himmels.nl

Dit jaar had de fanfare van Ommel haar 100-jarig bestaan, niet dat het iets met d'n Himmel te maken heeft maar wel het feit dat wij, Annie en ik, er 13 gezellige jaren mee hebben doorgebracht toen ze hun repetities hadden in "de aaw Kluis" en daarom dit muziekgezelschap hier voor het voetlicht halen. Iedere maandagavond kwamen ze repeteren... de fanfare die nu met dit jubileum is omgedoopt tot muziekvereniging want "fanfare" is niet meer van deze tijd. Tijdens de pauze kwamen ze in de foyer om 'n kopje koffie, 'n limootje of 'n pilsje te pakken en na afloop van de repetitie nog lekker wat na-kaarten over het weekend. Dan ook begon de blaaskapel die bestond uit leden van de fanfare aan haar repetitie... die met het "na-buurten" vaak duurde als de klok over twee aangaf... De muziekvereniging heeft er nu 100 jaar opzitten en hebben 'n geweldig jaar achter de rug... met concerten en uitvoeringen waaraan vaak heel Ommel aan mee werkte, gewoon zoals Ommel dat gewend is te doen. Met Kerstmis sluiten ze het geweldige "feestjaar/Jubileumjaar" af... Ze luistert dan de eucharistieviering in de kerk op. Die viering begint om 10.00 uur. Sancta Maria werkt samen met het projectkoor en de solisten Tiny en Miriam van den Eijnden. Ja Ommel kan trots zijn op z'n muziekvereniging... "en gleuf mer dé ze dé ôk zijn, zelfs Annie en ikke zijn dé un bietje"... foto's hieronder van vruuger en van nu.. Moi Toch?

Ik denk dat er veel oud-Himmelnaren nog vaak terug denken aan die straat waar ze hun jeugd door hebben gebracht, misschien zijn komen wonen toen ze al wat ouder waren maar de jeugd net als jij en ik toendertijd hebben zien opgroeien... of gewoon net als ik zijn geboren maar later zijn gaan verhuizen. Zeker als je deze website regelmatig bezoekt gaan je gedachten heel zeker nog 'ns terug naar die "schônen tijd"... D'n tijd van de Vorreldonkse school, de Bonifasius en de Maria school... de bewaarschool... d'n tijd dat de "plak van Sjang van Goch" er nog was... dat we speelden in 't Liender tussen de sloten, de plakken koren en de weien. Toen we veel tijd vertoefde in de bossen op Vorreldonk en in de Berken... D'n tijd dat we buiten gingen voetballen, gingen knikkeren en britsen, touwtje springen, kap en pindollen, verbergen of repen. Tja en dan kom je ook vaak uit bij die oude benamingen van vroeger die wij in d'n Himmel hanteerde. Repen? ja dat was zo'n fietsenwiel zonder spaken of naaf, het kale wiel, en dan met 'n stokje in de sleuf waar normaal de band zat, de reep voortbewegen door er met hoge snelheid achter aan te rennen met dat stokje in de gleuf... Uren hebben we zo achter elkaar aan gerend... wedstrijdjes gehouden en soms was de draaiende "reep" zo vaak tegen je hand gekomen dat het bloed eruit kwam... Wij waren geen watjes... zakdoek er over en weer achter de rest aan, soms wel met tien man... Gouden tijden... maar ik wilde eigenlijk nog meer dingen laten zien waar wij onze eigen namen voor hadden... de grote foto is van het plaatje van Aaste bij Willem Vaes voor de deur toen Aaste nog in d'n Himmel begon. Onderaan staat de uitleg van de platjes.. "Kiek nog mer us, dan wittege ut ok wel wir"...."Moi toch"??

Die horloge noemde wij "un gelôzzie" en dat hobbelpaard "un hoepelpert", die (rode) zakdoek noemde ze vroeger "unnen tesnuzzik" maar wij zeiden "unne snotlap"... Die groene dingen zijn kruisbessen maar bij ons waren "ut kroesels" en dat carbonpapier was bij ons gewoon "kalkeer-papier".... Die kersenpannekoek was "un kurzestreuf" en die rode kool was ons "rôi moes". Mijn vader maakte die stroopsoldaatjes vroeger en verkocht die, maar iedereen in d'n Himmel noemde het "lektoete". Daaronder zie je 'n zakmes, maar voor ons was dat "un knijp". Groene stamppot noemde wij zo niet want dat was voor ons "petazzie" en die varkensblaas was "unne pisbloas". Rechtsonder dat lege fietsenwiel was "oonze reep" en daar langs? De lekkerste dingen die er in mijn jeugd bestonden, veel lekkerder als appels of peren, dingen die je als kind met de tanden schilde... 'n wormpje beten we er uit en "tufte we op de grond".... nee dit waren voor ons geen rapen maar ons woord was "un pisknôlleke"... Nostalgie die eigenlijk nooit over mag gaan... "soms gôddege nog us gér in dien tijd trug"....

Zo zijn er altijd mensen die klaar staan voor de medemens, voor mensen in nood, voor mensen die het moeilijk hebben etc etc. Ik kreeg van 'n goeie bekende van me deze uitnodiging voor 'n Kerstmarkt. En nu weet ik ook wel dat die overal wel worden gehouden maar deze wordt georganiseerd door de Zorgboerderij in Milheze die ontzettend goed werk doen. Vandaar dat ik de flyer van hun hier ook plaats. Ieder jaar organiseren ze zo'n leuke kerstmarkt en kun je zelf ervaren wat de "Kruidenhoeve" zoal doet.

Ik zag op facebook dat iemand dit "ge-liked" had en ik dacht ik ga dat stuk 'ns helemaal lezen en toen ik het had gelezen kreeg ik 'n brok in m'n keel, zelfs nu ik 69 ben pakt het me, 'n leerkracht die het hart op de goeie plek heeft zitten net als al die andere juffen en leraren die dat ook hebben, Moi Toch?? beter kan iemand het niet verwoorden waar wij soms niet over nadenken omdat wij naar "ons" kind kijken...

Elke klas heeft een of meerdere kinderen met uitdagingen. Moeilijke kinderen. Onhandelbaar worden ze ook wel eens genoemd. Er wordt gepraat, er wordt gespeculeerd en er worden vraagtekens geplaatst bij "die" kinderen door ouders. Natuurlijk zijn er altijd "gecompliceerde" kinderen, maar vergeet de rol van leraren en leraressen niet. Zij doen hun uiterste best om het beste in "zo’n" kind naar boven te halen. Dat blijk uit deze algemene brief die afkomstig is van basisschoollerares Amy. De brief komt van de site Miss Night Mutters en daar wordt je echt stil van. Ieder kind is anders en we willen allemaal dat onze kinderen goed terechtkomen. Daarom moet je ‘m absoluut lezen, de brief is gericht aan elke ouder.....

