himmels.nl

hier komen allemaal bandjes uit de regio
ook zangers en zangeressen.

ORKEST 005

Met dit orkestje uit Asten sluit ik Muziek van Irder deel 1 af en ik zal gewoon straks weer 'n nieuwe map aanmaken want het blijkt bij vele toch wel in de smaak te vallen... Dit keer gaat het over 'n orkest dat in vroegertijd al is begonnen: 005 uit ons eigen Asten zoals gezegd. Ergens rond de jaren 60 waren er enkele muzikanten uit Asten die graag muziek maakten en samen begonnen ze 'n band en de band bestond in het begin uit zes gedreven muziekanten.. ze kozen voor hun groepje de naam "Minstrel Dixieland Band", ze maakte veelal dixielandmuziek omdat de groep hoofdzakelijk uit blazers bestond, aangevuld met piano en drums. De band bestond uit de volgende personen: Mario Stevens op trompet, Riny Verrijt achter de piano, drie saxofonisten: Jos van Gogh, Henk Bakker (ook dwarsfluit) en Frans Loomans (die ook nog klarinet speelde) en dit vijftal werd aangevuld met Henk Cortooms achter de drums... In 1965 werd er vanuit deze dixieland band door enkele leden besloten om een dans- en amusementsorkest te starten en hiervoor gingen Henk Bakker, Henk Cortooms, Frans Loomans en Jos van Gogh aangevuld met Harrie Coolen aan de slag en?? orkest 005 was geboren. Op het kleine fotootje links v.l.n.r. de jongens van het eerste uur 005: Jos van Goch, Henk Bakker, Harrie Coolen, Frans Loomans en Henk Cortooms. Jos van Goch werd al snel vervangen door Piet Bakker en 005 werd in de regio 'n bekend dansorkest. De bezetting van orkesten werd later en door de komst van de beat-orkestjes wel veranderd... Toch bleef 005 (rechter foto), vast houden aan haar formule met blazers erbij. Daarna werd Harry Coolen, die zich aansloot bij een van die beginnende beatbandjes (The Everly Rockers uit Someren) vervangen door Wiel Moris uit Nederweert en Piet Bakker door Willy van Zantvoort uit Eindhoven en in deze samenstelling hebben ze vele jaren met veel plezier muziek gemaakt. Als huisorkest van Camping Oostappen werden de campinggasten getrakteerd op dansavonden met gezellige dansmuziek en ik herinner mij ook de optredens van hun met Asten kermis bij Janus Bakens, het was vaste prik dat orkest 005 daar de muziek verzorgde en dat betekende in die tijd ook de matinees waar het altijd lekker druk en gezellig was. En er is daar wat afgedanst. Verder was het orkest in Asten gedurende zeven jaren met de carnaval bij Zaal Zegers muzikaal actief en daarna nog vele jaren in Best bij hotel de Kinderen. Op de foto links de samenstelling van 005 waar ze jarenlang hun optredens verzorgden, staande v.l.n.r.: Henk Bakker, Henk Cortooms en Wiel Moris. Hurkend: Frans Loomans en rechts Willie van Zantvoort. In de laatste jaren van het in totaal 15 jarig bestaan van orkest 005 (mei 1965 tot dec 1980) is Willie van Zantvoort nog vervangen door Jantje Maas maar iets later kwam er toch 'n einde aan het bestaan van dit Astens Allround Dansorkest. Als aandenken hebben ze bij de pottenbakker voor elk lid van 005 'n blijvende herinnering laten maken met voor ieder lid een afbeelding van zijn instrument of instrumenten als dat er meerdere waren. Ik weet een ding nog heel goed... al de tijd dat Frans Loomans met muziek is bezig geweest, en dat is echt heel lang geweest, heeft hij nooit leren noten lezen... hij zei 'ns tegen mij: "Peer, 'n noot zo groot als 'n deur, weet ik niet wat dat wil zeggen"... Frans deed alles op gehoor, helemaal uit de kop en dat heb ik altijd goed onthouden want ik kon ook geen noot lezen maar voor iemand die meerde instrumenten kon bespelen net als Frans is dat helemaal ongelooflijk, echt 'n geweldig muziekaal talent want hij was ook nog bij de drumband en bij de harmonie. Wat na 005.. Frans Loomans en Wiel Moris de muziekale koek nog niet op na het uiteengaan van 005, het muzikale bloed was nog niet uitgekropen en gingen zij verder in de muziek en vonden twee nieuwe muzikanten te weten Tjeu Prinsen en Mari van Gennep en gingen nog enkele jaren door in hun muziek met het nieuwe orkest "Combo 80". Ik weet van henk Cortooms dat hij drummer en zanger is bij de feestzangers van "Toffel Vier". Voor mij is 005 altijd de band geweest en gebleven die vele mensen met Astense Kermis en Carnaval vele gezellige dansuurtjes heeft weten te bezorgen. Hieronder 'n foto van Combo 80, eentje van 'n 005 aandenken en eentje van de mensen waar het hier om ging... 005 met helemaal onderaan de 005ers van het eerste uur.

TONY BASS

Dit keer iemand die dan wel niet echt kort in de buurt woont maar omdat het door de jaren heen mijn vriend is geworden ga ik hier zijn muziekloopbaan 'n beetje belichten. Wanneer we de naam Thieu Baats horen zal iedereen denken: Thieu Baats? Nooit van gehoord maar wanneer ik zijn naam noem waaronder hij bekend is geworden dan zal iedereen zeggen: "Oh… die van Gina Lollobrigida?... precies Tony Bass, deze muzikale duizendpoot werd geboren op 12 maart 1934 in Eindhoven. Dat muziek zijn grote hobby was bleek al op jonge leeftijd en hij begon zijn carriere dan ook toen hij nog erg jong was.. hij woonde in Eindhoven en verdiende zijn geld o.a. door de verkoop van spijkerbroeken en 'n muziekwinkel. Ergens rond 1948 wilde Tony in 'n bandje gaan spelen en maakte bij 'n beginnend orkestje zijn opwachting bij 'n repetitie, Tonny Baats (zo werd hij genoemd maar zijn werkelijk naam was Thieu Baats) kwam binnen met 'n banjo en stelde zich voor maar vertelde dat hij de kunst van het spelen op dat ding nog niet eigen had gemaakt maar dat zou 'n kwestie van dagen zijn had hij erbij gezegd maar de jongens van het bandje waren daar niet zo zeker van… na de repetitie hebben ze daar nog flink om gelachen want daar konden ze natuurlijk niet op ingaan. Later hebben de jongens de muzikale loopbaan van Tony Bass nog gevolgd en tot hun grote spijt moesten ze constateren dat ze er toendertijd lelijk naast hadden gezeten maar misschien is dit juist voor de 14 jarige Tony 'n grote stimulans geweest. Hij begon 'n eigen band (zie bovenste foto) en waarschijnlijk had hij z'n artiestennaam ontleend aan het instrument dat hij toendertijd speelde, bass. In de band hebben veel verschillende muzikanten gespeeld, ook 'n bekende zangeres van vroeger, Nellie Wijsbek, die ook uit Eindhoven kwam, zong ooit in zijn band en hij maakte er zelfs ooit 'n singletje mee samen. Tony zong toendertijd veel nummers als "Ay costa Linda", "Chicaboum-Mexico" en "Mi amore porque". Hier links heb ik nog 'n foto van 'n ander Tony Bass orkest met de bandleden v.l.n.r.: Eddie Hunt op saxofoon, Jos Bloks gitaar en basgitaar, Tony Bass in het midden, Ger Gulick op het orgel en Nolleke Smits aan de drums en de foto moet zo ongeveer uit 1962 zijn. Vroeger kende ik Tony Bass alleen maar van naam en kwam je hem tegen onder de bekende Nederlanders van toen en dan praat ik over zo'n 50 jaar geleden Hij maakte vooral naam met enkele carnavalskrakers. Zijn eerste grote hit was "Dat is het einde" uit 1965 die zo'n klein half jaar in de hitparade bleef staan. Toen ik als jong amateurtje speelde bij The Independents en later ook bij The Secrets kwamen we de naam Tony Bass steeds meer tegen en menig bandje van toendertijd speelde zijn, (voor mij), grootste hit: Gina Lollobrigida, 'n echte kermishit zoals wij zijn liedje bestempelden. Jaren later, zo rond 1991 kreeg ik 'n telefoontje van hem omdat ik was gestart met de verkoop en verhuur van voorbespeelde muziekcassettes/recorderbanden en dat deed Tony ook maar hij vond de tijd gekomen om daar mee te gaan stoppen en zijn hele "handeltje" aan mij over te doen, maar daarover dadelijk meer. Tony Bass was 'n muzikant uit het juiste hout gesneden, altijd en overal aanwezig met zijn muziek of het nu 'n bruiloft was, 'n feestavond, 'n braderie, 'n tv optreden of wat dan ook… Een der eerste platen als Tony Bass was 'n carnavalsplaat: "Carnaval in de Lichtstad" met koor en de Eindhovense hofkapel o.l.v. Jo van den Brink en op deze plaat stond ook het bekende liedje: "Wij maken lempkes op 't fabriek". Dit was voor de muzikant Bass het begin van bekendheid, waar het maar enigszins kon was Tony daar om zich te presenteren en te laten zien en horen. "Ik ben met jou niet getrouwd" werd ook weer 'n grote hit. Muzikanten uit Brabant en Limburg weten dat het moeilijk is om in "Hilversum aan de bak te komen" maar Tony wist die mensen daar zo te bespelen dat hij in heel het land 'n veelgevraagde artiest werd. Zijn singletjes gingen als warme broodjes over de toonbank… 1965: "Dat is het einde" en ook "'t Is uit de hand gelopen". 1968 maakte hij "Ik ben met jou niet getrouwd" en in 1969 kwam "'t Saunabad". De grootste en mooiste hit is voor mij nog altijd "Gina Lollobrigida" ook uit 1969 en met carnaval 1970 zong hij de carnavalskraker "Bij ons staat op de keukendeur". In datzelfde jaar had hij nog 'n paar mooie liedjes: "Tonia" en "Wij zijn de jongens van plezier". Later volgde nog "Elisa", "de Mosterdpot", "Had ik jou maar nooit gezien", "Meisje zonder zorgen" en "Lady lady". Dit laatste nummer werd 'n klein hitje toen het de Tony Bass Band was met Peter van de Wildenberg, Rudy Wiener, Nol Smits, Eddie Hunt en Tony natuurlijk. Zoals gezegd heb ik Tony voor het eerst echt ontmoet toen we 'n afspraak hadden over de overname van zijn muziekverhuur. Niet wetende hoe het zou lopen met de ontmoeting met 'n rasartiest reed ik naar Valkenswaard toe waar deze man woonde. Nooit, werkelijk nooit ben ik 'n man tegengekomen die lange tijd beroemd was in heel Nederland, Belgie en 'n deel van Duitsland en die zo gewoon was.. Geen poespas, "un tas koffie mi un kuukske en proate over alledaagse dinge en veul over muziek"…. Geweldig zoals ik van die toffe kerel heb genoten en hij heeft me zijn hele "muziek-hebbe- en-haawe loaten ziej". Op 'n dag kwam ik daar en was hij met z'n maatje 'n nummer aan het inzingen… ik heb fascinerend toe staan kijken en staan luisteren hoe hij in zijn muziek en zang opging… Tony heeft door de jaren heen nog verschillende bandjes gehad zoals "Tony en zijn Jumble Band" en ook de "Tony Bass Band". Vaak speelde hij met zijn "Duo Tony Bass" nog in Asten in hotel Nobis… Hij was van alle markten thuis… Hij kwam nog wel 'ns bij ons als ik de cassettes met PSV-liedjes voor de supportersclub moest opnemen en Tony die dan s'avonds weer mee nam naar huis. Zijn laatste bandje was het trio "Toe Maar". Toen ook ik was gestopt met dat muziekverhuur zijn we elkaar uit het oog verloren zo'n beetje en opeens lees je dan in de krant… Tony Bass, liedjesschrijver, overleden op 11 oktober 2005… dan stokt weer even je adem in je keel, maar deze geweldig gezellige man zal altijd in mijn gedachten blijven… elke keer als ik zijn liedjes hoor, zijn naam hoor vallen of iets over hem lees.. dan denk ik weer terug aan die keer dat hij bij mij een van de overspoelmachines kwam afstellen (ook dat kon hij) en we vroegen: blijf je hier eten want het gaat nog wel even duren… en hij zei: oh ja… wa eten we? Rooie kool met worst… potverdomme Anneke en Pirke, (zo noemde hij ons)… dat heb ik in 15 joar nie mer gehad…. Zo was hij, "hil gewoon oonder gewoon mensen"… Nee Tony Bass vergeet ik nooit en ik weet dat veel van de oudere er hetzelfde over denken als ik. Die heeft veel mensen 'n fijne carnaval bezorgd met z'n meezingers… Ik heb nog ooit ergens gelezen dat men Tony naast Frits Philips een van de markantste Eindhovenaren vond.. Thieu Baats? Tony Bass?... "bitter en gewoner kan nie, un stem van gawd, net as zun hartje, van mij hattie wel hondurd mugge worre"….

==========================================================================

Voor de liefhebbers laat ik hieronder nog 'n keer 'n greep uit de hoesjes van zijn platen zien die hij in de loop der tijd gemaakt heeft en dat zijn er heel wat want Tony Bass was 'n echte muzikale duizendpoot... Klik HIER voor het intervjoe dat Tony ooit had op omroep Brabant of onderaan heb het hoesje van Gina wat je te horen krijgt want je wordt doorgeschakeld naar youtube....

Harrie Coolen

Deze keer de muzikale duizendpoot Harrie Coolen uit Asten waarvan ik al wat vertelde bij mijn vorige belichting van The Everly Rockers uit Someren maar ook 'n beetje over iets waar misschien niet al te veel mensen onder ons weet van hebben... "Het Brabants Accordeon-duo". Ik wist het zelf eerst ook niet en daarom zet ik die vandaag 'ns extra op de voorgrond want dit duo bestaat uit twee Astenaren.. Harrie Coolen, jaja, "de vader van" en die bij mij in straat woont en Theo de Greef, uit Helmond afkomstig maar al jaren en jaren Astenaar nadat hij trouwde met Elly Verkoelen uit de Lindestraat. Van Theo weet ik dan misschien niet zo heel veel over zijn muzikale loopbaan maar van Harrie weer des te meer. Theo de Greef ken ik als organist van het populaire bandje The Thunderstrings, gewone jongens veelal afkomstig uit Meijel (L) en ontzettend bezeten van muziek. Vooral de sologitarist/zanger Lon Berben was zo gek van muziek dat hij van de Jukebox van z'n vader die 'n cafe/bar had in Meijel, de versterker eruit sloopte en ombouwde om die te gebruiken voor de versterking van zijn gitaar... na heel wat jaartjes was ook het grandioos spelende bandje aan vervanging toe van enkele muzikanten maar Theo bleef erbij... Ik weet niet precies wanneer het Limburgse bandje is ontbonden.. Theo verloor ik eigenlijk qua muziek, ook uit het oog. Voor Harrie Coolen waar ik het hier over wil hebben moet je heel ver terug in de tijd.. want op school was hij al actief als er 'n feestje te vieren viel en ook aan concoursen deed Harrie op jeugdige leeftijd al mee. Nadat hij als accordeonist bij de "Everly Rockers" van o.a. de broertjes Meeuwis had gespeeld ging hij over naar 'n Astense groepje: "005". In de begin jaren was er die bezetting: Harrie Coolen dus op accordeon/orgel, Frans Loomans, jaja de vader van Ingrid van Seccelen - Loomans (48) op tenor-sax en klarinet, Piet Bakker op trombone en banjo, Henk Bakker met z'n saxofoon en tevens zanger en Henk Cortooms, die zong ook en was de drummer van het vijftal.. Na de 005-periode kwam Harrie terecht bij "the Mudlers" waar hij organist Piet Leenen uit Someren opvolgde en later speelde de muzikale duizendpoot nog jarenlang bij "de Paria's", 'n trio uit Veldhoven, maar daar weet ik ook maar weinig van. Wel vond nog ergens op internet 'n paar foto's van Harrie waar hij werd gefilmd in het Ploegmakerspark en bij de drie Klokken bij de oude huishoudschool en vond ik 'n dvd met drie accordeonisten hier uit de buurt waaronder ook Harrie (die dvd wordt bij de Lisse zowat grijs gedraaid omdat het zo'n lekker muziekje is. Toen wist ik ook dat Harrie nog altijd bezig was met z'n muziek... twee gezworen kameraden; Harrie en zijn accordeon. Toen ik enkele weken geleden bij Harrie "op de koffie ben geweest" kwamen natuurlijk ook de verhalen van vroeger weer voor de dag en toverde Harrie 'n heel stel prachtige foto's uit de hoge hoed die ik mee kreeg om te scannen om hier te plaatsen en daar ben ik Harrie erg dankbaar voor want het brengt mij en nog heel wat Astenaren en Himmelnaren weer even terug naar het begin... "oonze muziektijd van fijftig joar geleeje".... Nu speelt Harrie dus samen met die andere accordeon-vakman Theo de Greef als "Het Brabants Accordeon-duo". Ze speelde kortgeleden nog op het Brabants Weekend in het Duitse Winterberg (bij vele wel bekend) waar ook Tonny Wijnands, "ge wit wel van Ger Gedoan vruuger" zijn medewerking aan verleende. Succes met deze mensen is zowiezo verzekerd... en gezellig... We hopen nog lang van dit Brabants Duo te kunnen genieten en je komt ze zeer zeker nog wel 'n keertje tegen... Geweldig om nog 'n iets te hebben kunnen vertellen over "unnen echten Aastese jonge": Harrie Coolen... Op de bovenste foto zie je Theo de Greef (rechts) bij zijn Thunderstrings en de volgende foto is Harrie als beginnend accordeonistje maar toen al had hij zijn eerste prijs op 'n concours al binnen. Op de klassefoto zie je vier jongens uit de klas die samen optraden, Jan Thielen nog op trompet en Harrie rechts met zijn accordeon.. Aan de andere kant zie je de foto's van Harrie door de jaren heen... Hier boven links, de kleurenfoto van ons "Brabants Accordeon-duo" links Theo de Greef en rechts Harrie Coolen.. en hieronder zie je de bandjes waarin Harrie bezig was of is... V.l.n.r.: The Everly Rockers, 005, The Mudlers, De Paria's en Het Brabant Accordeo-duo. Als je zegt Harrie Coolen? dan heb je ook zijn onafscheidelijke accordeon erbij, Harrie en zijn accordeon is 'n paar apart... Mooi Toch? Klik hierboven op de foto van het duo voor 'n live-optreden van het Brabants Accordeon-Duo

