098 - KUFFEE DUN HIMMEL

Soms zijn er dingen die ik graag zou willen weten over d'n Himmel en dan bedoel ik niet de Hemel hierboven maar gewoon onze straat, en waar ik maar niet achter kan komen. En dan ineens zit je iets te lezen en dan denk je: "potvurdorrie, dè ik dè naw toch tegekom"... Het gaat over "cafe de Hemel", het cafe waar ik maar twee keer binnen ben geweest maar zo nog voor de geest kan halen. Het was 'n langwerpige "pijp" waar tafeltjes en stoeltjes in stonden en ik herinner me als je binnen kwam moest je iets naar links en daar stond vooraan in het midden 'n klein tafeltje. Waar het toen om ging toen ik binnen kwam was dat mijn vader na de hoogmis altijd op zondag "un bumke ginge jasse"... 'n kaartspel van vroeger wat wel 'n beetje op rikken lijkt. Maar soms bleef vader wat langer zitten en had ons moeder het eten klaar en moesten wij hem gaan roepen, vandaar dat ik me herinner hoe het er uit zag. Maar terug naar het begin... Ik had het over de tijd die ik me herinner maar eerder was er iets anders want cafe de Hemel had als uitbater Johannes Sengers. Daar snapte ik eigenlijk niks van maar nu vond ik wat hierover. Zoals je weet woonde op de hoek van de Emmastraat en de Hemel de familie Marcellus van Baar die van beroep kleermaker was. Ze hadden daar 'n pand staan dat uit drie delen bestond en een deel daarvan was 'n cafe gedeelte en dat deel verhuurde ze later aan Johannes Sengers die er het cafe overnam. Hij was getrouwd met Barbara Hilverda, bij ons later bekend als Bertha Sengers. Het cafe kreeg eerder de naam de Hemel want dat was de naam van de wijk waarop het pand stond en de Hemel is toch 'n prachtige naam voor 'n cafe.. toch? Dit is zo rond 1930. In 1932 verhuizen Johannes en Bertha Sengers naar het nieuw gebouwde "café de Waag" aan de Emmastraat 31a, daar was naast het cafe 'n waag waar men diverse grote dingen kon laten wegen, ook dit weet ik nog goed. Cafe de Hemel wordt dan overgenomen door Johanna van Baar - Rooijmans, de weduwe van Marcellus van Baar want die was inmiddels overleden. Rond 1937 is een nieuwe woning gebouwd, waarvan een deel als café, woning en kledingzaak wordt ingericht voor haar zoon Jan van Baar. Jan was kleermaker en begon er zijn kledingzaak maar ook 'n cafebedrijf nog altijd net als eerder cafe de Hemel genaamd. Tussen cafe de Hemel en cafe de Waag stond vroeger de boerderij van Leo Kuijpers. Ik had wel ooit 'n oude advertentie gezien over cafe de Hemel waar onderstond, eigenaar J Sengers en heb ik eerst altijd gedacht dat cafe de Waag misschien eerder cafe de Hemel was maar nu kom ik er achter dat de eigenaar wel J Sengers was maar niet in het pand van cafe de Waag maar het eerdere cafe van Marcellus van Baar. Na Sengers nam dus de weduwe van Baar het weer terug en later haar zoon Jan. Op het plaatje boven cafe de hemel vlak na de oorlog toen het zwaar getroffen was door granaten en het kleine plaatje van het cafe en de winkel van jan van Baar toen die al gesloten was. Het andere plaatje is van 'n advertentie uit Peelbelang van 1945. Eindelijk weet ik dan toch hoe het allemaal in elkaar zat.. het raadsel over cafe de Hemel is hiermee voor mij eindelijk opgelost. Niet dat ik er van wakker heb gelegen maar als ik iets niet weet wat me interesseerd dan moet ik het wel 'n keertje opgelost hebben en weten.

097 - TIS SINTERKLÔS

Vandaag is het 6 december 2018, de verjaardag van Sinterklaas en die ontvangt dan geen kadootjes maar hij geeft ze weg. Raar is dat, heel raar. Gisteren was pakjesavond... dat deden wij vroeger thuis helemaal niet..... maar zo als zo vaak ga ik even terug in de tijd, de tijd toen ik nog 'n menneke was van 9 jaar.. 1954. "Nog mer un snotnuske"...

Vandaag is het 6 december 1955, de verjaardag van Sinterklaas en dan krijgen wij altijd kadootjes. Nee met onze verjaardag was er bij ons geen feest of kadoo's, dan mochten we zeggen welke ingemaakte vruchten ons moeder uit de kelder ging halen... we hadden pruimen, peren, kersen en perziken en die laatste uit eigen tuin. Het is 's morgens rond vier uur... we zijn op tijd naar bed gegaan maar zoals altijd als er zo'n spannende dag aankomt konden we niet in slaap komen... en wat doe je dan als jong manneke? Kussengevechten enzo... Ik was 9 jaar onzen Henk net 12 geworden en onze Frans was 6 jaa, ons Annemieke sliep op de kamer bij ons meisjes, ons Jo en ons Ellie. Op onze kamer stonden drie bedden.. onze Theo en Sjaak sliepen bij elkaar in èèn bed, Frans en Hub sliepen bij elkaar en onze Henk en ikke, kleine Peter, lagen in èèn bed. Onze Huub zat op de Heibloem voor schoenmaker aan het leren en was daar intern. Onze vader moest altijd al vroeg gaan werken en als die weg was mochten wij opkomen om naar onze kadootjes te kijken... maar het was pas 'n uur of vier dachten wij... en dan gingen wij secondens tellen... 1, 2, 3, 4, 5, 6..... etc... We deden dat hard op en dat duurde en duurde en eindelijk... 55, 56, 57, 58, 59. en we waren aan de 40 minuten... weer naar 1, 2, 3, 4, etc... Eindelijk hoorde we gerommel onder... zou dat sinterklaas en z'n knechten zijn? Dan hoorde we ons moeder en die ging dan de kachel aanmaken want het moest warm zijn als onze vader op kwam voor hij naar zijn werk ging. Moeder had ons wel gehoord en riep: "boven blijven tot ik zeg dat je mag komen"... Onze hartjes bonkte... "is ie al geweest moeder?".... dat zie je straks wel.... wij weer aan het tellen... we waren inmiddels aan de 1,5 uur, onzen Henk wist dat want die kende de klok erg goed... Half zeven... onze vader stond op en als het stil was zat hij aan tafel te eten en iets later hoorde we hem vertrekken... het geluid van de deur van de keuken kende wij wel en ook van het poortje. We telde verder want nu kon het niet zo lang meer duren. Tegen zeven uur, we waren inmiddels de 2,5 uur allang gepasseerd... riep ons moeder: "och jongens kom maar gauw, sinterklaas heeft de hele tafel volgezet... bij elk stapeltje staat 'n naam.. We vlogen als gekken naar beneden... het stond vol kadootjes, geweldig. Ik keek bij mijn naam... Peter: 'n kleurboek, 'n lijntjesschift, 'n ruitjesschrift... potverdorie ook 'n blikken doosje met 8 kleurtjes erin en twee gewone potloden, 'n gum en lineaal. Ik sprong als 'n gek in de lucht... ik had ook nog 'n sinterklaasje van chocolade waar het gekleurde zilverpapier voor de zwarte kindjes was zodat die volgend jaar ook wat hebben. Er lagen ook kleine taaipoppen, speculaar en 'n paar beestjes van marsepijn. Toen zag ik ook pas de nieuwe trui en de nieuwe handschoenen in dezelfde kleur. In het midden van de tafel lag 'n spel, maar ik weet niet meer welk maar volgens mij 'n vlooienspel... en er stond 'n ijzeren trommel met speculaas. Onze Henk en onze Frans hadden ongeveer hetzelfde als ik... Ons moeder had inmiddels ook ons Annemieke opgehaald... die was maar klein en die kraaide van plezier toen ze de nieuwe pop kreeg, en 'n fornuisje om mee te spelen. Wat waren we blij.. nee wij kregen geen fietsen, geen step of nieuwe voetbalschoenen maar wij waren tevreden met wat we kregen. Wat ik op mijn verlanglijstje had geschreven? 'n accordeon... nee nooit gekregen. Ik vond het op dat moment ook helemaal niet erg... ik was blij met de andere spulletjes. Nadat onze oudste meiskus wegwaren ook de rest naar hun school of werk zijn we 'n boterhammen gaan eten, en toen gingen we meteen beginnen met onze schriften... onze Henk was de leraar en Frans en ik moesten sommen maken... Na 'n uur had ik ook mijn chocolade Sinterklaasje al naar binnen gewerkt. Het was 'n geweldige dag, we hebben fijn gespeeld ook al was de dag erg lang, van 4 uur 's morgens tot 9 uur 's avonds. Sinterklaas is 'n geweldig feest met z'n zwarte Pieten erbij. Onze meisjes hadden nieuwe nylons en m'n oudere broers nieuwe truien en sokkenen soms ook 'n doos Cross sigaretten van 50. Het tellen had toch wel baat gehad... net voor we op 6 december naar bed gingen zongen we... dank U Sinterklaasje etc... tot ut volgende jaar...

