040 - EIJKUS, DE PÔSVÓGGEL

In de tegenwoordige tijd is alles veel en veel anders dan vroeger kijk maar 'ns naar Pasen want nu is er de Paashaas en vroeger hadden wij de Paasvogel, 'n vogeltje dat mandjes in z'n bek vervoerde met eitjes erin die hij waarschijnlijk zelf had gelegd en dat ook best geloofwaardig is.. want heb je ooit 'n haas gezien die mandjes met eieren vervoerde die hij zelf had gelegd? Als ik nu nog jong was zou ik dat zowiezo niet geloven. De Paastijd daar keken wij altijd naar uit en op school en thuis was er de vastentijd.. en de weken voor Pasen spaarde we de snoepjes op die we kregen bij de bakker etc.. en die we met Pasen verdeelde, de ouderen aten geen vlees of alleen als je zwaar werk moesten doen dan mocht je op deze regel 'n uitzondering maken omdat je sterk moest zijn voor je werk en daar hoorde ook vlees bij, dat herinner ik me nog wel. Trouwens vrijdags aten wij altijd al 'n stukje vis of 'n half ei, hard gekookt. Pôssen was echt bijzonder, toen ik jong was mochten wij in de stal bij ons 'n nest neerzetten zodat de pôsvóggel er z'n eitjes in kon doen en dat deden we meestal in 'n oude kapotte pan waar ons moeder vroeger eten in kookte maar 'n klein gaatje in was gekomen en voor te koken niet meer bruikbaar was geworden. We deden wat hooi in het pannetje en zetten die 's zaterdags dan goed zichtbaar voor de pôsvóggel, in de stal en dan maar hopen dat hij er de dag daarna flink wat in het nestje had gedaan. Vaak waren dat 3 gekookte gekleurde eieren, 'n chocolade ei in dezelfde grote en dan 'n stuk of 4 kleine snoep paaseitjes zoals die er nu containers vol bij de AH, Aldi, Plus en Lidle liggen. Een keer hadden wij erg veel geluk… nadat onzen Henk, onze Frans en ik de eieren hadden gekregen en in de kast gelegd maar we gingen buiten in d'n hof nog zoeken of er daar ook nog iets te vinden was want wisten wij veel.. Onze zoektocht bracht ons ook op de bléék bij de buren, Cortenbach en daar stonden in het gras ook twee mandjes met van allerhande eieren erin. Wij die gepakt en mee naar binnen genomen.. Kijk 'ns moeder; deze heeft de pôsvóggel ook nog gebracht voor ons, die stonden bij Cortenbach op de bléék… We moesten ze natuurlijk weer mooi terugzetten van ons moeder want dat waren "de eijkes vur die van Cortenbach", voor Jan en Gerard. We vonden dat echt jammer want die hadden er meer in liggen dan wij.. Met de snoepjes erbij die we hadden gespaard in de vastentijd hadden we toch ieder wel 'n behoorlijke hoop snoep die zeker weer goed waren voor twee extra gaatjes in onze tanden.. en met Pasen kregen we eindelijk 'ns ieder 'n heel gekookt ei te eten wat normaal op vrijdag maar 'n halfje was. Och ik was nog bijna vegeten te vertellen… toen we nog "gleufde in de pôsvóggel" was het 'n fijne spannende tijd en ik weet nog hoe ik er achter kwam dat het allemaal niet zo echt waar was van die vôggel… Ons moeder kookte de eitjes in 'n pannetje water als wij niet thuis waren of al te bed waren en daar moest dan kleurstof bij en dan werden die gekleurd in de kleur van de kleurstof.. groene, rode en blauwe maar toen ons moeder op 'n keer alles klaar had, gooide ze het gekleurde water achter in d'n hof.. en aan de gekleurde grond kon je zien dat er iemand met verf of kleurstof bezig was geweest en toen ging bij mij 'n lichtje branden, vanaf die dag wist ik het: ook de pôsvóggel is mér verzônne. Toch blie Pôssen unne schônen tijd, ik denk er nog dik an hoe ut vruuger bij ons thuis ging…. Dé is naw wel anders.. De Pôsvóggel is bitter dan de paashaas, zekerste weten.... mí dank an ons moeder....

039 - BROOD-BEDERREVERS, KÓARSKES

Brood is niet weg te denken bij onze dagelijkse maaltijd het is alleen dat we vroeger niet zo veel keuze hadden. Ik weet dat Marietje van den Heuvel, je weet wel de dochter van Tieske uit de Burg. Wijnenstraat die de bakkerij in de Tuinstraat hadden, altijd met de fiets met mand d'r voorop bij ons kwam en dan had ze witte mik, brood en krentemik bij zich en die witte mik kon je volgens mij hebben in twee soorten waarvan gemaakt met melk er eentje van was, ik weet het niet meer precies. (op de foto is iemand die ook zo'n bakkermand voor op de fiets had). Het vervelende was dat ik die donker smerige kórskes van de mik niet lusten en "naw nog nie". Ik vind dat ze de smaak van de boterhammen bederven maar vroeger moest ik die op eten van ons moeder en ook de oudste bij ons hielden mij in de gaten of ik ze wel op at. Hahaha, maar ik was eigenlijk wel slimmer, want ik haalde die vieze dingen er vanaf en deed die onder de rand van 't bordje als we tenminste met 'n bord aten. Als het eten voorbij was en ik weer buiten speelde dan waren ze dat allang weer vergeten als ik terug kwam…(best slim). Maar ons moeder begon dat in de gaten te krijgen en die keek altijd voor ik buiten ging onder de rand van m'n bord en dan moest ik alsnog die viezigheid opeten. Mijn nieuwe truc was de volgende… Ik haalde stiekem de kórskes van de mik af, deed net of ik die op at maar stak die stiekem in m'n andere hand en behendig stak ik die in "de tessen van m'n korte boks… Zo.. opgelost dit probleem want eenmaal buiten gooide ik ze bij Hendriks achter de heg. Opgelost, zo dacht ik tenminste. (Ik moet gewoon niet meer zoveel denken, dat is 'n stuk beter).. Op 'n dag had ik ze weer weggemoffeld en in m'n broek gestoken… buiten gespeeld en toen we naar bed moesten gooide ik m'n broek op bed en toen ons moeder die wilde opvouwen en netjes op de stoel wilde leggen, hield ze die ondersteboven en verrek… daar vielen alle kórskes op de grond, vurdôrrie, vergeten ze weg te gooien… Foute-boel natuurlijk.. ons moeder vertrok geen spier, ik durfde haar niet aan te kijken… ze veegde de kurkdroog geworden kórskes bij elkaar, pakte die op met haar handen en gooide ze uit het raam, voor de vogeltjes… Ik verwachte dat ik 'n "uitbrander" zou krijgen… maar niks van dat alles. De dag erna zaten we weer aan tafel en ons moeder keek naar mij, ik stak 'n korstje in m'n mond op het moment dat ze keek… ons moeder laachte 'n bietje, en knipoogde noa mij ook al weet ik dé ze dé niet goe kon. Ik daacht nog… wa béénde gij 'n lief moederke… Ik denk er naw nog dik an as ik de kórskes van de mik afhaal, en ziej ons moederke wir lachen…ôk in dien anderen Himmel hélt ze mij wel in de gaten…

038 - VETTIG, VLIEGEVANGER

als ik 'n vlieg zie vliegen dan denk ik dikwijls terug aan vroeger en "dé is mirkirres per dag", zeker in de zomertijd. Dan denk ik mee weer aan de tijd dat wij nog in d'n Himmel woonden en toen de electrische vliegenvangers zeg maar de in secten-barbiekjoew nog niet bestond. De jeugd lacht zich kapot maar toch was het wel effiecient zo'n ouderwetse vliegenvanger. Dat ging zo... ons moeder had 'n gruwelijke hekel aan vliegen bij ons in huis en dikwijls zaten die dingen bij ons in de keuken waar eten was, daar zaten die smerige dingen altijd op.. dus dan moest er 'n vliegenvanger komen want onzen vader die pakte wel 'ns 'n krant om die dingen 'n harde mep te verkopen maar dat deed hij ook als die op het behang zaten... je snapt het al... met alle gevolgen van dien.. Dus wij naar Jos Thijssen, waar we ook altijd de vliegers haalden, en 'n paar van die dingen gekocht. (zie de foto hier rechts).Die zaten verpakt in 'n soort kokertje en als het dekseltje eraf haalde kon je aan 'n lusje trekken en ging het kleverige ding uit elkaar en werd ie zo'n 50 tot 80 cm lang. Met het lusje kon je hem ophangen aan het plafond b.v. en bij ons hing dat ding boven de keuken tafel, hij hing niet in de weg want het plafond bij ons was nog al hoog. Vaak keek ik als ik zat te niksen naar dat ding als er 'n vlieg in de buurt was en neigingen had om op de plakkerige bruin-kleurige rand te landen.. eenmaal daarop kon die vlieg er met geen mogelijkheid meer afkomen... Om aan te geven hoe plakkerig het ding was: Iemand bij ons thuis kreeg het ding met het verwijderen in z'n haar en ons moeder heeft zelfs haar bij hem weg moeten knippen om dat smerig vieze ding dat vol met stinkende kapotte vliegen hing, van z'n hoofd af te krijgen. Tegenwoordig hebben ze dingen die ze in het stopcontact steken en de reuk en soms het licht trekt ze aan en dood ze.. simpel.. ook de losse mepper met batterij erin is handig... maar ja... vroeger hadden wij lol als je 'n vlieg 'n half uur zag spartelen aan de vliegenvanger... "Ik hepper nôit an vaast geplekt gezéte en dé wouw ik zô haawe ôk".

037 - GEK EN, HIMMELS GEDOEW

Soms dan gebeuren er dingen die te maken hebben met het feit dat onze straat de Hemel heet en
dat brengt soms de meest hilarische situaties.. Ik heb al 'n keer bericht over Pietje Bukkems die z'n naam en adres aan 'n agent moest opgeven en toen hij tegen die agent zei dat ie uit d'n himmel kwam en engelen naast hem woonde, toen dacht die goeie man dat hij in de maling werd genomen.
Leo Gabriëls overkwam ongeveer ook zo iets want hij werd staande gehouden en toen ie zei dat hij uit de Hemel kwam en Gabriël was, toen toverde men meteen het pijpje voor de dag om te laten blazen want ze voelde zich bij de neus genomen...Toch zijn er nog meer voorvallen met onzen eigen aartsengel Leo, in de hoofdrol en die op Hemel 42 woont. Hij moest 'n paar kuub beton hebben en iemand die hij kende... eentje van Bisschops zou dat voor hem bestellen en toen hij dat deed moest de man aan de andere kant van de lijn ook 'n paar keer slikken........ dat gesprek ging zo: Hallo: met d'n Bisschop hier, kunnen jullie 'n paar kuub beton leveren bij Gabriël(s) in d'n Hemel?? Het was even stil aan de lijn en toen zei die man: dat zal 'n duur ritje worden naar d'n Hemel.. Ik heb ook wel 'ns iemand verteld dat ik uit d'n Himmel kwam en dat vonden ze maar wát gek en dan vertelde ik nog meer van die rare dingen.. er wonen ook veel engelen in de straat, en dan zag je ze helemaal rood aanlopen, het is allang geleden en ik zei ook nog... 'n meisje uit onze straat, Petra die heeft verkering met Gabriël, hahahha, ik vervolgde... er wonen ook Bisschops in Asten en we hebben 'n deken van hout maar niet om onder te gaan liggen, we hebben op het kerkhof onze eigen Calvarieberg, in de Emmastraat hebben we de vijf geboden (vijf gebooi) en tegenover het laantje naar het kasteel staan de 12 apostelen (12 grote dikke bomen) en in d'n Himmel hing Jezus in vroeger tijd aan het kruis.... Tja we hebben in Asten nogal wat "giseteluk spul" en speciaal in d'n Himmel. Nee nee we hebben er geen die Jezus heet en duvelkes kennen we niet in d'n Himmel. Ook Gerard Bukkems maakte nog iets mee dat met de Hemel te maken had: 'n man belde voor een of andere auto en wilde graag komen kijken, hoe het ding eruit zag voordat hij besloot om die te kopen.. Hij zei tegen Gerard, jullie wonen op Hemel 30 in Asten maar kun je me vertellen hoe je in de Hemel komt... en voor Gerard het wist zei hij: Ons moeder zei altijd als je braaf bent en geen verkeerde dingen doet dan kom je er van zelf.. de man kon de grap niet echt waarderen en zei aan de andere kant van de lijn: valt kap... met je auto en hij gooide de hoorn erop. Gerard hí nôit mér iets van de goeje mens vernômme.

036 - VETTENHAP, ÉÉTEN UIT DE MUUR

Voor zover ik weet had Frans van Baar op de hoek van d'n Himmel en de Emmastraat de eerste echte automaat van Asten waar je snackjes uit de muur kon trekken. Je kon er 'n kroketje, knakworstje, worstenbroodje of 'n slaatje trekken. Kwartje d'r in, laadje opentrekken en als je na het uitnemen de klep weer dicht deed draaide er binnenin 'n plateau en kwam er 'n volgend snackje voor de dag. Met dit ding was niet te "kloten" maar bij Hoes later kon je 'n rol drop trekken en daar had ik het volgende op gevonden. Eerst opletten of er niemand in de buurt was, dan dubbeltje in de automaat… goed opletten… de schuif open trekken, rolletje eruit nemen en in je zak steken.. en dan de schuif weer vastpakken, snel dicht en weer open doen… van de tien keer lukte het zeker 7 keer dat er 'n nieuw rolletje in lag en de schuif weer open ging zonder te betalen. Tja, als je geen geld hebt moet je wat verzinnen…Trouwens, een keer ging het helemaal mis want toen vergat ik bij de eerste keer de rol drop eruit te pakken en duwde ik de schuif weer dicht en had ik niks… jammer.. Bij Jan van Hoek sr. In de Emmastraat hadden ze 'n groentewinkeltje maar aan de andere kant van de winkeldeur hadden ze ook 'n overdekte automatiek gemaakt. Daar kon je nasiballen en bamischijven trekken, ook kroketten, frikadellen waren toen nog niet uitgevonden. Jan vulde de automaat steeds van achteren door 'n deurtje te openen en er nieuwe spullen in te leggen die hij vaak achter moest gaan halen achter in de keuken. Uit balorigheid deed ik daar met wat vrienden het volgende: kwartje erin, klepje open, nasibal eruit halen.. dan de arm erin steken, tegen de binnenklep aanduwen want die deed Jan nooit op slot als hij bijvulde, dan ging ik met m'n arm en hand aan de binnenkant in het volgende vakje en pakte daar de bami of nasi, naar gelang er lag.. Gezien het feit dat ik eigenlijk geen nasibal lust, gooide ik die van verre tegen de gevel van Hoes z'n huis aan. We maakten hier soms 'n wedstrijdje van wie het hoogste kon gooien vanaf van Hoek tegen de gevel van Hoes… Rotstreek natuurlijk, ook dat "stelen" maar we hebben er veel mee gelachen en nu zeg ik dan toch maar.. Sorry Jan van Hoek en sorry Jan Hoes.. We waren jong en je hield ook wel 'ns van streken uithalen, mugge wij ôk us?