Beste ouder,

Ik weet het. Je bent bezorgd. Elke dag komt jouw kind thuis met een verhaal over "dat" kind. "Dat" kind dat altijd schopt, duwt, knijpt en krabt en dat zelfs andere kinderen bijt. ‘Dat’ kind dat altijd mijn hand vasthoudt in de gang. "Dat" kind dat op een of andere manier anders is dan andere kinderen en dat liever op een stoel zit, dan op de grond. Het kind dat weg werd gehaald bij de blokken, omdat ‘ie niet begreep dat blokken niet bestaan om mee te gooien. Het kind dat over het spuiltuinhek klimt, terwijl ik zei dat het niet mocht. "Dat" kind dat de melk van z’n klasgenoot omgooide in een opwelling van woede. Expres. Terwijl ik toekeek. En wanneer ik ‘m vroeg om het op te ruimen, gebruikte hij de hele keukenrol. Expres. Terwijl ik toekeek. Ook gebruikte ze het F-woord tijdens gym. Je bent bezorgd dat "dat" kind jouw eigen kind van zijn werk afhoudt. Je bent bezorgd over het feit dat hij de boel verstoort en dat jouw kind daarom niet genoeg aandacht krijgt. Je bent bezorgd dat ze op een dag echt iemand pijn gaat doen. Je bent bezorgd over het feit dat die "iemand" jouw kind is. Je bent bezorgd dat jouw kind straks ook agressie gebruikt als ie iets wil. Je maakt je zorgen dat je kind een leerachterstand creëert, omdat ik niet doorheb dat ie z’n pen verkeerd vasthoudt. Ik weet het.

Jouw kind, dit jaar, in deze klas, op deze leeftijd is niet "dat" kind. Jouw kind is niet perfect, maar ze doet wat er gevraagd wordt. Hij deelt graag zijn speelgoed. Zij gooit niet met stoelen. Hij steekt gewoon z’n hand op als ‘ie iets wil vragen. Ze werkt wanneer er gewerkt moet worden en speelt wanneer er gespeeld moet worden. Hij kan rustig naar het toilet gaan en terugkomen zonder capriolen. Zij denkt dat het S-woord "super" betekent en het K-woord "kansloos". Ik weet het. Ik weet het, ik ben ook bezorgd. Weet je wat het is, ik maak me continu zorgen. Ik ben bezorgd om ALLE kinderen. Ik maak me zorgen om zijn pengreep, om haar uitspraak, om het feit dat ‘ie verlegen is en om die ene lunchtrommel die constant leeg is. Ik denk aan Gavin’s jas die nu echt niet warm genoeg is en aan Talitha’s vader die schreeuwt om het feit dat ze de letter "b" als een "d" heeft geschreven. Vooral in de auto op weg naar huis denk ik aan deze momenten. Maar goed, ik weet het, je wil graag met me praten over "dat" kind. Ik wil ook over "dat" kind praten, echt, maar er zijn zoveel dingen die ik niet kan zeggen. Ik kan bijvoorbeeld niet vertellen dat ze is geadopteerd met 18 maanden uit een weeshuis. Ik kan niet praten over het feit dat ‘ie op voedselallergieën wordt getest en dat ‘ie daarom continu honger heeft, omdat ‘ie bijna niets mag eten. Ik kan ook niets zeggen over dat zijn ouders in een vechtscheiding zitten en dat ze op dit moment bij haar oma woont. Daarbij mag ik ook niets vertellen over haar oma. Die drinkt namelijk. Ik mag je niets vertellen over zijn astma-medicijnen waar hij akelig en geïrriteerd door raakt.

Ik mag niets zeggen over het feit dat haar moeder er alleen voor staat en dat haar dochter dus altijd te vroeg wordt gebracht en te laat wordt opgehaald. En dat van school naar huis rijden, zo’n 40 minuten duurt. En dat haar dochter daarom een tekort aan slaap heeft. Ook kan ik niet praten over het huiselijk geweld dat zich thuis afspeelt. Het is oké, zei je. Je begrijpt dat ik geen persoonlijke informatie mag delen. Je wil alleen maar weten wat ik aan het gedrag van ‘dat’ kind doe. Ik zou het je graag willen vertellen, maar dat kan ik niet. Ik kan je niet vertellen over het feit dat ze hulp krijgt bij het spreken en dat een opdracht uitwees dat ze een spraakachterstand heeft. De therapeut heeft het idee dat haar agressie voortkomt uit het feit dat ze gefrustreerd is omdat ze zich niet goed kan uiten. Ik kan je ook niet vertellen dat ik ELKE week met zijn ouders afspreek en dat sowieso een van de ouders altijd huilt tijdens deze besprekingen. Ik praat ook niet over het feit dat "dat" kind en ik een geheim handsignaal hebben, dat wordt ingezet als ze zich even terug wil trekken. Ik mag je ook niets zeggen over het feit dat ‘ie opgekruld op m’n schoot wil liggen, want "ik word rustig van uw hartslag, juf". Ik kan niets vertellen over haar agressieve buien die ik nauwlettend in de gaten hou en het feit dat ze van 5 uitbarstingen per dag naar 5 per week is gegaan. Ook kan ik niets zeggen over het secretariaat dat achter me staat en helpt wanneer "dat" kind toe is aan verandering en steun.

Ik kan niets kwijt over toen ik opstond tijdens een vergadering, met tranen in m’n ogen, en mijn collega’s smeekte of ze ook aandacht aan haar willen besteden en aardig tegen d’r willen doen, zelfs wanneer ze gefrustreerd zijn over het feit dat ze wéér iemand geslagen heeft. Onder de neus van een meester. Het is gewoon zo dat er zoveel dingen zijn die ik niet kan vertellen over "dat" kind. Ik kan niet eens de goede dingen aan je kwijt. Ik kan niets vertellen over dat het zijn taak is om de planten water te geven en dat ‘ie in huilen uitbarstte toen een van de planten doodging. Ik kan je niets zeggen over dat ze elke ochtend haar babyzusje een kus geeft en dan fluistert "Jij bent mijn zonneschijn", waarna haar moeder de buggy verder duwt. Ik kan je niets vertellen over het feit dat hij meer van onweer weet dan de meeste meteorologen. Ik kan niets zeggen over dat ze altijd wil helpen met het punten slijpen. Ook zeg ik niets over dat ze een hand door het haar van haar beste vriendin haalt in de pauze. Ik kan niets kwijt over zijn klasgenoot die huilt en dat hij dan komt aangesneld met zijn lievelingsknuffel. Weet je wat het is lieve ouders, ik kan alleen dingen tegen je zeggen over jullie kind. Dus wat ik je wel kan zeggen, is dit: als jouw kind ooit "dat" kind wordt, beloof ik dat ik deze privé-informatie nooit deel met andere ouders. Ik zal op regelmatige basis met je blijven praten, duidelijk en vriendelijk. Ik zorg dat er tissues klaarstaan en dat, als je het toelaat, ik je hand pak als het nodig is.