096 - DUN HIMMEL & VIJF GEBOOIJ 1

Wanneer je jezelf verdiept in de dingen van vroeger... wie waar woonde en over de huizen die je interesseren dan kom je vaak bij diverse dingen uit die je nooit het geweten. Ik heb zoals ik al 'ns aangaf altijd gedacht dat mijn vader was geboren in de Emmastraat tegenover Cuppens houtzagerij maar na enig zoeken kom ik er bij uit dat hij daar helemaal niet is geboren maar in 'n klein arbeiderswoninkje waar nu het Eeuwig Leven Plein is. Toen stond dar vroeger nog de winkel en het cafe van Franske Eijsbouts en daarnaast stonden die woningen. Ik heb al overaf gezocht naar de namen van de mensen die vroeger in de Hemel woonde in de drie blokken waar wij vroeger ook woonden. En dan kom je ergens uit bij de Vijf Gebooi. Voordat die daar werden gebouwd stonden er al kleine huisjes voor de arbeiders van de fabriek die er heeft gestaan: 'n tabaks en sigarenfabriek. Zie plaatje hiernaast in het groene vierkantje de nummers 800 t/m 804, de grijze strook is de Emmastraat. Ze waren eigendom van Driek Leenen, zijn vader was eigenaar van de fabriek samen met zijn broer. De huisjes zijn afgebroken waarschijnlijk ter uitbreiding van de fabriek. De vijf huisjes zijn op 'n andere plek gebouwd vlakbij de plek waar eerder deze huisjes stonden eind 1800. Later ging het over naar zijn zoon Peter die was getrouwd met 'n dochter van de bekende bakker Schellings. En dan komt het... De moeder van mijn vader overleed al vroeg en onze vader was enig kind want zijn zusje was overleden voordat ze 'n jaar oud was. Zijn vader trouwde opnieuw, nu met Theodora Lammers en rond 1930 kwamen alle vijf de huisjes in haar bezit. Mijn opa die wij nooit hebben gekend omdat hij al vroeg is overleden, woonde vroeger dus in de Prins Bernhardstraat, toen nog de Stationsstraat want daar is hij geboren. Later verhuisde ze naar de woning tegenover Cuppens en daarnaast werd 'n nieuw huis gebouwd waar mijn ouders hebben gewoond, ons Ellie werd er geboren, en toen verhuisde ze naar Hemel 31, 'n huis waar eerder ene Buekers had gewoond. Maar als we terug gaan naar eerder kwam ik het volgende tegen over de bewoners van de vijf huisjes. Het eerste huisje op nummer 36, nu nummer 50 woonde diverse gezinnen en eentje ervan was Karel van Helmond die er waarschijnlijk ook 'n cafe had. Karel verhuisde later naar Emmastraat 38 en nu kwam er Maria van Helmond wonen... ze was weduwe van Anthonius Cortenbach. Deze laatste was twee keer getrouwd en een van hun zonen was Tinus Cortenbach, jawel, onze buurman in de Hemel op nummer 33. Dat waren de huisnummers voordat die werden aangepast. Rond 1936 verhuisd ze naar Hemel 33, nu 59 en haar zoon Tinus die is getrouwd met Anna Maas blijft in het huisje wonen op Emmastraat 36... daar worden hun kinderen Tonny en Theo geboren en dan verhuizen ook zij naar Hemel 33. Dan komt hier Driek van der Wallen wonen die in 1938 weer vertrekt. Vervolgens komt er wonen, 'n halfzus van mijn vader, Catharina Welten die is getrouwd met Sjef Kolen en die woonde eerder op Prins Bernhardstraat 13. Het is in de periode dat alle vijf de huisjes eigendom waren van mijn vaders stiefmoeder, Theodora Welten - Lammers. De bewonersgeschiedenis van het eerste huisje vanaf de markt gerekend van de vijf gebooi vroeger ziet er alsvolgt uit: van rond 1889 tot 1899 woont er Anthonius Cortenbach, de vader van onze buurman Tinus Cortenbach, samen met zijn eerste vrouw Lena van Gog, van 1899 tot 1903 woont er Arnold Bekx, dan van 1903 tot 1905 Toon Feijen, dan van 1905 tot 1907 Tinus Hoeben, vervolgens voor 'n korte tijd Bernard Smulders. Dan van 1907 tot 1930 Karel van helmond en van 1935 tot 1936 de tweede vrouw van Anthonius Cortenbach die dan al weduwe is van hem en de moeder is van Tinus die bij zijn moeder woont. Van 1936 tot 1937 wonen Tinus en Anna er en na 1937 Driek van der Wallen. De naam de "Vijf Gebooij" zou komen van de vijf geboden maar dat is niet zeker, zie plaatje hierboven. Tot zover huisnummer 36 later 50. Volgende keer huisnummer 38, nu 52.

095 - SLACHTOFFERS VAN DUN ÔRLOG

Wanneer je ouder wordt begin je te beseffenhoe de oorlogstijd moet zijn geweest. Dat niet alleen... ik dacht ik ga nog 'ns zoeken naar de slachtoffers van hier in onze buurt die door oorlogstuig, landmijnen, kogels en bombardementen om het leven zijn gekomen. Frans Strik werd op 7 okt tijdens 'n razzia opgepakt omdat hij op 'n distributie kantoor werkte zeiden de Duitsers dat hij te veel voetselbonnen in huis had... Hij verbleef op diverse plaatsen in ons land maar ze zagen hem niet meer terug... Thuis kreeg de familie 'n brieje waar op stond "auf der flucht, erschossen".. Dan Frits de Bruijn, bij het bewerken van de spoorlijn Venlo-Deurne hadden ze eerst de telefoonlijn onklaar gemaakt en wilde met 'n Engelse sleutel het spoor vernielen.. Hij werd samen met zijn maatje Martien van den Einde op heterdaad betrapt en ze werden terplaatse doodgeslagen. De beide burgemeesters van Asten en Someren werden doodgeschoten omdat ze weigerden naar de "poppen van de nazi's te dansen". De vrouw van burg. Wijnen overleed nadat ze zwaargewond was geraakt bij 'n granaataanval in de Berken. Bij een minutie ontploffing op de Leensel lieten acht mensen het leven, Henk en Sjaak Brouwers, 10 en 11 jaar oud twee broertjes van de vrouw van onze Sjaak Riek Welten - Brouwers, Piet Manders 28 familie van de van de Weerdens van het Rinkveld, Jan Michiels 43, vader Ciske (bijgenaamd 'de Kittel" en zoon Marinus Rooijakkers 70 en 36 jaar. Graard van Dijk, de vader van o.a. Wiel van Dijk. Later bezweken Harrie en Marinus Bankers ook nog aan hun verwondingen, ze waren broers van Frans Bankers uit de Hoogstraat en nog 'n broer van de broertjes Brouwers. Bij het verzamelen van oorlogstuig ontploft 'n granaat wat het leven heeft gekost van Jan Swinkels 14 en Jan Sleegers 20 jaar. Op 27 okt 1944 sloeg 'n granaat in bij de familie Peters in de Wilhelminastraat... de 25 jarige moeder Hendrika en haar 1 jarig kind Margaretha kwamen om het leven, Ceel peters werd zwaar gewond maar overleefde het wonder wel. Zo waren er nog meer maar eentje wil ik jullie niet onthouden... De Himmelnaar Wimke Verdeuzeldonk, zie foto, was bij familie in Meijel toen hij door oorlogsgeweld om het leven kwam. Wim was toen 14 jaar oud. Een volgende keer zal ik de namen geven die zover bekend, van de mensen die door de smerige oorlog het leven lieten. Bijkomstig detail: in een houten balk boven de voordeur van de woonboerderij Rinkveld 16, is de naam uitgebeiteld, die iemand bedacht heeft voor dit historisch pand nl. "De Ketelhoeve". Bij de voordeur van dit pand vond de ontploffing plaats.

094 - UIT 1923, TOEN WAAR UT ANDURS

Ik vond nog 'n stukje uit 'n Peelbelang van 1923 wat gaat over het huwelijk enzo. Het geeft je enige uitleg hoe te handelen en wat te doen, toendertijd tenminste Ja, toen ging het heel anders als nu... maar wel leuk om te lezen en er zit toch nog hier en daar 'n wijze les in ook al "purbere" ze tegenwoordig wel en is het door de tijd de normaalste zaak van de wereld geworden... Let wel: 1923, 95 jaar terug.

Eertsdaags zullen de namen weer beginnen te worden afgelezen van de jongemannen en jongedochters, die 't "willen gaan probeeren". Hola 'n beetje! Probeeren gaat nu eenmaal in 't huwelijk niet. Eens getrouwd blijft getrouwd. Daar helpt geen moederke, moederke aan. Wilt gij, jongeman, van een waarzegster weten, zonder te misdoentegen het eerste gebod, of ge in 't huwelijk gelukkig zult zijn, dan willen wij vandaag voor u eens waarzegger spelen. Ge hebt maar te luisteren, want we zullen vòòr het antwoord ook zelf de vragen stellen.

1e Houdt ge van Uw meisje, zoo dat ge haar eerbiedigt als Uw vrouw? Dan wordt ge gelukkig.

2e Bemint ge haar om d'r lief gezicht, d'r leuke krulletjes of d'r lakschoentjes op hoge hakken? dan wordt ge niet gelukkig

3e Trouwt ge 'n meisje om d'r geld? Dan beklaag ik je

4e Kunt ge volhouden in een ernstige plicht, ook als je vrouw je smeekt met tranen in de oogen? Dat zijt ge een man

5e Durft gij al uw vrienden opofferen, om je vrouw thuis niet te laten wachten? Dan zijt ge op den goeden weg.

6e Zijt gij van het soort dat denkt: om de liefde behoef ik de anderen niet te haten? Dan beklaag ik je vrouw en je zelf.

7e Kunt ge zwijgen als je vrouw een booze bui heeft? Dan zal het goed gaan.

8e Kunt ge vergeten wat je vrouw dan gezegd heeft, en niets van laten merken? Dan zal het beter gaan.

9e Kunt ge lachen, als je zelf 'n booze bui hebt, de knoop van je jas nog niet aangezet is, je lievelingsgerecht aangebtand is, of de kleine den ganschen nacht heeft gehuild? Dan zal het zo goed mogelijk gaan.

