der Steen de melkboer die met z'n kaarske en pertje langs kwam met losse melk en flessen pap. In de zomer als het warm was kwam de ijscoman voorbij en die had pakjes ijs bij zich... die pakte je uit en dan kreeg je twee losse koekjes om die er tussen te leggen... We kregen die wel ooit van ons moeder maar dan wel 'n halve, daar maakte van Haandel, van de winkel uit de Prins Bernhardstraat.. geen probleem van. Op vrijdag kwam vaak de visboer voorbij omdat er toendertijd nog de vrijdag als vastendag gold, je at dan geen vlees maar vis en ik herinner me dat goed.. ons moeder kocht dan schelvis (wat het inhield weet ik ook niet maar zo noemde men die) en die maakte ons moeder dan schoon, waste die grondig en wreef die in met kruimels van beschuiten en er werd natuurlijk veel zout op gedaan... nondepie, we aten de vingers d'r zowat bij op, zo lekker waren die. Familie van ons van ons moeder d'r kant kwamen vroeger met groente rond... ook 'n paardje met 'n wagentje er achter waar de groente in uitgestald lagen.. Karel van Bussel en Leo Evers, allebei neven van mij. Veel groente hadden we niet nodig want de meeste mensen, zo ook bij ons, hadden hun eigen tuin met alles erop en eraan.. aardappelen, rabarber, bonen, keeltjes, erwten etc etc. Ook Jan de Post, Jan Meulendijks kwam rond met kolen alhoewel wij meestal de kolen zelf bij hem gingen halen... Een keer per jaar, zo net voor de winter dan liet onze vader 'n hele lading eierkolen en briketten komen en die werden opgeslagen achter in de stal waar wij elke dag 'n paar kitten moesten scheppen
voor de kachel te stoken. Voor petroleum kwam vroeger Marinuske Snijders rond maar ik herinner me de van d'n Bult afkomstige van Empel het beste... Tegenwoordig ligt alles in de supermarkten, "keij-mekkelijk" maar zo ontzettend ongezellig, niks menselijks aan, alles draaid om klandizie en groot geld... Denk nog maar ´ns aan het Spar winkeltje van Huub Eijsbouts, de Vege van Jantje van Bussel, de Vivo van Beks en de Centra van Frans van Baar en vooral niet te vergeten het winkeltje van Wed Driessen in de Prins Bernhardstraat, dat waren tijden dat win kelen nog leuk was. "Die han gin 20 verschillende potte pindakeijs of 25 smake/merreke zjem.. Ik heb wat foto´s geplaatst om je geheugen op te frissen... leve de nostalgie...



OVER MUZZIEK

Over muziek valt niet te twisten, de een vind dit soort muziek mooi en de ander is kapot van weer iets ander maar wat ik nog 'ns wil laten zien is de verpakking van vroeger en de "nieuwe look" die er nu is. In mijn tijd, toen ik in 'n bandje speelde was er de lp en het singletje en om eerlijk te moeten zijn.. tegenwoordig word er niet meer zozeer naar muziek geluisterd maar meer gekeken... De eerste video-clip die er kwam was die kikker in "love is all". Als je tegenwoordig de video-clips ziet dan denk ik vaak: "komt die tante nou zingen of komt ze zich uitkleden"? Het oog moet tegenwoordig meer hebben dan het oor... en dat komt de muziek niet echt ten goede. Ik weet ook wel dat er heel vroeger ook andere muziek was... toen wij in d'n Himmel woonde zongen wij op zondagmorgen samen liedjes thuis in de beste kamer uit het boekje van het zingende boertje, liedjes als: ik sta op wacht, ach vader lief en bij ons in de Jordaan. Natuurlijk kon mijn vader het ook niet waarderen toen wij the Beatles op de radio zaten te luisteren: "Dé is toch ginne muzziek de gekwéék"? Maar wij vonden dat normaal en mooi... en nu heb ik commentaar op de muziek van tegenwoordig... Tja, ik hou er echt niet van en dat niet alleen... ik vind dat men muziek aanprijst door half naakt op de hoes te gaan staan of nog erger... ze lopen half gekleed over het podium tijdens de opname van 'n concert of videoclip... Ze letten meer op de clip dan op de muziek en dat vind ik toch wel jammer, de echte muziek word zwaar "verziekt". Ik laat je even de verschillen zien van de hoesjes van toen en nu... net of de muziek er mooier van zal worden als ze schaars gekleed gaan... laat me niet lachen..





RUKKLAME VAN TOEN

Reclame van vroeger heeft altijd wel iets aparts en ik mag er graag naar kijken.. de oude reclameborden die vroeger altijd en overal tegen de gevels hingen zodat mensen het wel moesten zien als ze er langs kwamen, zie ik echt graag maar ook de reclame in de kranten hebben mijn interesse en dan speciaal de tekst die er bij staat omdat het vroeger toch veel anders was als dat het nu is... hier ook bij de buisman... je weet wel het schepje bruin spul dat men vroeger bij de koffie deed om 'n extra aroma aan de van vers gemalen koffie getrokken koffie te geven... Ik kan me dat herinneren als de dag van gisteren dat ons moeder die bij de koffie deed.. hiernaast staat te lezen: Koffietijd, even pauzeren bij een lekker kopje koffie. Het is betere koffie want zij is gezet met een lepeltje Buisman er bij... etc... en de prijs? 23 cent per blikje... die waren dan wel niet echt groot maar je had ook maar 'n beetje nodig per pot koffie. Toendertijd dronk ik nog geen koffie maar het scheen dat het de koffie inderdaat lekkerder maakte... en het rook altijd lekker in de keuken als ons moeder 'n verse pot had gezet met buisman er bij. Wat ik me ook herinner is het flesje Boldoot, 'n flesje met 'n lekker geurend goedje en dat deed me vroeger denken aan filmsterren en rijke madammen maar ik weet wel dat wij er vroeger ook wel 'n flesje van in huis hadden, moet wel iets speciaals aan de hand zijn geweest. Maar wat is er met Boldoot? Ik dacht altijd dat het iets van Frankrijk was ook omdat het "Eau de Cologne" was en dat leek me toch echt Frans en betekend zoiets als reukwater... en toch is het eigenlijk gewoon echt Hollands: De Amsterdamse apotheker Jacobus Cornelis Boldoot was een handige jongen. Hij voegde wat geuren en kleuren toe aan een fles alcohol en bracht het elixer aan de man als medicijn. Niet om op te drinken Boldoot maar om de huid mee te besprenkelen. Dat het niet werkte deerde niemand en al helemaal Jacob niet want het goedje werd populair onder de dames die het als een verlengstuk van hun persoonlijkheid beschouwden. Ik herinner me dat als iemand zich niet lekker voelde, dan deed men 'n paardruppeltje op 'n zahdoek en hield die tegen het voorhoofd en dat scheen te werken... Ons moeder heeft dus ook ooit op de kraag van haar blouse 'n paar druppeltjes bordoot gedaan om lekker te ruiken.. gaaf toch... trouwens bij ons was de naam geen eau de cologne maar wij zeiden gewoon "onjeklonje".... gaaf toch? Hieronder heb ik nog iets wat speciaal voor ons kinderen was... "lekker stukske chuklaa um un kuukske"...




UN NEIJMUSSIENTJE


Ik neem je even mee terug in de tijd van opa en oma, de tijd dat deze uitvinding eigenlijk iets heel apaerta was.
Wij hadden thuis ook zoiets zo'n ding alleen die van ons was 'n trap naaimachien met aan de zijkant dat wiel dat je moest "anzwengele" en als je dan door trapte dan kon je zonder veel moeite kleding naaien. Ik zie ons Ellie en ons Jo bij ons thuis in d'n Himmel nog achter dat ouwe ding zitten. Of oud eigenlijk ook weer niet want hij was als nieuw zover ik me dat ding kan herinneren. Het mooie aan die van ons was dat aan de zijkant 'n soort tafeltje was waar je aan kon zitten, kijk de foto hieronder want zoiets hadden wij ook... ons moeder had over de kap altijd 'n dun kleedje op liggen "mi van die franiekes dur an". Het ding stond bij ons in de keuken tegen de muur van de bijkeuken aan en het mooie was, als onze Huub, die intern in de Heibloem voor schoenmaker leerde, naar huis kwam voor vakantie, dan hadden we 'n plaats aan tafel te kort en moest de jongste jongen, onze Frans dus, aan het naaimachien eten.. Onze keuken tafel was 'n uittrektafel aan twee kanten zodat er 10 personen aankonden zitten, maarja we waren dan met 11. Dat was nog niet alles maar we hadden ook maar 10 stoelen en dat hield automatisch in dat hij moest blijven staan aan dat naaimachientje tijdens het eten. Toen we weg gingen uit d'n Himmel stond hij bij ons in het tweede kamertje waar de radio stond en wij luisterde op zondag naar tijd voor teenager op zondagmiddag om 1.00 uur. Vele jongeren hebben wel 'ns zo'n oud machientje gezien maar weten niet eens hoe het werkt, daarom heb ik hier 'n filmpje neergezet die de werking van "naaien mi zon aaw geval weergift", klik hierlangs maar op dat plaatje. Een huishoudelijke naaimachine maakt gebruik van twee draden garens, en een van de beide draden is gewonden op een spoeltje, dat los in een houder, het zogeheten schuitje, onder de stof ligt. De andere draad loopt vanaf het garenklosje bovenop de naaimachine via een draadgever naar de naald. Het oog van de naald zit dicht bij de punt. De naald maakt een op en neer gaande beweging.
Gaat de naald omlaag, dan gaat ook de draadgever omlaag, zodat de draad niet of nauwelijks van het klosje wordt afgewikkeld. De draad gaat door de stof heen en vormt daar een lusje. Een ingenieus mechaniek pakt deze lus op en trekt hem om het spoeltje heen. Bij de naaimachine bevindt het spoeltje zich in een schuitje dat door de lus wordt gestoken. Als de naald weer omhoog komt, gaat ook de draadgever omhoog, zodat de draad strak wordt getrokken en de naad bij elkaar wordt gehouden. Het mechaniek rond het spoeltje is het kwetsbaarst. Er kunnen te lange lussen ontstaan die uit de genaaide stof steken, of er kan draadbreuk optreden. Een naaimachine is steeds voorzien van een mechaniek om de draad op het spoeltje te winden. Die van ons zeiden altijd.. "ut spoeltje opspuule"... Toch was het 'n prachtige uitvinding.. tegenwoordig zijn er alleen nog elektrische naaimachines die werkelijk alles kunnen.. maar de mensen maken de kleding bijna nooit meer zelf, hebben het te druk of hebben geen zin omdat zelf te doen, "de was vruuger wel efkes anders, die meiskes van ons hebbe wa rokken, bokse, bloeze en jurke gemakt"...




