SIGRETJES VAN WARNAR

Dit plaatje is van wel weer heel veel jaartjes terug. Maar eigenlijk zet ik dat hier neer omdat ik nog wat op te biechten heb... Ik was denk ik 'n jaar of 12 toen dit er nog stond, de parfumerie van Warnar met daarnaast de kapsalon van de Warnars met sigarettenwinkeltje. Ooit hebben we er wel 'ns wat sigaretjes gejat...

De kapsalon was achter en daar hadden ze 'n spiegel hangen en als de dienstdoende kapper daar in keek kon hij daar zien wie er in binnen kwam en liep die niet door dan wisten ze, Caspar of Chrisje Warnar, dat er iemand iets uit de winkel moest hebben... maar hoe gingen wij te werk, dat zat zo... we gingen heel snel met twee naar binnen en de tweede dook meteen naar onder, voor tegen de toonbank aan en de staande jongen ging vlak voor de gehurkte staan en dan zag je ze kijken in de spiegel en omdat er niemand doorliep naar de knipsalon kwam Chrisje uit de kapsalon naar voren en de eerste kocht 'n paar losse sigaretjes of 'n pakje van 10, meestal Croydon... rekende af en ging de winkel uit... als Chrisje naar de salon terug ging pakte de tweede van ons snel 'n paar pakjes sigaretten en vloog door de deur zo snel mogelijk naar buiten en we zetten het met twee op 'n lopen, snel richting Protestants Kerkje en in het peijke verdeelde we de "buit" gezamelijk... ik biecht dit nu op maar weiger de naam van m'n hulp maatje te geven... en och, wie heeft zoiets in zijn jonge tijd niet gedaan... kijk naar de schooljeugd van het Waterdaal in Someren.. die gingen naar "ut kôsterke" vlak bij de kerk en daar werd aan snoep soms meer gejat dan gekocht... och we zijn toch allemaal wel 'ns vlegels geweest.. spijt van?? neeje niks...

GEVARLUK SPEULE

De kinderen van tegenwoordig komen zowat nooit meer buiten om gezellig met elkaar te spelen, ze zitten de meeste van hun vrije tijd aan de computer de verkneukelen... Dat was in mijn jonge tijd wel even anders, daar moest je wel naar buiten want speelgoed voor binnen hadden we zowat niet. Een van onze favoriete spellletjes was het knipbeurs-trekken.. "Kéndege dé nie?... Dat ging op deze manier, ik zal je uitleggen van 'n keer dat wij dat deden en dat wil ik meteen effe biechten want die keer was het 'n beetje anders als anders. We waren met drie kinderen uit d'n Himmel bij elkaar en het was al tegen de avond, beetje schemerig-donker aan het worden, Jantje Kersten, Martien Mennen en ik waren bij elkaar en we verveelde ons 'n beetje tot Jantje Kersten met het idee kwam om te gaan knipbeurs-trekken. Hij haalde thuis 'n ouwe kapotte portemonee, bonden daar 'n stuk donker naaigaren aan en we legden de knipbeurs op de kant van de weg waar de fietsers vaak fietsten en zelf gingen we in de sloot zitten langs de weg en dat was 'n meter of 2 van de knipbeurs vandaan, zie de foto waar de pijl de plek aangeeft. Dan wachten we op de eerste fietser die langs kwam maar helaas deze gaperd, (vonden wij) had de knipbeurs niet zien liggen, maar na 'n minuut of tien kwam er 'n tweede fietser aan... Vol spanning lagen we in de sloot te wachten op de gebeurtenissen die zouden komen... Hij fietste eerst de beurs voorbij maar draaide om en op het moment dat hij die wilde pakken, trok Jantje Kersten aan het touwtje met de knipbeurs en voordat de blije vinder het ding kon oprapen vloog de beurs naast ons in de sloot. De man lachte zich 'n ongeluk en zei zonder te kijken waar we zaten, dat hij dat vroeger ook wel 'ns had gedaan, stapte op z'n fiets en vertrok weer. Wij lachen... De knipbeurs werd weer met het touwtje eraan in stelling gebracht en weer zagen we in de verte van af tôrrup 'n lampje aankomen.. Toen hij terhoogte van de knipbeurs was fietste ook hij voorbij maar ik zag nog wie het was... iemand van Voordeldonk waarvan ik wist dat hij niet goed kon lopen... Hij stapte zo goed en kwaad als het ging van z'n fiets, wilde de beurs pakken en toen trok Jantje weer... de man schrok hiervan denk ik en hij tuimelde met fiets en al op de weg... Ik hoorde hem ontzettend hard vloeken zoals iemand dat doet die met 'n hamer op z'n fikken slaat en daarvan schrokken wij drieën weer zo hard dat we er als hazen vandoor gingen, de knipbeurs met touwtje achterlatend en we verschuilden ons bij Martien Mennen achter in de tuin tussen de fruitbomen en struiken (foto rechterhuis).. de man vloekend en tierend achterlatend... Ik was erg geschrokken en mijn hartje bonkte alsof ik 20 km hard had gesprint. Martien Mennen was lijkbleek en Jantje Kersten? Die vertrok geen spier, ging nog even terug om de knipbeurs op te halen... De dag later hebben we er wel om gelachen maar ik besefte ook wel dat het voor die man niet leuk was geweest.. daarom wil ik het bij deze biechten en ik zal er drie weesgegroetjes penitentie voor bidden... en dat was het me achteraf trouwens zeker wel waard..... toch gezellig...