Ik zal me hardmaken voor de beste hulp en begeleiding en ik zal samenwerken met de juiste aangewezen professionele mensen. Ik zal ervoor zorgen dat je kind extra liefde krijgt, wanneer hij of zij dat nodig blijkt te hebben. Ik zal namens jouw kind spreken hier op school. Ik zal steeds, wat er ook gebeurt, zoeken naar de goeie, leuke en speciale eigenschappen die jouw kind bezit. Ik zal hem en jou eraan herinneren dat ‘ie inderdaad speciaal is, steeds weer. En wanneer een andere ouder naar me toekomt met vraagtekens over jouw kind, dan zal ik dit hele verhaal herhalen. Steeds weer.

Met hele vriendelijke groet,
De lerares

ik kreeg 'n brok in m'n keel... de juf vertelt precies zoals het eigenlijk ook is
laat je gedachten er maar 'ns over gaan als je bovenstaande gelezen hebt...

Zo af en toe als je niet in slaap kunt komen dan ga je wel 'ns over het leven nadenken... waarom maken mensen oorlog? waar is dat goed voor... kunnen we niet normaal doen... kinderen die ook graag willen leven worden vaak de dupe van onzinnige oorlogen... Waarom zijn donkergekleurde mensen boos omdat wij 'n kinderfeest hebben met sinds jaren en jaren Zwarte Piet erbij? Dat hoeft toch niet... het is niet racistisch bedoeld... Waarom bepalen mensen met hoge inkomens die zelf nooit op kunnen maken, waarom beslissen die over het lot van armere medemensen? Waarom worden mensen in nederland beroofd en overvallen... en ga zo maar door... Dus heb ik vandaag 'n brief geschreven aan en naar die andere Hemel gestuurd waarin ik gevraagd heb om dit maar 'ns te veranderen... Ik weet nog dat wij vroeger geleerd hebben dat wij "geneigd zijn tot het kwade"... ik heb in die brief gevraagd om dat te veranderen tot geneigdheid tot het goede... "un kaaw kunsje daacht vur onze lieven Heer"... en ik heb erbij gezet... als ik dit als kadootje krijg voor Sinterklaas? Dan hoef ik de komende tien jaar niks meer, mooi aanbod of niet? Moi Toch?

Denk maar niet dat onze "opgemaakte klokken" de enige met bloemen versierde kunstwerk is wat we in Europa hebben want ook in Spanje hebben ze zoiets. Wel geen klokken mar 'n hond die ze hebben bewerk. Hij staat in Bilbao voor het Guggenheim museum... prachtig gemaakt... maar ons klokken zijn ook prachtig neem dat maar van mij aan... ook al zijn ze wat kleiner.. we hebben er dan ook drie van...

ECHT HOLLANDS IKKE..... SCHRIK GEHAD PEER? NEE NIKS.... MOI TOCH??

Dit zijn de mensen van de ouwe garde, meestal die boys die allang lid zijn en de steunpilaren zijn van de vereniging. Zo ook bij de Tafeltennisvereniging A.T.T.V. die zoals je weet door de Carissen uit d'n Himmel werd opgericht. Op de foto staan de drie leden die zijn gehuldigd voor 'n 40-jarig lidmaatschap... v.l.n.r.: Wim van kemenade, Jos Swinkels en rechts uit onze straat, Theo Joris (32). Echte mannen van het eerste uur... Proficiat en vooral: ......"doorgaan".....

WIR UNNEN TWILLING VAN 50

We hebben in d'n Himmel alweer 'n tweeling die ook in dit geval Sara zijn geworden. Allebei zijn ze nu 50 jaar jong. We hadden dat al ooit mee gemaakt met m'n schoonzusje Gerda en haar andere helft Rieky die jaren geleden ook al beiden 50 werden nu was het de beurt aan de zusjes van den Burg. Liesbeth en Laura van den Burg... Bij het huis van Laura zag het er erg feestelijk uit en dat mag ook wel als je 50 wordt. Leo Gabriels was er als de kippen bij met de camera en stuurde me deze foto's, dank je Leo, en ik plaats ze hier graag want dat zijn altijd leuke momenten... Proficiat namens Himmels.nl en doe er nog heeeeeeel veeeeel jaartjes bij. Past prachtig hier in ons rubriekje Moi Toch, Moi Toch??

Natuurlijk zet ik dit hier neer want het is gewoon iets wat in mijn straatje past en daarbij doet 'n vriend van mij ook mee. "De Peel In Brand".. dingen over "de Peel" en dat trekt mij aan want ik hou ook van dialect, van de Peel en alles wat daar omheen hangt... Als het kan ga ik er naar toe, ben benieuwd wat deze mensen op de buhne zetten... het programma past bij mijn gedachten over de Peel, met verhalen, foto's, films, toneel en muziek.... Ik weet zeker dat het ons zal bevallen...

Jullie zullen dat toch ook wel 'ns hebben dat je buiten kijkt... slecht weer is en dan denkt aan de vogeltjes die het zo verdorries slecht hebben. Water kunnen ze genoeg vinden maar als ze in de bomen zitten om zich te beschermen tegen de wind en de regen dan gaat dat niet want de bladeren zijn aan het vallen en ze kunnen zich bijna niet verschuilen... Ik had dat dus ook... en nu is er 'n vogeltje dat steeds bij ons achter het huis komt... ik zie haar zielig op de vensterbank zitten en het blijft maar regenen en waaien... ik vond het echt vervelend om dat beestje zo te zien dus heb ik de hamer, zaag en workmate gepakt... 'n huisje in elkaar geknutseld en voor het beestje in het bos aan 'n boom vast gemaakt... vandaag zag ik dat ze me wilde bedanken... ja ik weet dat het niet kan maar het leek zo... ik voel dat... en ik dacht dat het misschien meer mensen konden doen zo'n vogelverblijf maken... Klik op het plaatje en je ziet het korte videootje... aangaande het vogelverblijf.. Vogels hebben het in de herfst en de winter toch al zo moeilijk dus is het wel 'ns goed dat we die beestjes 'ns lekker verwennen... Moi toch??