035 - KAAW, LEKKER SCHÁTSE ??

Het elfsteden virus is helemaal losgebarsten.. Ik mag er graag naar kijken maar ik heb er 'n hekel aan als het zolange tijd koud is en zo verdomde hard vriest. Trouwens schaatsen kan ik zowiezo al helemaal niet.. en dat komt omdat ik zo'n hekel aan kou heb.. Op dit moment kan je geen zender opzetten of ze hebben het over die tocht der tochten. Ik weet nog dat Reinier Paping won in 1963 maar verder doet 't me niks die tocht, kijken doe ik wel als hij d'r is maar daar heb ik het dan ook mee gehad. Toen ik op Voordeldonk naar school ging hadden we per jaar wel ooit 2 middagen ijsvrij en die verliep dan zo. Heel enthousiast naar huis springend met de rest van de Himmelse boys want we behoefde 'n middag niet te leren, dan in de stal kijken thuis of de schaatsen er nog hingen, we hadden er 2 paar, 'n paar bootjes en 'n paar friezen. Die friezen brak je je nek al bijna mee omdat ze zo lang waren dus ik de "bôtjes" om de schouder gehangen, dikke jas aan, das om en handschoenen en naar d'n "dréglijn", zie fotootje.Dat was 'n stuk afgraving dat lag tussen Bergweg en de Polderweg net voorbij het huis waar dokter Koekoek. Als ik zag dat het er druk was en dat was bijna altijd dan ging ik richting de school toe en langs het pad van de school de bossen in, lag aan de andere kant nog 'n afgraving die wij van Horssen noemde, want die zandwagens zagen we daar ooit rijden. Daar stonden wel veel opstakeltjes tussen zoals struiken en bosjes maar als je er doorzakte had je niet meer als 'n beetje natte schoenen. Het was koud en ik moest die rotschaatsen vastbinden aan mijn schoen zonder handschoenen aan en m'n "fikken" (vingers) waren al meteen zo koud dat ik die dingen natuurlijk weer niet strak genoeg had aangetrokken.. Nou daar gaat ie dan, na 'n 50 meter rond te lopen, want schaatsen kon ik toch niet dus duwde ik me met de punt van een schaats in het ijs telkens wat verder.. dat was mijn schaatsen maar na die 50 meter begon de schaats al los te raken en als ik uberhaupt al 'n beetje snelheid wilde maken hing dat ding al naast m'n schoen te bengelen en dit gebeurde dan in korte tijd 'n paar keer. Ik probeerde nog wel drie of vier keer de schaats vast te maken met die koude handen.. maar meestal ging ik na twee pogingen al naar huis… steenkoud en met vuurrode tintelende vingers heb ik die rotijzers in de stal geflikkerd. Zo die konden weer voor 'n jaar aan het haakje in de stal, gewoon verder roesten. Mijn God wat heb ik 'n hekel aan koud weer en aan schaatsen en dan zitten die Friezen te hopen op 'n elf steden tocht.. Een goeie raad aan al die mannen en vrouwen die daar zitten te hopen op die tocht: kom naar Brabant naar het carnaval daar hebben we bij de Klot 'n kroegentocht "reundje klot" daar doen we in plaats van steden kroegen aan en daar hebben we geen ijs voor nodig, alleen maar bier…is zeker zo fijn… en heel zeker lekkerder als schaatsen… op de foto's: 'n paar friezen schaatsen, de tocht der tochten aan de gang, de wedstrijd-stempelkaart van Reinier Paping die in 1963 won, de stedenkaart en bovenaan dus d'n "dréglijn" om te laten zien wat ik daarmee bedoel.

034 - VUKKANSIEGELDZÉKSKE, MANNEKOOR

Iedereen weet dat het Aastes Mannenkoor ieder jaar de zékskes bij de mensen in de brievenbus komt duwen, ook in d'n Himmel, en daar kan men dan het overgehouden vakantiegeld in doen...
Hahahahaha, ik moet er altijd mee lachen want ik kan me de dag niet herinneren dat wij vakantiegeld overhielden van dat "bietje geld" dat wij kregen en waar de staat ook nog ongeveer 40% belasting van "weg-jat". Als wij überhaupt al van die centen op vakantie zouden kunnen gaan zou er zowiezo al geen cent overblijven.. maar dat terzijde. Hierlangs de afbeelding van het beruchte zékske want daar heb ik me toch wat mee meegemaakt en hetvolgende over vertellen. Onze Frans was 40 jaar bij zijn baas en dat was reden voor hem om 'n gezellig feest te geven. Ik had die van ons familie allemaal gebeld om wat geld bij elkaar te leggen en gezamelijk 'n envelop te overhandigen als kado want we wisten toch niet wat we hem moesten kopen, want die heeft al alles. Ik had het geld thuis liggen en zou het in 'n envelop doen maar ik kon er thuis geen vinden en viel mijn oog op het mannenkoorzakje en bij gebrek van 'n andere envelop had ik het daar in gedaan, dichtgeplakt en op de kast gezet... Toen de dag van het feest daar was wilde ik de envelop pakken om in m'n jas te steken maar... verdorie dat bruine zakje was weg.. Ik zei tegen mijn vrouw: weet je waar dat zakje is?.... "dat zijn ze gisteren op komen halen"... Godv....... dat zal toch niet waar zijn, ik gun het mannenkoor veel maar niet 'n half vermogen...(beetje overdreven). Ik de jas aan , fiets op en naar Jan van Hoek want daar kwamen de zékskes bij elkaar. Na veel zoeken vonden we 'n heel dik zékske en jawel, het was het onze... Ik blij, het mannenkoor niet maar goed, ik zou dat later wel goedmaken. Toen we op het feest waren heb ik dit hele verhaal ook zo verteld tegen onzen Frans en Gerda terwijl ik ze het zékske overhandigden.. Ik zei er nog bij: Als je denkt dat je geld genoeg hebt en dit geld niet nodig hebt dan hoef je niet veel moeite te doen want dan kun je het zékske met inhoud zó inleveren bij 't bestuur van 't mannenkoor. Of hij dat gedaan heeft weet ik niet...géf ik ók niks um. Eind goed, al goed, maar het had voor ons veel slechter kunnen aflopen en voor het mannenkoor veel mooier... Jullie zullen je wel afvragen, is dit wel echt gebeurd wat Peer verteld? Neeje neeje, 't is zomaar wat zwets want het is helemaal niet waar, maar ik vertelde dit verhaal wel, bij wijze van grap, toen ik die envelop moest aanbieden en we hebben er allemaal flink om gelachen...

033 - SPULZIG, REPEN OF HOEPELEN

Tegenwoordig hebben kinderen vrachten speelgoed, slaapkamers zijn vaak te klein om de hele rommel te herbergen en nog weet men vaak niet wat men zal gaan doen. Ongelooflijk wat kinderen op hun verjaardag en met sinterklaas aan "goed bedoelde rotzooi kado krijgen". Nu zul je wel denken: komt hij weer met z'n ouderwetse iedeeën en gedachte. Nou dat kan zijn maar wij waren vroeger creatief als het ging om spelletjes…. En als ik zeg: -repen- zal niemand van de jongeren het weten waar ik het over heb of bedoel, kijk en dat is nu wat ik wil zeggen, geen lego, geen playmobiel, geen mobieltje, geen pc, nee niks van dat alles, "roeien met de riemen die je had". Zolang ik in de Orionstraat woon, en dat is dit jaar 39 jaar, heb ik nog nooit kinderen onderweg zien knikkeren op weg naar school en er komen bij ons toch veel kinderen langs op weg naar de Deken van Houtschool. Trouwens niet alleen knikkeren maar ook touwtje springen zie je niet meer of zie je ze nog ooit kapdollen en pindollen? Daarom wil ik het wel 'ns hebben over "Ons" speelgoed. Neem nu het doodgewone buslopen, twee grote lege soepblikken, twee gaatjes aan de zijkanten erin, touwtje erdoor, op hoogte knippen, klaar en samen met je vriendjes wedstrijdjes houden wie het snelste was. Zie je nog kinderen britsen? Uren waren wij bezig met 'n erdal-schoensmeerdoosje, gevuld met zand, bij ons op het stukje zandgrond voor ons huis. Landveroveren? Met 'n aardappelschilmesje in de grond gooien, lijn rechttrekken en je land groter maken, verbergen (verstoppertje), je kon je overal verstoppen want wij hadden geen afgesloten poorten en hoge schuttingen dus je kon je overal goed verstoppen…In d'n Himmel was Repen (hoepelen) 'n spelletje wat vaak werd gespeeld. Met 'n oud fietswiel zonder spaken, alleen de hoepel dus en met 'n stuk tak die je in de ronding hield van het wiel, vooruit duwend en dan erachter lopen zo hard je kon. Vaak waren we wel met vijf tot tien kinderen en "joegen" we achter elkaar aan. Had je geen wiel dan kon je altijd nog naar de fietsenmaker Pietje Bukkems want die had altijd wel iets liggen. Voor de kinderen die nog niet zo handig waren of nog te klein, nam men 'n klein wieletje waar de spaken nog inzaten en dan maakte men aan de aszijden 'n soort hendel vast die men vasthield zodat men grip had op het wiel.. en rennen maar… (toch effe iets anders als.. gamen....!!!)
Uren lang waren wij zo bezig… en het liefste deden we dat dan nog op de plek waar van der Velden vroeger het fabriekje had gehad want daar hadden we 'n soort racebaan gemaakt met opstakels erin… bulten, bochten, bergjes, springschansjes etc, Wij waren 'n soort formule 1 van het repen… "grandiejoos spellukke". Op de foto's.. bovenaan 'n reep zoals wij die gebruikte, gewoon de hoepel met 'n kromme stok die we in de hand hielden en in de ronding van het wiel drukten. Links 'n meisje dat het op de normale manier deed.. gewoon er tegenaan slaan zodat de hoepel verder rolde en helemaal onder is een van de kinderen van Bukkems aan het "repen" met de reep zoals ik die heb omschreven met de spaken er nog in want op die manier kon je dit spelletje al doen op heel jonge leeftijd zoals je ziet. Voor die van Bukkems was dat makkelijk, die hadden alles bij de hand wat fietsenspullen betreft.

032 - GELUK, SUS-LOTERIJ

Ik zit zo wel 'ns ooit te denken: stel dat de hoofdprijs van de postcodeloterij nu 'ns in d'n Himmel viel… dat zou zo maar kunnen, met 'n beetje hulp van onze lieve Heer, maar dat zou toch 'n rare ervaring worden want je ziet wel 'ns op de tv… mensen die wat hebben gewonnen, blij en helemaal uit z'n dak gaande… en aan de andere kant mensen die de prijs van miljoenen net op 'n haartje gemist hebben door eerst tien jaar te hebben meegespeeld en dan net 3 maanden geleden hebben opgezegd omdat het te duur was geworden. Ooit heb ik begrepen dat die loterij in het leven was geroepen om iedereen gelijke kansen te verschaffen, arm of rijk. 'n Postcode is 'n uniek iets, de mijns is 5721CG-41, dat heeft niemand anders. Ik was dan ook verbaasd dat ik 'n keer 'n lot kreeg met 5741CG-122 erop. Hoe kan dat nou? Zoveel huizen staan er trouwens in de hele straat van ons niet en we hebben wel 4 verschillende Letters achter 5721. Ik bellen en wat zegt die vent… Ja je kan nu meerdere nummers hebben voor de postcode.. Eikel… dat kan niet, 10 huizen is 10 postcodes en meer kan niet. Ja maar zegt hij, je kan met meerdere meespelen. Weer eikel, daar begint het getrut alweer, sommige mensen hebben 10 loten… hahahahaha, ongelooflijk. Maar goed, gaan we niet verder op in. Stel nou dat iemand de prijs wint… en de buurman niet?? Ik moet er niet aan denken wat hij allemaal zou kunnen doen als hij kwaad werd. Ik hoop dat ik nooit iets win, ik heb al nooit wat gewonnen en dat bevalt me goed dus ik hoef niet zo nodig. Maar eigenlijk wilde ik vertellen van Vruuger toen er nog de SUS-loterij was, SUS betekende Sla Uw Slag… Ik heb hier 'n plaatje van lang geleden toen men nog 'n prijs kon winnen van 100.000 gulden belastingvrij, nu is dat ongeveer 45.000 euro. Bij ons thuis hebben ze er ook wel 'ns aan mee gedaan maar ook nooit iets gewonnen. Tegenwoordig praten we soms over prijzen die aan de 100 miljoen zitten maar de inleg is nog veeeeeeeeel groter, hiervan gaat 'n deel naar goede doelen en dat vind ik prima (als het zo is), 'n ander deel naar de kosten voor de uitzending, zoals zangers, presentatoren etc (lees hier ook snoepreisjes om voorbeelden te laten zien van de landen en doelen waar het geld, naar toe gaat/zou moeten gaan, en dan gaat er nog 'n groot deel naar de beroemde zakkenvullers). Ik zal je uitleggen hoe graat de kans is om 'n grote prijs te winnen. Pak je telefoonboek en scheur er alle pagina's uit, wacht op 'n dag dat het niet hard waait en leg alle pagina's netjes op de grond langs en boven elkaar. Bel de KLM en vraag 'n piloot om boven Asten te komen vliegen en 'n pijltje uit het vliegtuig wil gooien. Als het pijltje überhaupt al in Asten ergens terecht komt is dat al geluk hebben en om 'n grote prijs te winnen moet hij precies in de bladzijde vallen op jou naam. Ik verzeker je dat die kans erg klein is…Nou ja… ik denk dat wij het allemaal wel af kunnen zonder 'n grote prijs te winnen, hoeven we ook bang te zijn voor 'n boze buur die niks won… hahahaha. Hieronder 'n foto van vruuger toen met de 100.000 gulden in de trommel en daarnaast 'n foto van de demonstratie van de trommel met geld voor evt. dieven, als degene die met die fl.100.000.= naar de bank liep en er kwam 'n overvaller dan schoten automatisch die lange pinnen uit de trommel dat de overvaller/jatter moest afschrikken en de trommel met geld niet meer te hanteren was… hahahahaha gaaf bedacht… zó ging dé vruuger…

Och veel mensen dromen er van om een grote geldprijs te winnen. Velen van ons zijn lid van een loterij en hopen op die grote geldprijs. Geld maakt niet gelukkig, maar het is wel makkelijk maar het breekt ook veel af... Ze zeggen ooit... die voeld zich in den Hemel met z'n gewonnen prijs...haha dat hebben wij niet nodig wij voelen ons altijd Himmels lekker....