10e Kunt ge in den schoonmaaktijd je goed humeur bewaren, een huilend kind een half uur dragen, tevreden zijn met een boterham op waschdag en je zelf het genot van je lekkere pijp nu en dan ontzeggen? Dan kunt ge het gerust wagen.

Proberen gaat niet en wagen blijft het. En de wittebroodsweken raken om. En de menschen zijn menschen; niemand is volmaakt en ieder heeft ooit ongelijk. Dus voor ge plannen maakt de trappen van 't stadhuis op te gaan en bij den pastoor aan te bellen, nog maar eens goed je eigen onderzocht en bij Onze Lieven Heer waarin raad gevraagd. Niet bij het meisje, want zij vindt u natuurlijk een "aardsengel"...

093 - UT KRUIS IN NIEMANDSLAND

Dit keer 'n verhaal wat niet gaat over Asten maar wat wel mijn aandacht trok. Via via kreeg 'n 'n stukje in kanden over 'n kruisbeeld wat zomaar ergens geplaatst is en daar schen k je normaal weinig aandacht aan tot dat je de achtergrond weet hoe het kruisbeeld daar is gekomen en waarom. Het gaat over 'n kruisbeeld dat ooit stond op de driesprong op de grond van Nijssen. Als je in Liessel door het Zand de A67 oversteekt en even verder de Pijlstraatweg kiest kom je wat boerderijen tegen. Dan 'n 500 meter verder nog enkele en een ervan is van Harrie Nijssen met er tegenover Frans Hoeben en nog verder Toon Klaus. Door de ruilverkaveling was men genoodzaakt om het kruis te verzetten maar het staat er nog steeds. Maar waarom stond daar 'n kruis en wat was de reden ervan dat zomaar in 'n stukje niemandsland 'n kruis stond?



Toen Asten werd bevrijd in september 1944 en de Duitsers zich terugtrokken achter de Peelkanalen drongen meermalen Duitse patrouilles tot ver op het gebied van Asten door. Ook waren er beschietingen op Liessel. Dit duurde zo ongeveer van 23 september tot 27 oktober 1944 toen de Duitsers 'n tegenaanval plaatsten... De drie families, Nijssen, Hoeben en Klaus waren niet gewaarschuwd om te evacueren... Nijssen had geen schuilplaats en hun huis had al enkele voltrffers te incasseren gekregen... Hij zag door het raam dat de boerderij van o.a. Hoeben in lichterlaaie stonden. De oudste dochter leek gek te worden van het donderende geraas van inslaande projectielen, het geratel van machinegeweren en de ontploffingen. Op 'n dag in oktober ging het er echt verschrikkelijk aan toe en trok Harrie zich even niks aan van het geraas en informeerde bij Hoeben wat hun plannen waren. Hun antwoord was dat ze wenste te blijven maar Harrie zei dat hij weg wilde omdat er voor hem en zijn familie niet voldoende beschutting was... Harrie was 'n godvrezende man... Omdat hij geen andere oplossing meer zag vertrouwde hij zijn lot aan God toe en maakte toen de volgende afspraak... "Lieve Heer, als wij hier levend uit deze hel uitkomen beloof ik U 'n kruis te plaatsen in Uw naam". Zijn paard lag dood op de grond maar hij haalde bij Klaus 'n paard en spande het voor de wagen waar enige huisraad op werd gestapeld, vrouw en de jongste kinderen erop en ze vertrokken... weg uit de vuurlinie en weg van de gesneuvelden soldaten die overal verspreid lagen... onderweg moesten ze meermalen dekking zoeken. Toch bereikten ze Meijel zonder kleerscheuren... Ze verbleven enkele weken daar bij familie. Het boerenleven bracht na de oorlog niet veel op in ons land en in 1949 vertrok Harrie Nijssen met zijn gezin naar Canada. Harrie hield woord, het kruis is er gekomen, het droeg geen opschrift. Misschien vond harrie dat niet nodig want het was toch gewoon de afspraak tussen Harrie en God. Mensen die deze plek passeren moeten toch maar 'ns even nadenken over de verwoestende strijd die hier is gestreden.. hier in Niemandsland, waar men de Duitsers de pas afsneed naar Asten aan de rand van de Staatsbossen. Het kruis vervult feitelijk 'n dubbele functie. Het huldigd de man die zijn toevlucht nam tot God en met Gods hulp zijn gezin wist te redden maar ook als 'n monument ter nagedachtenis aan de gebeurtenissen die hier plaats hebben gevonden. Prachtig dit verhaal dat schuil gaat achter het kruis... "het Kruis in Niemandsland".

092 - HOE DÈ SCHRIKS BEGON

Drukkerij Schriks is altijd 'n begrip geweest voor Asten. Voor mij het meest bekend omdat ze het Peelbelang uitgaven en als je 'n stukje wilde plaatsen of 'n advertentie dan kon je dat melden aan het kantoor dat net als de drukkerij was gelegen op de hoek Burg. Wijnenstraat en de Langstraat. Ik heb er wel ooit gewerkt maar niet in het bedrijf... wel de daken moeten repareren af en toe maar onze buurjongen Gerard Cortenbach werkte er wel en Toontje Maas uit d'n Himmel ook. Op het moment dat de Bluijssens over de kop gingen sleurden ze ook meerdere toeleveringsbedrijven met zich mee.. o.a. drukkerij Berkers - Verbunt. Hier werkte Johan Schriks die afkomstig was uit Breda en eigenlijk gewoon Piet heet maar door iedereen Johan werd genoemd en die Johan wilde niet stil zitten en begon met de hulp van z'n voormalige werkgever 'n eigen bedrijfje... Hij kreeg hiervoor 'n gedeelte van het gebouw in bruikleen en om zijn personeel te belaten leende hij geld van iemand die wel vertrouwen had in de jonge ondernemer. Al snel was alles te klein en hij betrok 'n pand naast het gemeentehuis waar later cafe de Peelpoort van Knapen in gevestigd werd. Daar maakte hij allerlei drukwerk en verkocht er ook o.a. speelgoed en verder drukte hij schietkaarten voor de burgerwacht waar zijn zoon Emile lid van was. In 1912 wordt Emile opgeroepen voor militaire dienst maar in zijn vrije tijd is hij vaak te vinden bij drukkerij Teurlings in den Bosch waar hij de kneepjes van het drukkervak leert. In Asten krijgt hij les van de in hoog-aanzien-staande meester ten Haaff. Johan bouwd 'n nieuwe drukkerij met woning waar later cafe de Mert zich vestigde. Johan ging vaak reizen en die beschreef hij in het Peelbelang waar naast het plaatselijke Astense nieuws later ook dat van Someren in kwam staan. Voor de indeling en de kolommen had men de vaardige Piet van der Zanden in dienst die dit beheerste als geen ander. Inmiddels zijn ze van de Markt gaan verhuizen naar de Emmastraat, naast het politiebureau. Het ging de Schriksen voor de wind en ook daar werd de drukkerij al snel te klein. Men bracht boekjes uit die overal in Nedelnad bekendheid kregen... ze waren van de hand van Piet van der Zanden, de zogenaamde "kwartjesboeken"... en door het hele land gingen onder de naam "de dikke verkenner"... iedere jongen van toen kende die... In de oorlog worden ze verboden door de bezetters. Het bedrijf ging van vader op zoon op kleinzoon en ze bouwden 'n nieuwe drukkerij.. de drie broers hadden 'n prachtig bedrijf, Jo, Tonny en Pierre, 'n bedrijf dat voortkwam uit de nalatenschap van drukkerij Berkers - Verbunt die o.a. wikkels drukten voor de boter van de Bluijssens en over de hele wereld gingen. Het was 'n ware ramp dat die prachtige firma zomaar ineens failliet ging zonder dat iemand het aan had zien komen... 'n zwarte dag in de geschiedenis.. 7 juni 1907. Inmiddels is ook de drukkerij van Schriks verdwenen... net als de gebouwen want daar staat nu 'n appartementen complex. Jammer dat ook dit is verdwenen... 'n stukje Astense geschiedenis... "Drukkerij Schriks". Op de foto's... boven de eerste drukkerij naast het gemeentehuis, midden de foto van de drukkerij in de Emmastraat en onder de afbraak in de burg. Wijnenstraat - Langstraat.