Het is misschien niet iets van de tegenwoordige tijd en toch is het wel gemakkelijk als je het kent. Precies, het stroppen van 'n stropdas. Ik heb dat altijd goed gekunnen en nog ook al draag ik er tegenwoordig nooit eentje. Toen we beheerders waren van het tenniscentrum de Pas in Someren had ik er altijd eentje om... Toen moest ik ook "netjes voor de dag komen".... Ook toen ik in dienst was kwam het me goed van pas want daar moets je in je beste dienstkloffie ook 'n stropdas dragen. Ik heb hier 'n paar van de voornaamste knopen bijeen gezet... enkele, dubbele en extra grote knoop... Als je ooit 'n stropdas wil dragen moet je hier maar 'ns wat van gaan leren... Het is toch makkelijk om het te kunnen en het is best simpel... Moi Toch??

Of het werkelijk mode was in die tijd dat betwijfel ik want dit zijn echt de buitenbeentjes van vroeger... bijna 100 jaar geleden waren ze, zoals men dat later noemde "de dolle mina's van de jaren 20"... Men zei dat die dames er veel te sexy bij liepen... hahahahaha, tja voor die tijd misschien maar wij zouder er hartelijk om lachen. Als dit sexy is dan ben ik de keizer van China... Trouwens zo gaat het nog maar stel dat het gaat regenen, dan laat het toch allemaal niks te wensen over.... Och het plaatje past hier wel... Moi Toch??

moi toch??

Ik denk dat we het goeie weer voor dit jaar wel zo'n beetje gehad hebben... en dat betekend voor mij dat ik niet meer veel op de fiets zal zitten... ik durf ook niet meer zo goed want ik voel me geen 35 meer... als je tegen de 70 loopt dan gaat het niet meer zo soepel... de mensen die altijd veel fietsen horen daar niet bij want die kunnen vaak nog wel maar mensen zoals ik die maar 'ns af en toe op de fiets zitten is dat niet mogelijk. En wat zal er gebeuren als ik wat verder weg fiets en ik heb "unne slappen tuup"? Dan zal het nog moeilijker worden. Maar toch zijn er ook mensen die hier aan gedacht hebben... Ik vond nog ergens 'm plaatje hoe onze zuiderburen dat doen, de Belgen... Die hebben daar gewoon "spulle vur an de kant stoa".. kijk het linker plaatje hierondes en het rechter? Dat heeft 'n boertje uit Nederland zo bedacht... en dat vind ik nog niet zo'n domme "uitvinding" ook nog niet. Tja, soms denken mensen toch nog wel na. Of ik dan meer ga fietsen? Denk ik niet, maar ik vind het wel prachtig en... Moi Toch??

Soms zijn er dingen waar je je hele leven aan wil blijven denken... 'n herinnering aan iets wat nooit over gaat...iets wat van binnen weer blijdschap brengt... Dit is 'n zoete herinnering aan September... toepasselijk want de maand is weer bijna voorbij... met dank aan degene die het me toestuurde... Moi Toch??

Ik heb hier 'n plaatje wat ik eigenlijk allang eerder had willen laten zien. Niet dat het iets heel ergs is of heel raars, dat eigenlijk niet of eigenlijk ook weer wel. Ik kreeg dit plaatje hiernaast 'n half jaartje geleden denk ik zoiets en op zich is er niks mee. Maar je moet toch maar 'ns goed kijken want er is wel degelijk iets aan de hand met dit plaatje. Ik zal het uitleggen... Wanneer iemand gaat trouwen dan is het gebruikelijk dat de bruidegom met het bruidsboeket in de hand naar de bruid toe gaat en haar het boeket overhandigd... Meer het afhalen van de bruid bij d'r ouderlijke woning. Toen Ria Mennen ging trouwen deed Willy van der Schouw dat ook, hij kwam met de taxi van Lierop af en ging naar het huis waar Ria altijd had gewoond... Dus bij het huis van Ties Mennen. Maar daar zat hem "de cloe". Je ziet hier dat Willy aan gaat bellen bij zijn geliefde om haar het boeket te overhandigen om samen in de taxi te stappen en naar het gemeentehuis te rijden voor het wettelijk huwelijk... Ja ja, zo moest het gaan, maar dat lukte hier niet want: "bij Ties Mennen han ze hillmol gin bel". Tja dat is wel even vervelend.. ook voor de fotograaf dus zei hij tegen Willy: "Doe maar net alsof je aanbeld, dat valt niet op en dat ziet toch niemand"... zo gezegd, zo gedaan... en dat leverde dit leuke plaatje op... 'n "aanbellende bruidegom Willy" die alleen zijn hand op de deurstijl drukt... hahaha, is dat leuk of is dat leuk? Ik heb er wel om moeten lachen... Willy achteraf ook wel... En of het verder nog iemand heeft gezien? Dat weet ik echt niet maar het leverde dit Himmels leuke plaatje op van dit "aanbellen".... Moi Toch??

Geven aan ALS. We zijn bezig met geld te geven aan ALS en dat doen we nu ook via filmpjes op internet.. we gooien ijsklontjes of ijskoud water over ons heen en we doneren geld voor die stichting. Ik heb kortgeleden aangegeven dat de "kopstukken" zichzelf verrijken maar nu dit wereldkundig is gemaakt zullen ze wel niet meer durven. Ik heb al veel filmpjes op Tube en Facebook voorbij zien komen en ik heb hier 'n kleine collage gemaakt van wat foto's...

In Nederland lijden tussen de 1000 en 1500 patiënten aan de dodelijke spierziekte ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose). Jaarlijks komen er zo'n 500 nieuwe ALS patiënten bij en sterven er ook zoveel. Er is geen medicijn en geen therapie die de ziekte kan stoppen of genezen. De ziekte tast alle spieren aan, behalve de hartspier en het uitvallen van de ademhalingsspieren is de fatale factor. Dit gebeurt gemiddeld 3 jaar na de eerste verschijnselen. Hoewel er in Nederland jaarlijks meer mensen aan ALS overlijden dan aan AIDS is het een onbekende ziekte. Er wordt er maar weinig onderzoek naar verricht. Als we nu geld geven dan kunnen ze daar meer onderzoek naar doen... maar dat wisten jullie denk ik al. Nu er zoveel filmpjes in omloop zijn heb ik er ook eentje gemaakt want ik was nog 'n "selfie" aan het maken en die mislukte ook maar weer 'ns, ik kan het ook niet helpen... beetje raar filmpje heb ik dat weet ik maar al te goed... nou ja, kijk zelf maar.. Je hoeft alleen maar hiernaast op mijn "nieuwe selfie" te klikken en je wordt doorgeschakeld naar het filmpje... Deze domme kikker bracht mij er toe om dit filmpje zo te maken en ik hoop dat jullie het leuk vinden... het allerbelangrijkste is dat er veel geld binnen komt voor deze ziekte want het is toch te gek dat er na al die jaren van onderzoek nog geen medicijn is en dat alleen omdat er niet voldoende geld is om onderzoek naar ALS te doen. Trouwens, Charlee Sheen overgoot zich met geld en al dat geld maakte hij over naar die stichting... 10.000 dollar... "mer die zit dan ôk goe in de slappe was"...