031 - SCHIETE, UN LUGBUKS

Thuis hebben wij nooit 'n luchtbuks gehad, zo'n gevaarlijk ding zou bij ons moeder nooit in huis komen. Ze heeft denk ik nooit geweten dat ik nog kogels uit d'n oorlog in d'n tuin hadden gevonden en die zette ik dan tussen de bankschroef en met 'n spijker tegen het slaghoedje gaf ik die 'n flinke mep met de achterkant van 't bijltje en het voorste stuk, de punt, die vloog met 'n rotgangetje bij ons door de stal, gebouwd van cementenplátjes. Als ze dat nu wist zou ze me nog 'n lap om m'n ôrren géve. Ook wist ze niet van de luchtbuks die Leo Franssen (45) had.. Ik kwam veel bij Franssen en Leo kon ontzettend goed schieten.. Vaak vroeg hij mij om 'n lucifer in de mond te steken en dan moest ik 'n meter of 8 weg gaan staan en dan schoot hij, los uit de pols met 'n welgemikt schot die lucifer uit mijn mond. "Oei oei, as ons moeder dé naw nog wis? dan zwéijde dur wá.. dé kan ik ów wel zegge...". Van de week kreeg ik van iemand nog 'n foto die ik erg mooi vond en die stuurde mij ook 'n ontzettend leuk verháltje, ook over 'n luchtbuks, wat ik graag met jullie wil delen... hij schreef hetvolgende: Jan Bosch (41) is nog ooit gruwelijk kwaad geweest op mij. Dat kwam zo. Mijn vader had een luchtbuks en ik pikte die geregeld in om achter in de tuin op allerlei gevleugeld gespuis te schieten of op een of ander doel. Ik heb altijd een vaste hand gehad en schoot vaak raak. Na een tijd had die buks geen geheimen meer voor mij en begon ik gekke dingen te verzinnen. Zo had ik eens 's avonds een film gezien waarin John Wayne een kwartslag draaiend succesvol zijn geweer leegschoot. Dat vond ik knap en de volgende middag sloop ik na school de tuin in met die buks en verbeeldde me dat ik al draaiend net zo goed kon schieten als John Wayne. Nu was Jan Bosch ook in zijn achtertuin en hoorde wat ketsen en mijn geschiet. Nieuwsgierig geworden kwam hij naar de afscheiding en stak zijn hoofd boven de heg uit. Ik zag van "bezeije" een beweging en al zijdelings draaiend, net als John Wayne, trok ik aan de trekker en schoot Jan de pet van zijn kop af. Zo oud als die man was dook hij als een onder vuur liggende commando op de grond. De krachttermen en vervloekingen aan mijn adres zal ik hier maar niet herhalen. Ik geloof niet dat ik die allemaal heb gehoord, want ik peesde er vantussen om pas tegen een uur of zeven huiswaarts te keren. Natuurlijk kreeg ik op mijn donder en het verbod om ooit nog dat geweer aan te raken. Ja hoor, twee dagen later stond ik alweer te schieten. Tussen Jan en mij is het nooit meer goed gekomen. Maar ik was wel trots op mezelf: zo zuiver had ik nog nooit geschoten. Op de plátjes..links: zón aaw lugbuks, de kôggelvanger wor ze eigeluk vur bedoeld waren om op te schieten en rechts de kuggelkus...

.........................

030 - LEKKER KNALLEN, VUURWERRIK

Vuurwerk is best mooi alleen "mijn ding" is 't echt niet, nog nooit zag ik zo'n hoop geld verknallen in 'n half uurtje tijd. Vroeger was er ook wel vuurwerk maar wij kinderen hadden gewoon geen geld om iets te kopen, ouderen kochten zowiezo al niks. Ik was 'n jaar of 12 toen ik iemand die ik kende bij Warnar binnen zag gaan en voor 'n dubbeltje wat van die knappers kocht… Dat was toen al heel wat want het enige wat ik kende was 'n "klal-ért", 'n bôlleke (zie foto links) dat je hard op de grond moest gooien of tegen 'n muur en met 'n beetje mazzel knalde het dingetje 'n beetje (Op de Voordeldonkse school legde we zo'n knal-erwt ooit onder de lessenaar van mister van Kemenade en toen hij ging zitten knalde het ding ook nog zachtjes en gelukkig zag die mister de lol er wel van in). Op die oudejaarsdag stonden we met zo'n man of tien bij de jongen die de rotjes had gekocht en hij stak ze één voor één af, zo en dat was het dan. Tja en dan lees je dat er elke minuut 'n kind op onze wereld sterft van de honger, en de Nederlanders kopen voor 65 miljoen aan dom vuurwerk waarvan ook nog 'n deel alleen bedoeld is om vernielingen mee aan te richten, maar dat scheen dit jaar wel mee te vallen, dit jaar was de schade slechts één miljoen euro.. Ik weet dat je niet over elk dingetje na moet denken maar als je weet dat je 't leven van 'n kind kunt redden: Met vaccinaties, speciale voeding en medische zorg en met € 5 kunnen ze 10 kinderen vaccineren tegen DTP. Met € 15 kopen ze een waterkit, zodat een gezin van vijf personen een maand schoon water kan drinken. Met € 30 kunnen ze vier kinderen voorzien van schoolspullen, om maar enkele dingen te noemen… Eerlijk gezegd vind ik vuurwerk helemaal niks als ik dit allemaal lees…….het word steeds lelijker. Hier zie je 'n foto uit d'n Himmel die Leo Gabriëls 'n keertje maakte tijdens de nacht van oud naar nieuw (foto midden) en in d'n Himmel waren ze al zover om niet te veel te verknallen en weg te gooien, trouwens het meeste licht op die foto kwam van de lantaarns van de gemeente. Ik vergeet bijna iets te zeggen over de rommel die men achterlaat.. (kijk die foto rechts). Afsteken doen we graag, maar opruimen??

029 - FILMKE KIEKE, NÓA BAAKUS

Als je tegenwoordig je code opgeeft bij de maatschappij die de tv-signalen levert dan kan je voor 'n paar euro's films kijken die je graag wil zien, wie 'n beetje handig is op de pc kan alle films downloaden en op dvd branden en nog makkelijker is 'n los kastje wat je aansluit op je tv en van daaruit kan je kijken wat je wil wat je hebt geload, je hoeft het niet eens op dvd te zetten. Jaren terug zaten we nog te "klooien" met die vervelende video-banden en nog verder terug?? Toen was er niks… of niks dat moet ik niet zeggen want we hadden de "biejuskoop". Iedere gemeente had wel z'n eigen filmhuis waar je voor 'n paar gulden 'n film kon kijken die met de vooraf geprogrammeerde reclame, incl. pauze zo'n 2 uur duurde. Wij jongens uit d'n Himmel maakte er veelvuldig gebruik van, "wij gingen dik noa Bakus" In de steden hadden ze meerde bioscopen maar wij hier hadden in Deurne: Bio Vink (voor die tijd zaal Scala), in Someren: Centraal (nu zalen Centraal) en wij in Asten hadden het Astra Theater van de familie Bakens op de hoek van de Langstraat en de Mgr. Den Dubbeldenstraat. Later werd dat ook zaal voor bruiloften en feesten en 'n paar jaar geleden nadat het 'n tijdje de monsigneur had geheten werd alles platgegooid en nu staan er nieuwe dure woningen. De bioscoop was voor ons 'n uitkomst; met de paar gulden zondagsgeld die we iedere week kregen kon je niet echt heel veel beginnen.. Hoe zag 'n zondag er bijvoorbeeld uit? Eerst natuurlijk naar de kerk, s'middags je vrienden opzoeken en luisteren naar radio Luxemburg, naar tijd voor teenagers, dan ging je vaak naar sport kijken, wij gingen naar nwc 1 kijken en als we terugkwamen, beetje eten en dan de bar in, kroeg of danszaal… Op zaterdagavond was je alleen samen met je vrienden maar om twee dagen "uit-te-gaan" was er geen geld dus dan gingen we vaak naar de bios, soms ook op woensdagavond want dan draaide er ook 'n film. Vaak waren het cowboyfilms met Roy Rogers of James Stewart, lachfilms met de Drie Stooges, Abboth en Castello, Laurel en Hardy en Charlie Chaplin, Romeinse films met o.a. Charlton Heston, die ken je wel… Ben Hur en Spartacus… of oorlogsfilms zoals Guns of Navarone met Anthony Quinn en Gregory Peck. 'n kaartje koste dan, als je ergens in de midden zat 1,50 gulden, de achterste rijen 1,75 of 2,00 gulden maar vooraan was maar 0,75 of 1,00 gulden. Het vervelende was dat je op de voorste rijen heel veel pixels zag zodat het beeld niet echt scherp was en omdat het beeld ongeveer de hele zaal breed was, dat je zelfs je hoofd nog van links naar rechts moest bewegen om alles te zien…(heel raar). Ik heb hieronder 'n paar foto's van ons Astra Theater, "ons Biejuskoop". We hebben er fijne tijden gehad.. zeker ook als je pas verkering had met 'n meisje maar dat ga ik niet aan de grote klok hangen…… Ik weet zeker dat de mensen zich weer in de tijd wanen dat we zeiden: "gôddege vunoavend mee noa de film". De drie bovenste foto's zijn van Astra Asten en zie je de filmruimte, daar werden de films afgedraaid, de tweede is 'n kijkje achter de zaal waar de medewerker van de bioscoop naar boven moest klimmem om in de afspeelruimte te komen en rechts de bioscoop-zaal, mensen van toen weten dat nog wel en ik vond ook nog 'n krantenknipsel in m'n archief welke film er toen draaide en het is 'n film uit 1936.... De andere foto's zijn van Bio Vink Deurne met 'n krantenknipsel wat er die week draaide, 'n oud entree-bewijs uit 1946, toen 65 ct en 'n beeld van de voor die tijd prachtige filmzaal. Nostalgie om nooit te vergeten want wie heeft er nooit in de donkere zaal van de bios de kans aangegrepen om 'n meisje te kussen??....

028 - KNOLLE, KNOLLE EN NOG US KNOLLE

Wie deze dingen nooit heeft gegeten heeft best wat gemist in z'n leven, dus de jeugd van tegenwoordig zal niet weten waar het over gaat want je ziet ze niet meer of in ieder geval bijna niet meer. De grootste lekkernij van de boerenplak: 't "Pisknôlleke". Het lijkt 'n beetje 'n vies woordje maar dat is 't niet, het was gewoon 'n woord dat wij gewone mensen gebruikten net als b.v. 'n pisbloem (paardenbloem) en 'n schijtlijster (bangerik of lafaard). De pisknôllekes groeide bij de boeren op het land als voer voor de koeien en ik weet nog goed dat wij vroeger gingen spelen met de andere jongens uit d'n Himmel en dan bij Willem Vaes d'n hoek omgingen het liender in en dan meteen na de plak van Willem daar stond 'n grote plak met knollen. Volgens mij was die van Haazen, de eerste boerderij aan de linkerkant op Voordeldonk. Leo Haazen was daar in onzen tijd d'n boer en hij haalde met 'n platte wagen de knollen van de plak af, met de handen, en voer die dan naar huis en gaf die aan de koeien te eten. Vaak hielpen wij dan mee, want ook al waren we maar klein: alles wat wij op de wagen gooide hoefde Leo niet meer te doen. Als we klaar waren mochten we mee rijden op de wagen tot bij de boerderij en dan kregen we dikwijls 'n eitje, 'n kippenei en dat was voor ons al heel wat want die kregen we niet zo vaak thuis. Maar om terug te komen op de knôllekes, we trokken d'r 'n paar uit de grond, deden het "lof" (de bladeren) eraf, veegde die knol 'n beetje zuiver aan het gras, de rest aan ons boks en dan "schélde we die mí de taand", we tufte de schél dan uit en begonnen smakelijk te eten van ons pisknôlleke... Het had de naam te danken aan het volgende.. die knolletjes waren rijk aan vocht, ze smaakte 'n beetje naar radijsjes en je moest er ontzettend van plassen, zeker als je er zoveel at als wij deden. Zoals ik al zei: het was voor ons 'n lekkernij want we haalden in 'n week tijd meer pisknôllekes weg dan appels en peren bij Kerkers of bij Pietje Leenen en ook meer als bizzingen (rode bessen) bij van Oosterhout. Ik heb er net als de rest van de kinderen uit d'n Himmel ontzettend veel opgepeuzeld.. jammer dat je ze zowat niet meer ziet want de knollenvelden zijn grote maisplakken geworden, helaas. Toch vond ik toen ik 'n jaar of 40 was nog ergens 'n plak toen ik in Deurne aan het werk was.. ik trok er gauw 'n stuk of vijf uit de grond en op weg naar huis na vijf uur toen we afgewerkt waren at ik er alvast drie op en toen we thuis kwamen... "snotvurdôrrie wa há ik me un buikpijn"... ik hoefde geen eten meer. De dag daarna heb ik toch die andere twee nog opgegeten maar nu wel wat rustiger en...... lekkkkkkker jonge... Ik heb hieronder wat afbeeldingen van knollen, maar slecht eentje is dé knol waar wij himmelse boys zo gek op waren, het onvervalste "pisknôlleke". foto 1: de aardpeer-knollen, 2: de welbekende knoflookknollen, 3: rode bietjes, 3: de erpel zoals wij die veel eten, 4: knolserderij, 5: taro-knol ook wel de "blote kont knol" genoemd omdat hij veel lijkt op die apen met die rooie konten en boven het enige echte lekkere "Pisknôlleke", ik zou willen dat ze die in de winkel verkochten.

027 - DE ZWARTE, EN DE SINT

Je weet meteen als de goedheiligman weer in het land is.. de reclamefolders met speelgoed vallen als dikke kranten in de bus, onzen hond heeft het erg druk met het aanpakken van de post want dat doet hij al zo lang als we hem hebben, maar ook hij kan het niet bijhouden… Er zijn al winkels die net na de vakantie die blaadjes al in de bus gooien om er maar zeker van te zijn dat de kinderen al vóór oktober weten wat ze willen en dan graag voor honderden euro's…. Bij ons was het allemaal iets anders… Twee keer voordat het 6 december was kwam zwarte Piet bij ons… nee nee hij liet zich niet zien, neeje, hij bonsde op de deur als 'n halve gare zodat de jongste al in hun broek hadden gepie.. dan deed hij keukendeur open, op 'n kierke en hij gooide wat schuimkes en wat zuurtjes naar binnen met wat droge pepernoten waarvan de helft tussen de spinnenwebben onder de kast belande en dat was 't dan. Wij zongen als gekken, schrokken ons kapot van 't geweld dat die gek maakte en dan moesten we die dingen nog zoeken en delen… In de tussentijd zetten 'n andere zwarte Piet schijnbaar 'n trommel met "spiklaas" in de bijkeuken want toen onze vader naar achter liep zei hij: kijk, hij heeft nog wat gebracht…"Och ge wit wel bitters, we han allaang gezie dé onze vadder die trommel dur irder al nér waar wizze zette en ók van die zwarte Piet die die snuupkus góijde wisse we goe dé die nie echt waar want tijdus ut gôije zagen we duideluk de haand van Wim Martens, de vréér van ons Ellie, nog net un bietje dur de deuropening stéke want diej donker huid van zun haande kende we uit duzende, zó stom waren we nie".
Als de goedheilige in Asten kwam dan was hij altijd op 'n wit paard maar tegenwoordig zit hij voortaan in 'n "limoziene", de zwarte Pieten dit jaar achter op 'n trike zelfs. Nee in onzen tijd moesten ze door weer en wind, net als wij, als het nu slecht weer is gaat men naar het gemeenschapshuis ofzo want er zou toch 'ns 'n druppeltje regen vallen.... Als ze vroeger strooigoed gooide op de stroat dan vochten wij als leeuwen om 'n snoepje of 'n taaipop, waar je je tanden zowat mee afbrak als je die at, te bemachtigen. Wij zongen eigenlijk altijd meer van de schrik als dat we voor de Sint zongen.. Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan, hij brengt ons:.... potloden, gum, kleurdoos, houten blokken, pop die mama kon zeggen, lijntjes en ruitjesschrift, kapdol, chocolade pupke, handschoenen of zo'n stomme bivakmuts (door de sint zelf gebreid) gummibal en dat was het wel zo'n beetje. Nu zingen ze:.... Oh kom toch 'ns kijken, wat ik in m'n schoentje vind, 'n pop die kan slapen, plassen en lopen, auto's van cars, dierentuin van playmobiel, kunstschaatsen, nieuw mobieltje, laptop, televisie met dvd, oma-fiets, raceauto met afstandsbediening etc etc… Verschil moet er zijn.. ik vroeg 'n keer 'n accordeon en wat had de goeie sint gebracht? 'n klarinet… waw, zul je denken, nou ik ook maar wat bleek, het ding had 6 toetsen en was gemaakt van karton en omdat ik nogal wat vocht produceerde tijden het spelen werd het ding zo zacht als boter en het voorste deel zakte dan al in elkaar… ik moest hem dan in z'n vorm proberen de duwen en langs de kachel leggen om te drogen zodat ik 'n dag later weer wat kon proberen.. Ik heb er nooit 'n liedje op kunnen spelen want er kwamen ook niet eens zuivere tonen uit… Nee het was niet veul onze sinterklôs, wa goedbedoelde rotzooi, maar toch waren we er blij mee…. Dat is nu wel wat anders… Voor 'n kort videootje over de intocht van de sint in Asten zo rond de 1955, klik hier en dan zie je hoe dat vroeger ging.. de harmonie loopt mee en je ziet o.a. de lange muur in de Wilhelminastraat langs de Missiezusters...