091 - DE WEKKUR

Bij ons thuis werd eigenlijk vroeger maar weinig gesproken en gepraat over de oorlog... en nu ik ouwer ben had ik daar toch wel graag wat meer over willen horen. Toch zijn er wel wat dingen die ze vertelde en me altijd goed bij zijn gebleven. Ik ben zelf van net na de oorlog... juni 1945. Ook mijn broers hebben de oorlog denk ik ook niet echt bewust meegemaakt... onzen Henk was van 1943 dus van midden in de oorlog en ook onzen Theo niet want die was van 1940. Dan komen we bij onze Hub en die was geboren in dezelfde maand en jaar als prinses Beatrix. Die is geboren in 1938 en zal er misschien nog net iets van weten. Maar van de oudere bij ons, ons Jo (1936) enze Sjaak (1934) en ons Ellie (1933) heb ik wel ooit verhalen gehoord. Zo moest mijn vader zijn spullen die hij had om lektoeten te maken, (snoepsoldaatjes noemen ze die eigenlijk), afgeven aan de Duitsers. Mijn vader weigerde dat en in het bij zijn van mijn moeder en de de oudste kinderen kreeg hij 'n revolver op zijn hoofd gedrukt wat iedereen deed verstijven van de schrik. Maar ook verhaal van de wekker zal me altijd bij blijven. We hadden her wel 'ns ooit over dingen die gebeurd waren en zo kreeg ik te horen waarom de wkker 'n bruine vlek had en gedeukt was. Het was volop oorlog en de mensen in d'n Himmel kregen de boodschap om te proberen het oorlogsgweld te ontvluchten en naar b.v. Liessel te gaan, zes kilometer verder omdat het daar wat veiliger was. Ons gezin sliep normaal onder in de grote kelder, dat was onze "schuilkelder" en daar was het veiliger. Vader bleef in de slaapkamer slapen. Elke avond werden de kinderen Welten in de kelder gebracht om het oorlogsgeweld te ontlopen, 'n veligere plek te hebben. Maar zoals gezegd, men werd aangeraden om toch dit deel van Asten te ontvluchten. Dat deden we ze ook... gepakt en gezakt vertrokken ze te voet naar Liessel. Vader met de kruiwagen met onze Hub erop en moeder met onze Theo op de arm. Ons Jo die toen zes of zeven was moest gewoon lopen net als onze Sjaak en ons Ellie... Ze vonden onderdak bij de familie Meulendijks op de Hazeldonk... die familie zou altijd met ons bevriend blijven na de oorlog. De eerste nacht dat ze sliepen in Liessel werd Asten zwaar onder vuur genomen... granaten sloegen in... ook in het huis in d'n Himmel waar wij woonden. De granaatscherven sloegen de keuken in en door de kelderdeur de kelder in... die kelder waar ze de nacht ervoor nog hadden geslapen en nu nog hadden geslapen als ze niet waren vertrokken. Als dit geen wonder is weet ik het ook niet meer... de kelder was volgetroffen en binnenin was alles kapot en lag vol puin en rommel... maar wonder boven wonder had de "wekker" die er stond het overleefd... hij lag tussen de brokstukken en 'n bruin plekje herinnerde ons later aan die vreselijke nacht en de deukjes die er in zaten ook... die nacht die voor ons gelukkig is afgelopen... Soms zijn er dingen die je nooit vergeet... zeker dit niet... ook al was ik er zelf niet bij. Eind 1960 zaten we thuis in de Rozenstraat en ik zag ons moeder voor het slapen gaan de wekker "opdraaien". Ik dacht nog... dat is zo ongeveer 25 jaar geleden dat dit "rammel-ding" de oorlog overleefde... en de familie Welten de geluksnacht van hun leven hadden. Zouden er in d'n Himmel dan toch echt bescherm-engelen bestaan hebben??

090 - GEBÔRTEHUIS

Zelf vind ik het geweldig om dingen uit te zoeken, van alles op te zoeken over dingen uit het verleden. Wat ik nu tegenkwam verbaasde me weer want ik kwam iets tegen wat ik nog nooit heb geweten over mijn vader.. Eerder kwam ik al ergens tegen dat hij vroeger verkering had met 'n meisje dat in "ut peijke" woonde en dat betreft het paadje det liep van de kerkstraat binnendoor naar de waardjesweg... nu is dat allang weer de Albert van Cuijkstraat die uitkomt op de Wolfberg. Dat raakte uit en toen heeft hij ons moeder ontmoet, kreeg er verkering mee en trouwde met haar... op 26 april 1932. Nu kwam ik wat tegen over zijn geboortehuis. We weten van de familie Welten dat hij woonde in de Wolfsberg tegeover Cuppens houtzagerij waar vroeger 'n molen stond. Ik heb altijd gedacht dat het zijn geboortehuis was. Maar nu kwam ik iets tegen wat aangeeft dat hij niet daar is geboren maar in de Prins Bernhartstraat. Laat ik maar 'ns uitleggen... Tussen de Burg, Frenckenstraat en de Logtenstraat waar nu de parkeerplaats is van het Eeuwig Leven stond vroeger de bakkerij/winkel van Eijsbouts waar ook 'n cafe aan vast zat en de ijssalon. Het cafe heb ik nog ooit de kermis gespeeld in 1964. Voor die tijd stonden daar enkele huisjes... dat zie je op de foto hiernaast. De bomen links staan voor waar later het vervoersbedrijf van Lomans was... nu is er 'n Grieks restaurant, eerder ook Zwagers en Disco Fungus. Nu houden mensen de bewonersgeschiedenis bij van bestaande en afgebroken woningen van vroeger van Asten en ook die woningen komen aan bod. Wat blijkt, in een van de kleine huisjes woonde vroegen ene Johannes Welten, 'n oom van mijn vader, die getrouwd was met Wilhelmina Cuijpers... dit gezin woonde daar van 1898 tot 1900. Toen vertrok hij met zijn gezin naar de Wolfsberg. De lege woning word dan bewoond door Jacobus Welten, de broer van Johannes, die getrouwd was met Elisabeth Meulendijks en dat waren de vader en moeder van mijn vader. Ze bewoonde de woning op 1900 tot 1903... en mijn vader is geboren in 1901. Dus moet het wel zijn dat hij daar geboren is. Zie hieronder de beschrijving uit het bewonersregister. Bovenaan met de streep er door geeft aan de bewoning door Johannes Welten en daaronder de latere bewoners... Jacobus Welten en Elisabeth Welten - Meulendijks en hun eerste zoon, mijn vader dus: Hendrikus Anthonius Welten, geboren 18 jan 1901. Maar wel raar vind ik de datum dat ze er met z'n drieen zijn komen wonen... vader Jacobus en moeder Elisabeth beiden op 1 mei 1900 nadat ze getrouwd waren op 20 feb. 1900, en mijn vader op 19 jan 1901, de dag na zijn geboorte... Misschien heeft dit toch te maken met de geboorte-aangifte... Ik ga er nu van uit dat hij daar is geboren. De moeder van mijn vader overleed overigens al vroeg toen ze 27 jaar oud was en mijn vader pas 2 jaar oud was.

089 - KERSTVERHAAL

Bij Kerstmis hoort ook 'n Kerstverhaal, dat was vroeger zo en nu nog en toen ik aan het zoeken was naar iets leuks wat ik 'n beetje Himmels getint kon maken en kwam ik ergens uit bij iets heel raars. Het ging over 'n heel andere Kerst.. Ik zal je vertellen wat er was. Stel nu dat het Kerstverhaal met alles er om heen nu eens helemaal anders was, dat het helemaal niet klopt. Stel dat het in 'n andere tijd was... Stel dat Jesus 'n meiske was geweest? Peer, 'n meiske? jaja, 'n meisje ja... en dat ze geen Jesus heet maar Jesina.. Stel dat timmerman Jozef helemaal geen Jozef heet maar Elektricien Marinus? Wat dan? Stel dat Maria van huis uit 'n rijke koningin was geweest? Stel dat ze helemaal niet op 'n ezel weg zijn gegaan maar met de trein? Tja.... Stel dat ze niet in 'n stalletje terecht zouden zijn gekomen maar gewoon in 'n ziekenhuis zodat Maria rustig kon bevallen? Stel dat er helemaal geen schaapsherder was met zijn schapen en hondje maar gewoon 'n hardwerkende varkensboer met 2000 varkens en 'n duitse herder bij zich? Stel dat geen engel aan de stal hing maar gewoon bij de deur stond? Stel dat de drie koningen er niet waren maar drie presidenten van drie verschillende landen? Stel dat die kameel 'n giraf was? Stel dat de geboorte niet op 25 decemder was maar op 12 augustus? Stel dat hij niet in Bethlehem was geboren maar in Ommel? Als je hier over nadenkt krijg ik 'n raar gevoel... Als Jesus 't meisje Jesina was moesten we alle liedjes van Jesus gaan veranderen... "Jesina geboren zingen engelen koren"... en ook "Jesina uw redster ligt daar"... We zouden ook voortaan moeten zeggen Maria en Marinus gingen van Nazareth naar Ommel met de trein van half negen tot station Deurne. en daar zou koningin Maria kunnen bevallen in het ziekenhuis maar ik denk niet dat ze het op prijs zou stellen dat die varkensboer daar kwam met z'n 2000 varkens. Een kameel zou nog in het ziekenhuis voor in de wachtruimte kunnen maar 'n giraf zou er heel zeker niet in passen en en hoe zou die door de draaideuren moeten met z'n lange nek? Ik denk dat die engel die aan de deur stond die langnek ook niet binnen zou laten en zeker niet die drie presidenten want die maken er in hun eigen land toch al 'n puinhoop van. En stel dat ze wel wat meebrachten... dan zou daar zeker geen goud bij zijn want het hebben die grootnekken allang veilig opgeborgen bij 'n Zwitserse bank voor zichzelf. Nee dit zou allemaal wel heel erg raar zijn dus laten we het maar gewoon houden bij ons oude echte Kerstverhaal. Trouwens wat zouden we moeten met die miljarden kerstkaarten met sneeuw erop en zo? Dat kan toch niet in augustus.. Moet ik toch nog een dingetje kwijt... Hoe doen we dat met het kerststalleke waar ik het al 'n tijdje over heb? We kunnen naast de boom nog al slecht 'n ziekenhuis neer zetten... Nee dit verhaal wordt echt niks... volgend jaar beter. Om het 'n beetje goed te maken... klik hier op het linkerplaatje voor 'n mooie kerstsong.. mooi en lollig... Mel en Kim... nee die niet maar Kim Wilde en Mel Smith.