STOM GEDOA...

Biechten is soms 'n goei ding, niet dat ik dat zo graag doe maar toch was het vroeger 'n soort verlossing. Sommige mensen voelden dat zo, als je iets ergs had gedaan dan was het 'n soort verlossing als je het had gebiecht. Ongeveer hetzelfde als nu, je zit ergens mee en eindelijk kan je er met iemand over praten en na dat gesprek voel je de opluchting… je voelt je weer happy zeg maar… Ik loop al maanden met iets rond wat ik graag wil biechten maar om daar nu extra voor naar de kerk te gaan heb ik ook niet veel zin in vandaar dat ik vandaag dacht.. ik biecht het toch op de website dan kan iedereen zien wat ik ooit verkeerd deed en me eigenlijk achteraf gezien ontzettend voor schaam.. We moeten voor mijn verhaal terug naar toen ik tien jaar oud was.. Omdat wij achter ons huis 'n grote lap grond hadden liggen speelde we achter dat stuk grond heel vaak, 'n smal pad leiden ons naar 'n soort afgraving, het lag zo'n meter lager dan onze groentetuin en daar lag tussen onze grond en de boomgaard van Pietje Leenen de soort volkstuin van Julianus Martens. Omdat wij vaak in het liender speelden kwamen de volgende "kwallestreken" aan bod… Sloten afdammen, zodat de volgende dag het water in de daar vóór liggende sloten heel hoog kwam te staan, afrasteringen onder afzagen zodat je met één beweging zo'n afrastering kon laten zakken en de boomgaard in kon lopen en wat appels jatten, schrikdraad met 'n hout los slaan en tegen de koeien aanduwen die wat kort bij kwamen staan zodat ze 'n opduvel van de stroom kregen.. maar dat was nog heiligen dag bij hetgeen ik ook wel 'ns heb gedaan. In de volkstuin had Julianus Martens met pijn en moeite 'n stel kolen weten te kweken wat niet mee viel, rode kool, spits kool, boeren kool maar ook bloemkool. Van deze laatste stonden er zo'n 15 in 'n rij… prachtig wit en de eerste had ie al afgedaan om mee naar huis te nemen en op te eten. Op 'n dag speelde ik daar met J en G (namen mij bekend maar ik zeg ze niet..hahahha) en ik zei dat ik de bloemkolen wel 10 meter ver weg kon schoppen… En toen gebeurde waar ik achteraf wel spijt van heb… binnen de minuut vlogen de bloemkolen door de lucht die ik er met welgemikte trap afschopte… wat over bleef waren 13 stronkjes waar de bloemkolen aan vast hadden gezeten… Op de fotootjes: 'n prachtige bloemkool (Julianus Martens de zijne waren nog mooier), midden: tussen dit tuintje en de bosjes achter was de afgraving met het bewuste tuintje en de rechter foto? vanavond zal ik zo weer bidden maar ik neem onzen hond niet mee... Nou ja… ik kan het niet meer goed praten want het is schandalig natuurlijk.. nu zou ik kinderen ook op hun mieter geven als ik ze iets zie vernielen… Als penitentie zal ik drie Weesgegroetjes bidden vannacht voor ik ga slapen en zeggen dat ik het nooit meer zal doen, en ik zal mijn ogen naar de echte Hemel richten en zeggen: Sorry Julianus… vergeef me want ik was toen nog maar klein....