IRSTE BUZZINE

Benzine is altijd iets "hekties" geweest en we hebben er al veel over zitten grommen en ons aan zitten ergeren.. helaas kunnen we tegenwoordig niet meer zonder maar als je nog 'ns om zou tellen wat 'n litertje kost dan kom je tot de slotsom dat we lelijk belazerd worden. Nu kost hij 1,86 euro dat is 4,10 gld. Gerard Bukkems had nog 'n rekening van de eerste 5000 liter benzine die ze geleverd kregen van de Orion en toen betaalde ze 42 cent. Mooi toch eigenlijk als je de rekening ziet zonder btw... maar goed de rekening is dan ook van november 1958 en is alweer 55 jaar geleden. Ik heb nog 'n foto van Gerard dat hij 'n wagen staat vol te tanken bij hun Orion pomp, ik zal die nog wel plaatsen bij Himmelse Platjes. Nee nee zelf tanken dat mocht je vroeger niet, daar kwam iemand voor naar je toegelopen en betalen gebeurde contant maar bij 'n goeie pomp werden ook je ruiten nog schoongemaakt, dat zat allemaal bij de prijs inbegrepen... vervlogen tijden herleven als je daar aan terug denkt...





AAW GELD

Het is dan wel de map "Aaw Spul" waar ik nu in zit maar we zouden het ook al bijna vergeten zijn... We zitten inmiddels 11 jaar verder en ik denk er nog elke dag aan... In de winkel tel ik alles nog om in guldens.. ik kan het niet laten en ik denk met mij... ook "de awwer oonder ons". Wat hebben ze ons toch belazerd met die verrekte euro's. Wat ze mooi werd voorgespiegeld is 'n complete mislukking geworden.. Telkens als het woord euro valt dan denk ik weer aan die Grieken, Spanjaarden en Italianen die "wij" moeten helpen terwijl we zelf steeds worden genaa... met belastingverhogingen en met bezuinigen. Tellen jullie het nooit 'ns terug naar eerder?? Ik zal wat voorbeelden geven waar ook mde euro schuld aan heeft. In 1980 kocht ik 'n pak shag van 250 gram voor fl. 9,50 en nu vragen ze voor 170 gram 21,50 euro dat is omgerekend 21,5 x 2,20371 is fl. 47,38. Als in diezelfde pak nu 250 gram had gezeten zou die nu fl. 69,50 hebben gekost... en dat is 60 gulden meer dan in 1980 en zou ik er in dat jaar 7 pakken voor hebben gehad. Oplichters zijn het... Gaan we nog even naar de benzine... In 1980 verkocht men 'n liter super voor fl. 1,34 en nu kost hij 1,86 euro en dat is omgerekend fl. 4,10 en dan te bedenken dat we ooit hebben zitten hopen dat de autobelasting zou worden afgeschaft en bij de benzine prijs zou worden bijgeteld en dat die benzine dan wel fl. 2,00 mocht kosten... Ook nu is de autobelasting ook niet mis.. voor 'n autootje van 1250 kg betaal je 162 euro per drie maanden omgerekend.. fl.357,00. Laat me niet lachen met die eikels daar in den Haag... ik betaal met m'n 6000 km per jaar net zoveel als iemand die er 200.000 per jaar op heeft zitten, die zal in mijn ogen toch meer aan de weg kapotrijden dan ik met m'n 6000 en m'n slakke-gangetje... of zie ik dat verkeerd? En dan zeggen ze daar dat we niet iedereen over dezelfde kam moeten scheren... wat is dit dan? vraag ik mij af. Straks moeten mensen tot hun 67ste werken en misschien wel tot z'n 70ste en dacht je dat 'n bouwvakker, stucadoor, dakdekker of stratemaker, om maar enkele zware beroepen op te noemen, dat die dat kan? Die heeft z'n rug al tien jaar eerder naar de klo...... Ja iemand die hele dag op z'n kont zit te tellen hoeveel ze ons dit jaar weer zullen uitzuigen, ja die kan best nog 'n paar jaartjes langer.. Alle regeringen die we tot nu toe hebben gehad denken alleen aan zichzelf.. niet aan de kleine man waar we er in Nederland toch het meeste hebben. De Euro heeft ons genekt.. Telkens als ik de muntjes weer zie van 5 cent, van 'n dubbeltje, 'n kwartje, unne gulden, unne knaak en 'n vijfje dan krijg ik de tranen in m'n ogen... jullie ook?? Als het werkelijk zo is dat je het ook niet kunt aanzien.. dan haal ik het plaatje wel weg want ik wil niemand 'n slechte dag bezorgen...



PLATTE GROND VRUUGER

Ik vond nog ergens wat oude platte grondjes van Asten en ook van de Hemel maar ik zal eerst uitleg geven bij de nummers die ik erbij heb gezet. Beginnende bij 1 dat is de kerk van voor 1900 toen die nog in het midden stond op wat nu het Koningsplein heet en 2 is de plek waar hij nu staat. 3 is het gemeentehuis met de winkeltjes er omheen die allang zijn verdwenenen 4 is de ingang van het Midascentrum in de Prins Bernhardstraat toendertijd Strik. Op 5 is het Eeuwig Leven en 6 de Protestantse Kerk die binnenkort "In de gloria" gaat heten. Op 7 is de nieuwe Gitsels. 8 is "in de Brouwerij" en meteen de ingang van de Hemel van nu, dat toen 'n straat was maar voorheen was het 'n stukje wijk (zie plattegrond), vroeger begon de Hemel bij 21 waar slagerij Mikkers was en die liep door tot bij Cuppens zagerij terhoogte van 18. Verder is 9 ons Tontje Moas Pleintje en 10 is de weg van de Prins Bernhardstraat richting Hemel die toen nog Wolfsbergsche Molenstraat was en doorliep tot aan de Wolfsberg zeg maar van 10 tot 14. Op 11 was het voorste deel van de Hemel en 12 naast boerderij van den Boomen was het Hemel-eindje. 13 daar begon de weg naar Voordeldonk maar dat werd later ook Hemel toen er huizen waren gebouwd. 14 is daar nog 'n deel van de Wolfsbergsche Molenstraat maar werd later omgedoopt tot Hoogstraat. Op 15 vind je de Mariaschool waar men nu appartementen van heeft gemaakt en 16 is de Kerkstraat.. Nummer 17 staat op die hoek nu de boerenleenbank maar was vroeger het politiebureau.. Vanaf de Markt werd het de Emmastraat die nu nog loopt tot 18 en bij 19 begint de Wolfberg nu. 20 was de zandweg van vroeger die "het Liender" in liep dat zal ongeveer terhoogte van de dubbelbaanse weg zijn nu, vroeger was dat waar Wolters woonden. Rechts staat geschreven sectie C van Voordeldonk.. Wijken werden toendertijd in secties ingedeeld.. d'n Himmel hoorde bij sectie C. Kijk ook hieronder dan zie je nog iets van vroeger toen er nog geen huisnummers bestonden, de postbode, die ook in de Hemel kwam, had dit boekje bij zich waarvan ik je de bladzijde laat zien van o.a. de Hemel... Links boven staan nog enkele namen van de Logtenstraat, Zegers, Haazen en van Brussel maar onderaan zie je Hemel ingevuld met Ant. van Helmond en dan A Leenen waarvan ik vermoed dat het huisnummer 35 is nu waar Piet van Lier woont. Een verder is Johan van Heugten (volgens mij van de dames van Heugten die kleding maakten voor ons) en de huizen van Toon Vlemmings, Jan Bosch en Hurkmans en ook de blok van drie van Franssen, van Heugten en van Bommel/Kanters stonden er toen nog niet... Dan zie je in het boekje J Zegers, Jan en Drika Zegers, dan van de Ven, later Jan Kerstens die trouwde met 'n dochter van Ties van de Ven, dan staat er Welten, dat zullen wij wel zijn want wij woonden eentje verder en J van de Cruijs... het zou kunnen dat die op 59 woonden voordat Tinus Cortenbach er kwam wonen. Wat de doorgestreepte naam van Pieters wil zeggen weet ik ook niet... Gaan we naar de rechterkant staat bovenaan Marinus/Martinus Engelen.. dat was een van de eerste huizen aan die kant van de weg. Dan staat er Haspelarij en dat zou iets te maken kunnen hebben met het fabriekje dat er vroeger stond voordat Frans van der Velden er zijn IJzergieterij begon want toen stonden er enkele loodsen met het bijschrift "Carp" en na enig "goegelen" kwam ik uit bij Carp in Helmond die deden in het verven van garens etc.. Dan krijg je de doorgestreepte naam van van de Griend en dat klopt want die woonde in het pand waar later Pietje Bukkems zijn rijwielwinkel begon, van de Griend was de veldwachter in Asten. Na van de Griend kwam er waarschijnlijk Eliens in en later Janssen en dat laatste klopt ook.. Wie er toen het cafe runde weet ik niet... maar het was er wel ooit een gevestigd in dat pand. Vervolgens kreeg je op de hoek met wat nu de Hoogstraat is het pand van Willemke Leenen - Gijssen. Vervolgens zie je in het boekje Ant. Werts staan maar niet beter te weten woonde die weer aan de andere kant van de weg..