Wij jongens van vroegertijd en dan bedoel ik zo de jaren eind zestig en de jaren zeventig, waren maar wat blij met de mode van toen... toen de minirok kwam kijken moesten wij ook behoorlijk wat kijken... natuurlijk want wij waren normale kleedjes gewoon bij de dames en dan ineens wordt de minirok voorgeschoteld. En toen kwam het raarste ding wat ik voor dames ooit heb gezien.. de een vond het mooi en de ander niet en dat laatste was bij mij het geval... ik vond het onzettend lelijke, echt verschrikkelijke dingen, de Hotpants... het was 'n zeer korte, nauw aansluitende broek voor meisjes, gedragen als bovenkleding. Ze verschillen van de short, die meestal iets langer is en ruimer zit. Het modeverschijnsel van de hotpants kwam op in de jaren zestig. De mode tijdens de jaren zestig van de 20e eeuw had een raar karakter waarbij de rok steeds korter werd en uiteindelijk leidde tot de minirok. Een modetrend die vele reacties opriep maar ons wel wat te kijken gaf in de danszaal. Dat het allemaal nóg korter kon, maakte de hotpants duidelijk. Deze werd, net als de minirok, ontworpen door de Engelse modeontwerpster Mary Quant. Het in 1970 geïntroduceerde superkorte en strakke kledingstuk werd een grote rage in 1971. Nee dan had ik toch liever weer de minirok... Hier heb ik wat varianten gevonden van die hotpants... Moi Toch? nee nee, deze keer geen moi toch maar: "lillek hè"??

De grootste vereniging van Asten is 'n prachtig bouwwerk rijker... na kunstgras hebben ze nu ook 'm prachtige sportaccomodatie met alles erop en eraan en 'n ontmoetingsruimte met alle faciliteiten. Dit weekend was de opening... dat werd 'n happening van jewelste. Speelde ik vroeger in B2 met zelfopgenaaide rugnummers en in het "kaars"licht en was men blij met de nieuwe verlichting... nu is het 'n prachtig complex geworden waar men trots op mag zijn. Ik kom hier later nog op terug. Hieronder de foto van de opening... Toch was er ook 'n kleine domper op het feestweekend... de eerste wedstrijd van de competitie die ze thuis speelden tegen BSC Limburgia werd verloren met 0-1, jammer.. maar voor de verdere rest was het "een groot fist". Moi Toch?

Soms krijg ik dingen die voor onze site speciaal zijn, dan brengt het ons weer terug in vervlogen tijd. Jaren geleden kreeg ik van Anny van Frans Ermers (27) leuke verhaaltjes waarin ze beschreef hoe het haar engeltje is vergaan die zo prachtig op z'n torentje zit voor de carport. Nu kreeg ik weer iets moois waar ik blij mee ben want hierin gaat Anny terug naar de tijd toen wassen, iets anders wassen was dan nu... Niet alleen het wassen van de kinderen maar ook het wassen van "de was"... Kijk zelf maar en oudere mensen zullen zich hier heel zeker in terug kennen.... Bedankt Anny... maak nog maar wat meer, de Himmelse mensen en ook de andere Himmels.nl-bezoekers houden van deze nostalgie.... m'n mailbox staat open... echt leuk dit.. Moi Toch??

Met miljoenen mensen bekijken we de programma's van: "...... got talent". Je komt er de raarste en soms ook domste dingen tegen waarvan je denkt.. welke gek durft met zo iets op tv te verschijnen en dan ook nog denken zelf dat ze heel goed of begaafd zijn... ongelooflijk...

Dit keer neem ik je mee naar "Britain's got Talent" en ik zag hetvolgende voorbij komen en ons Annemieke had het al "gelaikt" op facebook. Echt ongelooflijk prachtig wat voor mij dan ook de titel meekrijgt: "umeezing"... (amazing)... gewoon weg iets aparts en onvoorstelbaar knap. Nee, geen zingen want die hebben we al duizenden, nee ook geen dansers want ook daarvan hebben we al 'n land vol... nee dit keer zijn het "bewegende uitbeelders"... bekijk het zelf maar... ik heb de muziek eraf gehaald omdat die niet lekker liep en de voor- en eindstukjes eraf geknipt... Laat je verrassen... klik op het plaatje hierboven en geniet er van, ik weet dat je later zult zeggen... amazing, moi toch??

MUN IRSTE SELFIE

Iemand zei tegen mij: "Peer je moet ook 'ns 'n selfie maken"... Ik denk "Selfie"??? wat is dat dan voor 'n ding? dus ik op google gekeken en dit kwam ik tegen: Een selfie is een gefotografeerd zelfportret, doorgaans gemaakt met een smartphone of webcam, waarbij de foto geüpload wordt naar een sociaalnetwerksite. Een van de typische kenmerken is dat als hij gemaakt is met een smartphone of digitale camera, op de foto vaak te zien is dat de persoon die is afgebeeld de camera vasthoudt. Dus ik aan de slag met mijn mobieltje en na enig gevloek en gekanker wist ik hoe het moest maar de batterij was weer 'ns bijna leeg... Ik denk oke, de laatste moet goed zijn... en wat gebeurd? Onzen Tinus steekt er net z'n kop voor... Toch moeten jullie het hier maar mee doen... Zo slecht is ie nu ook weer niet en zeker niet voor de allereerste keer... trouwens... "onzen Tinus stì dur òk goe op".. Moi Toch??

Ik ben weer best gezond bezig want ik let weer goed op wat ik eet, i.v.m. mijn gewicht, en ik eet de laatste tijd veel fruit en groente. Maar dat niet alleen wan ik heb dit jaar weer 'ns eigen tomaten in m'n tuin. Ik heb van m'n zus vier tomatenplanten gekregen 'n paar maanden geleden en die hebben we in 'n grote bak gezet, beetje kort op elkaar, dat wel, maar je zag ze groeien en m'n kleinzoon Benjamin was net zo enthousiast als ik.. er kwamen steeds meer groene bollen aan da struiken hangen en toen de eerste rood werd en Benjamin hem aanraakte viel hij er af. Hij schrok zich 'n hoedje maar ik zei: "is nie erg menneke, dur komme dur nog zat anhange"... en nu eet ik elke dag een of meer tomaten uit eigen tuin... en lekker, "hil anders as die watterzakken uit de winkel"... Ik voel m'n eigen weer helemaal Himmels, toen wij nog in d'n Himmel woonde en bijna iedereen groente achter het huis in de tuin had staan... "ut miste erpel want dor hebbe wij dien dikke kop en dien dikken buik van", denk ik hahaha... op de foto rechts zie je ook de witte druiven die het dit jaar ook weer goed doen. Het is maar 'n kortstukje van 'n goeie meter maar er hangen wel 15 trosjes aan. Ja ik ben goed bezig en volgend jaar pak ik ook weer aardbeien plantjes, 'n paar... En die tomatenplantjes ruiken ook nog heel lekker... "moete gellie ok us doew, plentjes zette, as ge ut nie op it watter an hengt? giv mer an Peer"...