..........

WA IS BIEGTE

Als je groter bent geworden als kleuter, zo'n jaar of zes oud bent geworden, moet je naar de grote school en dan moet je ook de communie doen, tenminste de katholieken en vroeger waren er in d'n Himmel niks anders als katholieken voor zover ik weet... dat hield automatisch in dat je ook moest gaan biechten.. het aan God vertellen wat je fout had gedaan. God was er natuurlijk zelf niet maar iemand zat er in zijn plaats.. hetzelfde als je naar de bank gaat om b.v. geld te halen dan krijg je ook niet de directeur te spreken maar 'n hulpje, zoiets is dat met God nu ook. Ik weet nog mijn eerste keer.. We gingen in 'n lange stoet van de Voordeldonkse school, door d'n Himmel zo naar de kerk en daar aangekomen kon je kiezen de voorste rijen wachtende voor de eerste en de achterste rijen voor de tweede biechtstoel. De meisjes moesten biechten aan de andere kant van de kerk. Aan de deur van de biechtstoel hing vaak 'n plaatje wie de vervanger van God was, die kapelaans en paters hadden het druk als wij kwamen want we waren met zo'n 120 kinderen en die moesten ze binnen 1,5 uur "wegwerken". Ik ging naar de eerste rij en wachten geduldig wat er komen zou en ik was kei zenuwachtig wat iedereen wel heeft, net als je de eerste keer iemand gaat kussen (ge wit wel)... Elke keer als er iemand aan de beurt was geweest schoven we 'n plaatsje op korter naar de biechtstoel.. en eindelijk, ik was aan de beurt.. ik knielde in 'n donker hokje met voor me ruitjes tralie en 'n gesloten luikje, schijnbaar gemaakt voor mensen die agressief werden en de "hulp" misschien wel 'n lel wilde verkopen. Opeens hoorde ik gestommel aan de andere kant en het scheen dat die zondaar, zo zal ik hem maar noemen, klaar was met biechten en zijn luikje werd gesloten en het mijne ging open.. Ik zag in het schemer donker het gezicht van de pater en hij vroeg me op fluisterende toon of ik iets had gedaan en of ik mijn ziel wilde witwassen.. nou ja dacht ik... laat maar gaan, dus ik moest nadenken welke zonden ik gedaan had.. 3 keer gejokt, dat waren er misschien wel 500 geweest, 3 keer gevloekt, nonde.... dat zullen er ook wel boven de 100 zijn geweest, 2 keer iets weggepakt, ?? ontelbaar... denk ik... toen ik verder "niks meer te liegen wist" zei hij... je moet proberen om lief te zijn voor anderen, niet jokken bla bla bla... als penitentie: 3 onze vaders en drie weesgegroetjes en 'n oefening van berouw, tenminste dat denk ik want ik kon hem bijna niet verstaan.... En ik kreeg de zegen nog en kon vertrekken.. Ik bibberde toen ik buiten kwam uit de biechtstoel maar wilde eigenlijk meteen in de spiegel kijken of ik werkelijk witgewassen was... Zal wel... Toen ik naar huis liep kwam er nog iemand uit d'n Himmel langs me lopen en zei: hoe vôndut?? Ik zei: het ging wel, ik moest drie van elks plus 't berouw. Dan pak ik die volgende keer ook want ik moest van elks vijf en 't berouw en die pater stonk uit z'n mo... Haha heb ik de eerste keer toch geluk gehad 'n goeie te treffen, maar ik dacht wel, die helpers van God moeten niet met twee maten meten maar het schijnt in het leven zo overal te gaan, dat heb ik wel gemerkt en achteraf gezien denk ik wel 'ns, waarom moest je toen biechten dat je 'n snoepje had weggehaald terwijl er grote mensen zijn die alles bij elkaar jatten, waarom zeggen dat je hebt gejokt terwijl men ons nu alles voorliegt. Voor degene die ook voor de eerste keer moeten biechten en niet weten hoe het allemaal gaat?? Bel mij maar ik leg het je wel uit... Later, na jaren kon je kiezen uit verschillende rijtjes met zonden, dat was makkelijker, "hoefdege nie te liege welke zoonde déddege had gedoa, 'n sôrt veurgeprogrameerde mix van zoondes".