LEUK GEMAKT

Vroeger moest men roeien met de riemen die men had en waren er altijd van die snuggere die dingen bedachten om iets mooier en beter te maken en dat het soms ook lukte blijkt wel uit deze twee kaartjes van "groeten uit Asten" van de Markt, kijkend richting Prins Bernhardstraat... ons postkantoor.. Ik heb de kaartjes gelaten zoals ze waren,het ene is 'n vergeelde kaart en ik denk orgineel en de 2de is 'n ingekleurde kaart zoals men wel vaker deed om de kaart uit Asten 'n beter en mooier aanzicht te geven en ik moet eerlijk bekennen dat het ook aardig gelukt is. Voor mij blijft die ouwe vergeelde kaart nog altijd wel het mooiste omdat ik van dingen hou van vroeger en dan in hun oorspronkelijke staat.. zoals gezegt zie je rechts met daarboven op het apparaat dat nodig was voor de telegraaf.. want toendertijd was het Post, Telegraaf, Telefoon... onze oude vertrouwde P.T.T. Jammer dat ons statige Postkantoor 'n andere bestemming heeft gekregen maar ja, het kan in deze tijd van verandering, verbetering en vernieuwing ook bijna niet anders... helaas... daarom doet het me denken aan het t.v.-programma: "de wereld draait door"...



WEINDWIJZER

Ik weet niet precies hoelang de windwijzer al op de Vorreldonkse school staat maar volgens mij toch al 'n hele tijd. Iedereen in d'n Himmel die uit het "twidde deel komme" hebben er wel goeie herinneringen aan. Misschien ook omdat we doodgewone mensen waren die op die school zaten vermengt met de "boertjes" van Vorreldonk en de kinderen van Bergweg, Polderweg en 'n deel van de Wolfsberg. Leo Gabriels maakte er 'n paar foto's van en bewerkte die tot 'n prachtig plaatje van de ingang van de school, met daar boven duidelijk zichtbaar de wijzer die de richting van de wind aan gaf... De windwijzer is het symbool van de "Vorreldonkse school" vind ik... Je werd er opgeleid en klaargestoomd om daarna de "grote wereld" in te trekken.. welke richting je ook koos.. "welleke kant ge ôk in geengt"...





GROETEN UIT AASTE

Bij aaw spul hoort ook dit kaartje uit Asten, groeten uit Asten zoals er meerdere en verschillende groete kaarten in omloop zijn in ansicht-kaart formaat. Ook deze vind ik weer mooi maar toch is me iets opgevallen wat me niet lekker zit.. De foto's die er op staan... het openlucht-theater linksboven dat klopt.. ook de molen in het midden en onder de foto van de bloemenwijk klopt ook en de foto van het Klooster van het Heilig Hart is niks mis mee... maar bovenaan rechts.. dat zit me niet lekker want daar staat Wilhelminastraat en daar zit ik 'n beetje over te dubben want het lijkt me sterk dat dit niet de Heesakkerweg is maar het kan ook zomaar zijn dat de Heesakkerweg vroeger ook niet bij de Wilhelminastraat behoorde... wie kan me helpen??



MOI BROMMERKE

Dit was het "apparaat" waar iedere vlotte jongen wel van droomde in zijn jonge tijd... want als je zo'n brommer had dan maakte je de blitz.. Gerard Bukkems, hoe kan het anders, die had er zo eentje. Als je 'n Royal North had dan was je het mannetje.. natuurlijk ook met 'n Florett die in die tijd met de Royal North tot de meest geliefde brommers behoorden. Onzen Huub had 'n Florett.. prachtig.. Ik kan me nog herinneren dat er in d'n Himmel ooit 'n Belgische jongen kwam en die had zo'n Royal North met racestuur, dat was zo'n stuur dat lager kwam dan de benzinetank...en die had hij net als Gerard Bukkems flink opgevoerd en men zei zelfs dat dat ding 93 liep... Dat geloof ik nu ook weer niet maar ik heb ooit 'n ritje achterop dat ding meegemaakt en binnen mum van tijd stonden we al slingerende bij het Fortuintje voor de deur... Ik ben er spierwit kijkend van af gekomen denk ik want ik had water en bloed zitten zweten... Toen kon je ook nog speciale benzine kopen die 'n aparte geur af gaf, ik weet niet meer precies hoe ze die noemde maar stinken als dat goedje deed als er 'n brommer langs kwam die op dat soort benzine reed. De brommer van de Belg slingerde achter behoorlijk en was duidelijk niet gemaakt om hoge snelheden te halen... maar ruig waren die dingen wel... voor mij is het altijd 'n droom gebleven, ik had 'n Sparta die 42 liep...







TIGGESTREIJIG

Wij Nederlanders, Astenaren, Himmelse mensen wij focussen ons altijd op afvallen want het is vaak niet moeilijk om aan te komen. Ik heb nu 'n jaar lang best goed m'n best gedaan om af te vallen en dat is me goed gelukt ook vind ik zelf... Eigenlijk had ik onder de honderd kilo willen komen maar het lukt me de laatste tijd niet zo goed en ik ben ook niet meer zo gemotiveerd als de eerst drie maanden, dat betekend dat ik blijf hangen op de laatste 6 kilo die ik er eigenlijk nog graag vanaf had willen hebben.. maarja, als je al dat lekkers ziet liggen tijdens feestjes enzo, dan is het moeilijk om van die "dikmakertjes" af te blijven met je handen. Nu vond ik iets van 'n heel tijdje terug, 'n advertentie om aan te komen... Ik denk... verrek, wat is dat nu toch weer... iedereen wil afvallen en dan iets om aan te komen... maar natuurlijk zijn er ook die het maar niet wil lukken om op 'n goed gewicht te komen... toch vond ik het wel erg raar... Eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord maar er zijn wel meer dingen van vroeger waarvan ik het bestaan nooit heb geweten. Dit is dus Sargol en het was toendertijd 'n nieuwe ontdekking om "dikker, kloeker en vleeziger" te worden want het verhoogde niet alleen je gewicht en kracht, maar je kreeg er ook meer uithoudingsvermogen van.. Heel raar maar goed er worden met dit soort reclames wel meer dingen gezegt die niet helemaal kloppen dat heb ik wel gemerkt met de middeltjes voor af te vallen... "dur worren wa zinloze pillekes, zellufkes en poeierkes angeprizze um kieloos kwijt te rake"...



ECHTE FILLUM

Toen wij thuis nog maar net televisie hadden en dat was zo ongeveer toen ik 13 was, in 1958, toen was er nog niet zo heel veel op... journaal, kinderuurtje, kwis en 'n toneelspel.... Toch kan ik me goed herinneren dat er de eerste echte speelfilm op was en die heeft toen ook echt veel indruk op me gemaakt. De film heette: "Marcelino brood en wijn". Wij woonde toen nog in d'n Himmel en veel jongens van mijn leeftijd hadden het er over en veel ouderen onder ons zullen die film heel zeker wel ooit gezien hebben en wij zaten ademloos te kijken.. ik denk dat ik de film meerdere malen heb gezien.. Het gaat over een weesjongetje Marcelino die wordt opgevoed in een Spaans klooster. Hij mag van de monniken niet op zolder komen, want daar waart een spook rond. Maar hij kan zijn nieuwsgierigheid natuurlijk niet onderdrukken. Gaandeweg ontdekt Marcelino dat het geen spook is, maar een groot kruisbeeld dat raar doet op zolder. Christus aan het kruis wil tot leven komen en vraagt om brood en wijn. Marcelino steelt daarom elke dag een beetje brood en wijn, totdat de monniken er achter komen. Ze gaan kijken wat er loos is op zolder en zien door een gat in de muur dat Marcelino praat met Christus aan het kruis. Marcelino is verdrietig en zegt dat hij naar zijn overleden moeder verlangt. Dan komt Christus van het kruis af, omarmt hem en neemt hem op in de hemel, waar ook Marcelinos moeder verblijft. De monniken zien hem in een stralenkrans van licht, onderaan het kruisbeeld zitten. Beetje ouderwets allemaal maar ik denk dat de film ook op veel meer kinderen indruk heeft gemaakt... ik vond het de mooiste film die ik toendertijd heb gezien... Hierlangs nog 'n affiche toen de film in Venlo in de bioscoop draaide... de film was van 1955... en de hoofdrol werd vertolkt door.. Pablito Calvo.. 'n geweldig goed spelende jongen..