THE EVERLY ROCKERS

Binnenkort kom ik met 'n verhaal over de muzikale duizendpoot op accordeon en orgel: Harry Coolen maar ik wilde al lange tijd 'n stukje schrijven over de Somerense jongens Jo en Frans Meeuwis en dat ik daarbij aan Harry Coolen kwam is gewoon omdat Harry een van de jongens was die samen met "de Muwskus" 'n orkestje vormde. Ik ga even terug naar zo'n 50 jaar geleden.. ik werkte als 15 jarig manneke bij Berkvens deurenfabriek in Someren en daar kwam ik Frans Meeuwis tegen die daar toen ook werkte. Omdat ik werkende was kon ik ook bij de KAJ, de Katholieke Arbeiders Jeugd en vandaar uit kende ik Frans ook samen met z'n broer Jo. Ik herinner me nog dat de twee broertjes samen optraden bij cafe Harrieke van Hoek in de Marktstraat op de bruiloft van Riek van Heugten uit d'n Himmel en Jantje Welten uit Liessel die toendertijd ook bij Berkvens werkte. Later hoorde ik dat Piet van Otterdijk zich ook bij het tweetal voegde als drummer... Leuke bijkomstigheid is dat ik 'n keer met dit trio mee speelde in Limburg op de feestavond van de slagersschool, drie gitaren en 'n drums. Het was maar eenmalig maar we hadden ontzettend veel lol gehad daar. Rond 1962 werd Harry Coolen uit Asten, 'n al ervaren accordeonist, erbij gevraagd om van dit drietal 'n kwartet te maken en nu was er 'n echt orkest geboren: "The Everly Rockers"... rockers waren het zeer zeker want de "Muwskus" waren echte rockfiguren, 'n soort nozems zeg maar compleet met vetkuif en ze speelden nummers Ricky Nelson en Fats Domino.. en de naam was 'n beetje afgekeken van de Everly Brothers die erg bekend waren als duo en de twee jonge broertjes Meeuwis hadden ook altijd samen opgetreden als duo zoals de echte brothers dat ook deden. Toen ik deze week bij Harry Coolen was (jaja de vader van Nance en vlak bij mij wonende) kwam die ook nog met enkele foto's uit die tijd die ik hierbij dan ook plaats.. ontzettend mooi om weer 'ns terug te zien. Na 'n tijdje haakte Harry als accordeonist af en ging later in Asten bij het dansorkest "005" spelen. De vrij gekomen plek werd ingenomen door Peter Michiels, 'n gigant op de solo-gitaar. Ze hadden nog nooit echt samen gerepeteerd toen ze hun eerste optreden hadden, waar Peter als sologitarist mee ging spelen, maar dat bleek geen probleem te zijn want zijn inprovisatie vermogen en zijn kundigheid op de gitaar was zo groot dat de avond "klonk als 'n klok".... Hoelang precies the Everly Rockers hebben bestaan weet ik niet maar ik weet wel dat ze later 'n nieuwe naam hebben kozen: "The Flowerset" en ze reden rond met 'n busje vol bloemen geschilderd... fantastisch vond ik dat... Voor mij zijn Frans en Jo de jongens geweest die hun muziekaliteit op jonge leeftijd via "The Everly Rockers" gestalte gaven en later met Jo als slaggitarist, Frans als basgitarist, Peter Michiels sologitaar en Piet van Otterdijk als drummer het populaire Somerense bandje vormden... ik heb er van genoten... Jammer dat ik van dit leuke bandje geen opname heb anders had ik die zeker laten horen hier. Op de foto's, bovenaan de twee broertjes Meeuwis, links Jo en rechts Frans (de laatste is helaas al overleden), foto in het midden met bovenaan Harry Coolen op accordeon, Piet van Otterdijk drums, rechts Frans Meeuwis en onderaan Jo Meeuwis.. (de gitaar die Frans heeft heb ik later nog gekocht en ik heb er spijt van dat ik hem weer verkocht heb want dat speelde ontzettend lekker dat gitaartje). De foto linksonder met Piet van Otterdijk boven, daaronder Frans Meeuwis, en onderaan links Jo Meeuwis en rechts Peter Michiels... Zoals gezegt zal ik later nog 'n stukje maken met foto's van Harrie Coolen en ook van Peter Michiels... The Everly Rockers is weer puur nostalgie... muziek zoals muziek moet zijn... "Ai laik de siks-ties"....

THE JOY RIDERS

Als je hier uit de regio komt en zo de jaren 70 en 80 goed kent dan verklaren ze je als gek als je deze groep muzikanten niet zou kennen... The Joy Riders waren in het oosten van Noord Brabant en Noord Limburg 'n veel gevraagd en graag gezien orkest.. Ze speelden echt van alles, waren van alle markten thuis. Het begon op 'n rare manier maar we weten dat het er vroeger soms raar aan toe ging. The Joy Riders was een van de vele orkestjes uit Deurne/Zeilberg met een voornamelijk Engelstalig repertoire, opgericht in 1966 en die tussen 1966 en 1991 successen vierden. Tonny Wijnands, Johan Vrijnssen en Cor Aldenzee gingen elk jaar de cafe's af tijdens de jaarlijks terugkerende meiwandeling. In één van die cafe’s besloten ze uiteindelijk als orkest verder te gaan. Er moest natuurlijk ook 'n naam komen en die werd gekozen uit 'n lesboekje van de toenmalige LTS... "a band was born"... The Joy Riders... Tonny Wijnands was de gitarist, Johan Vrijnssen zat achter het orgel en Cor Aldenzee was de drummer en die ook nog voortreffelijk zong.. samen met Tonny nam hij het vocale deel ook voor de rekening. Hun eerste liedjes waren liedjes waren o.a. 'n mooie cowboy medley, van the Cats, wat a crazy life maar ook het liedje dat bijna elke orkest toen op hun repertoire hadden staan, Donna van Richie Valens en vele jeugdige paartjes hebben op die muziek hun eerste "hangdansje" uitgevoerd. Ook waarom van de Heikrekels stond bij the Joy Riders in de boeken. Hun eerste echte optreden was bij Nierke Beijers voor de junioren van voetbalvereniging ZSV uit de Zeilberg. Leo van den Berg werd er in 1967 bijgehaald als basgitarist Dat bleef Leo vijf jaar doen en werd toen afgelost door Frans Proenings die twee jaar lang de bas voor zijn rekening nam en werd opgevolgd door Piet Klaus. Door 'n vervelende ziekte werd Piet Klaus gedwongen het overal bekende bandje voor bepaalde tijd te verlaten, dat werden zelfs drie jaren, en toen kwam Huub Verdonschot de bas bespelen. Huub kende ik goed want zijn broer Peter die ook in 'n bandje speelde als gitarist was de vriend van mijn schoonzusje, 'n zusje van Annie en elke vrijdagavond kwam hij bij mij langs als hij niet hoefde te spelen. Huub had zijn eerste optreden met the Joy Riders bij zaal Vios in Beringe, helaas verongelukte Peter die avond op weg naar huis. The Joy Riders was 'n veel gevraagd orkestje omdat ze naast goeie muziek maken 'n voortreffelijke muziekkeuze hadden, nummers die door de jeugd van toen erg werd gewaardeerd. Huub bleef tot Piet weer beter was. Na vijftien jaar gaf Johan Vrijnssen aan te willen stoppen en zijn plek achter het orgel werd ingenomen door ook weer 'n voortreffelijk spelende organist Sjaak Kuijpers die eerder al bij The Lonely Birds en Candlelight zijn sporen had verdiend. De overstap van Johan naar Sjaak werd gedaan precies om 0,00 uur s'nachts tijdens hun optreden toen ze 15 jaar bestonden. Sjaak speelde naast orgel ook nog strings en keyboard. Rond 1988 vervingen Theo Verberne, nieuwe bassist voor Piet Klaus en Pierre Verberne verving Sjaak Kuijpers als organist/keyboard-speler. In 1991 besloot een der bekendste en succesvolste orkestjes om te gaan stoppen... hun laatste optreden was op 25 mei 1991 bij zalen van Bussel in de Sint Jozefparochie... Ze hebben ook nog ooit 'n leuke LP gemaakt met diverse nummers maar het mooiste en het bekendste nummer was toch wel het Zeilbergs Volkslied, bij iedereen wel bekend dat was bij hun 20-jarig bestaan. Wat de muzikanten later zijn gaan doen weet ik niet precies... Ik heb altijd genoten van drummer Cor Aldenzee en gitarist Tonny Wijnands... hun samenzang was altijd meer dan voortreffelijk met geweldige stemmen... Dat blijkt ook uit de vervolgcarriere van Tonny, het boegbeeld van Ger Gedoan wat jarenlang populair was hier in de regio... The Joy Riders ?? dat was genieten van het begin tot het eind... Op de foto's: boven uit 1967 met Cor Aldenzee, Leo van den Berg, Tonny Wijnands en Johan Vrijnssen. 1968: weer met dezelfde vier en de jaren 80 foto met Sjaak Kuijpers, Tonny Wijnands, Piet Klaus (onder) en CorAldenzee. Klik op het hoesje van de cd voor het liedje "Zeilbergs Volkslied" of op de poster dan word je doorgestuurd naar youtube voor 'n video van hun met het nummer "Mendocino" opgenomen tijdens hun 25 jarig bestaan. Hieronder linker foto The Joy Riders met Huub Verdonschot rechts, daarnaast de poster van hun afscheid in 1991 en rechts de foto met de laatste bezetting...

THE LIGHT STARS

Dit keer ga ik 'n orkestje uit Asten voor het voetlicht halen... 'n bandje dat zeker de Astenaren zich nog zeker kunnen herinneren.. Voor dit Astens bandje moet ik terug naar 1965. Piet Kortooms, je kent hem wel de muzikale duizendpoot die onze reunie opluisterde met zijn gezellige muziek, had zich als gitarist gevoegd bij de Vrolijke Jantjes uit Liessel en samen met Bert van den Berkmortel en Harrie Martens vormde hij het trio de Marjo's. Toch wilde Piet zijn droom, 'n eigen bandje graag waar maken en dat gebeurde in januari 1965 want hij stopte bij de Marjo's. Piet was niet alleen gitarist maar hij speelde ook accordeon en ook drummen was hem niet vreemd. Hij vroeg zijn kameraad Toon Feijen die gitaar speelde om samen met hem 'n orkest te gaan vormen... maar Toon vroeg hem: wie gaat er dan drummen? Dat moet jullie Peer maar doen zei Piet en zo gezegt zo gedaan, Piet leerde Peer Feijen drummen en zie orkest The Light Stars was geboren... ja soms kan het raar lopen. De eerste avonden werd er nog gespeeld voor 'n gage van 30 tot 60 gulden maar gaande weg werd dat meer natuurlijk. In vroeger tijd waren er ook op verschillende plaatsen talentenjachten, zoals nu tegenwoordig op de tv naar talent wordt gezocht als idols en x-factors. Van een van die talentenjachten heb ik nog gegevens gekregen dat in Liessel in het gemeenschapshuis werd gehouden en waar de Light Stars de eerste prijs weg haalden voor the Lonely Birds uit Vlierden, Harold and his Rangers uit Deurne en the Black Stones uit Neerkant. De broertjes Willy en Tonny van Bussel werden als duo in hun categorie derde. Na ruim 'n jaar stopte de oprichter Piet Kortooms wegens omstandigheden weer en dat was erg jammer want ze werden steeds meer gevraagd, dat was in maart 1966. De uit Helmond afkomstige Henk Hubenaar werd aangetrokken die knop-accordeon speelde 'n neef van de bekende Frits Hubenaar die ook accordeon speelde.

In deze formatie bleef men spelen tot 1970 (zie foto hierboven) toen Peer Feijen door drukke werkzaanheden af moest haken was het de van Los Mamboleros overgekomen Andre van Lierop die de drumstokken van Peer overnam. Na bijna tien jaar stopte Henk Hubenaar en zijn plaats werd ingenomen door Andre van Lierop junior, de zoon van de drummer. We waren reeds in de tijd dat de accordeon plaats had gemaakt voor het orgel/keyboard en de synthesizer. De van Lieropskes waren 'n muzikale familie want toen Andre senior in oktober 1979 aan gaf te stoppen stond zijn andere zoon Jos van Lierop al klaar om zijn plaats over te nemen. Toch voor mij waren "de Feijens" de echte Lightstars, zo kennen wij die het beste... Peer aan de drums en Toon staande met gitaar achter de microfoon. De mooie stem van Toon was "hét geluid" van the Light Stars. Na twintig jaar, in 1985, nam Toon afscheid en gingen de broertjes van Lierop nog 'n tijd door als The Light Stars, maar daarna verloor ik ze uit het oog omdat ze niet meer in Asten e.o. speelden... rond 2005 is het populaire bandje definitief gestopt... Wij kennen "onze" Stars het beste van Piet de Wit en Jan van Hoek. Hieronder nog wat dingetjes uit kranten en wat stickers.. Voor liedjes van The Light Stars, klik onder op de gele sticker voor het liedje: "Marie Jeanne" van George Baker en op de witte voor het liedje "The longer the distance" van the Major Dundee Band beiden gespeeld door The light Stars), kan soms 'n heel klein beetje hakkelen, het is opgenomen van video..

THE BLACK BOYS

De eerste echte orkestjes uit de buurt waren voor mij de Fortisimo's maar dat kwam omdat die in de begin jaren bij ons langs in d'n Himmel, bij Cortenbach repeteerden en later toen Frans van den Heuvel en Louike Berkvens samen als duo verder gingen op vele bruiloften hebben gespeeld bij ons thuis.. Ook het orkestje van de Vereijkens hoorde bij een der eerste toen die altijd speelden met Asten kermis bij Berta Sengers… Wat ook altijd mijn aandacht trok waren The Black Boys… vier jonge gasten die uit de Zeilberg kwamen en lange tijd in dezelfde formatie hebben gespeeld. Hoe het zo begon?? De broertjes Verberne, Henk en Andre konden allebei behoorlijk muziek maken en waren eigenlijk zover dat ze wel 'n eigen orkestje konden beginnen want ze waren allebei bezeten van muziek: Henk drumde en Andre kon goed met de toetsen overweg en op eigen feestjes speelde ze dan ook geregeld als men dat vroeg.. Op 'n dag werden ze gevraagd om in te vallen bij 'n bandje. De Lonely Boys uit Liessel opgericht door Harrie van Heugten en Harrie Meulendijks, aangevuld met Pieter van Otterdijk, dat beginnend groepje zou later na wat wisselingen doorgaan als Ricardo en nog later als Flash. Het bandje was in moeilijkheden gekomen omdat Harrie van Heugten van z'n ouders niet mocht optreden want school was belangrijker en tot overmaat van ramp kreeg Harrie Meulendijks een ongeluk met zijn brommer en belandde in het ziekenhuis. Toen kwamen de twee neven van Harrie in actie, Henk en André Verberne en hielpen Pieter van Otterdijk uit de brand. Nadat iedereen weer oke was van dat bandje richtte Henk Verberne zijn eigen band op, samen met zijn broer Andre trokken ze nog twee beginnende muzikanten aan: Pieter Martens (op dat moment gewoon werkzaam bij Philips) en Jan van Kuylenburg. De groep "The Black Boys" was geboren.. Henk Verberne was de drummer en de leider, Pieter Martens speelde solo en slag gitaar, Andre Verberne was de toetsenist en Jan van Kuylenburg speelde de basgitaar, manager was Willie Martens, de broer van Pieter. Het prachtige aan de Boys was dat ze ook bijna altijd overwegend in het zwart gekleed waren, nette zwarte broeken droegen met donker kleurige jasjes of overhemden.. Dat de band zoveel succes had kwam voornamelijk door het feit dat er rond die tijd niet veel orkestjes waren die "moderne muziek ten gehore brachten".. daarbij kwam nog het geweldig mooie stemgeluid van Pieter Martens.. als hij 'n rustige balled zong kon je in de danszaal bijna 'n speld horen vallen… The Black Boys waren een der eerste groepjes die zo populair waren dat veel jongeren er extra voor naar 'n ander dorp fietsten als ze daar 'n dansavond verzorgden of optraden… Ik kan me nog herinneren en dat zal ik nooit vergeten, het was in 1965, ik was nog in dienst bij het leger, dat ik op Heusden kermis was bij zaal van Eijk en daar in de toenmalige zaal tegen de linkerkant 'n podium was gebouwd en daar stonden "The Black Boys".. uren lang heb ik staan kijken en toen speelde ze een van mijn favoriete nummers: Mister Moonlight van The Beatles. Ongekend prachtig zoals de vier Black Boys dit nummer gestalte gaven en hoe Pieter Martens dit geweldige nummer zong.. magnifiek… De groep bleef bestaan van 1964, het jaar van de oprichting, tot 1978. In 1971 opende Pieter Martens met zijn vrouw Willy uitgaanscentrum Apollo in zijn eigen Zeilberg wat hem de koosnaam Pietje Apollo opleverde. Andre Verberne ging tussendoor nog zijn eigen weg en speelde nog 'n tijdje in het duo de Wally's samen met Wimke Martens maar verkoos het toch om alleen te gaan optreden en was dan ook regelmatig te zien en te horen op bruiloften en feesten onder de naam "Music Man". De nieuwe toetsenist bij de Black Boys werd van Harrie van Lierop die later de organist van The New Four nog zou komen vervangen. Harrie heeft ook nog 'n tijd in The Lonely Boys gespeeld waarover ik eerder hier boven al vertelde. In het laatste stadium van orkest The Black Boys maakte naast Pieter Martens en Jan van Kuijlenburg ook Tiny Korsten nog 'n tijdje deel uit van het beroemde orkest. Hoe het met alle andere Black Boys verder is vergaan weet ik niet alleen van Harrie van Lierop want die maakte de overstap naar zoals gezegd "The New Four" en van Pieter weet ik dat hij helaas is overleden op 60 jarige leeftijd in 2007. The Black Boys heeft vele mensen uit de regio en ook ver daar buiten onvergetelijke uurtjes bezorgt en ik zal ze me altijd blijven herinneren als die vier nette jongens, klasse muzikanten en "gekleed in black"…. Op de foto's hieronder zie je The Black Boys met Andre Verberne en aan de andere kant met Harrie van Lierop. Jammer dat ik van hun geen opname heb maar als je hieronder op een van de foto's klikt wordt je doorgestuurd naar you-tube voor het nummer dat een van hun grote succes nummers was: "Mister Moonlight"..