DE VERZAMELAAR VAN ORKEST-FOTO'S
(dingen die ook mij interesseren)

Hij weet ook wel dat ik zijn hobby zo over zou willen nemen want ook ik hou van de orkestjes en bandjes van vroeger, daarom ook plaats ik zijn nieuwe stukje uit de krant want voor Frans Lintermans is het natuurlijk zaak dat het in de belangstelling blijft en zo veel mogelijk mensen lezen over zijn fantastische hobby. Ik heb de pagina 'n beetje aan moeten passen om alles zichtbaar te krijgen... Mocht je nog iets aan oude kaarten hebben liggen dan kan je Frans bellen of Mailen maar je kan ook met mij even contacten dan komt alles in orde daar zorg ik voor. Lees ook bij mijn rubriek "Muziek-Nostalgie" want daar zet ik geregeld foto's neer van bekende en minder bekende bandjes en orkestjes uit de regio.. Bij "Muziek van Irder" haal ik de bandjes, orkestjes, troubadours en zangeressen uit de buurt voor de schijnwerper...

Tussen alle ellende over de vliegtuigramp, de oorlogen, de corruptie die hoogtij viert heb ik toch ook nog wel 'n lichtpuntje... ik vond op internet het volgende filmpje over 'n jongen die op vakantie was en de zee toevallig aan het filmen was... Het werd 'n iets langer filmpje dan wat hij gedacht had want hij filmde 'n aangrijpend geheel wat je normaal nooit zou tegen komen... hij bleef doorfilmen en het is echt opzienbarend... Het betekent dat er ook goeie mensen bestaan en iets prachtigs kunnen neerzetten en liefde voor dier en mens hetzelfde is... Als je de handen ineen slaat kun je veel bereiken, kijk zelf... Dit is echt mooi... ook al heeft het met d'n Himmel niks te maken.. Klik op het plaatje en je ziet het 4 minuten durende videootje en laat je verrassen..

Als je 40 jaar getrouwd bent verdien je 'n extra vermelding op onze site tenminste, ik doe dat als ik het weet en kortgeleden waren Leo Gabriels en Petra Gabriels - van Schaijk (42) al veertig jaar getrouwd en dan behoor je in het zonnetje te worden gezet. Zoals jullie weten kan ik altijd 'n beroep doen op Leo en niks is hem te veel als het ons Himmels.nl aangaat. Ik ben daarom nog 'n craetief bezig geweest en heb onderstaande collage "in elkaar geflatst"... special voor die twee, Petra als gewoon engeltje uit d'n Himmel en Leo als de aardsengel Gabriel(s).... Proficiat namens ons allen...

Soms dan halen ineens mensen uit d'n Himmel van vroeger de krant en dan heb ik dat net gemist maar gelukkig heb ik m'n broer Frans nog die met 'n mailtje afkomt en me die dingen toch even laat weten en zo was dat nu ook weer want ik had wel dat hele stuk over de kennedymars in het het contact zien staan maar niet dat het ging over de twee sportieve broers uit d'n Himmel, tenminste vroeger. Martien van Heugten (47) hier links loopt samen met z'n broer Wim Van Heugten (47) hier rechts de tocht der tochten en ze willen de tien keer volmaken.. Wim die nu woonachtig is in Bakel en Martien lopen hem nu voor de achtste keer... Persoonlijk vind ik het 'n grote prestatie want de mannen zijn nu ook weer niet van die echte jonkies... In de jaren tachtig waren de twee al actief op de Kannedymars maar door 'n blessure moest Martien moest hij er mee stoppen en besloot Wim om ook meer meer te starten maar 'n aantal jaren geleden zijn ze weer begonnen en het gaat goed met de twee Himmels Boys... Af en toe hebben ze wel even 'n inzinking maar dan worden ze er door het publiek weer doorgesleept... "Ik vatter min petje vur af" want die twee presteren het toch weer elke keer om die 80 km te lopen ook nadat ze 'n tijdje uit de running waren en de draad weer opnieuw moesten oppakken... Sjapoo.. heren van Heugten.. jullie houden d'n Himmel hoog in "Zummere"... De foto heb ik uit de krant gehaald en is niet echt heel duidelijk, excuses daar voor....

Het is echt geweldig en dan bedoel ik het "Spel zonder Grenzen" dat al jaren en jaren iedere keer weer wordt georganiseerd en meestal ben je afhankelijk van het weer, dat is altijd als je iets buiten doet en dan is er nog dat het drie dagen gaat duren... Dit jaar was het zo erg dat de organisatie besloot om het zondag voortijdig af te gelasten... 'n goeie zaak want het werd gewoon te gevaarlijk en dat is niet de bedoeling... Toch wil ik even iemand voor het voetlicht halen want hij stond maandag al met 'n intervjoetje in de krant.. Ik doel hier op oud Himmelnaar en zwager van m'n broer: Theo Janssen... Theo doet al voor de zestiende keer mee, hij komt uit voor het team van cafe Classics van Herman en Jacqueline van Oosterhout. In het gesprek met Theo zei hij o.a.: Je moet het zien als 'n grote Ikea-ballenbak voor volwassenen, de spellen zijn leuk maar volgens Theo is er meer... Vooral het plezier met elkaar en de onderlinge verbondenheid maken het spel tot 'n feest.. (en van feesten is Theo al helemaal niet vies). Theo wil zich zelf niet echt fanatiek noemen, "Het is leuk maar het is geen kostwinning" zegt hij erbij... Ik ken Theo wel 'n beetje en ik weet dat hij, al voelt hij dat niet zo, best wel fanatiek is... nee niet doorgaan tot je er bij neervalt, nee dat niet, maar winnen zit toch in 't bisje.. Als ik iets over hem moet zeggen? "Theo is unnen goeien durdawwer, ik mag um gér".... Hopelijk gaat hij nog jaren mee op deze manier.. die mensen hebben ze nodig bij het "Spel zonder Grenzen"... Theo wij zijn trots op jou omdat je al zestien jaar mee doet als Himmelse Boy en "Tiggeworrig heddegij toch ôk vort aaw schenke en dôr moetege wel zuinig op zijn".... Moi toch?? nie dan???