ZIPKES

Tegenwoordig hebben de mensen de beste wasmachines en wasdrogers, strijkmachines zijn onherkenbare elektrische apparaten geworden... Nu ik hier dit zo zit te typen denk ik nog terug aan toen, toen wij in d'n Himmel woonde en 'n apart hok hadden. Achter de keuken kreeg je 'n stukje waar de aanrecht was en waar de gaskruikstond met 'n tweepits gasstel en daarachter weer was 'n soort washok... daarin stond 'n groot gevaarte waar ons moeder in 'n grote kopere ketel de was in deed en die werd dan van onderen af heet gestookt... warm water was er niet uit 'n geiser of zo iets. Naast die wasketel stond 'n houten wasmachine met 'n vringer erop.. Als ons moeder de was had gekookt werd die met 'n houte stok uit de grote ketel gehaald, die gloeiend heet was natuurlijk... En zeep zul je me nu vragen?? tja zeep dat zal ik je uitleggen. Soms werden er stukken die erg vuil waren met groene zeep ingesmeerd dan konden die beter schoon worden. Toch herinner ik me dat ons moeder ook zeepsop maakte en dat deed ze door 'n stuk zeep te pakken, er met 'n aardappelmesje stukken "af te schillen" en die deed ze in heet water, dan ging er wat soda bij en roerde ze tot het 'n sopje was om voor de was te gebruiken... Ik heb nog 'n foto gevonden op internet waar het op staat in de volgorde zoals ik beschreef... De ketel had geen aftapkraantje zoals de wasmachine had en moest leeggeschept worden met emmers die achter naar de zoei werden gesjouwd en omgekiept... Dit alles was natuurlijk al 'n hele vooruitgang tegenover nog vroeger, toen moest men nog wassen op 'n wasbord met de hand... Nu trekken de mensen tenminste twee keer per dag andere kleren aan... als ze dat vroeger ook hadden gedaan in 'n gezin van 7 tot 12 kinderen, dan was die moeder echt dag en nacht bezig geweest met wassen en zeven dagen in de week.. nu was het al 'n hele bezigheid en vandaar denk ik ook de uitdrukking: maandag wasdag, want het duurde zeker 'n hele dag.. Tegenwoordig zet je de machine aan.. en als je terug komt van de winkel is de machine klaar voor in de droger.. en de maandag is allang geen specifieke wasdag meer...





JAAP VAN DE LEIJZING

Liessel heeft nog altijd z'n eigen kei, de carnavalsvereniging heet ook de Kei en hun kei ligt in Liessel op het plein en dat werd nogals 'ns weggehaald. Veelal waren dat bevriende carnavalsverenigingen en voor 'n "vat of wat bier" kregen ze het ding weer terug... maar waar het hier om gaat, mijn verhaal gaat over "de Rots van Deurne", de echte naam is "Jaap van de Leijzing". Ik weet Astenaren die ooit weghaalde uit Deurne, het ding lag er op de Markt voor 'n boom en "de jongenmiddenstanders van Asten" waren wel vaker in voor 'n geintje en zo kon het gebeuren dat men s'nachts de stoute schoenen aan trok... met 'n oude kraanwagen van houthandel Raaymakers ging men op pad en in "no-time" werd het zware stenen monster opgetakeld en naar Asten vervoerd... Na de ontdekking stond de krant er later vol, "d'n Hellemondse" toen nog. Waarom ze die kei gingen halen daarover doet hetvolgende verhaal de ronde... Asten had best wel actieve vereniging van jonge middenstanders maar Deurne had niet eens 'n vereniging daar stond alles op 'n laag pitje en om die van Deurne 'n beetje aan te sporen wat te doen gingen ze "de Steen des aanstoots" stelen, 'n aansporing om wat activiteit te ontplooien. Toen de Astense mannen die Rots hadden weggetakeld werd er op die plaats 'n zak kaf neergezet en ik hoef niet uit te leggen wat men daarmee bedoelde. Ik heb nog wat foto's van toendertijd gekregen en ik wil die hier graag laten zien in onze map "Aaw Spul".. want het is toch al weer heel wat jaartjes geleden. Op de foto's: linksboven zie je de kei staan op de Deurnese Markt met op de achtergrond de kerk, op foto rechts hangt "Jaap" aan de takel, klaar om vervoerd te worden naar de markt in Asten en hieronder de foto van de manen die "ut kurweij hebbe geklaard" zittend bij Jaap voor het gemeentehuis van Asten....




De Jonge Middenstanders v.l.n.r.: Piet van Stratum, Thuur Slaats, Theo Cuppens, Kaplaan Pullens, Ger Smits, Jan Slaats en Joep van Bussel. Achter: Jac van Baar, Cis Smits, Leo Mikkers, Theo Bakens en rechts staande is de chauffeur van Raymakers Houthandel, Piet van Deursen...



KETJES EN KATJES

Denken jullie ook wel 'ns na over vroegertijd en dan over dingen die veel voor ons betekende en niet alleen dat maar ook nog meerdere betekenissen hadden? Vandaag zat ik daar nog 'ns aan te denken en toen kwam ik uit bij het woord in ut Aastes dialekt: "Kétjes". De jeugd onder ons zal denken; kétjes? wa zijn dé naw wir vur dinge? Nou dat ga ik hier uitleggen. Beginnende met deze....

lief kétjes:
Vroeger had men bijna overal wel 'n huisdier maar dat ging er wel iets anders aan toe dan dat het tegenwoordig gaat, neem nou de poezen en de katten (de kétjes). Wij hadden die vroeger een en die liet zichzelf gewoon uit, s'avonds als het goed donker was kwam dat beestje mooi naar huis en had wel steevast ergens 'n muis verorberd en kwam lekker bij de kachel liggen nadat ie de hele dag op jacht was geweest. Wat onze vader niet zo leuk vond was dat we soms ook met 'n heel nest jonge diertjes zaten want "spul" omdat tegen te houden was er niet. Dan vertelde wij op school... "we hebbe thuis joong kétjes"...

vervélende kétjes:
Soms waren er meisjes die je zaten te klieren en te vervelen, vooral op school was dat het geval en dat waren meestal die meisjes die dachten dat ze wat meer waren en waarvoor iedereen van die leeftijd maar schrik moest hebben. Vaak klierde ze niet één keer, maar ze bleven maar aan de gang en die stom vervelende meiskes noemde wij dat ook trutten maar in de wandelgang noemde we dé "de kétjes" van de klas.. raar maar waar. Stoer doende meiden die eigenlijk niks voorstelde, tenminste dat vond ik altijd maar het waren en bleven wel vervelende "ketjes".

lekker kétjes:
Toen ik vroeger op school zat en we waren 'n beetje verkouden dan ging je niet meteen naar de dokter. Het was best vervelend als je onder de les steeds moest hoesten en ik herinner me nog goed dat ik in de derde klas zat bij juffrouw de Vent en ik de hele tijd kriebels in m'n keel kreeg en de juffrouw boos werd en mij naar huis stuurde... eigenlijk kwam het ook omdat ik op de speelplaats steeds had lopen rennen en daarvan hoestbuien kreeg... maar goed.. ik kon lekker naar huis en toen ik thuis kwam en dat tegen ons moeder vertelde zei ze: goa mer efkus noa Annie Vaalman 'n zekske kétjes halen... kleine zwarte dropjes die hielpen tegen de hoest... echte lekker kétjes waren dat...

mooi kétjes:
Vroeger speelde wij veel buiten en we zaten altijd in de bossen of in het liender, onze geliefde plekjes waren de polderse bossen, de baron z'n dennekes, vorreldonk vlak bij de aa, de viskussloot en het wissenveld en de plakken en de weien in het liender. Bij de korenplakken stonden toen prachtige blauwe korenbloemen en ook klaprozen, in de weien zag je margrietjes en boterbloempjes maar bij het wissenveld stonden enkele struiken en daar sneden we de takken van af want we hadden dikwijls 'n "knijp" bij ons. Die takken namen we mee naar huis en ons moeder vond die prachtig en die bloemen noemden men: kétjes. Prachtige knopjes als die nog dicht waren en nog mooier als die open gingen en in bloei stonden... Voor mij zijn kétjes nog altijd een van m'n lievelingsbloemen

EN DOOR LICHTWEERKAATSING ZIJN DE DICHTE KÉTJES SOMS NOG FRAAIER, KIJK HIERONDER





BLOOT SPUL

Het is natuurlijk goed dat de dingen veranderen, dat was vroeger al zo en dat zal in de toekomst ook wel blijven. Als je in nachtelijke uren de tv aan hebt dan heb je op bijna alle commerciele zenders wel... hoe noem je het?? Bloot-tv?? Ze "prijzen" dames aan per telefoon of je kan gewoon naar 'n zender gaan, je betaald 'n stel euro's en je ziet zoveel bloot als je wil... Tja tijden veranderen... hadden wij vroeger de Barend Servet Show waarin Sjef van Oekel met wat blote dames in beeld kwam... toch was de eerste die echt bloot op tv kwam: Phil Bloom.. op 2 okt 1967, en die zat in d'r nakie in 'n stoel met de benen over elkaar geslagen en daar stonden de kranten 'n dag later vol van, en het programma?? Hoepla... Tegenwoordig staan soms de kranten zelf vol met "Phil Blooms". Toen wij in d'n Himmel woonden waren we geabonneerd op de Margriet en de Revue en die kwam Leo Janssen zelf bezorgen.. Ook de bladen van toen zijn veranderd... De Revue is de Nieuwe Revue geworden en dat was het samengaan van de Revue met de Katholieke Illustratie en is er al het verschil te zien; vrouwen worden steeds bloter afgebeeld..... Hieronder staan enkele afleveringen van die Revue vanaf links eentje uit 1953, 15 cent en 1967, 55 cent dan de Nieuwe Revue zoals die er nu uitziet, daarvan kost 'n jaarabonnement zo'n 82 euro, omgerekend zo'n 180 gulden voor 51 nummers ... De verkoop van bladen loopt hard terug, waren dat er in 1968 nog 280.000 in 2010 waren dat er maar ruim 40.000 en je ziet dus wel dat je het van bloot op de voorpagina ook niet moet hebben om de bladen aan de "man" te brengen...