..................

BALLEN ZUUKE

Het is rond juli 1959, het is zaterdagmiddag en we vervelen ons eigen kapot en dat hebben wij niet vaak want wij Himmelse Boys hebben altijd wel wat te doen. Ik zeg tegen m'n vriendjes, wat zullen we vanmiddag 'ns gaan doen maar 'n antwoord kwam er niet...
Wij naar onze hangplek, dat was bij de fietsenwinkel van Noudje Michiels midden in tôrrup, waar later Cafe de Mért kwam. Tussen Michiels en 't cafe van Cor Clevis, nu feestcafe de Peer, was 'n klein gangetje en in dat gangetje was 'n raam/venstertje van cafe de Sportvriend van Cor Clevis en daar hingen altijd de opstellingen van NWC tegenwoordig hangen die al jaren bij cafe van Hoek en ons oog viel op de wedstrijd die om twee uur zou beginnen tussen Someren A2 en NWC A2 en die werd gespeeld op de Potacker in Someren. Kijk wij waren toch al gek van voetballen en in dat elftal stond toendertijd Frits Vaes (69) ook in, (niet zeker). We waren met zo'n acht man bij elkaar waarvan er toch zeker 4 uit d'n Himmel kwamen en wij op de fiets naar Someren naar de Potacker, sluis elf over en dan 'n stukje langs het kanaal richting Nederweert en dan ergens tussen de velden kon je rechtaf, fietspad richting Zummers voetbalveld.
De wedstrijd was al even bezig en zoals altijd moedigde we onze NWC-ers aan zo goed en slecht we konden en altijd scheldend op die Zummerse als die iets deden wat niet mocht. De scheidsrechter was in ons ogen weer echt zo'n thuisfluiter en met de rust was het, ten onrechte 1-0 voor Someren. Met het rustsignaal gingen de voetballers naar 'n soort kantine die gemaakt was van die grijs schuttingplaten van vroeger, die ken je nog wel en wij, de supporters gingen zoals gewoonlijk het veld op om ook 'n balletje te trappen en na 'n paar minuten schopte we de eerste leren bal over de afzetdraad en in het korenveld... Die vind je niet meer terug...
en na enkele minuten volgde ook nummer twee het koren in... Zo, de wedstrijd begon weer en die Zummerse hadden nog net één bal over om de wedstrijd te vervolgen... Het werd door onze aanmoedigingen nog 1-1 en het eindsignaal klonk.. Wij weer op de fiets naar huis... tenminste dat dacht men daar in Zummere maar dan wisten ze zeker nog niet waarom we die ballen in het korenveld hadden laten verdwijnen, dat doen we echt niet voor niks, zeker niet...
Eentje van ons hield in de gaten waar die ballen terecht kwamen en sloop er naar toe en legde de twee ballen langs het smalle fietspad tussen de velden ergens tussen het hoge gras.. Ja ja, je begrijpt het al, voor we naar huis gingen pakte we gauw de ballen, want die van Someren zagen dat toch niet want die fietsten de andere kant op richting Einderstraat tussen Someren-Eind en Someren. Wij die ballen onder de snelbinders en met 'n rotgangetje naar huis en we konden weer 'n heel tijdje vooruit in d'n Himmel met voetballen op de plak bij van Goch. Stout geweest ?? Zeker, Gejat spul ?? Nee, die Zummerse gingen toch niet zuuken noa die balle, Biechten ?? Nou ja, vuruit mér, Spijt van ?? Neeje niks, wurrum zôn we, latter hebben we in Zummere ôk wel us óit sléég gehad... Zijn we wir kiet... Op de foto's... 1, de ingang van de potacker. 2, zo zagen die "gejatte" ballen er toen niet uit. 3, Sportpark de potacker 1989..