Zelfs vroeger was men in Asten al creatief bezig want dat bewijst deze ansichtkaart wel met "groet uit Asten".. Met foto's erop die wij in de boeken over Asten zo links en rechts wel tegenkomen. Ik ken er nog wel enkele van: bij de G de kiosk op de Markt vroeger en de ingang van de Wilhelminastraat waar garage van Hoek was. Bij de S boven o.a. de openbare school op het Koningsplein, bij de T het oude raadhuis op de Markt en bij de A onder naast het raadhuis cafe de Arend, bij S de politiekazerne en het kasteel. Bij T kijkje op de school op de markt en bij N zie je links boven de villa van Bluijssen met 'n kijkje op de huizen van het Koningsplein... Moi Toch??

Wij zijn dan wel 'n klein landje... toch zijn wij in veel dingen erg goed... Neem nu b.v. Schaatsen, Korfbal, Volleybal, Voetballen, Zwemmen om er wat te noemen want we hebben b.v. ook nog Biljarten en Darten. Maar ook in hockey zijn we erg goed... dat bewezen de dames nog maar 'ns door ongeslagen wereldkampioen te worden en ze verwezen Australie naar de tweede plek... perfect dames... Ook de heren kwamen in de finale, ook tegen Australie maar waren duidelijk 'n maatje kleiner dan de Kangoeroes en werden met grote cijfers afgetroefd... 6-1... Hier stond de oud-Somerenaar Mink van de Weerden in het Nederlandse team als cornerspecialist maar kon ook geen potten breken. Maar goed ze hebben 'n tweede plek gehaald en onze dames werden Wereldkampioen en al zou dat ook nog niet zijn... het is altijd nog 'n mooi plaatje met die oranje dames erop.... Moi toch??

Misschien zegt vintage jullie niet zo veel maar mij wel, ik hou wel van oude plaatjes van vroeger waar mensen op staan in oude kleding, schoenen en de accessoires van vroeger zo tussen de jaren 30 en de jaren 70. Jullie weten ook dat ik nog al 'ns zit te "prutsen" met photoshop, 'n programma waar je echt vanalles mee kan en als je dat goed onder de knie hebt kun je dingen maken die helemaal echt lijken. Nu waren er in mijn tienertijd op kermissen altijd van die plaatjes in de schiettent waar van die pin-ups op stonden afgebeeld. Veel jongens zo tussen de 14 en 22 jaar "verknoeide" er nogal wat geld aan om foto's naar beneden te schieten van deze meestal schaars geklede dames... maar ook die waren niet helemaal echt. Die waren toen al bijgewerkt net zoals dat nu gaat in photoshop. Toch vind ik die plaatjes nog altijd iets aparts en 'n geweldige uitstraling hebben. Ik heb er wat gevonden waar je de verschillen kan zien tussen de echte opname en wat ze er van hebben gemaakt om het beter uit te laten zien. Hier ook nog zo'n pinup die gebruikt werden voor de autoverkoop te bevorderen... "Moi toch? Nie dan?"....

Soms dan kom je dingen tegen waarvan je zo'n raar gevoel krijgt... Ik zag dat 'n goeie bekende van me het bovenstaande op haar facebook had staan en dat zet je dan weer aan het denken... Dan lees je de tekst omdat het opvalt dat het woordje "Hemel" er in voor komt en dat woord trekt altijd mijn aandacht, ik denk dat bijna alle Himmelse mensen of oud Himmelnaren dat wel hebben... Konden we nog maar 'ns een keertje die mensen ontmoeten die naar de andere Hemel zijn gegaan... van de vrienden en bekenden die we hadden en die zijn heen gegaan of die Himmelse mensen die ik ken, waar ik mee naar school ging. Van mensen die kort bij je stonden en die in die andere Hemel zijn opgenomen, daar heb je misschien afscheid van kunnen nemen maar ook vele konden dat niet... en van vele konden we geen afscheid nemen gewoon omdat we het droevige nieuws vernamen uit de krant of "van heure zegge"... Wij Weltens hebben ook geen afscheid kunnen nemen van onze beide ouders want beiden stierven plotseling zonder 'n bepaalde ziekte te hebben... zo maar ineens "verlieten" ze ons... beiden waren boven de tachtig en hebben best 'n lang leven gekend. Toch denk ik ook wel 'ns... ik had ze graag willen bedanken voor hetgeen ze voor ons gedaan en betekend hebben.. daar tegenover staat weer dat ze geen pijn hebben geleden zoals andere dat soms wel hadden voor dat ze naar die andere Hemel gingen.. misschien heeft onze Heer daarboven mijn vader wel verhoord... die zat ik de kerk toen ze 50 jaar waren getrouwd en in de mis zei hij... "sla maar 'n stuk over".. misschien heeft God gedacht, die menskes hoeven niet te lijden, ik sla dat stuk wel over, dat heeft Driek denk ik bedoeld... Toch denk ik wel ooit... "kon ik nog mèr us inne keer mì hun proate, ik zô wel wete wa ik tege ze zô zegge, ik zô bèst unne keer op dien trap will klimme".....

Het mannenkoor van Asten heeft ze weer in de bloemtjes gezet en 'n mooie zanghulde gebracht zoals ze dat ieder jaar doen bij de Gouden Paren van het afgelopen jaar. Natuurlijk waren er ook weer paren die langer als 50 jaar waren getrouwd en daarvoor gold hetzelfde. Ik ben blij dat er door Siris weer foto's zijn gemaakt en die heb ik "geleend" van hun website om dit te kunnen laten zien... Want er waren maar liefst 5 paren bij van de 33 die er dit jaar waren, die uit onze straat kwamen... Ik bedoel dan van mensen die er nog wonen of vroeger gewoond hebben... echte Himmelse dus... Hieronder heb ik de gouden duo's bij elkaar gezet en erbij geschreven wie het zijn. Links boven is Jan Heijligers met zijn vrouw Lies Haazen (71), ze wonen samen in het huis van Verdeuzeldonk van vroeger waar later Toontje Haazen kwam wonen, door de verlegging van de Hemel vallen ze nu net buiten onze straat. Rechts boven is Willie van der Schouw die trouwde toendertijd met Ria Mennen (62), de jongeste dochter van Ties Mennen. In het midden is Henk van Heugten (61) samen met zijn vrouw Lina van de Waarsenburg en Henk woonde vroeger twee deuren ver als wij als zoon van Willem en Miet van Heugten. Linksonder is Jac Welten, nog niet zo veraf familie van ons, en die zit hier met zijn vrouw Rina van Heugten (80) ook zij is 'n dochter van Willem van Heugten maar dan weer 'n andere Willem want in d'n Himmel woonde verschillende mensen die van Heugten als achternaam hadden. Rina woonde vroeger met haar ouders net voor Toon van der Steen achteraan in d'n Himmel. Al laatste paar rechts onder is Gerrit Slaats (62) met zijn vrouw Wilma van Hout. Gerrit woonde vroeger in d'n Himmel voordat ze van hun thuis verhuisden naar de Kruiskensweg en toen kwam Ties Mennen in dat huis wonen in d'n Himmel vandaar dat bij Gerrit Slaats en bij Ria Mennen huisnummer 62 achter de naam staat. Met dank aan Siris voor het mogen "lenen" van de foto's via internet.