WAANDRUKLAME ZO FASSIENEREND

Oude reclame heeft me altijd gefacineerd en dan vooral de borden die tegen de gevels van winkels en huizen hingen wat vooral vroeger erg gebruikelijk was. Misschien herinner je nog wel dat grote bord op het kleine cafeetje van Eijsbouts tegenover wat nu Het Eeuwig Leven is. Het grote RVS-verzekeringen bord waarvan ik hier nog 'n foto heb. Ik heb nog 'ns wat rondgesnuffeld en vond nog wat wand-borden die de mensen zich zeker nog wel kunnen herinneren ten minste zeker die al wat ouder zijn. Als ik denk over de reclame in Asten dan denk ik ook vooral de reclame bij de sigaretten winkels van b.v. Warnar in de Prins Bernhardstraat, eerst aan de rechterkant en later aan de linkerkant en die van Bekken aan de Julianastraat. Hieronder staan de borden
die ik zelf het leukste vind en waar m'n gedachten weer ver terug gaan in de tijd, misschien bij jullie ook wel, geniet er van.




AUTOLOZE ZONDAG



Wittege ut nog?? Het is alweer ongeveer zo'n 40 jaar geleden dat we de verplichte autoloze zondag hadden... De invoering hiervan in nov 1973 bleek achteraf 'n lachertje te zijn. Je kon geen benzine kopen of je moest bonnen hebben en die kregen alleen die mensen die autobelasting betaalde... tja, en daar was ik dus weer niet bij.... waarom?? nog altijd vind ik het waardeloos dat iemand die 60.000 km per jaar rijdt niet meer hoeft te betalen voor het "vernielen" van de wegen dan ik met m'n 6000 per jaar... ik vraag me soms af: wie bedenkt deze waardeloze onzin. De benzine kwam op de bon, de olieproducerende landen wachtten op een gelegenheid om die schaarste te vertalen in verhoogde prijzen: die gelegenheid kwam in oktober 1973, toen de Jom Kipoeroorlog uitbrak waarbij Israël werd aangevallen door Egypte, Syrië, Algerije, Irak, Koeweit, Libië, Marokko, Saoedi-Arabië, Soedan en Tunesië en in die oorlog koos Nederland de zijde van Israël. Uit woede over deze pro-Israëlische houding van Nederland draaiden enkele Arabische staten de oliekraan dicht, waarop de regering zich genoodzaakt zag het olieverbruik te beperken door autoloze zondagen in te stellen, achteraf dus 'n lachertje. Ik haalde toch benzine voor de paar kilometers die ik reed en deed dat zonder bonnen in 'n bekend Astens benzinestation die, zoals de ronde deed, haar eigen benzine-opslagtanks hadden in Belgie. Ik had er 'n stel kruikjes voorraad in m'n stal achter het huis staan, zoals zo velen met mij... Toendertijd speelde ik bij orkest the Secrets en wij kregen voor het busje voor de muziekinstrumenten en voor een personenauto vrijstelling en mochten wel rijden naar de zaal waar we speelden en weer terug. Het domme van dit alles was dat wij toen we bij zaal Juliana in het Limburgse Horst moesten spelen op de heenweg 4x werden aangehouden door de politie... sjonge jonge wat 'n gedoe zeg... Ook in d'n Himmel liep en geen auto's, "ut waar wir net of we wir keind waren, toen liepe dur ôk gin autoos mér alleen mér pért mí kaar en wa fietsende mensen"... Boven 'n foto zoals het er toen uitzag op de grote weg en hieronder de beruchte benzine-bonnen van toen...





NOSTALGIESCHE REKENING

Ik kreeg deze oude rekening nog om te scannen van de familie Jan Bosch van huisnummer 41 vroeger en je kan bijna niet geloven van de bedragen die je vroeger moest betalen. Dit is er eentje van het waterschap uit 1956 en is belasting die men aan het waterschap moest betalen over 'n heel jaar. Wat het precies inhield weet ik ook niet maar tegenwoordig betalen wij ook belasting voor waterzuivering, rioolbelasting etc etc dus zal dit ook wel zoiets zijn...





PIJN-WEG-HALER (PIJNSTILLER)

Potverdorrie wat gaat het hard met de mappen want deze map zit met dit verhaal over vroeger ook al weer vol... Ik wilde hier eigenlijk iets laten zien van vroegertijd dat ik zelf ook nog meemaakte, "efkus ow geheugen opfrissen"... Tegenwoordig als je ziek bent ga ja naar de dokter, die stuurt je door naar het ziekenhuis als het echt ernstig is maar als men denkt dat het met geneesmiddelen te genezen is stuurt men je door naar de apotheker en als je aan de beurt bent kan je de medicijnen meenemen... maar in mijn jonge tijd was dat wel wat anders... Wij waren net als zoveel mensen bij dokter Janssen in de Wilhelminastraat en je kon niet van te voren 'n afspraak maken, dat was toen niet alhoewel dokter Janssen zelf wel telefoon had (telefoonnummer 6)... maarja.. wij weer niet. Je liep binnen, in ons geval met ons moeder en je ging in de wachtkamer zitten die meestal al helemaal vol zat, welke dag je ook kwam en als je aan de beurt was en de dokter had naar je gekeken dan maakte de assistente je pilletjes klaar of je zalfje, naar gelang de dokter voorschreef. Als je 'n verwonding had dat deed de dokter er 'n verband om... Maar tegenwoordig heeft men voor elk dingetje pijnbestrijders in alle soorten en maten.. de meest bekende nu is wel de paracetamol, maar eerder had men 'n "asperientje". Maar ik wil eigenlijk nog 'n beetje verder terug gaan... als wij tandpijn hadden of oorpijn of zoiets dergelijks dan kwam ons moeder af met 'n glaasje water met daarin 'n grote witte zachte pil die oploste in het water, de naam?? 'n Akkertje. Bij vele ouderen gaat nu wel weer 'n lichtje branden, och ja 'n Akkertje, dat hielp voor elke pijn, waar je het ook had. Dat werd zo genoemd omdat ze werden gefabriceerd van de firma van den Akker. Het was zo'n groot wit tablet waar van binnen poeder in zat en dat werd in water opgelost... het Akkertje deed wonderen.. echt wel. Bij tandpijn kregen we van ons moeder 'n grote rooie zakdoek (snotlap) om met daarin wat witte watten en dat bond ze dan om je gezicht, om je wangen en dan kreeg je 'n Akkertje... Ik zal die dingen van m'n leven niet vergeten en ik vond nog ergens 'n foto waar de reclame op het winkeltje stond en wat advertenties van vroeger (1942) uit de Katholieke Illustratie met het wondermiddeltje.. Lang leve het Akkertje.





GOUW AASTES DUO

Het zijn dan wel geen voetballers uit d'n Himmel maar ik wil dit plaatje hier toch 'n keer laten zien omdat ik er veel oudere mensen die NWC 'n warm hart toe droegen of nog dragen, 'n groot plezier mee doe. NWC was in mijn jonge tijd de vereniging waar we elke zondagmiddag naar gingen kijken en aanmoedigen. Aan een team hebben we zeker hele goede herinneringen en dat was toen Gerard van de Moosdijk en Peter Werts het spitsen-duo vormde dat zorgde voor 'n heel stel Astense doelpunten, Gerard met zijn uitzonderlijke voetbaltechniek en Peter met zijn onuitputtelijk doorzettings vermogen... Op de foto toen de twee elkaar in de armen vlogen na weer 'n doelpunt, Gerard rechts en Peter links. Ze bezorgden ons onvergetelijke uurtjes... In 1963/64 werden ze ook kampioen met ook 'n stel Himmelnaren binnen de gelederen... De selectie bestond uit de volgende spelers: Wim Verhoeven (trainer/voetballer), Jo Verberne, Wim van Lieshout (die trouwde met Lenie Franssen (45), Henk Cortooms, Gerard Mennen, Frans van de Moosdijk, Frans van der Steen (84), Toon Verdeuzeldonk (91), Eddie Mikkers, Theo Cortenbach (59), Lambert Verrijt, Henk Schuurman, Gerard Cortooms en natuurlijk deze twee toppers van de foto: Peter Werts en Gerard van de Moosdijk. We gingen toendertijd ook naar de uitwedstrijden kijken en leuke bijkomstigheid.. inhet seizoen 1964/1965 speelde NWC tegen 'n team dat de toen jeugdige en talentvolle tweeling Willie en Rene van de Kerkhof voor de eerste keer in hun team hadden staan, ik dacht MULO of Helmondia maar weet het niet heel zeker.. die waren toen 'n jaar of 16 of 17. Voor die NWC-selectie van 64/65 gingen we graag naar het voetbalveld... die brachten wat te weeg dat kan ik je wel vertellen..