088 - LEKTOETEN

Ik heb al 'ns 'n keer verteld over lektoeten. Ik was de mappen aan het ordenen over d'n Himmel en toen kwam ik nog verhaaltjes tegen die m'n broer Huub had geschreven en ik niet meer wist dat ik die nooit heb geplaatst. Het ging over de oorlog maar ook eentje over "onze vadder zun lektoete".. Jaja onze vader maakte vroeger snoep om wat bij te verdienen en hij kon dat ook omdat hij bij Sjang Koek had gewerkt.. bij Sjang Hoefnagels z'n koekfabriek: de drie Kronen en gevestigd waar nu de ingang is van de Midas vanaf de Markt richting Emmastraat meteen links en dan aan de rechterkant van de entree. Daar was vroeger het kantoor van de drie Kronen. Later zat er ook nog Wim van Veghel met z'n rijwielhandel. Mijn vader heeft er lang gewerkt want op de trouwakte van hem en ons moeder staat nog dat hij van beroep suikerwerker was en die akte is van 1932. Dit schreef onzen Huub.... Vlak na of vóór de bevrijding van Asten dat weet ik niet meer zo precies maar vraag maar aan ons Ellie, maakte onze vader lektoeten en verkocht die om geld bij te verdienen immers onze vader was niet alleen bakker maar ook suikerwerker bij Sjang Koek in Asten waar nu de Mida's winkels staan en doorliep tot achter de jongensschool tot in de Burg. Frenckenstraat. Onze vader kocht of kreeg grote emmers suikerstroop hij kookte deze stroop tot dat het een grote massa was van bruine "smurrie " als het was afgekoeld trok hij dit alles met grote halen aan een haak bij ons achter de bijkeuken die zich daar bevond tot dat het een lichte bruine kleur kreeg daarna rolde hij het spul tot een dikte van plusminus 1 tot 1,5 cm. Daarna sneed hij deze op een lengte van 15 cm en verpakte deze per 10 stuks in papier. Deze verkocht hij bij ons aan huis, vooral de boeren van Voordeldonk waren er wild op. Maar ook dikwijls waren deze "Lektoeten" zoals onze vader ze noemde en mee adverteerde, mislukt ze hadden te lang op het vuur gestaan en waren verbrand en niet meer te verkopen. Als dit gebeurd was gooide onze vader de hele zwik tegenover ons op de plak waar toen nog geen huizen stonden. Hoewel de lektoeten verbrand waren vlogen de kinderen uit de buurt er als aasgieren op en snoepten er op los. Dit ging als een vuurtje rond en bij een volgende keer als ze weer mislukt waren kwamen zelfs de boerenkinderen vanuit Voordeldonk er op af soms leek het wel een mierenhoop. Kinderen hebben er van genoten.. Je ziet wel weer, wat voor de een slecht is (onze vader) is goed voor de anderen (de kinderen). En onze vader? Och die moest er gewoon mee lachen.

087 - AAW VURHALTJE

Ik liep nog 'n langs de tijdschriften zaak in Asten bij de Midas, langs de primera en toen viel mijn oog op de Margriet.. 'n tijdschrift hoofdzakelijk voor vrouwen en gelijk moest ik denken aan dat verhaal wat er vroeger 'ns in had gestaan. Vraag me niet van welk jaar dat was want dat weet ik echt niet meer maar het was in de tijd dat we geen halve centen meer hadden maar nog wel gewone centen. Ze zeggen wel ooit "op de markt is uw gulden 'n daalder waard", wat betekende dat je gulden toen 1 gulden en 50 cent waard was want 'n daalder is Fl 1,50. Deze spreuk is van veel later als waar dit verhaal over gaat want als je toen 'n gulden had kon je heel wat kopen op de markt.

Maar nu het verhaal... de Margriet schreef 'n wedstrijd uit wie het mooiste en leukste "korte verhaal" kon schrijven en ze vroegen de mensen dit in te zenden. Wat de prijs was die je er mee kon winnen weet ik niet meer. Ik denk dat ik 'n jaar of 12 was dus uit 1957 daar ergens. Nou hadden wij in Asten mister Spoor en die kon ontzettend mooi vertellen maar ook verhalen schrijven... hij schreef zelfs ooit kinderboeken.. Ik denk dat mister Spoor het ook had gelezen in de Margriet en hij schreef 'n waar gebeurd verhaal en warempel... zijn verhaal werd uitgekozen tussen de vele inzendingen als het leukste verhaal. Dat verhaal wil ik even in grote lijnen vertellen want natuurlijk ken ik het niet helemaal... Mister Spoor schreef hetvolgende: Het was op 'n woensdagmorgen dat er in het Brabantse dorpje Asten weer markt was zoals dat iedere week op woensdag was. Ik had 'n dagje vrij van school en dacht ik zal 'ns 'n keertje die markt bezoeken die altijd werd gehouden op het plein van de Markt. Ik zag er diverse kraampjes staan met kleding, groente, snuisterijen en bloemen.. De bloemenhandelaar stond aan het eind van de markt waar hij zijn bloemen op 'n platte wagen had staan en die te koop aan bood aan het passerende publiek. Af en toe ging hij boven op de platte wagen staan en sprak de mensen al schreeuwend aan en menigeen bleef dan stil staan bij de aanbieding die hij dan deed, dat kende de mensen allang want dat bood hij iets aan wat nog goedkoper was als de goedkoopste prijs. Het was er druk rond zijn wagen.. Normaal kost 'n bos bloemen daar 17 tot 20 cent. "dames en heren" riep hij... "vandaag krijg je 'n bos mooie tulpen niet voor de prijs 17 cent maar voor de prijs van... let op... anderhalf dubbeltje, voor 15 cent"... Je hoorde het geroezemoes onder de mensen maar niemand reageerde op zijn aanbod... "nou kom op dan voor 14 cent"... Ik bleef het zo'n beetje volgen en ik moest in mezelf lachen want ik had al ooit gehoord dat de mensen bleven wachten tot hij echt aan zijn uiterste prijs kwam... "13 cent dan?"... "12, 11?"... Nog steeds zag je geen hand omhoog gaan en je zag de verkoper duidelijker roder worden in zijn gezicht... hij schreeuwde steeds harder... "potverdorie mensen uit Asten, zijn jullie echt zo "pinnig"... "10 cent is mijn laatste aanbieding, een dubbeltje", even zag je de vrouwtjes tegen elkaar praten en giechelen maar nog steeds geen reactie... Toen was het de man te veel en schreeuwde: "Oke ik biedt deze bos bloemen aan voor UNNEN HALUVVE CENT"... 'n halve cent? die waren er niet meer maar de man wist wel wat hij zei... ja mensen 'n halve cent... Plots kwam er van helemaal achteraan 'n oud mannetje naar voren, stak zijn hand op en glunderde onder zijn te grote petje... Hij pakte zijn versleten knipbeurs uit zijn machesterse broek, graaide wat door de klep waar het losse geld zat en toverde zowaar 'n halve cent tevoorschijn... "Ik wil die wel voor 'n halve cent".... De verkoper stond stom verbaast want dit had de man niet verwacht... hij gaf de bos tulpen aan het oude mannetje en vroeg voor wie ze waren. Voor mijn dochter die heeft 'n kiendje gekregen en nu ben ik voor de eerste keer opa. De verkoper moest er mee lachen en zei... en je vrouw? Die krijgt er volgende keer eentje zei hij glunderend maar de bloemenhandelaar haalde de mooiste bos rozen voor de dag, gaf die aan het oude mannetje en zei... "neem deze maar mee voor je vrouwtje".... Het oude mannetje nam de twee bossen bloemen en sletterde verder... Ik vond dit zo'n mooi gebaar dat ik dit voorval hier op papier zet en instuur naar Uw wedstrijd... Zoals gezegd... Mister Spoor won de wedstrijd, met dit verhaal.... Op de foto's boven enkele boekjes van de Astense mister, Peter Spoor.

086 - WEEKAMP

Het was weer lachen met de internet winkels... ik heb al vaker wat meegemaakt met die bestellingen via www. Zo bestelde ik 'n keertje printerinkt... 3 flacons voor 5 euro. Ik kreeg netjes 1 flacon thuis gestuurd en op de rekening stond mooi... 3 flacons... betalen, 5 euro. Ik bellen en zei: "op jullie website staat 3 flacons voor 5 euro". Ze stonden er nog steeds zo op toen ik de website opende... toen kreeg ik 'n mailtje dat het 1 flacon was, ga ik weer terug naar de site hebben ze die 3 flacons veranderd in 1 flacon, smeerlappen. Jammer genoeg heb ik er geen printscreen van gemaakt maar de rekening had ik wel waar op stond: "drie flacons". Ik nog 'ns bellen en zei die meneer... Nee meneer Welten het is altijd maar een flacon geweest... Maar ik kon wel 'n te goed bon krijgen van 5 euro... Ik zeg de bekende zin: "steek die 5 euro maar in je ko....". Nu wilde ik omdat ik moet afvallen en graag frietjes eet 'n Philips Airfryer XL hebben maar op alle plaatsen uitverkocht en niet meer bestelbaar. Ik denk dat Philips met 'n nieuw apparaat gaat komen. Maar ineens zie ik dat hij bij Wehkamp nog in het assortiment staat en geen berichtje dat hij niet op voorraad is. Er stond bij: vandaag voor 23.00 uur besteld, morgen in huis. Dus ik op vrijdagmiddag besteld en omdat ik het toch al niet erg vertrouwde heb ik aangegeven dat hij bij Dobey aan kon komen en ik hem daar op zou halen en dat ging vanaf 9.00 uur smorgens. Mooi... Ik zei al dat mijn vertrouwen al niet optimaal was dus belde ik die zaterdagmorgen naar Dobey of mijn Airfryer al daar was... Alle pakjes van Wehkamp waren er maar geen voor P.Welten. Ik bellen... helaas zaterdag gesloten... ik 'n boos mailtje gestuurd met 'n beetje "aangedikte leugentjes voor beterswil"... het was 'n kadootje voor mezelf en van die 4 km ben ik niet heel zeker want ik weet niet of ze hem in Someren nog ergens hadden, maar dat terzijde.