DE ZONNEKANTERS

Dat de jongere onder ons zich dit niet kunnen herinneren is heel normaal want ik neem jullie even ver terug in de tijd... of.. wat heet ver?? Als ik terug denk aan de tijd toen "ik nog mer un menneke waar" was ons moeder net als vele vrouwen uit d'n Himmel ook bij de vrouwenbond en die bijeenkomsten waren dan ook zowat het enige verzetje dat moeders in die tijd hadden. Ik kan me nog herinneren dat er dan een of twee keer per jaar 'n gezellige vond was met optredens van koortjes o.i.d. maar ook van mensen die 'n compleet avondvullend programma brachten... tenminste van 8 tot 10.30 uur s'avonds want om elf uur lagen de moederkes alweer in bed. Ik weet dat ons moeder altijd erg in d'r nopjes was als er weer 'n optreden op het programma stond van de Geldropse Zonnekanters.. Die hadden schetsjes over alle dagelijkse dingen en ze zongen zelf gemaakte liedjes.. zo'n beetje te vergelijken met nu b.v. het Boekels Kwartierke. De Zonnekanters werd opgericht door Peter Haans (zie foto). Peter Haans is geboren in 1918 te Geldrop in een gezin van vier kinderen en ging vanaf de lagere school meteen de fabriek in, waar vader werkmeester was. Hij verloor zijn vader al toen hij vijftien was en moest als oudste zoon de rol van kostwinner overnemen. Hij had het niet makkelijk en moest om genoeg geld te verdienen voor het gezin Haans met turf langs de deuren. Tijdens zijn jaren bij de Jonge Werkman, (de jongerenafdeling van de KAB) was hij als drummer en als leider van orkestjes muzikaal altijd bezig, terwijl hij er eigenlijk niet voor gestudeerd had. Op zestienjarige leeftijd schreef hij zijn eerste teksten voor de revue's
"We gaon ten blakke". Tentijde van de oorlog had Geldrop ook 'n salonorkest en men vroeg Peter om in het muzikale programma variaties aan te brengen met sketches en liedjes en hij schreef sketches over de Geldropse politiek, ook weer in het dialect en vertolkte die liedjes ook. Na de diverse revues, voor het merendeel geschreven door hemzelf, ging het Salonorkest zich toeleggen op operettemuziek. De operettes werden na de pauze opgevoerd. Voor de pauze bestond de programmering uit een variatie van toneelstukjes, solozang en koorzang met als hoogtepunt in dit gedeelte het Brabantse lied van en door Peter. Zijn eerste dialectliedje was Janske Stoppel (1950). In die tijd werd hij uitgenodigd bij de KRO-radio en daarvoor verzorgde hij onder meer optredens in het programma "Negen heit de klok". Het Geldrops Salonorkest was inmiddels de Zonnekanters gaan heten en bestond uit zo'n 75 mensen over wie Peter de algehele leiding had. In 1954 is er trammelant ontstaan waarbij Peter opnieuw begon met een kleinere groep van 35 personen: "de Brabantse Zonnekanters" en er volgden tal van succesvolle optredens in de provincie en daar buiten. De teksten bestonden uit tafereeltjes die hij graag Brabantse monumentjes noemde. Daarbij was niet alleen sprake van nostalgie, maar ook scheen hier en daar maatschappij kritiek door. Die kritiek werd wel meteen gerelativeerd. Alles wat Peter zong en deed op het toneel deed hij met hart en ziel, het was altijd alsof hij het repertoire voor de eerste keer deed. Dat maakte zijn voordrachten zo boeiend en de dames van de vrouwenbond genoten met volle teugen als de Zonnekanters daar waren. Gelukkig zijn er ook 'n paar L.P's van Peter Haans en de eerste was "Muzikale monumenten uit Brabant" die kwam uit in 1980 en in 1983 kwam de tweede: "Brabant van de zonnige kant". Voor al zijn verdiensten werd hij tijdens een reüniefestijn van de Zonnekanters Koninklijk onderscheiden. Deze happening vond plaats in 1991. Hij stond destijds zelf bijna 60 jaar op de planken en de Zonnekanters bestonden toen 50 jaar. In 1955 was het gezelschap de Zonnekanters al Koninklijke onderscheiden, zij wonnen toen het Mierlo's Landjuweel. Peter Haans bleef altijd optreden tot kort voor zijn dood in 1993. De Zonnekanters hebben niet alleen ons moeder maar alle moeders van d'n Himmel, van Aaste, van Brabant, 'n stel onvergetelijke uurtjes weten te bezorgen die ze zo broodnodig hadden in 'n leven van werken en plicht.. Klik hieronder maar op 'n hoes voor het liedje: Peer de Mol

THE LONELY BIRDS

Wie zegt the Lonely Birds die krijgt meteen de opmerking... "oh die jongens uit Vlierden van die foto bij die molen".. The Lonely Birds zijn altijd net als de Black Boys, mijn voorbeelden geweest... daar genoot ik van als ik ze zag optreden.. Daarbij kwam nog dat Henk Kessels, die sologitarist was in het bandje waarin ik speelde the Secrets, die was 'n kameraad van de latere drummer van dit geweldige orkestje. Als je denkt aan de Lonely Birds dan denk je ook meteen aan Wim Smits de zanger van het eerste uur en ook de oprichter. Enkele Vlierdense jongens vonden elkaar en begonnen als Dans en Amusements-orkest en de leden van het beginnende bandje waren: Gerrit Kuijpers sologitaar, Wim van de Wallen basgitaar, Toon Meulendijks slaggitaar, Karel Smits drums en Wim Smits zang. De groep werd in 1966 aangevuld met Sjaak Kuijpers die orgel/keyboard speelde. Toen Karel Smits de band verliet werd drummer Ad van de Wallen uit Someren als zijn vervanger aangetrokken en dat was wel vocaal 'n hele vooruitgang omdat Ad, voor mij altijd Adriaan, onzettend goed kon zingen en 'n geweldig fijne stem had. Enige tijd later verliet ook Wim van de Wallen de band en en men besloot om met vijf personen verder gaan. Op de foto hiernaast v.l.n.r. Sjaak Kuijpers, Toon Meulendijks, Wim Smits, Gerrit Kuijpers en Ad van de Wallen. Succes kende de groep in overvloed en het was dan ook normaal dat men 150 optredens per jaar verzorgde wat natuurlijk niet niks is want het is niet als b.v. Jantje Smit die "efkus un par liedjes kumpt zingen", nee de optredens waren vaak avonden van 5 of 6 uur.. en natuurlijk ook de matinees op de diverse kermissen. Als ik de zanger Wim Smits zag optreden deed me dat altijd denken aan de zanger van de Heikrekels, rustig en met 'n warme stem en hij zong dan ook vaak dat soort nummers waar ik fan van was. Ik was trouwens ook echt 'n fan van de boys want naast Wim Smits was ik helemaal weg van de stem van Ad van de Wallen... die kon echt ongelooflijk mooi en goed zingen.. De foto bij de molen vind ik eigenlijk het enige min-puntje want als je de foto kreeg viel je oog op de molen en kon je de bandleden alleen zien in het heeeeel klein... de rest van de foto's die ik heb zijn wel mooi en goed. Wat ik erg geweldig vond was het afscheid wat wij hadden met the Secrets op carnavals-dinsdag bij zaal Lammers in Mierlo en daar kwam Adriaan ook binnen en drumde nog 'n nummertje met ons mee... geweldig, echt 'n klassemuzikant. Er werd 'n single opgenomen, dat was in 1968, geschreven door Wim Smits en met de titel: “In Porto Rico” met als b-kant “Wanneer”. Voor het eerst kwam een Vlierdense band op de Hilversumse Radio bij het programma van Roel Balten. Het onvergetelijke hierbij was dat de kinderen van de lager school vrij kregen om naar de radio te luisteren, waar maak je dat nog mee? Het lied werd helaas alleen maar 'n plaatselijk hitje. De formatie is tot de laatste dag in de bezetting gebleven en toch was de geestelijk vader en oprichter Wim Smits degene die het einde inluidde in 1974, hij besloot ermee te stoppen. Met carnaval 1976 hield het orkest op te bestaan. Op carnavals-dinsdag kwamen honderden mensen afscheid nemen van een van de meest succesvolle amateurorkesten uit de regio dat gebeurde bij ... waar "The Lonely Birds" zoveel succes hadden gehad.. In 1983 vond onder grote belangstelling een reünie-optreden plaats in zaal Thijssen in hun eigen Vlierden, daarna werd het voorgoed stil rondom The Lonely Birds maar ik ben blij dat ze bestaan hebben want ze zijn mijn inspiratie bron geweest... bedankt Gerrit, Sjaak, Toon, Wim maar vooral Adriaan... Klik op de afscheidsposter hieronder voor hun liedje "In Portorico", in de stijl van de Heikrekels, 'n sound als the Four Tak en met het fantastische mooie geluid van 'n farfisa-orgel er in, geniet nog maar 'ns van de muziek van vroegertijd..

GERARD VAN KOL

Dit keer iemand die van 'n andere kant af komt, van Liessel, Leissel zoals wij op z'n plat Aastes zeggen. Gerard van Kol is 'n man die nu liedjes schrijft in dialect en meestal op z'n Leissels. Ik zal 'n beetje beschrijven wie Gerard is.. Als tien-jarig jongetje begon hij met accordeon spelen en dat ging hem best goed af maar na enkele jaren kwam hij er achter dat hij drummen toch wel leuker vond en daar focuste hij zich helemaal en daardoor kwam hij helemaal in het muziekwereldje terecht en kwam hij in z'n eerste echte orkestje, The Ramblin' Four (linker foto) als drummer/zanger. De naam werd later veranderd in White Wheel (rechts), 'n bekende naam in de orkestjes wereld van Oost Brabant en Noord Limburg en ze speelde voornamelijk op dansavonden, kermissen en bruiloften en ook enkele leden van de band wisselde... Na ongeveer 8 jaar wilden Gerard en z'n muziekmaatjes ook iets anders en er werd gekozen voor de muziekstijl country/rock en ook voor een andere naam: The Canyon Drive Band. Ik heb altijd graag
geluisterd naar deze muziek, het sprak me wel aan en vele met mij denk ik zo, er volgden een aantal bewogen en mooie jaren met deze populaire band. Met bracht 'n Elpee uit en vier singletjes er waren tv-optredens en ze werden gevraagd op festivals in binnen en buitenland. Na The Canyon Drive Band ging Gerard toch weer terug naar het dans en amusement gebeuren. Zo speelde hij nog tien jaar met het kwartet Silverline uit Erp met 'n zangeres (foto hieronder links) en na deze tien gezellige jaren ging hij terug naar het begin van z'n muzikale loopbaan. De gitarist van White Wheel (Hans Kuijpers) vroeg hem om te komen spelen in "De Brabanten", het bandje dat overal werd gevraagd met Hans Kuijpers, Gerard van Kol en Theo v.d. Vorsten, dat is inmiddels alweer zo'n kleine twintig jaar geleden (foto onder rechts). Stil zitten kon Gerard niet... zijn liefde voor muziek bracht hem ertoe om zelf liedjes te gaan schrijven en dan in het dialect en dat vind ik echt geweldig van hem nog sterker ik vind het Liesselse dialect mooi om naar te luisteren... In 1996 verscheen zijn eerste cd: "Van Leissel". Het mooie van die cd is dat die werd opgenomen met muzikale steun van de muziekanten waar hij zelf in het verleden mee speelde.. en in 2008 kwam de cd: "Van Leissel 2" uit. De liedjes die hij schrijft gaan niet alleen over vroeger maar ook over de dagelijkse dingen die we in het leven tegenkomen. Ik hoorde dat hij op dit moment weer volop bezig is met liedjes te schrijven voor zijn nieuwe cd, ja hoor, goed geraden: "Van Leissel 3". Hij heeft al weer enkele liedjes klaar maar wanneer die cd klaar is weet Gerard zelf nog niet.. hij heeft er ook geen haast mee. Op zondag 9 december heeft hij 'n optreden in de Zeilberg in gemeenschapshuis den Draai... klik HIER dan kan je er meer over lezen. Helaas had ik niet van al zijn bandjes waarin hij speelde foto's maar ik heb toch 'n paar mooie plaatjes om hier te plaatsen. Mooi om deze Brabantse/Liesselse dialect zanger hier op onze pagina te mogen hebben bij MUZZIEK VAN IRDER. "Gerard van Kol, unne schonne mens mi un ontzettend schon muziekske". Klik op de foto hieronder (Gerard mí op dun achtergrond de kerrik van zijn Leissel) voor de doorschakeling naar youtube voor een van z'n prachtige liedjes "Ode aan de Peel"...

DE HEIKREKELS

De band bestond al vanaf 1962, voordat de doorbraak kwam en ze speelde o.a. in zaal Adelaers in Geldrop.. toen nog met andere bandleden, o.a. Martien Berkers, op de oude foto achter de drums. Rechts is Wim van gennip en nog enkele leden van toen waren: Jan Ronde en Willie Crooymans. Bij de oudere zijn ze erg in trek geweest de Heikrekels. Ze kwamen niet zo ver uit de buurt van Asten, Geldrop, tenminste de oprichter van dit populaire orkestje. Ik weet nog dat ik juist bezig was met het orkest the Independents in Heusden toen ons ter ore kwam dat 'n stel mensen onder leiding van zanger Wim van Gennip in de hitparade waren gekomen met het liedje: "Waarom heb jij me laten staan", dat was begin 1967. De Heikrekels kende daarna nog veel meer successen. Wie waren deze jongens? De Heikrekels bestond na wat wisselingen uit zanger Wim van Gennip, gitarist Jan van de Rijt, bassist Bert Linden, organist Jo van Gerven en drummer Jan Nijsen en werden ontdekt door Johnny Hoes die ze onderbracht bij zijn eigen Telstar label. De grote doorbraak kwam zoals gezegd in maart van 1967 met de bovengenoemde single. Aanvankelijk was het liedje alleen populair in Noord-Brabant en Limburg, maar geleidelijk aan won het nummer ook landelijke bekendheid, mede dankzij radio Veronica. Het nummer haalde zelfs 'n zesde plaats en stond 34 weken in de Veronica Top 40 wat erg veel was voor die tijd. Later volgden nog enkele successen met "Jij bent voor mij alleen" en "Ik wil alleen maar van je houden". Dat de zuiderlingen veel succes hadden konden de mensen van boven de rivieren eigenlijk niet zo goed hebben en daarom besloot de groep After Tea als de Martino's 'n persiflage op een van de nummers te maken. Toch vond ikzelf het wel 'n lekker nummer en wij hebben het met the Secrets ook lange tijd gespeeld: "Moest dat nou". Ook in 1968 hadden de Heikrekels nog 'n paar hitjes, "Ik hoop dat jij eens wacht op mij", "Jij bent de zon in mijn leven" en "Mooier dan rode rozen", toch vanaf die tijd werd het minder met de populariteit... in 1970 en 1971 bracht men nog wel 'n paar singles uit maar die kwamen niet verder dan de tipparade. In 1972 had men nog eenmaal succes dit keer met 'n cover: "Schone Maid" werd gecoverd en werd als "Lieve Meid" gelanceerd... en die kwam weer in de hitparade.. Wim van Gennip speelde later na het uiteen vallen van de groep met toetsenist Gerry van Houtert, ze noemde zich duo de Heikrekels maar hun liedjes brachten niet wat men ervan had verwacht. Wim van Gennip had wel jarenlang een platenzaak in zijn woonplaats Geldrop. De drummer,Jan Nijsen overleed in november 2001 op 70-jarige leeftijd in zijn woonplaats Weert aan een hersenbloeding en op 14 Juni 2007 overleed toetsenist Jo van Gerven op 76-jarige leeftijd ook in Weert. Toch zullen de Heikrekels altijd in mijn gedachten blijven met hun eigen sound, misschien door vele 'n simpel deuntje gevonden maar door miljoenen beluisterd.. Vele met mij hebben er toendertijd van genoten... dat recht-toe recht-aan muziekje, makkelijk, simpel en... oh zo mooi.. Het tijdperk Heikrekels is nu jammer genoeg 'n gesloten boek, vorige week, op 20 november 2012 overleed zanger/oprichter Wim van Gennip op 87-jarige leeftijd in een verzorgingshuis in Geldrop... Klik hier voor 'n liedje.

THE SECRETS

Dit keer breng ik ons bandje van vroeger hier voor het voetlicht want ten tijde van de populariteit van The After Five, The Joyriders en The Lonely Birds in Deurne waren ook wij dat met The Secrets in Someren. Het begon toen drie Somerense jongens elkaar vonden op muzikaal gebied.. Drummer Louis Lommen en Accordeonist Jan Wijnen beiden uit de Kommerstraat en gitarist Henk Kessels uit de Kloosterstraat begonnen bij Lommen in de stal wat te repeteren en dat bleef niet onopgemerkt want al snel konden ze hun eerste avondje boeken. Henk Kessels was toen al actief bij Gitacorda maar daar zat hij achter de drums. Hun eerste geluidsinstallatie was 'n ouwe Geloso-versterker met twee zelfgebouwde zuiltjes waarvan de speakertjes niet meer voortbrachten dan zo'n 15 tot 20 watt en ze hadden 'n paar microfoons met standaard. Voor hun eerste optredens brachten ze hun spullen, als het in Someren was, met de pendax weg... Hier naast heb ik nog 'n foto in die tijd toen alles begon te rollen voor de drie enthousiaste knapen... Nadat ikzelf Peer Welten, uit dienst was gekomen en na The Independents uit Heusden was gestopt en met 'n nikszeggend groepje in Helmond wilde starten werd ik gevraagd om als vierde man bij The Secrets te komen want de ideale bezetting voor 'n bandje was toendertijd, orgel, drum, solo-slaggitaar en bas-gitaar. Daarbij kwam het voor hun ook goed uit want ik was in het bezit van 'n goeie zangversterker met echo... die ik op afbetaling had van Piet van der Aa, de bedrijfsleider bij Picus Asten waar ik toen werkte. Ik heb op de slaggitaar in het begin de bassnaren bespeeld en ik kon na 'n paar repetities meteen gaan optreden met The Secrets en de eerste avond was voor de ouders van Jan Wijnen die 25 jaar getrouwd waren en dat was bij het Wapen van Someren, de Bruijn dus. rechts nog 'n foto van dat optreden en je ziet de versterker met echo en een van de kleine zuiltjes.. ik speelde toen dus bas op de gewone gitaar en Jan Wijen had inmiddels zijn accordeon verruild voor 'n Philicorda orgeltje. Het beviel van beiden kanten en nadat we de carnaval hadden gespeeld had ik geld om 'n basgitaar te kopen.. Alles begon in 'n stroomversnelling te raken en we werden vooral bekend omdat we bijna alle nummers van The Cats en George Baker speelden... Jammer was het dat Jan Wijnen onze organist afhaakte maar we vonden gelukkig al snel 'n vervanger in de persoon van Piet Leenen die al ooit in 'n band had gespeeld, The Mudlers. Hiernaast de foto toen Piet Leenen de plaats van Jan had ingenomen en we steeds meer optredens kregen. Net toen we weer alles op de rit hadden kwam de volgende tegenslag, Louis Lommen kondigde aan te gaan stoppen en ook hier vonden we 'n prima opvolger... Hans van Oosterhout uit Asten die uit de band The Fighters was gestapt en op zoek was naar 'n ander orkestje... The Secrets waren compleet... Dit kwartet bleef bij elkaar tot we beslopen na totaal 10 jaar om te stoppen.. iedereen had prive andere dingen te doen en voor enkele was het niet meer te combineren... Waar vroeger The Classics, The Walkers en The Starfighters als bekende groepen van radio en tv in zaal Harmonie in Nederweert optraden, speelden wij, vier gewone jongens uit Someren en Asten ook gewoon en hadden er net als die andere groepen, veel succes. De Secrets-tijd kende ook enkele hoogtepunten want als eerste bandje uit de regio namen we bij Wim Berkers - John Geerts, BeeGee-records in Deurne 'n Engelstalige plaat op... geschreven door Rudy van den Heuvel (tekst) en Henk Kessels (muziek) en het leuke was dat we de bestelde 500 platen in no-time hadden verkocht en...... we traden soms ook op in 'n zaaltje in Keldonk waar men in het cafe 'n jukebox had staan waar elke week de nummer een werd gekozen, de plaat die het meest werd gedraaid en daar stonden we 6 weken bovenaan... leuke dingen die je meemaakt en nooit meer vergeet. Ik heb tien jaar muziek gemaakt met The Secrets en 'n tien jaar durende fijne tijd gehad... Hieronder twee foto's van ons toen we de complete bezetting haden met Henk, Peer, Hans en Piet... en wil je 'n liedje van ons live horen "Een lied voor kinderen", klik dan op de linker foto hieronder en voor op de rechter foto voor "Send me the pillow", (in 'n nieuw jasje).

...