AAW REKENING

Ik vond nog ergens 'n afbeelding van 'n oude rekening van de firma Hoefnagels, je weet wel uit de Julianastraat waar nui nog altijd de ijzeren hoefstal staat die nodig was vroeger om de paarden van nieuwe hoeven te voorzien, (het echte hollandse woord is travalje), de paarden werden daarin gezet zodat de hoefsmid zijn werk goed kon uitvoeren. De rekening is voor de gemeente Asten (Raadhuis) uit 1896 en het was voor verleende diensten zoals het uitbreken van 'n kachel in de raadzaal, aanbrengen van kachelpijpen en het oppoetsen van alles. Totaal voor fl. 6,55.... nostalgie om door 'n ringetje te halen... toch even 116 jaar geleden....





BUUKSKE VAN DE KERRIK

We gaan nog maar 'ns neuzen in "un bûkske van de kérrik" of wel het boekje van de familie van Helmond van Himmel 8. De linkerpagina gaat over het huwelijk van Thieuke en Nelleke van Helmond (8), wanneer ze zijn gedoopt en wanneer ze zijn getrouwd. Op de rechterpagina staat de naam van het eerst geboren kind van de twee oud-Himmelbewoners; Annie van Helmond die later trouwde met een der bekendste postbodes van Asten, Toon Hoebergen. Het mooie is dat de peter en meter mijn eigen oom en tante zijn: Piet van Helmond en Drika van Helmond - van Bussel. 'n zusje van mijn moeder die in de Kerkstraat woonden en 'n bouwbedrijf hadden. Raar vind ik wel dat ze gedoopt is 1,5 uur nadat ze was geboren....





IN DE WINKEL VAN ANNEKE



Ik ben er zelf wel 'ns ooit binnen geweest en ik zal het ook nooit vergeten, het was bepaald geen supermarkt, maar er waren wel dingen te koop die je ergens anders niet meer kon kopen... maar er stond ook veel ouwe rommel bij, tenminste dat vond ik.... Het nostalgiesche winkeltje van Anneke de Bruijn op het Koningsplein. Hieronder staan wat foto's en als je er op klikt worden ze uitvergroot... De foto's zijn genomen door Piet van de Goor en die wil ze wel met ons delen en ik vond het zo'n echte nostalgie dat ik ze hier ook meteen plaats... met dank aan Piet... fantastisch mooi, het behoeft niet veel uitleg verder... Stoffen, garens, borduurspullen, nachtjapons, ritsen, jam, hand en zakdoeken, sjaaltjes, sigaretten, knopen, blikjes groente..... "te veul um ôp te nuujme".... Op de foto in het midden zie je Anneke in "hurre winkel". Het verschrikkelijke lelijke pand wat het nu nog staat moeten ze maar gauw opruimen, 't is Aaste "onwaardig", wij zullen ons het winkeltje toch herinneren zoals op deze foto's, en niet zoals de bouwval die er nu nog staat...





AASTES GÁWT




We weten allemaal nog wel dat er ooit iemand uit Asten bij de Olympische spelen goud won voor Nederland, Piet Raymakers won samen met Jos Lansink en Jan Tops teamgoud tijdens de Olympische Spelen in Barcelona, dat was in 1992 en dat was 'n hele prestatie, trouwens in de individuele wedstrijd werd hij tweede achter de Duitser Ludger Beerbaum. Maar we hebben nog 'n man uit ons eigen Asten die goud won waar we eigenlijk nooit iets van of over hebben gehoord. Op het moment van de spelen woonde hij in Helmond maar Driekske van Bussel, de man waar ik het over heb, was 'n geboren Astenaar en samen met nog enkele teamgenoten won hij de gouden medaille op het onderdeel boogschieten: bewegend doel op 28 meter voor teams en dat was op de spelen van 1920 die werden gehouden in Antwerpen in België. Hieronder op het kaartje zie je de mensen die voor Nederland in actie waren gekomen, Piet de Brouwer kwam uit Eindhoven, van Bussel was een van de steunpilaren van het gouden team, Je ziet Driekske hier op de foto vierde van linksboven. Op de spelen deden de Russen niet mee...... dat kwam omdat het Rusland van toen was verscheurd door de revolutie. Oostenrijk en Duitsland waren niet uitgenodigd. Leuke bijkomstigheid; Nederland won ook goud op andere onderdelen van teamsporten. Bij het touwtrekken. Alle wedstrijden van zowel de voorronden als van de halve en de grote finale werden met 2-0 gewonnen, de "beren" uit Holland verloren niet één partij.. Bij het zeilen wonnen de drie gebroeders Hin het goud bij de 12 voets jol en 'n ander team won ook goud bij de 18 voets jol. Op de 1000 meter sprint bij het wielrennen won Maurice Peeters goud. Totaal won Nederland er 4 gouden, 2 zilveren en 5 bronzen medailles... een van die bronzen medailles was voor het Nederlands voetbal team.... hahaha, toen stond er ook geen Robben in....



BID-CUMMUNIE-PRENTJE

Omdat het enkele dagen geleden Hemelvaartsdag was neem ik jullie even mee naar vroeger, 47 jaar geleden want toen kreeg Marja Engelen (38) dit communieprentje omdat ze toen haar eerste Communie deed in de kerk in Asten. Toen was van Pelt nog pastoor zoals je ziet aan de ondertekening. Wij waren vroeger ook erg trots als we 'n prentje kregen ter herinnering aan de eerste of de plechtige Communie... Ik had het vroeger ook een maar het is kwijt geraakt... jammer... Dit is weer 'n mooie herinnering.... zeker weer na zoveel jaar.





TURUS OF EIJSBOUTS

Als we spreken van Asten dan spreek je ook van de Klokkengieterij, van "Turus". Dan denk je vaak ook aan de medewerkers van de klokkengieterij en dan kom je ook weer uit bij mensen uit d'n Himmel: Harrie en Jacky van der Steen, Leo van Loon, Toon Cortenbach om er maar enkele te noemen... Ik vond nog 'n plátje, 'n tekening van 'n torenuurwerk zoals die werd geleverd in 1899... de foto is van 11 augustus 1900... Best 'n ingewikkeld ding en opgesteld op houten stellingen.... "wij zijn gruts ôp Turrus".....





IRVOL ONTSLAG

In vroegertijd was er nog de dienstplicht, zelfs in mijn tijd was dat zo. Jan Meulendijks (10), de kolenboer, heeft ook zijn dienstplicht moeten vervullen alleen was dat wel 'n paar jaartjes eerder dan ik, hij was in dienst zoals ze dat noemde in 1918 en dat was eigenlijk net toen de oorlog voorbij was, die van '14 - '18. Nadat je de diensttijd had vervuld, vaak 16 tot 24 maanden dan bleef je oproepbaar tot dat je 'n leeftijd had bereikt dat je niet meer opgeroepen zou kunnen worden en werd je ontslag verleend. Hiernaast heb ik de ontslagverlening van Jan uit 1938, dat was toen hij de leeftijd van 40 jaar had bereikt. Ik geef aan dat Jan op Hemel 10 woonde maar dat was toen nog niet het geval want zijn ouders en familie woonden toen in de tussenwoning van Hemel 6 (Piet Stevens) en Hemel 10 in op huisnummer 8 want ook die woning was van de familie Meulendijks, waar laater ook Thieuke van Helmond kwam wonen. Op het kaartje hiernaast staat ook bijgeschreven met potlood; Hemel 8. Zoals je ziet gebeurde dat toendertijd vaak met de hand en deze persoon die dit ontslagbewijs invulde had wel 'n erg mooi handschrift.. vaak zie je dat ze het niet zo nauw nemen en alles met "hanepoten" invullen. Jan was iets ouder dan mijn vader want mij vader was geboren in 1901 en Jan in 1898... Mijn vader is trouwens nooit in dienst geweest en toen ik hem vroeg waarvoor hij was afgekeurd zei hij: "Platvuut", of 't waar was weet ik niet.



IN UT PILBELANG

Dit is 'n berichtje, advertentie zeg maar van januari 1922 uit het Peelbelang van toendertijd, onze aller welbekende weekblad van Asten dat werd uitgegeven door Schriks drukkerij, toen nog gevestigd in de Emmastraat terhoogte van waar je nu je brieven afgeeft voor de Rabobank... Dit is 'n bericht van Grard Keessen die tegenover de drukkerij van toen 'n kapperzaak had. Grard zelf ken ik niet maar wel zijn zoon Jan Keessen want dat was onze huiskapper van toen... De kappers van toen behoefde niet zoveel verschillende kapsels te knippen.. natuurlijk waren het wel mensen die daarvoor opgeleid waren maar ik bedoel maar... zelfs in mijn jonge tijd was er zelfs nog geen "biebop", 'n kapsel dat pas later zijn intrede deed toen Jan Keesen al was gestopt. Het blijft 'n mooi stukje dat hij in het Peelbelang liet zetten dat tevens zijn Nieuwjaarswens was voor 1922... Nostalgie..., mooi om nog 'ns terug te lezen.