Op maandag krijg ik 'n mailtje terug dat de airfryer naar de verkeerde plek is uitgeleverd, voor de overlast krijg ik 'n tegoedbon van 6,5 euro en ik moet aangeven dat ik de airfryer "retour" stuurde. Ik denk ja dat zal dan wel... Ik moest 'n formulier downloaden bij Wehkamp, in vullen, copieeren en naar hun terug sturen. Dit om aanspraak te maken op de Airfryer als ik die nog wilde hebben... Ik gedaan en ik kreeg later 'n mailtje dat ze de retourzending en het formulier hadden ontvangen... Door de drukte kon het 'n paar dagen langer duren dat ze zouden reageren. Nouja, zal wel. Nu krijg ik altijd mail van Wehkamp en nu kreeg je een kortingsbon van 7,50 maar die was niet lang geldig. Ik bellen naar de Wehkamp want ik wilde die wel verzilveren bij de aankoop van de Airfryer... Laat ik wel even zeggen dat ik het van het begin af aan al raar vond dat niemend de airfryer kon leveren en Wehkamp wel. Ik wist bijna zeker dat ook zij hem niet hadden maar nog gauw wilde bestellen bij Philips en dan naar mij sturen... Maar Philips heeft ze niet meer op voorraad en hebben ze zijn daarom niet meer bestelbaar. Ik dus bellen en krijg 'n juffrouw aan de telefoon die, "toen nog", best aardig overkwam. Ik zeg haar dat ik 'n mailtje van hun heb ontvangen met de mededeling dat de Airfryer weer terug is bij hun en of ze die nu wel op de goeie plek kunnen sturen naar Dobey Asten... En dan val ik bijna van m'n stoel... "meneer Welten, de Airfryer is niet op voorraad"... ik was even stil en barste in lachen uit... "mevrouw, ik krijg 'n mailtje dat hij weer bij jullie is en ze hem dan opnieuw zouden sturen naar mij... zoals was afgesproken".... hoor ik even niks.... "meneer Welten we hebben er echt geen op voorraad"... Toen schoot ik uit m'n slof... "mevrouw weet U waarom die er niet meer is? Omdat jullie die helemaal geen hebben gehad... die fryer was niet op voorraad, die fryer hebben jullie allang niet meer en die retourzending is de grootste leugen die ik in deze ben tegengekomen"... "meneer Welten, je wil dus zeggen wij liegen?".. "precies mevrouw, dat hebt U goed begrepen"... "Jullie zeggen zo maar wat".... De mevrouw bleef netjes... wenste me toch nog 'n fijne dag... "Ikke hur nie"... Bij de foto's hier net boven... Deze twee advertentie stond op de site van Wehkamp deze avond 16 uur nadat die mevrouw me te woord had gestaan, ze hebben er nog eentje te koop alleen is hij nu ineens duurder, hij is nu van 186 euro ineens 199 euro en jawel....... "ze hebben er nog eentje op voorraad".... hoe is het mogelijk... Daag Wehkamp, "tôt nôit mér"....

085 - BLOAUW BLOE

Ik ben nooit bang geweest van spuitjes krijgen in 't ziekenhuis of bij de dokter, nee ik heb er nooit last van gehad terwijl ik toch wel van die "ruig-uitziende-jongens" ken die altijd deden alsof ze alles waren en de hele wereld aankonden en als ze bloed zagen "van hun stokske viele"... Ik heb ook wel 'ns 'n keer bij m'n eigen bloed geprikt en dat kwam zo... Ik was nog maar 'n jaar of acht toen ik hoorde dat bepaalde mensen blauw bloed hadden... wist ik veel dat men daarmee wat anders bedoelde. Ik vertelde dat tegen 'n vriendje van me en die zei dat het onmogelijk was dat iemand blauw bloed had dus wij naar iemand die al wat groter was en beter geleerd en die zei dat er zeker mensen waren die blauw bloed in hun aderen hadden en zei hij... misschien heb jij dat ook wel. Daar bleef het wel even bij maar ik weet heel zeker dat als wij aan het spelen waren en iemand z'n ellebogen of knieen kapot viel dat daar heel zeker rood bloed uit kwam... soms wel erg donker rood maar het bleef rood. Het bleef me maar bij, ik moest dat zeker weten of er werkelijk blauw bloed bestond... In ieder geval wist ik heel zeker dat varkens rood bloed hadden want toen ze bij ons thuis achter het huis 'n varken hadden geslacht waren er veel dingen met bloed besmeurd en dat was net zo rood als 'n tomaat.. dat wist ik heel zeker... maar het bleef me maar achtervolgen, ik kon er 's nachts gewoon niet goed van slapen... want stel dat je 'n keertje aan het vechten bent geweest en er komt bloed aan te pas en ik zou thuiskomen met spetters blauw bloed op m'n lijf of kleren, dan zou ons moeder denken dat ik had gevochten met 'n buitenaards wezen. Op 'n goeie dag was het me "aan"... ik moest het weten en ik stiekem naar het naaidoosje van ons moeder, dat was zo'n ijzere blikje met allemaal knopen er in maar ook met knopspelden... eentje mee genomen naar het hennenhokje achter in de tuin en daar zou ik mezelf gaan prikken... het leek zo makkelijk maar toen ik in het topje van m'n vinger wilde steken.... verdorrie, toen kon ik het toch niet... ik wilde wel maar het lukte me niet.... heel raar was dat. Dus ik die knopspeld weggegooid en toen ik door het kleine deurtje naar buiten wilde gaan viel ik over de rand van de dorpel met m'n armen tegen 'n paal aan waar het hekje aan vast was gemaakt en in m'n arm zat 'n behoorlijke wond die hevig bloede... nou dat was 'n geluk bij 'n ongeluk want ik zag nu dat de wond vol rood bloed begon te lopen... Ik kan je niet vertellen hoe blij is was dat ik zag dat ik gewoon rood bloed had want blauw bloed? Dat moet toch wel heel raar zijn... ik heb het er verder nooit met iemand over gehad maar toen ik in de zesde zat vertelde mister Rombouts ons dat, ik geloof de Tsaar van Rusland, blauw bloed had en hij vertelde er gelukkig ook blij dat het niet echt blauw bloed is wat die hebben maar dat je dan b.v. van adel was, of 'n koning of koningin was want die hebben zogenaamd "blauw bloed"... Nondesjang, en ik vroeger steeds gedacht dat het echt de kleur van je bloed betrof... Trouwens voor die mensen die denken dat ik van adel ben? Helemaal niet waar, bij mij is alles zo rood als... tja, zo rood als bloed, bloedrood dus... hahaha... "bloauw bloe"... ut us ginnen inkt"..... hahaha

084 - KORSMUS

Nee wij zeiden altijd gewoon Kersmus maar onze vader zei altijd: "As ut mer wir us Korsmus is"... Wij bij ons thuis vonden dat altijd 'n mooie tijd... ieder jaar hadden we 'n nieuwe kerstboom, soms wel 'ns ene die wat te kaal was, maar meestal zag hij er ontzettend mooi uit. Wij kende de kerstliedjes van toen ook allemaal van buiten, zingen zat bij ons in het bloed tenminste van ons moeder z'n kant. Onze vader kon niet zingen.. daar begon hij ook niet aan... Ons moeder, Ellie, Jo en ons Annemieke zongen allemaal mooi en onze Sjaak, Theo en Henk waren bij het mannenkoor toendertijd... Ik speelde gitaar en zong ook 'n heel aardig stukske, onzen Huub en Frans zongen wel met Sinterklaas en Kerst maar verder alleen als er bruiloften of feestjes waren... Maar terug naar de Kerst... Omdat wij vroeger veelal in de keuken zaten stond daar ook de boom, in de keuken hadden we het meeste plaats en daar aten we ook en de kachel was er altijd brandende. We hadden ook wel wat spullen om erin te hangen... ze waren echt al oud maar ik herinner me ze nog wel allemaal... kerstballen waarvan de meeste door het jarenlange gebruik z'n glans waren verloren, maar wel speciaal net als hiernaast in de doos, 'n piek die ook al niet erg meer glom en dan 'n paar van die speciaal dingetjes... 'n blinkend vogelkooitje, tenminste daar leek het op maar was wel helemaal dicht, van het zelfde spul 'n vogeltje en ook uit die serie 'n hoorntje. Ik denk dat ons moeder die allemaal tegelijk had gekocht. Dan hadden we van die knijpers waar de kaarsjes in moesten staan en dat waren eigenlijk best gevaarlijke dingen., die knijpers moeste recht blijven staan als de kaarsjes erin stonden en moesten ook wat stabiel zijn want anders kon het hele zaakje wel 'ns in de fikvliegen... Ik snap trouwens achteraf nog niet dat het nooit gebeurd is... die kerstboom was naa 'n paar dagen al zo droog als 'n kurk en als die vlam zou pakken dan was ie binnen 10 seconde helemaal weg en maar niet te spreken van het houten planken plafond wat wij hadden op 57. De kerstal had echt z'n beste tijd gehad... het dan strooie dak werd steeds slechter en dan de beeldjes... de herder die geknield zat was helemaal afgeschaafd en er liepen nog maar twee schapen en een hond... het verschil tussen die drie was bijna niet meer te zien. Sint Jozef zag er nog het beste uit alleen z'n staf was boven afgebroken, het leek nu of hij daar stond met 'n wandelstok. Maria zat geknield maar haar blauwe kleed was zo beschadigd dat het leek of hij veel te vaak en veel te heet was gewassen in het verleden. Het kindje Jezus lag in 'nt kribbetje maar je zag duidelijk dat de vingers waren afgebroken. De os en de ezel waren net als de kameel zwaar beschadigd en het gezicht van wat ooit de bruine koning moet zijn geweest was nu wit... je zag alleen nog het witte krijt waarvan hij was gemaakt... Het maakte ons niet zoveel uit... we vonden het 'n gezellig groepje. Door wat takken op het dak van de stal te leggen was het toch nog best 'n mooi geheel... Rond 'n uur of zeven hing ons moeder 'n stuk of vier chocolade kransjes aan de takjes en voor we om 'n uur of acht of negen naar bed moesten dan stonden we voor de boom en de stal... ons moeder stak de kaarsjes aan, deed de enige lamp uit die we hadden in de keuken en dan zongen we gezamelijk bij het warme kaarslicht een of twee kerstliedjes... "de herdertjes lagen bij nachte", "stille nacht heilige nacht" of "nu zijt wellekome"... dat was wel zo'n beetje onze top drie. We zongen of ons leven ervan af hing... ons moeder ook, je zag haar gezicht 'n blije trek krijgen als we samen zo zongen... onze vader keek ook naar ons... die vond het allang goed als we de kaarsjes maar niet om zouden stoten. We waren alle vier gekleed in pyama, onzen Henk, Ikke, onze Frans en ons Annemieke... als we klaar waren met zingen mochte we ieder 'n kransje uit de boom pakken, meer hingen er trouwens ook niet in en we mochten de kaarsjes uitblazen... 'n stuk of acht volgens mij... en dan naar bed... als we 's morgens op kwamen mochten we de drie koningen en de kameel 'n beetje korterbij zetten tot het drie koningen was, dan stonden ze recht voor de stal... 7 januari gingen de spullen weer in de half kapotte dozen en ruimdie ons moeder die weer op... Met Kerstmis gingen we ook naar de nachtmis en als we terug kwamen had ons moeder worst gebakken waarvan we konden eten... met sneetjes mik of soms 'n broodje... Ooit bakte onze vader ook zelf brood... lekkerder kun je jezelf niet voorstellen... ons moeder maakte ook altijd Russische pudding... dat was nog lekkerder... Kerstmis was altijd eenvoudig bij ons thuis maar ontzettend gezellig... dat kennen ze tegenwoordig niet meer... Tegenwoordig ruimen ze de Kerstspullen alweer op net na Nieuwjaar... ze kunnen niet meer wachten tot de drie koningen zijn geweest, die tellen al niet meer mee. Gezelligheid begint voor kinderen van tegenwoordig bij de tv en stopt weer aan de computer... nachtmissen kennen ze niet meer... en kerstliedjes? Misschien die van Robbie Williams of van Queen... de liedjes die wij van buiten kenden zingen ze al niet meer... jammer... "Ut is wir zo vurbij, Korsmus".......