KIENDJE KIEKE

Biechten over 'n "kiendje kieke". ?? Wat je nu denkt is het zeker niet, want dit is heel iets anders en niet dat ik bij iemand op kraamvisite ga, nee dit woord gebruikte alle jongens uit d'n Himmel als we op woensdagmiddag als we vrij waren, met 'n stel vriendjes bij Bertha Sengers, café de Waag, gingen biljarten want dat mocht toen nog ook al waren we jong. Het biljart stond in het achterste deel van het café in 'n apart kamertje, vandaar dat wij ook mochten biljarten want we kwamen niet in het café op zich.
Biljarten koste 10 ct en Bertha kwam gewoon zeggen als je tijd om was, soms pas na twee uur maar meestal waren we voor die tijd al weg want biljarten is leuk maar niet voor hele lange tijd, kinderen zijn dat wel eerder moe. Ik weet eigenlijk helemaal hoe we aan dat gezegde kwamen maar als we gingen biljarten zeiden we altijd: "goadege mee noa Bertha ut kiendje kieke". Ik kan me nog goed herinneren dat we op 'n keertje bezig waren, met vier man uit d'n Himmel en eentje gaf zo'n ontzettende domme zwaai aan de keu (biljarten konden we eigenlijk ook niet), dat de punt van de keu (de pomerans) door het doek ging en 'n scheur maakte van wel 40 cm. We gooide de keu aan de kant en zijn alle vier door de achteruitgang met 'n sneltreinvaartje er vandoor gegaan en we zijn toen maanden niet meer terug gegaan want dat durfde we niet. Na die tijd ben ik nog wel geweest samen met Jan Kersten onze buurjongen en gelukkig herkende Bertha ons niet en toen we aan het stoten waren op het nieuwe groene laken zei Jantje: zal ik die keu nog 'ns "zônne jats" geven?? Ik ben toen maar naar huis gegaan want ik weet dat hij dat nog zou doen ook, ik kende Jantje, die was voor alles "in" en durfde alles. Ik wilde hier biechten dat we dat biljart vernielde, tenminste het laken, maar zo erg was het volgens mij toch al niet want het was allang aan vervanging toe en ik denk dat de mensen daar van de biljartverenging best blij zijn geweest want nu kwam er eindelijk 'ns 'n nieuw doek op. Dus geen penitentie deze keer. Op de foto's, de kleintjes Jan Kersten (55) en ik Peer Welten (57) (de twee andere die erbij waren zijn reeds overleden) en 'n foto toen het nog café was (nu makelaarskantoor).

.......