THE AFTER FIVE

De naam "The After Five" was afgeleid van het hobbyboek Na vijven dat in die tijd erg populair was en het kwam goed uit voor deze jongens want ook zij waren binnen erg korte tijd erg populair en dat zou zo blijven in lengte van dagen. Terecht ook want ze maakten 'n fijn lekker dansmuziekje en speelden wel zowat in elke zaal hier in de regio.. Het bandje werd opgericht in de midden jaren zestig.. en de leden van het eerste uur waren: Piet Timmers (zang), Frans Verdonschot (drums), Jan Meulendijks (sologitaar), Willy Smits (slaggitaar en zang) en Toon Proenings (basgitaar). Hun eerste optreden was in Veldhoven op 3 mrt 1967 op de bruiloft van 'n broer van Toon Proenings.. (zie foto hiernaast). In okt van 1967 werd zanger Piet Timmers vervangen door Harrie Welten die zong maar ook orgel speelde. Pedro Franssen uit Vlierden was hun vaste man die de geluidsinstallatie opbouwde en ook vervoerde... ik weet nog dat hij vroeger met 'n Dafje rondreed met 'n aanhanger erachter.. hij was ook de contactpersoon waar je avonden kon boeken en hij onderhield de contacten met de zaalhouders in Zuid-Oost Brabant en Noord Limburg. Als ik met de Secrets geen muziek hoefde te maken ging ik wel 'ns luisteren naar bandjes uit de buurt als die in onze omgeving speelden, zo ook naar de After Five en ik vond het altijd geweldig wat die knapen deden... Natuurlijk zoals altijd komen er door de jaren heen ook wat veranderingen in de bezetting ook bij de After Five was dat zo. In maart 1969 stopte Willy Smits en in zijn plaats kwam Theo van Houts die toen slaggitaar en zang voor zijn rekening nam maar Theo stapte over naar de basgitaar in 1970 toen Toon Proenings aankondigde om te gaan stoppen... vanaf die tijd ging men verder als viermansformatie... De After Five bleef altijd dezelfde populaire band die het in al die jaren was geweest en dat bleek uit de vele optredens die ze hadden in Brabant en Limburg... In 1974 bestuit Theo van Houts om te gaan stoppen met muziek en keert Willy Smits weer terug in de band die hijzelf mee opgericht had... jammer dat Jan Meulendijks in 1978 aankondigde om er mee te stoppen en voor hem kwam Theo Verberne in het groepje... Na vier jaar, in 1982 ging Willy Smits verder met de band "Bumper" als beroepsmuziekant en de laatste vijf jaar werd de eens als gezellige vijfmans-groep teruggebracht naar drie-mans orkestje, Frans Verdonschot was als enige die de 20 jaar van het begin af volmaakte... in 1987 werd ter gelegenheid van "20 jaar After Five" 'n LP uitgebracht: "10 Souvenirs". Ik heb nog wat liedjes van dit geweldig en populaire orkestje op mijn pc staan en klik op de foto dan brengt het je terug naar "vroegere sferen"... Deze "After Five" hebben 'n fijne dansavond, 'n gezellige bruiloft, 'n mooie feestavond of 'n geweldige kermis bezorgt aan veel mensen waarvan de meeste hun fan zijn geworden, ja dat waren er veel, heeeeel veel. Klik hier onder op de grote foto voor 'n muziekje van hun... 'n oud nummer van the Beatles... After Five - Mister Moonlight...

THE ROCKING SHADOWS

De naam alleen al vond ik iets fantastisch hebben en ik heb ze meerdere malen gehoord in mijn jonge tijd en het was een van de betere orkestjes die er bestonden hier in de regio. Dit bandje bestond uit: Jan Verbeek solo-gitaar en zang, die woonde als je sluis elf over reed en dan de bocht om ergens in de buurt van de Stramit... vlak bij de molen dat herinner ik me nog, dan Jan van der Linden slag-gitaar en zang en Jan kende ik nog van eerder toen ik met Henk van de Waarsenburg optrad voor de Culturele dag van de KWJ en wij ons eigen nummer "Mona waarom" ten gehore brachten en Jan de solo speelde, Henk en ik zongen dat liedje en begeleide ons zelf op de gitaar met Jan als sologitarist dus. Jan kwam uit Someren-Eind. Frans Seuren speelde bass-gitaar en later verkocht hij die zelfde gitaar aan mij toen hij stopte met spelen, de gitaar staat hier nog altijd achter me in het hoekje op mijn computer/muziek-kamer, het is al 'n oud beestje 'n (Hagstrom voor de kenners). Frans kwam uit het Limburgse en toevallig kwam ik hem ook op onze reunie ook nog tegen. Toen Frans was gestopt werd 'n nieuwe bassist aangetrokken in de persoon van Hans van den Boogaard. Van de andere twee weet ik niet zoveel: Drummer was Willy Janssen, ook hij zong en kwam volgens mij uit Someren en Cor Geurtjens uit Ospel (dacht ik) die speelde orgel, n keyboard bestond nog niet en hij zong ook.. The Rocking Shadows speelden 'n lekker muziekje bekroonde dat met het opnemen van twee singletjes, ik heb alle vier de liedjes op mijn pc staan: "Marie-Jose" en "L'amour" en het tweede singletje "De Spaanse Schone" en "Je T'aime". Vooral bij de nummers van the Shadows dan spitste iedere toeschouwer en luisteraar nog 'ns extra de oren. Naast optredens op dansavonden etc traden ze ook jaren lang op in de kerk in Someren als begeleiding tijdens de "tienermissen" die toen erg in trek waren, ook hiervan heb ik nog opnames liggen... Succes hadden ze ook toen muziekgroep Gitacorda uit Someren naar Duitsland ging, 'n heel weekend, om er uitvoeringen te geven en The Rocking Shadows werden gevraagd om de dansavond te verzorgen op de zaterdagavond... Ik heb goeie herinneringen aan dit 5-mans-bandje en hieronder heb ik wat foto's van hun die de jeugd van toen zich nog wel zal kunnen herinneren... schonnen tijd... Op de linkerfoto zie je de eerste bezetting en rechts de latere toen ze de singeltjes uitbrachten. Links v.l.n.r.: Jan Verbeek, Jan van der Linden, Cor Geurtjens, Frans Seuren en Willy Janssen en op de rechter foto: Jan Verbeek, Willy Janssen, Jan van der Linden, Hans van den Boogaard en Cor Geurtjens. Klik boven op het rode hoesje van Marie-Jose om het nog 'ns te beluisteren op tube... Ut blie schon..

JAN van EIJK

Zoals gezegd begin ik hier met mijn maatje Jan van Eijk... Wie is Jan, wel, Jan komt eigenlijk van Liessel en woont nu al heeeeeel lang in Asten. Als jong broekie van 15 jaar was Jan verzot op alles wat met motorcross te maken had tot hij Wiel Janssen muziek zag maken met z'n vader Janus en toen dacht hij: "Dit wil ik ook". Hij verkocht z'n crossmotor en van dat geld kocht hij z'n eerste drumstel. Na wat drumlessen en uren de buurt gek maken met z'n repetities was hij klaar voor het grote werk: 'n orkest. Samen met 'n paar vrienden uit Liessel w.o. deze Wiel Janssen werd 'n bandje opgericht met de naam "Rainbow". Doordat Jan in contact was gekomen met Bernd Claassen, die 'n duo met hem wel zag zitten, stapte hij uit Rainbow en zo ontstond duo "de Bernds" en dit duo zou uitgroeien tot 'n veelgevraagd orkest voor feesten en dansavonden en mensen die vroeger vaker bij Jan van Hoek kwamen zullen deze twee zeker wel kennen van de diverse feestavonden waarop ze speelden maar ook op Asten-kermis... Vijf jaar zouden ze samen op de buhne staan tot er 'n nieuwe uitdaging volgde.. De uit Eindhoven afkomstige band "Silvertop" was op zoek naar 'n nieuwe drummer/zanger en Jan werd hiervoor benaderd en ook met deze band kende hij vele topjaren. Het hoogtepunt was 'n singletje "Toen ik jou zag" door Jan gezongen en dat zelfs 'n notering kende in de Nederlandse Polderpopparade. Door het succes dat deze formatie kende werd besloten om van deze uit de hand gelopen hobby hun beroep te maken. Na vier jaar stopte de samenwerking met Silvertop en de draad met Bernd Claassen werd weer opgepakt, alles liep weer als vanouds. "De Bernds": Jan van Eijk en Bernd Claassen vormde weer de succesformatie van vroeger maar nu als beroepsmuzikant. In 1992 start Jan met het Duo Surround, samen met Marcel Hendriks, en om het bandje wat meer inhoud te geven werd na 'n jaartje besloten om 'n zangeresje aan te trekken en die werd gevonden in de persoon van Trudy Munsters, 'n zangeresje met 'n mooie stem die vooral de countrysongs perfect wist te vertolken. Ze werden zelfs gevraagd door Bernd Claassen, die inmiddels muziek produceerde, om 'n liedje door hem geschreven te komen op nemen. Het mooie liedje "Als de wind" werd op CD gezet. Op 'n feestje waar ik als deejay zat te draaien ontmoeten Jan
en ik elkaar en er ontstond 'n mooie vriendschap die nu al vele jaren duurd en kon het niet uitblijven dat we twee elkaar ook muzikaal vonden, beiden als DJ. Omdat we beiden gek zijn van muziek ontstond het idee om 'n nieuw duo te vormen en "zo ist gekomme". We gingen samen muziek maken, Jan op drum en ik op bas en de rest toverde we uit 'n in elkaar gezet apparaatje dat de rest van de instrumenten voor zijn rekening nam en we zongen er samen tweestemmig bij. Door de gezondheid hebben we dit weer moeten staken maar treden we we soms nog op als karaoke duo "2Old"...

Deze week hebben we de twee liedjes die Jan zong met Silvertop bijgewerkt en in 'n jasje gestoken... We zijn naar "de Berken" gegaan en hebben daar in de vrije natuur twee mooie clips opgenomen van Jan en daar zijn we beiden best wel trots op dat ze goed gelukt zijn, niet zo professioneel als dat je op tv ziet maar zeker het kijken en luisteren waard. Druk Toen ik jou zag of op Zomerliefde en je wordt doorgeschakeld naar Youtube om de beiden liedjes te bekijken en te beluisteren... Jan van Eijk is echt Top, niet alleen SilverTop....

Rocking JoJo & Red Angels

Jaren geleden waren wij lid van de KWJ, ik was 'n jaar of 16 dus nu 50 jaar geleden en iemand van het KWJ-bestuur kwam vragen of wij mee wilden doen om met 'n volleybalteam om te spelen tegen Someren en natuurlijk wilden wij dat wel al hadden wij nooit volleybal gespeeld en we hoorden dat die van Someren serieus bezig waren en al enkele wedstrijden hadden gespeeld. Toch vertrokken wij vol goede moed met 'n stel Kajotters richting Someren en geloof het of niet: we wonnen ook nog. Dit eigenlijk als intro van wat ik wilde vertellen want we gingen na afloop de Ruchte in, het gemeenschapshuis van Someren en onder in de kelder hadden ze daar 'n ruimte die dienst deed als Ontspanningsruimte zoals bij ons de Houte Keet dat deed die achteraan in d'n Himmel stond. We dronken 'n colaatje en toen kwamen er enkele jonge gasten binnen met gitaren en 'n trom: de gebroeders Franske en Jo Meeuws en van Otterdijk als drummer en die gingen me daar 'n stel leuke nummers staan spelen waar ik als aankomend gitaristje best jaloers op was. Ik heb de hele avond genoten van nummers van Fats Domino, Elvis Presley en Cliff Richard om er maar enkele te noemen. Omdat Frans Meeuws net als ik, ook bij Berkvens werkte in Someren kwamen we meer en vaker met elkaar in aanraking, we gingen wat met elkaar muziek maken voor de lol wat uiteindelijk resulteerde in 'n optreden, Henk Mikkers van de slager zat in Limburg op de slagersschool en ter afscheid moest hij 'n gezellig avondje organiseren en hij vroeg mij of we daar wilden spelen.. Ja hoor, Henk had 'n busje geregeld, wij onze paar spullen die we hadden erin en op naar het Limburgse, 'n echt fijn avondje was het gevolg, niet veel geld gekregen maar wel veel lol gehad. We verloren door omstandigheden elkaar verder uit het oog maar ik heb de Everly Rockers altijd 'n tof bandje gevonden, Peter Michiels kwam erbij als sologitarist, zie de foto. Later werd de naam veranderd in the Flowerset en ze reden rond in 'n busje dat helemaal vol bloemen was geschilderd, ik weet er verder niet veel meer van tot dat het Rocking Jojo werd. Nadat Jo Meeuws met Albert van Lanen, Toon Meulendijks en nog enkele andere regionale muziekanten was gestopt met 'n band Candlelight. Ik hoorde pas weer van Jo Meeuws toen wij, the Secrets, inmiddels waren gestopt en Rocking Jojo & Red Angels 'n deel van onze zanginstallatie overkochten, die voor ons overbodig was geworden. Ik denk dat Annie en ik zowat alle cd's inmiddels hebben gekocht van Rocking JoJo and his Red Angels omdat dit soort muziek ons geweldig aanspreekt... maar 'n volgende keer meer hierover... Klik op de gitaar voor 'n leuk nummer van hun... Eighteen yellow roses.. Nu heb ik weer contact met Peter Michiels en ik hoop dat hij me nog wat verder kan helpen met wat dingetjes van bandjes van vroeger, ik ben benieuwd wat Peter nog in z'n archief heeft zitten.. De "Rocking Jojo" tijd is de tijd die mij erg aanspreekt gewoon om dat dit soort muziek me ligt en omdat Jo 'n keijmôi stem heeft, maar over stemmen valt niet te twisten, ieder z'n eigen smaak. Rocking Jojo and his red Angels: met Jo Meeuws, Peter Michiels, Leo Meyer en Mathe van Hoek, rasmuziekanten die van wanten weten en ze waren er trots op na eerst een single uit te brengen later ook een CD te kunnen aanbieden aan hun trouwe fans. Tussendoor heeft ook Peter Klaus nog als bassist in die band gespeeld en bestond meer dan twintig jaar. Na 17 jaar heeft er nog 'n wijziging plaatsgevonden, Peter Michiels heeft de band verlaten en maakte plaats voor een waardige opvolger, Bart Meeuws, de zoon van zanger van de band Jo Meeuws. Ze namen door de jaren heen heel wat cd's op met die toch wel heerlijke gouwe ouwe meeslepende muziek. Rocking Jojo was 'n band met 'n eigentijdse sound, 'n fantastische Back to the Fifties/Sixties band. Toch is deze band helaas ook weer gestopt maar de muziek leeft voort in de vorm van de tweemansformatie "Go For It": vader Jo en zoon Bart Meeuws, "unne super-opa mí zunne zoon", geweldig toch?? Ik heb nog enkele afbeeldingen van de hoesjes van de cd's en 'n paar plaatjes met Jo en zoon Bart als het duo Go For It.

HIERONDER DE GROEPEN, ZANGERS EN ZANGERESSEN DIE IK EERDER AL VOOR HET VOETLICHT HEB GEHAALD MAAR DAN NIET DE GROEPJES EN ORKESTJES HIER UIT DE BUURT MAAR DE BEKENDE GROEPEN VAN RADIO EN TV.

Het is niet de bedoeling om hier in deze rubriek veel zangers of zangeressen onder de loep te nemen die ons helaas zijn ontvallen maar deze wil ik toch zeker even vermelden om dat die ene song van hem altijd in het teken zal staan van de flower-power tijd.

SCOTT McKENZIE

De Amerikaanse zanger en representant van de flower power Scott McKenzie is op 73-jarige leeftijd overleden. Hij werd in 1967 wereld beroemd met de hit "San Francisco", (be sure to wear flowers in your hair). Scott McKenzie overleed zondag 19 augustus in zijn huis in Los Angeles aan een slopende zenuwaandoening. McKenzie werd geboren op 10 januari 1939 in Jacksonville, Florida, als Philip Wallach Blondheim en groeide op in de staat Virginia. Daar ontmoette hij John Phillips, met wie hij de rest van zijn leven geregeld muziek zou maken. Phillips richtte later The Mamas and the Papas op. John Phillips schreef en produceerde San Francisco, wat de enige hit van Scott McKenzie zou blijven. Die droeg het nummer bij ieder optreden op aan de Vietnam-veteranen, het nummer zal ons altijd bijblijven als "het hippie-lied". Voor mij 'n super mooi nummer. klik hier boven op de foto en je hoort het nummer nog even.. op tube...

Veel mensen van boven de rivieren vonden het maar niks maar wij uit het zuiden, Zeeland, Brabant en Limburg konden er geen genoeg van krijgen, het populaire groepje uit Limburg...

THE CLASSICS

Nog altijd vind ik dit een van de mooiste Nederlandse groepen, samen met o.a. the Cats, George Baker Selection en the Motions en ik denk ook omdat het komt omdat ik van commerciele muziek hou.. muziek die niet moeilijk is maar gewoon is en lekker klinkt en zo een groepje was ook het groepje uit het Limburgse Stramproy. The Classics werd in 1967 opgericht en bestond uit Jan Dirkx, Ber Kwaspen, Harrie Broens, Ton Dirkx (in 1971 opgevolgd door Joep Beurskens) en René Munnecom. Deze laatste werd in 1974 opgevolgd door Peter Gerits en ze traden
voornamelijk op in de regio met nummers van the Shadows, Bee Gees en Cliff Richard, totdat the Classics tijdens één van die optredens werden ontdekt door Johnny Hoes de grote man, oprichter en eigenaar van platenmaatschappij Telstar. Hij gaf ze meteen 'n platencontract en niet veel later verscheen de allereerste single I Only Want To Be With You. De single "deed" niet wat men ervan verwascht had. In 1969 namen the Classics 'n eigen nummer op: Try it again maar het duurde tot 1972 toen het nummer onder 'n andere naam werd uitgebracht, My lady of Spain. Nadat de groep een eigen sound had ontwikkeld werd My Lady Of Spain uitgebracht en was een schot in de roos, het liedje overtrof alle verwachtingen en binnen enkele maanden werden er meer dan 500.000 exemplaren van verkocht zelfs in het buitenland werd de plaat een succes. The Classics bereikten in de loop der jaren regelmatig de hit en tipparade in binnen en buitenland met nummers als Yellow Sun Of Ecuador, Papa Peppone, If My Heart was Your Heart, My Russian Lady, Emmylou, Sunshine Baby, Wings Of An Eagle, Looking In The Eyes Of My Melanie en Gimme That Horse. De sound van the Classics wordt tegenwoordig ook wel Vlaaiensound genoemd, de tegenhanger van de bekende palingsound van the Cats, BZN, Next One en Left Side om er maar enkele te noemen. De vlaaiensound was Limburgs getint. Het unieke en mooie stemgeluid van zanger Harry Broens (die voorheen postbezorger was) en de 2e stem van de alom
bekende Patricia Paay zorgden voor een aantal onvergetelijke hits. Het duo, wat achter de schermen mede verantwoordelijk was voor de sound van the Classics bestond uit producer Adrian Hoes en technicus Fred Limpens, samen schreven ze ook een groot deel van de hits van the Classics. Toen ik met the Secrets optrad waren de nummers van the Classics steevast in ons repertoire en nu ik af en toe met Jan van Eijk optreed als "Muziekduo 2Old" staan er ook 'n heel stel van die liedjes in ons lijstje. Na de grote succesjaren speelden in de groep diverse andere muzikanten mee als: Huub Dijckmanns (voorheen lid van de bekende Nederlandstalige band The Teddyboys), Dominique Picerno, Hans Metten, Gerard Opdebeeck (ex-drummer van de succesvolle Belgische formatie Octopus), Bart Drossaers, Peter Schreurs en Rolph Broens. In de jaren negentig heb ik nog 'n tijdje op het zelfde muziekbedrijf gewerkt met de bassist van die band die daar toen ook werkte... het opnemen en copieeren van muziekbanden voor de horeca. Na de succesjaren en de omzettingen in de band werd nooit meer het succes bereikt van de eerste jaren. In 2001 richtten enkele leden de Classics Revival Band op met de volgende bezetting: Harrie Broens: gitaar/zang, Ber Kwaspen: drums/zang, Jo van Hoofwijk: bas/zang Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang. Oud-zanger/gitarist Joep Beurskens overleed op 6 april 2005, drummer Ber Kwaspen overleed op 21 januari 2007. Sinds 2010 is er weer een nieuwe bezetting van the Classics Revival Band: Harrie Broens: gitaar/zang, Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang, Erik Jeurninck: bas/zang en Edward Venbrucx: drums. Hieronder informatie over de platen die men uitbracht.

...