083 - SINTERKLÔS KUMPT

Ik heb al vaker aangegeven hoe ziek ik er van word van die discussie over zwarte Piet en daar ga ik het ook helemaal niet over hebben want ik ga het hebben over Sinterklaas zoals wij dat vroeger mee maakte. Dat wij niet veel te "makken" hadden is wel bekend, dat had toendertijd bijna niemand in d'n Himmel. Grote huishoudens, kinderen vlak na elkaar dus vaak hadden mensen 4, 5 of 6 kinderen in de leeftijd van 0 tot 14 jaar en dat betekende dat vader alles zelf moest verdienen of misschien hadden ze al 'n dochter of zoon die kon werken en ook "un bietje thuis broacht".... Toen ik 7 was, was de oudste, ons Ellie 19, onze Sjaak was 17 en ons Jo 16... en onze Sjaak werkte bij Franske van der Velden, ons Ellie en ons Jo bij "dun Trico". Die brachten wel wat centjes thuis maar breed hadden wij het niet... Zwarte Piet kwam meestal twee keer.. vaak op zaterdagavond... Die sloeg eerst hard op de voordeur... dan op de keukendeur... maakte die 'n beetje los en gooie 'n paar "heffelkus" snoep naar binnen waarvan het merendeel onder de kast vloog.. tussen de spinnewebben. Dat maakte ons niet uit... snoep is snoep... beetje afvegen en op snoepen die dingen.. Toen ik wat ouder was zag ik 'n keer duidelijk de witte hand van Wim Martens, die toen met ons Ellie verkering had, door de deuropening steken toen hij het snoep rond gooide. Maar dan kwamen we stilaan op 6 december aan... de grote dag waar wij al weken naar uit keken... Eigenlijk hoefde dat helemaak niet want we kregen bijna altijd hetzelfde... Gelukkig waren we toen blij met elk dingetje wat we kregen... met onze verjaardag kregen wij nooit wat... het enige wat er was: je mocht 's middags aan tafel zeggen welke pot ingemaakte vruchten ons moeder open moest maken want die kregen we dan altijd... dat was ons feest. De dag voor 6 december waren we altijd heel erg onrustig, onze Frans, Ikke en onzen Henk, (zie foto v.l.n.r.). Ons Mieke die sliep op de meiskeskamer en waar nog heel klein. Wij sliepen met z'n zessen op de jongenskamer... onzen Henk, Frans en ik konden 's nachts de slaap niet vatten... we waren zo onrustig en als we eindelijk sliepen waren we om 'n uur of vijf 's morgens al weer wakker. Dan hoorde we onder helemaal niemand en onze vader was dus ook nog niet op om te gaan werken, we moesten altijd wachten tot die weg was en dan mochten we opkomen en komen kijken wat "de goedheiligman" gebracht had. Voor het zover was begonnen we de tijd te tellen... van een tot 60... dan een-een, twee-een, drie-een... tot zestig-een en dan weer een-twee, twee-twee.... soms hadden we er zestig-zestig en dan wisten we dat we 'n uur vol hadden en begonnen we weer vooraan. Toen we onder gestommel hoorde wisten we dat ons moeder op was... de kachel aan maakte, koffie ging zetten en boterhammen smeren voor onze vader, die moest met de bus mee naar de Vlisco. We waren moe van het tellen, konden eigenlijk niet meer wachten, 'n kwartier duurde wel 'n uur en horloges hadden wij niet.... Ik kan je wel vertellen dat "ditte laaaaaaaang mienute ware"... En dan kwam het verlossende woord van ons moeder onder aan de trap: "kom us kieke wattie hi gebroacht.. hij is geweest jonges"... met z'n drieen met geweld van de trap af, bijna nog verongelukken ook nog... de keuken in.. Henk, Frans en Peer. Ons Mieke nog niet, die was nog te klein... die haalde ons moeder uit d'r bedje. Ja jongens en daar stond het... 'n stapeltje voor ieder klaar, ons moeder zei welk voor wie was... En altijd het zelfde toendertijd; 'n ruitjesschrift, 'n lijntjesschrift, 'n tekenschrift, 'n potlood, 'n gumke, 'n doosje met zeven kleurpotloodjes, 'n kleurboek, 'n liniaal, 'n puntenslijper, 4 chocoladebeestjes, 'n sinterklaasje en zwarte pietje van chocolade en 'n chocolade muis, 'n handje vol pepernoten, 'n paar suikerbeestjes, 2 taaimannen en voor ons samen een of ander spel: "mens erger je niet", "monopoliespel", "visspel", "vlooiespel"...

tja en dat was het dan zo'n beetje. Oh niet vergeten 'n hele grote vierkante trommel met speculaas van de Spar, die hadden ze natuurlijk goedkoop via ome Jan en Tante Marie van de Spar in Heusden. En dan werd er hard gezongen... dank u sinterklaasje, tot het volgende jaar... en dat jaar daarop? "dan krigge we wir ditte zellufde".... Maar wij waren altijd tevreden, waren altijd blij, we kregen er zelfs 'n keer allemaal 'n gebreide trui bij of sokken... "dor ha ons moederke veul werrik op gedoa".. dank je Sinterklaasje, tot het volgende jaar...

082 - DUN ÔRLOG IN AASTE (deel 2)