H. VAN DUN HIMMEL

Ik kreeg 'n mailtje van iemand die ook wat te biechten heeft... Vroeger, en dan praat ik over vlak na de oorlog tussen 1945 en 1950 kwam men in d'n hemel met van alles langs de deur, buiten de mensen die de huur op kwamen halen (Eimert van Deursen) en de verzekeringsman die de premie voor de verzekering kwam ophalen (Hoebergen) was het een komen en gaan van vele handelaren zoals marskramers, pinda-mennekes, slakken-mennekes, fruit en melkventers. Bij ons kwam een marskramers (hoe hij heette weet ik niet meer) hij had elastiek, knopen, sluitspelden en nog meer van die rommel te koop maar ook kwam er een man die verkocht pinda's (echte "ôlienutjes" met schil ) en terwijl hij aan klopte riep hij pinda's te koop "pinda pinda lekka" want het was een klein Indonesies manneke. Ook een die verkocht een soort "slakkenhuisjes" met slakken die men er dan uit kon halen met 'n sluitspeld en dan kon opeten....echt lekker !!! De fruitventer die langs kwam, Karel van Bussel later Leo Evers uit Heusden aan de deur en had peren, appels etc. maar dan de echte sterappels die iedereen zo lekker vond en goudrenetten voor de appelmoes. Dan de melkventers (het was voordat Toon van der Steen er mee rond kwam, (Toon bracht voordat hij met melk kwam 'n krant rond, hij had ook een mooie pet van de krant). Toendertijd kwamen er twee dames, de gezusters Cortenbach, de een heette Jana en de ander Marie. Ik weet nog dat ze eerst met een pendex, later met een bakfiets en toen met 'n melkwagentje dat werd getrokken door een Shetlansche pony. Daarop 'n soort "tank" en daaraan zat 'n kraantje met een sleutel die men er af kon halen, als men met de sleutel de kraan open deed kon men de (losse) melk aftappen, deze werd dan in een mooie blinkende kan getapt met streepjes er op voor het aflezen van de hoeveelheid melk die men eventueel nodig had. Dan werd de melk over gebracht in de pan die de mensen mee brachten en de sleutel staken de dames altijd als ze weer verder gingen in hun zak (tes) want als zij kwamen liepen alle kinderen van de straat met hun mee.
Juist ja en nu komt het wat ik wil biechten !! Eens toen ze weer langs kwamen en ze vergeten hadden de sleutel in hun zak te doen heb ik de sleutel die langs de tank lag gepakt en de kraan open gedraaid met het gevolg dat de melk uit de tank stroomde en de weg op liep, jammer want de melk was kostbaar en de meeste huishoudens waren blij geweest met het witte en rijkelijke vocht, maar ik had nog geprobeerd de kraan te sluiten maar zag dat de dames er aan kwamen hollen en liep toen zelf ook maar weg. Ons moeder was natuurlijk heel boos, maar of ze er ook voor heeft moeten betalen weet ik niet meer maar mijn penitentie heb ik al gehad want ik moest 'n tijd lang binnen blijven en 's avonds vroeger naar bed........ op de foto's: Reclame van Melk, Oude melkfabriek aan de Julianastraat, Foto van zo'n oud ventkarretje, Tappen van melk voor de klant, Melkkoker in elk gezin aanwezig, Nieuwe fabriek aan de Heesakkerweg en natuurlijk ook de reclame van Joris Driepinter.

================================================================================

FRIETJE MET


Ik zal zelf ook 'ns wat opbiechten, ik heb geen geheimen hiervoor. Ik was 'n jaar of tien of elf toen ik van iemand ooit buitenlandsgeld had gekregen, belgiesche franks, want ik had verteld dat ik die spaarde maar op 'n dag kwam ik erachter dat die frank net zo groot was als 'n kwartje, alleen waren die toendertijd maar 6 cent waard. Bij Gooyaers hadden ze pas de binnencafetaria geopend en daar stond die ouwe vader de frites te bakken, mensen te helpen en ook af te rekenen en ik dacht.... die ouwe man ziet toch geen fluit en zal het verschil tussen 'n kwartje en 'n frank toch niet zien.. ik had geen geld en als hij het verschil zag kon ik altijd nog heel hard rennen. Toch wel met 'n beetje lood in de schoenen bestelde ik.... het waren meer klanten binnen, 'n frietje met koste 'n kwartje... Toen hij mij de zak met heerlijke frietjes overhandigde legde ik de frank op de toonbank en liep aan...... m'n hartje bonkte 'n beetje en buiten genoot ik van m'n heerlijke frietjes... de man had het niet gezien... gelukkig (je ziet eigenlijk van te voren al aan zo'n man of ie dat zou kunnen zien of niet).
Ik heb dit grapje nog twee keer meer uitgevoerd met die "frengskus" en telkens kwam ik er mee weg...
Nou ja ik weet niet of dit echt 'n zonde is, ik heb het nooit gebiecht in de kerk, trouwens ik heb er ook geen spijt van, moeten ze geld maar niet zo op elkaar laten lijken.. toch?? Na enkele maanden was de cafetaria verdwenen maar dat zal zeker niet zijn gekomen omdat ik vals betaald voor drie frietjes mét.
Hieronder het kwartje (lijkt iets groter maar is niet in werkelijkheid), de frank en het suikerzakje van de Gooyaersen.
Toen die Cafetaria weg was heb ik ook nooit meer frengskus gespaard of verzameld, was nie mér nôddig.