1971 - I only want to be with you / May I take a giant step into your heart
1972 - My lady of Spain / Winter has come
1972 - Moonlight & stars / Skinny girl
1973 - Hey what's your name / Love is a game
1974 - Gimme that horse / Weekend
1974 - If my heart was your heart / Dance in the sunlight
1974 - Yellow sun of Equador / My question
1975 - Yellow Sun of Ecuador / Ich fühl' mich so frei
1975 - Pappa Peppone / Together
1975 - My song is like a lovesong / Down in the mine
1975 - My Russian lady / I'm gonna lose you
1976 - Sodom and Gomorra / Come take my hand
1976 - Sunshine baby / Goodbye farewell
1976 - Wings of an eagle / Be careful with friendship
1976 - My lady of Spain / Bury my heart
1976 - Yellow sun of Equador / Wings of an eagle
1976 - It's Christmas my darling / I wish you a merry Christmas
1977 - Es 't Limburg vastelaovend is (carnavals uitgave)
1977 - Emmylou / Mr. Dustman
1977 - Lookin' in the eyes of my Melanie / When I left you
1978 - Loflied aan Brevendia / Oos Truuke (onder de naam de Klessiks)
1978 - A gypsy in his heart / Marlena ( onder de naam Irene & the Classics)
1978 - She did it for her daddy / It's so hard to be a millionaire
1979 - Ashes and diamonds / Ho-la little lady
1981 - Sweet love to you / How does it feel
1982 - Lonely weekends / Dancing on the floor
1984 - The love I'm longing for / Don't let me down
1985 - Ola El Paso / Sweet talking woman
1989 - Vaya con dios, goodbye, auf wiedersehen / In my life
1991 - Yellow sun of Ecuador / My lady of Spain (opnieuw uitgebracht).

...

The Classics zijn en blijven voor mij altijd een der lievelingsgroepen en ik luister er nog vaak naar als ik zit te prutsen aan m'n website of als ik graag naar muziek wil luisteren, de meeste singletjes heb ik zelf ook nog in mijn collectie zitten, pecies geraden; die doe ik niet weg...

Er zijn op de wereld veel duo's geweest, ook in Nederland, en toen ik 'n tiener was waren deze twee erg populair... elke week kwamen ze wel op tv, samen met Rob de Nijs, Ria Valk en Anneke Grönloh om er maar enkele te noemen.. hun naam??

THE BLUE DIAMONDS

Iedereen die al 'n stukske ouder is zal ze zich zeker nog wel kunnen herinneren, die twee Indiesche jongens die zo verdomde mooi zongen en zichzelf begeleide op de gitaar, ik heb het over the Blue Diamonds.
De gebroeders de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats.
Het Nederlands duo bestaande uit de broers Riem (geboren in Depok in West-Java op 15 april 1943) en Ruud de Wolff (geboren in Batavia op 12 mei 1941.De broers, van Indisch-Nederlands afkomst, kwamen met hun ouders in 1949 naar Nederland. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers. Hun doorbraak kwam dan ook in 1959 met 'n cover van the Everly Brothers: "Till I kissed you". In 1960 stond hun uitvoering van de song Ramona uit 1927 maar in 'n nieuw jasje gestoken maanden lang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen is het nummer een grote hit, in Duitsland kwam hij ook op 1 en in Belgie en Noorwegen haalde Ramona de 2de plek. Op de Amerikaanse Billboard kwam het nummer zelfs op 72 staan. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere Oh Carol en Little Ship. In mei 1965 krijgen ze toch nog 'n klein hitje met "That'll be the day". Ik vond ze geweldig en vaak probeerde ik hun liedjes na te bootsen vooral toen ik samen speelde met Henk van de Waarsenburg. Toen ik gitaar leerde spelen stonden deze drie liedjes steevast op mijn repertoire, ook later toen ik met Theo Maas, Jan Verhaeg en Henk van de Waarsenburg muziek speelde. Voor Ramona kregen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren zijn verkocht. Ook in de jaren zeventig brengen The Blue Diamonds diverse singles uit, het succes van Ramona wordt echter niet geëvenaard.
De platen die ze maakte in het Maleis werden gretig afgenomen en met duizenden verkocht dat was in de jaren tachtig. Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 blijven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen blijven uit, maar de typische Blue Diamonds sound blijft populair die zal noioit vergaan tenminste niet bij ons oudere. Na de dood van Ruud blijft Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 wordt Riem de Wolff, Ridder in de orde van Oranje Nassau. Van deze twee heb ik echt genoten vroeger en hun "Little Ship" blijft voor mij het mooiste nummer dat ze maakten. Klik op het hoesje voor 'n doorschakeling naar You-tube om het nummer nog 'n keer te beluisteren.

Omdat ik graag terug ga in de tijd, ook met de muziek en ik deze week in de muziekkrant las dat er weer iemand dood was waarvan ik vroeger heb genoten, plaats ik dit stukje hier vandaag...

THE PLATTERS

Een van de zangers van the Platters, Herb Reed is in de gezegende leeftijd van 83 jaar in Boston overleden. Voor mij waren the Platters een van de best vocal-groepen die er in de tijd der jaren zijn opgericht. Wat de bekendheid betrof waren dat the Supremes bij de dames en the Platters dat bij de mannen, toendertijd. The Platters zijn opgericht door Herb Reed in 1953, hadden grote hits in hun thuisland de Verenigde Staten en in het buitenland. Hun grootste hit was "The great pretender". In de beginjaren van de groep bestond deze alleen uit mannen. Een aantal jaren later werd de donkere Zola Taylor de nieuwe zangeres. Zij was een van de eerste zangeressen in een rhythm-and-bluesband in de jaren vijftig... De orginele groep bestond uit Alex Hodge, Cornell Gunter, David Lynch, Joe Jefferson, Gaynel Hodge and Herb Reed en hadden als label Federal Records, maar dat bracht niet veel succes.
Later was dit de nieuwe samenstelling: Tony Williams, leadvocalist (overleden in 1992), David Lynch, tenor (stierf in 1981), Alex Hodge, bariton, Herb Reed, bass (nu overleden 2012) en Zola Taylor. De manager was Buck Ram en die is overleden in 1992. De band maakte maar twee singles bij Federal Records. The song "Only you", ik denk bij iedereen wel goed bekend werd wel 'n hit... en hun volgende nummer, "The great pretender" stond als elf weken in de hoogste Amerikaanse hitlijsten. De unieke vocal stijl was duidelijk ingeslagen bij het grote publiek en er volgde meer successen.. In 1956, "The magic touch, In 1957, "I'm sorry" en "He's mine" en in 1959, "Enchanted". The Platters hadden 'n succesformule en namen wat oudere nummers opnieuw op zoals: "My prayer", "Twilight time", "Harbor lights", "To each his own", "If I didn't care" en "Smoke gets in your eyes". Jefferson was in die tijd ook al vervangen door Paul Robi, maar na de grote successen versplinterde de groep meer en meer... Persoonlijk vind ik the Platters altijd nog heerlijk om naar te luisteren vooral dfat ouwe geluid... prachtig... Hieronder nog de hitlijst van deze Legendarische groep... Vooraan de verschijningsdatum en de hoogste notering in de Amerikaanse hitparade en de tweede de R&B parade.
1955 - 5 - 1 - "Only You", 1955 - 1 - 1 - "The great pretender", 1956 - 4 - 4 - "The magic touch", 1956 - 1 - 1 - "My prayer", 1956 - 39 - 13 - "Heaven on earth", 1956 - 11 - 9 - "You'll never never know", 1956 - 13 - 10 - "It isn't right", 1956 - 20 - 7 - "On my word of honor", 1956 - 20 - 7 - "One in a million", 1957 - 11 - 15 - "I'm sorry", 1957 - 23 - 5 - "He's mine", 1957 - 24 - 7 - "My dream", 1957 - 24 - "I wanna", 1957 - 65 - "Only because", 1957 - 56 - "Helpless", 1958 - 1 - 1 - "Twilight time", 1958 - 51 - "You're making a mistake", 1958 - 42 - "I wish", 1958 - 93 - "It's raining outside", 1958 - 1 - 3 - "Smoke gets in your eyes", 1959 - 12 - 9 - "Enchanted", 1959 - 41 - 25 - "Remember When", 1959 - 44 - "Where", 1959 - 61 - "Wish it were me", 1960 - 8 -15 - "Harbor lights", 1960 - 65 - "Sleepy lagoon", 1960 - 56 - "Ebb tide", 1960 - 36 - "Red sails in the sunset", 1960 - 21 - "To Each His Own", 1961 - 30 - "If I didn't care", 1961 - 62 - "Trees", 1961 - 25 - 17 - "I'll never smile again", 1962 - 91 - "It's Magic", 1966 - 31 - 6 - "I Love you 1000 times", 1966 - 97 - "I'll be home", 1967 - 14 - 12 - "With this ring", 1967 - 56 - 29 - "Washed ashore", 1967 - 70 - 32 - "Sweet sweet lovin".
Hieronder wat hoesjes van hun platen waarmee ze de grootste successen hadden... klik op de plaat op het middenste hoesje om doorgestuurd te worden naar you-tube voor één van hun succesnummers, "twilight time", dat ik persoonlijk een van de mooiste vind...

Er zijn maar enkele groepen waar ik echt goed naar kan luisteren en dan heb ik het over groepjes van toen: the Cats, the Creedence maar zeker ook over de Bee Gees. Ik zag daar het volgende bericht over, van de eigenlijke zanger van het eerste uur van deze razend populaire Bee Gees....

ROBIN GIBB

Ook nu weer 'n bericht over 'n zanger waar ik zo graag naar luisterde... en op veel te jonge leeftijd van ons is heengegaan; zanger Robin Gibb, één van de Bee Gees is overleden. Robin Gibb leed al langere tijd aan kanker en werd op 10 april in het ziekenhuis opgenomen vanwege een longontsteking.
Hij overleed op 20 mei 2012, hij is 62 jaar geworden. Van de vier broers Gibb vormden Barry, Maurice en Robin eind jaren zestig met z'n drieën de Bee Gees. Ze werden wereldberoemd met hun hoge driestemmige zang. Bekende hits zijn Words, I.O.I.O, My world en Stayin alive, uit de film Saturday Night Fever. Maar voor mij was zijn solonummer het mooiste wat hij maakte: "Saved by the bell" daar mocht ik toendertijd elke dag en nu nog vaak naar luisteren. Robin Gibb was solo verder succesvol, met onder meer Juliet... Robin Hugh Gibb werd geboren op 22 December 1949 in het Engelse Isle of Man, 35 minuten eerder dan zijn tweeling broer Maurice die overleed in 2003. Zijn nog jongere broer Andy was al in 1988 overleden op dertig jarige leeftijd. Robin trouwde in 1968 met Molly Hullis en kregen twee kinderen; Spencer (1972) and Melissa (1974). Het koppel ging in 1980 scheiden nadat ze ieder al hun eigen weg waren gegaan. Hieronder de liedjes die de Bee Gees zoveel succes brachten.

In de jaren 60:
"Spicks and Specks" (1966), "Born A Man" (1967), "New York Mining Disaster 1941" (1967), "To Love Somebody" (1967), "Holiday" (1967), "Massachusetts" (1967), "World" (1967), "Words" (1968), "And The Sun Will Shine" (1968), "I've Gotta Get a Message to You" (1968), "I Started a Joke" (1968), "First of May" (1969), "Tomorrow Tomorrow" (1969), "Don't Forget to Remember" (1969).

In de jaren 70:
"Let There Be Love" (1970), "If I Only Had My Mind on Something Else" (1970), "I.O.I.O." (1970), "Lonely Days" (1970), "Melody Fair" (1971), "How Can You Mend a Broken Heart?" (1971), "In The Morning" (1971), "My World" (1972), "Israel" (1972), "Run to Me" (1972), "Alive" (1972), "Saw a New Morning" (1973), "Wouldn't I Be Someone" (1973), "Mr. Natural" (1974), "Throw a Penny" (1974), "Charade" (1974), "Jive Talkin'" (1975), "Nights on Broadway" (1975), "You Should Be Dancing" (1976), "Children Of The World" (1977), "Edge of the Universe" (1977), "How Deep Is Your Love" (1977), "Stayin Alive" (1977), "Night Fever" (1978), "More Than A Woman" (1978), "Too Much Heaven" (1978), "Tragedy" (1979), "Love You Inside Out" (1979),

In de jaren 80:
"Living Eyes" (1981), "Paradise" (1981), "The Woman in You" (1983), "Someone Belonging to Someone" (1983), "Life Goes On" (1983), "You Win Again" (1987), "E.S.P." (1987), "Crazy For Your Love" (1988), "Angela" (1988), "Ordinary Lives" (1989), "One" (1989).

In de jaren 90:
"Bodyguard" (1990), "Secret Love" (1991), "When He's Gone" (1991), "The Only Love" (1991), "Happy Ever After" (1991), "Paying the Price of Love" (1993), "For Whom the Bell Tolls" (1993), "How to Fall in Love, Part 1" (1994), "Kiss Of Life" (1994), "Alone" (1997), "I Could Not Love You More" (1997), "Still Waters (Run Deep)" (1997) en in 2000: "This Is Where I Came In" (2001).

Van de vier broers leeft nu alleen Barry nog. Jammer dat deze prachtig zingende broers zo jong zijn overleden.. Toen ik zelf nog muziek maakte met the Secrets in de jaren 70, speelde we ook enkele van hun nummers... Massachusetts, Words, Don't forget to remember, I.O.I.O. and My world. Ik zal nog altijd genieten van de muziek van de broertjes Gibb en speciaal van Robin met zijn aparte stem...

Klik op het hoesje voor het nummer dat zo paste bij hem, "Saved by the bell".....

Hemelvaartsdag, 17 mei 2012 bereikte ons het bericht van het overlijden van Donna Summer, de "queen of the disco". Altijd al vond ik het fascinerend om haar te zien en haar liedjes te beluisteren...

DONNA SUMMER

Wie was ze?... Donna Summer, geboren 31 December 1948 als LaDonna Adrian Gaines, was een van de zeven kinderen en opgegroeid in 'n erg Chistelijk gezin, ze zong dan ook jarenlang in de kerk in 'n groepje; The Crow, ze was de enige in het koortje met 'n donkerkleurige huid. Toen ze 18 was verliet ze haar school en ging auditie doen voor de cast van de Broadway musical, Hair (1968), helaas zonder succes. In Europa begon men haar te leren kennen vooral in Duitsland en ze bracht haar eerste singletje uit: "Sally go round the roses" maar het nummer flopte en het duurde tot 1974 voordat haar solocarriere succesvol werd. LaDonna Gaines trouwde met de Oostenrijkse acteur Helmut Summer, dat was in 1972 en ze kreeg de naam LaDonna Sommer en werd haar artiesten naam Donna Summer.... In Nederland kwam haar eerste album uit: Lady of the night met een van haar hits erop; the Hostage... Dit zijn enkele van haar hits: "Love to Love You Baby" (1975), "I Feel Love" (1977), "Last Dance" (1978), "Hot Stuff" (1979), "On the Radio" (1979), "She Works Hard for the Money" (1983), "This Time I Know It's For Real" (1989), "I'm a Fire" (2008). Ze speelde vaak nog in Amerikaanse series die op tv kwamen.. Helaas werd er bij haar kanker geconstateerd en die ziekte werd haar op 17 Mei 2012 noodlottig.... 'n grote zangeres is van ons heen gegaan, voor mij zal ze altijd de "kwien of de disco" zijn en blijven.... en het mooiste nummer van haar voor mij: "State of independence" klik op het hoesje.... dan schakelen we je door naar you-tube en kun je nog 'ns genieten van dat nummer wat ik persoonlijk de mooiste vind.. Echt heel jammer dat deze "queen" op disco gebied veel te vlug van ons is weggegaan....

Terug naar de ouwe sixties, het begin dat de televisie muziekprogramma's uitzond en ik weg was van de duootjes en triootjes die ontstonden en forure maakte en door duizenden Nederlanders werden bekeken.. en een van die duo's van toen waren de broertjes Wennick:

JAN & KJELD

Toen ik 'n jaar of 15 was, we praten dus over 1960, hadden we nog maar net televisie en daarop konden wij volgens mij 'n stuk of vier zenders aan. Wij keken op zaterdag avond vaak naar de muziekprogramma's die er toendertijd op waren en voor nedeland betekende dat b.v. Dorus en Rudy Carell met hun programma's en daarin traden dan vaak nederlandse artiesten op, Anneke Grönlo, Trea Dobbs, Boudewijn de Groot, Willeke Alberti om er maar enkele te noemen en ook van The Blue Diamonds en The Candy Kids. Soms waren er ook buitenlandse artiesten uit Duitsland.
Wat mij altijd facineerde was het optreden van twee Deense jongens die veelal Duitstalig zongen, het duo Jan en Kjeld, twee broertjes. Kjeld Wennick werd op 3 februari 1944 geboren in Gränna in Zweden en zijn broer Jan op 27 juli 1946 in Kopenhagen. Kjeld leerde al op jonge leeftijd banjo spelen en trad vanaf 1954 samen op met zijn vader Svend. Jan ging vaak met hen mee en leerde ook banjo spelen. In 1956 verving Jan zijn vader en werd het duo Jan & Kjeld gevormd. Bij optredens stond Jan altijd links, omdat hij linkshandig was (anders zouden de halsen van de banjo's tegen elkaar stoten). Er was voor hem daarom een linkshandige banjo gemaakt. Jan & Kjeld namen deel aan talentenjachten en traden op voor radio en televisie, waardoor ze in korte tijd bekendheid verwierven in Denemarken en West-Duitsland. In die tijd namen Jan & Kjeld hun versie van het nummer "Tom Dooley" op, dat toen net populair was in de versie van het Kingston Trio. In 1959 kreeg het duo een platencontract bij Ariola. Het eerste wapenfeit van het duo was Tiger rag, een cover van de jazz standard uit de jaren 10 van de Original Dixieland Jazz Band. Jan en Kjeld waren toen respectievelijk 13 en 15 jaar oud. Het nummer werd een bescheiden hit in Nederland en Duitsland. Pas met de Duitstalige opvolger Banjo Boy braken de tieners definitief door. Dat nummer haalde in Nederland de top 5 en werd in Duitsland een nummer 1-hit. Zelfs in Engeland en Amerika werden het bescheiden hitjes, wat bijzonder is voor Duitstalige nummers. Door de populariteit van dat nummer werden Jan & Kjeld in Duitsland ook vaak Die Banjo Boys genoemd. Hoewel ze in Nederland daarna alleen nog een hit hadden met Itsy bitsy teenie weenie Honolulu Strand Bikini, een Duitse vertaling van Brian Hylands Itsy bitsy teenie weenie yellow polka dot bikini, stonden ze in Duitsland tot 1963 nog twaalf keer in de Top 50. Daar haalden ze in 1961 zelfs nog een keer de tweede plaats met de Ricky Nelson cover Hello Mary Lou, dat net als al hun andere hits na Tiger rag in het Duits werd gezongen. Naast hun Duitstalige albums werden ook albums met Engelstalig repertoire opgenomen. Hoewel ze in deze periode niet meer in de Nederlandse hitlijsten stonden, traden ze nog wel af en toe op in Nederland. De jongens kregen langzamerhand de baard in de keel en daardoor nam de interesse in Jan & Kjeld af. In 1964 was hun zangcarrière voorbij, hoewel ze ruim tien jaar later nog twee Deenstalige disconummers uitbrachten: Så lyk'lige som vi in 1976 en Det går op, det går ned in 1977. Eind jaren 70 besloten ze definitief te stoppen met zingen, hoewel ze in de jaren 80 nog af en toe optraden op golden oldies-shows in Duitsland. Hoewel Jan zich terugtrok uit de muziekindustrie, bleef Kjeld daarin actief. In 1983 richtte Kjeld het platenlabel Mega Records op. Dat label nam in 1991 onder andere de groep Ace Of Base onder contract, die een paar jaar later wereldberoemd werd. In 2001 verkocht Kjeld het label aan het Duitse Edel Music en de naam van het label werd daarmee Edel-Mega Records. Het had toen echter al niet meer het succes van de jaren 90. In 2003 was Kjeld één seizoen te zien als jurylid in de Deense versie van Idols en sinds 2006 is Kjeld uitbater van een café aan de haven in Kopenhagen. Deze twee jongens waren mijn idolen in mijn jeugdtijd toen de popmuziek nog niet was geboren... ik vond het heerlijk om naar te kijken en te luisteren en ze waren ook nog van mijn leeftijd... vaak als ik gitaar zat te spelen thuiis dacht ik aan deze twee Jan en Kjeld en hun succes... (klik HIER voor Banjo Boy)