026 - HIRLUKKE, BIERKES TAPPEN

Ik heb 'ns zo'n beetje nagegaan welke inwoners of oud inwoners van onzen Himmel er ooit kastelein zijn geweest of nog zijn want wij Himmelse mensen "han géér un lekker pôtje bier" ook al moesten we het zelf tappen… Eijsbouts had z'n brouwerij dat is algemeen bekend en in d'n Himmel zijn ook ooit cafe's geweest.

Ik heb hier nog 'n kadasterkaartje uit 1832 en daar geven ze aan dat er zelfs in onze straat 'n cafe is geweest dat de naam droeg: cafe d'n Hemel en werd uitgebaat door 'n zekere Piet van Bussel en later door een van zijn zonen, Philip van Bussel. Het lag zo ongeveer tussen de Centrawinkel van Frans van Baar en de plaats waar later Sjef van den Boomen 'n boerderij zou bouwen, vooraan links in de straat en nog net voor de doorgang naar de Logtenstraat en dat toen de naam droeg, Hemeleindje. Ook de winkel van fietsenmaker Pietje Bukkems schijnt vroeger nog 'n cafeetje te zijn geweest… Mijn vader, Driek Welten (57) huurde ooit 'n cafe o.a. in Someren voor enkele dagen als het daar kermis was om zodoende 'n centje bij te verdienen en dan moesten de oudste uit ons gezin mee helpen.. Als ik ga kijken wie er allemaal kastelein zijn geweest zo door de jaren heen kom ik best op 'n verrassend aantal uit. Beginnend bij Jan van Bommel (42) (voornaam niet zeker..) die samen met zijn vrouw 'n cafe hadden als je op sluis 10 het kanaal en de grote weg overstak en dan linksonder op de ventweg/fietspad. M'n oom Frans van Bussel (29) was ook 'n jaar inwoner van d'n Himmel voor hij vertrok naar Canada in 1950, daarvoor was hij de eigenaar van 'n cafe in Heusden waar later Karel Vervoordeldonk in kwam en nu de Canadees is gevestigd. Hij verkocht later alles en in afwachting van zijn vertrek woonde hij samen met z'n gezin bij Jan Lomans en Mina van den Broek. Jos Brabers (34) en Theo Zegers (34) waren beiden kastelein in Asten-dorp, cafe de Sportvriend, vroeger van Cor Clevis die het om gezondheidredenen over deed aan Jos Brabers, Theo Zegers woonde toen in het ouderlijk huis en toen Jos Brabers stopte nam Theo het cafe over en ruilde ze van woning…zodoende werden Jos met z'n familie ook Himmelse engeltjes. Ook Rini Grein (35) was ooit kastelein, net als Toon Joosten (18) en Johanna Joosten (18) want in die volgorde waren ze alle drie ooit de uitbaters van het kleine cafeetje de Logte in de Logtenstraat waar nu het mooi Chinees restaurant Jasmine is. De zoon van Willem Vaes, Jan woonde door gebrek aan woonruimte 'n tijd "in" bij z'n ouders en samen met z'n vrouw Nel kreeg Jan 'n zoon die in d'n Himmel werd geboren: Wim Vaes (69) en die zou later cafe 't Klökske beginnen op de hoek van het Koningsplein en de Burg. Wijnenstraat.. na jaren werd hij eigenaar van het nieuwe Klökske verderop in die straat en op dit moment is het zijn woonhuis nadat hij stopte. Henk Caris (50) begon 'n cafe in de Emmastraat: 't Ketelke waar eerst 'n broodjeszaak was gevestigd. Na heel wat op en neer gependel tussen zijn woonhuis elders in Asten en het cafeetje aan de Emmastraat besloot hij om boven het cafe te verbouwen en ging er samen met zijn vrouw Ria wonen. Samen runde ze heel wat jaartjes dit gezellige cafeetje. De broer van Henk, André Caris (50) had in Zeilberg jarenlang 'n café annex friture maar helaas heb ik daar verder niks van Ik weet alleen dat die lag in dezelfde straat als Dancing Apollo ons allen welbekend. Marietje van Schaijk (42) trouwde en ging naar Limburg wonen en hebben tot op heden nog altijd 'n camping in Meijel waar ook zij samen met haar man Willy naast de camping ook de bar van de camping runnen, Frerichsoord. Theo Maas (31) was jarenlang 'n vaste ober bij cafe Jan van Hoek en hij werd door NWC aangetrokken om samen met z'n vrouw de kantine te gaan beheren wat hij jarenlang heeft gedaan, na het overlijden van Theo is zijn vrouw doorgegaan met het beheren van die kantine, nu nog. Ook heel bekend is café/pension st Joris waar de familie Thieu en Nelleke van Helmond (8) vanuit de Hemel naar toe verhuisden in de Kerkstraat en waar ook de dochters hun steentje moesten bijdragen om het cafe te runnen en Nelleke is dit nog in lengte van dagen blijven doen. In 1992 werden mijn vrouw Annie en ik, Peer Welten (57) door Tenniscentrum de Pas in Someren gevraagd om daar het hele tennis-squash-complex te beheren met niet alleen het verhuur van de banen en het bijhouden van de contracten maar ook de bar. Dit hebben we gedaan tot het complex overging naar 'n nieuwe eigenaar en het Racketcentrum binnen 'n jaar door omstandigheden gesloten werd en weer verkocht. We hebben toen 13 jaar de kantine van het Gemeenschapshuis in Ommel beheerd met natuurlijk zowel de bar in de zaal als in het cafe. In 2009 vonden we het welletjes en omdat ik met pensioen ging hingen we onze barpantoffels aan de wilgen. Je ziet wel dat er aan "drank-schenkers" in d'n Himmel nooit 'n te kort is geweest. Jammer alleen dat er nu geen cafe meer is. Ze zeggen ooit dat bier zo lekker is dat het net is of er 'n engeltje over je tong "piest", brbrbrbr, laat dat maar zitten....

025 - SLIM, HIMMELS KÉIJKE

Ik erger me groen en geel als ik s'avonds naar de tv kijk bij 't een of ander informatief programma en de weerman komt dan, verteld wat onzinnigs over de dag, want dat hebben we zelf ook al meegemaakt, en als hij aan de voorspelling moet gaan beginnen dan zegt hij dat hij na de reclame en na het volgende programma terug komt om te vertellen wat "hij denkt" dat het die nacht en dag erop gaat worden. Vertel dat gewoon meteen, we zitten op dat moment toch voor de tv, waarom nog wachten??

.............................................

Piet Paulusma daar word je helemaal crazy van, die man kan niet eens praten, die zegt alles op 'n zingerige toon en net of hij juist van te voren heeft gehuild en dan altijd dat domme oant moarn, zeg gewoon "tot merrige"… Ook die Peter Tymofeeff, (hoe kom je aan zo'n achternaam zeg), als die het weer voorspelde was je er zeker van dat het van de 7 keer tenminste 6 keer fout was, (misschien leest hij de weersverwachting uit Rusland wel voor) en dan hadden we onze grote vriend Verschuren nog van omroep Brabant… die ging buiten staan en als hij 'n druppeltje voelde dan voorspelde hij dat het wel 'ns kon gaan regenen en maakte z'n vinger nat, stak die in de lucht en dan zei hij dat het waaide…ongelooflijk maar waar.
Vandaar dat ik vandaag iets nieuws introduceer, de Peer Welten Weermeter, onder het motto: Het weer van Peer, (bedacht door d'n aartsengel Gabriëls). Hieronder zie je de onverbeterbare nieuw geïntroduceerde weermeter van dit moment, de weersteen. Hangende aan 'n mooi houten rekje kan je hem overal buiten neerhangen, ze worden geleverd met bijpassende pluggen en schroeven, gebruiksaanwijzingen zijn voor deze vinding niet nodig. Hoe werkt hij?? Heel simpel, stel je hebt dit rekje hangen tegen de schutting.. Je loopt er naar toe en kijkt goed…

024 - KREIJ, KAT EN PERT

Ik wilde hier als 'ns eerder 'n verhaaltje over schrijven en toen ik vandaag ook nog iets te horen kreeg over vroeger en over 'n dier toen dacht ik, och ja dat weet ik ook nog goed en daarom werd het tijd dat ik dat hier 'ns op papier ga zetten. Toen ik jong was, zo ongeveer 1950 tot 1959, mijn schooltijd brachten wij Himmelse boys, veel tijd door in de bossen, "ikhórrens vangen en nésten van vuggelkes uithalen". Piet van Loon was een van de ruiger mannen toendertijd uit d'n Himmel, die durfde alles en dat niet alleen, die deed ook alles. Op 'n dag had ie de zoveelste kraai, 'n kaaw noemde wij dat, tam gemaakt en dat ding moest ook eten hebben en Piet gaf 'm kapotte muizen enzo maar ook ving hij mussen met 'n zeef. Dat ging zo: hij zette 'n zeef met de draad naar boven op de grond, zette er aan een kant 'n houtje onder zodat ie aan die ene kant van de grond stond en open was en maakte aan dat houtje 'n stuk touw, dan gooide hij wat kippenvoer onder de zeef, ging op 'n afstandje zitten met het touw in de hand en zo gauw 'n mus onder de zeef van het voer kwam pikken trok Piet aan het touw en oeps, het vuggelke zat gevangen. Die haalde Piet er onder uit en dan kwam 'n bloedig ritueel, kapot maken, stroepen en dérrum eruit. Dan snee hij er stukskes af en gaf die aan de kraai die altijd op z'n schouder zat en overal mee naar toe ging. Bij Harrie van der Loo hadden ze 'n prachtige hond maar daar vertel ik later nog wel van. Bij Jan Franssen hadden ze 'n kat en die was volgens mij wel 16 jaar oud en dat beest had de eigenschap, als je naar beneden keek kwam ie op je schouder zitten en dan likte hij over je krullenbol. Dat vond ze schijnbaar wel lekker of interessant. Ik kan me nog herinneren dat ze opeens op 'n dag niet meer daar was en schijnbaar ergens naar toe was gegaan om rustig "in te slapen". Iedereen die de kat kende vond dat best wel erg. Wat ik ook nog wil vertellen is dat van het pértje van Toon van der Steen, de melkboer. Ik heb er al 'n verhaaltje over verteld in de rubriek "Personen" maar dit had ik nog niet verteld. Geloof het of niet maar het is echt waar. Het paard van Toon wist precies wie er klant waren en wie niet. Toon liep altijd met de kruik te venten, buurten tegen iedereen en als ie riep: VORT, dan liep het beest naar de volgende klant, soms moest hij daarvoor 'n hoek omlopen om de volgende klant in 'n andere straat te bereiken, soms was dat gewoon maar drie deuren verder en die tussenliggende sloeg hij dan over want hij wist dat die nooit geen melkproducten nodig hadden van z'n baasje Toon. Dat was nog niet alles, hij wist precies op welke plaatsen hij wat "lekkers" kreeg en op een van die plaatsen was langs ons bij Jantje Kersten, ten tijde dat de moeder van Ciska nog leefde. Ik zie Marie (wij zeiden altijd "Miej") nog altijd in de voorkamer zitten in haar donkere kleren en 'n wit ding op haar hoofd, at pepermunten en ze keek de hele dag uit het raam naar buiten van achter de gordijnen. Als ze Toon hoorde aankomen met z'n luid klinkende bel dan pakte ze wat oud brood en ging op het stuupke zitten in de nis voor het huis, wachtende op het paard en die wist dat precies. Waar het beest normaal over de weg liep ging hij bij Kersten van de weg af, liep tussen de bomen door, over het zand bij Kersten en buurman Zegers naar het stuupke waar Marie zat en at de sneetjes oud brood op.. als hij de sneetjes op had vervolgde hij z'n weg weer als Toon riep.. Vort…. En dat gebeurde niet alleen bij Kersten maar zo had het paardje nog enkele plaatsen meer.. Ongelooflijk maar waar…. Melk en pap brengen en afrekenen met de mensen deed Toon altijd, dat kon het paard nog niet… of misschien toch ????