Wat de vrijheid waard is bemerk men pas als je die kwijt bent... Astenaren waren overdonderd toen de Duitse troepen vanuit Meijel en Deurne in onze Astense straten binnenkwamen geraasd en het duurde niet lang dat de capitulatie van Nederland 'n feit was. Het leek soms dat de mensen hier blij waren maar dat duurde maar even toen men er achter kwam hoe het was om onder het Duitse juk te leven. Mensen moesten weer proberen het rilme van alle dag terug te vinden... Erger was toch de Duitse greep naar de ziel met hun propaganda over het Nationaal Socialisme. De weerzin en afkeer groeide tegen de verdrukking en Nederland kwam in verzet, in het beginstadium via de ondergrondse dat kwam hoofdzakelijk door het wegvoeren van zo'n 300.000 Nederlandse militairen die in 1940 in dienst waren en ook de wegvoering van de Joden. Protesten waren er genoeg maar werden door de Duitsers neergeslagen vaak met grof geweld en naar aanleiding daarvan barste het Nederlandse verzet in alle hevigheid los. Men wist nog van de vorige oorlog dat er maatregelen getroffen moesten worden... wetten als distributie-wet en hamsterwet werden van kracht en er mochten geen uitvoering plaatsvinden van graan, margarine, suiker en veevoer om er maar enkele te noemen. In de beginjaren was er schaarste op het gebied van voedsel, kleding en brandstof. Boeren klaagden want ze kregen soms slechts 18ct per kilo voor varkens, 2ct voor 'n ei en 2,5ct voor 'n liter melk.. mensen hadden het nie makkelijk. Mannen uit Asten en andere dorpen verdiende fl 7,50 per week daar moest nog huur af van fl 2,75 en verzekering fl 0,25. De distributie in Oost Brabant was verdeeld in 'n aantal kringen en deze bestond uit twee afdelingen, Deurne - Bakel en Asten - Someren. Het leek goed te werken maar mensen ruilden ook onderling, koffie en cacoabonnen waren veel waard maar het was voor winkeliers 'n ramp toen alles op de bon kwam... mensen kochten meteen hun bonnen op omdat men bang was dat alles uitverkocht zou zijn. Ook het slachten van dieren was aan banden gelegd en er werden centrale slachtplaatsen aangewezen, voor Asten en Someren was dat bij Pietje van Kemenade in de Emmastraat. Tijdens 'n bombardement werd het "kantoor" gestroffen envlogen de bonnen door de lucht, mensen uit de buurt graaide die bijeen om zodoende legaal 'n varken geslacht te krijgen. Ik weet dat onze vader ooit 'n varken liet slachten achter ons huis en deed net of hij vergunning had... terwijl dat helemaal niet het geval was, dat heeft hij wel 'ns verteld. Ook zelf "dorsen" werd verboden en hiervoor werden controleurs aangesteld... die af en toe ook wel 'n oogje dichtknepen... Piet van den Burgt was uitgever/controleur van veevoer en kreeg ooit 50 gulden boete want hij had voer verkocht zonder bonnen... de collega-controleur die hem dit grapje flikte was Johnny Hoes, ja die, de man van de grote platenmaatschappij uit Limburg. Er ontstond zwarte handel toen geld 'n steeds mindere rol ging spelen, er werd veel geruild, ham, spek, eieren, koffie en boter waren erg in trek en omdat er mensen waren die hier misbruik van maakten ontstond er 'n zwarte handel. Mensen gingen ook tabak verbouwenen Willem Geboers uit de Lindestraat had 'n tabakssnijder in elkaar gezet en voor wat tarwe sneed hij tabak voor de mensen, merk "Eigenteelt"... het rookte maar lekker was het niet. De prijzen voor die spullen waren echt hoog... 1 pond shag: fl 150.= en koffie of thee per pond fl 200,=. De Duitsers vorderden in 1940 al veel van de voorraden. De kleding in die tijd was ook schaars, voor opgroeiende kinderen werden steeds stroken tussen de rokken genaaid om die weer passend te krijgen. De tijden waren erg veranderd... 6 jaar voor de oorlog kreeg men nog bonnen voor kado's bij het kopen van goederen, nu moest men bonnen afgeven om goederen te kunnen kopen. Bartholomeus en de Missiezusters waren belangrijke plaatsen voor de gewonden en toevluchtsoord voor mensen in nood en hier kwamen ook EHBO posten. Dr Schellekens was in Asten gekomen en kreeg onderdak bij de familie Leenen, waar later het Eeuwig Leven kwam. Hij begon lessen te geven voor EHBO en dat gebeurde bij hotel van Roy, nu de Gitzels. Het Nederlandse leger werd snel teruggedreven door de Duitsers en de gewonde soldaten, zowel Duitse als Nederlandse werden verzorgd door dr Jansen die huisarts was hier, ook ons huisarts trouwens en door de zusters van het missiehuis. (b50) Bij de foto's, bovenaan de aankondiging van de Staat van Oorlog, middelste het Missiehuis van de Zusters die dienst deed voor verzorging van o.a. de gewonden en hieronder bannen zoals je die moest hebben voor, vlees, koffie en brandstof etc etc. ......Tot zover... volgende keer meer....

082 - DUN ÔRLOG IN AASTE (deel 1)

Deze maand is het 70 jaar geleden dat eindelijk de bevrijding kwam... vanaf West-Brabant drong men de Duitsers steeds verder terug naar hun eigen land... 18 september 1944 was het Eindhoven dat door de geallieerde werd bevrijd voor ons Asten was dat op de 22ste september 1944. Op dinsdag 16 september bezocht een colonne van Operation Market Garden Asten. Vanuit België reed een groot konvooi militaire voertuigen zoveel mogelijke de route die destijds ook in 1944 is gevolgd richting Nijmegen en Arnhem. Een deel van dit konvooi deed dinsdag Asten aan. Burgemeester Hubert Vos heette de bemanning van de voertuigen welkom op het Koningsplein. De voertuigen reden daarna door naar Deurne.



Ik heb in de vakantie vanwege het slechte weer het boek gelezen dat o.a. door Himmelnaar Toon Hoefnagels is geschreven. Door het lezen van dit boek heb ik 'n totaal andere kijk gekregen op de oorlog en de oorlogstijd van 1940 tot 1945, het geeft me 'n beeld van de oorlog zoals ik dat nooit heb geweten, misschien ook wel omdat er weinig over werd gepraat bij ons thuis. In de week van 22 september is dit 70 jaar geleden dat we van de Duitsers werden verlost... en ik zal hier af en toe wat plaatsen over stukjes uit de oorlog zoals ik nu weet hoe het is gegaan, over de oorlog zoals mensen uit Asten en vooral uit d'n Himmel die hebben meegemaakt... ik ben blij dat ik het boek heb gelezen want nu weet ik ook zo'n beetje wat die mensen hebben doorgemaakt, hoe ze moesten leven met de oorlog vlakbij, hoe mensen uit Asten zijn overleden door het oorlogsgeweld. Vroeger dacht ik altijd dat er zoveel doden waren gevallen door de Duitsers maar nu weet ik dat er veel zijn gedood doordat de geallieerden probeerden met luchtaanvallen etc. de Duitsers van Nederlands grondgebied te verdrijven en daardoor werden natuurlijk ook Nederlanders getroffen... Dat was de prijs die we moesten betalen om de bevrijding van Nazi-Duitsland te kunnen vieren. Ik raad iedereen aan dit boek 'ns te lezen... dan begrijp je stukken meer over de oorlogstijd en wat mensen van toen doormaakten met verhalen van mensen die het zelf meemaakten, mensen uit Asten, mensen uit d'n Himmel, gewoon mensen "net as gij en ikke".... Volgende keer meer over de oorlog met veel foto's van Asten, Heusden en Ommel uit die verschrikkelijke tijd.

081 - ZOVEUL VAN GEDRÔMD

Als je jong bent dan heb je dromen, dat was vroeger al zo en dat zal nooit overgaan. Ik was 16 jaar toen we van d'n Himmel naar de Rozenstraat verhuisden, samen met de families Cortenbach en van Heugten, ook uit d'n Himmel. Aan de ene kant was ik er niet blij mee want we gingen niet graag weg uit de mooiste en gezelligste straat van Asten maar aan de andere ook weer wel want nu hadden we 'n douche, 'n fatsoenlijke weecee en als het winter was lag er geen sneeuw op zolder wat in ons huis in d'n Himmel 'n normale zaak was. Dan komen de dromen als je 16 bent.

Eerst sliepen we vier op een kamer want we waren nog met vele thuis maar later had ik 'n eigen kamer... en het was de tijd van the Beatles en the Stones... Ook ik hing mijn posters op tegen het behang van de slaapkamer... Rob de Nijs, Johnny Lion, Willeke Alberti en Ria Valk maar ook de groepen waar ik fan van was uit het buitenland... met als mijn grootste idoelen, the Beatles. De meeste postertjes kwamen uit de Muziek Express, Tuney Tunes of de Muziek Parade, bladen die we los kochten omdat we niet elke week het geld hadden om bladen aan te schaffen. Het was 1964, nu dus precies 50 jaar geleden dat the Beatles naar Nederland kwamen maar ik vond het eigenlijk helemaal niks want de drummer van de groep was ziek geworden en lag met longontsteking en koorts in bed en zijn plek werd tijdelijk ingenomen door Jimmy Nichol. Ik vond het jammer dat Ringo er niet bij was en daarom vond ik het bezoek aan Nederland door die populaire jongens ook maar niks. Op de foto's hieronder de aankomst van the Beatles op Schiphol op 5 juni 1964, de gillende meisjes als the Beatles optraden en rechts de boottocht door de Amsterdamse grachten 'n dag later met van links naar rechts: invaldrummer Jimmy Nichol, John Lennon, Paul McCartney en George Harrison. Ik vond het niet de "echte" Beatles, niet echt compleet...

Maar goed, het was niet anders. Ik speelde 'n beetje gitaar en samen met Theo Maas en Henk van de Waarsenburg zongen we soms liedjes van o.a. the Blue Diamonds en Anneke Gronloh soms driestemmig... Later speelde Henk en ik nog samen. Op zondagmiddag zat ik steevast aan de radio om de top tien te beluisteren van Radio Luxemburg dat duurde van 1 tot half 2. Ik droomde van muziekmaken... ik droomde ervan ooit zo beroemd te zijn als the Beatles... Ik denk dat vele jongeren van nu dat ook wel hebben... meisjes schreeuwen als ze groepjes zien als Take That, West Life, Backstreet Boys en Boyzone om er enkele te noemen. Vroeger vielen meisjes in zwijm als the Beatles kwamen of the Stones. Meisjes zetten de radio hard als hun idool Dave berry op de radio kwam, tegenwoordig is dat Justin Bieber... Op de foto onder links: 'n tienerkamer van vroeger met posters, in het midden 'n grote van the Beatles, in het midden de echte Beatles en rechts 'n jongen van toen met Beatle-posters en 'n Beatle-jasje... zoals ik dat ook had.

Wij hadden Beatles kapsels.. iets wat onze vader niet zo kon waarderen, "schojers" noemde hij dat. Ik had toendertijd Beatle-laarsjes en 'n Beatle-jasje, mijn kamer behangen met postertjes van de vier Liverpool-boys en m'n eerste echte elektrische gitaar werd 'n feit toen ik die tweedehands kocht van Franske Meeuws uit Someren... 'n gitaar die ik later heb verkocht en ontzettende spijt van heb gehad dat ik die weggedaan heb. Hoezeer ik verknocht was aan het succes van The Beatles blijkt wel uit onderstaande foto... Zo zou ik the Beatles graag hebben gezien op Abbey Road, nu zelfs nog als ik er aan terug denk... hahhahaha. Klik hieronder op de foto voor 'n mooi nummer van The Beatles die ik een van de mooiste vind... geniet maar mee.