Het is alweer 'n tijdje geleden dat ik hier 'n groepje of zanger/zangeres in het voetlicht heb geplaatst daarom wil ik vandaag een van mijn meest favoriete bands in de schijnwerper zetten:

THE MOTIONS

In het jaar dat ik werd opgeroepen mijn dienstplicht te vervullen, opgeroepen in Venlo en later overgeplaatst naar Oirschot, was de nederbeat in ons land in opkomst. Kleine groepjes probeerde de hitlijsten te beklimmen wat ook enkele ervan wel lukten. Het groepje Ritchie and the Ricochets nam in 1964 'n andere naam aan: the Motions, Henk Smitskamp op basgitaar, Robbie van Leeuwen (later Shocking Blue) op gitaar, Rudy Bennett was de zanger en Sieb Warner werd de drummer.
Ik vind dit groepje nog altijd een van de beste groepjes uit die tijd die Nederland voort heeft gebracht. The Motions speelden zelfs in het voorprogramma van The Rolling Stones in het Kurhaus in Scheveningen tijdens hun optreden op 8 augustus 1964. De eerste single kwam uit in december 1964: It's Gone, geschreven door Robbie van Leeuwen. De single wordt zonder dat de verkoopcijfers daar aanleiding toe gaven door Joost den Draaijer en consorten begin 1965 één week in de Veronica Top 40 op nummer 39 geplaatst en daarmee zijn The Motions de eerste Nederlandse beatgroep die in de hitparade belandt. De eerste lp "Introduction to The Motions" wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als een klassieker in de Nederbiet.
Met het nummer Wasted Words (geïnspireerd door de rage rond de protestsong) heeft de band de eerste grote hit in 1965. Altijd heb ik dit nummer nog in mijn persoonlijke top tien allertijden staan. Het blad Muziek Expres reikt aan Van Leeuwen een zilveren award uit voor de verkoop van 25.000 verkochte exemplaren. Daarna volgen de hits elkaar in 1966 in hoog tempo op: Why don't you take it, Every step I take en It's the same old song. Ook komt er een tweede lp uit "Their own way". In 1967 verschijnt een Motions LP in de Songbook serie van het blad Teenbeat (waarin ook albums van Tee Set en The Outsiders
worden uitgebracht). Deze verzamelalbums kenmerken zich door liedjes, afgewisseld door stukjes gesproken tekst, in het geval van The Motions ingesproken door Joost den Draaijer. Het alom bekende nummer "How can we hang on to a dream" is een grote solo-hit voor Bennett.
De wisselingen in de band werd later hun ondergang. Robbie van Leeuwen verlaat de band begin 1967 om een eigen band op te richten: Shocking Blue. Zijn plaats wordt ingenomen door Gerard Romeijn (Tee Set). Maar met het vertrek van van Leeuwen is de band de belangrijkste componist en vormgever kwijt. Op de lp "Impressions of wonderful" probeert de band een graantje van de flowerpower mee te pikken met songs van Warner en Romeijn. Smitskamp wordt eind 1967 uit de band gezet en vervangen door Leo Bennink uit de JayJays op sologitaar en Romeijn switcht naar de basgitaar. Smitskamp zal enige tijd in After Tea spelen en later toetreden tot Livin' Blues. In 1968 worden Romeijn en de pas toegetreden Jan Vennik (toetsen, saxofoon en fluit) gearresteerd voor drugsbezit en moeten voor 'n tijd naar het gevang. Nieuwe namen in de band zijn Paul van Melzen (basgitaar) en Bobby Green (orgel). De lp "Electric Baby" uit 1969 is de voorlaatste lp. Sieb Warner vertrekt in de zomer van 1969 naar de Golden Earring en wordt vervangen door Han Cooperville op drums. Het doet de band allemaal geen goed, een doorbraak in de Verenigde Staten blijft uit (waar dat de Golden Earring wel lukt), en ook in eigen land blijven de hits uit. In 1971 komt er nog een LP "Sensation" uit, die niet veel succes heeft, daarna houdt de groep het voor gezien. De bandleden gaan hun eigen weg, maar zullen elkaar in diverse andere bands weer tegenkomen. Rudy Bennett probeert een solocarrière op te zetten, maar heeft niet veel succes. In Helden Beringe in zaal Vios (je weet wel net in die draai waar vroeger 'n bioscoop was) traden vroeger veel groepjes op, ik heb daar The Motions voor de eerste en enige keer van m'n leven live gezien, 'n geweldige ervaring. Later heb ik daar ook nog andere groepen gezien; the Golgen Earrings, Q65, Les Baroque en nog meerdere van deze bandjes. Rudy Bennett en Robbie van Leeuwen blijven voor mij de best schrijvende bandleden in Nederland van die tijd, van Leeuwen zou later met het nummer Venus van zijn toenmalige band Shocking Blue de Amerikaanse Hitparade bestijgen want zijn door hem geschreven nummer werd er zelfs nummer 1...
1965 - It's Gone / I've Got Misery - You Bother Me / We Fell In Love - For Another Man / I've Waited So Long - Love Won't Stop / Nomatter Where You Run - Wasted Words / I'll Follow The Sun.
1966 - Everything That's Mine / There's No Place To Hide - Why Don't You Take It / My Love Is Growing - Every Step I Take / Stop Your Crying - The Same Old Song / Someday Child.
1967 - I Want You, I Need You / Suzy Baby - Wonderful Impressions / Nellie The Horse - Tonight We'll Be Stoned / 1.000.000 Red Balloons.
1968 - You're My Adee / Hey Conductor Man - Take Your Time / Make It Legal - Miracle Man / Something - I Ain't Got Time / Fantasy Club - What's Your Name / Little Boys Life + Illusion - Take The Fast Train / Hamburg City.
1969 - It's Alright / Hey Everybody - Freedom / Little Boy's / Life + What's Your Name - Eliza / Wedding Of The Hundred Brides - I Can't Help It / Look Away.
1970 - Try To Make You Happy / We All Come Together.
1972 - Wasted Words / The Same Old Song + My Love Is Growing
1981 - Wasted Words / The Same Old Song.
Mijn favoriete nummers: 1 = Wasted Words, 2 = I'll follow the sun en 3 = Why don't you take it.
Jammer van the Motions... de groep waar ik graag naar luisterde was niet meer, begin jaren 80 komt het einde......

Omdat de zanger van the Monkees vorige week is overleden breng ik die groep voor het voetlicht.

THE MONKEES.

The Monkees was 'n Amerikaanse popgroep, in het leven geroepen als tegenhanger van The Beatles uit Engeland door Roberts Fafelson en Bert Schneider voor de Amerikaande televisie in 1966 en men koos hiervoor de acteurs Micky Dolenz, Michael Nesmith en Peter Tork en dat drietal werd aangevuld met de Engelsman Davy Jones, de zanger.. deze had all geacteerd in het populaire t.v.-feuilleton: Coronation Street. De band werd bijgestaan door producer Don Kirshner. De group acteerde veelal in the Monkees-show maar nadat men bemerkte dat ze veel succes hadden gingen ze ook optreden. Ze maakte platen en er was zelfs 'n tijd dat deze popgroep meer platen verkocht dan de alom bekende Beatles, en daar was het eigenlijk allemaal om begonnen. Alle tieners over de hele wereld volgde de belevenissen van de vier grappige jongens en er werden in elke show 'n paar songs uitgevoerd. Het thema van the Monkees was overal bekend.. en dan volgden er 'n paar grote hits: "Last train to Clarksville", "I'm a believer" (dit nummer stond 7 weken nummer één in engeland), "I'm not your steppin' stone", "Pleasant valley Sunday" en de grootste hit scoorde ze met: "Daydream believer". Van hun singles en albums werden er wereldwijd 65 miljoen exemplaren verkocht.
De jaren 1966 tot 1968 waren hun hoogtepunt maar onderlinge ruzies dreven de oh zo populaire groep uit elkaar. Begin 1969 verliet Peter Tork de band en de optredens van de overige drie waren niet succesvol en in 1970 verliet Michael Nesmith ook de groep en richte zijn eigen band op: the First National Band en solo scoorde hij enkele kleine hits "Joanne" kwam op de Amerikaanse Bilboard op 21, "Silver moon" op 42,
"Nevada fighter" op 70 en "Propinquite" kwam niet verder dan de 95ste plek. (Met the Secrets speelde wij toendertijd wel het nummer Silver Moon). Later zouden ze toch weer bij elkaar komen maar ook dat ging met ruzie's gepaard. The Monkees traden later nog vaak op met meetings, reunies en live tours maar zonder hun vierde maatje Nesmith. In 2011 was er nog 'n tour: An evening with the Monkees. Op de woensdagochtend van 29 februari 2012 overlijd Davy Jones, hij werd slechts 66 jaar oud. Het tijdperk van The Monkees is hiermee afgesloten maar de jeugd van vroeger heeft er erg veel van genoten... Klik HIER voor de thema-muziek van the Monkees afleveringen..

..........

Week 3 van het nieuwe jaar weer 'n zanger uit Nederland in de schijnwerpers en die zijn sporen in de Nederlandstalige muziek tenvolle heeft verdiend:.

ROB DE NIJS

Rob de Nijs kennen we allemaal wel, de ouderen maar ook de jongeren. Hij werd geboren als zoon van een rijschoolhouder. Toen hij 6 jaar was, ging hij vanwege zijn astmatische bronchitis naar de openluchtschool in het Oosterpark en op z'n achtste kreeg hij zijn eerste accordeonles. In 1962 won hij op 19-jarige leeftijd een talentenjacht met zijn band Rob de Nijs & The Lords. De eerste prijs was een platencontract. De eerste single, De liefste die ik ken en ook de tweede, Jenny flopten maar het nummer Ritme van de regen uit 1963 werd een grote hit, waarvan in totaal bijna 100.000 exemplaren verkocht werden, 'n echte hit voor deze zanger.
In 1963 deed hij mee aan het songfestival in Knokke in Belgié. In juni 1963 werd zijn "Rob de Nijs en the Lords fanclub" opgericht maar in november 1965 gingen Rob de Nijs en zijn Lords uit elkaar. Hij ging werken bij Circus Boltini. Op 30 Juli 1968 trouwde hij met de dochter van een clubeigenaar in Bergen op Zoom en Rob ging in 1968 werken in een tweetal clubs van zijn schoonvader. Later kwam hij in contact met Lennaert Nijgh en die besloot een aantal nummers voor hem te schrijven, samen met Boudewijn de Groot om zo zijn carrière weer op gang te brengen. In mei 1973 kwam de eerste vrucht van deze samenwerking, Jan Klaassen de trompetter, in de hitparade, in september gevolgd door Zuster Ursula. Er volgden mindere successen met Mirella en Hé speelman. Hierna komt zijn waarschijnlijk bekendste hit uit: Malle Babbe een nummer dat De Groot ook zelf regelmatig zal spelen tijdens concerten. Na de albums: In de uren van de middag en Kijken hoe het morgen wordt, beide ook geproduceerd door Boudewijn de Groot, beëindigden de twee de samenwerking. Nijgh bleef wel betrokken bij de carrière van De Nijs als tekstschrijver.
In seizoen 1974-1975 kreeg hij een eigen programma voor de televisie. De titel was NL Tippers waarin diverse Nederlandse artiesten hun lied ten gehore brachten. Dit familiemuziekprogramma werd later overgenomen door Ferry Maat en de naam veranderde in Disco Circus. Het programma was te zien bij de TROS. In 1976 werd hij door het NIPO uitgeroepen tot populairste zanger van Nederland. In 1977 kreeg hij zijn eigen special bij de Vara en in 1980 werd hij door de Hitkrant uitgeroepen tot populairste Nederlandse zanger. In december 1980 ontmoette hij Belinda Meuldijk die veel teksten voor hem zou gaan schrijven. Ze hebben een autistische zoon Yoshi, over wie ze ook een lied hebben geschreven. In juli 1984, na de scheiding met zijn eerste vrouw, trouwde hij met Meuldijk. Dit huwelijk zou de jaren hierna een belangrijke rol gaan spelen in de diverse roddelbladen. In 1985 scoorde hij zijn grootste hit tot dan toe. Het vredeslied Alles wat ademt, geschreven door Gerard Stellaard, Nijgh en Meuldijk, stijgt tijdens de kersttijd naar de tweede plaats. In 1996 scoorde hij zijn eerste en enige nummer 1 hit met Banger hart, dat 5 weken op de toppositie in de Mega-top-50 staat. In 2001 werd De Nijs onderscheiden met de Radio 2 Zendtijd Prijs.
Deze prijs wordt toegekend door Conamus en Radio 2 aan een uitvoerend artiest die van blijvende betekenis is voor de Nederlandse radio. Diverse artiesten, onder wie Boudewijn de Groot en Hans Vermeulen.....
Rob de Nijs en Belinda Meuldijk gingen in 2006 uit elkaar. Volgens hun advocaat zagen de twee geen toegevoegde waarde om deze samenlevingsvorm vanuit een huwelijkse staat voort te zetten. In 2008 hertrouwde Rob met zijn voormalige persoonlijk assistente Henriëtte. Nog altijd is Rob de Nijs actief en is voor altijd 'n coryfee van het Nederlandse lied…. 'n man die jong 'n ster was en oud nog altijd is... De foto hiernaast is de bezetting zoals ik ze het liefste zag; 'n jonge Rob de Nijs met zijn begeleidingsgroep The Lords... klik op de foto voor 'n song van Rob en Lords.... Ritme van de regen....

Week 1 van het nieuwe jaar weer 'n biografie van 'n welbekende ster uit vroeger jaren: The king op de piano, de man die rock & roll speelde en zong zoals rock & roll moest zijn..

JERRY LEE LEWIS

Jerry Lee Lewis werd op 29 september 1935 geboren in Ferriday in de Amerikaanse staat Louisiana. Zijn vader, Elmo Lewis, was timmerman en aannemer en zijn moeder Mamie Ethel Lewis was predikante. Hij had een oudere broer Elmo Lewis Jr., die voor de ogen van Jerry werd overreden door een auto toen Jerry twee jaar oud was.
Hij had twee jongere zussen Frankie Jean (geboren in 1944) en Linda Gail (geboren in 1947). Toen hij nog jong was speelde hij op de piano bij zijn tante. Hij kreeg les, samen met zijn neefjes Mickey Gilley en Jimmy Swaggart (de latere televisiedominee die op de televisie bekende dat hij vreemd gegaan was met prosituees). De familie had door dat hij een groot talent was, maar ze waren zo arm dat ze een hypotheek op hun houten huisje (dat maar één kamer had) moesten nemen om een derdehands ouwe piano voor Jerry te kunnen kopen. Een bezoek van zijn oudere pianospelende neef Carl McVoy zorgde ervoor dat hij de geheimen van de boogie-woogie stijl ontdekte, de muziekstijl die hij op de radio hoorde en in het nabijgelegen Haney's Big House waarvan van zijn oom Lee Calhoun de eigenaar was.
Het was een uitspanning die zich exclusief richtte op zwarte mensen.
Lewis mengde dit type muziek met Gospel en Country en creëerde daarmee zijn eigen muziekstijl. Hij speelde zelfs op de piano met verschillende ritmes door elkaar, waarbij hij met zijn linkerhand in het ritme van de boogie-woogie speelde en met zijn rechterhand de hoge tonen op een zwierige manier aaneen reeg. Tegen zijn veertiende was hij klaar voor het grote werk. Op die leeftijd maakte Jerry zijn openbare debuut. Hij speelde piano bij de plaatselijke Ford dealer. Zijn vader ging met de hoed rond en haalde maar liefst 13 dollar op, veel geld voor het gezin in die tijd.Nadat hij een verhaal over Elvis had gelezen in het blad 'Country Roundup', besloot hij aan het eind van 1956, 21 jaar oud, om zijn geluk te gaan beproeven in Memphis (Tennessee). Zijn familie verkocht 33 dozijn eieren aan een supermarkt om zijn reis te kunnen bekostigen.
Hij stapte binnen bij de platenmaatschappij Sun Records. De eigenaar van het platenlabel, Sam Phillips, was in die tijd op vakantie, maar zijn assistent, Jack Clement, zette Roland Janes op gitaar en J.M. Van Eaton op drums achter Lewis en diens linkerhand zorgde ervoor dat een basgitaar overbodig was. Dit kleine orkestje werd het hart van de band die Jerry gedurende de bijna zeven jaar dat hij platenopnames voor Sun Records maakte begeleidde. Van zijn eerste single "Crazy Arms" (1956), zijn eigen interpretatie van een oude Country hit, werden er genoeg verkocht om Sam Philips te bewegen nog meer platenopnames met Jerry te maken.
Sam was verbaasd over Jerry's vermogen om zich oude liedjes te herinneren en zijn voorliefde om daar een rockversie van te maken.Na het uitbrengen van zijn eerste single ging Jerry op tournee en het was op het podium dat Jerry's imago zich verder ontwikkelde. Een beetje moedeloos omdat hij niet met een gitaar rond kon springen op het toneel, zoals Carl Perkins deed, stond hij midden in de vertolking van een lied op, schopte zijn pianokruk weg, ging hij op de piano staan en speelde hij met zijn armen en voeten. Een nieuwe Jerry Lewis was geboren. Deze manier van optreden ontsnapte niet aan de aandacht van Sam Philips. Hij hield van de muziek van Carl Perkins en Johnny Cash en hij zag geen enkele artiest als troonopvolger van Elvis Presley. Maar met Lewis dacht hij een schot in de roos te hebben. Voor de eerste keer in zijn leven stopte de gierige Sam Philips elke cent die hij had in de promotie van de volgende single van Jerry. En de gok betaalde zich uit. "Whole Lotta Shakin' Goin' On" haalde de top van alle hitlijsten.
Maar Lewis gooide zijn eigen glazen in. Hij kneep er tussenuit en trouwde op 12 december 1957 stiekem met zijn 13-jarige nichtje Myra Gale Brown (op dat moment was hij technisch gezien nog getrouwd met Jane Mitchum !), de dochter van zijn op bas spelende oom J.W. Brown. Met haar kreeg hij twee kinderen, dochter Phoebe Allen (geboren 1963) en een zoon Steve Allen (geboren 1959), genoemd naar de televisie presentator en komediant Steve Allen die hem in het begin van zijn carrière in zijn televisieshow had laten optreden. De jongen verdronk op 3-jarige leeftijd in hun zwembad.
Maar terwijl zijn carrière weer van de grond kwam ging het met zijn persoonlijke leven niet goed. Op 9 december 1970 scheidde hij, na een huwelijk van bijna 13 jaar, van zijn vrouw Myra, zijn ouders overleden en in 1973 kwam zijn oudste zoon Jerry Lee Lewis Jr., die op drums speelde in de band van zijn vader, om bij een auto-ongeluk. Verder kreeg hij problemen met de belastingdienst en was hij verslaafd aan alcohol en drugs waardoor hij verschillende keren in het ziekenhuis belandde. midden jaren tachtig werd zijn carrière nieuw leven ingeblazen. Men was van plan om een film over Jerry's leven te maken onder de titel "Great Balls of Fire" en aan Jerry werd gevraagd om de liedjes in te zingen voor de soundtrack. En Jerry liet zien wie de echte Jerry Lee Lewis was. Hij klonk energiek alsof het weer 1957 was. De vlam brandde nog steeds volop. Op 13 juni 1989 kreeg hij een ster in de Hollywood Walk of Fame en in 2005 kreeg hij een Grammy Award voor zijn verdiensten voor de muziek. Jerry lee Lewis zal altijd een van mijn favorieten blijven en zie hier zijn grote aantal echte hits... (klik op de foto's voor vergroting). De eerste foto is Lewis eigen: een voet op de piano...