023 - SCHIFTEN?, BOEKEN VOL

Ik heb al 'ns aangegeven hoe ik juffrouw de Vent vroeger heb ervaren en dat kun je ook horen in het liedje dat ik over haar maakte. Ik kreeg 'n mailtje van iemand "buiten d'n Himmel" maar die ook naar Voordeldonk naar school is gegaan en zich ook juffrouw de Vent nog heel goed kan herinneren en hier 'n deel uit haar verhaal. Dit om aan te geven dat niet alleen de kinderen uit d'n Himmel de "rare fratsen" van de juf mee maakten maar ook de kinderen uit andere straten. Ik ken me hier weer helemaal in terug in het verhaal. Namen noem ik niet maar haar verhaal ging als volgt en :Op een dag had ze voor de zoveelste keer te horen gekregen dat ze de Bergweg ook gingen verharden zoals in den Himmel maar het zou nog vele jaren duren, ze was al van school af. Omdat ze van de Heesakkerweg kwamen moesten ze door de Bergweg naar school en d'n Himmel was voor hun tot verboden gebied verklaard door, jawel: juffrouw de Vent. Ze mochten absoluut niet via d'n Himmel naar school, ze hadden daar volgens de juffrouw, niets te zoeken. Schrijfster was via een verbindingspad gaan kijken hoe d'n Himmel eruit zag en hoe het bij hun doorgangsweg ook zou kunnen worden en ze stond wat te dagdromen langs de kant van de weg en keek op maar het was al te laat. Daar kwam "ze" aan op haar stalen ros, gezicht op onweer en met haar priemende vinger wijzend naar de Bergweg; Vooruit jij, je hebt hier niks te zoeken. Nog kleiner dan dat ze al was is ze via de Bergweg afgedropen naar school, Ik weet van mezelf nog dat ook wij van d'n Himmel van haar niet door d'n Bergweg naar huis mochten lopen, zelfs niet het stukje van school tot aan mister Manackers Pééijke dat uit kwam in d'n Himmel.
........................."Maar de dag van de schrijfster zou nog komen"........................
Het had al een tijdje geregend en de boeren met hun paard en wagen of misschien was het wel de stotterende "Lanz Bulldog" van Kerkers geweest die een diep spoor had getrokken in het fietspad (karrespoor) dat vanaf school richting Himmel ging door het "pééijke van Kerkers" . De school was uit en juffrouw de Vent pakte haar fiets om naar huis te gaan. Ze haalde flink aan en … bleef midden in de modder steken en viel met fiets en al in het slijk. "Sta daar niet zo schaapachtig te kijken, doe iets", beet ze haar toe, maar wat moest ze doen, haar helpen opstaan of haar er nog verder in duwen. En per slot van rekening deed ze al iets: Ze stond erbij en keek er naar. Er kwam een ander meisje bij en die heeft haar geholpen. Kinderen uit andere straten mochten alleen maar in d'n Himmel komen als ze in een lange rij naar de kerk gingen om er net als wij hun vaste "ribbus" in de biechtstoel op te gaan zeggen, "Ik heb gejokt, ben ongehoorzaam geweest en heb gevloekt". Destijds zat de mailschrijfster in een combinatieklas in het lokaal dat het dichtst bij het fietsenhok lag. Zover ik weet was het wel HAAR lokaal, het lokaal van juffrouw de Vent. Enkele andere voorvallen die ze zich nog goed kon herinneren was over het "uitschieten van de juf haar handen". Ze was weer eens boos en een keer liep ze naar 'n meisje uit haar klas en sloeg haar meerdere malen tegen de oren en even later gebeurde hetzelfde bij 'n ander meisje. De hele klas telde altijd het aantal slagen die ze uitdeelde, dan wist je wat je te wachten stond als jezelf aan de beurt was. Als ze daarmee klaar was ging ze achter de klas in en tegen de gangmuur was een wasbak, ze deed haar gouden ringen af, eentje met een grote steen, legde ze links langs de kraan en begon haar handen te wassen. Dan keerde ze naar de lessenaar terug en keek met een triomfantelijk maar oh zo nors gezicht naar de geschrokken kinderen voor haar. Het tweede voorval: als de kinderen de klas in wilde gaan, ging ze in de dooropening staan met de rug tegen de deurpost en de kinderen moesten haar zijdelings passeren met het gezicht naar haar toe. Er waren jongens bij die het af en toe waagden gewoon door de deuropening te lopen zonder haar aan te kijken en die moesten snel met de handen hun hoofd beschermen en diep bukken om geen flats tegen de oren te krijgen. Ik denk dat we over haar wel "boeken" kunnen schrijven. Voorlopig is dit het laatste verhaal over de juffrouw. Later komen we hier nog wel 'ns op terug......

022 - SLIM HOOR, LEKKER SNUUPKES

Tegenwoordig als je bij de mensen 'n kast open trekt zie je de zakken snoep, chips en koekjes zo liggen, de kasten puilen uit en daar wilde ik het 'ns over hebben. Snoep hadden wij vroeger niet, alleen de snoepjes die we van Ome Jan van de Spar in Heusden kregen of van Marietje van den Heuvel als die met 'n broodmand voor op de fiets de mik en het brood af kwam leveren voor twee dagen. Vier of vijf mikken en twee broden gingen er iedere twee dagen op en soms moesten we nog bijhalen in de bakkerij van Tieskes en daarvoor liepen we van d'n Himmel naar de Logtenstraat en zo ongeveer bij waar nu reisburo Trips is daar linksaf de Tuinstraat in en dan halverwege lag die bakkerij, Je kon het verse brood al ruiken als je in de Tuinstraat kwam. De snoepjes bestonden meestal uit 'n "heffelke" schuimkes en heel soms van die pretletters, snoepjes die best lekker smaakte. maar die schuimkes die we kregen waren 10 keer niks. Omdat wij op zondag 'n dubbeltje kregen gingen we vaak naar Jamin (Joordens in de Emmastraat) en daar kochten we snoepjes voor dat geld, ik meestal van die grote zwarte ballen die 'n soort dropsmaak hadden en voor tien cent had je er 11 of 12, als je moeder Joordens lief aankeek meestal wel 12 soms wel 13. Soms gingen we naar van den Heuvel in de Emmastraat (Lauwke Plek noemde wij die, sorry), naar Sjeng Nijssen op d'n Bult of Trui den Bels in de Kerkstraat want die hadden snoeppapier (eetbaar papier), zekjes salmiak, zuut hawt, zuurstokken, jódevet en zuurtjes en nog veul meer, maar ik dwaal wat af want eigenlijk wilde ik hier 't verhaaltje vertellen over iemand die dat misschien zelf wel niet meer weet maar wat ik zelf heb meegemaakt. Ik weet niet meer precies hoe oud ik was maar ik stond bij de Centrawinkiel van Frans van Baar in de winkel, vooraan in d'n Himmel want ik moest iets halen voor ons moeder. Toen Paultje Hoefnagels (27) binnen kwam en die had 'n paar centen in z'n hand, drie losse en hij zei tegen een van de verkoopsters: voor dit geld snoep asjeblief... de verkoopster moest lachen toen ze zag wat Paul haar gaf en ze liep naar de pot met zuurtjes, draaide de deksel eraf pakte er 'n klein heffelke uit en gaf die aan Paultje die duidelijk glunderde en ze zei: "stik die par centen mér in ow tes jonge, dé is zo wel goe". Paul glunderde noa buiten toe en wilde weglopen maar ineens bedacht ie zich, ging weer de winkel binnen en zei tegen die zelfde verkoopster: doe me voor deze drie centen dan ook nog maar snoep. De verkoopsters kwamen bijna niet meer bij van het lachen en wij ook. Snoep zal altijd 'n grote rol spelen in ieders leven: krijg je niet genoeg snoep als je jong bent dan huil je er vaak om, en als je er te veel van hebt gekregen dan huil je omdat je zo vaak bij de tandarts zit, het is ook altijd wat met snoepjes.. Hieronder de foto van de centra winkel van Frans van Baar, 'n foto van 'n klein Paultje Hoefnagels, wat centen van vroeger en de rest zijn de favoriete snoepjes van toen: jódevet, pippermuntbollen, gepôfte gort, wiebertjes, zaawte griotten, salmiak brokken en hartjes.

021 - ERGERE, GRUUN EN GÉEL

Ik kan jullie niet vertellen hoe gruun-en-géel ik me erger aan de liedjes die ze over bier en de hemel hebben maakt. Ik vind als je iets niet weet dan moet je er ook niks over zeggen en zeker al niet over zingen. Ik bedoel eigenlijk het volgende: er zijn nogal wat plaatjes, single-tjes gemaakt over, dat er in d'n hemel geen bier is... Kijk wij weten allemaal dat wij in onzen hemel (Himmel) vroeger zelfs 'n brouwerij hadden liggen en we weten allemaal dat d'n brouwer de cafe's hier voorzag van Dommelsch Bier en op dit moment verkopen ze nog altijd bier op de plek waar zolang ik weet, al bier staat opgeslagen. En dan ineens hoor je op de radio weer zo'n liedje met de domme tekst: In d'n Hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier. Ik heb hier wat schildjes met die domme spreuken erop.

Die zangers of zangeressen hebben dan waarschijnlijk nog nooit van onzen Hemel gehoord. Neem nou de Wilmari's (foto 1), die hebben zeker nog nooit hier opgetreden anders wisten ze wel beter en Zangeres Bianca (2), als je als zangeres al begint met dit soort teksten zul je het niet ver schoppen, en dan hebben we nog Leo d'n Hop (foto 3), 'n echte Brabander en "d'n hop" is 'n product voor bier bereiding en hij weet niet eens dat wij wel bier in d'n Himmel hebben en hij zingt zelfs dat we geen druppel bier hebben, je kan domme teksten maken en dan ook nog erg overdrijven.... stom zeg. De groep Kiek Now Us die zingen ook al "Hemel zonder bier" dat zijn volgens mij Achterhoekers en die weten misschien niet beter en dan de man waarvan ik zelfs 'n foto heb geplaatst toen ie 'n opname maakte voor de televisie met mensen erbij uit d'n Himmel, n.l. Dorus, ook hij maakte jaren geleden al zo'n liedje met die domme tekst.... De Eijsboutsen (2) maakte naast gewoon bier ook donker bier 3%, lager bier 3,5%, old strong bier 5%, en zwaar bier 5%. Harrie van der Steen (84) was toch onzen eigen Bier/Klokken-promoter bij de Grolsch.. Hieronder staan de hoesjes van de domste platen allertijden en ik zal hun 'n mp3-tje opsturen van 'n plaat van Bobbejaan Schoepen want die maakte ooit 'n plaat: dat is niet zo erg als 'n cafe zonder bier, maar die tekst is dan ook weer heel iets anders. (Als ze die liedjes maakte over d'n echte Hemel dan is dit hier allemaal maar onzin, maar dan is het toch 'n "môi verháltje gewórre".

020 - ZINGE EN, GELD SCHÓJE

Ik denk dat iedereen die al wat ouder is, aow-er, die zal het wel 'ns hebben gedaan want het was erg populair met carnavalstijd, rond gaan met de Rommelpot, alleen wij noemden dat niet rommelpot, maar rommelspot en waarom dat weet ik eigenlijk ook niet maar ik weet wel dat als je goed zong en netjes aanklopte bij de mensen dat je dan 'n aardig centje kon ophalen. Wat was de bedoeling: je maakte van 'n bus, 'n rieten rietje en 'n varkensblaas (pisbloas) 'n rommelspot, ik heb hier wat foto's staan hoe men dat deed en dan trokken wij er met 'n paar jongens op uit vaak naar de boeren op voordeldonk, belden aan en als ze open deden dan "teufte" we in ons handen, begonnen als gekken aan die rommelpot te trekken (door met je hand snel over het rietje heen en weer te bewegen) en dan zongen we daar liedjes bij en een d'r van zal ik nooit meer vergeten:

Jan 't is vastenoavund, ik kom nie thuis vur toavund,
toavund in de moaneschijn, as vadder en moeder noa bed toew zijn
'kheb gin geld um brood te kopen, durrum moet ik mi de rommelspot lopen
rommelspotterij rommelspotterij, gif me 'n cent dan goa ik vurbij.

Meestal kreeg je dan 'n paar cent, stuiver of dubbeltje, soms ook alleen maar koekjes, fruit of peperkoek, maar wij hadden het liefste geld natuurlijk. Ik zit dat hier nu wel mooi te vertellen maar ik weet nog van een keer dat alles goed mis was gelopen en dat kwam zo... Onzen vader en ons moeder waren geen voorstanders van dit want vonden het maar geld schooien en daar waren ze geen voorstanders van dus eigenlijk mochten we dat niet maar zoals met zoveel dingen waar stiekem iets doen veel fijner: appels weghalen, sigaretjes roken en vuurtje stoken dus deden wij dat toch maar stiekem maar die ene keer was onze vader erachter gekomen en toen ik thuis kwam zei hij: Béndege wir us stout geweest Peterke?? Béndege toch geld wizze schóijen?? Nou dan heb ik wa móis vur ów: breng ut heel geld mér netjes bij alle mensen trug en zeg ur mér bij deddege van ów aawlui nie mat schóijen.... Dan kun je wel zeggen nu, dat had ik niet gedaan maar dan ken je onze vader nog niet want als die een keer hard riep dan bibberdege dé zal ik ów wel zegge, sloa dittie nóit mér as ie hard ríep?? Dus ik de dag daarna al die boeren weer af en het geld teruggegeven maar er waren er ook bij die zeiden... laat maar menneke, zeg maar niks tegen jullie vader en hou die paar centen maar,.... Ik geloof dat ik één dubbeltje heb gehouden maar daar heb ik ook nog drie dagen schrik voor gehad. Vanaf dat jaar heb ik nooit meer met de "Rommelspot" gelopen. Hieronder staan de foto's hoe je zo'n ding moet maken: 1= de blaas opblazen en laten drogen, 2= het rietje vastmaken aan de binnenkant van de blaas zodat hij niet los kan gaan, 3= de blaas om de bus heen trekken en iemand er 'n touwtje omheen laten binnen zodat hij strak en stevig om de bus zit, 4= het vel nat maken en ze zijn klaar voor gebruik, zo werk je met 'n rommelspot (rommelpot eigenlijk of soms zeggen ze ook wel foekepot).