================================================================================

ONS SCHOOLLIEDJE

Ik heb iets van iemand gekregen om te biechten, eigenlijk niet zo zeer biechten maar in ieder geval iets waar hij spijt van heeft..... het is geweest zo rond 1954, hij zat toen in de vierde klas op de voordeldonkse school bij juffrouw de Vent in de klas en s'middags toen ie naar huis liep gebeurde het volgende..
Samen met Gerard van Loon en Jacky van der Steen liep ie door 't paadje van Sleegers de Voordeldonkseweg op richting Himmel, en gedrieën hadden ze de grootste lol want ze hadden ooit 'ns 'n liedje gehoord dat jullie misschien ook nog wel kennen denk ik: "de school is maar 'n apekooi hoezee" etc. en gedrieën zongen ze dat liedje kwéékend en springend en lol hebbend op huis aan... maar die lol zou snel overgaan..

de school is maar 'n apenkooi, hoezee,
de apen zitten twee aan twee, hoezee,
de grootste aap zit voor de klas
die slaat ons op ons ribbekas
hoezee, hoezee, hoezee..
hoezee, hoezee, hoezee..

Het vervelende was dat ze alle drie niet inde gaten hadden dat juffrouw de Vent ook net op de fiets naar huis ging en achter hun aan fietste en ook goed hoorde welk liedje ze zongen...
Ze reed voorbij, zetten opeens de fiets op de standaard en zei tegen die drie dat ze effen moesten wachten. Ze liep naar Gerard en gaf hem 'n paar flatsen om z'n oren, toen naar Jackie en die kreeg er ook 'n paar aangedraaid en toen de volgende, die gek bleef ook wachten in de plaats van dat ie hard naar huis liep... welke gek gaat staan wachten tot ie 'n paar flatsen tegen z'n oren krijgt?? Bij hun thuis hebben ze hem daar nog vaak aan herinnerd en voor de gek gehouden.
Dit wil ie hier nu eigelijk op biechten, nouja, hij heeft er geen spijt van dat hij heeft gezongen van de school is maar 'n apenkooi, maar wel dat hij ging staan wachten om klappen te krijgen...

==========================================================================

LEECHTPOALEN

Vroeger was er overal plaats genoeg om te spelen en zelfs op de straat was geen probleem want auto's liepen er toch zowat geen en het enige waar je mee uit moest kijken waren de boeren die met paard en wagen door de straat kwamen vanaf Voordeldonk naar het melkfabriek en weer terug om hun melk daar af te leveren en weer met lege kruiken terug naar huis te rijden.

In die tijd kregen we stroom via de elektriciteitsdraden aan de lantaarnpalen en als we voetbalden op straat, zeker als het wat donkerder was, dan schoten we soms (nou ja eigenlijk wel 'n paar keer meer als soms) expres met d'n bal zo hard tegen die draden aan dat die elkaar raakte en al flitsend kortsluiting maakte.. Het vonkte dan dat 't verrekte en door die kortsluiting zat de helft van de straat zonder stroom/licht... en moest Driekske van den Eijnden weer op komen draven.

Die deed dan z'n speciaal schoenen aan met haken en dan klom hij in de houten paal naar boven om alles weer in orde te maken, (driekske staat hierboven).

Achteraf gezien was dit helemaal fout en hebben er ook spijt van dat dit is gebeurd... maar ja... we gaan hier echt geen penitentie voor bidden want 't is inmiddels "vurjoard" en ik hoop ook vergeven en als ik heel eerlijk moet zijn.... hihi, 't was wel lollig toen...hahahaha

(hier rechts 'n voorbeeld-foto zoals dat er toen zo'n beetje uitzag met die elektriciteitspalen).