Voor de laatste week van het jaar heb ik gekozen voor dit stukje, niet omdat het van vroeger is maar omdat deze video op you-tube de hele wereld heeft versteld doen staan: week 52 is voor Susan Boyle, amazing...

SUSAN BOYLE

Veel mensen kijken met Kerst naar de tv, er komen weer die leuke films over de kerstman en andere kerstgebeurtenissen die we misschien al wel tien keer hebben gezien en toch vinden we die weer allemaal even mooi om terug te zien. Ik zat deze week naar 'n stukje van The Voice te kijken, wat overigens niet mijn favoriete programma is, en toen zag ik alweer dat er in het grootste en best bekeken talenten-programma van Nederland ook al weer buitenlanders mee deden. Ik heb niks tegen buitenlanders laat ik dat voorop stellen maar het voeld weer zo of dat wij in Holland niet genoeg talent hebben. Maar goed, om terug te komen op die Kerstdagen...
Ik zat aan de pc en keek voor de zoveelste keer naar de vrouw die werkelijk in 2 jaar het meest bekeken filmpje heeft op you-tube: het eerste optreden van Susan Boyle. Hoe mensen zich kunnen vergissen in iemand omdat men snel afgaat op het uiterlijk, ook ik... toen ze opkwam, ze zag werkelijk niet uit en ook de jury en het grootste deel van het publiek dacht er zo over.. En dan ineens begint ze te zingen, haar mond gaat open, en als de eerste regels zijn gezongen gaan van verbazing bij iedereen, maar dan ook bij iedereen, de mond open. En ik kan dit stuk wel duizend keer kijken ik vind het elke keer verbazingwekkend, ongelooflijk en prachtig. Daarom zet ik vandaag hier Susan Boyle neer, de video is bijna 82 miljoen keer bekeken... Ik ga voor deze keer ook niet vertellen over haar leven, ook niet hoeveel platen en cd's of dvd's ze heeft uitgebracht... maar klik HIER en geniet nog 'n keer van Susan Boyle, 'n 47-jarige vrouw die zowat de hele wereld versteld liet staan....(klik op de foto's voor vergroting).
Mocht je denken: jammer dat ze niet jong en mooi uitzag als de zangeressen van tegenwoordig? klik HIER en bekijk het filmpje van de metamorfose van Susan gemaakt met photoshop en geloof me: foto's en beelden van bekende sterren worden allemaal op deze wijze bewerkt.... Op de foto's hieronder: Susan tijdens haar optreden, de twee juryleden die verbaasd kijken en Susan na haar optreden en blij het podium verliet.

We gaan zowat de laatste weken in van 2011, week 50, en ook nu gaan we weer even terug naar vervlogen tijden, de tijd dat men liedjes nog zong en dit keer 'n zanger die vaak in de hoogste regioenen van de hitlijsten te vinden was:

DAVE BERRY

In de sixties waren er diverse groepen, veelal Engelse die hoge ogen gooiden in de nationale en internationale muziekwereld. Maar er waren ook zangers en zangeressen die de hoogste plaatsen wisten te behalen in de Nederlandse Top40, de Engelse Single Charts en de Amerikaanse Billboard. Een man stal vooral de harten van de vrouwelijke toehoorders in de jaren 60: Dave Berry, met zijn zachte aparte stemgeluid hield hij miljoenen vrouwen aan de radio gekluisterd.
Geboren in Sheffield was hij 'n fan van de muziek van Chuck Berry en Gene Vincent en mede daardoor creëerde hij z'n eigen stemgeluid. Hij richte z'n eigen band op genaamd the Cruisers en werden opgemerkt door de producers van het label Decca wat resulteerde in hun eerste single, 'n cover: Memphis Tennessee. We schrijven dan het jaar 1963. Vanaf 1964 was hij erg succervol.
In januari 1964 kwam hij met My baby left me/Hoochie coochie man, in april 1964 met: Baby its you/Sweet and lovely en men wilde meer slowsongs van hem horen en zo nam hij in juli 1964 het nummer: "the crying game" op en met deze klassieker wist de hitlijsten te bestormen, en in november van dat jaar bracht men alweer 'n nieuwe single uit: One heart between two/You're gonna need somebody. Later kwam hij met de volgende nummers dat voor ons Nederlanders de klassiekers zijn geworden en die vele van ons nog wel zullen herinneren.. In maart 1965: Little things, juli 1965: This strange effect en Now, oktober 1965: I'm gonna take you there, januari 1966: If you wait for love en in juli 1966 kwam hij met Mama. Al deze nummers kwamen hoog in de hitlijsten.
In 1965 stond hij tussen the Everly Brothers, Surpremes en Cilla Black op het Nederlandse Grand Gala Du Disque met zijn nummer Little Things en stal hij de harten van heel Nederland en dan speciaal de vrouwelijke fans. Met Little things en Mama behaalde hij de engelse top 5 en This strange effect werden nummer één hits in zowel Nederland als Belgie. Dave Berry heeft veel vrouwenharten sneller doen slaan, 'n rasartiest. Zelfs in 2008 maakte hij nog 'n grote tour: the Solid Silver Sixties Tour samen met the Swinging Blue Jeans en Dave Dee. Hiernaast staat nog 'n postertje van de optredens die ze later nog verzorgde met the Berry Legacy: Dave Berry en zijn Cruisers samen met Mike Berry (die bekend werd met het nummer tribute to Buddy Holly) en the Rockin' Berrie's, ook zo'n groepje zoals er toendertijd zovele waren in UK. Hieronder zie je o.a. nog 'n voorblad van de muziekexpres van oktober 1965 met het portret van Dave Berry.
Voor muziek klik op de foto's hieronder: links: Little Things, midden: This Strange Effect en rechts: Now.

..........

Deze week, 45 ga ik hier iets schrijven over mijn meest favoriete Nederlandse band: The Cats uit Volendam. Deze groep heb ik altijd ervaren als de beste uit mijn leven omdat dit soort muziek, de palingsound, me ontzettend aanspreekt en dan speciaal de nummers die door The Cats zelf zijn geschreven.

THE CATS

Beginnende bij het begin: twee Volendamse jongens spelen net zoals zo vele leeftijdgenootjes in 'n beginnend bandje genaamd: The Everly Kosters met Piet Veerman en Jaap Schilder, maar er waren meer bandjes: Sputniks met Cees Veerman en The Skyriders met drummer Theo Klouwer. Ook was er 'n band met de naam The Blue Cats en al deze groepjes speelden in parochiezaaltjes, daar kwam men met elkaar in aanraking en zo ontstond er 'n nieuw groepje.

The Cats, die in 1965 haar eerste singletje uitbrengt dat overigens geen succes werd: Jukebox maar de jongens zaten niet bij de pakken neer en wonnen 'n Veronica-talentenjacht en slepen 'n platencontract in de wacht bij het label Imperial, 'n jaar later in 1966 scoorde ze hun eerste hit: What a crazy life. The Cats met zanger Piet Veerman, de gitaristen Cees Veerman en Jaap Schilder, bassist Arnold Muhren en drummer Theo Klouwer laten de amateurstatus achter zich. Tot nu toe halen de singles van The Cats de top tien (net) niet. Daar komt in de zomer 1968 verandering in.
De Volendammers scoren in 6 1/2 jaar maar liefst 16 top tien hits, te beginnen met de nr. 2 hit Times Were When. Het succes wordt toegeschreven aan de veranderde muzikale stijl. In de begintijd zijn The Cats nog als ruig omschreven. Nu focussen de Volendammers meer op melodieuze composities waarin de attractieve (samen)zang een prominente rol speelt, de orkestarrangementen van de populaire ballades zijn van Wim Jongbloed, die samen met producer Klaas Leyen mede basis legt voor de palingsound.
The Cats spelen in deze tijd een belangrijke rol in de verspreiding van de palingsound, een term die wordt gelanceerd door de toonaangevende Nederlandse dj Joost den Draaijer. Andere groepen die in dit lokale genre worden ingedeeld zijn BZN, Canyon, Jen Rog, Left Side, Next One en ook George Baker Selection, Ferrari en Classics hoewel deze laatste drie bands niet uit de beroemde vissersplaats komen.
The Cats scoren hun eerste nr. 1-hit in de Veronica Top 40 met het door bassist Arnold Muhren geschreven Lea. In het boek "500 nr. 1 hits uit de Top 40" staan The Cats met 5 nr. 1 hits op de gedeelde zesde plaats. Alleen The Beatles, Abba, Queen, Michael Jackson en George Michael scoren in Nederland meer nr. 1 hits. Cees en Piet Veerman wisselen elkaar af qua zang. De twee volgende nr. 1 hits Why en Marian zijn eveneens door Muhren geschreven. De band wint ook nog de Edison Populair. Wat Arnold Muhren kan, kan Piet Veerman ook, 'n nr. 1-hit schrijven want hij schrijft het nummer: Where Have I Been Wrong. Muhren is vanaf dit jaar behalve bassist van The Cats ook eigenaar van een opname-studio in Volendam. Niet alles is rozegeur en maneschijn in het Volendamse kamp, zanger Cees Veerman krijgt problemen met zijn stem en verlaat twee jaar The Cats. Roadie Piet Keizer is zijn vervanger. Het nummer: Love in your eyes biedt een mix van palingpop en country, wordt in de VS uitgebracht, maar The Cats slagen er niet om indruk te maken op de Amerikaanse muziekliefhebbers.
Een tournee door de Verenigde Staten wordt op het laatste ogenblik afgelast. In Nederland is het met de nr. 1-hit Be My Day weer raak. Niettemin lijkt de groep aan bandmoeheid te lijden. De Volendammers kondigen aan er mee te stoppen. Het optreden in Purmerend op 19 mei lijkt het laatste van The Cats. Ze nemen de tijd om individueel andere wegen in te slaan. Het gevolg: Cees Veerman en later Jaap Schilder komen met solo-albums, die commercieel niet zo succesvol zijn als de groepsplaten maar in 1975 steken the Cats de koppen weer bij elkaar en het album We Should Be Together spreekt boekdelen. Het is rond 1980 en the Cats beginnen Heintje Davids-gedrag te vertonen. Ze zeggen er weer een punt achter te zetten en op de begeleidende soundtrack prijkt het nummer: The end of the show maar zo'n vaart loopt het niet. De invloed van de televisie doet zich gelden als Veronica een special uitzendt over de Volendammers. Het volk roept om een reunie omdat het een nieuw hoofdstuk wil in The story of the Cats en dat komt er. En een stel hits, zij het dat deze minder groot zijn dan in het roemruchte verleden. Jammer voor ons maar in 1985 scheiden de wegen van the Cats-musici echt als Piet Veerman de volgende schreden zet op een voor hem uitermate succesvolle solo-carrière, zelfs een rechtszaak, aangespannen door zijn Cats-companen van vroeger weerhoudt hem niet. Het einde van the Cats is dus in 1985... In 2001, op 8 februari overlijdt drummer Theo Klouwer op 53-jarige leeftijd aan hartproblemen na een levertransplantatie.
De bandleden Cees Veerman, Piet Veerman, Jaap Schilder en Arnold Mühren worden op 23 maart 2006 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau en ze krijgen de onderscheiding uit handen van de burgemeester van Volendam. De band is bijeen voor een eenmalige reünie en de presentatie van een nieuwe cd en dvd met daarop twee nieuwe nummers die speciaal zijn geschreven door John Ewbank. De verzamelbox Those Were The Days behaalt in juli de gouden status met een verkoop van meer dan 35.000 stuks. Ik krijg nog altijd kippevel als ik de numers van the Cats weer hoor.. Marian, Lea, Why, Times where When, Where have I been wrong, We should be together, Vaya con dios, Take me with you en Scarlet ribbons... Voor mij had er nooit 'n nummer hoeven te zijn als: The end of the show, ze zijn voor altijd nummer ÉÉN.
(Ook nu weer 'n link, klik HIER voor de mooiste song van the Cats: Scarlet Ribbons en op de foto's voor 'n vergroting)

Week 44.... wil ik jullie voorstellen aan de groep the Shadows ik denk bij iedereen wel bekend en niet alleen de ouderen onder ons maar ook veel jongeren hebben hun ouders wel 'ns ooit horen praten over deze legendarische groep

THE SHADOWS

Omdat ikzelf veel muziek heb gemaakt in de diversen orkestjes heb ik natuurlijk ook 'n voorkeur voor 'n soort muziek en de mijne gaat zowiezo uit naar de groepen die instrumentale muziek brachten zonder zang, 'n lekker deuntje met 'n leadguitar erin, fantastisch mooi vind ik dat. Natuurlijk zijn er verschillende die ik mooi vind: the Ventures, the Jumping Jewels, the Spotnicks, the Lords en de Maskers. Maar de groep die me het meest aansprak waren toch the Shadows.
Het dateert nog van 1958 toen trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin (met dikke bril) en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen. De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I's Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscène, en bood hen een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin' Fine en Don't be a Fool with Love. Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows. Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond.. de Schaduwen waren daar........
Apache stond in Engeland gedurende zes weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer één-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Deze orkestleider/arrangeur wordt ook wel de vijfde Shadow genoemd. "Wonderful Land" is een klassiek voorbeeld van zijn invloed. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam. In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett, terwijl The Shadows in niet geringe mate bijdroegen tot het succes van de film Summer Holiday. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk voegde een nieuwe basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows.
De jaren die volgden werden gekenmerkt door incidentele optredens als groep, in 1975 vertegenwoordigde ze Engeland op het Eurovisiesongfestival met Let me be the one en het vocale experiment Marvin, Welch & Farrar in 1971. Door dit laatste experiment kwam men de Australische countryster Olivia Newton-John tegen, hetgeen jaren later leidde tot enkele songs voor Grease en het Xanadu-project. In 1979 werden de Shadows opnieuw erg populair dankzij hun cover van de John Williams-instrumental Cavatina, beter bekend als Theme from 'The deerhunter' , hun enige nummer één-hit in de Top 40 en de Nationale Hitparade. Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Ciff Hall op toetsen. Eind 1990 begin 1991 viel het doek definitief. Helaas. Van het hoesje hierboven heb ik de plaat nog in m'n collectie. Ik draai nog vaak de nummers van the Shadows als ik aan de pc zit: Apache/Quartermaster's Stores - F.B.I./Midnight - KonTiki/36-24-36 - Wonderful Land/Stars Fell On Stockton - Guitar Tango/What A Lovely Tune - Dance On/All Day - Foot Tapper/The Breeze And I - Atlantis/I Want You To Want Me, om maar maar wat te noemen, voor mij is het muziek die je tot in lengte van dagen kunt beluisteren... Klik voor 'n echt instrumentaaltje van the Shadows op het hoesje met de drie gitaren hier rechts en zwijmer weg in 'n wereld van rust en nostalgische muziek, met Wonderful Land.(opname 1964).

Week 43 en dat betekend 'n nieuwe artiest belicht uit de oldies-tijd en dit keer heb ik gekozen voor de sympathieke Italiaans/Belgiesche zanger:

ADAMO

De zanger die van zijn familienaam een handelsmerk maakte, werd als Salvatore geboren op 1 november 1943 in het Siciliaanse dorp Comiso. In 1947 emigreerde de familie naar België naar Ghlin bij Bergen. De schuchtere jongeman leed op 7-jarige leeftijd aan een ernstige hersenvliesontsteking, hetgeen hem voor een jaar aan bed kluisterde. Gestimuleerd door zijn ouders en onder het strenge regime van Christelijke scholen wist hij ondanks deze achterstand toch zijn opleiding te voltooien.
Salvatore bleek over een prima zangstem te beschikken en schreef bovendien zijn eigen materiaal. Op 1 januari 1960, de dag waarop de laatste van de zeven kinderen Adamo werd geboren, zegevierde hij in een talentenjacht van Radio Luxemburg. Er werden al snel enkele grammofoonplaten uitgebracht, maar het grote publiek zat nog niet op hem te wachten. Teleurgesteld wilde hij zijn studie weer hervatten, maar vader Antonio zag een grote toekomst voor zijn oudste zoon in het verschiet en nam hem mee naar Parijs. De gang langs theaters en platenmaatschappijen leidde in 1963 uiteindelijk tot de release van de single 'Sans Toi, Ma Mie' die in vele landen een grote hit werd. Daarna raakte zijn carrière in een stroomversnelling, maar het succes in Nederland is mede te danken geweest aan het hartverwarmend optreden van de complete familie Adamo in het populaire televisieprogramma 'Voor de vuist weg' van Willem Duys.
.
In het voorjaar van 1964 werd 'Vous Permettez, Monsieur' bij ons dan ook een overtuigende nummer 1-hit. Later volgde nog o.a. Tombe la neige, La nuit en Inch ala om er maar enkele te noemen. Ik zelf vind persoonlijk deze het mooiste: Quand les roses en doet me denken aan m'n tienertijd bij de Vossenhoek waar deze plaat grijs werd gedraaid. Salvatore trouwde in 1969 met zijn jeugdvriendinnetje: Nicole Durant en samen kregen ze drie kinderen, Anthonie (1969), Amelie (1979) en Benjamin (1980). Z'n vader was toen reeds overleden want hij verdronk in 1966 op Sicilië. Hij kreeg 'n verzoek om 'n lied te componeren voor de Belgische prins Filip voor zijn vrouw: Mathilde, nadat hij ooit al voor 'n andere koningsdame 'n lied had geschreven, de prinses van Luik: Paola. Het voor ons meestbekende Vous Permettez, Monsieur' stond 11 weken nummer 1 bij het voor ons populaire programma: "tijd voor teenagers" en werd de nummer 1 in de jaarlijst van 1964. In mei 1984 kreeg hij 'n hartaanval waar drie omleidingen hem weer verder hielpen en in 2004 op 61-jarige leeftijd kreeg hij 'n hersenbloeding waarvan hij volledig herstelde.

Salvatore Adamo is als zanger-componist steeds actief gebleven, reist hij nog steeds de wereld rond om zijn miljoenenpubliek met optredens te verblijden. Zijn zoon Anthonie koos ervoor om piloot te worden maar zijn jongste zoon Benjamin is wel in zijn voetsporen getreden en werd ook muzikant. Omdat het liedje Vous Permettez Monsieur de grootste hit was heb ik gekozen voor die uitvoering maar dan samen met z'n broertjes bij Willem Duys, klik hier. Nooit zag ik ooit 'n sympathieker zanger als hij, altijd normaal gebleven ondanks zijn grote successen en altijd moeten vechten voor z'n gezondheid.. Hij is een der grootsten... zijn warme, iets wat schor klinkende stem zal ik nooit vergeten en ik denk met mij nog millioenen anderen.

We zittenin week 42 en ik ga weer 'n artiest toevoegen. Iemand die ik altijd schitterend heb gevonden maar helaas veel te vroeg door 'n vliegtuigongeluk om het leven kwam.

BUDDY HOLLY

Geboren op 7 sept 1933 in Lubbock in Texas als Charles Hardin Holley. The Holleys waren erg muzikaal en Buddy leerde o.a. viool en piano maar ook guitar. Op het einde van 1949 zat hij met Bob Montgomery op de highschool en hun beider interesses voor muziek was groot, vooral naar de Blue-grass en ze gingen dan ook optredens verzorgen als duo Buddy and Bob. Holly's grote doorbraak kwam echter toen hij in het voorprogramma zat van Bill Haley and his Comets dat werd georganiseerd door Eddie Crandall die ook de manager was van Marty Robbins, ons wel bekend. Hij kreeg 'n contract bij platenmaatschappij Decca en kende successen als solo-artiest. Toen hij weer terug was in z'n geboorteplaats Lubbeck formeerde hij z'n eigen band The Crickets en trad veel op. Ze maakte enkele mooie singles: That'll be the day, Starlight en ook Peggy Sue en Not fade away. Op 15 augustus 1958 trouwde hij met Maria Elena Santiago en hij maakte meer liedjes die als "boys-loves-girls" bestempeld werden en hij was de uitvinder van de ‘hiccup’ techniek, die te horen zijn in z'n nummers als Rave on: we-UH-ell the little things you say and do, make me want to be with you-UH-ou.. Toen the Beatles begonnen met optreden couverde ze zelfs 'n nummer van hem: Words of love en the Rolling Stones namen 'n ander nummer van Holly op: Not fade away. In 1959 brak hij met de Crickets en ging weer solo verder met andere solo-artiesten, Ritchie Valens en JP Richardson, (the big bopper). Op 2 februari 1949 wilden de drie, Buddy, Richie en JP 'n tour starten samen met de nog jonge Bobby Zimmerman, die later bekend werd onder de naam Bob Dylan.