019 - WEDSTRIJDJE, STRIK-DÊRBIEJ

Potverdórrie, sla ik de krant open op maandag 12 september en wat lees ik?? NWC speelt gelijk tegen Someren. Ik denk: het zal toch niet waar zijn, dus ik snel naar de sportpagina.. en jawel.. 1-1. Ben ik wel goed wakker ??. Potverdórrie, zijn er 'n keer bijna net zoveel mensen als bij PSV - Barcelona en wat doen ze ?? "ze speule gelijk". Meer dan 3100 mensen zijn er op af gekomen, van heinde en verre om de oranje-mannen aan te moedigen en wat doen ze ?? "ze speule gelijk". Ik denk nog potverdórrie hoe kan dat nou, je gaat toch tegen je aartsrivaal alles uit de kast halen om te winnen want dat zijn dingen die je je leven lang niet meer vergeet. Dat zijn dingen die je als Ras-echte Astenaar nog lang bij de "Zummerse oonder de neus kaant vreeve". Nu zul je denken wat heeft dat met d'n Himmel te maken ?? hadden ze van te voren naar de kerk moeten gaan ?? Hadden ze moeten bidden tot onze lieven Heer in d'n Hemel om ze te helpen met de wedstrijd en die zodoende winnend af te sluiten ?? Hadden ze dat moeten doen om hier de website te halen ?? Neeeee allemôl fout.Kijk hierlangs maar 'ns naar die fotocollage... Ik bedoel... Als die wedstrijd was gespeeld toen die nog in NWC stonden dan had dit nooit kunnen gebeuren, dan hadden we zeker gewonnen want 'n echte Himmelse boy laat zich niet aftroeven door 'n Zummerse jongen op het voetbalveld. 'n echte Himmelse zou drie jaar ziek zijn als ie 'n punt af zou geven aan Someren... Nou ja, we kunnen het niet meer terug draaien maar kijk maar 'ns naar de "Jongens uit d'n Himmel" die zeker 'n beter resultaat zouden hebben bereikt. V.l.n.r. op de foto: Gerard Caris (50), Jan Franssen (45), Piet van Loon (90), Jan Bosch (41), Theo Cortenbach (59), midden: Frits Vaes (69), daaronder v.l.n.r.: Frans van der Steen (84), Jantje Kersten (55), Frans Welten (57), Bert Caris (50), Frans Verdeuzeldonk (91), de vier duo's onder elkaar: Henk Welten (57), Toon van der Steen (84), dan Tinus Cortenbach (59) en Martien Mennen (62), verder: Sjeng Konings (26), Henk Caris (50) en onderaan: Toon Verdeuzeldonk (91) en Theo Maas (31). Dat waren nog 'ns Oranje-Zwarten, die stonden z'n menneke. Dat bedoel ik nou dat Asten veranderd, NWC van vroeger is er ook niet meer, toen hadden we echte goei. :>))

018 - VERREKE, GELD BESPAREN

Vroeger hadden de gewone mensen niet veel geld te besteden en werd er bespaard waar dat kon… De oudere onder ons zullen zich dit nog goed kunnen herinneren en de jongere zullen zich wel afvragen: was dit die beroemde "goeie ouwe tijd" ?? Niet veel elektriciteit gebruiken, goedkope kolen en briketten halen, zelf dingen doen waar je normaal voor moest betalen zoals zelf brood bakken en 'n eigen groentetuin. Bijna iedereen in d'n Himmel had achter z'n huis wel 'n eigen lapje grond liggen om groente te telen zoals aardappelen, boontjes, erwtjes, sla en worteltjes. Men "wekte" ook groente in die men later in het jaar dan kon gebruiken. (potjes Hak waren nog niet uitgevonden). Ook veel mensen hadden achter in de stal of hok 'n varken zitten wat werd grootgebracht voor de slacht en waar wij van konden eten. Ook wij hadden achter 'n houten hok staan waarin we vaak twee varkens hadden zitten, eentje voor de verkoop en eentje voor de slacht, want zodoende kon je op vlees veel besparen en de varkens kregen vaak de afval van de groente, oud brood en de resten van wat na het eten overbleef, al was dat nooit veel. Verder kregen ze 'n soort pap gemaakt van meel dat wij moesten gaan halen bij Slaats veevoeders in de Wolfsberg en dat werd aangemaakt met "spuuling" dat we weer haalde bij het melkfabriek in de Julianastraat. De spuuling was het spoelwater waarmee men de melkkruiken reinigde en dit werd dan opgevangen en de mix van water en melk werd dan verkocht voor 'n paar cent. Wij moesten dat gaan halen in 'n ton op de kruiwagen of de "pendex" en je moest langzaam rijden want anders was je de helft al kwijt voor je thuis was. De varkens deden het er goed van…. en als de varkens zo rond de 90 kilo waren werden die geslacht en dat ging als volgt. De ladder stond klaar achter het huis waar hij later werd opgehangen, er stonden ketels heet water klaar en ook emmers om het bloed op te vangen waar men later bloedworst en balkenbrij van maakte. De "slachter" kwam en het beest werd uit z'n kooi gehaald en kreeg 'n soort geweer op de kop gedrukt en men schoot 'n pin in z'n hersenen en tegelijkertijd werd in de nek z'n hoofdslagader doorgestoken en dit onder luid gejank van het dikke vette varken. Dan werden met heet water de haren verwijderd, de nagels van tenen gehaald en het varken werd ontdaan van de ingewanden, al met al geen prettige aanblik en wij gingen dan ook meestal met een van de oudere broers of zussen verder weg spelen zodat we van dit tafereel niks meekregen. Als we thuis kwamen hing het dier al op de ladder te wachten op de keurmeester want ook toen was men al best streng wat vlees betrof. Dan kwam, voor mij althans, 'n vervelende tijd want het varken hing in het berghok op de ladder en daar moesten wij langslopen als we naar de w.c. moesten en ik trilde helemaal als ik daarlangs moest en s'avonds in het schemerdonker was het nog veel erger. Het varken werd later uitgebeend en er werd zult, balkenbrij en "kójkus" gemaakt, worst en stukken spek… en die kójkus, (stukjes uitgebakken vet spek) was het eerste wat we moesten opeten en die waren..…. Vet…. niet normaal maar we zijn er wel sterk en groot van geworden. We waren eigenlijk wel heel erg blij als er weer geslacht was want dan hadden we weer vlees in overvloed en balkenbrij is voor mij nog steeds 'n soort "delicatesse". Het hok werd zuiver gemaakt en de "nieuwe jonge baggen" konden er weer in…. tot de volgende slacht... Op de foto's (klik erop voor 'n vergroting): Slachter Hoeben uit de Wolfsberg bezig met het slachten, de winkel van Slaats waar we het meel moesten halen, voorkant van het melkfabriek waar de kruiken melk binnenkwamen, het varken dat aan de ladder hangt klaar om te keuren en de pan met "kójkus".

017 - APART, VIER GESLACHTEN

Er is over d'n Himmel best veel te vertellen want er zijn nog zoveel dingen die wij helemaal niet wisten, zo ook dit verhaal, of eigenlijk geen verhaal maar 'n gebeurtenis. We lezen vaak over vier geslachten in 'n familie, bv. opa, vader, zoon en kind. Dit keer gaat het over 'n Himmelse gebeurtenis van vier geslachten met 'n speciaal tintje, het gaat over Wies van Seccelen (48) want toen haar dochter Gertie werd geboren leefde ook de oma van Wies nog, dus hadden we Oma, moeder Truus, Wies en Gertie en dan zul je zeggen, nou is dat dan echt zo speciaal ?? Ja echt hoor want toen bij de dochter van Wies, Gertie, haar baby Ilse werd geboren, werd het opnieuw vier geslachten: oma Truus, moeder Wies, dochter Gertie en de kleine Ilse en dat vind ik echt wel speciaal want dat maak je niet zo vaak mee, twee maal vier geslachten achter elkaar vandaar dat ik dit verhaaltje hier plaats want het is toch weer 'n bijzondere gebeurtenis in Onzen Himmel.

016 - GEZELLIG TOCH, PERT-RIJEN

Als je klein en jong bent weet je niet heel veel van het leven want alles moet nog geleerd worden en soms maak je dingen mee waar je nu achteraf mee moet lachen. Ik vertelde al 'ns dat toen de huizen tegenover ons, van Toon van Seccelen tot aan Ties Mennen er nog niet stonden, dat meer verenigingen gebruik maakte van de grote open plak van d'n Himmel tot aan de strohulzen fabriek van Sjang van Goch. Op 'n fimpje is duidelijk te zien dat de huizen nog moesten worden gebouwd en je ziet vanaf de grote plak onzen blokken huizen nog liggen. De rijvereniging hield ook hier z'n oefenmiddagen met o.a. het springen over hindernissen, die stonden dan geplaatst op de plek waar nu die huizen staan. Op 'n middag waren ze weer bezig maar dit keer was het er erg druk want er waren demonstraties en wedstrijden en er was nog al wat "volk" op af gekomen, maar deze dag zal ik nooit meer vergeten. Ik stond buiten te wachten op Jantje Kersten, die samen met mij naar de ruiters zou gaan kijken maar het duurde nog al lang voor dat Jantje er was en op eens werd er geroepen dat er iemand z'n been had gebroken. Snotverdorie, ik was maar klein en ik dacht dat als er iemand z'n been brak, dat dat stuk er langs zou liggen, helemaal los van de rest... wist ik veel.... ik bibberde over m'n hele lijf en ben die dag niet gaan kijken. De man die tijdens de wedstrijden z'n been had gebroken was door het paard afgeworpen en dat was Jan de Haan, die woonde volgens mij toen in de Stegen. Later heb ik hem daarover nog gesproken want hij woonde in Ommel en kwam wel 'ns in het gemeenschapshuis waar Annie en ik de zaak beheerden. Jan zei nog dat ik wel 'n goed geheugen had dat ik dat nog had onthouden, (nou ja in ieder geval beter geheugen als nu... grapje). Later hebben we hier nog vaak om gelachen, maar ja wat wil je, je bent nog jong en hebt die dingen nog nooit meegemaakt, later wel want ons moeder brak ook 'n paar keer d'r been maar toen wist ik wel beter.... De zeven fotootjes (slideshowtje) die hieronder staan zijn erg onduidelijk en zijn gemaakt van de video, als je HIER klikt dan zie je 'n stukje video via you-tube en op sommige foto's en het videootje kun je nog de woning zien van Driek Hendrikx waar nu Jan van Duijnhoven woont en de blok verder van Tinus van den Boomen en Willem Vaes..... "Pertrije is trouwus nóijt min ding gewórre"

015 - KOPEN BIJ DE SPAR, BÔDSCHAPPEN

We hebben in Asten nu winkels als Lidle, Aldi, Albert Heijn, de Plus en de Hema om er maar wat te noemen, vroeger waren de bekendere winkels, de Vége, de Centra, Vivo, de Gruijter, de Grosco, d'n Edah en de Spar en omdat De Spar van Jan van Bussel uit Heusden familie van ons was kochten wij daar wekelijks onze boodschappen en wat we door de week nog te kort kwamen moest iemand van ons die bij halen (mistal ikke dus zoas altijd), bij de Spar van Huub Eijsbouts in de Mgr. den Dubbeldenstraat, klik hier voor tube filmpje., Ik herinner me nog hoe dat allemaal in z'n werk ging: ome Jan van Bussel kwam dan naar ons toe en dan schreef ons moeder in 'n spar-boekje op wat we nodig hadden en later werd dat dan door hem gebracht, natuurlijk met 'n "heffelke snoep" erbij. Als het betaald was zetten hij 'n grote streep op het boodschappenlijstje in het boekje. Zoals zo veel huishoudens toen werd er vaak "zolang opgeschreven" en werd er betaald met de kinderbijslag als men die ontving, vaak was dus de kinderbijslag al op aan boodschaqppen voordat men er ook maar één cent van had gezien. De Spar had als slogan: "Kopen bij de Spar is Sparen bij de Koop" want je kreeg bij elke gulden die je aan levensmiddelen kocht 'n zegeltje van tien cent die je kon sparen, tien procent dus. Ons moeder spaarde deze zegeltjes het hele jaar op en met Asten-kermis werden die ingeleverd en dat geld gebruikte ons moeder dan weer om ons kermis-geld van te geven en om wat speciale dingen te kopen met de kermis zoals pruimenvlaai, krentenmik, snieders limonade en ook wat flesjes bier, van die dikbuiken, want we kregen met de kermis altijd bezoek van Klóas Meulendijks uit Liessel want dat was zo traditie geworden, die hadden met de oorlog de Weltens onderdak verschaft toen het in d'n Himmel even té erg was geworden. Ik heb hieronder de foto van de Sparwinkel van Huub Eijsbouts in de mgr Dendubbeldenstraat en 'n huishoudboekje van de Spar van d'n buiten en d'n binnenkant, op de eerste bladzijde (hier niet getoond) stonden de meest nodige dingen zodat men uit het lijstje 'n keuze kon maken en niks vergat.

.....

hieronder staan enkele dingen van de winkels van vroeger: embleem van de Spar, meeneemzak van de Vivo, lucifermerk van de Vége over treinen, het snoepje van de week van de Centra, 'n bordspel van de Gruijter en advertentie van de Grosco.

014 - OLLIE, VEUL WERRIK

Veel Himmelse mensen zouden er goed werk vinden dat goed betaald zou worden, dat was het geen de ronde deed, niet alleen in d'n Himmel maar ook in Asten, Heuseden en Ommel. Asten zou nu echt op de landkaart komen maar waarom zul je denken ? nou, in Asten is naar olie en geboord en gevonden en nu zal er waarschijnlijk 'n raffinaderij komen op "d'n Bráánd" want daar stond de boortoren. Alle kinderen uit d'n Himmel spraken er over op school, het zou alles in één klap veranderen, nu gingen veel huisvaders nog werken zoals naar de Vlisco in Helmond, d'n Daf of Philips in Eindhoven, maar dat zou later niet meer zo zijn, het zou iets worden zoals de staatsmijnen waar 'n goot deel van de Limburgse bevolking werk had gevonden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn, de eigenaren van de raffinaderij zagen af van dit plan want er scheen toch niet zoveel olie in de grond te zitten als ze aanvankelijk wel dachten en werd de toren weer afgebroken... Jammer, het had zo mooi kunnen zijn, nou ja, dan toch maar weer gewoon naar de Vlisco........ Op de foto de toren waar zoveel om te doen was geweest, eentje bij dag en eentje bij nacht en de plaats waar het "DING" heeft gestaan.

....................

013 - NEEIJ GELUID, RADIO MOSKOU

Ik neem jullie effe terug naar zeg maar 1952, en veel van jullie waren toen niet eens geboren maar ik wil graag even laten zien hoe het was gesteld met de radio en met de muziek van toen. Thuis hadden wij 'n soort hoorn (1) op 'n theekastje staan en daaraan zaten twee draden die verbonden waren met 'n klein zwart kastje tegen het raamkozijn met 'n paar standen op en als je er aan draaide kreeg je of Hilversum 1 of Hilversum 2... verder niks. Als je d'n Himmel uitreed lag er rechts de Centra, dan cafe van Baar en daarnaast de boerderij van Leo Kuijpers net vóór het cafe van Bertha Sengers, cafe de Waag, en precies daar tegenover was de electriciteits-zaak van Has Manders en die verkocht radio's, stofzuigers, strijkijzers en ander electrisch spul en op 'n zondagmiddag gebeurde het... "onze vadder" (2) was op die zondagmorgen zoals altijd naar de kerk geweest en dan ging hij steevast bij cafe Jan van Baar (3) 'n "bumke jassen" ('n populair kaartspel van vruuger) en zo ook die zondag maar dit keer was het wat later geworden en het kaarten was 'n beetje uit de hand gelopen, en ook het aantal borreltjes was drastisch hoger dan normaal... zo kon het gebeuren dat hij samen met z'n maat, Willem Vaes, meer en meer lol begon te krijgen en het werd maar later en later. Hij wist ook dat ons moeder dat niet zo leuk vond en om dit "drank-slippertje" te compenseren ging hij, enigzins licht beneveld (zeg maar half zat) naar Has Manders, klopte tegen de raam tot Has de winkeldeur open maakte en hij kocht 'n "echte" radio (4) waar wij, de kinderen Welten allang naar hadden uitgekeken omdat wij elke zondagmorgen gezamelijk in de beste kamer (waar we alleen op zondag zaten), de liedjes van het "zingende boertje" (5) zongen en dat was altijd feest. Ik kan me niet meer herinneren of ons moeder nou werkelijk blij was maar in ieder geval wij wel want we hadden 'n echte radio met alles erop en eraan, zelfs radio Luxemburg zat er op. Vol trots vertelde ik op school dat wij 'n radio hadden met zenders uit Parijs, Berlijn, Luxemburg, Brussel en London, en ik zei dat ik zelfs naar radio Moskou had geluisterd en vertelde erbij dat je dat duidelijk kon horen maar niet echt kon verstaan. (het maakte niet uit, het was Rusland in ieder geval), heel even had ik in het teken van de belangstelling gestaan want iedereen wilde weten welke zenders er nog meer op zaten en ik was trots dat wij zo'n ding hadden. Jaren later gaf ik me als 12 jarig menneke op bij de Johnny Hoes fanclub en luisterde naar de liedjes van hem. In dat jaar start ook de "Dinsdagavond-trein" (6) weer dat in de begin jaren '40 zo populair was maar door de oorlog was gestopt en iedereen zat weer aan de radio te luisteren. Ook werden er hoorspelen uitgezonden...... De oudere onder ons zullen zeker ook nog herinneren van: Politieke situatie in de wereld door meester G.B.J. Hiltermann, de arbeidsvitaminen die in 1945 was gestart en waar personeel van bedrijven en winkels zelf 'n lijst met hun populaire liedjes mochten samenstellen. Wie kent van toen niet "de familie Doorsnee" dat in 1952 starte en de muziek van de Ramblers. (druk hier voor een van hun successen van toen). Ik was blij dat onze vader die zondag 'n beetje te diep in het glaasje had gekeken (nou ja te diep ??) en dat goed maakte met 'n radio... we hebben genoten van dat ding.. en nog heel lang ook. Moskou hebben we er nooit meer opgezet.... die konden we toch al niet verstaan.