"krèk zô is ut en dôr is hillemôl mèr dan ôk hillemôl niks van gelôgge, as ge dè mèr onthawt ja.. goe onthaawe"

Ik kreeg van 'n goei maatje Jo Gehem - van der Wallen (vruuger uit de Lindestroat).. dit gedicht of... misschien is het wel 'n liedje. Mooi genoeg in ieder geval om hier te plaatsen..... VRUUGER.... keimooi.....

Ze hebben er keihard aan gewerkt, alle medewerkers van het Klok & Peel Museum Asten, en de beloning is binnen: het museum heeft de Museumprijs 2014 gewonnen, een bedrag van 100.000 euro. Het Astense museum haalde 16.000 van de totaal 34.000 uitgebrachte stemmen binnen. Voorzitter Harry van der Loo en alle medewerkers van het museum konden hun geluk niet op toen de delegatie van de BankGiro-loterij met taart en symbolische cheque het museum binnenstapten om de blijde boodschap te brengen. We komen hier nog op terug want dit is toch wel iets heel bijzonders... geweldig en prificiat aan al die medewerkers van ons museum... "Aaste is trots op allie"....

"Ik ben ginne mens die tiggeworrig overal hin gì, ik zit ut liefste mer thuis"... geen gedoe aan m'n kop, gewoon wat alledaagse dingen doen, sport kijken en computeren. Verder geen gedoe of gezeur. Maar ik heb hier op mijn website al aangegeven van 'n optreden van "Toffel Vier" samen met de Liesselse troubadour "Gerard van Kol".... Nu had ik toch even mijn buik vol van voetballen omdat die prutsers van PSV verloren van Groningen 'n dagje eerder, dus dacht ik... als ik nou 'ns naar Jan van Hoek ga naar dat zangmiddagje met muziek die me wel aanspreekt want bij de klanken van Beyonce, Robbie Williams, Lady Gaga of Shakira krijg ik vaak opkomende braakneigingen. Ik zeg tegen Annie: "zullen naar van Hoek gaan"? En ik vertelde wat er te doen was... wij d'r naar toe... en dat bleek 'n gouden ingeving... We kwamen wel wat later binnen maar mijn vriend Gerard van Kol was al bezig met zijn repertoire... allemaal, bijna allemaal liedjes die me wel aanspreken waarvan ik sommige kippevel krijg... Daarna de boys van Toffel vier die ik ook allemaal wel ken en ook zei gaven 'n bereleuk en gezellig concertje. De pauze die volgde maakte mijn dag helemaal goed... Komt 'n man naar me toe, het gezicht kwam me wel bekend voor, en vroeg of ik toevallig Peer Welten was.. Ja hoor en hij vroeg of ik hem nog kende... ik nadenken... hij zei: "we hebben samen in dienst gezeten in Oirschot"... Nondepie... staat m'n dienstmaatje Rini van de Ven, vroeger uit Someren, voor me... nondeju dat was 50 jaar geleden... Ik weer nadenken hoe het ook weer zat. We zwaaide samen af met nog 'n maatje uit Bakel... we zouden alle cafe's aangaan die we op de weg van Eindhoven naar huis tegenkwamen en we waren al "goed zat" toen we in Asten waren en we gingen met de taxi naar Liessel want daar woonde zijn verloofde toen... Mien van Kol. Mien was er deze middag ook bij en wat blijkt, Mien is 'n zus van Gerard van Kol, dus hebben we nog even heel wat te bespreken gehad. Rini heeft 'n broer en die was er ook... Harrie van de Ven en die was weer getrouwd met iemand uit d'n Himmel (helaas al veel te vroeg overleden), 'n dochter van Bert Hoefnagels. Ook na de pauze was het weer genieten geblazen, de "Toffel Vier" mannen zongen over de Peel, Zummere en ook het Zeilbergsvolklied werd ten gehore gebracht wat door de aanwezige werd meegezongen.. "ja die van T4 die ware goe bizzig". Ik vond alle liedjes van Gerard van Kol wel goed, maar eentje wil ik hier vermelden... daar kreeg ik echt rillingen van, dat nummer heet "Geweld" en gaat over de oorlogen in de wereld en het onzinnige hiervan.. Zoiets dat doet je wat omdat het zo echt is en Gerard 'n stem heeft die je "Pakt".. Na de liedjes hadden Gerard en Toffel Vier samen nog 'n nummer voor ons dat ze samen zongen... dat was meteen de asfsluiting...Ze hebben de aanwezige 'n geweldige middag gegeven. Ik ben achteraf blij dat PSV was verloren die dag eerder... andewrs had ik voetbal gekeken vandaag en "dan hà ik ditte gemist en dè zò seunt zijn geweest"....

Zoals jullie misschien wel weten waren vorig jaar nog op de dinsdagavonden "Live in de Brouwerij" maar door omstandigheden gaan die niet meer door nu en is men gestopt met die avonden. Maar Leo Gabriels is zo'n blues-fanaat dat hij nu bezig is, puur uit hobby, om blues-muzikanten uit binnen en buitenland naar Asten te halen i.s.m. enkele horecaondernemers in Asten en dat doet hij samen met Theo Looijmans uit Eindhoven en de eerste avond is al op dinsdag 25 maart. We zijn er wel wat laat mee maar beter laat dan helemaal niet. Het staat te gebeuren bij "het Spektakel", de entree is gratis en begint om 21.00 uur. Op deze avond hebben ze Tom Attah (UK) kunnen vastleggen, zie foto hierboven. Verder attenderen we U er nu al op van 'n optreden in het mooie witte kerkje "In de Gloria" (voorheen Protestantse kerkje in Asten) van 'n solo optreden van de Amerikaan Doug Macleod op zondag 20 april a.s. om 14.30 uur, wat zeker op deze locatie nu al 'n succes te noemen is.