CARNEVALLEN

Het is bijna carnaval en dan moet ik automatisch weer in gedachten terug naar vroeger.. mijn eerste echte carnaval vierde ik in Someren-Eind in 'n grote tent, ik denk dat ik toen 'n jaar of 14 of 15 was. Met 'n man of vier vijf hebben we daar gehost en gesprongen, drinken deden we nog zowat niks.. Na jaren werd dat allemaal wel wat anders. Toch heb ik mijn carnaval altijd anders beleefd als andere omdat ik altijd muziek ging maken.. carnavalsnummers instuderen en het podium op.. mijn eerste echte was in Brouwhuis dat was in 1967 toen ik daar speelde met het orkest the Independents uit Heusden samen met o.a. Hans Berkvens en Peter Waals. Later met the Secrets speelde we het eerste jaar dat ik erbij zat bij Jan van Tieskes in Someren-Eind en toen begon de tijd in Lierop, vijf jaar bij zaal van Oosterhout en nog 'ns vier jaar bij zaal Lammers in Mierlo waar we ons orkest "opdoekte" en de laatste avond als the Secrets optraden op dinsdagavond met carnaval na tien jaar. Later speelde ik nog met the Apollo Stars wat carnavals maar dat was altijd in Limburg. Toen brak de DeeJee tijd aan bij het Ketelke van Henk en Ria Caris, later ook nog even bij Wim en Riek Crooijmans en nadat die het Ketelke verlieten ging ik naar cafe de Mert bij Piet en Mieke Mestrum en later bij Jo en Marian Bekkers. Hier heb ik 'n fijne tijd beleefd met de Plekkers.. Maar eigenlijk wilde ik het over de Klot hebben want ik deed tien jaar mee met de verkiezing van het nieuwe Klotlied (de elfde keer haalde ze niet want het werd geschrapt). Tien keer zat ik bij de drie finalisten en twee keer won ik daar. Hier het kranteknipsel uit 1980, met de tekst van het liedje waar ik de eerste keer mee won: het böllekeslied, 33 jaar geleden de hit in Klotland. Ik was er best wel trots op want veel mensen in de zaal wisten van tevoren al op welk liedje ze gingen stemmen omdat de makers ervan dit zoveel mogelijk hadden doorgegeven aan vrienden en bekenden om hun stem aan hun liedje te geven. Ik deed dat niet, mijn eigen moeder die in de zaal zat wist niet eens welk liedje van mij was, ik vertelde dat niemand. Ik ben dan later ook wel 'ns "un bietje getreeje" geweest op de Klot die mijn gewonnen liedjes nooit op 'n cd'tje hebben gezet terwijl de liedjes die tweede en derde werden wel werden gebruikt voor hun cd. Op de jubileum cd staat 'n heeeeeeeeeeel kort stukje van een van mijn liedjes in 'n medley van Klot-liedjes... Nouja, ik lig er echt niet wakker van want zo zit ik niet in elkaar, maar "un bietje flôuw vin ik ut wel". Ik zet hier die tekst maar vast neer zodat jullie hem volgend jaar mee kunnen zingen als mijn liedje 33 jaar oud is... hahahahhaha, grapje, nee nee ik wilde het gewoon efkus op de Himmelse sait loaten weten. "Veul pluzzier en veul lol mi deez daag en loat ut wir unne fijne karneval worren, mí de Plekkers en mí de Klot".



AASTE VAN VRUUGER

In 1929 werden in Asten voor het eerst de straatnamen vastgelegd, men had natuurlijk al wel straatnamen maar niet officieel, ook werden de namen af en toe veranderd. Eerder had men 'n wegenlegger gemaakt want de straten hadden in de volksmond allang 'n naam gekregen. Hieronder 'n schema van toen en de veranderingen.

Markt, dat bleef altijd.
Stationstraat, die ging na overleg in 1936 Tramstraat heten nadat de tram was verdwenen en vanaf 1937 omgezet op aanvraag van raadslid Beks naar Prins Bernhardstraat.
Ommelscheweg, is nu ook nog alleen dan Ommelseweg genaamd
Marialaan, in Ommel is er nog steeds
Berkenstraat, ook in Ommel, die liep richting Berken en heet nu Jan van Havenstraat.
Kluisstraat, Ommel, is er ook nog steeds.
Deurnescheweg, eveneens in Ommel, die werd veranderd in Kloosterstraat.
Marktstraat, die is zo gebleven in Asten
Kleine Marktstraat, is er nog steeds.
Nieuwstraat, die werd later Emmastraat. We kregen later wel 'n Nieuwstraat zijtak Lindestraat
Wolfsberg, Bergweg en Polderweg waren er toen en bleven ook zo heten.
Plantsoen, ook wel soms de markt genoemd is het Koningsplein.
Molenstraat, die liep van het dorp richting Helmond werd omgedoopt in Burg. Wijnenstraat, genoemd naar de burgemeester. Voor de Molenstraat kwam later 'n andere straat met die naam die er nu nog is.
Dijkstraat, bestaat nog steeds.
Korte Kerkstraat, die werd later Nieuwe Kerkstraat en weer later Prins Hendrikstraat, maar op dit moment heet hij gewoon de Mgr. den Dubbeldenstraat.
Torenstraat, deze werd lange tijd Kanaalstraat genoemd, om hem Somerenscheweg te dopen werd afgewezen, later werd het Wilhelminastraat.
Kerkstraat, die is altijd zo gebleven..
Fabriekstraat, dat werd veranderd in Julianastraat.
Sint Josephstraat en Sint Josephplein waren nieuwe straten en werden vernoemd naar de woningbouwvereniging van toen: Sint Joseph, met de nieuwe spelling werd Sint Jozefstraat en St. Jozefplein.
Burg. Frenckenstraat, bestaat nog steeds..
Lindestraat, is er ook nog..
Smalstraat, werd later omgezet naar Langstraat.
Logtenstraat en Tuinstraat bestonden toen ook al en nu nog steeds.
Hemel, jawel in 1929 bestond de Hemel al, het stukje verbinding met de Logtenstraat werd "Hemeleindje" genoemd maar was niet officieel.
De Voorste Heusden, is nu gewoon Voorste Heusden
Meijelseweg, die bestaat zoals hij eerst ook was.
Heusdenschestraat, die werd veranderd naar de patroonheilige van Heusden, Anthoniusstraat.
Hieronder de kaartjes van Asten van ongeveer 1933 of misschien 'n beetje later...





DUN HIMMEL VAN VRUUGER

Onder zie je de uitvergroting van de Hemel. Links op die foto zie je de ingang vanaf de Emmastraat naar d'n Himmel met op die linkerhoek (1889) het pand van o.a. van Baar (1) en verder door de boerderij van van den Boomen (3) en daar kon je het Himmel-eindje in, daar stonden enkele woningen waarvan ik weet dat in het eerste (1750) Kuijpers (?) woonde. Gaan we verder d'n Himmel in dan zie je de huisjes waar vroeger Bert Vlemmings en later Manders (25) woonde en Nard Werts later Prust en Hoefnagels (27) (2289 en 2290) dan de woning van Tinus van den Broek weer later Lomans (29) (1775) en de woning van Werts later bewoond door Maas en Hikspoors (31 en 33) dat toen nog één woning was (1890). Dat was aan ons "Tôntje Moas Pleintje". Gaan we terug naar het eerste huis aan de rechterkant in d'n Himmel; zie je het grote pand met de bierbrouwerij van Eijsbouts (2) met daarnaast (2070) het huis van de familie Stevens (6). De tussenwoning waar later van Helmond (8) kwam wonen stond er toen nog niet. Dan kreeg je de woning en opslag van kolenboer Meulendijks (10) (1782) en het eerstvolgende huis was toen van Leenen (28) op de hoek met de Hoogstraat. De kruising over zie je links, 'n beetje terug, de villa van Leenen (35) en dan de woning waar de dames van Heugten (37) (1251) kleding maakte. De huizen van Vlemmings (39), Bosch (41) en Hurkmans (43) stonden er toen nog niet, evenzo de huizen van Franssen (45), van Heugten (47) en van Bommel (49) niet. Dan kreeg je de drie blokken waar wij vroeger ook woonden (1258-1259-1260), de woningen dus van Zegers, later Janssen (53), van de Ven, later Kersten (55), dan wij, Welten (57) en Cortenbach (59), Joosten, later van Heugten (61) en van den Boomen, later van der Loo (63), van den Boomen verhuisde twee deuren verder toen de nieuwe "twee onder een kap" klaar waren. Dat was alles aan die kant. Gaan we weer terug naar de kruising. Daar is het pand (1308) van veldwachter Max van de Grindt waar later Bukkems (30) de Fietsenmakerij kwam. Dan stond er weer even niks maar op de tekening zie je de loodsen van Strohulzenfabriek Carp (2409), later van Goch en die verder de Hoogstraat in verhuisde. Op deze plek begon Franske van der Velden zijn ijzergieterij. Het volgende huis was van Willem van Bommel (42) (2417) en dan kreeg je niks tot aan de woning van Slaats (1295), later Ties Mennen (62). De huizen van Toon van der Steen etc. stonden er toen ook nog niet.
Zo heb je enig idee hoe het begin van d'n Himmel is geweest...