012 - BLEEK, UT DREUGVELDJE

Heel vroeger hadden de mensen geen moderne dingen om de was droog te krijgen. Men moest het doen met 'n grasveldje, de "bléék" dus en daar werd de was te drogen gelegd maar als het slecht weer was hadden ze pech want dan hing het hele huis vol drogend ondergoed, bloesjes, truitjes, broeken en sokken. Er is in die zeg maar 60 jaar veel veranderd op dat gebied en onderaan zie je hoe het gegaan is, "bléék naar droger in vogelvlucht". En 'n "vogelvlucht" speelde ook nog 'n rol... De was lag netjes te drogen en dan kwam er 'n zwerm vogels over gevlogen... jaja je raad het al.... vogels keken nou eenmaal niet naar 'n bléék of er iets lag te drogen als ze iets kwijt moesten en zo kon het gebeuren dat men weer opnieuw moest wassen.... Later hadden de mensen voortaan wat oude meestal erg kromme palen, die ze in het bos hadden gekapt, en langs de tuin achter in de grond gezet met 'n dikke ijzerdraad eraan om de was met waspinnetjes op te hangen en weer later zagen we bij de mensen 'n wasdraad met plastic er om heen en van bv. huis naar berghok gespannen of wasmolen... Tegenwoordig heeft bijna iedereen wel 'n droogautomaat... waar blijft de tijd... Wassen was in die tijd toch geen lolletje, eerst was er het wasbord, later de houten machine die je nog aan moest zwengelen (dat was in mijn jonge tijd) en de was werd verhit eerst in 'n teil op het fornuis en later in 'n grote koperen ketel, gestookt met kolen. Als het klaar was moest 't door de wringer want met de hand wringen wat eerst altijd moest was geen doen. Die karweitjes waren vaak voor ons, wringer draaien, van de wasmachine het water in emmers laten lopen en achter naar de zoei (soort slootje) sjouwen. Ik had er 'n gruwelijke hekel aan dat weet ik nog wel zeker als ik wist dat vriendjes buiten speelden. Zie de foto's: helemaal boven de kinderen Cortenbach (59) bij hun op de bléék, daaronder als de was op de bléék lag. Onderaan: van "Bléék noa Drôger", ja alles gaat snel maar gelukkig is dit nu wel 'n goeie vernieuwing

011 - WIT-ZWART, HEUSDEN

Ze zeggen ooit: héddegut óit zó zaawt gefréten?? dat komt in dit verhaaltje niet voor maar hier geldt: héddegut óit zó wérrum gedronken?? Dat komt door het volgende: D'n Himmel had vroeger ontzettend goeie voetballers niet alleen in je jaren 40 en 50 maar ook later en verschillende jongens uit onze straat voetbalden in de hogere regionen van NWC. In Heusden had men nog geen voetbalclub maar er was 'n man die hier verandering in ging brengen. Herman Pietersma kwam uit Friesland en kon 'n aardig balletje trappen en die wilde ook in Heusden 'n club oprichten. Ik denk dat het rond 1954 of 1955 moet zijn geweest en ze hadden op 'n ongebruikt weiland wat doelpalen neer gezet, met gele grond wat lijnen getrokken, en in 'n schuur bij 'n boer die daar woonde kon men zich omkleden, Voila.. Wit Zwart Heusden was geboren, want zo noemde hij de nieuw opgerichte club. Herman wilde 'n openingswedstrijd en kwam naar iemand uit d'n Himmel en die zou voor die zaterdagmiddag 'n elftal van d'n Himmel bij elkaar brengen. Ik weet niet meer wie er allemaal instonden maar zeker was dat Huub Welten in de goal stond en dat er van Caris, van der Steen, van Loon en Vaes instonden. Op die dag begaven ze zich gezamelijk richting Heusden en onder weg zagen we zelfs 'n poster met daarop:

Zaterdag a.s. Wit Zwart Heusden - Hemelse Boys

Daar aangekomen was het zelfs 'n drukte van jewelste rond 't veld, het leek wel 'n echte derby en Pietersma was duidelijk in z'n nopjes, nu nog even winnen moet hij gedacht hebben maar dan kent ie de mensen uit d'n Himmel nog niet.. Ik kan het me nog goed herinneren allemaal al was ik toen maar 'n jong menneke. Ik wilde jullie dit vertellen, hoewel ik van dat alles geen foto's heb... jammer genoeg. Nu komt het leuke van alles: onder de rust was er geen thee, maar 'n grote zinken teil van vroeger met "warme ranja"... hhahahahahaha ik denk dat niemand uit d'n Himmel dat ooit had gehad en het mooie was dat ook de supporters 'n bekertje mochten pakken en van het "Goddelijke Goedje" mochten drinken... ik heb er ook van gedronken... niet dat 't lekker was maar ik ben er ook niet ziek van geworden, zo zaawt ha ik nog nooit gefréte en ook nog nooit zó wérrum van de ranja gedronken. Trouwens het had de Himmelse Boys schijnbaar wel goed gedaan want ze wonnen de wedstrijd en de enige smet op de wedstrijd was dat Herman Pietersma met 'n blessure uit moest vallen en met 'n houten ladder van d'n boer van het veld werd gedragen... Ik heb voordat ik achterop de fiets bij m'n broers weer naar huis ging, nog gauw 'n bekertje ranja gepakt want die was inmiddels wel koud geworden... "Ut waar unne schónnen dag".............. het zag er ongeveer uit als onder op de foto die ranja... Trouwens..... die van Heusden hebben die van d'n Himmel nooit meer gevraagd na die nederlaag.... Ik heb hier 'n foto van hoe dat d'n bak ranja eruit zag, hieronder staat het eerste elftal van WZH..

v.l.n.r.: Jan Thielen, Marinus Joosten, Piet van Gerwen, Sjef Claassen, Gerrit van Gerwen en Herman Pietersma (de grote animator en drijvende kracht achter Wit Zwart Heusden) en gehurkt: Harrie van Tilburg, Cor Driessen, Tonny Thielen, Martien Madou en Jan Hoefnagels.

010 - EINDELUK, UT CIRCUS KUMT...

Kermis was vroeger zowiezo een van de mooiste dingen van het jaar want wie heeft er nooit in de zweef gezeten, of touwtje getrokken of in de rups gezeten en geprobeerd die flos eraf te trekken voor 'n gratis ritje. En wat te denken van de autoscooters, lekker knotsen tegen elkaar op of net als wij jongens tegen 'n autootje waar meiskus in zaten. Denk nog 'ns aan de schommels waar die vent geregeld de rem in moest drukken. De mooiste en meeste tijd versleten we toch in de Jimmie, maar wat ik wilde vertellen, met de kermis kwam ook het circus, grandioos...

Wanneer je dit affiche ziet dan weet ik dat ook jij weer denkt: och ja dat was 'n mooie tijd, de tijd dat 'n circus nog echt circus was met alles erop en eraan en waar wij als jongeren uren van konden genieten, niet alleen de voorstelling maar het hele circus gebeuren er rond om heen. Heel vroeger toen de huizen van nummer 48 tot 58 er nog niet stonden was er met Asten kermis ook al het circus en zo hebben er verschillende gestaan op die grote open plak net voor van Goch strohulzenfabriek.En het meeste bleef me bij circus van Bever, en dan niet zo zeer de trapeze-mensen of de paarden die in 'n rondje liepen, nee het waren de wilde dieren waar onze aandacht naar uitging en soms mochten we komen kijken als ze die dieren aan het voeren waren. Stinken dat die beesten deden, vooral de leeuwen en tijgers, de olifanten en de kamelen dat ging nog, je stond dan 'n meter of vijf van die kooi af en die dingen brulde als gekken tegen je en toch wilde je het meegemaakt hebben. Ik heb nog wat ouwe prentjes gevonden van dat circus, en meteen gaan m'n gedachten weer terug naar de clowns en de dikke dame, de paarden in de ring, de wilde beesten waar men mee speelden en gevaarlijke dingen uithaalden en de olifanten waar men kunsten op maakten en de dieren zelf kunsten liet maken. Voor de kermisattractiemensen was de komst van zo'n circus niet zo gunstig en ze waren er ook niet zo blij mee... want het Astense publiek dat normaal op de kermis was zat dan in het circus op een van de houten banken rond de piste. Voor verschillende mensen in d'n Himmel was de komst 'n extra zakcentje want bij verschillende huizen stonden bordjes van fietsenstalling en voor 'n dubbeltje mocht je de fiets daar "stallen" zodat die niet weggehaald kon worden. Circus van Bever zal bij veel mensen in gedachten blijven als 'n leuk evenement voor jong en oud waar men graag nog 'ns aan terug denkt............ "zoas naw"...

009 - KATTE-GISMUS OF CATECHISMUS

Het vervelende van naar school gaan is voor ons Himmelse mensen zeker niet het leren geweest want daar waren wij echt wel goed in. Op Voordeldonk en ook in "Tôrrup" was het zelfs zo dat als er 'n nieuwe leerling kwam en die had op 'n andere school gezeten, en dan vooral van buiten Astense komaf, die moest steevast 'n klas lager beginnen omdat wij de tijd al ver vooruit waren, ja wij waren in d'n Himmel echt grote slimmerikken. Het feit dat ik niet graag naar school ging, en met mij nog honderden anderen, dat we die verdomde catechismus moesten leren... elke dinsdag en donderdag moesten we wel 'n stel vragen weten, 548 totaal en als we achteraan waren weer van vooraf beginnen. Met knikkende knieën gingen we het klaslokaal in, zeker d'n tijd bij juffrouw de Vent, ik krijg nog steeds hennevel als ik er aan denk. Heel vroeger moesten ze hem zelfs helemaal van buiten kennen, en waarom zouden Himmelse kinderen dat moeten, wij zijn toch al engeltjes. Achteraf gezien denk ik... wat zeggen ze wel niet in die catechismus? Ik keek er nog 'ns in want Henk Slaats had nog 'n ouwe op zolder liggen en toen zag ik toevallig deze vraag: Hoe zondigen wij tegen hoop?? Wij zondigen tegen hoop door onverschilligheid, door wanhoop en door vermetel vertouwen... nou das ruig, welk manneke uit de derde klas snapt hier iets van ? vermetel vertrouwen weet ik nu nog niet wat dat wil zeggen en dan moeten wij dat van buiten leren als we acht jaar zijn. Kijk vraag 494... Wat moeten we doen om kuis te leven?? Vooral de gevaarlijke gelegenheden vermijden, de versterving beoefenen, dikwijls biechten en communiceren, en een grote godsvrucht onderhouden met de Maagd Maria........... Nou schut dat maar in m'n pet, versterving beoefenen ?? wij kennen voetballen.. maar versterving oefenen?? of 'n grote godsvrucht onderhouden bij de maagd Maria ?? waar gaat het over, ik ken haar niet eens, en als acht jarig manneke vraag ik: wat is 'n maagd en wat is die godsvrucht ?? Ik denk dat de moeder van Henk Slaats gelijk had toen ze op vakantie was in Frankrijk, de bus kwijt waren geraakt en aan die Fransen met handen en voeten pratend de weg moesten vragen, want toen zei Siena tegen hun Ture: hadden we vroeger i.p.v. de catechismus maar Frans geleerd dat had meer nut gehad en zou beter van pas komen en ik denk dat ze gelijk heeft. Nee dan hebben de kinderen het tegenwoordig wel makkelijker, die hoeven geen catechismus, die mogen zelfs kletsen in de klas en nog hardop ook, die hoeven niet als apen stil te zitten met de armen over elkaar... oke oke, we zijn er niet slechter van geworden maar nog steeds krijg ik 'n raar gevoel in m'n lijf als ik de catechismus zie. "GELLIE NIE DAN" ??

008 - KUMMUNIE DOEW, DE PLECHTIGE

De "plechtige communie doen" was een van de dingen waar we als kind van de zesde klas naar uitkeken
want het scheen iets aparts en geweldigs te zijn. Achteraf gezien was dat dus helemaal niet waar, het enige fijne wat er aan was, dat was dat je nieuwe kleren kreeg terwijl ik anders de kleren van m'n oudere broer moest afdragen. Ook kreeg je meestal wel iets, van m'n peetoom kreeg ik 'n houten groene rozenkrans…. Nouja, ik vond 't niet echt 'n kadoo maar gelukkig kreeg ik van Opoe van de Ven, die langs ons woonde en d'r ouwe dag sleet bij familie Jan Kersten, en van die opoe kreeg ik 'n gulden, echt waar zo'n prachtig zilveren ding en ik hield die de hele tijd vast in m'n broekzak om hem maar zeker niet te verliezen. Ons moeder zei nog de hele tijd dat ik die gulden ergens neer moest leggen maar als ik buiten was kon ik niemand laten zien dat ik 'n gulden had gekregen, ik was zo trots als weet ik wat. Van die andere van ons kreeg ik 'n stuiver of dubbeltje en van ons moeder zelfs 'n kwartje, maar dat maakte ik door de dag op aan salmiak, suikerspek, eetbaar papier en zoethout. De dag zou eindigen op 'n manier die niemand had kunnen voorzien… In de middag moesten we naar het lof want dat was er toen nog voor de communiekanten dus wij weer naar de kerk voor zo'n drie kwartier tot 'n uur… Toen het lof bijna uit was kwam men met de hengel rond, je weet wel iemand liep langs de banken met zo'n lange stok met 'n zakje eraan waar je geld in moest gooien… (stomme dingen trouwens), en daar ging het fout.. Ik had alleen mijn gulden maar bij me, al het andere had ik al opgesnoept… godsammejeetje, daar ging 't ding, ik had geen keuze.. de geldophaler bleef maar met het zakje bij mij (het leek wel of ie wist dat ik alleen maar 'n gulden bij me had) en terwijl alle jongens 'n losse cent of sommige 'n stuiver in het zakje deden… verdween mijn gulden in het zakje met het belletje erop.. 'n vermogen was ik kwijt, ongelooflijk, bibberend heb ik het lof "uitgezeten" en thuis ?? ik heb ze maar verteld dat ik hem was verloren…, wat moest ik ?? Anders hadden ze me nu nog voor de gek gehouden, dat weet ik. Enige troost is… misschien heeft de kerk het aan de arme kinderen gegeven in de warme landen waar wij vroeger zilver papier voor spaarden… dan doet t niet zo zeer.. Heeft mijn gulden toch nog iets goeds opgeleverd……….dan heb ik er wel "vreeje mí".