Omdat het in de bus waarmee ze rondtrokken ijzig koud was belde ze 'n vliegtuigmaatschappij om hun naar 'n andere plek te vervoeren, ze zouden die nacht nog vliegen maar kwamen in 'n sneeuwstorm terrecht. Om 1.05 s'nachts crashte het vliegtuig en storte neer in 'n maisveld en de drie mannen vonden samen met de piloot Roger Peterson de dood. Een bizar gebeuren was hier aan vooraf gegaan, eigenlijk zouden ze met z'n vieren vliegen, ook Tommy Alsup zou meegaan, maar de piloot zei dat er maar drie mee mochten want dat was voorschrift voor zo'n lichgewicht vliegtuigje. De vier besloten te tossen wie er af moest vallen en de reis per auto of bus te maken. Tommy Allsup is de verliezer, de Beechcraft Bonanza, bestuurd door 'n 21-jarige piloot, komt vijf minuten na de start om één uur ’s nachts in een zware sneeuwstorm verongelukt in de buurt van Mason City in Iowa. Niemand overleeft de ramp, Holly liet 'n vrouw achter die in verwachting was van zijn eerste kind... vlak daarna zou ze 'n miskraam hebben. Voor ons betekend Buddy Holly heel veel, ik vind zijn platen altijd schitterend, nu nog en ik denk velen met mij, ik heb er nog enkele langspeelplaten van in de kast liggen. Don McLean zong jaren later 'n nummer over dit gebeuren: American Pie, the day the music died, 'n bekende groep noemde zich naar Buddy Holly, the Hollies. Ik weet nog dat er ook liedjes geschreven zijn voor Buddy Holly door 'n zekere Joe Meek. Deze man schreef ook nummers voor andere artiesten van die tijd: Mike Berry, John Leyton en Cliff Bennett om er maar enkele te noemen. Ook schreef diezelfde Joe Meek, na de crash, 'n nummer, 'n ode aan Buddy Holly dat bij iedereen wel bekend zal zijn, ik heb gekozen voor 'n link naar de uitvoering van Mike Berry... Tribute to Buddy Holly. Ik zal deze man nooit vergeten, was Roy Orbison herkenbaar aan de donkere zonnebril, deze man was het aan het zwarte montuur. Klik op de foto van Buddy Holly hieronder voor de clip.

.............................

Artiest van week 41, ons allen welbekend, de zoon van de visboer...

PETER EN ZIJN ROCKETS

Deze week 'n nieuwe artiest van vroeger en voor Nederland iemand die niet heel ver van ons vandaan woonde: Peter Koelewijn oftewel Peter and his Rockets. Omdat deze map echt voor de muzikale nostalgie is zal ik ook wat uitleg geven over de zanger, zangeres of groep die je te horen krijgt. Ik doe dat weer via You-Tube omdat ik hier niet veel mb aan ruimte heb en 'n clip of 'n liedje toch best wel veel plaats inneemt die ik nu niet heb. Klik op de daarvoor bestemde knop of link en je wordt doorgeschakeld naar het nummer op You-Tube.

Peter Koelewijn is zeker bij ons bekend omdat hij wel vaker in Asten heeft opgetreden, ikzelf heb hem ooit gezien toen ik 17 jaar was en ze optraden op 'n groot tuinfeest in het park, nu dus het Ploegmakerspark en later nog bij zaal Zegers in de Emmastraat.

Peter Cornelis Koelewijn wordt geboren op 29 december 1940 op de Heezerweg in Eindhoven als zoon van een vishandelaar. Al vroeg was hij weg van muziek en vooral van de "pop muziek" uit die jaren. In 1953 kreeg hij zijn eerste gitaar en niet lang daarna begon hij zijn eigen (veelal cowboy) liedjes te schrijven. Op de Nuts Mulo in Eindhoven begon hij halverwege de fifties zijn eerste bandje met daarin drie leden, die later ook deel zouden uitmaken van "Peter en zijn Rockets": Harry van Hoof, Charles Jansen en Peter v.d. Voort. Op dezelfde Mulo zat Anneke Grönloh en op schoolfeestjes werd vaak samen gespeeld. Peter haalde, na de Nuts Mulo, zijn HBS diploma op het Gemeentelijk Lyceum Eindhoven en in die periode werd én de naam The Rockets bedacht (door Charles Jansen) én kwam saxofonist Claus Buchholz bij de band, die toen compleet was: Peter v.d. Voort drums, Harry van Hoof piano, Charles Jansen, basgitaar, Claus Buchholz saxofoon en Peter Koelewijn, zanger en gitarist. Direkt na het enorme succes van "Kom van dat dak af" verruilt de groep Bovema voor platenmaatschappij Phonogram (Philips). Achtereenvolgens komen daar hits als "Janus", "Marijke", "Laat me los", "Speel die dans" en "24.000 kussen" uit. Daarna komt de klad er in omdat de platenmaatschappij en de band mee willen varen op het succes van de opkomende beatgroepen als de Beatles en de Rolling Stones. Een groot aantal wonderlijke producties zijn het gevolg waarvan weinig lukt. De groep verandert van samenstelling, Claus Buchholz is de eerste die de Rockets verlaat en later volgen Harry van Hoof en Peter v.d. Voort. Jeroen Ophoff (drums) en Hans Sanders (gitaar/keyboards) nemen hun plaats in. Hans Sanders wordt later de voorman van de groep Bots.
In 1970 neemt Peter Koelewijn weer als artiest een aantal nummers op in de GTB studio in Den Haag. De remake van "Kom van dat dak af" (m.m.v. o.a. Harry van Hoof, Hans Vermeulen en Louis Debij) wordt een top tien hit en de zanger gaat weer toeren met nieuwe Rockets: Janus Toethuis (gitaar), Frans Meijer (drums), Ad Damen (solo gitaar) en Nol Passon (bas gitaar). Met deze groep neemt hij in de vier jaren die volgen o.a. de succesvolle singles "Mij oh mij", "Robbie", "Veronica Sorry" (met hulp van Piet Souer) en "Angeline, m´n blonde sexmachine" op. Muziekkrant Oor brengt in ´72 een speciale editie uit, gewijd aan "de Godfather van de Nederlandse Rock ´n Roll, Peter Koelewijn".
Eind 2010 ontving de zanger/producer/componist tijdens een groots TV gala de eerste TROS Kompas Oeuvre Prijs als waardering voor wat hij voor de Muziek in Nederland heeft betekend. Hier 'n foto van hem en met "zijn Rockets". Onderaan: Peter toen hij 2 jaar was, dan de viswinkel in Eindhoven waar hij is geboren en 'n jeugdige Koelewijn met z'n onafscheidelijke gitaar op pad naar succes. Verder staan zijn afbeeldingen in diverse nederlandse popbladen zoals de Tuney Tunes en muziekblad Oor. Ik vind hem nog altijd de grote man achter de Rock and Roll in Nederland want wie riep er nooit: Hé... Kom van dat dak af... en daarmee is toch alles hier begonnen. Klik hier voor de clip die ik altijd leuk vond, live uit 1960.

Het is week 40 van 2011 en vandaag start ik met 'n aandenken aan 'n artiest van vroeger, ik zal af en toe 'n stukje schrijven over nostalgie in de muziek.

ELVIS PRESLEY

Klik op de kleurenfoto en je hoordeen van z'n mooiste nummers ooit... 'n nummer dat misschien wel niet zo bekend is als return to sender of love me tender, maar toch zeker een van z'n mooiste nummers is en was: His latest flame

........

Elvis Aaron Presley geboren 8 januari 1935 in Tupelo (Mississippi) en overleden op 16 augustus 1977 in Memphis (Tennessee), was een Amerikaans zanger en acteur. Hij is wereldwijd bekend onder de bijnamen The King of Rock'nRoll of kortweg The King. Elvis geldt als een van de succesvolste en populairste soloartiesten aller tijden ook is Elvis de bestverkochte soloartiest aller tijden. Hij onderscheidde zich van tijdgenoten door zijn toen controversiële, heupwiegende optredens, de combinatie van blank uiterlijk en het zingen met een 'zwarte' stem. Ook zijn uiterlijk viel op: zijn voor die tijd lange haar, de bakkebaarden en later de jumpsuits. Al tijdens zijn leven was Presley een legende. Zijn carrière schoot als een raket omhoog. Zijn opzwepende stijl verontrustte de gevestigde, naoorlogse maatschappij waardoor hij zeer veel kritiek te verduren kreeg. Voor zijn muzikale pionierswerk werd hij gaandeweg en vooral na zijn dood in steeds bredere kring geëerd. Inmiddels wordt Presley erkend als één van de grondleggers van de hedendaagse muziek, samen met onder andere The Beatles en Bob Dylan. Elvis wordt samen met Bill Haley en Alan Freed gerekend tot een van de personen die een belangrijke rol gespeeld hebben in de doorbraak van de rockabilly en daarmee rock-'n-roll. Elvis ontwikkelde zich als artiest razendsnel. Begonnen als trio samen met Scotty Moore (elektrische gitaar) en Bill Black (bas), haakte binnen een jaar drummer D.J. Fontana aan. Nog immer is dit de basisbezetting van rockbands: een zanger/gitarist, elektrisch gitarist, bassist en drummer.

Presley is volgens het Billboard classificatiesysteem de succesvolste muzikant van de hitlijsten van 1955 tot 2008 in de Verenigde Staten. Op 16 januari 1971 werd Elvis uitgekozen als de The Outstanding Young Man of the Year een prestigeuze onderscheiding in de V.S., die te vergelijken is met een Lifetime Achievement Award. Dit was opmerkelijk, aangezien hij op dat moment pas 36 jaar oud was. Hij kreeg de prijs vanwege zijn grote bijdrage aan de Amerikaanse cultuur. Vele artiesten hebben verklaard door Presley te zijn geinspireerd tot het nastreven van een eigen carrière in de muziek. Bruce Springsteen zei eens: "There have been a lotta tough guys. There have been pretenders. And there have been contenders. But there is only one king". Presley's manager was Colonel Tom Parker, een Nederlander van geboorte, die eigenlijk Dries van Kuijk heette. Elvis Presley heeft 165 liedjes in de Amerikaanse hitlijsten 1955-2008 en daarmee is hij de onbetwiste leider van deze categorie, Hij is recordhouder met een totaal van tien nummer één albums (27 Top Tien en 52 Top 40 albums in de hitlijsten). Met 130 albums leidt Elvis Presley gevolgd door Frank Sinatra (92) de lijst van artiesten met de meeste albums in de hitlijsten tussen 1955 en 2009. Elvis is ook met 67 weken op nummer één één van de meest succesvolle soloartiesten in deze categorie.

De eerste vijf singles op het Sun-label zijn covers van langzamere rhythm & blues of country and western hits. That's All Right duurt 1'55"; het langste nummer duurt 2'38". De labels vermelden Elvis Presley And The Blue Moon Boys en later Elvis Presley, Scotty & Bill.

"That's All Right" / "Blue Moon Of Kentucky" - 19 juli 1954, "Good Rockin' Tonight" / "I Don't Care if the Sun Don't Shine" - 25 september 1954, "Milkcow Blues Boogie" / "You're A Heartbreaker" - 28 december 1954
"Baby Let's Play House" / "I'm Left, You're Right, She's Gone" - 10 april 1955, "Mystery Train" / "I Forgot To Remember To Forget" - 6 augustus 1955. In totaal zou hij 20 nummers opnemen in de Sun Studio.

Later, bij RCA-Victor, heeft hij de volgende hits:
Heartbreak Hotel (1956) - I Want You, I Need You, I Love You (1956) - Love Me (1956) - Don't Be Cruel (1956) - Hound Dog (1956) - Love Me Tender (1956) - Too Much (1957) - All Shook Up (1957) - Teddy Bear (1957) - Loving You (1957) - Jailhouse Rock (1957) - Treat Me Nice (1957) - Don't (1958) - I Beg Of You (1958) - One Night (1958) - I Got Stung (1958) - Hard Headed Woman (1958) - Wear My Ring Around Your Neck (1958) - A fool Such As I (1959) - I Need Your Love Tonight (1959) - A Big Hunk O'love (1959) - Stuck On You (1960) - Are You Lonesome Tonight (1960) - Wooden Heart (1960) - It's Now Or Never (1960) - Lonely Man (1961) - Surrender (1961) - His Latest Flame (1961) - Little Sister (1961) - Good Luck Charm (1961) - Can't Help Falling in Love (1961) - She's Not You (1962) - Return To Sender (1962)- One Broken Heart For Sale (1963) - (You're the) Devil In Disguise (1963) - Bossa Nova, Baby (1963) - Suspicion (1964) - Ask Me (1964) - Crying In The Chapel (1965) - Love Letters (1966) - Big Boss Man (1967) - Guitar Man (1968) - U.S. Male (1968) - If I Can Dream (1968) - In The Ghetto (1969) - Suspicious Minds (1969) - Don't Cry, Daddy (1969) - Kentucky Rain (1970) - The Wonder Of You (Live) (1970) - I've Lost You (1970) - You Don't Have To Say You Love Me (Live) (1970) - Burning Love (1972) - Seperate Ways (1972) - Always On My Mind (1972) - Steamroller Blues (Live, 1973) - If You Talk In Your Sleep (1974) - Promised Land (1974) - My Boy (1974) - Trouble (1975) - Hurt (1976) - Moody Blue (1976) - Way Down (1977) - My Way (Live) (1977) - Are You Lonesome Tonight (Live 1969, lach versie) (1981) - A Little Less Conversation (Remix) (2002) - Rubberneckin' (Remix) (2003)

Muziek is nog altijd m'n lust en m'n leven, dat zal wel nooit veranderen. Ik heb zelf jarenlang muziek gemaakt, dat weet iedereen in Asten denk ik wel en er zijn van die bepaalde groepen waar ik echt "weg" van ben en een ervan gaf ik al 'ns aan: the Cats. Maar nu wil ik 'n efkus terug gaan naar de jaren 50/60. Ik heb hier 'n willekeurige week met 'n top 40 uit 1959... zoals die er toen uit zag:

1 Ach vaderlief toe drink niet meer - Zangers zonder Naam
2 Banjo boy - Jan en Kjeld
3 Bewitched, bothered and bewildered - June Christy
4 Broken hearted melody - Sarah Vaughan
5 Chicago (that todlin' town) - Tony Bennett
6 Ciao ciao bambina - Willy Alberti
7 Die gitarre und das meer - Freddy Quinn
8 Een beetje - Teddy Scholten
9 High class baby - Cliff Richard
10 I've got you under my skin - Shirley Bassey
11 In Tirol - Olga Lowina met de Edelweiss Kapel
12 King creole - Elvis Presley
13 Kiss me honey honey kiss me - Shirley Bassey
14 Kriminal tango - Hazy Osterwald Sextett
15 Lazy River - Kay Starr
16 Living Doll - Cliff Richard
17 Love makes the world go round - Perry Como
18 Lover come back to me - Dinah Shore
19 Marina - Willy Albertie met orkest olv Jack Bulterman
20 Mona Lisa - Carl Mann
21 Morgen - Billy Vaughn
22 My funny Valentine - Gordon MacRea
23 Only Sixteen - Craig Douglas
24 Our Love is here to stay - Dinah Shore
25 Personality - Loyd Price
26 Return to me - Dean Martin
27 Side saddle - Russ Conway
28 Smoke gets in your eyes - Platters
29 Sweetheart my darling mijn Schat - Catharina Valente
30 There is no greater Love - The King Sisters
31 Till I kissed You - Diamond Brothers
32 Tom Tom turn around - New World
33 Tschau tschau bambino - Catharina Valente
34 Una marcia in fa - Willy Alberti
35 Vergeet mij niet - Straatzangers
36 When a woman loves a man - Kay Starr
37 Why - Frankie Avelon
38 You got what it takes - Marv Johnson
39 You'll never walk alone - Malcolm Vaugh
40 Zeg niet nee - The Fouryo's


Nederland won het songfestival met 'n Beetje van Teddy Scholten
De straatzangers waren Willie Alberti en Max van Praag
Twee jongens Ruud en Riem de Wolf kwamen onder de naam the Blue Diamonds
Wij keken televisie met op zondagavond the Perry Como show helemaal uit America
Voor Belgie 1, stekker versteken op de tv en daar "sneeuwde" het beeld altijd
Twee heel jonge gastjes kwamen als talent op tv: the Candy Kids
De Zangeres Zonder Naam was toen nog goed bevriend met Johnny Hoes
Onze ouders vonden Elvis Presley maar niks met z'n geschreeuw soms...
Duitsland had op zaterdag middag het programma: Zum Blauen Bock
Ze hadden Freddie Quin, Catharina Valente en haar broer Silvio Francesco
Het Deense, in Zweden geboren duo, Jan en Kjeld veroveren de wereld met de banjo
In 1959 komt voor de eerste keer Sport in Beeld op tv, voorloper van Studio Sport
Ook de volgende platen uit 1959 worden hits:
Bobby Darin - Dream lover, Eddie Cochran - C'mon everybody,
Connie Francis - Among my souvenirs en Lipstick on your collar,
Dion & Belmonts - Teenager in love, Jim Reeves - He'll have to go
Fats Domino - Be my guest en I want to walk you home
Freddy Fender - Wasted Days And Wasted Nights
Johnny & Hurricanes - Buckeye, Red River Rock en Reveille Rock
Kingston Trio - Tom Dooley, Rocco Granata - Marina
Lloyd Price - I'm Gonna Get Married en Personality
Paul Anka - Lonely Boy en Put your head on my shoulder
Sam Cooke - Only Sixteen, The Platters - Smoke Gets In Your Eyes
Sylvain Poons & Oetze Verschoor - Zuiderzeebalaade
Wilbert Harrison - Kansas City

Het verschil van teenager van toen en nu:

Wij hadden geen stereo-set met surround en 5 boxen maar 'n ouwe radio,
Wij hadden geen Top 2000 maar 'n top 5 in 'n programma: Tijd voor Teenagers.
Wij hadden geen laptop met msn om te chatten maar gingen naar de kajotters, buurten.
Wij hadden geen McDonald maar gewoon 'n frietje van aan het loketje van Thieu de Vos.
Wij hadden geen taxi die ons om 11 uur s'avonds naar Eindhoven bracht tot 4 uur s'morgens.
Wij hadden ons vertier: om 5 uur naar Zegers of de Vossenhoek en om 12 uur weer naar huis.
Wij hadden altijd 'n paar losse kwartjes in de knipbeurs voor wat platen van de jukebox op te zetten
Wij hadden soms ook 'n geweldige kater maar gingen de dag later gewoon werken....
Wij hadden geen BOB nodig, we waren altijd te voet, op de fiets of 'n traag brommerke

Ik denk dé wij wel wa irder tevreeje waren dan naw mí de middele die we toen han, we hoeven nie trug noa ut léve in 1959, mér as ik ditte zo schreef en ik ziej de platen van toen?? dan is ut toch wel fijn um dur wir us efkus an trug te denke en wir trug te zijn.... heeeeeel efkes wir...