OUD CONTRIBUTIEBOEKJE

Ik heb hier nog 'n contributieboekje van de vakbond van onzen buurman vroeger: Tinus Cortenbach (59). Niet iedereen was vroeger bij "d'n Bond" maar het was wel noodzakelijk dat er veel bij waren want dan pas kan je de handen ineen slaan over kwesties tussen werkgever en werknemer. Tegenwoordig staakt men al snel als men niet tot 'n vergelijk kan komen, waar ik me wel aan stoor is dat b.v. stakingen bij de spoorwegen of openbaar vervoer vaak tenkoste gaat van mensen die daar gebruik van moeten maken en dan 'n dag of meer niet naar hun werk kunnen, misschien denken andere mensen er anders over maar dit is mijn mening; staken oke, maar niet dat het de gewone mens die z'n plicht doet om z'n gezin te onderhouden er onder moet lijden... boekje is uit 1941... Let ook even op het bedrag dat als contributie betaald moest worden.......... 12 cent per week. Jaja dat waren nog 'ns bedragen... nu kun je jezelf dat niet meer voorstellen...



RECLAME



Iedere Astenaar had hem wel 'ns ooit in de kamer of keuken hangen en ik weet van de mensen uit onze straat dat bijna iedereen die had, jaar in jaar uit, de kalender van het Peelbelang. Het Peelbelang was in onzen Himmel het best gelezen blad, je kon er ook alles over Asten in terug vinden ook nog 'n beetje uit Someren trouwens, of het nu voetbaluitslagen waren, geboorte van 'n kind, nieuws van de gemeente, alles stond er in te lezen en het is dan ook jammer dat Astens populairste en beroemste blad in "die" vorm is verdwenen. Ik heb hier nog 'n stukje uit 1924 uit het Peelbelang met wat nieuws uit "ons Aaste", wat men toen tenminste nieuws noemde, en dat was heel anders als nu, kijk hier boven.. Het linker en rechter plaatje onder zijn advertenties van Asten kermis. Links van Jan van Baar die naast de Centra 'n kledingwinkel had en eerst op dezelfde plek 'n café, en rechts een van "Mietje Mennen", de kledingwinkel die nog altijd bestaat op dezelfde plaats in de Emmastraat.







IDENTITEITSKAART

Hier heb ik nog 'n post-identiteitskaart zoals ze die toen nog kregen, volgens mij is hij uitgegeven in 1983 want hij is geldig tot 1988 en die waren dacht ik 5 jaar geldig. Deze kaart is van Wim Engelen (40) wonende in Helmond..





OUDE PAPIEREN

Dat er zo links en rechts nog veel ouwe papieren zijn bewaard blijkt wel uit de volgende afbeeldingen van Jan Meulendijks (10), Jan de Post voor mensen die dat nog weten. Ik heb hier nog 'n afbeelding van z'n rijbewijs uit 1960. Verder 'n polis van z'n levensverzekering, afgesloten door z'n vader en die premievrij kwam in 1947. De verzekering werd afgesloten op 1 maart 1912 voor 'n bedrag van 50 gulden en de premie bedroeg 8 cent per maand over 'n totaaltijd van 35 jaar. Zo, dat waren nog 'ns bedragen.... Helemaal rechts is 'n inschrijving van de kamer van koophandel voor vergunning van de verkoop van vaste brandsstoffen, kolen en briketten, dus geen petroleum of zoiets, op Himmel 10. (Voor 'n vergroting: klik op de afbeelding)
Hartstikke mooi om nog weer 'ns terug te zien hoe het vroeger was, en ik zal af en toe nog meer van deze dingen plaatsen want ik heb nog meer.





MUSEUM NEERKANT

Leo Gabriëls van d'n Himmel 42 maakte mij erop attent dat er in de Neerkant 'n museum was van ouwe spullen, veelal te maken met electro maar ook andere dingen. Afgelopen woensdag ben ik gaan kijken met iemand die er al 'n afspraak had gemaakt en ik heb 2 uur m'n ogen uitgekeken... Als je houd van nostalgie en oude dingen van vroeger moet je daar toch 'ns gaan kijken het is echt de moeite waard.




Ik ga er binnenkort nog 'n keertje naar toe want ik wil nog meer dingen wat beter bekijken.. We kregen 'n lekker bakkie koffie en daarna 'n interessante rondleiding... en we hebben daarna onder het genot van nog 'n kop koffie nog lekker "efkus noa zitte buurte", echt geweldig. Die hebben het daar echt goed voor elkaar in de Neerkant. Ik heb hieronder de folder geplaatst zodat je 'n idee hebt wat je te wachten staat, waar het is en telefoonnummer voor 'n afspraak te maken. Er staat ook 'n foto bij die m'n maatje maakte tijdens de rondleiding. Klik op de foto's voor 'n vergroting dan is het wat beter zichtbaar allemaal.. Hierboven staan wat ouwe dingen waar ik 'n foto van maakte om hier op de site te plaatsen: mecanodoos, wasmachine en ouwe radio en die je daar ziet is dezelfde die m'n vader ooit kocht, de eerste echte radio in ons huis. Nostalgie om van te smullen, grandioos museum, ontzettend gastvrij...







VERZEKERINGEN VROEGER

Verzekeringen zijn uitgevonden om mensen te helpen als die door iets in nood raken maar tegenwoordig maken ze er voortaan wel 'n echt potje van. Je kan je zelfs verzekeren voor als er soms 'n sateliet op je huis kan vallen, we hebben autoverzekeringen, bromfiets, wettelijke aan sprakelijkheidsverzekering, blikseminslagverzekering, hondenverzekering, brandverzekering, echt te veel om op te noemen alleen het probleem is dat wanneer ze geld uit moeten keren, de verzekering vaak niet thuis is... ze bedenken de gekste smoesjes om er maar onderuit te komen. Neem 'n fietsverzekering, als je die hebt moet je de fiets ook nog in je eigen afgesloten schuur op slot hebben staan, ongelooflijk, welke domme idioot bedenkt zoiets ?? Het komt nog zover dat je hem s'nachts naast je bed moet hebben staan met de ketting rond je middel. En als ze hem dan nog weghalen komen ze met het smoesje dat je er bovenop had moeten liggen, echt niet normaal... Ik weet wel waar ik liever... enz enz.. Hieronder links, nog 'n afbeelding van 'n polis die we thuis vonden bij de papieren van ons thuis vroeger van 'n brand-inboedelverzekering uit 1948 toen d'n Himmel nog de ouwe huisnummers had. Wij hadden toendertijd nummer 31 later 57 en we waren verzekerd voor totaal 3000 gulden want ze hadden hem dat jaar verhoogd met 1800 gulden en de jaarpremie was voortaan 4,50 gulden. De andere is 'n wettelijk aansprakelijksheidverzekering voor het geval dat je 'n ongeluk veroorzaakt met grote gevolgen, voor 100.000 gulden in dit geval en de kosten waren 18.75 gulden per jaar. Jan Stevens was de verzekeringsagent en die kwam het geld nog thuis ophalen. Heel vroeger zelfs elke week. Of dat wij vroeger in 1948 wel voor 3000 gulden in huis hadden staan dat weet ik niet, maar "veul han we nie". Trouwens: d'n hooimijt achter ons huis is wel ooit afgebrand en ik weet nog goed wie hem aan heeft gestookt.. nee nee, ikke nie....





DE VAKBOND

De vakbond is niet meer uit onze samenleving weg te denken. Jan Werts (66) zie foto woonde vroeger vooraan in d'n Himmel bij z'n ouders op nummer 19, toendertijd "Hemel-eindje" genaamd en ging toen ook bij de vakbond die sinds jaar en dag de belangen van haar leden behartigd en ik heb hier 'n boekje van zijn lidmaatschap uit 1931. Als je hiervan lid was kreeg je ook geld als er vorstverlet was. Ik las zelfs in de bijlage dat als je vrouw 'n derde kind kreeg, je recht had op 'n vergoeding van 7 gulden als je tenminste het hele jaar door zegeltjes had geplakt, zie foto 3. Mooi dat deze boekjes nog bewaard zijn gebleven ze zijn nu toch al 80 jaar oud.





ADVERTEREN EN TOERISTEN


Hier 2 advertenties in rode kleur van vlak na de oorlog, vlaggen etc was om de bevrijding mee te vieren... De zaden waren te koop bij Piet Slaats die toen nog woonde in het huis waar later Ties Mennen kwam wonen.. de huisnummers waren toen nog de oude van vroeger.. hier zie je huisnummer 18 dat werd later 62. Verder 'n ouwe indentiteitskaart die je nodig had als je b.v. op vakantie ging naar 'n jeugdherberg of zo, dat noemde men 'n toeristenkaart en deze is uit 1960 van n'n broer Huub





HIMMELS | NÉÉIJS | VRUUGER | SPÍSJAAL | VURHALEN | MUZZIEK | WEETJES | KULTUUR | ALLE FOTO'S HIMMELS | Sitemap


Terug naar de inhoudsopgave | Terug naar het hoofdmenu