007 - HIMMELS, RAREN DROOM

Ik heb al meer keer gezegd dat de d'n Himmel door de gemeente is "genekt" door er 'n knik in te leggen en dat we nu voortaan, als we van 't voorste stuk van d'n Himmel in 't achterste stuk willen komen, eerst voortaan in de Margrietstraat moeten komen en dat zit me echt niet lekker. Het is toch van d'n domme om 'n straat zo stom te bewerken. Maar ja, we kunnen d'r weinig aan doen... Tenminste..... Tot dat ik pas geleden 'n rare droom had. Ik heb hier wat foto's van wat ik gedroomd heb en in mijn droom gebeurde het volgende.. Ik liep door d'n Himmel, daar was niks aan de hand en dat zie je op de eerste foto, maar toen ik bijna bij het grasveldje was, net voor de weg naar de Margrietstraat zag ik ineens 'n groot gat in de weg, echt nog niet zo'n kleintje ook nog niet... (kiek mer op de derde foto) en toen hoorde ik 'n stem zeggen...: Peer, gij wilt toch altijd al dat de weg weer net als vroeger was.. wel menneke nu heb je de kans om de weg weer te maken zoals vroeger, zonder bocht en dan kun je weer gewoon rechtdoor in d'n Himmel zonder dat je door de andere straat moet... Ik denk dat het de stem van God was want ik kende die als oud Himmelbewoner nog ergens van. En dat had God niet tegen 'n dove gezegd en binnen 'n mum van tijd had ik alles weer gemaakt zoals 't voorheen was.. misschien dat hier en daar 'n klein schoonheidsfoutje zit maar het is best goed gelukt en het is zo toch veel beter als die "knik", zie middelste foto... Jammer... dat ik toen wakker worden en alles 'n droom bleek te zijn geweest (maar de foto's heb ik nog, hahahaha). D'n Himmel há wir zó schón kenne zijn....

006 - SPULTIJD, ELZENDÔRRUP

Net als zoveel straten in Asten had ook d'n Himmel z'n eigen buurtvereniging en ook al worden er niet veel georganiseerd, naar een ding keken we het heel jaar uit... 'n hele dag naar de speeltuin in Elsendorp, naar de Limbra Zonneweide. Wij mochten dan de hele dag spelen, klieren en ravotten tot we moe maar voldaan weer op huis aan gingen met de bus. Alleen toen we voortaan wat ouder waren mochten alleen de jongste kinderen met de bus mee en moesten wij met de fiets, jaja met de fiets en de heenweg ging nog wel want dan waren we vreet en blij, maar terug?? Sjonge jonge wat was 't toch 'n eind. Ook ons vader en moeder gingen dan meestal mee, de moeders hadden tassen vol bij zich met boterhammen of broodjes en koekjes, snoepjes, lollies en en kauwgom en natuurlijk ook drinken, ranja maar soms ook dat lekkere "béukwatter" want zo noemde wij de 3es limonade van gazeuze in die buggelflessen die zo hard sisten als je ze open deed.. De moeders hielden ons meestal aan 't snoepen, eten en drinken, ze letten erop dat we geen gat in de kop vielen of iets hadden gebroken en als andere bezigheid deden ze wat roddelen met elkaar over de mensen die d'r niet bij waren. De vaders kropen zoals altijd met 'n stel mannen bij elkaar om te rikken, jassen of te toepen aan 'n tafeltje vlak bij de kantine om ook af en toe 'n glaasje bier te kennen drinken. Zo speelde we eigenlijk allemaal: wij speelde in de speeltuin, de vaders speelde kaart en de moeders speelde oppas en ober. Tegenwoordig moet het allemaal groot zijn, pretparken met achtbanen en dingen die hoog en hard door de lucht gaan maar ik kan je vertellen: Er is niks zo mooi als de familieschommel in Elzendórrup.... hieronder nog wat ouwe plaatjes om je nog 'ns mee te laten genieten. Die mooie tijd in Limbra Zonneweide met de "roetsbaan", de "familieschommel", 't klein "kantineke" en de "zwem/roeivijver".

005 - ORLOG, ZEECHTBAAR VURLEEJE

Al heb ik 'm zelf niet meegemaakt, d'n oorlog heeft z'n stempel toch gedrukt op de generatie mensen van 1880 tot 2000, soms van alleen maar van horen zeggen, net as ik en d'n andere heeft 't van kortbij meegemaakt. Mijn vader heeft ons er niet zoveel over verteld maar m'n oudere broers en zusjes vertelde af en toe wel dingen hoe 't was in oorlogstijd.Dit verhaal handelt over de bevrijding en dat er zelfs nog 'n beetje van te zien is. Asten is bevrijd van de Duitse bezetters zo rond september 1944 en in september 1945 werd er gevierd dat 't 'n jaar geleden was en Jos Manders had nog 'n aanvulling op 't programma van die dag liggen. De feestelijkheden duurde drie dagen, zie 't programma hierlangs. Op de markt was 'n concert door de harmonie en na afloop worden er 'n openlucht filmpke vertoond en overdag waar er voor de kinderen ook van alles te doen zoals: koek happen, zak lopen, flessen hengelen en gekke bakkusse trekken, de straten waren allemaal feestelijk versierd, zo ook d'n Himmel want bij d'n ingang van d'n Himmel stond 'n mooie boog, voorstellende de hemelpoort en vanaf daar tot bij Graard Verdeuzeldonk achter in d'n Himmel stonden palen met daaraan feestverlichting van honderden lampen, 'n prachtig feestelijk geheel... Ook de huizen waren met rood-wit-blauw en oranje versierd en de "vrouwelijke engeltjes" uit d'n Himmel waren weken in touw geweest om dat zo te maken vooral de papieren bloemen was 'n tijdrovend werk en kleermaker Johan Prüst (15) uit d''n Himmel deed goeie zaken (zie foto onder rechts). Hij verkocht trallerhand oranje spul en kon 't niet aangesleept krijgen. Jammer dat wij dat niet kunnen laten zie want we hebben er op dit moment geen foto's van. Het enige "bewijsstukske" is nog zichtbaar bij het huis op nummer 42 in d'n HImmel (vroeger van van Bommel) want daar hadden ze toen de vensterbank oranje geschilderd en daar onder de muur rood-wit-blauw en dat is er nooit helemaal meer afgegaan (zie foto onder links), dus na 65 jaar is 't nog 'n beetje te zien en je moet maar 'ns kijken als je er langskomt... zo zie je maar dat in d'n Himmel niks echt vergaat, maar alles eeuwig is..... zo Himmels.. Hierlangs staat op 't programma onderaan: bonte avond met traktatie in cafe van den Eijnden (later het Fortuintje), en in dat cafe werd je toen geholpen door Leentje van den Eijnden, daarom werd het 't later omgedoopt tot cafe/eetgelegenheid "bij Leentje".

004 - FUMMILIE, AASTE OP DUN TV

Televisie is niet meer weg te denken uit onze wereld, maar vooral de oudere hebben er soms moeite mee wat er zoal word uitgezonden en soms denk ik ook wel 'ns bij m'n eigen... sjonge jonge wat 'n rommel, wat 'n klets... maar toch doet televisie ook wel weer ooit 'ns 'n goed ding voor de mensen, neem nu die uitzending van Hennie Huisman van jaren geleden, de surpriseshow. We zaten daar 'n keer naar te kijken en toen zagen we ineens dat er Aastense op waren... Bert en Marie Hoefnagels (27) uit d'n Himmel, potdorie dacht ik nog, dit is toch wel heel speciaal en dat was het ook want Hennie Huisman en z'n team hadden ervoor gezorgd dat alle kinderen 'n keer allemaal tegelijk weer bij elkaar zouden zijn en dat was ze nog gelukt ook... en ook de kleinkeinder waren er bijna allemaal, zelfs Bert jr. met z'n vouw waren er en die woonde toch op de Philipijnen in Manilla, en Annie met haar man en kinderen waren speciaal uit Australië overgevlogen en Annie had haar ouders al lange tijd niet meer gezien en vader Bert en moederke Marie zagen het jongste kleinkind nu voor de eerste keer... Groot feest dus en zo zie je maar dat televisie ook ooit wel 'ns wat moois laat zien, want ze hebben niet alleen Bert en Marie van een mooie dag laten genieten samen met hun kinderen en kleinkinderen, maar ook ons want het was prachtig om te zien hoe de familie Hoefnagels van deze Himmelse uitzending genoot... Hieronder wat fototjes om 'n beetje 'n indruk te krijgen van deze "spísjalen" dag.....

003 - SOLEKSE, BRINI HUREN??

Dit verhaaltje gaat terug naar de jaren 50. Iedereen kent nog wel de wereldberoemde Solex, 'n goedkoop fietske eigenlijk met 'n hulpmotortje er op en wat je met een handbeweging op je voorwiel kon duwen en dan hoefde je gewoon niet meer te trappen en ik moet zeggen 't was 'n geweldige uitvinding voor die tijd, maar Pietje Bukkems (30) kwam met iets heel nieuws... d'n tegenhanger van de Solex... d'n "BERINI", en die kon je bij hem huren voor 50ct per uur of voor 5 gulden voor 'n hele dag met inbegrip van 'n volle tank benzine (een liter dus) en daar kon je 'n heel eind mee rijden. D'n berini (brini in de volksmond), ook wel t ei-tje genoemd, door de vorm van d'n tenk, was heel populair onder de jeugd van toen en veel mensen maakte 'r gebruik van en zo ook de "Himmelse Jongens": Jos Manders (25), Sjaak Welten (57), Herman Bosch (41) en Hennie Zegers (53) want die hadden er ooit wat gehuurd en waren er mee tot in Arnhem beland, helaas sloeg 't noodlot toen toe want Jos verloor onderweg 't motorke maar dat was geen nood: dat ding onder de snelbinder en naar d'n eerste d'n beste fietsenmaker getrapt die 't ding weer monteerde. In Asten worden de rekening door Pietje gewoon vergoed.. prima toch ? waar maak je dit tegenwoordig nog mee ? Hieronder 'n foto van 't "ding" en ook een van het "ei-tje" (ut ééijke).

002 - BIETJES, BIJVERDIENSTE

Veel mensen van vroeger zullen dit nog wel weten en dan bedoel ik vooral de mensen die d'n oorlog hebben meegemaakt. De mensen waren arm en hadden niet veel "te makke" zoals ze tegenwoordig zeggen en veel mensen probeerde wat bij te verdienen in die na-oorlogse tijd. Tinus Cortenbach (59) onzen buurman verkocht na d'n oorlog toen we door de Engelse waren bevrijd woordenboekjes, Engels/Nederlands, zodat je de militairen wat kon verstaan als ze iets aan je vroegen.... mooi toch ??, en zo bedacht ook onze vader, Driek Welten (57), 'n manier om de hongerige mondjes van z'n kinderen te kunnen vullen. Hij werkte toen bij Sjang Hoefnagels (Sjang Koek), dat broodfabriek stond op de plek waar van Veghel later z'n fietsen verkocht op d'n hoek van de Markt en de Emmastraat en door liep, de achterkant tot bij van den Burcht graanhandel in de burg. Frenckenstraat (nu de ingang van de nieuwe Albert Heijn) en daar maakte ze niet alleen brood en beschuit maar ook speculaas en snoepjes, zo ook snoepsoldaatjes maar onze vader noemde dat lektoeten. Vader had dat mooi afgekeken hoe ze dat deden en maakte die zelf thuis ook en die verkocht ie dan voor ´n paar cent per stuk en op die manier kon hij ons weer wat beter aan 't eten houden, wij hadden nog al wat hongerige mondjus thuis. Het maken van die "lektoeten" ging als volgt: Rietsuikerstroop koken en dat was 'n erg precies werk want 't moest goed doorkoken maar 't mocht ook weer niet te lang aanstaan. Dan worden dat op 'n granieten aanrecht geschud om 'n beetje af tekoelen zodat je de vingers niet verbranden als je d'r aan kwam.. Dan moest die smurrie steeds op elkaar en om en om worden gegooid en dan lange strengen trekken die aan 'n muurhaak worden gehangen en het warme taaie spul trekken en weer omgooien en weer trekken en omgooien en je moest dat blijven doen tot het helemaal stijf was want hoe langer je trok en omgooide, hoe stijver het spul werd als het verder afkoelde.
Het volgende was het maken van staven door ze goed heen en weer te rollen, en als dat klaar was knipte vader die op maat, liet ze helemaal afkoelen en rolde ze in vetvrij papier, knoopte en draaide ze aan de zijkanten dicht en ze waren klaar voor de verkoop. Hieronder zie je wat kleine afbeeldingen van hoe dat allemaal in z'n werk ging.

001 - D'N HULS, IN BRAND

Elke keer als ik 't liedje hoor van Rowwen Héze van "de peel die stond in brand", dan moet ik weer terug denken aan d'n dag dat d'n Huls afbranden, oh dat vergat ik nog bijna te zeggen: d'n Huls is het strohulzenfabriek van van Goch gelegen aan de Hoogstraat. Dit verhaaltje gaat eigenlijk niet zo zeer over d'n Himmel maar ik vertel 't hier toch maar omdat het zo goed te zien waar vanuit ons straat, zelf te voelen... Ik weet 't nog goed dat d'n huls in de fik stond en iedereen in d'n Himmel buiten stond te kijken naar dat onvergetelijk schouwspel... De vlammen klommen meters hoog de lucht in maar 't aller ruigste vond ik dat geknetter en dan de knallen die je hoorde als 'r weer 'n golfplaat met donderend geraas umhoog worden geschoten door de enorme hitte want ik kan je vertellen dat stro verdommes hard brand. Natuurlijk was 't niet fijn voor van Goch maar voor ons was 't 'n prachtig gezicht, die lucht vol rood-gele gloed, 't geknetter en de warmte die je zelfs bij ons in de straat nog kon voelen..... Je moet 't eigenlijk meegemaakt hebben om 'n voorstelling van dit te kunnen maken.... het leek of d'n hele wereld brande, 't leek wel de "hel".... .......d'n "Himmel" en de "Héél" waren nog nooit zo kort bij elkaar. Rowwen Héze zingt: soavus laat toen stón de piel in brand... nou dan had je dit maar 'ns moeten zien: soavus stón d'n Huls bij ons in brand....
Hieronder 'n foto van d'n Huls van bovenuit gezien met de grote open plakken waar 't nu volgebouwd is en 'n foto van de directeur (zeg mer gewoon als vroeger: d'n bász), Sjang van Goch. De twee huisjes bovenaan links staan in de Bergweg en rechtsboven dat huisje in de Polderweg, de bossen die je ziet zijn de bossen van d'n Dreglijn zoals wij dat noemde (Poldersebossen) want daar groef men gele grond af voor als men die nodig had bij het bouwen van huizen en dat afgraven gebeurde met 'n dreglijn, vandaar die naam. De grote open korenvelden zijn nu volgebouwd, denk aan: Eikelaar, Beukelaar en Hemelberg om er maar 'n paar te noemen.

...